ព្រះទ្រង់អាចមានបន្ទូលមកកាន់យើង តាមមធ្យោបាយជាច្រើន ដូចជា ការអធិប្បាយព្រះបន្ទូល ដែលយកព្រះគម្ពីរជាគោល ការអានព្រះគម្ពីរ ការច្រៀងបទចម្រៀងសរសើរដំកើងព្រះ ការសិក្សាព្រះបន្ទូលជាក្រុម និងការអានសៀវភៅសម្រាប់ប្រកបជាមួយព្រះប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីនាំឲ្យយើងទទួលសេចក្តីពិតរបស់ទ្រង់ ដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ។ ប៉ុន្តែ យើងក៏មិនអាចមើលស្រាលការអាន និងការសិក្សាព្រះបន្ទូលផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ។
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ពេលខ្ញុំសិក្សាបទគម្ពីរចោទិយកថាម្តង១ជំពូកៗ គួបផ្សំជាមួយនឹងការអានសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើភ្នំ ដែលមានចែងក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយ ជំពូក ៥-៧។ បទគម្ពីរទាំងពីរសុទ្ធតែនិយាយអំពីប្រព័ន្ធនៃសេចក្តីជំនឿ ដែលមានដូចជា : ក្រឹត្យវិន័យទាំង១០ប្រការ(ចោទិយកថា ៥:៦-២១) និងព្រះពរ(ម៉ាថាយ ៥:៣-១២)។ បទគម្ពីរចោទិយកថា បានបង្ហាញឲ្យយើងស្គាល់ក្រឹត្យវិន័យ ដែលព្រះទ្រង់បានឲ្យរាស្ត្រទ្រង់ប្រព្រឹត្តតាម។ នៅក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយវិញ ព្រះយេស៊ូវបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់បានយាងមកសម្រេចក្រឹត្យវិន័យ ហើយបង្កើតគោលការណ៍នៃការតាំងសញ្ញាថ្មី ដែលរំដោះយើងឲ្យរួចពីបន្ទុកនៃក្រឹត្យវិន័យ។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏បានយាងមកទន្ទឹមនឹងព្រះបន្ទូលព្រះ ដើម្បីបង្រៀន ប្រទានកម្លាំង ដាស់តឿន ប៉ះពាល់ចិត្ត និងសម្អាតយើងឲ្យបរិសុទ្ធ ដែលនាំឲ្យយើងមានការយល់ដឹង ការប្រែចិត្ត ការសម្អាតជាថ្មី និងការលូតលាស់ក្នុងព្រះយេស៊ូវ។ លោកភីលីព យ៉ាកុប ស្ពេនន័រ(Philip Jacob Spener) ដែលជាទេវវិទូបានមានប្រសាសន៍ថា “កាលណាយើងស្រឡាញ់ និងមានភាពស្និទ្ធស្នាលនឹងព្រះបន្ទូលព្រះកាន់តែខ្លាំង នោះយើងក៏នឹងមានជំនឿ និងបង្កើតផលផ្លែកាន់តែច្រើនផងដែរ”។ ចូរយើងអធិស្ឋានតាមបទគម្ពីរទំនុកដំកើងថា “សូមបំភ្លឺភ្នែកទូលបង្គំ ឲ្យបានឃើញសេចក្តីអស្ចារ្យ នៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យរបស់ទ្រង់” ប្រយោជន៍ឲ្យយើងខ្ញុំបានអនុវត្តតាម ក្នុងការរស់នៅ(ទំនុកដំកើង ១១៩:១៨)។-Dave Egner
