2014

You are here:
សាសនាដ៏ពិត

នា​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​គេ​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជ​កម្ម​ម៉ាក​សម្លៀក​បំពាក់​មួយ ដែល​​​គេរ​ចនា​យ៉ាងពិសេស​សម្រាប់​យុវវ័យ ដែល​មាន​ដូច​ជា ខោ​ខៅ​ប៊យ​ពណ៌​ខៀវ​ និ​ងគ្រឿ​ង​បន្ទាប់​បន្សំ​ដែល​គេបា​នរ​ចនា​ សម្រាប់​លំអរ​ខោ​ខៅ​ប៊យ​នោះ។ មើល​ទៅ​គ្មាន​អ្វី​ប្លែក​ទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​បាន​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​ឈ្មោះរ​បស់​ម៉ូត​សម្លៀក​បំពា​ក់​នោះ​ ដែល​គេ​បាន​ដាក់​ឲ្យ​ថា ​ “សាសនា​ដ៏ពិ​ត”។ ឈ្មោះ​នេះ​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​ឆ្ងល់​ថា ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​គេ​ជ្រើស​រើស​ឈ្មោះ​នេះ​អ​ញ្ចឹង? តើឈ្មោះ​នេះមាន​បង្កប់​អត្ថ​ន័យ​អ្វី​មួ​យ​ឬ? តើ​ម៉ាក​សម្លៀក​បំពា​ក់នេះ និងសា​សនា​ដ៏​ពិត មាន​ទំនាក់​ទំនង​អ្វី​នឹង​គ្នា? តើឈ្មោះនេះមានន័យដូចម្តេច? ត្រង់ចំណុចនេះ វា​គ្រាន់​តែបា​ន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំចោទ​ជា​សំណួរ ដោយ​គ្មាន​ចម្លើយ​ប៉ុណ្ណោះ។ តែ​ខ្ញុំ​អរ​ព្រះគុ​ណព្រះ​ ដែល​បាន​បក​ស្រាយ​យ៉ាង​ច្បាស់​លាស់ តាម​រយៈ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ាកុប អំពី​សាសនា​ដ៏​ពិត ឬ​ជំនឿដ៏​ពិត យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “ឯ​សាស​នា​ដែល​បរិសុទ្ធ ហើយ​ឥត​សៅ​ហ្មង នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះ​វរបិតា ​នោះ​ គឺ​​ឲ្យ​ទៅ​សួរ​ពួក​កំព្រា និង​ពួក​មេម៉ាយ​ក្នុង​ការ​ដែល​គេ​មាន​សេចក្តីវេ​ទ​នា ហើយឲ្យ​រ​ក្សាខ្លួ​ន មិន​ឲ្យប្រឡាក់​ដោយ​លោកីយ៍​នេះ​ឡើយ”(១:២៧)។ បទគម្ពីរ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំមាន​គំនិត​ស្រស់​ថ្លាឡើ​ង។ “សាសនា​ដ៏ពិ​ត” ជា​ជំនឿ​ដ៏​ពិត ​ដែល​ជាកា​រប​ង្ហាញ​ពី​របៀប​យើង​មា​នទំនាក់​ទំន​ង​ជា​មួយព្រះ​នៃ​យើង។ យើងអាច​​បញ្ជាក់​ថា យើង​មាន​អត្ត​សញ្ញាណ​ថ្មី​ក្នុង​ព្រះ​គ្រីស្ទ តាមរយៈ​​របៀប​ដែល​យើងមើលថែគ្នាទៅ​វិញ​ទៅម​ក និង​ឈោង​ចាប់​អ្នក​ដែល​ទន់​ខ្សោយ​បំផុត​ និង​ងាយ​រង​គ្រោះ ក្នុង​ចំណោម​យើង ជា​ពិសេស​ចំពោះ​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​ជាង​គេ។ សាសនា​ដ៏​ពិត​ពុំ​មែន​ជា​សម្លៀក​បំពា​ក់ដែល​យើ​ង​ពាក់ ហើយ​ដោះចេ​ញ​នោះ​ទេ តែ​ជារ​បៀប​​ដែល​យើង​រស់​នៅ​ចំពោះ​ព្រះដ៏​វិសុទ្ធ និង​មនុស្ស​ទាំង​ឡាយ។_Bill Crowder

Read article
អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមានភាពស្រស់ស្អាត

ខ្ញុំ​បាន​មើល​រូប​ថត​មួយ​សន្លឹក​យ៉ាងជ​ក់ចិ​ត្ត ដោយសារ​ក្នុង​រូប​ថតនោះ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​សម្រស់​នៃ​ស្មាម​ប៉ាក់​ពណ៌​ខ្មៅ ដែល​បាន​រចនា នៅ​លើ​ផ្ទៃពណ៌ស្វា​យ និង​ផ្ទៃព​ណ៌ទឹ​ក​ក្រូច​ដ៏ស្រ​ទន់។ ការ​រច​នា​ដ៏ល​ម្អិត​នោះ នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ដ៏​ផុយ​ស្រួយ​យ៉ាង​ដូច​នេះ បាន​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​សន្និ​ដ្ឋាន​ថា វា​ជា​ស្នាដៃ​រ​បស់​វិចិត្រករ​ដ៏ចំ​ណាន​ម្នាក់។ ទោះ​យ៉ា​ងណា​​ក៏​ដោយ​ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ ពិនិត្យ​មើល​រូប​ថត​នោះកា​ន់​តែ​ជិ​ត ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​ឃើញ​វិចិត្រករ​រូប​នោះ កំពុងកោ​តស​រសើរ​ស្នាដៃ​រប​ស់ខ្លួ​ន ពី​ជ្រុង​ម្ខាង​រ​បស់​រូប​ថត។​ តាម​ពិត “វិចិត្រ​ករ​នោះ” គឺ​ជាស​ត្វដ​ង្កូវ​មួយ​ក្បាល ហើយ​ស្នាដៃ​សិល្បៈ​រ​បស់​វា គឺ​ជា​ស្លឹក​ឈើមួ​យស​ន្លឹក ដែល​វា​បាន​ស៊ីអ​ស់មួយ​ផ្នែក។ រូប​ភាព​នេះមា​នភា​ព​ស្រស់​ស្អាត មិន​មែន​ដោយ​សារ​ការស៊ី​បំ​ផ្លាញ​ស្លឹក​នោះ​ឡើយ តែ​ដោយ​សារ​ពន្លឺ​ដែល​ចាំង​តាម​ប្រ​ហោង​ស្លឹក​ទៅ​វិ​ញទេ​។ ពេល​ខ្ញុំ​គយ​គន់​រូបថ​តនោះ​ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​គិត​ដល់​ជីវិត​ទាំង​ឡាយ ដែល​ត្រូវ “ដង្កូវ” នៃ​អំពើ​បា​បស៊ី​បំផ្លាញ ដែល​នាំឲ្យ​ទទួល​ផល​ប៉ះពាល់​យ៉ាង​ធ្ងន់​ធ្ងរ។ អំពើ​បាប​បាន​ស៊ី​បំផ្លាញ​ជីវិត​យើង​បន្តិ​ច​ម្តង​ៗ ពេល​ដែល​យើង​ទទួល​រង​ផល​វិបាក ពី​ការ​​សម្រេចចិត្តខុស និង​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ផ្សេង​ៗ។ យើ​ង​ម្នាក់​ៗ​សុទ្ធ​តែ​ជា​ជន​រង​គ្រោះ​របស់​អំពើ​បាប។ ប៉ុន្តែ រូប​ថត​នោះ​ក៏បា​ន​ធ្វើឲ្យខ្ញុំ​នឹកចាំ​ អំពី​សេច​ក្តី​សង្ឃឹម ដែល​យើង​មាន​ក្នុ​ងព្រះ។ ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​មាន​បន្ទូល​ទៅកា​ន់​រាស្រ្ត​អ៊ីស្រា​អែល តាម​រយៈ​ហោរា​យ៉ូអែល​ថា​ “អ​ញនឹ​ង​សង​បំពេញ​ឆ្នាំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ត្រូវ​ស៊ី​បង្ខូច​ដោយ​កណ្តូប”(យ៉ូអែល ២:២៥)។ ហើយ​តាម​រយៈ​ហោរា​អេសាយ យើង​អាច​ដឹង​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​តាំង​គាត់​ឲ្យ “កម្សាន្ត​ចិត្ត​ពួក​អ្នក​ដែល​សោយ​សោក​នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ភួង​លំអ​ជំនួស​ផែះ”​(អេសាយ ៦១:៣)។ សាតាំង​ធ្វើ​អ្វី​គ្រ​ប់យ៉ា​ង ដែល​វា​អាច​ធ្វើ​បាន ដើ​ម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​សណ្ឋាន​អាក្រក់ ប៉ុន្តែ…

Read article
ការបន្សល់ទុកដាន

ជ​ន​ជាតិ​ដើម​នៃស​ហ​រដ្ឋ​អាមេរិក ដែល​មាន​ទីលំ​នៅ ក្នុង​រដ្ឋ​មី​ឈីហ្គិន​(Michigan) ជា​វិស្វក​រ ដែលបាន​ចា​ប់​ ផ្តើម​សាង​សង់​មហា​វិថី​មុនដំ​បូង​គេ​ ក្នុង​រដ្ឋ​នោះ។ ក្នុង​ករណីលើ​កលែ​ង​មួយ​ចំនួន ពួក​គេ​បាន​ចាប់​ផ្តើមសង់​មហា​វិថី​សំខាន់​ៗ ក្នុង​រដ្ឋ​មីឈីហ្គិ​ន កាត់​តាម​វាល​រហោ​ស្ថាន មុន​​ពេល​​ពួ​ក​​ជន​​ជា​តិ​ស្បែក​ស​​ម​ក​ដល់ នៅ​​ពេល​​រា​ប់​​រយ​​ឆ្នាំ​ក្រោយ​​ម​ក​​ទៀត។ ពី​ដំបូង មហា​វិថីទាំង​នោះ គ្រាន់​តែ​ជា​ដាន​ផ្លូវ ដែល​មាន​ទទឹងចាប់ពី ៣០.៥សង់ទីម៉ែ​ត្រ ទៅ​កន្លះ​ម៉ែត្រ​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​ដើម្បី​សុវត្ថិ​ភាព ជន​ជាតិ​ដើម​បា​នដើ​រ​តាម​ដាន​ជើង​រប​ស់​អ្នក​ដែល​បាន​​ដើរ​មុន។ បន្ទាប់​មក គេ​ក៏​បាន​ជិះ​សេះ ដោយ​មាន​ផ្ទុះ​ឥវ៉ាន់​ពី​លើ​ខ្នង​សេះ តាមដា​ន​ផ្លូវ​ទាំ​ង​នេះ ជាហេ​តុធ្វើ​ឲ្យ​ផ្លូ​វ​កាន់តែ​រី​ក​ធំ។ ក្រោយ​មក​ទៀត​រទេះ​សេះ​ក៏ធ្វើ​​ដំណើរ​កាត់​តាម​នោះ​ដែរ បណ្តាល​ឲ្យ​ដាន​ផ្លូវ​ទាំង​នេះ​ក្លាយ​ជា​ផ្លូវ​លំ ហើយ​ទី​បំផុត ក៏​ក្លាយ​ជា​មហា​វិថី។ ស្រ​ដៀង​គ្នានេះ​ដែ​រ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​ក៏​ដើរ​តាម​ដានរបស់​ព្រះ​បិតា​ទ្រង់ ហើយ​ក៏​បាន​បន្សល់​ទុក​ដាន ឲ្យ​​បុត្រា និង​ចៅ​ប្រុស​របស់​ទ្រង់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដើរ​តា​មផ​ង​ដែរ។ ទ្រង់​បាន​បន្សល់​ទុក​ដាន ​ដោយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​បុត្រារ​បស់​ទ្រង់​ទាំង​ប៉ុន្មាន ឲ្យ​អនុវត្ត​តាម​ពាក្យ​ប្រៀន​ប្រដៅរ​បស់​ទ្រ​ង់ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​ស្តាប់​តាម​សេចក្តី​បង្រៀន​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ​របស់​បិតា​​ទ្រង់​ដែរ(សុភាសិត ៤:៤-៥)។ ដូច​នេះ បុរស​ជា​ឪពុក​ម្នាក់នេះ​ បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​កូន​គាត់ នូវ​ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ​ខាង​វិញ្ញាណ ​ដែល​អាច​យក​មក​អនុវ​ត្តបា​ន គឺ​មាន​ន័យ​ថា គាត់​កំ​ពុងផ្ទេ​រ​ចំណេះ​ដឹង ​ដែល​គាត់​បាន​រៀន​សូត្រ​ពី​ជីតា​របស់​ពួក​គេ ដែល​មាន​ព្រះ​នាម​ថា ដា​វីឌ​ ដែល​ព្រះបា​ន​ហៅទ្រ​ង់​ថា “អ្នក​ដែល​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​ហប្ញ​ទ័យ​ព្រះ” (១សំាយូអែល ១៣:១៤ កិច្ចការ…

Read article
នៅជាមួយព្រះ​ ពេញមួយថ្ងៃ

លោ​ក​ប្រាដឺ ឡរិន(Brother Lawrence ឆ្នាំ១៦១៤-១៦៩១) មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្លួន​កំពុ​ងមា​នភា​ព​ជិត​ស្និទ្ធ​ជាមួ​យ​ព្រះ​អម្ចាស់​យ៉ាង​ខ្លាំង ខណៈ​ពេល​គាត់​កំពុង​លាង​ចាន​ឆ្នាំង ដោយ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន នៅ​ក្នុងផ្ទះ​បា​យរ​បស់​ព្រះ​វិហារ។ ជា​កា​រ​ពិត​ណាស់ លោក​ប្រាដឺ ឡរិន​បាន​ធ្វើ​កាល​វិភាគ សម្រាប់​ចំណាយ​ពេល​ស្ងាត់​ស្ងៀម​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ជា​មួយ​ព្រះ ដោយ​ការ​អធិស្ឋាន​ជា​ទៀងទា​ត់។ ប៉ុន្តែ គាត់​បាន​រក​ឃើញ​ថា ជីវិត​របស់​គាត់​កាន់​តែមា​ន​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ ​ពេល​គាត់​អធិ​ស្ឋាន ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ធ្វើ​ការ​ងារ។ គាត់​​​បាន​​​និពន្ធ​​សៀវ​ភៅ​មួយ​ក្បាល សម្រាប់​ឲ្យ​គ្រីស្ទ​បរិស័​ទ ចំ​ណាយ​ពេល​ជា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ជា​មួយ​ព្រះ ដែលសៀវ​ភៅ​នោះ​មាន​ចំណ​ង​ជើង​ថា ការចំណាយពេលក្នុង​ព្រះវត្តមា​នព្រះ​​ ។ ក្នុង​សៀវភៅនេះ​ គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “វា​ជា​ការ​យល់​ច្រឡំ​ដ៏ធ្ង​ន់​ធ្ងរ​មួយ នៅ​ពេល​យើង​គិត​ថា ពេល​អធិស្ឋាន​គួរ​តែ​ខុស​ពី​ពេល​ដទៃទៀ​ត។ យើងមាន​កាត​ព្វ​កិច្ច​ចូល​ទៅរ​ក ព្រះ​អម្ចាស់ ដោយ​ការ​អធិស្ឋាន ក្នុង​ពេល​កំពុង​ធ្វើ​ការ​ងារ ក៏​ដូ​ច​ជា​នៅពេ​ល​អធិស្ឋាន”។ និយាយ​រួម គាត់​កំពុង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​ ឲ្យ“អធិស្ឋាន​ឥត​ឈប់​ឈរ”(១ថែស្សាឡូនីច ៥:១៧)។ នេះ​ជា​ការ​ក្រើន​រំឭ​កដ៏​មា​នប្រ​យោជន៍ ពី​ព្រោះ​ពេល​ខ្លះ យើង​ច្រើន​តែបែង​ចែក​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង សម្រាប់​ធ្វើ​កិច្ចការ​ផ្សេង​ៗ​ពី​គ្នា។ បាន​សេចក្តី​ថា ប្រហែល​ជា​យើង​អធិស្ឋាន តែ​នៅ​ពេល​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​ក្នុង​ព្រះ​វិហារ នៅ​ពេល​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរ​ក្នុង​ក្រុម​កោសិកា នៅ​ក្នុង​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​ប្រចាំ​គ្រួសារ និង​នៅ​ក្នុង​ពេល​ស្ងាត់​ស្ងៀម​ផ្ទាល់​ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ​។ ចុះ​ក្នុង​ម៉ោង​ធ្វើ​ការ​វិញ តើអ្ន​ក​បាន​អធិស្ឋាន​ឬ​ទេ? ការ​អធិ​ស្ឋាន​ក្នុង​ម៉ោងធ្វើ​កា​រ​ងារ ពុំ​មាន​ន័យ​ថា យើង​ត្រូវ​លុត​ជង្គង់​ចុះ…

Read article
ទឹកដីដែលគេមិនទាន់រកឃើញ

ខ​ណៈ​ពេ​ល​ស្វាមីរបស់​ខ្ញុំកំ​ពុង​បើក​ឡាន ទៅ​កាន់​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​ភាគ​ខាង​កើត​នៃ​រដ្ឋ​វើជីនៀ(Virginia) ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដក​ផែន​ទី​ចេញ​មក ​ដើម្បី​បើក​រក​មើល​ផ្លូវ​ទៅកា​ន់​ឆ្នេរ​ សមុទ្រ។ ទី​បំផុត​យើង​ក៏រ​កឃើ​ញ​ផ្លូវ​មួយ ហើយ​យើង​ក៏​បើកប​រ​តាម​ទិស​រប​ស់​ថ្ងៃ។ ស្រាប់​តែ​ពី​របី​នា​ទី​ក្រោយ​មក យើង​ក៏​នាំគ្នា​សើ​ចយ៉ា​ង​សប្បាយ​រីក​​រាយ ព្រោះមុ​ន​ពេល​យើង​ទៅ​ដ​ល់មា​ត់​ឆ្នេរ យើង​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ចូល​ក្នុង​ដែន​ជម្រក​សត្វ​ព្រៃ ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន​។ នៅ​ជុំវិ​ញ​ខ្លួន​យើង មាន​សុទ្ធ​តែ​ពំនូ​ក​ខ្សាច់ កន្លែង​លិច​ទិក និង​ពពួក​ស្មៅដែ​ល​ដុះ​តាម​ឆ្នេរ ព្រម​ទាំង​សំបូរ​ទៅ​ដោយ​សត្វ​រំពេ សត្វ​កុក និង​សត្វ​ក្រសារ​ពណ៌​ខៀវ។ អ្វី​ៗ​មាន​ភាព​រ​ស់រ​វើក មាន​សម្លេង​ខ្ញៀវ​ខ្ញា និង​ស្រស់​អស្ចា​រ្យ​ណាស់! យើង​ក៏​បាន​មក​ដល់​ប្រជុំ​កោះ​សិន​កូទីក(Chinco​teague) និង​អាស្សាទីក(Assateague) ដែល​សុទ្ធ​តែមាន​ឈ្មោះល្បី​ល្បាញ ដោយសារ​ជារៀ​ងរា​ល់​ឆ្នាំ មាន​កូន​សេះទាំ​ង​ហ្វូង ហែល​ឆ្លង​ពី​កោះ​មួយ​ទៅ​កោះមួ​យ​ទៀត។ តាម​ពិត​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​បាន​ដឹង​ពីគុណ​តម្លៃ ​និង​សោភ័ណ្ឌភា​ព​នៃ​តំប​ន់នេះ​ ជាយូរម​ក​ហើយ តែ​សម្រាប់​យើង​វិញ ​វា​ជា​ទឹក​ដីដែ​ល​យើង​មិន​ដែល​បាន​ប្រទះ​ឃើញ។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ សម្រាប់​មនុ​ស្ស​ជាច្រើ​ន ព្រះ​គម្ពីរ​បរិសុទ្ធ គឺ​ប្រៀប​បាន​នឹង “តំបន់​ដែល​ពួក​គេ​មិន​ដែល​បាន​ប្រទះ​ឃើញ”។ ពួក​គេ​ពុំដែ​ល​បាន​រក​ឃើញ​កំណប់​ដ៏​មាន​តម្លៃ ដែល​បាន​បង្កប់​ក្នុង​ព្រះ​បន្ទូល​ដ៏​ស្ថិត​ស្ថេរ​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច ដែល​មាន​ក្នុ​ង​ព្រះគ​ម្ពីរឡើយ។ ព្រះ​គម្ពី​រផ្ទុ​ក​ទៅ​ដោយ​ព្រះ​បន្ទូលដ៏​រស់​ហើយ​ពូកែ​ផង ក៏មុត​ជាង​ដាវ​ណាមា​ន​មុខ​ពីរ ទាំង​ធ្លុះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទាល់​តែកា​ត់ព្រ​លឹង និង​វិញ្ញាណ ហើយ​សន្លាក់​និ​ងខួ​រឆ្អឹង​ដាច់​ពី​គ្នា ទាំងពិចា​រ​ណា​អស់​ទាំង​គំនិត ដែល​ចិត្ត​គិត ហើយដែ​ល​សំរេច​ដែរ(ហេព្រើរ ៤:១២)។​ ព្រះ​បន្ទូល​ប្រៀប​បា​ននឹ​ងច​ង្កៀង​បំភ្លឺ​ផ្លូ​វ​យើង​ដើរ(ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥) ហើយ​មាន​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​បំពេញ​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ(២ធីម៉ូថេ ៣:១៦-១៧)។…

Read article
ដំបូន្មានសម្រាប់ការវិនិយោគទុន

មា​ន​​ទីប្រឹក្សា​ផ្នែក​ហិរញ្ញ​វត្ថុ​ម្នាក់ បា​នមា​ន​ប្រសាសន៍​ថា “ខ្ញុំ​ចង់​ជួយ​ឲ្យ​អ្នក​ចេះវិ​និយោ​គ យ៉ាង​ឈ្លាស​វៃ​ សម្រាប់​ពេល​អនា​គត”។ នេះជា​អ្វី​ដែ​ល​គាត់​បាន​និយាយ នៅ​ពេល​គាត់​ចាប់​ផ្តើម​សន្ទ​នា ​អំពីកា​រ​ដាក់​ប្រាក់​សន្សំ ក្នុង​គម្រោង 401(K) និង​អំពី​ប្រាក់​ចូល​និវត្ត​។ គាត់​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​ស្តាប់​របស់​គាត់ បន្ត​ដាក់​ប្រាក់​នៅក្នុ​ងផ្សា​ហ៊ុន ​ទោះ​ជា​ពេល​សេដ្ឋ​កិច្ច​ឡើង ឬ​ធ្លាក់​ចុះ​ក៏​ដោយ ព្រោះ​តាម​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​បង្ហាញ​ថា ផល​ចំណេញ​ដ៏​ប្រសើរ​នឹង​កើត​មាន​ជាមិ​ន​ខាន។ យ៉ាង​ណា​មិញ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ​ការ​វិនិ​យោគ​ខាង​វិញ្ញាណ ដោយ​ប្រាជ្ញា សម្រាប់​ពេល​អនាគ​ត​ផង​ដែរ។ ទោះ​បី​​ជា​ស្ថាន​ភាព​ជីវិត​យើង​ឡើង​ឬ​ចុះ​ក៏​ដោយ ក៏​យើង​គួ​រ​តែ​បន្ត​វិនិ​យោគ​ ក្នុង​បុគ្គ​លិកល​ក្ខណៈរ​បស់​យើង ដែល​ជា “កុង​ធនាគា​ខាង​វិញ្ញាណ”។ លោក​សាវ័ក​ពេត្រុស​ប្រាប់​យើង​ឲ្យស​ង្វាត នៅ​ក្នុង​ការអភិវឌ្ឍ​បុគ្គលិក​​លក្ខ​ណៈ រ​បស់​យើង(២ពេត្រុស ១:៥-១១)។ បន្ទាប់ពី​យើង​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រី​ស្ទ ដើម្បី​ទទួ​ល​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​ហើយ យើង​ត្រូវ ស​ន្សំ​គុណ​សម្បត្តិ នៅ​​ក្នុង​​បុគ្គលិក​​លក្ខណៈរ​​ប​ស់​​​យើង ដែល​មាន​មាន​ដូច​ជា ជំនឿ កិរិយាល្អ ការ​យល់​ដឹង ការ​ដឹង​ខ្នាត ការ​អត់​ធ្មត់ ការ​គោរ​ព​ប្រតិ​បត្តិ​ព្រះ ការ​រាប់​អាន​គ្នា​ជា​បង​ប្អូន និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ ផល​ចំណេញ​ដែល​យើង​ទទួល​បាន ពីកា​រ​វិនិ​យោគ​នៅ​ក្នុង​បុគ្គលិក​លក្ខណៈ​របស់​យើង មាន​ដូច​ជា ការ​ចេះ​គោ​រព​ប្រតិ​បត្តិ​​ព្រះ​(ខ.៥-៧) និង​ផល​ផ្លែ ដែល​កើត​ចេញ​ពីកា​រស្គា​ល់ព្រះ​​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​(ខ.៨) ការ​ធានាអំ​ពី​ការ​ត្រាស់​ហៅ(ខ.៩) និង​ជ័យ​ជម្នះ​លើ​អំពើ​បាប(ខ.១០)។ ការ​វិនិយោគ​ប្រាក់ នៅ​ក្នុង​កុង​សន្សំស​ម្រាប់​ពេល​ចូល​និវត្ត អាច​នាំឲ្យ​​យើង​ទទួ​លបា​ន…

Read article
រត់ទៅរកឈើឆ្កាង

ពេ​ល​ណាគេប្រ​កាស​អា​សន្ន​អំ​ពី​ការ​មក​ដល់​នៃ​រលក​យក្ស​ស៊ូណាមិ នៅ​ឆ្នេរ​ភាគ​ខាង​ជើង នៃទី​ក្រុ​ង មូ​អ៊ី(Maui)នៃ​រដ្ឋហាវ៉ៃ(Hawaii) ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​ដែ​ល​រ​ស់​នៅក្នុង​ទីក្រុង​ហាណា ក៏​ប្រញាប់​ប្រញាល់​រត់​រ​ក​កន្លែង​សុវត្ថិ​ភាព​នៅ​ទី​ខ្ពស់ នៅ​តាម​ចង្កេះ​ភ្នំ។ នៅ​ក្បែរនោះ​ មាន​ឈើ​ឆ្កាង​ដ៏​ខ្ពស់​មួយ ដែល​គេ​សង់​ពី​ឈើ​ ដាក់នៅ​ទី​នោះ​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំម​ក​ហើយ។ ដើម្បី​សុវត្ថិ​ភាព​ខាង​ផ្លូវ​កាយ ពួក​គេ​ក៏​បាន​នាំ​គ្នា​រត់​សំដៅ​ទៅ​រក​កន្លែង ដែល​គេ​បាន​ដាក់​ឈើ​ឆ្កាង​នោះ។ ជា​មួ​យគ្នា​នេះ​ដែរ​ យើង​ទាំង​អស់​គ្នាក៏​ត្រូវ​ការ​កន្លែង​​​សុវត្ថិ​ភាព​ខាង​វិញ្ញាណ​ផង​ដែរ។ តើ​ហេតុ​អ្វី? ពី​ព្រោះព្រះ​​បាន​ព្រ​មាន​យើង តាម​រយៈ​ព្រះ​ប​ន្ទូល​ទ្រង់​ថា “ពីព្រោះគ្រ​ប់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​បាប ​ហើយ​ខ្វះ​មិន​ដល់​សិរី​ល្អនៃ​ព្រះ​” ហើយ “ដ្បិត​ឈ្នួល​រប​ស់អំ​ពើ​បាប ​នោះជា​សេ​ចក្តី​ស្លាប់”(រ៉ូម ៣:២៣ ៦:២៣)។ បទ​គម្ពី​រ​ហេព្រើ​ ៩:២៧ បាន​ចែង​ថា​ “ហើយ​ដោ​យព្រោះ​បា​នដំ​រូ​វ​ ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់ស្លាប់​មួយ​ដង រួច​សឹម​ជាប់​សេចក្តី​ជំនុំ​ជំរះ”។ យើង​ប្រហែល​ជា​មិន​ចង់​គិត​ដល់​ផល​វិបាក ដែល​យើង​នឹង​ទទួល​បាន​ពី​អំពើបាប​របស់​យើង ពេលយើ​ង​ជួប​នឹ​ងព្រះ​ដ៏ប​រិសុ​ទ្ធឡើយ ប៉ុន្តែ វា​ជា​រឿង​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ដែល​យើង​យក​មក​ពិចារណា ព្រោះ “ការដែ​ល​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​កណ្តាប់​ព្រះ​ហស្ត ​នៃ​ព្រះ​ដ៏មា​ន​ព្រះជន្ម​រស់​នៅ នោះ​គួរ​ស្ញែង​ខ្លាច​ណាស់”(ហេព្រើរ ១០:៣១)។ តែ​មាន​ដំណឹង​ល្អ ដែល​ប្រាប់​យើង​ថា ព្រះ​វរបិតា​បាន​ប្រទាន​នូវ​កន្លែ​ង​ដ៏​មាន​សុវត្ថិ​ភាព ដោយ​សារ​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​យើង​រាល់​គ្នា! ទ្រង់​បាន​ចាត់​ព្រះ​យេស៊ូវ ដែល​ជារា​ជ​បុត្រាទ្រង់ ឲ្យ​យាង​មក​សុគត​ជួស​យើង ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​យើង​បែក​ចេញ​ពី​ទ្រង់​ជា​រៀង​រហូត​ឡើយ(រ៉ូម ៥:៨-១០ កូឡូស ១:១៩-២០)។ ដោយសារ​ព្រះយេ​ស៊ូវ​គ្រីស្ទ​បាន​សុគត​នៅ​លើឈើ​ឆ្កាង ហើយ​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ…

Read article
ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មិនដែលខាន

ក​ណ្ឌ​គម្ពីរ​ហូសេ ជា​កណ្ឌ​គម្ពី​រ​សញ្ញាចា​ស់ និង​ជា​រឿង​មួយ ដែល​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ស្មោះ ត្រ​ង់ ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​មាន​ចំពោះរាស្រ្ត​​ដែល​មិន​ស្មោះ​ត្រង់។​ ​ក្នុង​សាច់​រឿង​ដែល​ហាក់​ដូច​​ជា​ចម្លែក​នេះ ព្រះ​អម្ចា​ស់បា​ន ប​ង្គាប់​លោក​ហូសេ​ឲ្យ​រៀប​ការ​ជា​មួយ​ស្រ្តីម្នា​ក់ ដែល​ក្រោយ​មក​នាង​បាន​ផិត​ក្បត់​​​​​​ ជាហេតុបណ្តាល​ឲ្យ​គាត់​មាន​ទុក្ខ​សោក(ហូសេ ១:២-៣)។ បន្ទាប់​ពី​នាង​បាន​រត់​ចោលលោក​ហូសេ ដើម្បីទៅ​រួ​ម​រស់​ជាប្រុ​ស​ផ្សេង​ទៀត ព្រះ​អម្ចា​ស់​ក៏​បាន​​បង្គាប់​លោក​ហូសេ ឲ្យទៅ​យក​នាង​មក​វិញ ដែល​នេះ​ជា​និមិត្ត​រូប​ដំណាង​ឲ្យ “សេចក្តី​ស្រ​ឡាញ់​​ដែល​​ព្រះ​​​អម្ចាស់​​មាន ចំពោះ​​រាស្រ្ត​​អ៊ីស្រា​អែល ដែ​​ល​​បា​​នងា​ក​​ទៅ​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​​ដទៃ​​ទៀត”(៣:១)។ ក្រោយ​មក​ទៀត ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​បង្គាប់​លោក​ហូសេឲ្យ​ប្រកាស់​ប្រាប់​ប្រជា​ជន​អ៊ីស្រាអែ​ល​ថា ដោយ​សារ​តែ​ពួក​គេ​បះ​បោរ​ទាស់​នឹ​​ងទ្រង់ នោះ​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​នាំ​ទៅ​ជាឈ្លើ​យ​របស់​ពួក​បរទេស។ ហើយ​គាត់​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ទៀត​ថា “ហេតុ​នោះនឹ​ង​មាន​ការ​ជ្រួលជ្រើម​កើត​ឡើង​ក្នុង​ជន​ជាតិ​ឯង អស់​ទាំង​បន្ទាយ​របស់​ឯង​នឹង​ត្រូវ​បំផ្លាញ​”(១០:១៤)។ ទោះ​ជា​ពួក​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប និង​ស្ថិត​ក្នុង​ការ​ជំនុំ​ជម្រះ​ក៏​ដោយ ក៏​ព្រះ​គុណ​ទ្រង់​នៅតែ​មា​នជា​និ​ច្ច​សម្រាប់​ពួក​គេ។ គាត់​ក៏​បាន​និយា​យលើ​ក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​គេ​​ថា “ចូរ​សាប​ព្រោះសំ​រាប់​ខ្លួនដោយ​សុចរិត ហើយ​ច្រូត​កាត់​ដោយ​សេចក្តី​សប្បុរស ចូរ​កំសុល​ដី​របស់​ឯង​ឡើង ដ្បិត​ដល់​ពេល​យើង​គួរ​ស្វែង​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា ទាល់​តែ​ទ្រង់​យាង​មក​បង្អុរ ឲ្យ​ភ្លៀង​ជាសេចក្តី​សុច​រិត​មក​លើឯ​ង​រាល់​គ្នា”(១០:១២)។ ទោះ​ជា​យើង​រាល់​គ្នាបា​ន​ “ភ្ជួរ​ជា​អំពើ​អាក្រក់” ហើយ “ច្រូត​កាត់​ជា​សេចក្តី​ទុច្ចរិត” ក៏​ដោយ(១០:១៣) ក៏​ព្រះទ្រ​ង់​នៅ​តែ​មិន​ដែល​ឈប់​ស្រឡាញ់​យើង​ឡើយ។ ទោះ​ថ្ងៃ​នេះ យើ​ង​កំពុ​ងជួ​ប​ស្ថាន​ភាព​បែប​ណាក៏​ដោ​យ ក៏​យើង​នៅ​តែ​អាច​វិល​ត្រឡប់​មក​រ​ក​ព្រះ​អម្ចាស់​វិញ ហើយ​សុំ​ការ​អត់​ទោស​បាប​ពីទ្រ​ង់ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​ចាប់​ផ្តើ​មសា​រ​ជា​ថ្មីបា​ន។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់​មិន​ចេះ​ផុត​ឡើយ!_David McCasland

Read article
គ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់ណាធំជាង

ពេ​ល​លោក​បៀល(Bill) និង​ភរិយា​របស់​គាត់ កំពុង​តែ​បើក​​បរ​​រថយន្ត​កាត់​តាម​ជួរ​ភ្នំ​រ៉ក់​គី(Rocky) មាន​រថយន្ត​ដឹក​ទំនិញ​មួយ​គ្រឿង​បាន​បើក​មក ហៀប​តែ​នឹង​បុក​​រថ​យន្ត​ពួក​គេ បាន​ជាគា​ត់​ខំ​បើក​ជៀស​យ៉ាង​គំហុក ធ្វើ​ឲ្យ​រថយន្ត​រប​ស់ខ្លួន​​ធ្លាក់ចេញ​ពី​​ថ្នល់ ហើយ​ដាំ​ក្បាលចូ​ល​ទៅ​ក្នុង​ទន្លេ​ខូឡូរ៉ាដូ។ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេបា​ន​ខំ​ប្រវេ​ប្រវាចេញ​ពី​ រថយ​ន្តដែ​ល​កំពុង​តែ​លិច​លង់​នោះ​ហើយ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ព្យា​យាម​ហែល​កាត់​ចរ​ន្តទឹ​ក​ហូរ​យ៉ាង​លឿន។ អ្នក​បើក​រថយន្ត​ដឹក​ទំនិញ​ម្នាក់ ដែល​បាន​ឃើញ​ហេតុ​ការណ៍​នេះ បាន​រត់​តាម​មាត់​ច្រាំង ​សំដៅ​ទៅ​រក​ពួក​គេ រួច​បោះ​ខ្សែ​ពួរ​ឲ្យ​ពួក​គេតោ​ង។ លោក​បៀល​ក៏​បានហែល​ពី​ក្រោយភ​រិយារ​បស់​គាត់ ដើម្បី​ជួយ​រុញ​នា​ង​ឲ្យ​ទៅ​ដល់​កន្លែង ​ដែល​នាង​អាច​ឈោង​ដល់​ខ្សែ​ពួរនោះ ហើយ​បុរ​សនោះ​ក៏​បា​ន​ទាញនាង​មក​មាត់​ច្រាំង។ ទោះ​យ៉ា​ងណា​ក៏​ដោយ លោក​បៀល​ត្រូវ​ខ្សែ​ទឹក​ហូ​រ​នាំ​យក​ទៅ​បាត់ ហើយ​ក៏​បាន​បាត់​បង់​ជីវិ​តទៅ។ គាត់​បាន​លះ​បង់​ជីវិត ដើម្បី​ជួយ​សង្គ្រោះ​ស្រ្តី​ដែ​លខ្លួ​ន​ស្រឡាញ់។ ការ​លះជី​វិ​តខ្លួ​នឯង ដើម្បី​ឲ្យ​មនុ​ស្សម្នា​ក់​ទៀត​អាច​មាន​ជីវិត​រ​ស់​តទៅ​ទៀត គឺ​ជា​ភស្តុតាង​ដែល​បញ្ជាក់​ពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏ពិ​ត។ នៅ​យប់​ដែល​គេ​ក្បត់​ព្រះ​យេស៊ូវ ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ប្រាប់​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់ អំពី​ការ​មាន​ព្រះ​ទ័យ​ចង់​លះប​ង់​ព្រះជន្ម​ទ្រង់ ដើម្បី​សុគត​ជួស​មនុស្ស​ជាតិ។ ទ្រង់​​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា​​ “គ្មាន​អ្នក​ណាមា​នសេ​ចក្តីស្រឡាញ់​ធំជា​ង​នេះទេ​ គឺ​ដែល​អ្នក​ណានឹ​ង​ប្តូរជីវិ​តជំនួ​ស​ពួកសំ​ឡាញ់​របស់​ខ្លួន​នោះ​ទេ”(យ៉ូហាន ១៥:១៣)។ រួច​ទ្រង់​ក៏​បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ​នៃ​ការ​លះប​ង់​ជី​​វិត ដោយ​សុគត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង។ តើ​អ្នក​ធ្លាប់​បាន​គិត​ អំពី​ការ​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បា​ន​ធ្វើស​ម្រា​ប់​អ្ន​ក​ឬទេ? គឺ​ទ្រង់​បាន​សុគត​ជួស​អ្នក​។ ការ​សុគត​នេះ គឺ​មិន​គ្រាន់​តែ​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ​ចំពោះ​អ្នក​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ទ្រង់​ថែម​ទាំង​បាន​ផ្តល់​ឱកាស ឲ្យ​អ្នក​បាន​ទទួល​ការ​អត់​ទោស​បាប និង​មាន​ទី​លំ​នៅ​ដ៏​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច នៅ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​ទៀត​ផង។ _Dennis Fisher

Read article
តុដែលវែងជាងគេ លើពិភពលោក

នៅ ថ្ងៃ​អាទិត្យ​ទី១​៨ ខែ​កក្កដា ឆ្នាំ២០១០ មហា​វិថី​ដ៏មមា​ញឹក​មួយ​នៅ​អឺរ៉ុប បាន​ក្លាយ​ជា “តុ​ដ៏​វែង​ជាង​គេ​លើ​ពិភព​លោក​”(អ្នក​ខ្លះបា​ន​ហៅ​មហា​វិថី​នេះ​យ៉ាង​ដូច​នេះឯ​ង)។ ពួក​មន្រ្តី​បាន​បិទ​កំណាត់​ផ្លូ​វប្រ​វែ​ង៦​០គីឡូ​ម៉ែត្រ របស់​ផ្លូវA40 អូតូ​បាញ(Auto​bahn) នៅ​តំ​បន់​រូ(Ruhr) ប្រទេស​អាល្លឺ​ម៉ង់ ដើម្បី​ឲ្យ​ប្រជាពល​រដ្ឋ​អាច​ដើរ ជិះ​កង់ ឬ​អង្គុយ​នៅ​នឹង​តុ​ណាមួ​យ ក្នុង​ចំណោម​តុទាំង​២​ម៉ឺន ដែល​គេ​បាន​តម្រៀប​រួច​ជា​ស្រេច នៅ​តាម​ផ្លូ​វ​នោះ។ ជា​សរុប​ មាន​ ម​នុស្ស​​ប្រហែល​២លា​ននាក់ មក​ចូល​រួម​យ៉ាង​សប្បាយរីក​រាយ ​ក្នុង​ពិធី​​​មួយ ដែល​នាយក​នៃ​ពិធី​នេះ បាន​សង្ឃឹម​ថា នឹង​បាន​តភ្ជាប់​ទំនាក់​ទំនង​រវាង​អ្នក​ចូល​រួម ដែល​មក​ពី​វប្ប​ធម៌ ​មកពីជំនាន់​មនុស្ស និងមកពី​​ប្រជា​ជាតិ​ជា​ច្រើន។ ព្រឹត្តការណ៍​នេះបាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំគិ​តដ​ល់​តុដែ​លមានប្រវែង​វែង​ជាងនេះ​ទៅ​ទៀត ដែល​នឹង​ត្រូវ​បា​នរៀ​ប​ចំ​ទុក សម្រាប់​ឲ្យ​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​ជួប​ជុំគ្នា​បរិភោគ​អាហារ ក្នុង​ពិ​ធីលៀ​ង​ព្រះ​ អម្ចាស់។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ធ្វើ​ពិធី​លៀង​ព្រះអ​ម្ចាស់ យើង​នឹក​ចាំអំ​ពី​ការ​សុគតរ​បស់​ព្រះ​យេ​​ស៊ូវ ដែល​បាន​​ជួ​​យស​ង្រ្គោះយើ​ង ទន្ទឹម​​នឹង​​នោះ យើង​ក៏ទ​ន្ទឹង​រង់​ចាំ​ការ​យាង​មក​វិញ​របស់​ទ្រង់ ដែល​​ជា​ព្រឹត្តិការណ៍​ដ៏​ធំ​បំផុត​របស់​ទ្រង់។ មុន​ពេល​គេយ​ក​ព្រះ​យេស៊ូវ​ទៅ​ឆ្កាង ទ្រង់​បាន​បរិភោគ​អាហារ​បុណ្យរំ​លង​ជា​មួយ​ពួក​សិស្ស ដោយ​បន្ទូល​ថា​ “ចាប់​ពីពេល​នេះ​ត​ទៅ​មុខ ខ្ញុំមិ​នផឹក​ពី​ផល​ផ្លែ​​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ទៀត​ទេ ដរាប​ដល់​ថ្ងៃណា​ដែ​លខ្ញុំ​នឹ​ងផឹក​ជា​ថ្មី​ជា​មួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា ក្នុង​នគរ​ព្រះ​វ​របិតា​នៃ​ខ្ញុំ”(ម៉ាថាយ ២៦:២៩)។ ព្រះ​អម្ចាស់​នឹងរៀប​តុ​នោះ ដើម្បី​បង្រួប​បង្រួម​មនុស្ស​គ្រប់​រូប ដែល​ព្រះ​គ្រីស្ទ​បាន​ប្រោស​លោះ ដោយ​ព្រះ​លោហិត​ទ្រង់ ដែល​អ្នក​ទាំង​នោះម​ក​ពី “គ្រប់ទាំងពូ​ជ​មនុស្ស គ្រប់​ភាសា…

Read article