ព្រះយេស៊ូវជាបងប្រុសយើង
សូមអាន ហេព្រើរ ២:១០-១៨ ទ្រង់មិនខ្មាសនឹងហៅគេជាបងប្អូនទេ។ ហេព្រើរ ២:១១ ព្រីជ័រ វ៉កឃ័រ(Bridger Walker) ជាក្មេងប្រុសអាយុ៦ឆ្នាំ ដែលបានការពារប្អូនស្រីគាត់ ពេលដែលឆ្កែកាចមួយក្បាល បានរត់សំដៅមកខាំងប្អូនស្រីគាត់។ ព្រីជ័រក៏បានប្រញាប់លោតទៅពាំងពីមុខប្អូនស្រីគាត់ ដោយគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរ ធ្វើជាខែលការពារនាង ឲ្យរួចផុតពីការវាយប្រហារដ៏កាចសាហាវរបស់សត្វឆ្កែ។ បន្ទាប់ពីគាត់បានទទួលការសង្គ្រោះបន្ទាន់ ហើយពេទ្យបានដេរមុខរបួសឲ្យគាត់បាន៩០ថ្នេរ គាត់ក៏បានធ្វើការបកស្រាយថា បើថ្ងៃនោះ មាននរណាម្នាក់ត្រូវស្លាប់ នោះគាត់បានសុខចិត្តស្លាប់ជំនួសប្អូនស្រីគាត់។ អរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលគ្រូពេទ្យកែសម្ផស្សបានជួយព្យាបាលមុខគាត់។ តែសេចក្តីស្រឡាញ់ក្នុងនាមជាបងប្រុស ដែលបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ នៅក្នុងរូបថតគាត់ឱបប្អូនស្រីគាត់ ដែលមនុស្សរាប់លាននាក់បានឃើញនៅលើបណ្ដាញសង្គម នៅតែមានភាពរឹងមាំជានិច្ច។ វាជារឿងល្អណាស់ ដែលសមាជិកគ្រួសារថែរក្សាការពារគ្នា ទៅវិញទៅមក។ បងប្អូនដែលល្អជួយយើង ពេលណាយើងមានបញ្ហា ហើយនៅក្បែរយើងពេលណាយើងមានការភ័យខ្លាច ឬឯកោ។ តាមពិត បងប្អូនដែលល្អបំផុតរបស់យើង នៅតែមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយខ្លះថែមទាំងធ្វើឲ្យយើងមានរបួសជាប់ក្នុងចិត្ត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមានបងប្រុសម្នាក់ដែលតែងតែនៅក្បែរយើងជានិច្ច។ បងប្រុសនោះគឺជាព្រះយេស៊ូវ។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរបានប្រាប់យើងថា ព្រះគ្រីស្ទបាននាំយើងចូលគ្រួសារទ្រង់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដោយយកកំណើតជាមនុស្ស មានសាច់មានឈាម ហើយបានដូចបងប្អូនទ្រង់គ្រប់ជំពូក(២:១៤,១៧)។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេស៊ូវបានក្លាយជាបងប្រុសយើងពិតប្រាកដ ហើយព្រះអង្គអរព្រះទ័យក្នុងការហៅយើងថា “បងប្អូន”របស់ព្រះអង្គ(ខ.១១)។ យើងហៅព្រះយេស៊ូវថា…
Read article
នៅម្នាក់ឯង តែមិនឯកោ
សូមអាន លោកុប្បត្តិ ៤០:៨-១៥,២០-២៣ ចំណែកនាយពិសេសថ្វាយពែង គាត់ភ្លេចឈឹងមិនបាននឹកចាំយ៉ូសែបសោះ។ លោកុប្បត្តិ ៤០:២៣ ពេលដែលអ្នកស្តាប់អ្នកទោសចែកចាយរឿងរបស់ពួកគេ អ្នកនឹងបានដឹងច្បាស់ថា ភាពឯកោ និងភាពកណ្តោចកណ្ដែង អាចជាផ្នែកដែលពិបាកបំផុត នៅក្នុងការរស់នៅជាអ្នកទោស ក្នុងពន្ធធនាគារ។ តាមពិត ការសិក្សាមួយបានបង្ហាញថា ទោះពួកគេបានជាប់នៅក្នុងពន្ធធនាគារ មានរយៈពេលប៉ុណ្ណាក៏ដោយ អ្នកទោសភាគច្រើនមានសាច់ញាតិ ឬមិត្តភក្តិមកសួរសុខទុក្ខ តែពីរដងប៉ុណ្ណោះ ក្នុងអំឡុងពេលដែលពួកគេជាប់ពន្ធធនាគារ។ ភាពឯកោបានកើតមានចំពោះពួកគេ ជាប្រចាំ។ ខ្ញុំមិនដឹងថា លោកយ៉ូសែបមានការឈឺចាប់ប៉ុណ្ណាទេ ពេលដែលគាត់ជាប់នៅក្នុងគុក ដោយសារគេបានចោទបង្ខូចគាត់។ តែព្រះទ្រង់បានប្រទានពន្លឺនៃសេចក្តីសង្ឃឹមដល់គាត់។ ព្រះអង្គបានជួយគាត់ ឲ្យកាត់ស្រាយការយល់សប្តិយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ឲ្យអ្នកទោសម្នាក់ដែលជាប់ឃុំជាមួយគាត់ ដែលអ្នកនោះជាអ្នកបម្រើជំនិតរបស់ស្តេចផារ៉ោន។ លោកយ៉ូសែបក៏បានប្រាប់បុរសនោះថា បុរសនោះនឹងបានត្រឡប់ទៅធ្វើការធម្មតាវិញ ហើយគាត់ក៏បានសុំឲ្យបុរសនោះទូលថ្វាយស្តេចផារ៉ោនអំពីគាត់ ដើម្បីឲ្យគាត់អាចមានសេរីភាពផងដែរ(លោកុប្បត្តិ ៤០:១៤)។ តែបុរសនោះបានភ្លេចលោកយ៉ូសែប(ខ.២៣)។ លោកយ៉ូសែបបានរង់ចាំអស់២ឆ្នាំ។ ក្នុងអំឡុងពេលរង់ចាំនោះ កាលៈទេសៈរបស់គាត់ហាក់ដូចជាគ្មានសញ្ញានៃការផ្លាស់ប្តូរសោះ តែគាត់មិនដែលនៅតែឯងឡើយ ព្រោះព្រះទ្រង់តែងតែគង់នៅជាមួយគាត់ជានិច្ច។ ទីបំផុត អ្នកបម្រើរូបនោះក៏បាននឹកចាំអំពីការសន្យារបស់ខ្លួន ហើយលោកយ៉ូសែបក៏ត្រូវគេដោះលែង បន្ទាប់ពីបានកាត់ស្រាយការយល់សប្តិឲ្យស្តេចផារ៉ោន(៤១:៩-១៤)។ ទោះយើងស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈដែលធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថា គេបានភ្លេចយើង ហើយយើងឯកោយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏យើងអាចតោងឲ្យជាប់ព្រះបន្ទូល ដែលព្រះអង្គបានសន្យាកូនព្រះអង្គថា ព្រះអង្គនឹងមិនភ្លេចពួកគេឡើយ(អេសាយ ៤៩:១៥)។—Lisa…
Read article
ព្រះទ្រង់ប្រទានការបញ្ជាក់ តាមរយៈព្រះយេស៊ូវ
ដ្បិតទោះបើមានសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នៅសុទ្ធតែជា «បាទ»ក្នុងទ្រង់ ហើយ«អាម៉ែន»ក្នុងទ្រង់ដែរ សំរាប់នឹងចំរើនសិរីល្អដល់ព្រះ ដោយសារយើងរាល់គ្នា។ ២កូរិនថូស ១:២០ ការអធិស្ឋាន ជាកន្លែងដែលអតីតកាល និងពេលអនាគតមានការតភ្ជាប់គ្នាម្តងហើយម្តងទៀត ក្នុងជីវិតយើង។ ខ្ញុំសូមលើកយករឿងនេះមកនិយាយ នៅពេលនេះ ព្រោះក្នុងខនេះ សាវ័កប៉ុលបានតភ្ជាប់ការអធិស្ឋាន ជាមួយនឹងសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ ដែលសុទ្ធតែ “បាទ” តាមរបៀបដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។ ក្នុងបទគម្ពីរ ២កូរិនថូស ១:២០ គាត់ចង់ប្រាប់យើងថា ហេតុនេះហើយ តាមរយៈទ្រង់ នោះយើងនិយាយថា អាមែន ដល់ព្រះ ដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះអង្គ។ នេះបើយើងនិយាយឲ្យងាយស្តាប់។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “ដ្បិតទោះបើមានសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នៅសុទ្ធតែជា «បាទ»ក្នុងទ្រង់ ហើយ«អាម៉ែន»ក្នុងទ្រង់ដែរ សំរាប់នឹងចំរើនសិរីល្អដល់ព្រះ ដោយសារយើងរាល់គ្នា”។ បើអ្នកឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីគ្រីស្ទបរិស័ទនិយាយថា អាមែន នៅចុងបញ្ចប់នៃការអធិស្ឋាន ហើយឆ្ងល់ថា ប្រពៃណីនៃការប្រើពាក្យនេះមានប្រភពមកពីណា ខ្ញុំសូមឆ្លើយដូចតទៅ។ ពាក្យអាមែន គឺជាពាក្យដែលគេយកចេញពីភាសាហេព្រើរ មកប្រើជាភាសាក្រិក ដោយគ្មានការបកប្រែ គឺដូចដែលគេយកមកប្រើ ជាភាសាអង់គ្លេស និងភាសាភាគច្រើន ដោយគ្មានការបកប្រែ។ ក្នុងភាសាហេព្រើរ ពាក្យនេះជាការបញ្ជាក់ដ៏រឹងមាំណាស់…
Read article
ឈោងចាប់អ្នកដទៃ តាមវិធីសាស្ត្រថ្មីៗ
សូមអាន ១កូរិនថូស ៩:១៩-២៣ គឺបានត្រឡប់ជាគ្រប់សណ្ឋានទាំងអស់ ដល់មនុស្សទាំងអស់ ប្រយោជន៍ឲ្យបានសង្គ្រោះដល់អ្នកខ្លះ ដោយសារសណ្ឋានទាំងនោះឯង។ ១កូរិនថូស ៩:២២ អ្នកស្រីម៉ារី ស្លេសស័រ(Mary Slessor) ជិះសំពៅទៅប្រទេសខាឡាបា(សព្វថ្ងៃ ជាប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ា) នៅទ្វីបអាហ្រ្វិក នៅចុងទសវត្សរ៍ ឆ្នាំ១៨០០។ ពេលនោះ គាត់មានចិត្តក្លៀវក្លា ក្នុងការបន្តការងារបេសកកម្មរបស់លោកដេវីឌ លីវវីងស្តូន(David Livingstone)។ កិច្ចការទីមួយដែលគេចាត់តាំងឲ្យគាត់ធ្វើ គឺជាការបង្រៀននៅសាលារៀន ខណៈពេលដែលគាត់រស់នៅជាមួយបេសកជនដទៃទៀត ហើយបានរស់នៅបែកពីស្វាមីរបស់គាត់ ដោយផ្លាស់ទៅរស់នៅជាមួយមនុស្ស ដែលនាងកំពុងធ្វើការបម្រើ។ ការដែលគាត់ទៅរស់នៅជាមួយប្រជាជនដូចនេះ គឺជារឿងដ៏ចម្លែក នៅសម័យនោះ។ អ្នកស្រីម៉ារីក៏បានទទួលចិញ្ចឹមក្មេងៗរាប់សិបនាក់ ដែលគេបានបោះបង់ចោល។ អស់រយៈពេលជាង៤០ឆ្នាំ គាត់បាននាំក្តីសង្ឃឹម និងដំណឹងល្អទៅដល់អ្នកដែលអស់សង្ឃឹម និងត្រូវការសេចក្តីសង្គ្រោះ។ សាវ័កប៉ុលបានដឹង អំពីសារៈសំខាន់នៃការបំពេញតម្រូវរបស់មនុស្សនៅជុំវិញយើង។ គាត់បានលើកឡើង ក្នុងបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១២:៤-៥ ថា “រីឯអំណោយទាន នោះមានផ្សេងៗពីគ្នា តែគឺជាព្រះវិញ្ញាណដដែលទេ ហើយក៏មានមុខងារផ្សេងៗ ពីគ្នា តែគឺជាព្រះអម្ចាស់ដដែលទេ”។ ដូចនេះ គាត់បានបម្រើអ្នកដទៃ ដោយការសម្របខ្លួន។ ឧទាហរណ៍ គាត់ថា…
Read article
ពេលដែលព្រះដ៏ជាជាងស្មូនកាន់ខាងយើង
វេទនាដល់អ្នកណាដែលតតាំងនឹងព្រះ ដែលបានបង្កើតខ្លួនមក គេជាអំបែងឆ្នាំង១នៅក្នុងអស់ទាំងអំបែងនៅផែនដី តើដីឥដ្ឋនឹងប្រកែកចំពោះជាងស្មូនថា តើធ្វើអ្វីដូច្នេះ ឬការដែលឯងធ្វើនឹងហ៊ានថា គេគ្មានថ្វីដៃទេ ឬអី? អេសាយ ៤៥:៩ យើងកាន់តែចង់សរសើរដំកើងព្រះតេជះរបស់ព្រះអង្គ ពេលណាយើងជញ្ជឹងគិតអំពីព្រះអង្គ ដោយផ្អែកទៅលើព្រះរាជកិច្ចនៃការបង្កើតរបស់ព្រះអង្គ (បង្កើតរបស់សព្វសារពើ ចេញពីភាពទទេ)។ ព្រះអង្គបង្គាប់ភាពទទេ ហើយវាក៏ស្តាប់បង្គាប់ ហើយក្លាយជាអ្វីមួយ។ ព្រះអង្គបង្កើតដីឥដ្ឋចេញពីភាពទទេ ហើយបង្កើតយើងចេញពីដីឥដ្ឋ ជាឆ្នាំងដីដែលព្រះអម្ចាស់បានសូន(អេសាយ ៤៥:៩) ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងគោលដៅដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះអង្គ និងពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គទាំងស្រុង។ “ត្រូវឲ្យដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាព្រះ គឺទ្រង់ដែលបានបង្កើតយើងខ្ញុំ យើងខ្ញុំជារបស់ផងទ្រង់ យើងខ្ញុំជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយជាហ្វូងចៀម នៅទីគង្វាលរបស់ទ្រង់(ទំនុកដំកើង ១០០:៣)។ យើងមានចិត្តចង់បន្ទាបខ្លួន ពេលដែលបានដឹងថា យើងជាចៀម និងជាឆ្នាំងដីរបស់នរណាម្នាក់។ ព្រឹកនេះ ពេលខ្ញុំអានបទគម្ពីរអេសាយ ខ្ញុំក៏បានឃើញការប្រកាសមួយទៀត អំពីព្រះតេជះរបស់ព្រះ។ ពេលណាខ្ញុំគិតអំពីអំណាចធំបណ្តាច់ និងសិទ្ធិរបស់ព្រះ ក្នុងនាមជាព្រះអាទិករក្នុងពេលតែមួយ មានបន្ទុះមួយបានកើតឡើងក្នុងចិត្តខ្ញុំ។ បទគម្ពីរអេសាយ ៣៣:២១ បានចែងថា “គឺព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងគង់ជាមួយនឹងយើងរាល់គ្នានៅទីនោះ”។ ត្រង់ចំណុចនេះមានន័យថា ព្រះអង្គកាន់ខាងយើង។ គឺកាន់ខាងយើង។ ព្រះអាទិករកាន់ខាងយើង គឺមិនមែនទាស់នឹងយើងទេ។ ព្រះអង្គកាន់ខាងយើង…
Read article
ព្រះដ៏ស្មោះត្រង់អស់កល្ប
សូមអាន ទំនុកដំកើង ៣៣:១-១១ ដ្បិតព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាត្រឹមត្រូវ ហើយបណ្តាកិច្ចការនៃទ្រង់បានធ្វើដោយស្មោះត្រង់ដែរ។ ទំនុកដំកើង ៣៣:៤ កាលហ្សាវា(Xavier) កំពុងរៀននៅសាលាបឋម ខ្ញុំបានជូនគាត់ទៅសាលា និងទៅទទួលគាត់ចេញពីរៀន ជាទៀងទាត់។ ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានទៅទទួលគាត់យឺត។ ខ្ញុំបានចតឡាន ហើយក៏បានអធិស្ឋានបណ្តើរ រត់ទៅរកថ្នាក់រៀនគាត់បណ្តើរ។ ខ្ញុំក៏បានឃើញគាត់កំពុងអង្គុយឱបកាបូបស្ពាយគាត់ នៅលើបង់ ក្បែរគ្រូបង្រៀនម្នាក់។ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់ខឹងនឹងខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំបានមកទទួលគាត់យឺត។ ខ្ញុំមិនបន្ទោសគាត់ទេ ខ្ញុំក៏ខឹងនឹងខ្លួនឯងដែរ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់កូនប្រុសខ្ញុំ តែខ្ញុំក៏ដឹងដែរថា ថ្ងៃក្រោយ គាត់អាចមានការខកចិត្តចំពោះខ្ញុំទៀត ហើយក៏អាចមានអារម្មណ៍ថា ព្រះទ្រង់បានធ្វើឲ្យគាត់ខកចិត្ត។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានខិតខំបង្រៀនឲ្យគាត់បានដឹងថា មនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយចេះធ្វើខុស ជារឿងធម្មតា តែព្រះទ្រង់មិនដែលធ្វើខុសព្រះបន្ទូលសន្យាឡើយ។ បទគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ជំពូក៣៣ បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យអបអរសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គ ដោយការសរសើរដោយអំណរ(ខ.១-៣) ព្រោះ “ព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាត្រឹមត្រូវ ហើយបណ្តាកិច្ចការនៃទ្រង់បានធ្វើដោយស្មោះត្រង់ដែរ”(ខ.៤)។ ព្រះទ្រង់បានបង្កើតពិភពលោកឡើង ធ្វើជាភស្តុតាងបញ្ជាក់អំពីព្រះចេស្ដា និងបង្ហាញថា យើងអាចពឹងផ្អែកព្រះអង្គបាន(ខ.៥-៧) ហេតុនេះហើយ អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងក៏បានអំពាវនាវ ឲ្យមនុស្សនៅផែនដីថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ(ខ.៨)។ ពេលណាផែនការយើងបរាជ័យ ឬមានមនុស្សដែលបោះបង់ចោលយើង…
Read article