បង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់អ្នកជិតខាង (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
លូកា ១០:២៧-៣៧ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលថា ទៅចុះ ចូរអ្នកប្រព្រឹត្តបែបយ៉ាងដូច្នោះដែរ។ លូកា ១០:៣៧ ថ្ងៃមួយ នៅរដូវរងា ក្នុងរដ្ឋមីឈីហ្កេន មានអ្នកដឹកជញ្ជូនម្នាក់បានកត់សំគាល់ឃើញ ដូនចាស់ម្នាក់កំពុងចូកព្រឹលចេញពីផ្លូវបត់ចូលផ្ទះរបស់ដូនចាស់។ គាត់ក៏បានឈប់ឡាន ហើយក៏បានសុំដូនចាស់ អនុញ្ញាតឲ្យគាត់ជួយចូកព្រឹលរហូតដល់រួចរាល់។ ពួកគេក៏បានចូកព្រឹលជាមួយគ្នាប្រហែល១៥នាទី ខណៈពេលដែលអ្នកជិតខាងរបស់ដូនចាស់ កំពុងមើលពួកគេពីចម្ងាយ។ ដូនចាស់ក៏បានប្រាប់គាត់ថា “យាយអរគុណចៅខ្លាំងណាស់ ដែលបានជួយយាយចូកព្រឹល។ ព្រះបានបញ្ជូនចៅឲ្យមកជួយយាយ នៅថ្ងៃនេះ”។ ក្នុងអំឡុងពេលដែលព្រះយេស៊ូវជជែកជាមួយអ្នកប្រាជ្ញក្រឹត្យវិន័យរបស់សាសន៍យូដា ព្រះអង្គក៏បានពន្យល់ពួកគេ អំពីអត្ថន័យនៃការស្រឡាញ់អ្នកដទៃ(លូកា ១០:២៥-៣៧)។ នៅពេលដែលព្រះអង្គឲ្យគាត់កាត់ស្រាយក្រឹត្យវិន័យដែលគាត់ស្គាល់ច្បាស់ គាត់និយាយថា “ឯងត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់អំពីព្រលឹង អស់អំពីកំឡាំង ហើយអស់អំពីគំនិតឯង ព្រមទាំងអ្នកជិតខាង ដូចខ្លួនឯងដែរ”(ខ.២៧)។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គក៏បានចែកចាយរឿង ដែលអ្នកដឹកនាំសាសនាពីរនាក់មិនបានអើពើចំពោះជនរងគ្រោះម្នាក់ដែលត្រូវចោរប្លន់។ ប៉ុន្តែ សាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ បានធ្វើការលះបង់ ដើម្បីជួយយកអសារបុរសនោះ(ខ.៣០-៣៥)។ អ្នកដឹកនាំសាសន៍យូដានៅសម័យនោះ បានចាត់ទុកសាសន៍សាម៉ារី ជាសាសន៍តូចទាបជាងសាសន៍យូដា។ ប៉ុន្តែ អ្នកប្រាជ្ញក្រឹត្យវិន័យរូបនោះក៏បានដឹងថា សាសន៍សាម៉ារីដែលមានចិត្តមេត្តាចំពោះបុរសនោះ គឺជាអ្នកជិតខាងល្អ ដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់។ ពេលនោះ ព្រះយេស៊ូវក៏បានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យប្រព្រឹត្តតាមគំរូរបស់សាសន៍សាម៉ារីនោះ(ខ.៣៦-៣៧)។ ការស្រឡាញ់អ្នកដទៃមិនតែងតែមានភាពងាយស្រួលឡើយ។ ប៉ុន្តែ…
Read article
ទូលបង្គំគ្មានអ្វីសោះនៅក្នុងដៃទូលបង្គំ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ព្រះគ្រីស្ទទ្រង់បានលោះយើងរាល់គ្នាឲ្យរួចពីសេចក្តីបណ្ដាសារបស់ក្រឹត្យវិន័យ ដោយទ្រង់ត្រូវបណ្ដាសាជំនួសយើងរាល់គ្នា (ដ្បិតមានសេចក្តីចែងទុកមកថា «ត្រូវបណ្ដាសាហើយ អ្នកណាដែលត្រូវព្យួរនៅលើឈើ») ដើម្បីឲ្យពររបស់លោកអ័ប្រាហាំ បានមកដល់អស់ទាំងសាសន៍ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ប្រយោជន៍ឲ្យយើងបានទទួលសេចក្តីសន្យា គឺជាព្រះវិញ្ញាណ ដោយសារសេចក្តីជំនឿ» (កាឡាទី ៣:១៣-១៤)។ ក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ព្រោះព្រះអង្គបានរំដោះយើងឲ្យរួចផុតពីបណ្ដាសាដ៏ធំបំផុតនៃអំពើបាប។ ភាពអស្ចារ្យនៃការរំដោះនេះធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តស្ញប់ស្ញែងយ៉ាងខ្លាំង នៅពេលដែលយើងបានយល់ថា ព្រះគ្រីស្ទបានលើកបណ្ដាសានេះចេញពីយើងហើយ គឺបណ្ដាសាដែលបានតម្រូវថា យើងសមនឹងស្លាប់ ព្រោះយើងមានបាបនៅចំពោះព្រះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បន្ទាប់ពីយើងបានសង្គ្រោះហើយ ភាពស្ញប់ស្ញែងនោះងាយនឹងរលាយបាត់ទៅវិញ។ ជីវិតដ៏សុខស្រួល ហើយមិនចង់លូតលាស់ ធ្វើឲ្យយើងពិបាកមើលឃើញបាបដែលបានគ្រប់គ្រងយើងណាស់។ យើងពិតជាងាយនឹងជឿថា បើយើងខំប្រឹងតែបន្តិចទៀតក្នុងទំនាក់ទំនងប្ដីប្រពន្ធ ការងារ ក្នុងទំនាក់ទំនង និងភាពជោគជ័យរបស់យើង នោះយើងនឹងក្លាយជាមនុស្សល្អ ដែលសមនឹងទទួលព្រះពរ។ យើងចង់ក្លាយជាមនុស្សជោគជ័យ ជាជាងមនុស្សដែលមានជំនឿ។ យើងត្រូវបានអូសទាញជាប្រចាំ ឲ្យងាកបែរទៅរកការប្រឹងប្រែងជួយខ្លួនឯងដែលជាសាសនាក្លែងក្លាយ។ នេះជាការល្បួងដែលពួកជំនុំនៅទីក្រុងកាឡាទីបានជួយប្រទះ។ ហេតុនេះហើយ សាវ័ក ប៉ុល ក៏បានសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកគេ ដើម្បីបង្រៀនពួកគេថា នោះមិនមែនជាការបង្រៀនដ៏ត្រឹមត្រូវសម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទនោះទេ។ តាមពិត វាផ្ទុយនឹងជំនឿរបស់យើង! បើដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទគ្រាន់តែជាការប្រកាសថា ព្រះគ្រីស្ទបានយាងមក ដើម្បីបន្ថែមពីលើជីវិតយើង នៅត្រង់ចំណុចដែលយើងខ្វះខាត នោះយើងនឹងលែងខ្វល់ពីបណ្ដាសានៃក្រឹត្យវិន័យ ហើយក៏គ្មានដំណោះស្រាយសម្រាប់បណ្ដាសានោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ បណ្ដាសាពិតជាមានមែន ហើយយើងត្រូវមានដំណោះស្រាយ។…
Read article
ព្រះយេស៊ូវ ជាកន្លែងសម្រាករបស់យើង (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
ទំនុកដំកើង ៣២:១-៧ ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ ហើយរៀននឹងខ្ញុំចុះ ដ្បិតខ្ញុំស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាព នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសេចក្តីសំរាកដល់ព្រលឹង។ ម៉ាថាយ ១១:២៩ កាលពីឆ្នាំ ១៩៤៣ គេបានទិញដីឧទ្យានសាំងគ្រីឡា ក្នុងតំបន់ដាច់ស្រយាល ក្នុងរដ្ឋម៉ារីឡិន ធ្វើជាកន្លែងសម្រាកលំហែ សម្រាប់លោកប្រធានាធិបតីហ្វ្រែងគ្លីន ឌី រូសឺវែល(Franklin D. Roosevelt)។ យោងតាមគេហទំព័ររបស់សេតវិមានបានឲ្យដឹងថា ទីតាំងនោះមានភាពសាមញ្ញ ស្ងប់ស្ងាត់ និងដាច់ស្រយាល អំណោយផលដល់ការរស់នៅក្នុងភាពស្ងប់ស្ងាត់ ក៏ដូចជាធ្វើការងារ និងទទួលថ្នាក់ដឹកនាំបរទេសឲ្យស្នាក់នៅ។ នៅពេលដែលលោកដ្វាយ អាសិនហោវ័រ(Dwight Eisenhower) ក្លាយជាប្រធានាធិបតីអាមេរិក គាត់ក៏បានផ្លាស់ប្តូរឈ្មោះឧទ្យានសម្រាកលំហែនេះទៅជា ឃែម ដេវីឌ ដើម្បីផ្តល់កិត្តិយសដល់ឪពុក និងចៅប្រុសរបស់គាត់ ដែលសុទ្ធតែមានឈ្មោះដាវីឌ ហើយទីកន្លែងនេះក៏បានបន្តមានឈ្មោះដូចនេះរហូតមកដល់ពេលសព្វថ្ងៃ។ ក្រៅពីការបន្ថែមការការពារសុវត្ថិភាព គេបានធ្វើការកែលម្អឧទ្យាននេះឲ្យមានភាពទាន់សម័យតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះ។ ទីកន្លែងនេះនៅតែជាទីកន្លែងដ៏ល្អឥតខ្ចោះ សម្រាប់ប្រធានាធិបតី និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ គេចចេញពីភាពអ៊ូអរ មកសម្រាកលំហែ។ អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ក៏មានកន្លែងសម្រាប់ឲ្យយើងស្វែងរកការសម្រាក ក្នុងលោកិយដ៏វឹកវរផងដែរ។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ៣២:៧ ស្តេចដាវីឌបានពោលថា “ទ្រង់ជាទីពំនួននៃទូលបង្គំ ទ្រង់នឹងការពារទូលបង្គំ ឲ្យរួចពីសេចក្តីទុក្ខលំបាក ទ្រង់នឹងព័ទ្ធទូលបង្គំជុំវិញ…
Read article
ការធានាសម្រាប់វិញ្ញាណរបស់យើង (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«សូមសរសើរដល់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា ដែលទ្រង់បានប្រទានពរមកយើងក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដោយគ្រប់ទាំងព្រះពរខាងព្រលឹងវិញ្ញាណនៅស្ថានដ៏ខ្ពស់។ តាមដែលទ្រង់បានរើសយើងរាល់គ្នាក្នុងព្រះគ្រីស្ទ តាំងពីមុនកំណើតលោកីយ៍មកប្រយោជន៍ឲ្យយើងរាល់គ្នាបានបរិសុទ្ធ ហើយឥតកន្លែងបន្ទោសបាននៅចំពោះទ្រង់ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ ពីព្រោះទ្រង់បានតម្រូវយើងរាល់គ្នាទុកជាមុនសម្រាប់ឲ្យទ្រង់បានទទួលយើងជាកូនចិញ្ចឹម ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់» (អេភេសូរ ១:៣-៥)។ ព្រះអម្ចាស់បានស្រឡាញ់អ្នកតាំងពីយូរមកហើយ។ ការសរសើរតម្កើងព្រះដែលសាវ័ក ប៉ុល បានបន្លឺឡើងនៅដើមដំបូងនៃសំបុត្រ ដែលគាត់សរសេរផ្ញើពួកជំនុំនៅទីក្រុងអេភេសូរ គឺជាការប្រកាសមកកាន់យើងរាល់គ្នាអំពីការអស្ចារ្យដែលព្រះទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់យើងក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ការសរសើរតម្កើងនេះមានលក្ខណៈពិសេសនៅត្រង់ចំណុចដែលថា ការសរសើរតម្កើងនេះបានរម្លឹកយើងថា តាំងពីមុនពេលយើងចាប់កំណើតព្រះអង្គជាអ្នកផ្ដួចផ្ដើមឲ្យមានការទាញនាំរាស្ត្រព្រះអង្គឲ្យត្រឡប់មកព្រះអង្គវិញ។ យើងប្រហែលជាចង់ជឿថា យើងចាំបាច់ត្រូវស្វែងរកព្រះអង្គដោយពឹងអាងកម្លាំងយើងជាមនុស្ស។ ជាការពិតណាស់ សាសនាជាច្រើនក្នុងលោកីយ៍សុទ្ធតែបង្រៀនឲ្យធ្វើដូចនេះឯង។ តែតាំងពីដើមដំបូងមក ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានបង្រៀនថា តាមពិតគឺព្រះអង្គទេ ដែលឈោងមករកយើងមុន។ គោលលទ្ធិនៃការជ្រើសរើសយើងក្នុងព្រះគ្រីស្ទ មិនមែនជារឿងបន្ទាប់បន្សំក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនោះទេ តែជារឿងដ៏សំខាន់ដែលបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីពេលអតីតកាល តាំងពីអស់កល្បជានិច្ច មុនពេលព្រះអង្គបង្កើតរបស់សព្វសារពើ។ ជាការពិតណាស់ យើងសម្រេចចិត្តដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ប៉ុន្តែយើងចាំបាច់ត្រូវបន្ទាបខ្លួនទទួលស្គាល់ថា យើងមិនអាចជ្រើសរើសព្រះអង្គបានទេ បើសិនជាព្រះអង្គមិនបានជ្រើសរើសយើង តាំងពីមុនកំណើតលោកីយ៍។ អ្នកមិនអាចសម្រេចចិត្តដើរតាមព្រះអង្គបានទេ បើសិនជាព្រះអង្គមិនបានសម្រេចព្រះទ័យធ្វើឲ្យអ្នកក្លាយជាកូនព្រះអង្គជាមុនទេនោះ។ មនុស្សពិតជាមានការពិបាក នៅក្នុងការទទួលយកការបង្រៀនអំពីការទទួលខុសត្រូវរបស់មនុស្សផង និងការបង្រៀនអំពីអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះផងក្នុងពេលតែមួយ។ មនុស្សជាច្រើនជឿថា ពួកគេត្រូវតែជ្រើសរើសយកការបង្រៀនណាមួយក្នុងចំណោមការបង្រៀនទាំងពីរនេះ ប៉ុន្តែតាមពិត ការបង្រៀនទាំងពីរសុទ្ធតែសមស្របនឹងព្រះគម្ពីរ និងមានការជាប់ទាក់ទងគ្នា។ ការបង្រៀនទាំងពីរជាសេចក្តីពិតពីរ ដែលនៅទន្ទឹមគ្នា ដែលហាក់ដូចជាមិនអាចដាក់បញ្ចូលគ្នាបាន ក្នុងគំនិតមនុស្សដែលមានដែនកំណត់ តែការបង្រៀនទាំងពីរសុទ្ធតែត្រឹមត្រូវ។…
Read article
ជួយអ្នកដទៃឲ្យមានព្រះគម្ពីរប៊ីបអាន (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
២ធីម៉ូថេ ៣:១៤-១៦ ពីព្រោះ ឯព្រះបន្ទូលនៃព្រះរស់នៅ ហើយពូកែផង ក៏មុតជាងដាវណាមានមុខ២ … ទាំងពិចារណាអស់ទាំងគំនិត ដែលចិត្តគិត ហើយដែលសំរេចដែរ។ ហេព្រើរ ៤:១២ តើព្រះគម្ពីរប៊ីបមានសារៈសំខាន់ប៉ុណ្ណា ចំពោះយើង? ព្រះគម្ពីរប៊ីបពិតជាសំខាន់ណាស់ បានជាមនុស្ស នៅក្នុងប្រទេសជាច្រើន បានប្រថុយជីវិត ក្នុងការបកប្រែព្រះគម្ពីរប៊ីបទៅជាភាសារបស់ពួកគេ។ ជាញឹកញាប់ គ្រីស្ទបរិស័ទដ៏សាមញ្ញទាំងនោះបានប្រឈមមុខដាក់ការចាប់ខ្លួន ដោយសារពួកគេបកប្រែព្រះគម្ពីរប៊ីបទៅជាភាសាប្រចាំតំបន់ ដើម្បីឲ្យអ្នកដទៃអាចអានព្រះគម្ពីរប៊ីបជាភាសាកំណើតរបស់ខ្លួន។ ស្រ្តីជាអ្នកបកប្រែម្នាក់ នៅប្រទេសដែលទាស់ប្រឆាំងនឹងអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ បានរៀបរាប់ថា “ខ្ញុំត្រូវបន្តការងារបកប្រែនេះ រហូតចប់សព្វគ្រប់។ ខ្ញុំចង់ឲ្យមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបានទទួលសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ”។ ហើយបុរសម្នាក់ដែលបានរៀបចំឲ្យមានការបកប្រែព្រះគម្ពីរប៊ីប ដោយលាក់កំបាំងបានពន្យល់ថា ព្រះគម្ពីរប៊ីបមានសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំង ចំពោះការលូតលាស់របស់គ្រីស្ទបរិស័ទដែលពេញវ័យ ក្នុងពួកជំនុំក្នុងតំបន់។ គាត់ថា “អ្នកអាចបង្កើតពួកជំនុំមួយកន្លែង ប៉ុន្តែ … បើគ្មានព្រះគម្ពីរជាភាសាប្រចាំតំបន់ទេ នោះពួកជំនុំនោះអាចរស់រៀនបានតែមួយជំនាន់ប៉ុណ្ណោះ”។ ហេតុអ្វីពួកគេធ្វើកិច្ចការដ៏លំបាកនេះ? ព្រោះគ្មានសៀវភៅអ្វីដែលល្អដូចព្រះគម្ពីរប៊ីបទេ។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានទទួលការថែរក្សាការពារអស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍ មិនឲ្យបាត់បង់ តាមរបៀបដ៏ពិសេស។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានលើកឡើងអំពីសណ្ឋានពិតនៃចិត្តរបស់មនុស្ស យ៉ាងត្រឹមត្រូវ ដោយគ្មានការក្លែងបន្លំ។ “ព្រះបន្ទូលនៃព្រះរស់នៅ ហើយពូកែផង …ទាំងពិចារណាអស់ទាំងគំនិត ដែលចិត្តគិត ហើយដែលសំរេចដែរ”(ហេព្រើរ ៤:១២)។ ហើយ…
Read article
មានការប្ដេជ្ញាចិត្ត ដ៏ជាប់លាប់ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ឯខ្ញុំបានធ្វើតាមព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃខ្ញុំគ្រប់ជំពូក។ ហើយនៅថ្ងៃនោះឯង លោក ម៉ូសេ ក៏ស្បថថា ដីដែលជើងឯងបានជាន់ នោះនឹងត្រូវបានជាមរដកដល់ឯង និងកូនចៅឯងតរៀងទៅ ដោយព្រោះឯងបានតាមព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃអញគ្រប់ជំពូក» (យ៉ូស្វេ ១៤:៨-៩)។ មនុស្សជាច្រើនមានភាពជោគជ័យយ៉ាងឆាប់រហ័សក្នុងជីវិត តែក្រោយមក ពួកគេក៏បានបាត់បង់អ្វីម្យ៉ាង ដែលធ្លាប់ជួយឲ្យពួកគេទទួលជោគជ័យ។ ពួកគេប្រហែលធ្លាប់មានឈ្មោះល្បីក្នុងវ័យយុវជន។ ឬជីវិតរបស់ពួកគេប្រហែលមានភាពលេចធ្លោ មានឥទ្ធិពល និងមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់។ ក្នុងពួកជំនុំយើង ប្រហែលជាមានមនុស្សដែលជោគជ័យដូចនេះ ហើយជាការពិតណាស់ យើងក៏អាចមើលឃើញខ្លួនយើង ជាមនុស្សដែលមានប្រយោជន៍យ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រះ។ ប៉ុន្តែ មានពេលច្រើនដងពេកហើយ ដែលយើងជួបការល្បួងឲ្យចង់ធ្វើជាម្ចាស់នៃពេលអតីតកាលដោយក្រឡេកមកមើល «ឆ្នាំដ៏ល្អ» ជាញឹកញាប់ ហើយក៏បានរអ៊ូរទាំអំពីការប្រែប្រួលដែលបានកើតមាន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោក កាលែប មិនមានការឆ្លើយតបដូចនេះទេ ចំពោះបរាជ័យរបស់គាត់។ គាត់បានជៀសវាងការអ៊ូរទាំ ហើយក៏បានបន្តមានសេចក្តីជំនឿ។ គាត់បានរស់នៅក្នុងបរិស្ថានដ៏ពិបាក ក្នុងវ័យកណ្ដាល។ កាលគាត់មានអាយុ៤០ឆ្នាំ គាត់ក៏បានជាប់គាំងដំណើរនៅក្នុងការរស់នៅវិលវល់ជាមួយប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលអស់រយៈពេល៤ទសវត្សរ៍ក្នុងវាលរហោស្ថាន ដោយសារមនុស្សជុំវិញគាត់មិនបានទុកចិត្តព្រះ។ តែក្នុងអំឡុងពេលដ៏នឿយណាយ និងវិលវល់នោះ លោក កាលែប នៅតែរួចផុតពីចិត្តជូរល្វីង និងការរអ៊ូរទាំ។ តាមពិត អ្វីៗប្រែជាអាក្រក់យ៉ាងខ្លាំង បានជាពួកបណ្ដាជនចាប់ផ្ដើមស្វែងរកអ្នកដឹកនាំម្នាក់ ដើម្បីនាំពួកគេត្រឡប់ទៅរកជីវិតចាស់ដែលសុខស្រួលជាងនេះ (ជនគណនា…
Read article