ការងារដំបូងរបស់ភែត(Pat) គឺធ្វើនៅពេលយប់ ក្នុងហាងលក់ចាប់ហួយមួយ។ បន្ទាប់ពីហាងដល់ពេលត្រូវបិទទ្វារ គាត់និងក្រុមការងាររបស់គាត់ ត្រូវរៀបចំទុកដាក់ និងបន្ថែមឥវ៉ាន់ដែលអស់នៅលើធ្នើរ មុននឹងចាកចេញពីហាង។ ចៅហ្វាយរបស់ភែតបានណែនាំពួកគេ ឱ្យតម្រៀបស៊ុបកំប៉ុង នៅលើធ្នើ ដោយបែរផ្លាកយឺហោមកខាងមុខជានិច្ច ដើម្បីឲ្យគេស្រួលមើលស៊ុបកំប៉ុងនោះ។ តែភែត បានធ្វើខុសការណែនាំនោះបន្តិច ដោយនិយាយថា “យើងត្រូវបែរផ្លាកយឺហោកំប៉ុងទាំងនោះ មកខាងមុខ តែត្រូវបែរផ្លាកយឺហោកំប៉ុងបីទៀតមកខាងក្រោយវិញ”។ នៅយប់មួយ ពេលភែតកំពុងរៀបចំធ្នើរ មិត្តរួមការងាររបស់គាត់ក៏បាននិយាយចំអកថា “យើងត្រូវបែរផ្លាក់យឺហោរបស់កំប៉ុងដែលនៅជួបមុខ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ហើយកំប៉ុងនៅជួរក្រោយ រៀបយ៉ាងម៉េចក៏បាន ព្រោះគ្មាននរណាមើលឃើញទេ?”
ពេលនោះ ជាពេលដែលក្មេងជំទង់ម្នាក់នោះ ត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ តើគាត់គួរតែធ្វើតាមបង្គាប់របស់ចៅហ្វាយគាត់ ឬគួរតែធ្វើអ្វីដែលងាយស្រួល?
យ៉ាងណាមិញ ពេលណាយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត យើងគ្រប់គ្នាក៏សុទ្ធតែស្ថិតក្នុងស្ថានភាពស្រដៀងនឹងគាត់ដែរ។ លោកសាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តបងប្អូនរួមជំនឿរបស់គាត់ ឲ្យស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ទោះគ្មាននរណាម្នាក់ឈរមើលពួកគេក៏ ដោយ។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “ពួកបាវបម្រើអើយ ចូរស្តាប់បង្គាប់ចៅហ្វាយនាយខាងសាច់ឈាមក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ចុះ មិនមែនតែការនៅមុខគេប៉ុណ្ណោះ ដូចជាចង់ផ្គាប់ចិត្តមនុស្សនោះ គឺដោយចិត្តសោះត្រង់វិញ ទាំងកោតខ្លាចដល់ព្រះផង”(កូល៉ុស ៣:២២)។
យើងត្រូវធ្វើកិច្ចការឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ទោះបីជាចៅហ្វាយរបស់យើងមិននៅក្បែរ ឬទោះជាគ្មាននរណាម្នាក់ឈរមើលយើងក៏ដោយ។ យើងត្រូវតែស្តាប់បង្គាប់ព្រះជានិច្ច ទោះបីជាមានការពិបាក ឬយើងមិនចង់ធ្វើក៏ដោយ។
សូមចាំថា “អ្នកណាដែលចេះធ្វើការល្អ តែមិនធ្វើសោះ នោះរាប់ជាបាបដល់អ្នកនោះវិញ”(យ៉ាកុប ៤:១៧)។ —Cindy Hess Kasper
