សិរីល្អបានវិលត្រឡប់មកវិញ
ក្នុងសៀវភៅរឿង ទីលំហដ៏ងោកងុយ ដែលលោកវ៉ាស៊ីនតុន អាយវីង(Washington Irving)បាននិពន្ធ បានដំណាលអំពីតួអង្គឈ្មោះ អ៊ីកាបូឌ ក្រេន(Ichabod Crane) ជាគ្រូបង្រៀនម្នាក់ ដែលព្យាយាមចែចង់ស្រ្តីវ័យក្មេងដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ឈ្មោះ កាទ្រីណា(Katrina) ដើម្បីរៀបការជាមួយនាង។ សាច់រឿងជាគន្លឹះក្នុងរឿងនេះ និយាយអំពីខ្មោចកំបុតក្បាលជិះសេះ ដែលបានលងបន្លាចមនុស្ស នៅទីជនបទ នៅសម័យអាណានិគម ក្នុងទឹកដីអាមេរិក។ នៅយប់មួយ លោកអ៊ីកាបូឌក៏ជួបខ្មោចកំបុតក្បាលជិះសេះនោះ ហើយក៏បានរត់ចោលស្រុក ដោយភាពតក់ស្លត់។ ចុងបញ្ចប់អ្នកនិពន្ធក៏បានបង្ហាញដល់ប្រិយមិត្តអ្នកអានឲ្យបានដឹងច្បាស់ថា តាមពិត “ខ្មោចជិះសេះនោះ” គឺជាគូប្រជែងរបស់លោកអ៊ីកាបូឌ នៅក្នុងការចែចង់កញ្ញាកាទ្រីណា ហើយបន្ទាប់មកក៏បានរៀបការជាមួយនាង។ អ៊ីកាបូឌ គឺជាឈ្មោះ ដែលគេបានឃើញមាន ដំបូងបំផុត ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ហើយក៏មានប្រវត្តិដ៏ងងឹតផងដែរ។ ពេលដែលពួកអ៊ីស្រាអែលកំពុងមានសង្រ្គាមជាមួយសាសន៍ភីលីស្ទីន ពួកគេក៏បានដឹកហឹបសញ្ញាចូលក្នុងសមរភូមិ។ នេះជាជម្រើសដ៏អាក្រក់។ កងទ័ពអ៊ីស្រាអែលក៏បានរត់គេចពីសត្រូវ ហើយពួកភីលីស្ទីនក៏ដណ្តើមបានហឹបសញ្ញាពីពួកគេ។ លោកហុបនី និងលោកភីនេហាស ជាកូនរបស់សម្តេចសង្ឃអេលី ក៏ត្រូវគេសម្លាប់(១សាំយ៉ូអែល ៤:១៧)។ បន្ទាប់ពីបានទទួលដំណឹងនេះ លោកអេលីក៏បានធ្លាក់ចុះពីជើងម៉ាស្លាប់ភ្លាមៗផងដែរ (ខ.១៨)។ ពេលដែលប្រពន្ធរបស់លោកភីនេហាស ដែលជាស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ បានទទួលដំណឹងនេះ “នោះស្រាប់តែនាងចាប់ឈឺពោះ ហើយឱនខ្លួនសំរាលកូនមកភ្លាម”(ខ.១៩)។ មុននាងផុតដង្ហើម នាងក៏បានដាក់ឈ្មោះឲ្យកូនប្រុសនោះថា…
Read article
សមត្ថភាពគ្មានដែនកំណត់
មានពេលមួយ ខ្ញុំកំពុងអង្គុយក្នុងកន្លែងញាំអាហារ ក្នុងផ្សាទំនើប ដោយភាពតានតឹងក្នុងរូបកាយ និងភ័យបុកពោះ ដោយសារការងារ ដែលធ្វើមិនទាន់ហើយ មុនពេលកំណត់។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំបើកកញ្ចប់ហ៊ែមបឺហ្គ័ររបស់ខ្ញុំញាំ មនុស្សនៅជុំវិញខ្ញុំ សុទ្ធតែមានការព្រួយបារម្ភ អំពីកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួន។ ខ្ញុំក៏បានគិតម្នាក់ឯងថា ពេលវេលា កម្លាំង និងសមត្ថភាពរបស់យើងសុទ្ធតែមានដែនកំណត់។ ខ្ញុំក៏បានគិតចង់ធ្វើបញ្ជីកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើថ្មីមួយ ហើយយកកិច្ចការបន្ទាន់ជាអាទិភាព ប៉ុន្តែ ពេលដែលខ្ញុំដកប៊ិចចេញមក មានគំនិតមួយបានលេចឡើងមក ដោយខ្ញុំក៏បានគិតដល់ព្រះមួយអង្គ ដែលគ្មានដែនកំណត់ ដែលសម្រេចកិច្ចការទាំងអស់យ៉ាងងាយស្រួល តាមបំណងព្រះទ័យទ្រង់។ ហោរាអេសាយមានប្រសាសន៍ថា ព្រះអង្គ ជាព្រះដែលវាល់ទឹកទាំងប៉ុន្មាន នៅក្នុងទូកដៃហើយវាស់ផ្ទៃមេឃដោយចំអាមដែរ ព្រមទាំងដាក់ធូលីដីទាំងអស់ចុះក្នុងរង្វាល់(អេសាយ ៤០:១២)។ ព្រះអង្គបានដាក់ឈ្មោះឲ្យផ្កាយទាំងអស់នៅលើមេឃ ហើយបានដាក់គន្លងឲ្យពួកវាដើរ(ខ.២៦) ក៏ស្គាល់អ្នកដឹកនាំទាំងអស់ នៅលើពិភពលោក ហើយក៏បានគ្រប់គ្រងពីលើការងាររបស់ពួកគេ(ខ.២៣) ហើយព្រះអង្គក៏បានចាត់ទុកកោះទាំងឡាយ គ្រាន់តែជាល្អងធូលី ហើយប្រជាជាតិទាំងឡាយជាដំណក់ទឹក នៅក្នុងសមុទ្រ(ខ.១៥)។ ព្រះអង្គក៏បានសួរគេថា តើគេចង់ប្រៀបផ្ទឹមព្រះអង្គទៅនឹងនរណា?(ខ.២៥)។ លោកអេសាយក៏បានឆ្លើយតបថា “ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះដែលបានបង្កើតផែនដី រហូតដល់ចុងបំផុត ទ្រង់មិនដែលល្វើយឡើយ ក៏មិនដែលអស់កំឡាំងផង”(ខ.២៨)។ ភាពតានតឹង និងការព្រួយបារម្ភមិនដែលមានប្រយោជន៍សម្រាប់យើងនោះទេ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃនេះ យើងអាចទទួលបាននូវមេរៀនដ៏មានអំណាច ពីពួកវា។ ព្រះដែលគ្មានដែនកំណត់…
Read article
សម្រាកឲ្យបានល្អ
ខ្ញុំមើលនាឡិកា ឃើញម៉ោង ១:៥៥ រំលងអាធ្រាត។ ខ្ញុំកំពុងមានបន្ទុកក្នុងចិត្ត ដោយសារការឆ្លើយឆ្លងសារនៅពេលយប់ជ្រៅ ធ្វើឲ្យខ្ញុំគេងមិនលក់។ ខ្ញុំក៏បានរលាកម្រាលដែលរមូល ហើយក៏បានគ្របពីលើសាឡុង យ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម។ ខ្ញុំក៏បានបើករកមើលវិធីឆាប់គេងលក់ ក្នុងgoogle តែផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំក៏បានរកឃើញ ការណែនាំ អំពីការអ្វីដែលយើងមិនត្រូវធ្វើ ដែលមានដូចជា មិនត្រូវគេងថ្ងៃ ឬផឹកភេសជ្ជៈដែលមានជាតិកាហ្វេអ៊ីន ឬហាត់ប្រាណនៅពេលរសៀលជាដើម។ ខ្ញុំក៏បានអានអត្ថបទបន្ថែមទៀត ក្នុងឧបករណ៍ធែប្លែតរបស់ខ្ញុំ ឃើញគេឲ្យយោបល់ថា ខ្ញុំមិនគួរមើលឧបករណ៍មានអេក្រង់នៅពេលយប់ជ្រៅទេ។ ការផ្ញើសារនៅពេលយប់ជ្រៅ មិនមែនជាទម្លាប់ល្អទេ។ ដើម្បីឲ្យអាចសម្រាកបានល្អ មានការជាច្រើនដែលយើងមិនត្រូវធ្វើ។ នៅគ្រាសញ្ញាចាស់ ព្រះទ្រង់បានប្រទានក្រឹត្យវិន័យ អំពីការអ្វី ដែលពួកអ៊ីស្រាអែលមិនត្រូវធ្វើ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ដើម្បីឲ្យពួកគេបានសម្រាក។ នៅគ្រាសញ្ញាថ្មី ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានផ្លូវថ្មីមួយ សម្រាប់ការសម្រាក។ ព្រះអង្គមិនបានមានបន្ទូលសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើក្រឹត្យវិន័យនោះទេ តែព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅពួកសាវ័ក ឲ្យប្រកបស្និទ្ធស្នាលនឹងព្រះអង្គ ដោយមានបន្ទូលថា “អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សំរាក”(ម៉ាថាយ ១១:២៨)។ ក្នុងខមុន ព្រះយេស៊ូវបានចង្អុលបង្ហាញទំនាក់ទំនងដ៏អស់កល្បជានិច្ច ក្នុងនាមជាព្រះតែមួយ ដែលទ្រង់មានជាមួយព្រះវរបិតា គឺព្រះដែលទ្រង់បានបើកសម្តែងដល់យើង។ ព្រះយេស៊ូវបានទទួលជំនួយពីព្រះវរបិតាជានិច្ច បានជាយើងក៏អាចទទួលជំនួយពីព្រះអង្គផងដែរ។ ការជៀសវាងការគិតអំពីពេលអតីតកាល ដែលអាចរំខានដំណេករបស់យើង…
Read article
ព្រះទ្រង់ជ្រាបអំពីអារម្មណ៍របស់យើង
ដោយមិនអាចស៊ូទ្រាំទៀតបាន អ្នកស្រីស៊ីអេរ៉ា(Sierra) បានទួញសោក ដោយសារកូនប្រុសរបស់គាត់ កំពុងតយុទ្ធនឹងការញៀនថ្នាំ។ គាត់និយាយថា “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនល្អទេ។ តើព្រះទ្រង់គិតថា ខ្ញុំគ្មានជំនឿ ដោយសារខ្ញុំតែងតែយំ រៀងរាល់ពេលអធិស្ឋានឬ?” ខ្ញុំក៏បាននិយាយថា “ខ្ញុំមិនដឹងថា ព្រះអង្គគិតយ៉ាងណាទេ”។ “ប៉ុន្តែ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះអង្គអាចជួយឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ល្អឡើងវិញ ។ គឺមិនមានន័យថា ព្រះអង្គមិនជ្រាបថា យើងកំពុងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណានោះទេ”។ ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋាន ហើយយំជាមួយអ្នកស្រីស៊ីអេរ៉ា ខណៈពេលដែលយើងកំពុងតែទូលអង្វរ សូមព្រះអង្គជួយកូនប្រុសគាត់ ឲ្យមានសេរីភាពរួចផុតពីការញៀន។ ព្រះគម្ពីរបានចែង អំពីឧទាហរណ៍ជាច្រើន ដែលនិយាយ អំពីមនុស្សដែលកំពុងតយុទ្ធនឹងបញ្ហា។ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៤២ បានបង្ហាញចេញនូវជម្រៅចិត្តគាត់ ដែលចង់ពិសោធន៍នឹងសន្តិភាព នៃព្រះវត្តមានដ៏ស្ថិតស្ថេរ និងមានអំណាចរបស់ព្រះ។ គាត់ក៏បានទទួលស្គាល់ទឹកភ្នែក និងការសោកសង្រេង ដែលគាត់មាន ដោយសារបញ្ហារបស់គាត់។ ភាពវឹកវរក្នុងចិត្តគាត់ បានបង្ហាញចេញមក ដោយការសរសើរដំកើង ដោយទំនុកចិត្ត ដោយគាត់បានរំឭកខ្លួនគាត់ អំពីសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះ។ វិញ្ញាណគាត់ក៏បានទទួលការលើកទឹកចិត្ត ហើយគាត់ក៏បានសរសេរថា “ចូរសង្ឃឹមដល់ព្រះចុះ ដ្បិតអញនឹងបានសរសើរដល់ទ្រង់ទៀត ដែលទ្រង់ជាសេចក្តីជំនួយ ហើយជាព្រះនៃអញ”(ខ.១១)។ គំនិតគាត់មានការប្រទាញប្រទង់រវាងការអ្វីដែលគាត់បានដឹងអំពីព្រះ និងការពិតមិនអាចបដិសេធបាន នៃភាពពិតនៃអារម្មណ៍ដែលគាត់មិនអាចស៊ូទ្រាំបាន។…
Read article
សេចក្តីណាក៏ដោយ
រៀងរាល់ពេលល្ងាចថ្ងៃសុក្រ ព័ត៌មានជាតិ ដែលក្រុមគ្រួសារខ្ញុំទស្សនា បានបញ្ចប់ការផ្សាយ ដោយនិយាយសង្កត់ធ្ងន់ អំពីរឿងដែលធ្វើឲ្យចិត្តរីករាយឡើង។ ខុសពីព័ត៌មានផ្សេងទៀត ព័ត៌មានចុងក្រោយនោះ តែងតែនាំមកនូវភាពស្រស់ស្រាយជានិច្ច។ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ រឿងដ៏ល្អ សម្រាប់ថ្ងៃសុក្រ បានផ្តោតទៅលើអ្នកយកព័ត៌មានម្នាក់ ដែលបានកើតជម្ងឺកូវីត១៩ ហើយក៏បានជាសះស្បើយវិញ ហើយបន្ទាប់មក គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តបរិច្ចាគប្លាស្មារបស់គាត់ ដើម្បីជួយអ្នកដទៃ ប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងវីរុសនេះ។ នៅពេលនោះ គណៈវិនិច្ឆ័យនៅតែមិនទាន់ដឹងថា អង្គការពារខ្លួនមានប្រសិទ្ធិភាពយ៉ាងណាទេ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលមនុស្សជាច្រើនមានអារម្មណ៍ថា អស់សង្ឃឹម ហើយការបរិច្ចាគប្លាស្មា(ដោយប្រើម្ជុលចាក់) មានការពិបាក នោះនាងមានអារម្មណ៍ថា “វាជាការលះបង់ដ៏តិចតួចរបស់នាង ដើម្បប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជាច្រើន”។ បន្ទាប់ពីបានស្តាប់ការផ្សាយព័ត៌មានថ្ងៃសុក្រនោះហើយ ខ្ញុំ និងក្រុមគ្រួសារខ្ញុំមានការលើកទឹកចិត្ត គឺហ៊ាននិយាយថាយើងមានពេញដោយក្តីសង្ឃឹម។ នេះជាអំណាចនៃពាក្យ “សេចក្តីណាក៏ដោយ” ដែលសាវ័កប៉ុលបានប្រើ ក្នុងបទគម្ពីរភីលីព ជំពូក៤ ដែលបានចែងថា “ឯសេចក្តីណាដែលពិត សេចក្តីណាដែលគួររាប់អាន សេចក្តីណាដែលសុចរិត សេចក្តីណាដែលបរិសុទ្ធ សេចក្តីណាដែលគួរស្រឡាញ់ សេចក្តីណាដែលមានឈ្មោះល្អ បើមានសគុណណា ឬជាសេចក្តីសរសើរណា នោះចូរពិចារណាពីសេចក្តីទាំងនោះចុះ”(ខ.៨)។ តើសាវ័កប៉ុលបានគិតដល់ការបរិច្ចាគប្លាស្មាដែរឬទេ? ជាការពិតណាស់ គាត់មិនបានគិតដល់ទេ។ ប៉ុន្តែ តើគាត់បានគិតដល់ការប្រព្រឹត្តដោយការលះបង់ ដើម្បីអ្នកដទៃ…
Read article
លោតកញ្ឆេង ដោយសេរីភាព
លោកជីម(Jim) ជាកសិករជំនាន់ទី៣ ក្នុងត្រកូលកសិករ។ គាត់មានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលគាត់បានអានខគម្ពីរដែលបានចែងថា “ឯងរាល់គ្នាដែលកោតខ្លាចដល់ឈ្មោះអញ នោះឯងរាល់គ្នានឹងចេញទៅ លោតកព្ឆោងដូចជាកូនគោ ដែលលែងចេញពីក្រោល”(ម៉ាឡាគី ៤:២)។ ខគម្ពីរនេះក៏បានបណ្តាលចិត្តគាត់ឲ្យអធិស្ឋានទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានមនុស្សគ្រប់រូប។ គាត់បាននឹកចាំយ៉ាងច្បាស់ អំពីពេលដែលកូនគោរបស់គាត់រត់ចេញពីក្រោលរបស់វាយ៉ាងលឿន ហើយលោតចុះឡើង យ៉ាងរំភើបរីករាយ ពេលគាត់បើកទ្វារឲ្យពួកវាចេញក្រៅ។ ទីបំផុត គាត់ក៏បានយល់អំពីការសន្យារបស់ព្រះ អំពីសេរីភាពដ៏ពិត។ កូនស្រីរបស់លោកជីមបាននិយាយរឿងនេះប្រាប់ខ្ញុំ ព្រោះយើងកំពុងជជែកគ្នា អំពីពាក្យប្រៀបប្រដូច ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាឡាគី ជំពូក៤ ដែលក្នុងនោះ ហោរាម៉ាឡាគី បានញែកឲ្យដាច់ពីគ្នា រវាងអ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះនាមព្រះ ឬនៅតែបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់ និងអ្នកដែលទុកចិត្តតែលើខ្លួនឯង(៤:១-២)។ កាលនោះ លោកហោរាកំពុងលើកទឹកចិត្តពួកអ៊ីស្រាអែល ឲ្យដើរតាមព្រះ ពេលដែលមនុស្សជាច្រើន ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងអ្នកដឹកនាំសាសនា មិនបានគោរពព្រះអង្គ និងស្តង់ដាដែលព្រះអង្គបានប្រទាន សម្រាប់ការរស់នៅដោយចិត្តស្មោះត្រង់(១:១២-១៤ ៣:៥-៩)។ លោកម៉ាឡាគីក៏បានអំពាវនាវពួកបណ្តាជនឲ្យរស់នៅ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ ព្រោះព្រះទ្រង់ជិតដល់ពេល ដែលត្រូវធ្វើការញែកឲ្យដាច់រវាងមនុស្សទាំងពីរក្រុមនេះ។ ក្នុងបរិបទនេះ លោកម៉ាឡាគីបានប្រើពាក្យប្រៀបប្រដូច អំពីកូនគោដែលលោតកញ្ឆេង ដើម្បីពិពណ៌នា អំពីក្តីអំណរដែលមិនអាចពិពណ៌នាបាន ដែលក្រុមមនុស្សស្មោះត្រង់ទទួលបាន ពេលដែល “ព្រះអាទិត្យ នៃសេចក្តីសុចរិតនឹងរះឡើង មានទាំងអំណាចប្រោសឲ្យជា…
Read article