បានតភ្ជាប់នឹងប្រភពនៃថាមពល

កុំ​ឲ្យ​ពន្លត់​ព្រះវិញ្ញាណ។ ១ថែ​ស្សា​ឡូ​និច ៥:‌១៩ ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ភ្លើង​នៅផ្ទះ​យើង​បាន​ដាច់ បន្ទាប់ពី​មាន​ខ្យល់ព្យុះ(ដែល​កើតមានឡើង​ជា​ធម្មតា ក្នុង​តំបន់​ដែល​ខ្ញុំ​រស់នៅ) តែ​សភាវគតិ​របស់ខ្ញុំ បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ចុច​កុង​តាក់​បើក​ភ្លើង​ ពេល​ខ្ញុំ​ចូល​ក្នុង​បន្ទប់។ ភ្លើង​នៅ​តែ​មិន​ភ្លឺ បន្ទប់​របស់ខ្ញុំ​នៅតែ​ងងឹត​ដដែល។ ខ្ញុំ​ដឹង​ហើយ​ថា ខ្សែ​ដែល​បាន​តភ្ជាប់​នឹង​ប្រភព​ចរន្ត​អគ្គិសនី​បាន​ដាច់ តែ​ខ្ញុំ​នៅតែ​រំពឹង​ថា អគ្គីស​នី​នៅតែ​មាន។ បទពិសោធន៍​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​សេចក្តី​ពិត​ខាងវិញ្ញាណ។ មាន​ពេល​ជា​ញឹកញាប់​ពេក​ហើយ ដែល​យើង​រំពឹង​ចង់បាន​ព្រះ​ចេស្តា​ព្រះ នៅពេល​ដែល​យើង​មិនបាន​ពឹងផ្អែក​លើ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ដែល​ជា​ប្រភព​នៃ​ព្រះ​ចេស្តា។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ១ថែ​ស្សា​ឡូ​និច សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ដំណឹងល្អ មិនគ្រាន់​តែ“ដោយ​ពាក្យសំដី​តែប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​ដោយ​ព្រះ​ចេស្តា និង​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ដែរ”(១:៥)។ ហើយ​ពេលណា​យើង​ទទួលយក​ការ​អត់ទោស​បាប​ពី​ព្រះ យើង​​ក៏អាច​ទទួល​ព្រះ​ចេស្តា​របស់​ព្រះវិញ្ញាណ ក្នុង​ជីវិត​យើងផងដែរ។ ព្រះ​ចេស្តា​ព្រះអង្គ​ជួយ​យើង​បង្កើត​ផល​ផ្លែ ដែល​ជា​ចារិក​លក្ខណៈ ដូចជា ក្តី​ស្រឡាញ់ ក្តី​អំណរ សេចក្តី​សុខសាន្ត និង​ភាព​អត់ធ្មត់​ជាដើម(កាឡាទី ៥:២២-២៣) ហើយក៏​បាន​ប្រទាន​យើង​នូវ​អំណោយទាន សម្រាប់​បម្រើ​ពួក​ជំនុំ ដែល​មានការ​បង្រៀន ការ​ធ្វើជា​អ្នកជំនួយ និង​គ្រប់គ្រង(១កូរិនថូស ១២:២៨)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ដាស់តឿន​អ្នកអាន​សំបុត្រ​គាត់ កុំ​ឲ្យ​ពន្លត់​ព្រះវិញ្ញាណ​ឡើយ(១ថែ​ស្សា​ឡូ​និច ៥:១៩)។ យើង​ប្រហែល​មិន​បាន​បើក​ចំហ​ចិត្ត​ឲ្យ​ព្រះវិញ្ញាណ​បញ្ចេញ​ព្រះ​ចេស្តា​ក្នុង​ជីវិត​យើង ដោយ​យើង​មិន​អើពើ​ចំពោះ​ព្រះវ​ត្ត​មាន​ព្រះ ឬ​បដិសេធន៍​ការដឹកនាំ​របស់​ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១៦:៨)។ ប៉ុន្តែ យើង​មិន​ត្រូវ​រស់នៅ ដោយ​ការ​ដាច់​ចេញពី​ព្រះអង្គ​នោះ​ឡើយ។…

Read article
ពាក្យផ្តាំផ្ញើឲ្យប្រែចិត្ត

ព្រះអម្ចាស់​មិន​ផ្អាក​សេចក្តី​សន្យា​របស់​ទ្រង់​…គឺ​ទ្រង់​មានព្រះហឫទ័យ​អត់ធ្មត់​នឹង​យើង​រាល់គ្នា​វិញ ដោយ​មិន​ចង់​ឲ្យ​អ្នកណាមួយ​វិនាស​ឡើយ។ ២ពេត្រុស ៣:៩ ខណៈ​ពេល​ដែល​លោក​ចន អ៊ែម ភើឃីន(John M. Perkins) ជិតដល់​ចុងបញ្ចប់​នៃ​ជីវិត គាត់​ក៏បាន​បន្សល់ទុក​នូវ​សារ​ដ៏​សំខាន់​មួយ សម្រាប់​មនុស្ស​ដែល​គាត់​នឹង​ជំរាប​លា។ លោក​ភើ​ឃីន​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី ដោយសារ​គាត់​បាន​ផ្សះផ្សា​ជាតិសាសន៍​ដែល​មាន​ជម្លោះ។ គាត់​មានប្រសាសន៍​ថា “ការ​ប្រែចិត្ត​ចេញពី​អំពើបាប គឺជា​ផ្លូវ​តែមួយគត់​ឆ្ពោះទៅ​រក​ព្រះ។ បើ​អ្នក​មិន​ប្រែចិត្ត​ទេ អ្នក​នឹង​វិនាស​មិនខាន”។ ពាក្យ​សម្តី​នេះ​គឺ​ផ្អែក​ទៅលើ​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ និង​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ព្រះអង្គ ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ។ គឺ​ដូចដែល​ព្រះអង្គ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “បើ​អ្នករាល់គ្នា​មិន​ប្រែចិត្ត​ទេ នោះ​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ទាំងអស់គ្នា​ដូច្នោះ​ដែរ”(លូកា ១៣:៣)។ សាវ័ក​ពេត្រុស​ក៏បាន​បង្រៀន​ផង​ដែរ​ថា “ចូរ​ប្រែចិត្ត ហើយ​វិល​មក​ចុះ ដើម្បីឲ្យ​បាប​របស់​អ្នករាល់គ្នា​បាន​លុបចេញ”(កិច្ចការ ៣:១៩)។ នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​សញ្ញាចាស់ មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​ទៀត ដែល​ចង់​ឲ្យ​ប្រជាជន​គាត់​ងាក​បែរ​ទៅ​រក​ព្រះអង្គ​វិញ។ នៅ​ក្នុង​ពាក្យ​ផ្តាំផ្ញើ​ចុងក្រោយ​របស់​ហោរា​សាំយូអែល ទៅកាន់​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ទាំងអស់(១សាំ​យ៉ូអែល ១២:១) ក្នុងនាម​គាត់​ជា​ហោរា សង្ឃ និង​​ចៅក្រម គាត់​មានប្រសាសន៍​ថា “កុំ​ឲ្យ​ខ្លាច​ឡើយ អ្នករាល់គ្នា​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ការ​អាក្រក់​ទាំងនេះ​មែន ប៉ុន្តែ កុំ​ឲ្យតែ​បែរចេញ​ពី​ព្រះយេហូវ៉ា​ទៀត គឺ​ត្រូវឲ្យ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ដល់​ទ្រង់ ឲ្យអស់​ពីចិត្ត​ចុះ”(ខ.២០)។ នេះ​ជា​សារ​ដាស់តឿន​ឲ្យ​ប្រែចិត្ត​ចេញពី​អំពើបាប និង​ការ​អាក្រក់ ហើយ​ឲ្យ​វិលត្រឡប់​មក​ដើរតាម​ព្រះ​អស់ពី​ចិត្ត។ យើង​រាល់គ្នា​សុទ្ធតែ​មាន​បាប ហើយ​ខ្វះ​មិនដល់​ស្តង់​ដា ឬ​ខ្នាត​គំរូ​របស់​ព្រះអង្គ។ ដូចនេះ យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​ប្រែចិត្ត…

Read article
ដំណឹងល្អចូលទៅក្នុងកន្លែងដែលគេមិននឹកស្មានដល់

នោះ​មាន​មនុស្ស​យកពន្ធ និង​មនុស្ស​បាប​ជាច្រើន មក​អង្គុយ​នៅ​តុ​ជាមួយនឹង​ទ្រង់ ហើយនិង​ពួក​សិស្ស។ ម៉ាកុស ២:១៥ កាលពី​ពេល​ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំ​បាន​ទៅដល់​កន្លែង​មួយ ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់តែ​ឃើញ​ក្នុង​ខ្សែភាពយន្ត និង​នៅ​លើ​កញ្ចក់​ទូរទស្សន៍​រាប់​ភ្លេច គឺ​នៅ​តំបន់​ហូលីវូឌ រដ្ឋ​កាលីហ្វូញ៉ា។ នៅ​ទីនោះ អក្សរ​ធំៗ​សម្បើម ត្រូវ​បាន​គេ​តម្រៀប​ចេញ​ជា​ពាក្យ Hollywood នៅ​ជើងភ្នំ​នៃ​ទីក្រុង​ឡូស​អេនជេលេស ដ៏​ល្បីល្បាញ ដែល​ខ្ញុំ​អាច​មើលឃើញ​ពី​មាត់​បង្អួច​សណ្ឋាគារ​ដែល​ខ្ញុំ​ស្នាក់នៅ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏បាន​កត់សំគាល់​ឃើញ​អ្វីមួយ។ នៅ​ខាងក្រោម​អក្សរ​ខាងឆ្វេង ខ្ញុំ​ឃើញ​ឈើឆ្កាង​ដែល​គួរឲ្យ​ចាប់អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ខ្ញុំ​មិនដែល​ឃើញ​ឈើឆ្កាង​នោះ​នៅក្នុង​ខ្សែភាពយន្ត​ហូលីវូឌ​ទេ។ ហើយ​នៅពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ចាកចេញ​ពី​បន្ទប់​សណ្ឋាគារ សិស្ស​ខ្លះមក​ពី​ពួក​ជំនុំ​ក្នុង​តំបន់​នោះ ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​ចែកចាយ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​ ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្តាប់។ ជួនកាល យើង​ប្រហែល​គិតថា តំបន់​ហូលីវូឌ​គឺ​គ្រាន់តែ​ជា​មជ្ឈមណ្ឌល​នៃ​អំពើបាប​របស់​លោកិយ ដែល​ផ្ទុយ​ស្រឡះ​ពី​នគរ​ព្រះ។ តែ​ព្រះគ្រីស្ទ​កំពុងតែ​ធ្វើការ​នៅ​ទីនោះ​យ៉ាង​ច្បាស់ក្រឡែត ដោយធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះ​ព្រះ​វត្ត​មានព្រះអង្គ ដែល​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​មក​តាមរយៈ​អ្នកបម្រើ​ទ្រង់។ ពួក​ផារិស៊ី​តែងតែមាន​ការ​ភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះ​ទីកន្លែង​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​យាង​ទៅដល់។ ព្រះអង្គ​មិនបាន​ទៅ​ចំណាយពេល​ជាមួយ​មនុស្ស ដូចដែល​ពួក​គេ​បាន​រំពឹងគិត​នោះ​ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ បទ​គម្ពីរ​ម៉ាកុស ២:១៣-១៧ បាន​ចែងថា ព្រះអង្គ​បាន​ចំណាយពេល​ជាមួយ “ពួក​អ្នក​យកពន្ធ និង​មនុស្ស​មាន​បាប​ជាច្រើន”(ខ.១៥) គឺ​មនុស្ស​ដែលគេ​បាន​រាប់​ថា “ស្មោកគ្រោក!” តែ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​គង់នៅ​ក្នុងចំណោម​មនុស្ស​ដែល​ត្រូវការ​ព្រះអង្គ​ខ្លាំង​បំផុត(ខ.១៦-១៧)។ ប្រហែល​ជាង២ពាន់​ឆ្នាំក្រោយ​មក ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​តែ​បន្ត​សាបព្រោះ​ព្រះរាជសារ​នៃ​ក្តី​សង្ឃឹម និង​សេចក្តី​សង្គ្រោះ នៅកន្លែង​ដែល​យើង​មិន​បាន​រំពឹង​គិត ក្នុងចំណោម​មនុស្ស​ដែល​គេ​មិន​នឹក​ស្មាន​ថា…

Read article
ពេលណាអ្នកស្ថិតក្នុងភាពឯកោ

ទ្រង់​គង់នៅ​ជាមួយនឹង​ទូលបង្គំ។ ទំនុកដំកើង ២៣:៤ នៅ​ម៉ោង៧យប់ លោក​វៃ-លាំង(Hui-Liang) កំពុង​ញាំ​បាយ ជាមួយ​ប្រហិត​ត្រី​ដែល​នៅសល់​ពី​ថ្ងៃមុន ក្នុង​ផ្ទះបាយ។ គ្រួសារ​ត្រកូល​ឆ្វ័រ(Chua) កំពុង​ញាំ​អាហារ​ពេលល្ងាច នៅក្នុង​ខុនដូ ដែល​នៅ​ជាប់​ខុនដូ​គាត់ ហើយ​សម្លេង​សើច​សប្បាយ និង​ការ​ជជែកគ្នា​បាន​លប់​ពីលើ​ភាព​ស្ងប់​ស្ងាត ក្នុង​ខុនដូ​របស់​លោក​វៃ-លាំង ជា​កន្លែង​ដែល​គាត់​បាន​រស់នៅ​ម្នាក់ឯង ចាប់តាំងពី​ពេល​ដែល​ភរិយា​គាត់​បាន​លាចាក​លោក។ គាត់​បាន​រៀន​រស់នៅ ដោយ​ភាព​ឯកោ។ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​នោះ ការ​ឈឺចុក​ចាប់​របស់​គាត់ បាន​កើតមាន​ជាប្រចាំ​ជា​ធម្មតា។ តែ​នៅ​យប់​មួយ​នោះ ពេល​គាត់​ឃើញ​ចាន​ចង្កិះ និង​ចង្កិះ​មួយ​គូរ នៅ​លើ​តុបាយ ការ​ឈឺចុក​ចាប់បាន​ចាក់​ចូលក្នុង​ចិត្ត​គាត់​យ៉ាង​ជ្រៅ។ មុន​ពេល​គាត់​ចូល​គេង​នៅ​យប់​នោះ គាត់​ក៏បាន​អាន​បទ​គម្ពីរ​ទំនុកដំកើង ជំពូក២៣ ជា​បទ​គម្ពីរ​ដែល​គាត់​ចូលចិត្តជាង​គេ។ ពាក្យ​ដែល​ប៉ះពាល់​ចិត្ត​គាត់​ខ្លាំង​ជាងគេ គឺ​មាននៅ​ក្នុង​ឃ្លា​ដែល​ចែងថា “ទ្រង់​គង់នៅ​ជាមួយនឹង​ទូលបង្គំ”(ខ.៤)។ លោក​វៃ-លាំង​បាន​រក​ឃើញ​សន្តិភាព​ក្នុងចិត្ត ពេល​ដែល​គាត់​ជញ្ជឹងគិត​អំពី​ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះ​ដែល​ជា​អ្នកគង្វាល ដែល​គង់​នៅ​ជាប់​ជាមួយ និង​មើលថែ​គ្រប់​ផ្នែក​ទាំងអស់​នៃ​ជីវិត​របស់​អ្នកជឿ​ម្នាក់​ៗ​ដែល​ជា​សត្វ​ចៀម​​ក្នុង​ហ្វូង គឺ​លើស​ពី​ការ​ថែ​ទាំ​ដែល​អ្នកគង្វាល​ជា​មនុស្ស​មាន​ចំពោះ​ហ្វូង​ចៀម​របស់​ខ្លួន​ទៅទៀត(ខ.២-៥)។ ការ​ដែល​យើង​គ្រាន់តែ​បានដឹង​ថា មាន​នរណា​ម្នាក់​ចាំ​ជួយ​យើង ហើយ​នៅ​ក្បែរ​យើង គឺ​បាន​នាំមក​នូវ​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ក្នុង​ពេល​ដ៏​ឯកោ។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សន្យា​​ចំពោះ​កូន​ព្រះអង្គ​ថា សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ឬ​សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ព្រះអង្គ​នៅ​ជាប់​ជាមួយ​យើង​គ្រប់ពេល(ទំនុកដំកើង ១០៣:១៧) ហើយ​ព្រះអង្គ​នឹង​មិនដែល​ចាក​ចោល​យើង​ឡើយ(ហេព្រើរ ១៣:៥)។ ពេលណា​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ឯកោ ហើយ​គ្មាន​នរណា​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ចំពោះ​យើង ទោះ​នៅក្នុង​ផ្ទះបាយ​ដ៏​ស្ងាត់​ជ្រងំ ឬនៅ​លើ​ឡានក្រុង ក្នុង​ដំណើរ​ត្រឡប់​ពី​កន្លែង​ធ្វើការ…

Read article
ប្រៀបដូចជារងើកភ្លើងនៅលើក្បាលសត្រូវ

បើ​សត្រូវ​ឯង​ឃ្លាន ចូរ​ឲ្យ​វា​ស៊ី​ចុះ បើ​វា​ស្រេក ត្រូវឲ្យ​វា​ផឹក​ផង យ៉ាងនោះ​នឹង​បាន​ដូចជា​បង្គរ​រងើកភ្លើង​នៅ​លើ​ក្បាល​វា។ សុភាសិត ២៥:២១-២២ លោក​ឌែន(Dan) បាន​ស៊ូទ្រាំ​នឹង​ការ​វាយ​ដំជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ ពី​ឆ្មាំ​គុក​ម្នាក់ ក្នុង​មន្ទីរ​ឃុំឃាំង។ គាត់​ជឿ​ថា ព្រះយេស៊ូវ​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​គាត់​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​បុរស​នោះ ដូចនេះ នៅពេល​ព្រឹក​មួយ​នោះ មុន​ពេល​ការ​វាយ​ដំ​ហៀបនឹង​ចាប់ផ្តើម ដូច​សព្វមួយដង លោក​ឌែន​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “លោក បើ​ខ្ញុំ​​នៅតែ​ជួប​មុខ​លោក​ជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ខ្ញុំ​ស្លាប់ យើង​គួរតែ​រាប់អាន​គ្នា​ជា​មិត្តភក្តិទៅ”។ ឆ្មាំគុក​រូប​នោះ​ក៏បាន​តប​ថា “ទេ លោក យើង​មិន​អាច​ក្លាយជា​មិត្ត​ភក្តិ​បានទេ”។ លោ​ក​ឌែន​នៅ​តែ​ទទូច​សុំ​រាប់អាន​គ្នា ហើយក៏​បាន​ហុចដៃ​គាត់​ទៅ​ចាប់ដៃ​របស់​ឆ្មាំ​គុក។ ឆ្មាំ​គុក​ក៏បាន​ឈរ​ធ្មឹង​មួយ​កន្លែង ហើយក៏​បាន​ចាប់ផ្តើម​ចាប់ដៃ​របស់​លោក​ឌែន​រលាក់ មិនព្រម​លែង​សោះ។ ទឹកភ្នែក​របស់​ឆ្មាំ​គុក​ក៏បាន​ស្រក់​ចុះ​មក។ គាត់​ថា “ឌែន ខ្ញុំ​ឈ្មោះ​រ៉ូ​សុក(Rosoc)។ ខ្ញុំ​ចង់​រាប់អាន​លោក​ជា​មិត្តភក្តិ”។ ចាប់​តាំង​ពី​ថ្ងៃ​នោះ​មក ឆ្នាំ​គុក​ក៏បាន​ឈប់​វាយ​ដំលោក​ឌែន​ជា​រៀង​រហូត។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “បើ​សត្រូវ​ឯង​ឃ្លាន ចូរ​ឲ្យ​វា​ស៊ី​ចុះ បើ​វា​ស្រេក ត្រូវឲ្យ​វា​ផឹក​ផង យ៉ាងនោះ​នឹង​បាន​ដូចជា​បង្គរ​រងើកភ្លើង​នៅ​លើ​ក្បាល​វា ហើយ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ដល់​ឯង”(សុភាសិត ២៥:២១-២២)។ ពាក្យ “រងើកភ្លើង” ជា​ពាក្យប្រៀប​ប្រដូច ដែល​ប្រហែល​ឆ្លុះបញ្ចាំង អំពី​ពិធី​មួយ​របស់​ជនជាតិ​អេស៊ីព្ទ ដែល​ក្នុង​នោះ អ្នក​ដែល​មាន​ទោស​ត្រូវ​បង្ហាញ​ការ​កែប្រែ​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន ដោយ​យក​ចាន​ដែល​មាន​រងើកភ្លើង មក​ទូល​លើ​ក្បាល។…

Read article
មិនអាចដោះសារបានឡើយ

នៅ​ថ្ងៃ​ជំនុំជម្រះ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​យក​ដោះ​សារ​ថា ពួក​គេ​មិនបាន​ជឿ​ព្រះអង្គ ដោយសារ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ដឹង​អី​នោះ​ឡើយ។ នៅ​ថ្ងៃនេះ​ដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល (R.C. Sproul) សូម​ធ្វើការ​ពន្យល់​ថា ការ​មិន​ជឿ​ថា​ព្រះ​មាន​ពិតមែន មិនមែន​ជា​បញ្ហា​ចំណេះដឹង​នោះ​ទេ តែ​ជា​បញ្ហា​សីលធម៌។ អត្ថបទ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មានប្រសាសន៍​ថា អ្វីៗ​របស់​ទ្រង់​ដែល​រកមើល​មិនឃើញ តាំងពី​កំណើត​លោកីយ៍​មក ទោះ​ទាំង​ព្រះ​ចេស្តា​ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច និង​និស្ស័យ​ជា​ព្រះ​របស់​ទ្រង់ នោះ​ឃើញច្បាស់​វិញ ដោយ​ពិចារណា​យល់​របស់​ទាំងប៉ុន្មាន ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​មក(រ៉ូម ១:២០)។ បាន​សេចក្តី​ថា មនុស្ស​អាច​ដឹង​ថា​ព្រះ​ទ្រង់​ពិតជា​មាន​មែន តាមរយៈ​ការពិចារណា​អំពី​ការអ្វី​ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត។ ដូចនេះ ការ​ដែល​ពួក​គេ​បដិសេធន៍​ព្រះអង្គ នោះ​មិនមែន​ជា​បញ្ហា​នៃ​ការ​យល់​ដឹង​នោះ​ទេ តែ​ជា​បញ្ហា​សីលធម៌​របស់​ពួក​គេ​ប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​នេះ តើ​សាវ័ក​ប៉ុល​កំពុង​និយាយ​សំដៅ​ទៅលើ​ការ​ដោះ​សារ​របស់​អ្នក​មិន​ជឿ? ការ​ដោះ​សារ​ដែល​អ្នក​មិន​ជឿ​នឹង​មាន នៅ​ថ្ងៃ​ចុងក្រោយ ពេល​ព្រះ​ទ្រង់​ធ្វើការ​ជំនុំជម្រះ គឺ​ការ​ដោះសា​រថា ពួក​គេ​មិន​ជឿ ព្រោះ​មិន​បាន​ដឹង។ ពួក​គេ​ប្រហែល​ដោះសា​រថា “ព្រះអង្គ​អើយ ទូលបង្គំ​មិនដឹង​ថា ព្រះអង្គ​មាន​ពិតមែន​ទេ។ បើ​ទូលបង្គំ​បានដឹង នោះ​ទូលបង្គំ​មុខ​ជា​ជឿ ដើរតាម នឹង​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះអង្គ​មិនខាន”។ ការ​មិន​ជឿ​ថា​ព្រះ​មាន​មែន គឺ​អាក្រក់​បំផុត នៅពេល​ដែលគេ​យកលេស​ថា “គេ​មិនបាន​ដឹង​ច្បាស់​ថា ព្រះ​មាន​មែន​ឬ​អត់”។ នេះ​ជា​សម្តី​ដែល​គួរឲ្យ​ខ្លាច។ ការ​យកលេស​នេះ​ថែមទាំង​បាន​ទំលាក់​កំហុស​មក​លើ​ព្រះ​ថា…

Read article