មានពេលមួយខ្ញុំបានទៅកាត់សក់។ ពេលកាត់សក់ហើយ ជាងកាត់សក់បានប្រាប់ខ្ញុំថា សក់របស់ខ្ញុំពិតជាមានសុខភាពល្អមែន។ គាត់សង្ឃឹមថា សក់ខ្ញុំល្អដោយសារផលិតផលរបស់គាត់។ តែខ្ញុំបានសុំទោសគាត់ ហើយប្រាប់គាត់ថា ខ្ញុំគ្រាន់តែប្រើផលិតផលណា ដែលថោក ហើយមានក្លិនល្អ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏ប្រាប់គាត់ទៀតថា ខ្ញុំក៏បានព្យាយាមញាំអាហារល្អៗផងដែរ។ ខ្ញុំគិតថា ការញាំអាហារល្អៗជាកត្តាចម្បងដែលធ្វើឲ្យសក់ខ្ញុំមានសុខភាពល្អ។
ពេលខ្ញុំគិតអំពីការអ្វី ដែលធ្វើឲ្យយើងមានរូបសម្បត្តិល្អ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីការខ្លះដែលយើងធ្វើ ដែលនាំឲ្យយើងមានវិញ្ញាណល្អផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីបញ្ហានេះ ជាមួយនឹងអ្នកដឹកនាំសាសនា ក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម(ម៉ាថាយ ២៣)។ ពួកគេបានអនុវត្តតាមក្រឹត្យវិន័យខាងសាសនា ដែលរញេរញ៉ៃខុសពីក្រិត្យវិន័យដែលព្រះបានប្រទានឲ្យ។ ពួកគេបានខិតខំធ្វើឲ្យគេយល់ថា ខ្លួនជាមនុស្សល្អ ដើម្បីបង្ហាញថា ពួកគេល្អជាងអ្នកដទៃ។ ប៉ុន្តែ ការខិតខំរបស់ពួកគេមិនបានធ្វើឲ្យព្រះស្ញើចសរសើរឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា “វេទនាដល់អ្នករាល់គ្នា ពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ី ជាមនុស្សកំពុតអើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាលាងចានលាងថាសតែខាងក្រៅ ឯខាងក្នុងវិញ នោះពេញដោយអំពើប្លន់ និងសេចក្តីហួសខ្នាតទទេ”(ខ.២៥)។ ការអ្វីដែលពួកផារិស៊ីបានធ្វើ ដើម្បីឲ្យអ្នកដទៃគិតថា ខ្លួនជាមនុស្សល្អ គឺពិតជាបានបង្ហាញថា ពួកគេមិនមែនជាមនុស្សល្អទាល់តែសោះ។
វប្បធម៌នីមួយៗបានឲ្យតម្លៃ ទៅលើការខិតខំធ្វើអំពើល្អ តាមការបង្រៀន និងទំនៀមទម្លាប់របស់សាសនាខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់ឲ្យតម្លៃ ទៅលើវិញ្ញាណដែលបានផ្លាស់ប្រែ។ ហើយការអ្វីដែលព្រះអង្គឲ្យតម្លៃ មិនអាចវាស់ស្ទង់ ដោយការអ្វីដែលមនុស្សបានឃើញឡើយ។ ព្រះទ្រង់ឲ្យតម្លៃ ទៅលើចិត្តដែលស្អាត និងបំណងដែលល្អ។ សុខភាពខាងវិញ្ញាណ គឺបង្ហាញចេញពីខាងក្នុងចិត្ត មកខាងក្រៅ។-Julie Ackerman Link
