ឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យគេស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទ
រ៉ូម ១២:៩-១៨ ខាងឯពួកអ្នករាល់គ្នា នោះឲ្យខំនៅជាមេត្រីនឹងមនុស្សទាំងអស់ចុះ បើសិនជាបាន។ រ៉ូម ១២:១៨ មានពេលមួយ មិត្តចាស់ពីរនាក់បានជួបជុំគ្នា បន្ទាប់ពីការបែកគ្នាជាយូរមកហើយ។ ពេលនោះទឹកមុខពួកគេទាំងពីរបានផ្លាស់ប្តូរ ដោយម្នាក់មានទឹកមុខខឹង ដោយចិត្តជូរល្វីង ខណៈពេលដែលម្នាក់ទៀតកំពុងមានការឈឺចាប់ក្នុងផ្លូវអារម្មណ៍។ ការជួបជុំគ្នារវាងមិត្តចាស់ទាំងពីរនាក់ បានផ្ទុះចេញជាការស្រែកដាក់គ្នា ដោយម្នាក់ស្តីបន្ទោសឲ្យម្នាក់ទៀត ដោយសារជំនឿសាសនារបស់នាង។ ការប្រឈមមុខដាក់គ្នានេះក៏បានបន្ត រហូតដល់ពេលដែលស្រ្តីទីមួយដើរចេញពីភោជនីយដ្ឋានទាំងកំហឹង ដោយបន្សល់ទុកស្រ្តីម្នាក់ទៀតអង្គុយខឹងឡើងញ័រខ្លួន ដោយសារការបន្ទាបបន្ថោក។ តើយើងកំពុងរស់នៅក្នុងសម័យ ដែលមនុស្សមិនមានការទ្រាំទ្រនឹងទស្សនៈរបស់អ្នកដទៃ ដែលខុសពីទស្សនៈរបស់ខ្លួនឯងឬ? បើគ្រាន់តែមនុស្សពីរនាក់មានការខ្វែងគំនិតគ្នា គឺមិនមានន័យថា ក្នុងចំណោមពួកគេ មានម្នាក់ជាមនុស្សអាក្រក់នោះទេ។ ពាក្យសម្តីដែលកោងកាច ឬគម្រោះគម្រើយ មិនអាចបញ្ចុះបញ្ចូលអ្នកដទៃបានទេ ហើយបើយើងចង់បញ្ចេញទស្សនៈដែលធ្ងន់ធ្ងរ យើងត្រូវមានភាពថ្លៃថ្នូរ ឬក្តីអាណិត។ បទគម្ពីររ៉ូម ជំពូក១២ បានបង្រៀនយើង អំពីរបៀបគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក និងរស់នៅដោយមេត្រីភាព ជាមួយអ្នកដទៃ(ខ.១០,១៦)។ ព្រះយេស៊ូវបានចង្អុលបង្ហាញថា សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក គឺជាចរិតលក្ខណៈដែលបញ្ជាក់ថា យើងជាអ្នកជឿព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១៣:៣៥)។ អំនួត និងកំហឹងងាយនឹងធ្វើឲ្យយើងមានកំហុសក្នុងការនិយាយស្តី ហើយក៏ផ្ទុយនឹងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងបង្ហាញដល់អ្នកដទៃ។ ពេលណាយើងបណ្តោយឲ្យអារម្មណ៍ដឹកនាំជីវិតយើង យើងពិបាកគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯង មិនឲ្យស្តីបន្ទោសអ្នកដទៃ ប៉ុន្តែ ព្រះបន្ទូលបានបង្គាប់យើង“ឲ្យខំនៅជាមេត្រីនឹងមនុស្សទាំងអស់ចុះ…
Read article
សេចក្តីជំនឿរបស់មេទ័ព
ម៉ាថាយ ៨:៥-១៣ ដ្បិតទូលបង្គំជាមនុស្សនៅក្រោមបង្គាប់គេដែរ ។ ម៉ាថាយ ៨:៩ មានពេលមួយ ខណៈពេលដែលកូនស្រីខ្ញុំកំពុងចូលអង្គុយក្នុងឡាន បន្ទាប់ពីការហ្វឹកហាត់ចប់ គាត់ក៏បានសួរខ្ញុំថា “ប៉ា យប់នេះ កូនអាចទៅគេងនៅផ្ទះមិត្តភក្តិរបស់កូនបានទេ?” ខ្ញុំក៏បានឆ្លើយថា “កូនសំឡាញ់ កូនដឹងចម្លើយហើយ។ ប៉ាគ្រាន់តែជាអ្នកបើកឡានទេ។ ប៉ាមិនដឹងរឿងអីទេ។ កូនសួរម៉ាក់កូនទៅ”។ ពាក្យ “ប៉ាគ្រាន់តែជាអ្នកបើកឡាន” បានក្លាយជាពាក្យកំប្លែង ប្រចាំគ្រួសារខ្ញុំ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំសួរប្រពន្ធខ្ញុំដែលជាអ្នកមានរបៀបថា ខ្ញុំត្រូវបើកឡានទៅកន្លែងណា នៅពេលណា ហើយត្រូវបើកឡានជូននរណា ទៅកន្លែងណា។ ដោយសារខ្ញុំមានកូនវ័យជំទង់៣នាក់ ហើយជួនកាល ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា តួនាទីរបស់ខ្ញុំជាអ្នកបើកបររបស់ពួកគេ ហាក់ដូចជាការងារទីពីររបស់ខ្ញុំ។ ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំត្រូវសួរប្រពន្ធខ្ញុំដែលជាអ្នកចាត់ចែងការធ្វើដំណើរ។ ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយ ៨ ព្រះយេស៊ូវបានជួបបុរសម្នាក់ដែលយល់ច្បាស់ អំពីការបង្គាប់ និងការស្ថិតនៅក្រោមបង្គាប់។ ក្នុងនាមគាត់ជាមេទ័ពម្នាក់ របស់ចក្រភពរ៉ូម៉ាំង គាត់ដឹងថា ព្រះយេស៊ូវមានអំណាចប្រោសឲ្យជា គឺដូចដែលមេទ័ពមានអំណាចបញ្ជាមនុស្សដែលនៅក្រោមបង្គាប់របស់គាត់។ មេទ័ពនោះក៏បានទូលព្រះអង្គថា “សូមទ្រង់គ្រាន់តែមានព្រះបន្ទូលមួយព្រះឱស្ឋមកប៉ុណ្ណោះ នោះបាវទូលបង្គំនឹងបានជាហើយ។ ដ្បិតទូលបង្គំជាមនុស្សនៅក្រោមបង្គាប់គេដែរ ហើយមានទាហាននៅក្រោមឱវាទទូលបង្គំ”(ខ.៨-៩)។ ព្រះគ្រីស្ទបានសរសើរសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់(ខ.១០,១៣) ដោយមានសេចក្តីអស្ចារ្យក្នុងព្រះទ័យ ចំពោះការយល់ដឹងរបស់គាត់ អំពីអំណាចរបស់ព្រះអង្គ។…
Read article
អ្នកបញ្ចប់កិច្ចការក្នុងព្រះគ្រីស្ទ
១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១៤-២១ តែអ្នករាល់គ្នាជាពូជជ្រើសរើស … ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានសំដែងចេញ ឲ្យឃើញអស់ទាំងលក្ខណៈរបស់ព្រះ។ ១ពេត្រុស ២:៩ អ្នកស្រីបាបារ៉ា(Barbara) បានចាក់អាវរងា ឲ្យចៅប្រុសគាត់ ឈ្មោះ អីធិន(Ethan)។ តែគាត់ក៏បានលាចាកលោក មុនពេលគាត់អាចបញ្ចប់កិច្ចការនេះ។ គេក៏បានយកអាវរងាដែលចាក់មិនទាន់ហើយនោះ ទៅឲ្យមនុស្សម្នាក់ទៀត ដែលចូលចិត្តចាក់អាវ ដើម្បីបន្តកិច្ចការនេះឲ្យរួចរាល់។ កិច្ចការនេះអាចបន្តទៅបាន ដោយសារអង្គការមួយមានបណ្ដាញជាមួយសិប្បករ ជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត ធ្វើជា “អ្នកបញ្ចប់កិច្ចការ” ឲ្យមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់គ្រួសារណាមួយ ដែលបានលាចាកលោក មុនពេលពួកគេអាចបញ្ចប់កិច្ចការនោះ។ “អ្នកបញ្ចប់កិច្ចការ”ទាំងនោះ បានលះបង់ពេលវេលា និងជំនាញ ដើម្បីបញ្ចប់កិច្ចការ ដែលនាំមកនូវការកម្សាន្តចិត្តដល់ក្រុមគ្រួសារដែលកំពុងកាន់ទុក្ខ។ នៅគ្រាសញ្ញាចាស់ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានតែងតាំង “អ្នកបញ្ចប់កិច្ចការម្នាក់” សម្រាប់លោកអេលីយ៉ាផងដែរ។ កាលនោះ លោកហោរាកំពុងស្ថិតក្នុងភាពឯកោ និងបាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារពួកអ៊ីស្រាអែលបដិសេធន៍សេចក្តីសញ្ញារបស់ព្រះអង្គ ហើយកំពុងកាប់សម្លាប់ពួកហោរារបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានឆ្លើយតបចំពោះបញ្ហានេះ ដោយបង្គាប់គាត់ឲ្យទៅចាក់ប្រេងតាំងលោកអេលីសេ ធ្វើជាអ្នកស្នងការងាររបស់គាត់ ជាហោរា(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១៦)។ ការនេះបានធានាថា ការងារប្រកាសសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ នឹងនៅតែបន្ត បន្ទាប់ពីលោកអេលីយ៉ាលាចាកលោក។ ដើម្បីបង្ហាញលោកអេលីសេថា ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់ហៅគាត់ ឲ្យស្នងតំណែងលោកអេលីយ៉ា ធ្វើជាហោរារបស់ព្រះអម្ចាស់ លោកអេលីយ៉ាក៏បានបោះក្រមា…
Read article
ពន្លកនៃក្តីសង្ឃឹមរបស់កុមារ
លូកា ១៨:១៥-១៧ ទុកឲ្យកូនតូចមកឯខ្ញុំឯណេះ កុំឃាត់វាឡើយ ព្រោះនគរព្រះមានសុទ្ធតែមនុស្សដូចវារាល់គ្នាដែរ។ លូកា ១៨:១៦ កាលចៅស្រីរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ អេលីណា(Eliana) ទើបតែមានអាយុ៧ឆ្នាំ គាត់បានមើលវីដេអូមួយ ដែលគេបានចាក់បញ្ចាំងនៅសាលារៀន។ វីដេអូនោះនិយាយអំពីមណ្ឌលកុមារកំព្រាមួយកន្លែង ក្នុងប្រទេសក្វាតាម៉ាឡា។ បន្ទាប់ពីបានមើលវីដេអូនេះហើយ នាងក៏បានប្រាប់ម្តាយនាងថា “យើងត្រូវតែទៅប្រទេសក្វាតាម៉ាឡា ដើម្បីជួយពួកគេ”។ ម្តាយរបស់នាងក៏បានឆ្លើយតបថា គាត់នឹងគិតអំពីរឿងនេះ នៅពេលដែលនាងមានអាយុច្រើនជាងនេះ។ អេលីណាមិនដែលភ្លេចទេ ហើយក្រោយមក កាលគាត់មានអាយុ១០ឆ្នាំ ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ក៏បានធ្វើដំណើរទៅប្រទេសនោះ ដើម្បីជួយមណ្ឌលកុមារកំព្រានោះ។ ពីរឆ្នាំក្រោយមក ពួកគេក៏បានធ្វើដំណើរទៅកន្លែងនោះទៀត តែលើកនេះ មានការរួមដំណើរដោយគ្រួសារមួយចំនួន ដែលមានកូនរៀននៅសាលាជាមួយអេលីណា។ នៅពេលដែលអេលីណាមានអាយុ១៥ឆ្នាំ គាត់ និងឪពុករបស់គាត់ក៏បានធ្វើដំណើរទៅប្រទេសក្វាតាម៉ាឡាម្តងទៀត ដើម្បីធ្វើការបម្រើព្រះ។ ជួនកាល យើងគិតថា ក្តីស្រមៃ និងក្តីប្រាថ្នារបស់ក្មេងៗដែលនៅតូច មិនគួរឲ្យយើងយកចិត្តទុកដាក់ ដូចក្តីស្រមៃរបស់មនុស្សធំឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរប៊ីបមិនបានបង្រៀនដូចនេះទេ។ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់ហៅក្មេងៗឲ្យបម្រើព្រះអង្គ កាលពួកគេនៅក្មេងនៅឡើយ គឺដូចក្នុងរឿងហោរាសាំយូអែលជាដើម(១សាំយូអែល ៣:៤)។ ព្រះយេស៊ូវឲ្យតម្លៃមកលើជំនឿរបស់ក្មេងៗ(លូកា ១៨:១៦)។ ហើយសាវ័កប៉ុលក៏បានបង្រៀនផងដែរថា អ្នកជឿដែលនៅក្មេង មិនត្រូវបណ្តោយឲ្យអ្នកណាមើលងាយពួកគេ “ដោយព្រោះនៅក្មេងនោះឡើយ ចូរធ្វើជាគំរូដល់ពួកអ្នកជឿ ដោយពាក្យសំដី…
Read article
ដានរបស់យើង ដែលនាំទៅរកព្រះយេស៊ូវ
ដានីយ៉ែល ៦:១-១០ ពួកអធិបតី និងពួកចៅហ្វាយក៏ស្វែងរកហេតុពីដំណើររាជការផែនដី ឲ្យទាស់នឹងដានីយ៉ែល តែគេរកឱកាស ឬកំហុសអ្វីមិនបានឡើយ ក៏មិនឃើញមានថ្លស់ធ្លោយ ឬទោសទាស់អ្វីដែរ ពីព្រោះលោកជាមនុស្សស្មោះត្រង់។ ដានីយ៉ែល ៦:៤ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តមកពីសកលវិទ្យាល័យរដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា បានធ្វើតេស្តមកលើសំណាក ដែលអ្នកប្រើប្រាស់មួយចំនួនបានបន្សល់ទុកនៅលើទូរស័ព្ទចល័តរបស់ខ្លួន ដើម្បីមើលឲ្យស្គាល់លក្ខណៈពិសេស និងទម្លាប់នៃការរស់នៅរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ទាំងនោះ។ ពួកគេក៏បានរកឃើញសំណាកជាច្រើនប្រភេទ ដែលជាបំណែកតូចល្អិតរបស់សាប៊ូដុំ ឡេ សាប៊ូកក់សក់ និងម្សៅលាបមុខ ដែលអ្នកប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទបានប្រើ ហើយក៏អាចដឹង អំពីប្រភេទអាហារ ភេសជ្ជៈ និងថ្នាំពេទ្យក៏ដូចជាសំលៀកបំពាក់ដែលពួកគេបានប្រើប្រាស់។ ការសិក្សារបស់ពួកគេបានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកស្រាវជ្រាវ បង្កើតប្រវត្តិរូបអំពីរបៀបនៃការរស់នៅ របស់អ្នកប្រើប្រាស់ទាំងនោះ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ រឿងរបស់លោកដានីយ៉ែល ដែលក្នុងនោះ ពួកនាម៉ឺន ក្នុងចក្រភពបាប៊ីឡូន បានព្យាយាមតាមដានរបៀបនៃការរស់នៅរបស់ហោរាដានីយ៉ែល ដើម្បីព្យាយាមស្វែងរកចំណុចអាក្រក់ ឬការថ្លស់ធ្លោយរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ គាត់បានបម្រើរាជការដោយចិត្តស្មោះត្រង់ អស់រយៈពេលជិត៧០ឆ្នាំហើយ បានជាគេ “មិនឃើញគាត់មានថ្លស់ធ្លោយ ឬទោសទាស់អ្វីដែរ ពីព្រោះគាត់ជាមនុស្សស្មោះត្រង់(ដានីយ៉ែល ៦:៤)។ តាមពិត ស្តេចដារីយ៉ូសបានដំឡើងមុខតំណែងរបស់គាត់ ឲ្យគ្រប់គ្រងពីលើពួកអធិបតីជាច្រើន(ខ.១-២)។ ប្រហែលដោយសារការច្រណែន ពួកមន្រ្តីដទៃទៀត ក៏បានព្យាយាមស្វែងរកដាននៃអំពើពុករលួយ នៅក្នុងការងាររបស់គាត់ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចកំចាត់គាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ…
Read article
ព្រះដែលយើងគួរស្ញប់ស្ញែង
អេសាយ ៥៣:២,៥ ទ្រង់ឥតមានទ្រង់ទ្រាយល្អ ឬសណ្ឋានរុងរឿងទេ … យើងរាល់គ្នាបានប្រោសឲ្យជា ដោយសារស្នាមរំពាត់នៅអង្គទ្រង់។ អេសាយ ៥៣:១-៦ អស់រយៈពេលជាង១៣០ឆ្នាំហើយ ដែលប៉មអេហ្វ៊ែល (ឬទួអេហ្វ៊ែល) បានឈរខ្ពស់ត្រដែត នៅលើទឹកដីនៃទីក្រុងប៉ារីស ក្នុងលក្ខណៈគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង ធ្វើជានិមិត្តរូបនៃភាពវ័យឆ្លាត និងសម្រស់ផ្នែកស្ថាបត្យកម្មរបស់ជនជាតិបារាំង។ ទីក្រុងប៉ារីសបានលើកដំកើងប៉មមួយនេះ ថាជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃភាពរុងរឿងរបស់ខ្លួន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កាលគេកំពុងសាងសង់ប៉មនេះ មានមនុស្សជាច្រើនមិនសូវបានឲ្យតម្លៃវាទេ។ ឧទាហរណ៍ លោកហ្កាយ ដឺ មួប៉ាសង់(Guy De Maupassant) ជាអ្នកនិពន្ធជនជាតិបារាំងដ៏ល្បីល្បាញ ធ្លាប់បាននិយាយថា “ទួអេហ្វ៊ែលមានរាងស្ដួច ហើយស្តើង ដូចបំពង់ផ្សែងរបស់រោងចក្រអញ្ចឹង”។ គាត់មិនអាចមើលឃើញសំណង់មួយនេះ មានភាពស្រស់ស្អាតត្រង់ណាទេ។ អ្នកដែលបានស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ ហើយបានថ្វាយចិត្តដាច់ដល់ព្រះអង្គ ដោយទទួលព្រះអង្គជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ បានចាត់ទុកព្រះអង្គថា ជាព្រះដែលគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង ដោយដឹងថា ព្រះអង្គជានរណា និងបានធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់យើង។ ប៉ុន្តែ ហោរាអេសាយបានលើកឡើងថា “ទ្រង់ឥតមានទ្រង់ទ្រាយល្អ ឬសណ្ឋានរុងរឿងទេ ហើយកាលយើងបានមើលទ្រង់ នោះក៏គ្មានភាពលំអណា ដែលឲ្យយើងរីករាយចិត្តដែរ”(៥៣:២)។ ប៉ុន្តែ ការអ្វីដែលព្រះអង្គបានធ្វើសម្រាប់យើង មានភាពខ្ពង់ខ្ពស់គួរឲ្យស្ញប់ស្ញែងបំផុត ដោយបានឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យយើងឃើញភាពស្រស់ស្អាតរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងទម្រង់ដែលពិតបំផុត…
Read article