ការជួយទ្រទ្រង់គ្នា ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ
សាស្តា ៤:៧-១២ ពួរ៣ធ្លុងមិនងាយដាច់ទេ។ សាស្តា ៤:១២ មានពេលមួយ លោកយ័រឌិន(Jordon) បានចូលរួមកម្មវិធីប្រកួតជីវិតពិត ដែលមានចាក់ផ្សាយក្នុងទូរទស្សន៍ ដែលក្នុងនោះ អ្នកចូលរួមទាំងអស់ត្រូវរស់នៅម្នាក់ឯងក្នុងតំបន់ព្រៃភ្នំ ដោយប្រើស្បៀងអាហារ និងសម្ភារៈតិចបំផុត ឲ្យបានរយៈពេលយូរបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ គាត់បានបង្ខំចិត្តបោះបង់ចោលការប្រកួត មិនមែនដោយសារគាត់ខ្លាចសត្វខ្លាឃ្មុំកាចសាហាវ អាកាសធាតុត្រជាក់ដល់កក ការមានរបួស ឬការស្រេកឃ្លានអាហារនោះទេ តែគឺដោយសារគាត់មានអារម្មណ៍ឯកោពេក ហើយមានបំណងចិត្តចង់ត្រឡប់ទៅគ្រួសារគាត់វិញ។ គាត់ថា “ខ្ញុំដឹងថា វិធីតែមួយដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចជោគជ័យក្នុងការប្រកួតនេះបាន គឺត្រូវបំភ្លេចផ្ទះ និងប្រពន្ធ កូនប្រុស និងកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ។ តែខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមិនអាចឈប់គិតអំពីពួកគេបានទេ។ យើងមានចំណងទាក់ទងដ៏រឹងមាំ ក្នុងចិត្ត និងវិញ្ញាណយើង គ្មានអ្វីអាចបំបែកបានឡើយ”។ យើងអាចមានជំនាញរស់នៅម្នាក់ឯងក្នុងព្រៃ ប៉ុន្តែ ការកាត់ផ្តាច់ខ្លួនយើងចេញពីសហគមន៍ គឺជាផ្លូវឆ្ពោះទៅរកបរាជ័យក្នុងជីវិត។ គឺដូចដែលបទគម្ពីរសាស្តាបានចែងថា “មានគ្នា២នាក់ នោះវិសេសជាងនៅតែឯង… ដ្បិតបើដួល នោះម្នាក់នឹងជ្រោងគ្នាឡើងវិញ”(៤:៩-១០)។ ពួកជំនុំដែលថ្វាយព្រះកិតិ្តនាមដល់ព្រះគ្រីស្ទ មានភាពចាំបាច់ដល់ការលូតលាស់របស់យើង ទោះសហគមន៍នោះមានភាពរញ៉េរញ៉ៃយ៉ាងណាក៏ដោយ។ យើងមិនអាចជម្នះទុក្ខលំបាកក្នុងលោកិយនេះបានទេ បើសិនជាយើងព្យាយាមដោះស្រាយ ដោយពឹងសមត្ថភាពខ្លួនឯងតែម្យ៉ាង។ ការហត់នឿយតែម្នាក់ឯង គឺជាការនឿយហត់ដែលគ្មានន័យ(ខ.៨)។ បើយើងនៅតែម្នាក់ឯង យើងងាយនឹងជួបគ្រោះថ្នាក់(ខ.១១-១២)។ ឯពួរ៣ធ្លុងមិនងាយដាច់ទេ គឺខុសពីខ្សែដែលមានតែ១ធ្លុង(ខ.១២)។…
Read article
បានរាប់យើងបញ្ចូលក្នុងការតាំងសេចក្តីសញ្ញា
នៅទីនេះ អញនឹងធ្វើឲ្យស្នែងរបស់ដាវីឌប៉ិចឡើង អញបានចាត់ចែងចង្កៀង១ សំរាប់អ្នកដែលអញ បានចាក់ប្រេងតាំងឲ្យ អញនឹងយកសេចក្តីខ្មាស តាក់តែងឲ្យពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់លោក តែនៅលើក្បាលលោកវិញ នោះនឹងមានមកុដដ៏រុងរឿង។ ទំនុកដំកើង ១៣២:១៧-១៨ តើនរណាខ្លះ ដែលនឹងទទួលផលប្រយោជន៍ ពីព្រះបន្ទូលសន្យា ដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានស្តេចដាវីឌ? បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ១៣២:១៧-១៨ បានចែងថា : “នៅទីនេះ អញនឹងធ្វើឲ្យស្នែងរបស់ដាវីឌប៉ិចឡើង អញបានចាត់ចែងចង្កៀង១ សំរាប់អ្នកដែលអញ បានចាក់ប្រេងតាំងឲ្យ អញនឹងយកសេចក្តីខ្មាស តាក់តែងឲ្យពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់លោក តែនៅលើក្បាលលោកវិញ នោះនឹងមានមកុដដ៏រុងរឿង”។ ឥឡូវនេះសូមយើងភ្ជាប់ខគម្ពីរនេះជាមួយបទគម្ពីរ អេសាយ ៥៥:១,៣ ដែលបានចែងថា “ហឺយ អស់អ្នកដែលស្រេកអើយ ចូរមកឯទីទឹកចុះ ឯអ្នកដែលគ្មានប្រាក់អើយ ចូរមកទិញ ហើយបរិភោគទៅ …ហើយអញនឹងតាំងសេចក្តីសញ្ញានឹងឯងរាល់គ្នា ជាសញ្ញាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច គឺជាសេចក្តីមេត្តាករុណាស្មោះត្រង់ ដែលបានផ្តល់ដល់ដាវីឌ”។ បើខ្ញុំមើលទៅឈើឆ្កាង តាមន័យនេះ ខ្ញុំអាចបកស្រាយបទគម្ពីរនេះថា ៖ អស់អ្នកណាដែលចូលមករកព្រះ តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ ដោយស្រេកឃ្លានអ្វីដែលព្រះមានសម្រាប់យើង ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ជាជាងពឹងផ្អែកលើអត្តសញ្ញាណរបស់យើង ឬអ្វីដែលយើងធ្វើ នោះព្រះទ្រង់នឹងតាំងសញ្ញានឹងអ្នកនោះ។ តើយើងចាំថា…
Read article
ភាពជូរល្វីង នៃបង្អែមដែលបានលួចគេ
សុភាសិត ២០:១១-១៧ សុភាសិត ២០:១៧ ចោរមួយក្រុមក្នុងប្រទេសអាឡឺម៉ង់ បានលួចទូរសណ្ដោងមួយ ផ្ទុកទៅដោយស្ករសូកូឡាជាង២០តោន ក្នុងទូរបង្កកអាហារ។ គេបានប៉ាន់ប្រមាណថា ស្ករសូកូឡាដែលមានរស់ជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់នោះ មានតម្លៃសរុបប្រហែល៨ម៉ឺនដុល្លា។ ប៉ូលិសក្នុងតំបន់ក៏បានអំពាវនាវ ឲ្យគេរាយការណ៍មកកាន់ប៉ុស្តិ៍ប៉ូលីសជាបន្ទាន់ បើសិនជាមាននរណាម្នាក់បានទទួលស្ករសូកូឡាក្នុងបរិមាណច្រើនខុសពីធម្មតា ឬបានទទួលតាមរបៀបមិនប្រក្រតី។ ជាការពិតណាស់ អ្នកដែលបានលួចស្ករសូកូឡាដ៏ផ្អែមឆ្ងាញ់នោះ នឹងទទួលផលវិបាកដ៏ជូរល្វីង និងខកចិត្តមិនខាន បើសិនជាពួកគេត្រូវប៉ូលិសចាប់ខ្លួន និងទទួលទោសតាមច្បាប់! រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ គោលការណ៍ក្នុងបទគម្ពីរសុភាសិតដែលបានចែងថា “អាហារដែលមនុស្សណាបាន ដោយការកំភូត នោះរមែងឆ្ងាញ់ដល់ខ្លួន តែក្រោយមក មាត់មានពេញទៅដោយក្រួសវិញ”(២០:១៧)។ អ្វីៗដែលយើងទទួលបាន ដោយការបោកប្រាស់ ឬតាមផ្លូវខុស អាចហាក់ដូចជាមានរស់ជាតិផ្អែមពីដំបូង ដោយមានភាពរំភើបរីករាយ និងការអរសប្បាយតែមួយរយៈពេល។ ប៉ុន្តែ ទីបំផុតរស់ជាតិរបស់វា ក៏លែងផ្អែមឆ្ងាញ់ទៀត ហើយការបោកប្រាស់របស់យើង ក៏បាននាំឲ្យយើងមានការភ័យខ្លាច និងមានបញ្ហា។ ផលវិបាកនៃកំហុស ការភ័យខ្លាច និងបាប អាចបំផ្លាញជីវិត និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់យើង។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “សូម្បីតែកូនក្មេងក៏សំដែងខ្លួន ដោយសារកិរិយាប្រព្រឹត្តរបស់វាដែរ ឲ្យដឹងជាកិរិយានោះបរិសុទ្ធ ហើយត្រឹមត្រូវឬយ៉ាងណា”(ខ.១១)។ សូមឲ្យពាក្យសម្តី និងសកម្មភាពរបស់យើង បង្ហាញឲ្យគេឃើញចិត្តដ៏បរិសុទ្ធ ដែលយើងមានសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់ គឺមិនមែនឃើញចិត្តជូរល្វីង…
Read article
ហេតុផលទាំង៥យ៉ាង ដែលយើងមានសេចក្តីទុក្ខ
គ្រប់ការទាំងអស់ផ្សំគ្នា សំរាប់សេចក្តីល្អដល់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះ គឺដល់ពួកអ្នកដែលទ្រង់ហៅមក តាមព្រះដំរិះទ្រង់។ រ៉ូម ៨:២៨ យើងកម្រនឹងបានដឹង អំពីមូលហេតុតូចៗ ដែលបណ្តាលឲ្យយើងមានសេចក្តីទុក្ខ តែព្រះគម្ពីរពិតជាបានផ្តល់ឲ្យយើង នូវហេតុផលធំៗ ដែលជួយទ្រទ្រង់សេចក្តីជំនឿយើង។ ការមានរបៀបនឹកចាំអំពីហេតុផលទាំងនោះ គឺជាការល្អ ព្រោះពេលណាទុក្ខលំបាកស្រាប់តែកើតឡើងចំពោះយើង ឬយើងមានឱកាសជួយអ្នកដទៃ ដែលជួបទុក្ខលំបាក យើងអាចនឹកចាំ អំពីសេចក្តីពិតដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានយើង ដើម្បីជួយយើង កុំឲ្យអស់សង្ឃឹម។ ខាងក្រោមនេះ ជារបៀបដែលយើងអាចនឹកចាំ ដែលគេអាចហៅថា ហេតុផល ៥ (បើវិធីសាស្ត្រនេះមានប្រយោជន៍ សូមជ្រើសរើសយកតែ៣ ហើយព្យាយាមចងចាំ)។ ហេតុផលធំៗ ដែលព្រះទ្រង់ឲ្យយើងមានសេចក្តីទុក្ខ រួមមាន ៖ ១) ការប្រែចិត្ត (Repentance) ៖ ព្រះទ្រង់ប្រើសេចក្តីទុក្ខ ដើម្បីត្រាស់ហៅយើង និងអ្នកដទៃ ឲ្យងាកបែរចេញពីការឲ្យតម្លៃអ្វីៗនៅលើផែនដីនេះ ខ្លាំងជាងព្រះ។ លូកា ១៣:៤-៥ ៖ “ឬស្មានថា ពួក១៨នាក់ដែលប៉មស៊ីឡោមបានរលំមកលើកិនស្លាប់នោះ គេមានទោសលើសជាងមនុស្សទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅក្រុងយេរូសាឡិមឬអី ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា មិនមែនទេ ប៉ុន្តែបើអ្នករាល់គ្នាមិនប្រែចិត្តទេ នោះនឹងត្រូវវិនាសទាំងអស់គ្នាដូច្នោះដែរ”។ ២) ការពឹងផ្អែកលើព្រះ…
Read article
គ្រួសារពិតជាសំខាន់ណាស់
ហេព្រើរ ១២:១៤-១៧ ចូរដេញតាមសេចក្តីមេត្រី ចំពោះមនុស្សទាំងអស់ចុះ។ ហេព្រើរ ១២:១៤ មានពេលមួយ បងស្រី និងបងប្រុសខ្ញុំ ហើយនិងខ្ញុំបានធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះ ចេញពីរដ្ឋដែលយើងកំពុងរស់នៅរៀងខ្លួន ដើម្បីទៅចូលរួមពិធីបុណ្យសពរបស់ពូរបស់យើង ហើយក៏បានទៅសួរសុខទុក្ខជីដូនរបស់យើង ដែលមានអាយុ៩០ឆ្នាំ។ គាត់បានក្លាយជាជនពិការ ដោយសារដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល ហើយក៏បានបាត់បង់សមត្ថភាពនិយាយ ហើយអាចប្រើបានតែដៃស្តាំរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ។ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងអង្គុយនៅជុំវិញគ្រែគេងគាត់ គាត់ក៏បានលូកដៃស្តាំរបស់គាត់ មកចាប់ដៃយើងម្នាក់ៗ ដោយទាញដៃយើងមកដាក់ពីលើគ្នា ចំបេះដូងគាត់ ហើយក៏បានអង្អែលដៃយើងថ្នមៗ ឲ្យនៅនឹងមួយកន្លែង។ តាមរយៈភាសាកាយវិការរបស់គាត់ គាត់កំពុងប្រាប់យើងថា “គ្រួសារសំខាន់ណាស់”។ គាត់កំពុងនិយាយពាក្យនេះ តាមរយៈកាយវិការមកកាន់បងប្អូនបង្កើត ដែលមានការបែកបាក់ទំនាក់ទំនង និងដាច់ចេញឆ្ងាយពីគ្នា។ ក្នុងពួកជំនុំ ជាមហាគ្រួសារនៃព្រះ យើងក៏អាចមានការបែកបាក់ និងដាច់ចេញពីគ្នាផងដែរ។ យើងប្រហែលជាបានបណ្តោយឲ្យចិត្តល្វីងជូរចត់ បំបែកយើងចេញពីគ្នា។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរបានបង្រៀនយើង អំពីចិត្តជូរល្វីង ដែលបានបំបែកលោកអេសាវ ចេញពីលោកយ៉ាកុប ជាប្អូនប្រុសរបស់គាត់(ហេព្រើរ ១២:១៦) ហើយក៏បានជំរុញយើងជាបងប្អូន ឲ្យរួបរួមគ្នាក្នុងមហាគ្រួសារនៃព្រះ។ “ចូរដេញតាមសេចក្តីមេត្រី ចំពោះមនុស្សទាំងអស់”(ខ.១៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ពាក្យដេញតាមបានបង្ហាញចេញ នូវការលះបង់ស្ម័គ្រពីចិត្ត ក្នុងការផ្សះផ្សាជាមួយបងប្អូនក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ព្រះ។ និយាយរួម យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែខិតខំដេញតាមសេចក្តីមេត្រី។ គ្រួសារពិតជាសំខាន់ណាស់…
Read article
ជ្រលងនៃការសរសើរដំកើងព្រះ
២កូរិនថូស ២០:២១-២៦ នៅថ្ងៃទី៤គេប្រជុំគ្នា នៅច្រកភ្នំបេរ៉ាកា។ ២របាក្សត្រ ២០:២៦ លោកវីលៀម ខោភ័រ(William Cowper) ជាកវីកំណាព្យ ដែលមានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត អស់រយៈពេលភាគច្រើននៃជីវិតគាត់។ បន្ទាប់ពីគាត់បរាជ័យក្នុងការព្យាយាមធ្វើអត្តឃាត គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តចូលទៅសម្រាកព្យាបាល ក្នុងមន្ទីរពេទ្យសម្រាប់មនុស្សវិកលចរិត។ ប៉ុន្តែ នៅទីនោះ តាមរយៈការថែទាំរបស់គ្រូពេទ្យជាគ្រីស្ទបរិស័ទ លោកខោភ័រ ក៏បានទទួលយកសេចក្តីជំនឿដ៏កក់ក្តៅ និងសំខាន់ ចំពោះព្រះយេស៊ូវ។ មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏បានក្លាយជាមិត្តភក្តិរបស់លោកចន ញូតុន(John Newton) ជាគ្រូគង្វាល និងអ្នកនិពន្ធទំនុកសកល ដែលបានលើកទឹកចិត្តគាត់ ឲ្យចូលរួមនិពន្ធបទចម្រៀងទំនុកសកលមួយបទ សម្រាប់ពួកជំនុំរបស់ពួកគេ។ ក្នុងចំណោមទំនុកសកលដែលលោកខោភ័របាននិពន្ធ ក៏មានបទ “ព្រះអង្គធ្វើការតាមរបៀបដ៏អាថ៌កំបាំង”ផងដែរ ដែលគាត់បាននិពន្ធ ផ្អែកទៅលើទីបន្ទាល់របស់គាត់ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរយ៉ាងដូចនេះថា “ឱពួកបរិសុទ្ធដ៏ស្មោះត្រង់អើយ ចូរមានចិត្តក្លាហានឡើង អ័ភ្រដែលអ្នកភ័យខ្លាចយ៉ាងនេះ គឺបានបង្កប់ទៅដោយសេចក្តីមេត្តាធំដល់ម្ល៉េះ ហើយនឹងរលាយបាត់ ចេញជាព្រះពរធ្លាក់មកលើអ្នក”។ ប្រជាជននៃនគរយូដា ក៏បានជួបសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះអម្ចាស់ តាមរបៀបដែលពួកគេមិននឹកស្មានដល់ ដូចលោកខោភ័រផងដែរ។ នៅពេលដែលកងទ័ពសត្រូវបានចងសម្ព័ន្ធគ្នា ដើម្បីឈ្លានពានទឹកដីរបស់ពួកគេ ស្តេចយ៉ូសាផាតក៏បានឲ្យពួកបណ្តាជនមកជួបជុំគ្នាអធិស្ឋាន។ ខណៈពេលដែលកងទ័ពនៃនគរយូដាដើរដង្ហែជាក្បួន ទៅកាន់សមរភូមិ ពួកប្រុសៗនៅជួបមុខគេក៏បានសរសើរដំកើងព្រះអម្ចាស់(២របាក្សត្រ ២០:២១)។ ពួកសត្រូវឈ្លានពានក៏មានការភាន់ភាំង…
Read article