ការតាមរក ដោយចម្រោះ
លោកចេម(James) បានទៅពិនិត្យជម្ងឺ ហើយក៏រកឃើញថា គាត់មានជម្ងឺបេះដូង ហើយភរិយារបស់គាត់ គឺអ្នកស្រីបេគី(Becky) មិនអាចមើលថែរគាត់ ឬមើលថែរខ្លួនឯងបានល្អទៀតទេ។ ពួកគេក៏ចាប់ផ្តើម ស្វែងរកមជ្ឈមណ្ឌលជំនួយការរស់នៅ។ ពេលអ្នកស្រីបេគីទៅដល់មជ្ឈមណ្ឌលនីមួយៗ សំណួរទីមួយរបស់គាត់គឺ “តើនៅកន្លែងនេះមានអាហារចម្រោះទេ?” ដោយសារលោក ចេមមានការពិបាក នៅក្នុងការលេបអាហារ នោះអ្នកស្រី បេគីមានការខ្វល់ខ្វាយអំពីអាហារ ដែលលោកចេមត្រូវការ។ មានមជ្ឈមណ្ឌលជាច្រើនបានឆ្លើយថា “មិនមានទេ” ដូចនេះ គាត់ក៏បានបន្តស្វែងរកទៀត។ ទីបំផុតគាត់ក៏បានទទួលចម្លើយថា “មាន” នៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលជំនួយការរស់នៅរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ។ ទោះបីជាអ្នកទំាងពីរ មិនមែនជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ហើយជាញឹកញាប់ ពួកគេបានប្រកែកគ្នាអំពីទ្រង់ ជាមួយអ្នកជិតខាងក៏ដោយ ក៏លោកចេម និងអ្នកស្រីបេគីបានជ្រើសរើសមជ្ឈមណ្ឌលរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទនោះ ដោយសារនៅទីនោះ មានអាហារចម្រោះ។ ពួកគេក៏បានចាប់ផ្តើមចូលរួមកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ នៅក្នុងព្រះវិហារ និងបានឮដំណឹងល្អ ហើយមានអារម្មណ៍ថាបានទទួលការថែរទាំដ៏ល្អ ពីបុគ្គលិកនៅទីនោះ។ មានថ្ងៃមួយ លោកចេមក៏បានសម្រេចចិត្តថ្វាយជីវិត ដល់ព្រះគ្រីស្ទ។ គាត់ជឿថា ព្រះកំពុងតាមរកគាត់(យ៉ូហាន ៦:៤៤) ហើយទ្រង់បានប្រើអាហារចម្រោះ ដើម្បីនាំគាត់ឲ្យចូលស្នាក់នៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលនៅទីនោះ គាត់បានទទួលការមើលថែរពីរាស្រ្តរបស់ព្រះ និងបានស្តាប់ឮអំពីការអត់ទោសបាបរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ការកែប្រែជីវិត គឺជាកិច្ចការរបស់ព្រះ។ ទ្រង់នាំមនុស្សឲ្យចូលមករកទ្រង់ ដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់ពួកគេ។…
Read articleទោះនៅឆ្ងាយយ៉ាងណា ទោះនៅពេលណាក៏ដោយ
អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដែលខ្ញុំបានទាក់ទងតាមសំបុត្រ ជាមួយគ្រូគង្វាលម្នាក់ នៅប្រទេសនេប៉ាល់។ ជាញឹកញាប់ គាត់បានធ្វើដំណើរជាមួយសមាជិកពួកជំនុំរបស់គាត់ ទៅកាន់សហគមន៍ឆ្ងាយៗ ក្នុងតំបន់ភ្នំហិម៉ាឡៃ ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ និងបង្កើតពួកជំនុំ។ ថ្មីៗនេះ គាត់បានផ្ញើសំបុត្រមកខ្ញុំ ដើម្បីប្រាប់អំពីគម្រោងធ្វើដំណើរ នៅសប្តាហ៍ក្រោយ ហើយបានសុំឲ្យខ្ញុំអធិស្ឋានឲ្យគាត់។ តាមកាលវិភាគដ៏មមាញឹករបស់គាត់ ខ្ញុំអាចដឹងថា នៅក្នុងមួយសប្តាហ៍ គាត់មានគម្រោងធ្វើដំណើរ ដោយជិះម៉ូតូ ប្រហែល១៦០គីឡូម៉ែត្រ ទៅកាន់ទីក្រុងមួយចំនួន ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ និងចែកខិតប័ណ្ណផ្សាយដំណឹងល្អ។ ខ្ញុំមានចម្ងល់អំពីការធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយ របស់មិត្តភ័ក្រខ្ញុំម្នាក់នេះ ដែលត្រូវកាត់តាមតំបន់ភ្នំ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានសរសេរសំបុត្រ ដើម្បីសួរគាត់អំពីរបៀបនៃការធ្វើដំណើរនោះ។ គាត់ក៏បានឆ្លើយថា “យើងមានឱកាសដ៏អស្ចារ្យ ដោយបានដើរជាក្រុម ឡើងតាមភ្នំ ជាមួយសមាជិកពួកជំនុំរបស់យើង។ យើងមិនមានម៉ូតូជិះគ្រប់គ្នាទេ … ដូចនេះ យើងបាននាំគ្នាដើរទាំងអស់គ្នា។ នៅពេលនោះ យើងមានពរណាស់។ នៅមានកន្លែងជាច្រើនទៀតដែលយើងត្រូវទៅ។” ការនេះបានរំឭកខ្ញុំ អំពីរបៀបដែល “ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់យាងទៅដល់គ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិ ព្រមទាំងបង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំទាំងប៉ុន្មាន ហើយប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អពីនគរ ទ្រង់ក៏ប្រោសអស់ទាំងជំងឺរោគា និងជរាពិការ ក្នុងពួកបណ្តាជនឲ្យបានជា”(ម៉ាថាយ ៩:៣៥)។ ការនេះក៏បានធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតអំពីការស្ទាក់ស្ទើរដែលខ្ញុំមាន នៅក្នុងការបើកឡាន កាត់តាមក្រុង…
Read articleការបោកបញ្ឆោត
សៀវភៅក្បួនសឹកស៊ុនជឺ គឺជាស្នារដៃនិពន្ធរបស់មេទ័ពចិន ឈ្មោះស៊ុន ជឺ(Sun Tzu)។ ក្បួនសឹកនេះបានក្លាយជាមគ្គុទេស ដែលបានប្រឹក្សាយោបល ដល់ការធ្វើសឹកសង្គ្រាម អស់ពេលជាច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ។ ប៉ុន្តែ វាក៏ត្រូវបានមនុស្សទាំងប្រុសស្រីប្រើប្រាស់ ក្នុងវិស័យផ្សេងៗជាច្រើនទៀត ដែលរួមមានវិស័យដឹកនាំ គ្រប់គ្រង ធ្វើជំនួញ នយោបាយ និងកីឡាជាដើម។ ខ្ញុំសូមដកស្រង់ សម្តីរបស់លោកស៊ុន ជឺ ត្រង់ចំណុច ដែលគាត់បាននិយាយ ក្នុងក្បួនសឹកនោះថា : “សង្គ្រាមនីមួយៗ គឺសុទ្ធតែផ្អែកទៅលើការបោកបញ្ឆោត។ ដូចនេះ ពេលយើងមានលទ្ធភាពវាយប្រហារ យើងត្រូវតែធ្វើពុតជាគ្មានលទ្ធភាព។ ពេលយើងកំពុងបញ្ជាទ័ពរបស់យើង យើងត្រូវតែធ្វើពុតជាគ្មានសកម្មភាព។ ពេលយើងបានចូលទៅក្បែរសត្រូវ យើងត្រូវធ្វើឲ្យសត្រូវជឿថា យើងកំពុងនៅឆ្ងាយ។ ពេលយើងនៅ ឆ្ងាយ យើងត្រូវធ្វើឲ្យសត្រូវជឿថា យើងកំពុងនៅជិត”។ សម្រាប់យើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ នៅក្នុងសង្រ្គាមខាងវិញ្ញាណ សាតំាងក៏ប្រើល្បិចកលដូចខាងលើនេះ ដើម្បីយកឈ្នះយើងផងដែរ។ តាមពិត អំពើ បាបដែលកើតមានដំបូងបំផុត នៅក្នុងមនុស្សជាតិ ក៏បានបណ្តាលមកពីការបោកបញ្ឆោតរបស់ខ្មាំងសត្រូវនោះឯង។ សូមកត់ចំណាំប្រសាសន៍របស់សាវ័កប៉ុល ដែលបានថា “ខ្ញុំខ្លាចក្រែងគំនិតអ្នករាល់គ្នា ត្រូវបង្ខូចចេញពីសេចក្តីទៀងត្រង់ខាងឯព្រះគ្រីស្ទ ដូចជាសត្វពស់បានបញ្ឆោតនាងអេវ៉ា ដោយឧបាយកលយ៉ាងនោះដែរ”(២កូរិនថូស ១១:៣)។ តាមសេចក្តីពិតនេះ…
Read articleពេលដែលមិនត្រូវនិយាយ
ខ្ញុំមានទីលំនៅ ក្នុងតំបន់ញូ អីងគ្លិន(New England) ដែលនៅទីនោះ កីឡាវាយកូនបាល់បេសប៊ល ស្ទើរតែក្លាយជាសាសនា ដែលប្រជាជនបាននាំគ្នាប្រកាន់យកទៅ ហើយ។ ទោះបីជាការជជែកគ្នាអំពីក្រុមកីឡាករបូស្ទុន រេត សក់(Bonston Red Sox) នៅកន្លែងធ្វើការ គឺជាការល្មើសច្បាស់ក៏ដោយ ក៏គេនៅតែមិនអាចហាមឃាត់អ្នកគាំទ្ររបស់ក្រុមកីឡាករនេះបានឡើយ ព្រោះពួកគេស្រឡាញ់ក្រុមកីឡាកររបស់ខ្លួន ខ្លាំងយ៉ាងនេះទៅហើយ។ ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកឃើញសំណួរមួយ ដែលគ្រីស្ទបរិស័ទត្រូវឆ្លើយ។ សំណួរនោះគឺ “តើមានពេលដែលគ្រីស្ទបរិស័ទមិនគួរ និយាយគ្នាអំពីព្រះឬ?” ខ្ញុំយល់ថា មាន។ ពេលយើងប្រឈមមុននឹងការសួរដេញដោល អំពីជំនឿ ដែលត្រូវបានធ្វើឡើង ដោយចិត្តមិនស្មោះត្រង់ ជាញឹកញប់ ការមិនមាត់មិនករ អាចជាការឆ្លើយតបដ៏ល្អបំផុត។ ពេលព្រះយេស៊ូវស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពតទល់គ្នា ជាមួយលោកកៃផាស ជាដំបូង ទ្រង់បានសម្រេចព្រះទ័យមិនមានបន្ទូលតបឡើយ(ម៉ាថាយ ២៦:៦៣)។ ទ្រង់ជ្រាបថា លោកកៃផាសមិនមានចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះសេចក្តីពិតទេ(ខ.៥៩)។ ពេលយើងមិនដឹងអំពីបំណងដែលអ្នកដទៃមាន ក្នុងការចោទសួរយើង យើងត្រូវតែឆាប់ធ្វើតាមការដឹកនាំនៃព្រះវិញ្ញាណ នៅក្នុងស្ថានភាពនីមួយៗ ដើម្បីឲ្យយើង “ដឹងជាបែបយ៉ាងណា ដែលគួរឆ្លើយដល់មនុស្សនិមួយៗ”(កូល៉ុស ៤:៦)។ ម្យ៉ាងទៀត បើការឆ្លើយសំណួរនោះ ធ្វើឲ្យការសន្ទនាក្លាយជាបែកអូរហូរជាស្ទឹង ហើយប្រធានបទបែកចេញឆ្ងាយពីព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងប្រហែលជាត្រូវឆ្អាកការសន្ទនានោះសិន ហើយរង់ចាំសន្ទនាគ្នា នៅថ្ងៃក្រោយទៀត។…
Read articleការល្បូងពីសម្បកក្រៅ ភាពពិសពុលនៅ ខាងក្នុង
មានការសិក្សាមួយរបស់ប្រទេសអូស្រ្តាលី បានធ្វើការសន្និដ្ឋានថា សម្បកកញ្ចប់បារីដែលកាន់តែមិនសូវបានការតុបតែងលម្អ អាចធ្វើឲ្យក្មេងជំទង់កាន់តែលែងចង់ជក់បារី។ រដ្ឋាភិបាលក៏បានឆ្លើយតបតាមការសិក្សានេះ ដោយបង្កើតច្បាប់ថ្មីមួយ ដែលតម្រូវឲ្យក្រុមហ៊ុនថ្នាំជក់ដកពណ៌ ឡូហ្គូ និងអក្សរផ្សាយពាណិជ្ជកម្មចេញ ពីសម្បកញ្ចប់បារី ហើយត្រូវដាក់អក្សរដាស់តឿនអំពីគ្រោះដល់សុខភាព និងដាក់រូបភាពជម្ងឺសួត ជាជំនួសវិញ។ ដូចនេះ ក្រុមហ៊ុនបារីម៉ាល់បូរ៉ូ មែន(Marlboro Man) ក៏លែងឈប់គាំទ្រ មច្ចុរាជ ដើម្បីរួមចំណែកនៅក្នុងការកាត់បន្ថយការស្លាប់ ដោយសារការជក់បារី។ ប៉ុន្តែ មិនមែនមានតែកញ្ចប់បារីទេ ដែលអាចល្បួងមនុស្ស តាមរយៈសម្បកខាងក្រៅ ហើយ ផលិតផលនៅខាងក្នុងមានជាតិពលនោះ។ ព្រះគម្ពីរសុភាសិត ជាកណ្ឌនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលបានជំរុញយើង ឲ្យពិចារណាអំពីលទ្ធផលដែលយើងអាចទទួលនៅក្នុងរយៈពេលវែង ដោយសារការជ្រើសរើសរបស់យើង។ ពាក្យ “ដល់ចុងបំផុត” គឺជាពាក្យដែលត្រូវបានប្រើជាច្រើនដងក្នុងព្រះគម្ពីរ (សុភាសិត ៥:៤ ២៥:៨ ២៩:២១) ដែលបានដាស់តឿនយើង ឲ្យគិតឲ្យបានវែងឆ្ងាយ ហើយសួរខ្លួនឯងថា ដល់ចុងបញ្ចប់ តើការអ្វីដែលយើងចង់ធ្វើឬចង់បាននោះ នឹងនាំឲ្យយើងទទួលបានសេចក្តីអំណរ ឬទុក្ខព្រួយ កិត្តិយស ឬក្តីអាម៉ាស ជីវិត ឬសេចក្តីស្លាប់។ “ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ប្រទានឲ្យមានប្រាជ្ញា ឯដំរិះនឹងយោបល់ នោះចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់មក ទ្រង់បំរុងទុកសេចក្តីដែលមានប្រយោជន៍ សំរាប់មនុស្សសុចរិត ក៏ជាខែលដល់អស់អ្នកដែលដើរក្នុងសេចក្តីទៀងត្រង់”(២:៦-៧)។…
Read articleអ្នកជិតខាងល្អ
នៅក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០១១ ពេលដែលទឹកជំនន់ដ៏មហន្តរាយ បានបណ្តេញប្រជាពលរដ្ឋចេញពីលំនៅដ្ឋាន នៅក្រុងមីនូត(Minot) រដ្ឋដាកូតាខាងជើង(North Dakota) ពួកគេក៏បានធ្វើនូវកិច្ចការមួយ ដែលហាក់ដូចជាគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរ គឺពួកគេបានជួយអ្នកដទៃ ដែលកំពុងត្រូវការជំនួយ។ មានប្រជាជនជាច្រើនដែលរស់នៅចម្ងាយផ្លូវធ្វើដំណើរប្រហែលមួយម៉ោង បានចេញមក ជួយអ្នកទាំងនោះ ទោះបីជាពួកគេមិនបានសុំឲ្យជួយក៏ដោយ។ អ្នកខ្លះបានឲ្យអ្នកដែលបាត់បង់ផ្ទះសម្បែងខ្ចីតង់សម្រាប់បោះជំរុំ ហើយអ្នកខ្លះទៀតបានអនុញ្ញាតឲ្យគេប្រើបន្ទប់ដាក់ឡានរបស់ខ្លួន សម្រាប់ដាក់សម្ភារៈជាបណ្តោះ អាសន្ន។ ប្រជាជននៅរដ្ឋដាកូតាខាងជើងកំពុងបង្ហាញអំពីអត្ថន័យនៃការធ្វើជាអ្នកជិតខាងល្អ។ ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ការធ្វើជាអ្នកជិតខាងល្អ ដោយបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់អ្នក ដទៃ គួរតែត្រូវធ្វើឡើង ដោយគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរផងដែរ(ម៉ាថាយ ២២:៣៩ យ៉ូហាន ១៣:៣៥ ១យ៉ូហាន ៤:៧-១១)។ ទោះបីជាយើងប្រហែលជាមិនមានឱកាសឆ្លើយតបភ្លាមៗ ដោយគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរ ចំពោះគ្រោះធម្មជាតិក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែអាចស្វែងរកវិធីបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់អ្នក ដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើងជានិច្ច។ ដើម្បីធ្វើជាអ្នកជិតខាងល្អ យើងអាចបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាដល់អ្នកដទៃ(លូកា ១០:២៩-៣៧) ប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃ ដោយយុត្តិធម៌(លេវីវិន័យ ១៩:១៣-១៨ យ៉ាកុប ២:១-៨) និយាយទៅកាន់អ្នកដទៃ ដោយពាក្យពិត(អេភេសូ ៤:២៥) ហើយអត់ទោសឲ្យអ្នកដទៃទាំងស្រុង(អេភេសូ ៤:៣២ កូល៉ុស ៣:១៣)។ គ្រីស្ទបរិស័ទអាចធ្វើជាអ្នកជិតខាងដែលល្អបំផុត ព្រោះសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះអ្នកដទៃ បានបង្ហូរចេញពីអ្នកជិតខាងដ៏ប្រសើរបំផុតរបស់យើង…
Read article