យោបល់ល្អ សម្រាប់មនុស្សបន្ទាបខ្លួន
មនុស្សល្ងីល្ងើ រមែងឃើញផ្លូវរបស់ខ្លួនជាត្រឹមត្រូវហើយ តែអ្នកដែលមានប្រាជ្ញា នោះតែងស្តាប់សេចក្តីដំបូន្មានវិញ។ សុភាសិត ១២:១៥ ពេលដែលដំបូលព្រះវិហារធំណូត្រឺ ដាម ត្រូវភ្លើងឆេះ នៅខែមេសា ឆ្នាំ២០១៩ នៅទីក្រុងបារីស ធ្នឹមរបស់វាដែលធ្វើពីឈើបុរាណ និងបន្ទះសំណរនៅលើដំបូល បានបង្កើតជាគុកភ្លើងដែលមានកម្តៅក្តៅក្រៃលែង ដែលគេមិនអាចពន្លត់បាន។ បន្ទាប់ពីកំពូលស្រួចរបស់ព្រះវិហារនេះបានដួលរលំ គេក៏បានងាកមកផ្តោតចាប់អារម្មណ៍ទៅលើប៉មជួងរបស់វា។ បើស៊ុមឈើរបស់ជួងដែកយក្សនេះ ត្រូវភ្លើងឆេះដែរ នោះការរំលំរបស់វា នឹងបណ្តាលឲ្យប៉មទាំងពីររំលំ ដែលនឹងបណ្តាលឲ្យព្រះវិហារធំក្លាយជាសំណង់បាក់បែក។ លោកឧត្តមសេនីយ ហ្គាលែត(Gallet) ដែលជាមេបញ្ជាការនៃមន្ទីរពន្លត់អគ្គីភ័យនៅទីក្រុងប៉ារីស បានបញ្ជាក្រុមពន្លត់អគ្គីភ័យឲ្យដកថយ មករកកន្លែងសុវត្ថិភាពវិញ ដោយគិតអំពីការអ្វី ដែលត្រូវធ្វើបន្ទាប់ទៀត។ អ្នកពន្លត់អគ្គីភ័យម្នាក់ឈ្មោះ រេមី(Remi) បានចូលមកជិតគាត់ដោយការព្រួយបារម្ភ។ គាត់និយាយថា “សូមគោរព លោកឧត្តមសេនីយ៍។ ខ្ញុំសូមស្នើឲ្យគ្នាយើងទាញទុយោបាញ់ទឹក ឡើងទៅប៉មខាងលើ ដើម្បីបាញ់ទឹកចូលពីខាងក្រៅ”។ ដោយយល់ឃើញថា អគារនោះមានភាពផុយស្រួយ លោកមេបញ្ជាការក៏បានបដិសេធន៍យោបល់នេះ ប៉ុន្តែ លោករេមីនៅតែបន្តស្នើសុំទៀត។ មិនយូរប៉ុន្មាន លោកឧត្តមសេនីយ៍ហ្កាលែតត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តថា តើគាត់ត្រូវធ្វើតាមយោបល់របស់អ្នកពន្លត់អគ្គីភ័យវ័យក្មេងនោះ ឬទុកឲ្យព្រះវិហារធំដួលរលំ។ ព្រះគម្ពីរបាននិយាយជាញឹកញាប់ អំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការទទួលយោបល់អ្នកដទៃ ដែលមានដូចជាការដែលយុវជនទទួលយោបល់ពីចាស់ទុំ(សុភាសិត ៦:២០-២៣) ជាដើម។ បទគម្ពីរសុភាសិតបានចែងថា “អ្នកដែលមានប្រាជ្ញា…
Read article
តម្រូវការអ្នកដទៃសំខាន់ជាង
កុំឲ្យត្រាប់តាមសម័យនេះឡើយ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានផ្លាស់ប្រែវិញ ដោយគំនិតបានកែជាថ្មីឡើង។ រ៉ូម ១២:២ ការផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានមានភាពឆាប់រហ័ស នៅក្នុងសហគមន៍កសិករតូចមួយ។ បន្ទាប់ពីធនាគារបានរឹបអូសកសិដ្ឋានរបស់គ្រួសារលោកដាវីឌ បានប៉ុន្មានឆ្នាំ គាត់ក៏បានដឹងថា គេនឹងដាក់លក់កសិដ្ឋាននោះជាសាធារណៈ។ បន្ទាប់ពីការលះបង់ និងការសន្សំលុយអស់ពេលយ៉ាងយូរ លោកដាវីឌក៏បានធ្វើដំណើរមកដល់កន្លែងដេញថ្លៃ ហើយក៏បានចូលទៅអង្គុយជាមួយហ្វូងមនុស្ស ដែលជាកសិករក្នុងតំបន់ ជិត២រយនាក់។ តើគាត់មានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីដេញថ្លៃដែរឬទេ? គាត់ក៏បានដេញថ្លៃមុនគេ ដោយដកដង្ហើមធំ ខណៈពេលដែលអ្នកប្រកាសដេញថ្លៃ សួររកអ្នកដែលចង់ដេញថ្លៃខ្ពស់ជាងគាត់។ ហ្វូងមនុស្សក៏នៅតែមានភាពស្ងាត់ស្ងៀម រហូតដល់ពេលដែលគេគោះតុនឹងញញួរ ដើម្បីប្រកាសអ្នកឈ្នះការដេញថ្លៃ។ ពួកកសិករទាំងនោះបានចាត់ទុកតម្រូវការរបស់លោកដាវីឌ និងគ្រួសារគាត់ ធំជាងផលចំណេញរបស់ខ្លួនឯង។ រឿងនេះនិយាយអំពីការលះបង់របស់ពួកកសិករ ដោយចិត្តសប្បុរស ធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីរបៀបដែលសាវ័កប៉ុលបានជំរុញអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវឲ្យរស់នៅ។ សាវ័កប៉ុលបានដាស់តឿនយើង មិនឲ្យ “ត្រាប់តាមសម័យនេះ”(រ៉ូម ១២:២) ដោយយកសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាខ្លួនឯង ជាធំជាងតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ ហើយខិតខំបំពេញតែចំណង់ខ្លួនឯងនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងអាចទុកចិត្តថា ព្រះទ្រង់នឹងបំពេញតម្រូវការយើង ខណៈពេលដែលយើងបម្រើអ្នកដទៃ។ ខណៈពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកែប្រែចិត្តគំនិតយើងជាថ្មី យើងអាចឆ្លើយតប ចំពោះស្ថានភាពទាំងឡាយ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងចិត្តដែលចង់ថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះ។ ការគិតអំពីតម្រូវការអ្នកដទៃជាទីមួយ អាចជួយឲ្យយើងជៀសវាងការគិតអំពីខ្លួនឯងជ្រុល ខណៈពេលដែលព្រះទ្រង់រំឭកយើងថា យើងជាផ្នែកមួយនៃពួកជំនុំ ដែលធំ និងសំខាន់ជាងខ្លួនយើង(ខ.៣-៤)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយអ្នកជឿ…
Read article
អំណាចនៃសេចក្តីស្រឡាញ់
ទឹកជាច្រើនយ៉ាងណាក៏មិនអាចនឹងពន្លត់សេចក្តីស្រឡាញ់បានឡើយ។ បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ៨:៧ មានចាស់ទុំពីរនាក់ មានអាយុប្រហែល៨០ឆ្នាំ ម្នាក់រស់នៅក្នុងប្រទេសអាឡឺម៉ង់ ម្នាក់ទៀត នៅប្រទេសដាណឺម៉ាក។ មើលទៅអ្នកទាំងពីរ មិនទំនងអាចធ្វើជាគូរស្នេហ៍ឡើយ។ ពួកគេមានប្តីប្រពន្ធរៀងៗខ្លួន ដោយមានជីវិតដ៏រីករាយ អស់រយៈពេល៦០ឆ្នាំ មុនពេលពួកគេក្លាយជាស្រ្តីមេម៉ាយ និងបុរសពោះម៉ាយ។ ទីលំនៅរបស់ពួកគេស្ថិតនៅចម្ងាយពីគ្នា ដោយធ្វើដំណើរតែ១៥នាទីប៉ុណ្ណោះ តែផ្ទះរបស់ពួកគេស្ថិតនៅប្រទេសពីរផ្សេងគ្នា។ ពួកគេនៅតែធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍ ដោយចំអិនអាហារ និងចំណាយពេលជាមួយគ្នាជាទៀតទាត់។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ នៅឆ្នាំ២០២០ ដោយសារតែការរាលដាលនៃវីរូសកូរ៉ូណា រដ្ឋាភិបាលដាណឺម៉ាកក៏បានបិទច្រកព្រំដែន។ តែពួកគេនៅតែបន្តជួបគ្នា ជារៀងរាល់ថ្ងៃ នៅម៉ោង៣រសៀល នៅព្រំដែន នៅលើផ្លូវជាតិដ៏ស្ងប់ស្ងាត់មួយ ដោយអង្គុយញាំអាហារជាមួយគ្នា នៅម្ខាងព្រំដែនម្នាក់។ បុរសនោះក៏បានពន្យល់ថា “យើងមកទីនេះ ដោយសារយើងស្រឡាញ់គ្នា”។ ក្តីស្រឡាញ់របស់ពួកគេខ្លាំងជាងព្រំដែន និងមានអំណាចខ្លាំងជាងជំងឺរាតត្បាត។ កណ្ឌគម្ពីរបទចម្រៀងសាឡូម៉ូនបានធ្វើការបកស្រាយដ៏គួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង អំពីអំណាចដ៏អស្ចារ្យនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ ក្នុងនោះ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានមានប្រសាសន៍ថា “ដ្បិតសេចក្តីស្រឡាញ់មានកំឡាំង ដូចជាសេចក្តីស្លាប់”(៨:៦)។ យើងមិនអាចជៀសវាងសេចក្តីស្លាប់បានឡើយ។ វានឹងមកដល់ ដោយការបញ្ចប់ដាច់ខាតដែលយើងមិនអាចរារាំងបាន។ ប៉ុន្តែ សេចក្តីស្រឡាញ់មានកម្លាំងខ្លាំងដូចសេចក្តីស្លាប់។ ជាងនេះទៅទៀត “ជំហួលនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ក៏ជាជំហួលនៃភ្លើង ជាអណ្តាតភ្លើងយ៉ាងសហ័សដែលមកព្រះ(ខ.៦)។ តើអ្នកធ្លាប់ឃើញភ្លើងឆាបឆេះទេ? សេចក្តីស្រឡាញ់គឺមិនខុសពីភ្លើង ដែលមិនអាចពន្លត់បាន។ “ទឹកជាច្រើនយ៉ាងណាក៏មិនអាចនឹងពន្លត់សេចក្តីស្រឡាញ់បានឡើយ”…
Read article
មិនដែលភ្លេចកិច្ចការដែលយើងបានធ្វើ
ដ្បិតព្រះទ្រង់មិនមែនជាអ្នករមឹលគុណ ដែលទ្រង់នឹងភ្លេចការអ្នករាល់គ្នាធ្វើ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសំដែងដល់ព្រះនាមទ្រង់ ដោយបានបំរើពួកបរិសុទ្ធ ហើយក៏នៅតែបំរើទៀតនោះទេ។ ហេព្រើរ ៦:១០ ពេលដែលយើងគិត អំពីបេសកជន ដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត យើងប្រហែលមិនបានឮឈ្មោះ លោក ចច លេលី(George Liele ឆ្នាំ១៧៥០ ដល់ ១៨២០)នោះទេ។ តែយើងគួរតែស្គាល់គាត់។ គាត់បានចាប់កំណើតក្នុងគ្រួសារទាសករ។ គាត់បានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ នៅរដ្ឋចចជា ហើយក៏បានទទួលសិទ្ធិសេរីភាព មុនពេលសង្រ្គាមឯករាជ្យអាមេរិក។ គាត់បាននាំព្រះរាជសាររបស់ព្រះយេស៊ូវ ទៅប្រទេសចាម៉ៃកា ដោយឈោងចាប់ពួកទាសករ នៅក្នុងតំបន់ចំការ ហើយក៏បានបម្រើការជាគ្រូគង្វាល និងស្ថាបនិក នៃព្រះវិហាររបស់ជនជាតិអាមេរិក ដើមកំណើតអាហ្វ្រិក ក្នុងទីក្រុងសាវ៉ាណា រដ្ឋចចជា ដែលគេបានចាត់ទុកជា “ព្រះវិហារដំបូងនៃព្រះវិហារបាទីស្ទរបស់ជនជាតិស្បែកខ្មៅ”។ អ្នកខ្លះប្រហែលមិនបាននឹកចាំ អំពីជីវិតនៃការងារបម្រើនគរព្រះដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់ របស់លោកលេលីឡើយ តែព្រះទ្រង់នឹងមិនដែលភ្លេចការបម្រើខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់ឡើយ។ ព្រះអង្គក៏មិនភ្លេចកិច្ចការដែលអ្នកធ្វើថ្វាយព្រះអង្គដែរ។ កណ្ឌគម្ពីរសំបុត្រហេព្រើរបានលើកទឹកចិត្តយើង យ៉ាងដូចនេះថា “ដ្បិតព្រះទ្រង់មិនមែនជាអ្នករមឹលគុណ ដែលទ្រង់នឹងភ្លេចការអ្នករាល់គ្នាធ្វើ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសំដែងដល់ព្រះនាមទ្រង់ ដោយបានបំរើពួកបរិសុទ្ធ ហើយក៏នៅតែបំរើទៀតនោះទេ”(៦:១០)។ មនុស្សមិនអាចមើលស្រាលភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គបានឡើយ ព្រោះព្រះអង្គពិតជាជ្រាប និងនឹកចាំអ្វីៗដែលព្រះអង្គបានធ្វើ ក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គ។…
Read article
ការរៀនរស់នៅដោយជំនឿ
ដ្បិតយើងខ្ញុំដើរដោយជំនឿ មិនមែនដោយមើលឃើញទេ។ ២កូរិនថូស ៥:៧ លោកហ្គែរី(Gary) មានការពិបាកនៅក្នុងការទប់ខ្លួនឲ្យនឹង ពេលគាត់ដើរ ដូចនេះ វេជ្ជបណ្ឌិតរបស់គាត់ ក៏បានចេញវេជ្ជបញ្ជា ឲ្យគាត់ធ្វើការព្យាបាលដោយចលនា ដើម្បីជួយឲ្យគាត់អាចទប់លំនឹងខ្លួន។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការព្យាបាលដោយចលនា គ្រូពេទ្យបានប្រាប់គាត់ថា “អ្នកមានការទុកចិត្តខ្លាំងពេក មកលើអ្វីដែលអ្នកអាចមើលឃើញ សូម្បីតែក្នុងពេលអ្នកដឹងថា វាខុស! អ្នកមិនបានពឹងផ្អែកឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់មកលើប្រព័ន្ធផ្សេងទៀតរបស់អ្នក ជាអ្វីដែលអ្នកពាល់នឹងជើងរបស់អ្នក និងសញ្ញាដែលបង្ហាញចេញមក ក្នុងត្រចៀកក្នុងរបស់អ្នក ដែលជួយឲ្យអ្នកទប់លំនឹងខ្លួនផងដែរ”។ ពេលដែលគាត់ប្រាប់លោកហ្គែរីថា “អ្នកមានការទុកចិត្តខ្លាំងពេក មកលើអ្វីដែលអ្នកអាចមើលឃើញ” ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីរឿងរបស់ដាវីឌ ជាអ្នកគង្វាលវ័យក្មេង ដែលបានប្រឈមមុខដាក់កូលីយ៉ាត។ អស់រយៈពេល៤០ថ្ងៃហើយ ដែលកូលីយ៉ាត ជាអ្នកប្រយុទ្ធជើងឯក របស់សាសន៍ភីលីស្ទីន បានចេញមកឈរនៅចំពោះមុខកងទ័ពអ៊ីស្រាអែល ដោយឡកឡើយដាក់ពួកគេ ឲ្យបញ្ជូននរណាម្នាក់ឲ្យចេញមកប្រយុទ្ធនឹងគាត់(១សាំយ៉ូអែល ១៧:១៦)។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមានការភ័យខ្លាច ដោយសារអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ។ បន្ទាប់មក យុវជនដាវីឌក៏បានបង្ហាញខ្លួនមក ខណៈពេលដែលឪពុកគាត់បានប្រើគាត់ ឲ្យយកស្បៀងអាហារទៅឲ្យពួកបងៗរបស់គាត់(ខ.១៨)។ តើស្តេចដាវីឌបានមើលទៅស្ថានភាពនេះ យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? គឺដោយជំនឿ មិនមែនដោយការមើលឃើញនោះទេ។ គាត់បានមើលឃើញយក្ស តែគាត់បានទុកចិត្តថា ព្រះទ្រង់នឹងរំដោះរាស្រ្តទ្រង់។ ទោះគាត់គ្រាន់តែជាក្មេងតូចម្នាក់ក៏ដោយ គាត់បានទូលស្តេចសូលថា “សូមកុំឲ្យអ្នកណាស្លុតចិត្តដោយព្រោះវាឡើយ…
Read article
ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះវរបិតា
នោះមានឮសំឡេងចេញពីមេឃថា នោះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់អញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់។ ម៉ាថាយ ៣:១៧ ឪពុករបស់មិត្តភក្តិខ្ញុំបានទទួលមរណភាពកាលពីពេលថ្មីៗនេះ។ ពេលគាត់មានជំងឺ ស្ថានភាពរបស់គាត់មានការចុះខ្សោយយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក គាត់ក៏បានលាចាកលោក។ មិត្តភក្តិខ្ញុំ និងឪពុកគាត់មានទំនាក់ទំនងដ៏រឹងមាំ តែនៅមានសំណួរជាច្រើនដែលត្រូវសួរ ចម្លើយដែលត្រូវឆ្លើយ និងការសន្ទនាដែលត្រូវមានជាមួយគ្នា។ មានរឿងជាច្រើនដែលមិត្តភក្តិខ្ញុំមិនបាននិយាយជាមួយឪពុកគាត់ ហើយពេលនេះឪពុកគាត់បានស្លាប់ហើយ។ មិត្តភក្តិខ្ញុំជាអ្នកប្រឹក្សាផ្លូវចិត្តដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាល ដូចនេះ គាត់ដឹងអំពីការឡើងចុះ នៃអារម្មណ៍ដែលសោកសង្រេង និងរបៀបជួយអ្នកដទៃ ឆ្លងកាត់ទឹកដែលមានខ្យល់ព្យុះនោះ។ តែគាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា “នៅថ្ងៃខ្លះ ខ្ញុំគ្រាន់តែត្រូវការឮសម្លេងរបស់ប៉ាខ្ញុំ ដែលជាការធានាថា គាត់ពិតជាស្រឡាញ់ខ្ញុំ។ រឿងនេះតែងតែមានន័យចំពោះខ្ញុំជានិច្ច”។ ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់មួយ នៅដើមដំបូងនៃព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើផែនដី គឺនៅពេលដែលព្រះអង្គទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ពីលោកយ៉ូហាន បាទីស្ទ។ ទោះលោកយ៉ូហានបានព្យាយាមប្រកែកថា គាត់មិនសក្តិសមនឹងជ្រមុជទឹកឲ្យព្រះអង្គក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គនៅតែទទូចថា ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនោះ មានភាពចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យគេដឹងថា ព្រះអង្គក៏មានលក្ខណៈជាមនុស្សផងដែរ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “ចូរធ្វើម្តងនេះចុះ ដ្បិតគួរឲ្យយើងធ្វើសំរេចតាមគ្រប់ទាំងសេចក្តីសុចរិតយ៉ាងដូច្នេះ”(ម៉ាថាយ ៣:១៥)។ លោកយ៉ូហានក៏បានធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះអង្គ។ បន្ទាប់មក ការអស្ចារ្យក៏បានកើតឡើង ដោយប្រកាសអត្តសញ្ញាណព្រះអង្គ ដល់លោកយ៉ូហាន និងពួកបណ្តាជនដែលនៅទីនោះ ហើយក៏បានប៉ះពាល់ព្រះទ័យព្រះអង្គយ៉ាងខ្លាំង។ គឺនៅពេលដែលព្រះវរបិតាបានបន្លឺសម្លេងចេញពីមេឃថា “នោះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់អញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់”(ខ.១៧)។…
Read article