សេចក្តីក្លាហានដែលមិនធម្មតា
សូមនាំខ្ញុំចូលទៅគាល់ដល់ស្តេចចុះ នោះខ្ញុំនឹងកាត់ស្រាយសេចក្តីថ្វាយទ្រង់ជ្រាបវិញ។ ដានីយ៉ែល ២:២៤ កាលពីឆ្នាំ១៤៧៨ លោកឡូរេនហ្សូ ដឺ មេឌីស៊ី(Lorenzo de Medici) ដែលជាអ្នកដឹកនាំទីក្រុងផ្លូរិន ប្រទេសអ៊ីតាលី បានទទួលរងការវាយប្រហារប៉ុនប៉ងធ្វើឃាត។ ជនរួមជាតិរបស់គាត់ក៏បានបញ្ឆេះភ្លើងសង្រ្គាម ដើម្បីធ្វើការសងសឹកមកលើអ្នកដែលវាយប្រហារមកលើអ្នកដឹកនាំរបស់ខ្លួន។ ខណៈពេលដែលស្ថានភាពកាន់តែអាក្រក់ឡើង ស្តេចហ្វឺររ៉ង់តេ ទី១ នៃនគរនេភល(King Ferrante I of Naples) ដែលជាមនុស្សសាហាវព្រៃផ្សៃបានក្លាយជាសត្រូវរបស់លោកឡូរេនហ្សូ តែទង្វើប្រកបដោយភាពក្លាហានរបស់លោកឡូរេនហ្សូ បាននាំឲ្យអ្វីៗមានការផ្លាស់ប្តូរ។ គាត់បានទៅគាល់ស្តេចអង្គនោះ តែម្នាក់ឯង ដោយគ្មានអាវុធជាប់ខ្លួន។ ភាពក្លាហាន បូករួមជាមួយនឹងវោហាពូកែ និងភាពឆ្លាតវៃរបស់គាត់ បាននាំឲ្យស្តេចហ្វឺរ៉ង់តេកោតសរសើរគាត់ ហើយក៏បានបញ្ចប់សង្គ្រាម។ លោកដានីយ៉ែលក៏បានជួយឲ្យស្តេចមានការផ្លាស់ប្តូរព្រះទ័យផងដែរ។ ស្តេចនេប៊ូក្នេសាមានសុបិនចម្លែក ដែលបានរំខានព្រះទ័យទ្រង់យ៉ាងខ្លាំង ដោយគ្មាននរណាម្នាក់នៅទីក្រុងបាប៊ីឡូន អាចកាត់ស្រាយសុបិននោះបានទេ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យទ្រង់ខ្ញាល់យ៉ាងខ្លាំង បានជាទ្រង់សម្រេចព្រះទ័យឲ្យគេប្រហារជីវិតទីប្រឹក្សារបស់ទ្រង់ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងលោកដានីយ៉ែល និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់ផងដែរ។ តែលោកដានីយ៉ែលបានស្នើសុំចូលគាល់ស្តេច ដែលចង់ប្រហារជីវិតគាត់(ដានីយ៉ែល ២:២៤)។ នៅចំពោះមុខស្តេចនេប៊ូក្នេសា លោកដានីយ៉ែលក៏បានសរសើរព្រះ សម្រាប់ការបើកសម្តែងការអាថ៌កំបាំងនៃសុបិនរបស់ស្តេចអង្គនេះ(ខ.២៨)។ ពេលដែលលោកហោរាបានកាត់ស្រាយសុបិនរបស់ស្តេចនេប៊ូក្នេសា ទ្រង់ក៏បានថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ “ព្រះលើអស់ទាំងព្រះ ព្រះអម្ចាស់លើអស់ទាំងស្តេច”(ខ.៤៧)។ សេចក្តីក្លាហានរបស់ដានីយ៉ែល ដែលកើតចេញពីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់…
Read article
ការតយុទ្ធដ៏សាហាវ
ដ្បិតយើងរាល់គ្នាមិនមែនតយុទ្ធនឹងសាច់ឈាមទេ គឺ និងពួកគ្រប់គ្រង ពួកមានអំណាច និងពួកម្ចាស់នៃសេចក្តីងងឹតនៅលោកីយ៍នេះវិញ ហើយទាស់នឹងអំណាចអាក្រក់ខាងវិញ្ញាណ នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់ដែរ។ អេភេសូរ ៦:១២ កាលពីឆ្នាំ ១៨៩៦ អ្នករុករកម្នាក់ ឈ្មោះ ខាល អេកលី(Carl Akely) បានទៅដល់តំបន់ដាច់ស្រយ៉ាលមួយ នៅប្រទេសអេធីយ៉ូពី ហើយក៏ត្រូវសត្វខ្លារខិនតាមប្រមាញ់។ គាត់ចាំថា សត្វខ្លារខិនបានសង្រ្គប់ពីលើគាត់ ដោយព្យាយាមខាំកគាត់ នឹងចង្កូមរបស់វា។ វាបានខាំខុសកគាត់ ដោយសារគាត់យកដៃស្តាំរបស់គាត់ទៅទល់មាត់ដ៏កាចសាហាវរបស់វា។ គាត់ក៏បានប្រមៀលខ្លួនជាមួយវា នៅលើដីខ្សាច់ ដោយការតស៊ូដ៏ស្វិតស្វាញ អស់ពេលយ៉ាងយូរ។ លោកអេកលីបានខ្សោយកម្លាំង ហើយគាត់ឆ្ងល់ថា តើនរណានឹងបោះបង់ការតស៊ូមុនគេ។ គាត់ក៏បានប្រមូលកម្លាំងចុងក្រោយរបស់គាត់ ហើយក៏អាចធ្វើឲ្យវាថប់ដង្ហើមស្លាប់ ដោយដៃគាត់ផ្ទាល់។ សាវ័កប៉ុលបានពន្យល់ថា យើងម្នាក់ៗដែលជឿព្រះយេស៊ូវ នឹងជួបការលំបាក ដោយជៀសមិនរួច នៅកន្លែងដែលយើងមានអារម្មណ៍ថា ពិបាកពេក ហើយចង់ចុះចាញ់។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវតែ “ឈរមាំមួន ទាស់នឹងឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស”(អេភេសូរ ៦:១១,១៤)។ ជាជាង រាថយ ដោយការភ័យខ្លាច ឬចុះចាញ់ ពេលដែលយើងទទួលស្គាល់ភាពកម្សោយ និងភាពងាយរងគ្រោះរបស់យើង សាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យបោះជំហានទៅមុខ…
Read article
ព្រះដែលបានរចនា ចក្រវាលមក
ទ្រង់គង់នៅមុនទាំងអស់ ហើយរបស់ទាំងអស់ក៏ស្ថិតស្ថេរ ដោយសារទ្រង់។ កូល៉ុស ១:១៧ នៅដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ អវកាសយានិក ដ៏ល្បីល្បាញដែលមិនជឿព្រះ បានសរសេរថា “មតិរួមមួយ នៅក្នុងការបកស្រាយ អំពីការពិត បានលើកឡើងថា អង្គបុគ្គលដែលមានប្រាជ្ញាខ្ពស់បំផុតមួយអង្គ បានលេងជាមួយរូបវិទ្យា ក៏ដូចជាជីវវិទ្យា និងគីមីវិទ្យា”។ ក្នុងការសង្កេតរបស់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្ររូបនេះ ភស្តុតាងបានបង្ហាញថា មានអ្វីមួយ បានរចនាអ្វីៗទាំងអស់ ដែលយើងសង្កេតឃើញមាន ក្នុងចក្រវាល។ គាត់ក៏បានសរសេរទៀតថា “នៅក្នុងធម្មជាតិ គឺគ្មានអ្វីកើតមាន ដោយគ្មានការព្រៀងទុកនោះទេ”។ បានសេចក្តីថា អ្វីៗដែលយើងឃើញ គឺហាក់ដូចជាមាននរណាម្នាក់បានរៀបផែនការឲ្យកើតមាន។ តែអ្នកអវកាសរូបនេះ នៅតែមិនជឿព្រះ។ ៣ពាន់ឆ្នាំមុន ស្តេចដាវីឌ មានមនុស្សដែលមានប្រាជ្ញាម្នាក់ទៀត បានមើលទៅមេឃ ហើយក៏បានធ្វើការសន្និដ្ឋានខុសពីនេះថា “កាលណាទូលបង្គំពិចារណាមើលផ្ទៃមេឃ ជាការដែលព្រះហស្តទ្រង់បានធ្វើ គឺទាំងខែ និងផ្កាយ ដែលទ្រង់បានប្រតិស្ឋានទុក នោះតើមនុស្សជាអ្វី ដែលទ្រង់នឹករឭកដល់គេ ហើយកូនមនុស្សផង ដែលទ្រង់ប្រោសដូច្នេះ?”(ទំនុកដំកើង ៨:៣-៤)។ តែព្រះទ្រង់បានយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះយើងយ៉ាងខ្លាំង។ ចក្រវាលបានថ្លែងប្រាប់ អំពីរឿងនៃព្រះដែលបានរចនាវាមក ដោយប្រាជ្ញា គឺ “អង្គដែលមានប្រាជ្ញាខ្ពស់បំផុត” ដែលបានបង្កើតយើងឲ្យមានការគិតពិចារណា ហើយដាក់យើងនៅលើផែនដីនេះ…
Read article
អំណោយទាននៃការប្រែចិត្ត
មិនត្រូវឲ្យហែកអាវខ្លួនទេ គឺត្រូវហែកចិត្តវិញ ហើយវិលមកឯព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងចុះ ដ្បិតទ្រង់ប្រកបដោយព្រះគុណនឹងសេចក្តីមេត្តាករុណា។ យ៉ូអែល ២:១៣ កូនប្រុសវ័យជំទង់របស់អ្នកស្រីចេន(Jane) បានបដិសេធន៍ថា ខ្លួនមិនបានធ្វើខុសទេ។ អ្នកស្រីចេនមានការបាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលឮកូនប្រុសគាត់បដិសេធន៍ដូចនេះ ព្រោះគាត់ដឹងថា កូនប្រុសគាត់និយាយកុហក។ គាត់ក៏បានអធិស្ឋានភ្លាមៗក្នុងចិត្ត សូមព្រះទ្រង់ជួយគាត់ មុនពេលគាត់សួរសាយមុន(Simon) ម្តងទៀតថា មានរឿងអ្វីកើតឡើង។ សាយមុននៅតែបដិសេធន៍ថា ខ្លួនមិននិយាយកុហកទេ ហើយទីបំផុត គាត់ក៏បានធ្វើកាយវិការ បង្ហាញការធុញទ្រាន់។ គាត់ក៏បានប្រាប់ថា គាត់ចង់ទៅក្រៅបន្តិច។ ពេលគាត់ចាប់ផ្តើមដើរចេញ កូនប្រុសគាត់ក៏បានសុំទោសគាត់។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានធ្វើការក្នុងចិត្តកូនប្រុសគាត់ ដោយនាំឲ្យមានការប្រែចិត្ត។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូអែល ដែលជាកណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅរាស្រ្តព្រះអង្គ ឲ្យប្រែចិត្ត ចេញពីអំពើបាប ពេលដែលព្រះអង្គស្វាគមន៍ពួកគេ ឲ្យវិលត្រឡប់មករកព្រះអង្គវិញ អស់ពីចិត្ត(២:១២)។ ព្រះអង្គមិនបានឲ្យពួកគេបង្ហាញការសោកស្តាយ តែសម្បកក្រៅនោះឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គឲ្យពួកគេបន្ទន់ចិត្តដ៏រឹងរូសរបស់ខ្លួន។ ហេតុនេះហើយព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេឲ្យ “ហែកចិត្ត មិនមែនហែកអាវ”។ ហោរាយ៉ូអែលក៏បានរំឭកពួកអ៊ីស្រាអែលថា ព្រះ “ទ្រង់ប្រកបដោយព្រះគុណនឹងសេចក្តីមេត្តាករុណា ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយក៏មានសេចក្តីសប្បុរសជាបរិបូរ”(ខ.១៣)។ យើងប្រហែលជាពិបាកសារភាពកំហុសរបស់យើង ព្រោះអំនួតរបស់យើង ធ្វើឲ្យយើងមិនចង់ទទួលស្គាល់អំពើបាបរបស់យើង។ យើងប្រហែលបន្លំសេចក្តីពិត ហើយចង់ការពារទង្វើរបស់យើង…
Read article
បញ្ចប់ការធ្វើដំណើរដោយភាពរឹងមាំ
ខ្ញុំក៏មិនរាប់ជីវិតនេះ ទុកជារបស់វិសេសដល់ខ្ញុំដែរ ឲ្យតែខ្ញុំបានបង្ហើយការរត់ប្រណាំងរបស់ខ្ញុំ ដោយអំណរចុះ ព្រមទាំងការងារ ដែលខ្ញុំបានទទួលអំពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ គឺឲ្យខ្ញុំបានធ្វើបន្ទាល់សព្វគ្រប់ ពីដំណឹងល្អនៃព្រះគុណព្រះវិញ។ កិច្ចការ ២០:២៤ ខណៈពេលដែលខ្ញុំចូលទៅដល់ពេលពីរបីនាទីចុងក្រោយ ក្នុងការហាត់ប្រាណ៤០នាទី ខ្ញុំស្ទើរតែអាចធានាថា គ្រូបង្វឹករបស់ខ្ញុំនឹងស្រែកដាក់ខ្ញុំឲ្យបញ្ចប់ដោយភាពរឹងមាំ!” គ្រូបង្វឹកនីមួយៗ ឬអ្នកដឹកនាំការហាត់ប្រាណ ដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់ សុទ្ធតែប្រើពាក្យមួយឃ្លានេះ ក្នុងរយៈពេលពីរបីនាទីចុងក្រោយ មុនពេលសម្រាក។ ពួកគេដឹងថា ការបញ្ចប់ម៉ោងហាត់ប្រាណ គឺមានសារៈសំខាន់ ជាងការចាប់ផ្តើម។ ហើយពួកគេដឹងថា រាងកាយរបស់មនុស្សមានទំនោរទៅរកការបន្ថយល្បឿន ឬប្រើកម្លាំងកាន់តែតិច ពេលដែលវាមានចលនាមួយរយៈ។ ការធ្វើដំណើររបស់យើងជាមួយព្រះយេស៊ូវ ក៏មានលក្ខណៈដូចនេះផងដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ពួកចាស់ទុំក្នុងពួកជំនុំ នៅទីក្រុងអេភេសូរថា គាត់ចាំបាច់ត្រូវបញ្ចប់ដោយភាពរឹងមាំ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ដែលនៅទីនោះ គាត់ដឹងច្បាស់ថា គាត់នឹងជួបការបៀតបៀនកាន់តែខ្លាំង ក្នុងនាមជាសាវ័ករបស់ព្រះគ្រីស្ទ(កិច្ចការ ២០:១៧-២៤)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សាវ័កប៉ុលមិនបានរួញរាឡើយ។ គាត់មានបេសកកម្មមួយ ហើយត្រូវបញ្ចប់ការធ្វើដំណើរដែលគាត់បានចាប់ផ្តើម ហើយធ្វើការអ្វីដែលព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅឲ្យគាត់ធ្វើ។ គាត់មានការងារមួយ គឺទៅប្រាប់ដំណឹងល្អនៃព្រះគុណព្រះ(ខ.២៤)។ ហើយគាត់ចង់បញ្ចប់បេសកកម្មដោយភាពរឹងមាំ។ ទោះទុក្ខលំបាកកំពុងរង់ចាំគាត់(ខ.២៣) ក៏គាត់នៅតែបន្តរត់ទៅរកទី ដោយផ្ដោតចិត្ត និងប្ដេជ្ញាចិត្តថា នឹងបន្តការធ្វើដំណើរដោយគ្មានងាករេ។ ទោះយើងកំពុងតែហាត់សាច់ដុំរបស់យើង ឬប្រើសមត្ថភាពដែលព្រះប្រទាន តាមរយៈសកម្មភាព…
Read article
ដើរកន្លងព្រះពរ
ឱបើឯងបានស្តាប់តាមបញ្ញត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់អញទៅអេះ នោះសេចក្តីសុខរបស់ឯងនឹងបានដូចជាទន្លេ សេចក្តីសុចរិតរបស់ឯង នឹងបានដូចជារលកនៃសមុទ្រហើយ។ អេសាយ ៤៨:១៨ កាលពីឆ្នាំ១៧៩៩ ក្មេងប្រុសឈ្មោះ ខុនរ៉ាត រីឌ(Conrad Reed) អាយុ១២ឆ្នាំ បានរកឃើញថ្មមួយដុំធំដែលចាំងពន្លឺផ្លេកៗ នៅក្នុងទឹកអូរ ដែលហូរកាត់កសិដ្ឋានតូចមួយរបស់គ្រួសារគាត់ ក្នុងរដ្ឋឃែរ៉ូឡាយណាខាងជើង។ គាត់ក៏បានរើសវាយកទៅផ្ទះ ដើម្បីបង្ហាញឪពុកគាត់ ដែលជាកសិកររឆ្លងដែនក្រីក្រម្នាក់។ ឪពុកគាត់មិនបានដឹងថា ថ្មមួយដុំនោះមានតម្លៃប៉ុណ្ណាទេ ហើយក៏បានប្រើវាជាកំណល់ទ្វារផ្ទះ។ គ្រួសារមួយនេះក៏បានដើរកន្លងថ្មនោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ អស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ទីបំផុត ថ្មរបស់ខុនរ៉ាត ដែលជាដុំមាសមានទម្ងន់ប្រហែល៨គីឡូ បានទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់ជាងមាស ក្នុងតំបន់។ មិនយូរប៉ុន្មាន ក្រុមគ្រួសារត្រកូលរីឌក៏បានក្លាយជាអ្នកមាន ហើយដីកសិដ្ឋានរបស់ពួកគេក្លាយជាកន្លែងផ្អើលរកមាសដំបូងគេ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ ជួនកាល យើងដើរកន្លងព្រះពរ ដោយមិនដឹងខ្លួន ដោយសារយើងចង់ធ្វើអ្វីៗតាមផែនការ និងផ្លូវរបស់យើង។ បន្ទាប់ពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលត្រូវគេនិរទេសពីស្រុកកំណើត ទៅចក្រភពបាប៊ីឡូន ដោយសារការមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ព្រះអង្គក៏បានប្រកាសថា នឹងប្រទានសេរីភាពដល់ពួកគេម្តងទៀត។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គក៏បានរំឭកពួកគេ អំពីការអ្វីដែលពួកគេបានមើលរំលង យ៉ាងដូចនេះថា “អញនេះ គឺយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ជាអ្នកដែលបង្រៀនឲ្យឯងបានទទួលប្រយោជន៍ ហើយក៏នាំឯងទៅក្នុងផ្លូវដែលឯងគួរដើរ ឱបើឯងបានស្តាប់តាមបញ្ញត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់អញទៅអេះ នោះសេចក្តីសុខរបស់ឯងនឹងបានដូចជាទន្លេ សេចក្តីសុចរិតរបស់ឯង…
Read article