ឆ្លុះបញ្ចាំង
ចាប់តាំងពីខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមកត់ត្រាកំណត់ហេតុប្រចាំថ្ងៃខាងផ្នែកព្រលឹង វិញ្ញាណមក មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំបានកន្លងផុត20ឆ្នាំហើយ។ ខណៈដែលខ្ញុំអានសាឡើងវិញនូវពីបីសន្លឹកដំបូង ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើរមែនទែន ដែលរូបខ្ញុំបានបន្តកត់ត្រារៀងរហូតមក។ ឥឡូវនេះ អ្នកមិនអាចចំណាយលុយទិញ ខ្ញុំឱ្យឈប់កត់ត្រាកំណត់ហេតុប្រចាំថ្ងៃបានឡើយ! នៅត្រង់នេះមានអត្ថប្រយោជន៍មួយចំនួន ដែលខ្ញុំបានទទួលពីកំណត់ត្រាប្រចាំថ្ងៃនេះដូចជា ៖ ទាក់ទងនឹងបទពិសោធន៍ជីវីត ខ្ញុំឃើញថាការចម្រើនឡើង និងការបរ៉ាជ័យ ទាំងពីរនេះគឺជាផ្នែកមួយនៃដំណើតជីវិតមនុស្ស។ ខ្ញុំបាននឹកចាំពីព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលខ្ញុំអានពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បានជួយខ្ញុំ ដើម្បីរកដំណោះស្រាយក្នុងបញ្ហាដ៏ធំមួយ។ ខ្ញុំចម្រើនឡើង ខាងឯគំនិតយោបលដែលបានមកពីការខំតយុទ្ឋជាច្រើននៅអតីតកាល ហើយ អាចជួយខ្ញុំនូវស្ថានការណ៍បច្ចុប្បន្នដែលកំពុងប្រឈមមុខ។ ការសំខាន់បំផុត ក្នុងកំណត់ត្រាប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំបង្ហាញខ្ញុំពីកិច្ចការយ៉ាងស្មោះត្រង់ដែលព្រះបានធ្វើនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ បទគម្ពីរជាច្រើនក្នុងទំនុកដំកើង គឺដូចជាកំណត់ត្រាប្រចាំថ្ងៃខាងវិញ្ញាណ។ ក្នុងបទគម្ពីរទាំងនោះ តែងតែសរសេរចុះពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បានជួយគេក្នុងពេលសាកល្បង។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើងជំពូក 40 បានសរសេរថា ៖ “ខ្ញុំបានរងចាំព្រះយេហូវ៉ាដោយអំណត់ ទ្រង់ក៏បានផ្អៀងព្រះកាណ៌មកស្តាប់ ហើយទទួលតាមសម្រែករបស់ខ្ញុំ ទ្រង់បានស្រង់ខ្ញុំចេញពីអន្លង់គួរស្បើម…ដាក់ជើងខ្ញុំលើថ្មដាព្រមទាំងតាំងជំហានខ្ញុំឱ្យខ្ផាប់ខ្ផួន ”(ខ.1-2)។ ក្រោយមក ដាវីឌអានបទគម្ពីរទំនុកដំកើងប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីរំលឹកពីការសង្គ្រោះដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះ។ ការរក្សានូវកំណត់ត្រាប្រចាំថ្ងៃ ប្រហែលជាមានប្រយោជន៍ចំពោះលោកអ្នកផងដែរ។ កំណត់ត្រានេះ អាចជួយលោកអ្នកឱ្យមើលឃើញកាន់តែច្បាស់ឡើងនូវអ្វី ដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែបង្រៀនលោកអ្នកពីដំណើរជីវិត ហើយក៏ជាមូលហេតុដើម្បីឱ្យអ្នកឆ្លុះបញ្ចាំងពីភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ __Dennis Fisher
Read articleធ្វើការរបស់អ្នក
បីបួនឆ្នាំមុន កូនស្រីរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ រ៉ូស៊ី (Rosie)បានឆ្លាប់ ធ្វើជាអ្នកដឹកនាំរឿងល្ខោននៅសាលាមួយកន្លែង។ មាន កូនសិស្សជាច្រើនចូលមកធ្វើការសម្តែងជាដំបូងសិន មុនត្រូវបានជ្រើសឱ្យសម្តែង ហើយមានតែពីរបីនាក់ប៉ុណ្ណោះត្រូវបានគេរើសឱ្យដើរតួសំខាន់។ ហើយមានតួរងសំខាន់ៗជាច្រើននាក់ទៀត ដែលត្រូវជ្រើសរើសឱ្យសម្តែងតាមផ្នែកផ្សេងៗគ្នា ដែលតួរទាំងនេះសុទ្ឋតែចាំបាច់សំរាប់ការផលិត រឿង។ មានមនុស្សជំទង់ៗជាច្រើនផ្សេងទៀតក៏ចង់មានមួយចំណែកក្នុងការសម្តែងរឿងល្ខោននេះដែរ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនសប្បាយចិត្តក្នុងការបញ្ចាំងភ្លើង។ ពួកគេកាន់ក្នុងដំណែងជាអ្នកផ្លាស់ប្តូរផ្ទាំងរូបភាព បើកបិទផ្ទាំងវាំងនន បើកភ្លើង ហើយជួយតុបតែងកាយ និងផ្លាស់ប្តូរសម្លៀកបំពាក់។ បន្ទាប់ មកក៏មានឪពុកម្តាយដែលរស់នៅក្នុងសហគមន៍ជាច្រើននាក់ គឺជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់នំភីហ្សា និងបង្អែមសង់ខ្យាសំរាប់អ្នកហាត់សម ហើយក៏បរិច្ចាកសំភារៈបង្កើតជារូបរាងឡើង ដេរសម្លៀកបំពាក់ធ្វើគ្រឿងសម្គាល់ និងជួយចែកកម្មវិធីសម្តែង។ ការជោគជ័យក្នុងការសម្តែងទាំងនេះ ដែលមានដំណើរការបួនទៅប្រាំខែយ៉ាងផុសផុលឡើង ដល់កំរិតខ្ពស់បំផុតនោះ គឺអាស្រ័យទៅលើការខំព្យាយាមរៀបចំយ៉ាងពេញទំហឹងរបស់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តទាំងនោះ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ក្នុងរូបកាយរបស់ព្រះគ្រីស្ទមានការងារធ្វើពេញបន្ទុក ហើយយើងម្នាក់ត្រូវចូលរួម។ អ្នកជឿគ្រប់រូបមានអំណោយខុសប្លែកគ្នាសំរាប់បំរើ។ កាលណាអំណោយទានទាំងនេះត្រូវបានផ្គុំភ្ផាប់ក្នុងការទាក់ទងរួមគ្នា “នោះគ្រប់ទាំងសន្លាក់ដែលផ្គត់ផ្គង់ឱ្យតាមខ្នាតការងាររបស់អវយវៈនិមួយៗ” (អេភេសូរ 4:16) ហើយយើងដែលមានគ្នាច្រើន ក៏ជារូបកាយតែមួយ(រ៉ូម 12:5)។ យើងត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក។ តើអ្នកកំពុងតែបំរើផ្នែកអ្វីខ្លះក្នុងពួកជំនុំ? —Cindy Hess Kasper
Read articleគង់តែខ្ញុំនឹងរីករាយ
ជីវិតនៅក្នុងលោកីយយើងនេះ មានសេចក្តីទុក្ខលំបាក់ជាច្រើន។ ហើយជួនពេលខ្លះទៀត យើងក៏បានសង្ស័យថា តើព្រះជាម្ចាស់គង់នៅកន្លែងណា ក្នុងបញ្ហារបស់ខ្ញុំនេះ? វាមើលទៅដូចជាអយុត្តិធម៌ណាស់ដែរ ពេលដែលមានជ័យជំនះ បែរជាព្រះជាម្ចាស់គង់នៅស្ងាត់ស្ងៀម ។ ប្រហែលជាយើងធ្លាប់មានគំនិតនេះមែនទេ។ យើងឆ្លើយតប ដោយរបៀបណាចំពោះបញ្ហារបស់យើង ពីព្រោះថាយើងមានជម្រើសតែមួយ។ លោក ហោរ៉ា ហាបាគុក មានអាកប្បកិរិយាថ្លៃថ្នូដូចជា ៖ លោកបានជ្រើសរើសដើម្បីរីករាយ។ លោកហាបាគុកបាន ឃើញពីក្រមសិលធម៌ និងផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណរបស់ពួកយូដាបានធ្លាក់ចុះយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ទោះ ជាលោកមិនបានយល់ពីដើមហេតុទាំងស្រុងក៏ដោយ គង់តែលោកអាចរីករាយ ដ្បិតអីលោកបានរៀនដើម្បីឆ្លើយតបចំពោះប្រាជ្ញា យុត្តិធម៌ និងអធិបតិយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ។ លោកបានបញ្ចប់ក្នុងកណ្ឌគម្ពីររបស់លោក ដោយនិយាយបញ្ផាក់យ៉ាងច្បាស់លាស់អស្ចារ្យថា “គង់តែខ្ញុំ នឹងរីករាយដោយសារព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំនឹងអរសប្បាយក្នុងព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះខ្ញុំដែរ”(3:18 )។ ទោះបើឃ្លានេះមិនបានបញ្ផាក់ឱ្យដឹងថា ពួកយ៉ូដារស់នៅ ដោយរបៀបណាក៏ដោយ ក៏លោកហាបាគុកបានរៀន ដើម្បីទុកចិត្តព្រះជាម្ចាស់ក្នុងភាពអយុត្តិធម៌ ការឈឺចាប់ និងភាពបាត់បង់ដែរ។ លោកអាចរស់នៅ ដោយសេចក្តីជំនឿរបស់លោកក្នុងព្រះជាម្ចាស់។ ដោយសារសេចក្តីជំនឿរបស់ លោក បានក្លាយទៅជាសេចក្តីរីករាយក្នុងព្រះជាម្ចាស់ និងក្នុងគំនុំព្យាបាទនៅជុំវិញខ្លួនរបស់គាត់គ្រប់ពេលវេលា ។ យើងក៏អាចរីករាយក្នុងបញ្ហារបស់យើងផងដែរ ដ្បិតអីយើងមានទំនុកចិត្តក្នុងព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រាមាន សេចក្តីទុក្ខលំបាក ហើយរស់នៅក្នុងអធិបតិយ្យភាពដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ទ្រង់ផងដែរ។ –Marvin Williams
Read articleការជ្រើសរើស និងផលវិបាក
សារមន្ទីរទាសភាពអន្តរជាតិក្នុងទីក្រុងលីវឺពូល នៃប្រទេសអង់គ្លេស ត្រូវបានគេចាំថា ជាការលប់បំបាត់ចោលនូវការយកមនុស្សប្រុសស្រី និងកុមារធ្វើជាទាសករ។ ទណ្ឌកម្មលើមនុស្សគ្មានទោសដែលបានបង់ថ្លៃ សំរាប់មនុស្សលោភទាំងនោះ មើលទៅគួរឱ្យរន្ឋត់ ប៉ុន្តែ ទណ្ឌកម្ម របស់ពួកគេមិនបានកំណត់ថ្លៃសោះឡើយ។ ចម្លាក់នៅលើជញ្ផាំងសារមន្ទីរមាននៅពាសពេញលើជញ្ផាំង បានឆ្លាក់ឡើងដោយលោក ហ្វ្រេឌឺ រីក ដូក្លាស់(Frederick Douglass) លោកជាទាសកកាលពីមុន និងជាអ្នកទាមទាឱ្យមានសិទ្ឋមនុស្សដែរ។ នៅលើចម្លាក់និមួយៗបានប្រាប់ថា “គ្មានមនុស្សណាអាចពាក់ច្រវ៉ាកនៅកជើងគូកនរបស់ខ្លួនបានឡើយ បើមិនដូច្នោះទេ លទ្ឋផលចុងក្រោយបំផុតច្រវ៉ាក់នោះឯងនឹងត្រូវបានពាក់ជាប់ករបស់ខ្លួនជាមិនខានឡើយ”។ ក្នុងទង្វើដែលធ្វើឱ្យអ្នកណាម្នាក់បាត់បង់សិទ្ឋិសេរីភាព នោះយើងក៏បាត់បង់សិទ្ឋិសេរីភាពខ្លួនយើងដែរ។ លោកសាវ័កប៉ូល បានពន្យល់ប្រាប់ពីរឿងនេះក្នុងរបៀបផ្សេងទៀត នៅពេលដែលគាត់បានសរសេរសំបុត្រ ថា “កុំឱ្យច្រឡំឡើយនឹងបញ្ឆោតព្រះមិនបានទេ ដ្បិតពូជណាដែលមនុស្សព្រោះចុះ នោះនឹងច្រូតបានពូជនោះឯងវិញ”(កាឡាទី 6:7)។ ពាក្យរបស់លោកប៉ូលទាំងនេះ សរសេរឡើងដើម្បីដាស់តឿនយើងរាល់គ្នាថា ការជ្រើសរើសរបស់យើងសុទ្ឋតែមានផលស្នងទាំងអស់ រាប់ទាំងការដែលយើងបានប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃថែមទៀតផង។ កាលណាយើងបានជ្រើសរើសការស្អប់ នោះសេចក្តីស្អប់នឹងធ្លាប់មកលើយើងក្នុងសណ្ឋានជាផលស្នងមកវិញ ហើយយើងមិនអាចនឹកស្មានដល់ឡើយ។ លទ្ឋផលដែលធ្លាក់មកលើខ្លួនរបស់យើង គឺយើងនៅឆ្ងាយពីអ្នកដទៃ ចេះតែខឹងជាមួយខ្លួនឯង និងប្រសិទ្ឋិភាពបម្រើព្រះគ្រីស្ទក៏ចេះតែថយចុះទៅៗជាដរាប។ ផ្ទុយមកវិញ ចូរជ្រើសរើស “កុំឱ្យណាយចិត្តនឹងធ្វើការល្អឡើយ ដ្បិតបើមិនរសាយចិត្តទេ នោះដល់កំណត់យើងនឹងច្រូតបានហើយ… កាលណាយើងមានឱកាសនោះ ត្រូវធ្វើល្អដល់មនុស្សទាំងអស់”(ខ.9-10)។—Bill Crowder
Read articleព្រះគុណបានបំពេញនូវពេលវេលារងចាំ
លោករ៉ូហ្គឺរ(Roger) បាត់បង់ការងាររបស់គាត់ ដោយព្រោះតែក្រុមហ៊ុន បានកាត់បន្ថយការចំណាយលើបុគ្គលិក។ គាត់ព្យាយាមស្វែងរក និងដាក់ ពាក្យសុំធ្វើការងារជាច្រើនខែមកហើយ ទាំងសុំឱ្យគេឯងជួយអធិស្ឋានឱ្យគាត់ និងទុកចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ។ អារម្មណ៍របស់លោក រ៉ូហ្គឺរ (Roger) និងប្រពន្ឋគាត់ ជឺររ៉ី(Jerrie)បានផ្លាស់ប្តូរជាញឹកញាប់។ ពួកគេបានជឿថាព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានឱ្យពួកគេក្នុងរបៀបមួយដែលនឹកស្មានមិន ដល់ ទាំងមានពិសោធន៍ជាមួយព្រះគុណរបស់ទ្រង់ថែមទៀតផង ប៉ុន្តែ ជួនពេលខ្លះទៀត ពួកគេបែរជានឹកព្រួយបារម្ភថា មិនដឹងជារកការងារបានឬទេ ពួកគេបានរងចាំចម្លើយអស់រយៈពេល15ខែ ។ ក្រោយមក លោក រ៉ូហ្គឺរ(Roger) បានទទួលការសម្ភាសន៍បីក្រុមហ៊ុន ហើយមួយសប្តាហ៍ក្រោយមកទីភ្នាក់ងាររកការងារធ្វើ បានទូរស័ព្ទមកទាំងនិយាយថា “តើលោកធ្លាប់ឮទេថា ពេលខ្លះពពកមានទ្រនាប់ពណ៌ប្រាក់នៅខាងក្នុងដែរឬទេ? លោកមានការងារធ្វើហើយ!” ប្រពន្ឋខ្ញុំជឺររ៉ី(Jerrie)បានប្រាប់ខ្ញុំក្រោយមកទៀតថា“យើងមិនអាចដោះដូរនូវបទពិសោធន៍យ៉ាងលំបាកទាំងនេះ ជាមួយនឹងរឿងអ្វីមួយបានទ្បើយ។ ការនេះបានធ្វើឱ្យយើងទាំងពីរនាក់កាន់តែស្និតស្នាលគ្នាជាងមុន ហើយក៏បានធ្វើឱ្យយើងប្រកប ជាមួយព្រះអម្ចាស់កាន់តែជិតឌិតជាងមុនដែរ។ ហើយមិត្តភ័ក្ត្រទាំងឡាយដែលបានជួយអធិស្ឋានឱ្យយើងក៏បានពេញដោយអំណរ ទាំងអរព្រះគុណចំពោះព្រះជាម្ចាស់ថែមទៀតផង។ លោកប៉ូល ចង់ឱ្យពួកជំនុំនៅក្រុងកូរិនថូសឃើញពីព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ ពីកិច្ចការនៅក្នុងជីវិតរបស់លោក ហើយបានបណ្តាលឱ្យមាន“សេចក្តីអរព្រះគុណចម្រើន ជាបរិបូរណ៍ឡើងដល់សិរីល្អនៃព្រះ”(២កូរិនថូស 4:16) បញ្ហាជាច្រើនរបស់គាត់មានសភាពធ្ងន់ធ្ងរសម្បើមណាស់ គាត់ត្រូវគេ“សង្កត់សង្កិនគ្រប់ជំពូក” “មានសេចក្តីវិលវល់” “មានគេធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ” និង “មានគេវាយដួលស្តូក”(ខ.8-9)។ សូម្បីយ៉ាងនោះក្តី លោកបានជួយជម្រុញចិត្តមនុស្ស ម្នាល មិនឱ្យរសាយចិត្តចេញពីបញ្ហាឡើយ(ខ…
Read articleការថ្វាយបង្គំខុសឆ្គង
ប្រសិនបើ អ្នកពិតជាចង់ឱ្យមនុស្សជាច្រើនមានការជំពប់ចិត្ត នោះអ្នកត្រូវគំរាមកំហែងដល់សេដ្ឋកិច្ចរបស់ពួកគេ។ សេដ្ឋកិច្ចទន់ខ្សោយធ្វើឱ្យអ្នកនយោបាយធ្លាក់ចេញពីដំណែង រីឯការរកស៊ីធ្លាក់ចុះបានធ្វើឱ្យប៉ូលជិតត្រូវគេបណ្តេញចេញពីទីក្រុងអេភេសូ។ មានរឿងអីកើតឡើងនៅត្រង់នេះ។ លោកប៉ូលបានចូលទៅក្នុងក្រុង ហើយក៏បានចាប់ផ្តើម “ជជែកពន្យល់ និងបញ្ចុះបញ្ចូលមនុស្ស … ពីនគរព្រះ”(កិច្ចការ 19:8)។ គាត់បានចាប់ផ្តើមផ្សាយដំណឹងល្អនៅទីនោះជាង2ឆ្នាំ ក៏មានមនុស្សច្រើនសន្ឋឹកចាប់ផ្តើមដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ។ ខណៈពេលលោកប៉ូល ទទួលបានជោគជ័យក្នុងការនាំមនុស្សឱ្យយល់ឃើញថា មានព្រះពិតតែមួយប៉ុណ្ណោះ ធ្វើឱ្យអ្នកក្រុងអេភេសូជាច្រើន ឈប់ថ្វាយបង្គំរូបព្រះឌីអាន។ នេះគឺជាដំណឹងអាក្រក់សំរាប់ជាងប្រាក់ និងអស់អ្នកណា ដែលប្រកបរបបធ្វើរូបចម្លាក់នាងឌីអាន សំរាប់លក់ចិញ្ចឹមជីវិតរបស់ពួកគេនៅក្នុងទីក្រុងនោះ។ ប្រសិនបើមានមនុស្សច្រើនល្មមឈប់ជឿលើនាងឌីអាន អាចធ្វើឱ្យមុខរបបនេះបិទទ្វារ។ កាលគេដឹងពីសេចក្តីនេះ ហើយក៏កើតមានភាពរំជើបរំជួលជាខ្លាំង និងសម្រែកបានផ្ទុះឡើង ។ ឧប្បត្តិហេតុដែលកើតមានឡើងនៅក្នុងទីក្រុងអេភេសូនេះ រំលឹកយើងដើម្បីយើងចេះវាយតម្លៃទៅលើមូលហេតុរបស់យើងក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ។ ពួកជាងប្រាក់ការពារការថ្វាយបង្គំរបស់ពួកគេ ក៏ដូចជាការពារផលប្រយោជន៍របស់ពួកគេដែរ តែក្នុងចំណោមយើងរាល់គ្នាកុំឱ្យគេរាប់បញ្ចូលក្នុងពួកគេទ្បើយ ។ កុំបណ្តោយឱ្យការថ្វាយបង្គំព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ក្លាយទៅជាការនាំលាបនាំសំណាងឡើយ ។ យើងថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ដោយព្រោះសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់មានសំរាប់យើង រាល់គ្នា និងដោយព្រោះទ្រង់គឺជាព្រះ មិនដោយសារទ្រង់ជួយខាងផ្នែកហរិញ្ញវត្ថុរបស់យើងទេ។ ចូរយើងរាល់គ្នាថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ក្នុងរបៀបដែលត្រឹមត្រូវ ។ – Dave Branon
Read article