ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅទីនេះ
នៅផ្ទះខ្ញុំ មានផ្លាកមួយ ដែលយើងបានសរសេរពាក្យស្លោកពីលើថា “ទោះយើងដឹង ឬមិនដឹងក្តី ព្រះទ្រង់តែងតែគង់នៅជាមួយជានិច្ច”។ លោកហូសេ គឺជាហោរានៅគ្រាសញ្ញាចាស់ ដែលបានរស់នៅ ក្នុងចុងសតវត្សរ៍ទី៨ មុនគ្រីស្ទសករាជ(ឆ្នាំ៧៥៥ ដល់ ៧១៥ មុនគ្រីស្ទសករាជ)។ គាត់បានសរសេរពាក្យ ដែលស្រដៀងនឹងពាក្យស្លោកនេះ ទៅកាន់សាសន៍ហេព្រើរ ដោយលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យ “ខំទទួលស្គាល់ទ្រង់”(ហូសេ ៦:៣) ព្រោះពួកគេបានបំភ្លេចទ្រង់(៤:១)។ ខណៈពេលដែលពួកគេភ្លេចព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេក៏បានចាប់ផ្តើមងាកចេញពីទ្រង់(ខ.១២) ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន ពួកគេក៏លែងមានព្រះអង្គ នៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្លួនទៀត(ទំនុកដំកើង ១០:៤)។ ក្នុងរឿងនេះ លោកហូសេបាននាំមកនូវ ការដាស់តឿនដ៏សាមញ្ញ តែសំខាន់ ឲ្យយើងទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយនឹកចាំ ថា ទ្រង់គង់នៅក្បែរយើង ហើយកំពុងធ្វើការក្នុងជីវិតយើង ទាំងក្នុងពេលមានអំណរ ក៏ដូចជាពេលមានទុក្ខ។ ការទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ អាចមានន័យថា ពេលដែលយើងបានឡើងតំណែង នៅកន្លែងធ្វើការ យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថា ព្រះទ្រង់ជាអ្នកប្រទានពរ ឲ្យយើងមានប្រាជ្ញា ឲ្យសម្រេចកិច្ចការ ទាន់ពេលវេលា តាមថវិការដែលបានកំណត់ជាដើម។ ម្យ៉ាងទៀត បើសិនជាយើងធ្វើការស្នើសុំអ្វីមួយ ហើយត្រូវគេបដិសេធន៍ នោះយើងអាចទទួលស្គាល់ថាព្រះអង្គ នៅតែគង់នៅជាមួយយើងជានិច្ច ដើម្បីជួយទ្រទ្រង់យើង ខណៈពេលដែលយើងទុកចិត្តថា…
Read articleការធ្វើបន្ទាល់ដោយភាពស្ងាត់ស្ងៀម
អេមី(Amy) រស់នៅក្នុងប្រទេស ដែលហាមមិនឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ។ គាត់បានទទួលការបណ្តុះបណ្តាល ជាគិលានុបដ្ឋាយិការ។ គាត់កំពុងធ្វើការក្នុងមន្ទីរពេទ្យធំមួយ ដោយមាននាទីជាអ្នកថែទាំទារកដែលទើបកើត។ គាត់មានការប្តូរផ្តាច់នៅក្នុងអាជីពរបស់គាត់ណាស់ បានជាការងារគាត់មានភាពលេចធ្លោ ហើយស្រ្តីជាច្រើនមានការងឿងឆ្ងល់ចំពោះគាត់។ ពួកគេក៏បានទទួលការប៉ះពាល់ចិត្ត ឲ្យទៅសួរគាត់ ជាលក្ខណៈឯកជន។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក អេមីក៏បានចែកចាយអំពីព្រះសង្រ្គោះរបស់គាត់ ដោយបើកចំហរ។ ដោយសារគាត់ធ្វើការងារបានល្អ មិត្តរួមការងារខ្លះ មានការច្រណែននឹងគាត់ ហើយក៏បានចោទគាត់ថា បានលួចថ្នាំពេទ្យ។ ថ្នាក់លើរបស់គាត់មិនជឿពួកគេទេ ហើយទីបំផុត អាជ្ញាធរក៏បានរកឃើញអ្នកបង្ករឿង។ រឿងនេះក៏បាននាំឲ្យពេទ្យដទៃទៀតដែលធ្វើការជាមួយគាត់ ចោទសួរ អំពីសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់។ គំរូរបស់គាត់ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំ នឹកចាំអំពីពាក្យរបស់សាវ័កពេត្រុស ដែលបានចែងថា “ឱពួកស្ងួនភ្ងាអើយ … ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាចៀសពីសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម ដែលតយុទ្ធនឹងព្រលឹងវិញ្ញាណចេញ ទាំងប្រព្រឹត្តដោយទៀងត្រង់ នៅក្នុងពួកសាសន៍ដទៃ ដើម្បីនៅកន្លែងណា ដែលគេនិយាយដើម ពីអ្នករាល់គ្នា ទុកដូចជាមនុស្សប្រព្រឹត្តអាក្រក់ នោះឲ្យគេបានសរសើរដល់ព្រះ នៅថ្ងៃដែលទ្រង់យាងមកប្រោស ដោយគេឃើញការល្អរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ”(១ពេត្រុស ២:១១-១២)។ ទីបន្ទាល់នៃការរស់នៅរបស់យើង នៅផ្ទះ នៅកន្លែងធ្វើការ ឬនៅសាលារៀន អាចជះឥទ្ធិពលមកលើអ្នកដទៃ ពេលដែលយើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះទ្រង់ធ្វើការក្នុងយើង។ នៅជុំវិញខ្លួនយើង គឺមានមនុស្ស ដែលកំពុងតែមើលការនិយាយស្តី និងប្រព្រឹត្តរបស់យើង។…
Read articleជំនួយគ្រប់ពេលវេលា
បន្ទាប់ពីម៉ាធី(Marty) ក្លាយជាជនពិការ ដោយសាររបួសឆ្អឹងកងខ្នង គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តវិលត្រឡប់ទៅបន្តការសិក្សាវិញ ដើម្បីរៀនឲ្យបានសញ្ញាប័ត្រMBA។ អ្នកស្រីយូឌី(Judy) ដែលជាម្តាយរបស់គាត់ បានជួយឲ្យគាត់សម្រេចគោលដៅ។ គាត់បានអង្គុយជាមួយម៉ាធី ក្នុងម៉ោងរៀន និងម៉ោងពិភាក្សាជាក្រុម ដោយជួយកត់ត្រា និងផ្តល់ជំនួយផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា។ ម្តាយរបស់គាត់ ថែមទាំងបានជួយនាំគាត់ឡើងវេទិការ ពេលគាត់ទទួលសញ្ញាបត្រផងដែរ។ គាត់ក៏បានទទួលនូវអ្វីដែលគេគិតថា គាត់មិនអាចទទួលបាន ដោយសារជំនួយជាក់ស្តែង និងទៀងទាត់ ដែលគាត់បានទទួលពីម្តាយគាត់។ ព្រះយេស៊ូវជ្រាបថា អ្នកដើរតាមទ្រង់ ក៏ត្រូវការជំនួយស្រដៀងនេះផងដែរ ពេលដែលទ្រង់យាងឡើងនគរស្ថានសួគ៌វិញ។ ពេលដែលទ្រង់ប្រាប់ពួកគេ អំពីការយាងត្រឡប់ទៅនគរស្ថានសួគ៌វិញ ទ្រង់មានបន្ទូលថា ពួកគេនឹងមានការប្រកបទាក់ទងថ្មីមួយទៀតជាមួយព្រះ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាអ្នកជំនួយគ្រប់ពេលវេលា ជាគ្រូបង្រៀន និងអ្នកនាំផ្លូវ ដែលមិនគ្រាន់តែគង់នៅជាមួយពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងគង់ក្នុងពួកគេផងដែរ(យ៉ូហាន ១៤:១៧,២៦)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាំឲ្យសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ទទួលជំនួយមកពីព្រះ ដែលជួយឲ្យពួកគេអាចអត់ទ្រាំនឹងការអ្វី ដែលពួកគេមិនអាចអត់ទ្រាំ ដោយខ្លួនឯងបាន ខណៈពេលដែលពួកគេចេញទៅប្រកាសដំណឹងល្អ។ នៅពេលដែលមានទុក្ខលំបាក ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏បានរំឭកពួកគេ អំពីព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវ ដែលធ្លាប់បានប្រាប់ពួកគេ (ខ.២៦) កុំឲ្យមានការថប់បារម្ភឡើយ…. ចូរស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ….ព្រះអង្គគឺជាសេចក្តីរស់ឡើងវិញ និងជាជីវិត។ តើអ្នកកំពុងតែជួបប្រទះបញ្ហា ដែលពិបាកលើសកម្លាំង និងសមត្ថភាពរបស់អ្នកឬទេ? អ្នកអាចពឹងផ្អែកលើជំនួយដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។…
Read articleសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ម្តាយ
ពេលដែលឪពុកម្តាយរបស់អ្នកស្រីស៊ូ(Sue)លែងលះគ្នា កាលគាត់នៅតូច ជម្លោះផ្លូវច្បាប់ទាក់ទងនឹងសិទ្ធិអាណាព្យាបាល និងបញ្ហារបស់គាត់ជាច្រើនទៀត ក៏បានកើតឡើង ហើយគេក៏បានសម្រេចឲ្យគាត់ទៅរស់នៅ ក្នុងមណ្ឌលកុមារកំព្រាមួយរយៈ។ នៅទីនោះ គាត់ត្រូវក្មេងធំជាងធ្វើបាប ធ្វើឲ្យគាត់មានអារម្មណ៍ថា ឯកោ ដូចត្រូវគេបោះបង់ចោល។ ម្តាយរបស់គាត់បានមកមើលគាត់តែមួយខែម្តងប៉ុណ្ណោះ ហើយនាងស្ទើរតែមិនដែលបានឃើញមុខប៉ារបស់គាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក ម្តាយរបស់គាត់ក៏បានប្រាប់គាត់ថា បទបញ្ជារបស់ផ្ទះនោះបានរារាំងមិនឲ្យគាត់ មកលេងគាត់ឲ្យបានញឹកញាប់ តែគាត់បានមកឈរនៅក្បែររបងផ្ទះនោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយសង្ឃឹមថា នឹងបានឃើញកូនស្រីគាត់ តែបន្តិចក៏អស់ចិត្ត។ គាត់និយាយថា ជួនកាល គាត់គ្រាន់តែចង់ឃើញកូនស្រីគាត់លេងនៅក្នុងសួនច្បារ ហើយចង់ដឹងថា នាងសុខសប្បាយឬទេ។ ពេលដែលអ្នកស្រីស៊ូចែកចាយអំពីរឿងនេះដល់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ជួនកាល យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា ត្រូវគេបោះបង់ចោល និងឯកោ នៅក្នុងពេលដែលមានទុក្ខលំបាក។ យើងមានការកម្សាន្តចិត្តណាស់ ដែលបានដឹងថា តាមពិត ព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែថែរក្សាយើងគ្រប់ពេលវេលា(ទំនុកដំកើង ៣៣:១៨)។ ទោះយើងមិនអាចមើលទ្រង់ឃើញក៏ដោយ ក៏ទ្រង់នៅតែគង់ក្បែរយើងជានិច្ច។ ព្រះនេត្រ និងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ តែងតែនៅជាប់នឹងយើងជានិច្ច ទោះយើងទៅទីណាក៏ដោយ គឺមិនខុសពីឪពុកម្តាយដែលស្រឡាញ់កូននោះទេ។ តែដោយសារទ្រង់ជាព្រះ នោះទ្រង់អាចជួយយើងបានគ្រប់ពេល ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៩១ បានពិពណ៌នា អំពីការដែលព្រះទ្រង់រំដោះ ការពារ…
Read articleអ្វីដែលយើងមាន
ថ្ងៃមួយ មិត្តភក្តិខ្ញុំមានចិត្តអន្ទះសាចង់មានការជួបជុំគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិ នៅផ្ទះគាត់ នៅថ្ងៃបុណ្យដ៏សប្បាយរីករាយ។ ភ្ញៀវម្នាក់ៗបានទន្ទឹងរង់ចាំ ការជួបជុំគ្នា នៅជុំវិញតុ ហើយចង់ជួយកាត់បន្ថយចំណាយ ទៅលើម្ហូបសម្រាប់មនុស្សជាច្រើនយ៉ាងនេះ។ អ្នកខ្លះក៏បានយកនំប៉័ងមក ខ្លះយកសាឡាត់ ឬម្ហូបបន្លែមកផ្ទះគាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងចំណោមនោះ មានភ្ញៀវម្នាក់កំពុងជួបការខ្វះខាតខុសពីគេ។ នាងចង់ចំណាយពេលជាមួយអ្នកដែលខ្លួនស្រឡាញ់ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នាងមិនមានលទ្ធភាពទិញអាហារអ្វីឡើយ។ ដូចនេះ នាងក៏បានសុំជួយសម្អាតផ្ទះ ដើម្បីធ្វើជាអំណោយដល់ម្ចាស់ផ្ទះ។ គេនៅតែស្វាគមន៍នាង ឲ្យចូលមកអង្គុយនៅតុជាមួយពួកគេ ទោះនាងមកដោយដៃទទេក៏ដោយ។ តែនាងនៅតែមើលឃើញអ្វីដែលនាងពិតជាអាចផ្តល់ឲ្យបាន គឺពេលវេលា និងជំនាញរបស់នាង យកមកកន្លែងជួបជុំគ្នា នៅពេលល្ងាចនោះ ដោយអស់ពីចិត្ត។ រឿងនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីអត្ថន័យនៃការបង្រៀនរបស់សាវ័កប៉ុល នៅក្នុងបទគម្ពីរ ២កូរិនថូស ៨។ អ្នកទទួលសំបុត្ររបស់គាត់ មានចិត្តអន្ទះសាចង់ជួយគ្រីស្ទបរិស័ទមួយចំនួន ហើយគាត់ក៏បានជំរុញពួកគេ ឲ្យជួយអ្នកទាំងនោះ តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ គាត់បានសរសើរទឹកចិត្ត និងការស្ម័គ្រចិត្តរបស់ពួកគេ ដោយមានប្រសាសន៍ថា ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងអំណាយទាំងតូចធំរបស់ពួកគេ គឺដោយសារតែទឹកចិត្តដែលពួកគេមាន នៅក្នុងការឲ្យ(ខ.១២)។ ជាញឹកញាប់ យើងច្រើនតែប្រញាប់ប្រៀបធៀបអំណោយរបស់យើង ជាមួយនឹងអំណោយរបស់អ្នកដទៃ ជាពិសេស នៅពេលដែលធនធានរបស់យើង មិនល្មមនឹងផ្តល់ឲ្យគេ ឲ្យបានច្រើនដូចចិត្ត។…
Read articleកិច្ចការនៅទីលាក់កំបាំង
កាលពីមុន ខ្ញុំមានកិច្ចការសាលាដ៏ធំមួយ ដែលត្រូវធ្វើ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភខ្លាចមិនអាចបញ្ចប់វា ឲ្យទាន់ពេលកំណត់។ ស្ថិតក្នុងពេលដ៏ថប់បារម្ភនោះ ខ្ញុំក៏បានទទួលក្រដាសលើកទឹកចិត្តបីសន្លឹក ពីមិត្តភក្តិខ្ញុំមួយចំនួន។ ពួកគេម្នាក់ៗសុទ្ធតែនិយាយថា “ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំអំពីអ្នក ពេលដែលខ្ញុំអធិស្ឋាននៅថ្ងៃនេះ”។ ខ្ញុំមានការលើកទឹកចិត្តណាស់ ពេលដែលមិត្តភិក្តទាំងនោះបានទំនាក់ទំនងមកខ្ញុំ ដោយមិនដឹងថា ខ្ញុំកំពុងតែជួបរឿងអ្វី ហើយខ្ញុំជឿថា ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើពួកគេ ជាអ្នកនាំសារនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់។ សាវ័កប៉ុលបានស្គាល់អំណាចនៃការអធិស្ឋាន ពេលដែលគាត់សរសេរសំបុត្រ ផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅទីក្រុងកូរិនថូស។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា គាត់ជឿថា ព្រះទ្រង់នឹងបន្តរំដោះពួកគេ ឲ្យរួចពីទុក្ខលំបាក ដោយសារពួកគេបានជួយអធិស្ឋានឲ្យគាត់(២កូរិនថូស ១:១០-១១)។ ហើយនៅពេលដែលព្រះទ្រង់ឆ្លើយតប ការអធិស្ឋានរបស់ពួកគេ សិរីល្អរបស់ទ្រង់នឹងបានដំកើងឡើង ខណៈពេលដែលរាស្រ្តរបស់ទ្រង់អរព្រះគុណទ្រង់ សម្រាប់ “ការឆ្លើយតប ចំពោះការអធិស្ឋានរបស់មនុស្សជាច្រើន”(ខ.១១)។ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ និងពួកជំនុំដែលជួយអធិស្ឋានឲ្យសាវ័កប៉ុល កំពុងតែចូលរួម នៅក្នុងការងារទូលអង្វរ ដែលលោកអូសវល ឆេមប័រ(Oswald Chambers) បានហៅថា “កិច្ចការនៅទីកំបាំង ដែលនាំមកនូវផលផ្លែ ដែលថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះវរបិតា”។ ខណៈពេលដែលយើងផ្តោតគំនិត និងចិត្តរបស់យើង ទៅលើព្រះយេស៊ូវ យើងបានដឹងថា ទ្រង់កំពុងតែកែច្នៃយើង ដោយរាប់បញ្ចូលរបៀបនៃការអធិស្ឋានរបស់យើងផងដែរ។ ទ្រង់ជួយឲ្យយើងអាចឲ្យអំណោយនៃការទូលអង្វរដ៏ពិត សម្រាប់មិត្តសំឡាញ់ សមាជិកគ្រួសារ…
Read article