October 2017

You are here:
ការពិនិត្យសុខភាពខាងឯវិញ្ញាណ

តាម​ធម្មតា​វេជ្ជ​បណ្ឌិត​ណែ​នាំ​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ពិនិត្យ​សុខ​ភាព ឲ្យ​បាន​ទៀង​ទាត់ ​ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​រក​ឃើញ​បញ្ហា​ខុស​ភាព​ណា​មួយ មុន​ពេល​វា​ក្លាយ​ជា​ជម្ងឺ​ធ្ងន់​ធ្ងរ។ យើង​ថែរ​ទាំ​សុខ​ភាព​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង តាម​គំរូ​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ  គឺ​តាម​រយៈ​ការ​សួរ​សំណួរ​មួយ​ចំនួន ដែល​មាន​ឫស​គល់​នៅ​ក្នុង​បញ្ញត្តិ​ដែល​សំខាន់​ជាង​គេ​បំផុត​របស់​ព្រះ ដែល​ព្រះ​បាន​ដាក់​ឲ្យ​(ម៉ាកុស ១២:៣០)។ តើខ្ញុំ​បាន​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អស់​ពីចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ ដោយសារទ្រង់​បាន​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ​ជា​មុន​ឬទេ? រវាង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ នៅ​ផែន​ដី និង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គ្រីស្ទ តើ​ខ្ញុំ​ចង់​បាន​មួយ​ណា​ខ្លាំង​ជាង? (កូល៉ុស ៣:១)។ ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ចង់​ឲ្យ​សេចក្ដី​សុខ​សាន្ត​របស់​ទ្រង់ ​បាន​គ្រប់​គ្រង​លើ​ចិត្ត​របស់​យើង។ តើ​ខ្ញុំ​បាន​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អស់​ពី​ព្រលឹងរ​បស់​ខ្ញុំ​ឬទេ? តើ​ខ្ញុំ​ស្ដាប់​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​ ដែល​ប្រាប់​ថា​ខ្ញុំ​ជា​នរណា​ឬទេ​? តើ​ខ្ញុំ​កំពុង​បែរ​ចេញ​ ពី​សេចក្ដី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​បែប​អាត្មា​និយម​ឬ​ទេ?(ខ.៥)។ តើ​ខ្ញុំ​កំពុង​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​មាន​ចិត្ត​ក្តួល​អាណិត សប្បុរស បន្ទាប​ខ្លួន សុភាព ហើយ​អត់​ធ្មត់​ឬទេ? (ខ.១២)។ តើខ្ញុំ​បាន​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អស់​ពី​គំនិត​របស់​ខ្ញុំ​ឬទេ? តើ​ខ្ញុំ​ផ្ចង់​ចិត្ត​​លើ​ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាល​ជា​មួយ​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​នៃ​ព្រះ         ឬ​មួយ​ខ្ញុំ​បណ្ដោយ​ឲ្យ​គំនិត​របស់​ខ្ញុំ​គិត​ពី​នេះ​ពី​នោះ តាម​តែ​អារម្មណ៍​របស់​ខ្ញុំ?(ខ.២) តើ​គំនិត​របស់​ខ្ញុំ​នាំ​ខ្ញុំ ទៅ​រក​បញ្ហា ឬ​ទៅ​រក​ដំណោះ​ស្រាយ? ទៅ​រក​ការ​រួប​រួម​គ្នា ឬ​ទៅ​រក​ការ​បែក​បាក់​គ្នា? ទៅ​រក​ការ​អត់​ទោស ឬ​ទៅ​រក​ការ​សង​សឹក? (ខ.១៣)។ តើ​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អស់​ពី​កម្លាំង​របស់​ខ្ញុំ​ឬទេ? តើ​ខ្ញុំ​សុខ​ចិត្ត​ទទួល​ស្គាល់​ថា​ខ្លួន​ឯង​ខ្សោយ ​ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះបាន​បង្ហាញ​កម្លាំង​របស់​ទ្រង់​ជំនួស​ខ្ញុំឬទេ?(ខ.១៧)។ តើខ្ញុំ​បាន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ​គុណ​​របស់​ព្រះ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​កម្លាំង​ចម្រើន​ឡើង​​ក្នុង​ព្រះ​វិញ្ញាណ​របស់​ទ្រង់​ឬទេ? កាល​ណា​យើង​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ “ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​យើង​ជា​បរិបូរ . . . ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា​គ្រប់​ទាំង​អស់​ផង”(ខ.១៦)…

Read article
សេចក្ដីស្រឡាញ់នៅមុនបង្អស់

ពេល​ល្ងាច​ថ្ងៃ​មួយ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់ ​បាន​យក​ស្លាក​មួយ ក្នុង​ចំណោម​ស្លាក​ទាំង​បី​សម្រាប់​តុប​តែង​ មក​បង្ហាញ​ខ្ញុំ ដែល​គាត់​នឹង​ប្រើ​សម្រាប់​ការ​តុប​តែង​លម្អរ​បន្ទប់​ទទួល​​ភ្ញៀវ​របស់​គាត់។ នៅ​លើ​ស្លាក​នោះ មាន​សរសេរ​អក្សរ​ថា “បន្ទាប់​ពី​សេចក្តី​ជំនឿ គឺ​មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម”។ គាត់​បាន​កាន់​ស្លាក​បណ្តើរ ហើយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​បណ្តើរ​ថា “ឃើញ​ទេ ខ្ញុំ​មាន សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ​រួច​ហើយ”។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​គិត​ក្នុង​ចិត្ត​ថា ដូច្នេះ​ យើង​ត្រូវ​មាន សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ ជា​មុន។ រួច​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន សេចក្តី​ជំនឿ និង​សេចក្តី​សង្ឃឹម​នឹង​មក​តាម​ក្រោយ! សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ពិត​ជា​នៅ​ខាង​មុខ​គេ​មែន។ តាម​ការ​ពិត​ទៅ ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​មាន​ដើម​កំណើត​   នៅ​ក្នុង​ព្រះ​   តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក។ បទ​គម្ពីរ ១យ៉ូហាន ៤:១៩ បាន​រំឭក​យើង​ថា “យើង​ស្រឡាញ់​ព្រះ ពី​ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ស្រឡាញ់​យើង​ជា​មុន”។ ​បទ​គម្ពីរ ១កូរិនថូស ជំពូក ១៣ (ដែល​គេ​ហៅ​ថា​ “ជំពូក​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់”) បាន​បក​ស្រាយ​អំពី​លក្ខណៈ​ដ៏​ពិត​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ គឺ​ដូច​ដែល​បាន​ចែង​មក​ថា “សេចក្តី​ស្រឡាញ់​មិន​ចេះ​ផុត​ឡើយ”(ខ.៨)។ សេចក្តី​ជំនឿ និង​សេចក្តី​សង្ឃឹម មាន​សារៈ​សំខាន់​ចំពោះ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ណាស់។ ​ ​ដោយ​សារ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត ដោយ​ព្រោះ​សេចក្តី​ជំនឿ នោះ “​យើង​បាន​ជា​មេត្រី​នឹង​ព្រះ ដោយ​សារ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា​”(រ៉ូម ៥:១)។…

Read article
បទចំរៀង​នៃជីវិត​របស់​យើង

មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​តាម​បែប​ផ្សេង​ពី​គ្នា ពេល​ពួក​គេ​ស្តាប់​បទ​ភ្លេង​មួយ​បទ ក្នុងពេល​តែ​មួយ។ អ្នក​និពន្ធ​បទ​ភ្លេង​ស្ដាប់​ឮ​បទ​ដែល​គាត់​បាន​តែង តាម​គំនិត​ស្រមើ​ស្រម៉ៃរបស់​គាត់។ ប្រិយ​មិត្ត​អ្នក​ស្តាប់​បទ​ភ្លេង​របស់​គាត់ ក៏​បាន​ស្តាប់​ដោយ​ញ្ញាណ និង​អារម្មណ៍​របស់​ពួក​គេ។ ចំណែក​ឯ​តន្ត្រីក​ទាំង​ឡាយ ដែល​កំពុង​ប្រគំ​បទ​នោះ នៅ​ក្នុង​វង់​តន្រ្តី ស្ដាប់​ឮ​បទ​ភ្លេង​នោះ​យ៉ាង​ច្បាស់​បំផុត​ ចេញ​ពី​ឧបករណ៍​តន្រ្តី​ដែល​នៅ​ជិត​ខ្លួន​បំផុត។ គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​គ្រប់​រូប គឺ​ប្រៀប​បាន​នឹង​តន្រ្តី​នៅ​ក្នុង​វង់​តន្ត្រី​របស់​ព្រះ។ ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​ស្ដាប់​ឮ​តែ​សម្លេង​ឧបករណ៍​តន្រ្តី​ណា​ដែល​នៅ​ជិត​យើង​បំផុត​ប៉ុណ្ណោះ។ យើង​មិន​ស្ដាប់​ឮឧបករណ៍ភ្លេងទាំងអស់ ក្នុងពេលតែមួយ គឺមិនខុសពី​លោកយ៉ូបដែលនិយាយ ទាំងការឈឺចាប់ថា “ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​បទ​ចំរៀង​របស់​គេ ហើយ​ជា​ពាក្យ​ដែល​គេ​ពោល​បង្អាប់” (យ៉ូប ៣០:៩)។ លោកយ៉ូប​បានរំឭក អំពី​កាល​ដែល​ពួកខ្សែរាជវង្ស និង​ពួកមន្ត្រីទាំងប៉ុន្មាន​បានគោរព​ដល់គាត់។ ជីវិត​របស់​គាត់ធ្លាប់​​បានលាង​ជើង​ដោយ​ខ្លាញ់​ទឹក​ដោះ ហើយ​ទាំង​ថ្ម​ក៏​បញ្ចេញ​ប្រេង​ហូរ​មក​ឲ្យ​គាត់ផងដែរ(យ៉ូប ២៩:៦)។ ប៉ុន្តែ​ឥឡូវនេះ រូបគាត់​បាន​ត្រឡប់ជា​ផ្ទាំងស៊ីប​នៃ​អ្នកចំអកឡកឡឺយ​ទៅវិញ។ គាត់ក៏បាន​ថ្លែងទំនួញថា “ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ស៊ុង​ខ្ញុំ​បាន​ត្រឡប់​ជា​សេចក្ដី​សោក​សៅ” (យ៉ូប ៣០:៣១)។ តែតន្រ្តីនៃជីវិតគាត់ មិនមែនមានសម្លេងតែប៉ុណ្ណឹងឡើយ។ គាត់គ្រាន់​តែមិន​បានស្ដាប់​ឮបទភ្លេងឲ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយប៉ុណ្ណោះ។ នៅថ្ងៃនេះ អ្នក​ប្រហែល​អាចស្ដាប់​ឮតែណោទ​ភ្លេងកំសត់ៗ ចេញពីវីយូឡុង​របស់​អ្នក​ប៉ុណ្ណោះ។ តែសូមកុំទាន់អស់សង្ឃឹមឡើយ។ ​សេចក្ដីលម្អិត​គ្រប់​យ៉ាង​នៃជីវិត​របស់អ្នក ​សុទ្ធតែ​ជា​ចំណែកមួយ​នៃ​ការតែង​និពន្ធ​របស់​ព្រះ។ ឬអ្នក​កំពុងតែ​ស្ដាប់​ឮសម្លែង​ខ្លុយដ៏រីករាយ។ សូមសរសើរដំកើង​ព្រះ​ សម្រាប់​ការនោះ ហើយចែករំលែក​សេចក្តីអំណរនោះ​ ជាមួយ​អ្នក​ឯទៀតផងចុះ។ បទភ្លេងដ៏ល្អឯក​នៃ​ការប្រោសលោះ​របស់​ព្រះ​ គឺជាសម្លេងតន្រ្តី​​ដែល​យើង​កំពុង​តែ​ប្រគំ ហើយ​​នៅទីបំផុត…

Read article
ពាក្យសម្ដីមិន​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន

ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​បើក​រថយន្ត​បាន​ប្រហែល​ជិត​កន្លះ​ម៉ោង កូន​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ​ស្រាប់​តែ​ស្រែក​យំ​ពីកៅ​អី​ខាង​ក្រោយ​។ ​នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​សួរ​ថា “តើ​កូន​កើត​អី?” នាង​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា បង​ប្រុស​​របស់​នាង​បាន​ចាប់​ទាញ​ដៃ​របស់​នាង​ខ្លាំង​ពេក។ ពេល​នោះ​បង​ប្រុស​របស់​នាង​ក៏​បាន​អះ​អាង​ថា​ គាត់​ចាប់​ទាញ​ដៃ​នាង គឺព្រោះ​តែ​នាង​ក្ដិច​គាត់។ នាង​និយាយ​ថា នាង​បាន​ក្ដិច​គាត់ ព្រោះ​ព្រោះ​តែ​គាត់​បាន​និយាយ​ពាក្យ​អាក្រក់​ៗ​ដាក់​នាង។ គួរ​ឲ្យ​សោក​ស្ដាយ​ណាស់ ដែល​គំរូ​មិន​ល្អ​មួយ​នេះ ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ជា​ធម្មតា​រវាង​ក្មេង​ៗ ​ក៏​អាច​កើត​មាន​ជា​ញឹក​ញាប់ ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង​របស់​មនុស្ស​ធំ​ផង​ដែរ។ ពេល​មនុស្ស​ម្នាក់​និយាយ​អ្វី​មួយ ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ម្នាក់​ទៀត​ឈឺ​ចិត្ត អ្នក​ដែល​ឈឺ​ចិត្ត​នោះ ក៏​បាន​វាយ​បក​ទៅ​វិញ​ដោយ​ពាក្យ​សម្តី។ ចំណែក​ឯ​អ្នក​ដែល​បង្ករ​រឿង ​ក៏​បាន​សង​សឹក​​វិញ ដោយ​ពាក្យ​ប្រមាថ​បន្ថែម​ទៀត។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន រឿង​នេះ​ក៏​ផ្ទុះ​ចេញ​ជា​កំហឹង និង​ពាក្យ​សម្ដី​ឃោរ​ឃៅ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខូច​ទំនាក់​ទំនង​តែ​ម្ដង។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ចែង​ថា “​ពាក្យ​ឥត​បើ​គិត ដូច​ជា​ចាក់​ដោយ​ដាវ” ហើយ “ពាក្យ​គំរោះ​គំរើយ នោះ​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​កំហឹង” ប៉ុន្តែ “ពាក្យ​តប​ឆ្លើយ​ដោយ​ស្រទន់ នោះ​រមែង​រំងាប់​សេចក្ដី​ក្រោធ​ទៅ”(សុភាសិត ១២:១៨; ១៥:១)។ ហើយ​ពេល​ខ្លះ ការ​នៅ​ស្ងៀម​មិន​តបត​សោះ​ ជា​មធ្យោ​បាយ​ល្អ​បំផុត ​ដើម្បី​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​សម្តី​អាក្រក់ និង​គំរោះ​គំរើយ។ មុន​ពេល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ត្រូវ​គេ​ឆ្កាង ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​សាសនា​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ព្យាយាម​នាំ​ឲ្យ​ទ្រង់​ឈ្លោះ​ជា​មួយ​ពួក​គេ​(ម៉ាថាយ ២៧:៤១-៤៣)។ ក៏​ប៉ុន្តែ “កាល​គេ​បាន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​មិន​បាន​ជេរ​តប​វិញ​ទេ . . . គឺ​បាន​ប្រគល់​ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់​ទៅ​ព្រះ…

Read article
មើលមិនច្បាស់

មិត្ត​ភក្ដិ​របស់​ខ្ញុំ​ឈ្មោះ មែហ្គិន(Meaghan) ជា​កីឡាករ​ជិះ​សេះ​ដ៏​ជោគ​ជ័យ​ម្នាក់​ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​រៀន​ពីនាង នូវ​ចំណុច​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍​មួយ​ចំនួន របស់​សត្វ​សេះ​។ ឧទាហរណ៍ ថ្វី​ដ្បិត​តែ​សត្វ​សេះ​មាន​ភ្នែក​ធំ ជាង​អស់​ទាំង​ពពួក​ថានិក​សត្វ​ផ្សេង​ទៀត​ក្ដី ​ភ្នែក​របស់​ពួក​វា​ខ្សោយ​ទេ​ ហើយ​អាច​មើល​ឃើញ​ពណ៌​តិច​ជាង​មនុស្ស​ផង។ ដោយ​ព្រោះ​ហេតុ​នេះ​ហើយ ទើប​ពេល​ខ្លះ​ពួក​វា​​មិន​អាច​ស្គាល់​រត្ថុ​ខ្លះ​នៅ​លើ​ដី​បាន​ទេ។ នៅ​ពេល​ពួក​វា​ឃើញ​បង្គោល​មួយ​ដើម​នៅ​ខាង​មុខ ពួក​វា​មិន​ស្គាល់​ថា​នោះ​ជា​បង្គោល​ទេ អី​ចឹង​ហើយ​បាន​ជា​វា​ងាយ​នឹង​ដើរ​ជាន់​ពី​លើ​​បង្គោល ឬ​ជាន់​សត្វពស់​ធំ​ៗ​ដែល​អាច​នឹង​បង្ក​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដល់​ពួក​វា​ក៏​ថា​បាន។ ដោយ​សារ​ហេតុ​ផល​នេះ ទើប​គេ​ត្រូវ​បង្វឹក​សត្វ​សេះ​​ឲ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ ពុំ​នោះ​សោត​ ពួក​វា​ងាយ​នឹង​មាន​ការ​ភិត​ភ័យ ហើយ​​​ផ្អើល​រត់​បាត់​។ យើង​ក៏​ទំនង​ជា​ចង់​រត់​គេច ពី​កាលៈ​ទេសៈ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ភ័យ​ខ្លាច​ផង​ដែរ។ យើង​អាច​មាន​អារម្មណ៍​ដូច​លោក​យ៉ូប ដែល​បាន​យល់​ខុស​អំពី​បញ្ហា​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ​នៃ​ជីវិត​របស់​គាត់ ហើយ​គិត​ថា បើ​ខ្លួន​មិន​បាន​កើត​មក​សោះ នោះ​ប្រសើរ​ជាង។ ដោយ​សារ​តែ​គាត់​មិន​អាច​មើល​ដឹង​ថា តាម​ពិត​គឺ​ជា​សាតាំង​ទេ ដែល​កំពុង​តែ​ប៉ុន​ប៉ង​វាយ​បំបាក់​គាត់​នោះ បាន​ជា​គាត់​សង្ស័យ​ថា​ ព្រះ​អម្ចាស់​ដែល​គាត់​បាន​ជឿ​ទុក​ចិត្ត ប្រហែល​ជា​កំពុង​តែ​ព្យាយាម​បំផ្លាញ​គាត់​ទៅ​វិញ។ ពេល​គាត់​មាន​ទុក្ខ​ច្រើន ទ្រាំ​ទ្រ​លែង​រួច ​គាត់​បាន​លាន់​មាត់​ថា “គឺ​ព្រះ​ដែល​បាន​ផ្ដួល​ខ្ញុំ ហើយ​បាន​ព័ទ្ធ​ខ្ញុំ​ជុំ​វិញ​ដោយ​មង​របស់​ទ្រង់”(យ៉ូប ១៩:៦)។ ការ​យល់​ដឹង​របស់​យើង​ក៏​មាន​ដែន​កំណត់ គឺ​មិន​ខុស​ពី​លោក​យ៉ូប​ឡើយ​។ យើង​ចង់​រត់​គេច​ពីស្ថាន​ការណ៍​ដ៏​លំបាក​ៗ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ភ័យ​ខ្លាច។ តែ​បើ​យើង​គិត​ តាម​ទស្សនៈ​របស់​ព្រះ​វិញ ​នោះ​យើង​នឹង​ដឹង​ថា យើង​មិន​មែន​នៅ​តែ​ម្នាក់​ឯង​ឡើយ ពេល​យើង​មាន​ទុក្ខ​លំបាក។ ទ្រង់​ជ្រាប​ថា មាន​អ្វី​ដែល​ធ្វើឲ្យ​យើង​ភាន់​ច្រឡំ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ភ័យ​ខ្លាច។ ទ្រង់​ជ្រាប​ថា យើង​មាន​សុវត្ថិ​ភាព…

Read article
លេងជាមួយភ្លើង

កាល​នៅ​ពី​ក្មេង ម្ដាយ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ហាម​មិន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​លេង​ភ្លើង​។ ប៉ុន្តែ មាន​ថ្ងៃ​មួយ ​ខ្ញុំ​ចង់​ដឹង​ថា តើ​នឹង​មាន​អ្វី​កើត​ឡើង ពេល​ខ្ញុំ​លេង​ភ្លើង។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​យក​ឈើ​គូស​មួយ​ប្រអប់​ និង​ក្រដាស​ខ្លះ ហើយ​ដើរ​ចេញ​ទៅ​ឯ​ទីធ្លា​ខាង​ក្រោយ​ផ្ទះ ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​ពិសោធន៍។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​លុត​ជង្គង់​​លើ​ដី​ទាំង​បេះ​ដូង​លោត​ដុក​ដាក់​ៗ រួច​គូស​ឈើ​គូស ហើយ​ដុត​ក្រដាស​ឆេះ​ជា​អណ្ដាត​ភ្លើង។ ​      រំពេច​នោះ​  ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឃើញ​ម្ដាយ​ខ្ញុំ​កំពុង​រត់​តម្រង់​មក​រក​ខ្ញុំ។  ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ឲ្យ​គាត់​ឃើញ​ខ្ញុំ​លេង​ភ្លើង​​ទេ ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​​​ដាក់​ជើង​របស់​ខ្ញុំ​បាំង​ពី​លើ​អណ្ដាត​ភ្លើង ដើម្បី​លាក់​ភ្លើង​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​លេង។ ប៉ុន្តែ ម្ដាយ​ខ្ញុំ​ស្រែក​ថា “ដែននី(Denny) ដក​ជើង​ចេញ!  មាន​អណ្ដាត​ភ្លើង​​នៅ​ពី​ក្រោម​ជើង​​កូន!” ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដក​ជើង​ទាន់ ជើង​ខ្ញុំ​មិន​រលាក​ភ្លើង​ទេ។ ដល់​ពេល​នោះ ទើប​ខ្ញុំ​បាន​ដឹង​ច្បាស់​ថា បំរាម​របស់​ម្ដាយ​ខ្ញុំ​ដែល​ហាម​មិន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​លេង​ភ្លើង គឺ​មិន​មែន​ដើម្បី​បំផ្លាញ​ការ​សប្បាយ​របស់​ខ្ញុំ​ទេ ប៉ុន្តែ ​នោះ​គឺ​ដោយ​ព្រោះ​តែ​ក្ដី​បារម្ភ​ពី​សុវត្ថិ​ភាព​របស់​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះ។ ជួន​កាល​យើង​មិន​យល់​អំពី​ហេតុ​ផល ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ចេញ​សេចក្ដី​បញ្ញត្តិ​ណា​មួយ ឲ្យ​យើង​ប្រព្រឹត្ត ឬ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​ការ​អ្វី​មួយ​ឡើយ​។ យើង​ថែម​ទាំង​អាច​គិត​ថា ទ្រង់​គឺ​ជា​អ្នក​បំផ្លាញ​ការ​សប្បាយ ដោយ​បាន​ដាក់​ច្បាប់ និង​ក្រឹត្យ​វិន័យ​នានា​ ដើម្បី​ហាម​ឃាត់​កុំ​ឲ្យ​យើង​មាន​ការ​សប្បាយ ក្នុង​ជីវិត។​ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​ចង់​ឲ្យ​យើង​ស្ដាប់​បង្គាប់​ទ្រង់ ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​យើង​ទេ។ នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ស្ដាប់​បង្គាប់​ទ្រង់ នោះ​យើង “នឹង​នៅ​ជាប់​ក្នុង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់” ហើយ​ក៏នឹង​មាន​អំណរ​ដ៏​ពោរ​ពេញ​ឡើង (យ៉ូហាន ១៥:១០-១១)។ ដូច្នេះ នៅ​ពេល​ដែល​ព្រះ​ហាម​យើង​កុំឲ្យ​ធ្វើបាប គឺ​ទ្រង់ហាម…

Read article
គ្រប់វិនាទី​សុទ្ធតែមានតម្លៃ

ពេល​ដែល​លោក​បប់ ប៊តមែន(Bob Boardman) ដែល​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ មាន​អាយុ​៥៩​ឆ្នាំ គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “ប្រសិន​បើ​រយៈ​ពេល​៧០​ឆ្នាំ នៃ​អាយុ​របស់​មនុស្ស ​ត្រូវ​បាន​បង្រួម​ឲ្យ​មក​នៅ​ត្រឹម​រយៈ​ពេល​មួយ​ថ្ងៃ ដែល​មាន​២៤​ម៉ោង ​គិត​មក​ដល់​ឆ្នាំ​នេះ គឺ​ខ្ញុំ​កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​ម៉ោង​​៨:៣០ ​ល្ងាច​នៃ​ជីវិត​របស់​ខ្ញុំ . . . ។ ពេល​វេលា​កន្លង​ផុត​ទៅ​លឿន​ណាស់”។ ដោយ​សារ​មនុស្ស​យើង​ពិបាក នៅ​ក្នុង​ការ​ទទួល​ស្គាល់​ថា ពេល​វេលា​នៃ​ជីវិត​យើង​នៅ​លើ​ផែន​ដី​នេះ​មាន​កំណត់ ​គេ​ក៏​បាន​ច្នៃ​បង្កើត​នាឡិកាដៃ “ធិកគ័រ(Tikker)” ដែល​អាច​ប្រាប់​ម៉ោង និង​រាប់​ចំនួន​អាយុ​របស់​អ្នក ហើយ​ថែម​ទំាង​រាប់​ពេល​វេលា​នៃ​ជីវិត​របស់​អ្នក ដែល​នៅ​សល់​។ នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជ​កម្ម​របស់​នាឡិកា​នេះ​ ​គេបាន​ហៅ​វា​ថា  នាឡិការ“ដែល​រាប់​ថយ​ក្រោយ​នូវ​ពេល​វេលា​នៃ​ជីវិត​អ្នក ដែល​នៅ​សល់ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​អាច​ប្រើ​ប្រាស់​ពេល​គ្រប់​វិនាទី ​ឲ្យ​​មាន​តម្លៃ។” នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក៣៩ ស្ដេច​ដាវីឌ​បាន​ជញ្ជឹង​​គិត អំពី​ភាព​ផុយ​ស្រួយ​នៃ​ព្រះ​ជន្ម​របស់​ទ្រង់ ដោយ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ឱ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​អើយ សូម​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ដឹង​ពី​ចុង​បំផុត​នៃ​ទូល​បង្គំ ហើយ​ពី​ចំនួន​ថ្ងៃ​អាយុ​នៃ​ទូល​បង្គំ​ផង ដើម្បី​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​បាន​ដឹង​ជា​មាន​ជីវិត​ស្រួយ​អម្បាល​ម៉ាន​ទៅ”(ខ.៤)។ ទ្រង់​ក៏​បាន​ពិពណ៌​នា​ថា ព្រះ​ជន្ម​របស់​ទ្រង់ ​ មិន​វែង​ជាង​មួយ​ចំអាម​ផង គឺ​បាន​តែ​មួយ​ភ្លែត​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ ហើយ​ស្មើ​នឹង​​ខ្យល់​មួយ​ដង្ហើម​ប៉ុណ្ណោះ(ខ.៥)។ រួច​ទ្រង់​ក៏​បាន​សន្និ​ដ្ឋាន​ថា “ឥឡូវ​នេះ ឱ​ព្រះ​អម្ចាស់​អើយ តើ​ទូល​បង្គំ​នៅ​រង់​ចាំ​អ្វី​ទៀត ដ្បិត​ទូល​បង្គំ​សង្ឃឹម​ដល់​ទ្រង់​តែ​១​ប៉ុណ្ណោះ” (ខ​ ៧)។…

Read article
ភ្លៀងនៃការអស្ចារ្យ

ការរ​ស់​នៅ​មាន​ការ​លំបាក សម្រាប់​អ្នក​ភូមិ​ទាំង​ឡាយ​ ដែល​រស់​នៅ​តំបន់​ភ្នំ ក្នុង​ខេត្ត​យូណាន​​នៃ​ប្រទេស​ចិន។ ប្រភព​អាហារ​ជា​ចម្បង​របស់​ពួកគេ​ គឺមាន​ពោត និង​ស្រូវ។ ប៉ុន្តែ នៅខែ​ ឧសភា​ឆ្នាំ​២០១២ មាន​គ្រោះ​រាំង​ស្ងួត​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ​មួយ​បាន​វាយ​ប្រហារ​តំបន់​នោះ ហើយ​ដំណាំ​ទាំង​ឡាយ​ត្រូវ​ក្រៀម​ស្វិត។ មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​មាន​ការ​ខ្វល់​ខ្វាយ ហើយ​គេ​ក៏​បាន​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​ពិធី​ផ្សេង​ៗ ​តាម​អបីយ​ជំនឿ ដើម្បី​បញ្ឈប់​គ្រោះ​រាំង​ស្ងួត​នោះ។ ទោះ​ពួក​គេ​ព្យាយាម​បុណ្យ​ស្រន់​យ៉ាង​ណា ក៏​មិន​ឃើញ​មាន​ភ្លៀង​ធ្លាក់​មក បាន​ជា​អ្នក​ភូមិ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ស្តី​បន្ទោស​ឲ្យ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ប្រាំ​នាក់ ​នៅ​ក្នុងភូមិ​នោះ​ថា ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​វិញ្ញាណ​ដូនតា​ខឹង​សម្បារ។ គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ទាំង​ប្រាំ​នាក់​នោះ​បាន​ជួប​ជុំ​គ្នា​អធិស្ឋាន។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន មេឃ​ក៏​ប្រែ​ជា​ងងឹត ហើយ​ផ្គរ​លាន់​ក៏​បន្លឺ​ឡើង។ ភ្លៀង​មួយ​មេ​ធំ​បាន​បង្អុរ​ធ្លាក់​ចុះ​មក ចាប់​តាំង​ពី​ថ្ងៃ​រសៀល​រហូត​ដល់​ពេញ​មួយ​យប់។ ដំណាំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ក៏ត្រូវ​បាន​ស្រោច​ស្រង់! ទោះ​បី​ជា​អ្នក​ភូមិ​ភាគ​ច្រើន​មិន​ជឿ​ថា ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្អុរ​ភ្លៀង​ឲ្យ​ធ្លាក់​ចុះ​មក​ក្ដី ក៏​មាន​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​បាន​ជឿ​ថា​ ទ្រង់​ពិត​ជា​បាន​ប្រទាន​ទឹក​ភ្លៀង​មែន ហើយ​ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់​ស្វែង​យល់​បន្ថែម​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ។ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ១ពង្សាវតាក្សត្រ ជំពូក១៧ និង១៨ យើង​ឃើញ​ថា ​មាន​គ្រោះ​រាំង​ស្ងួត​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ​មួយ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​អ៊ីស្រាអែល។ ប៉ុន្តែ​ ក្នុង​ករណី​នោះ យើង​ដឹង​ថា គ្រោះ​រាំង​ស្ងួត​នោះ​គឺ​ជា​ការ​ជំនុំ​ជំរះ​របស់​ព្រះ មក​លើ​រាស្រ្ត​របស់​ទ្រង់(១៧:១)។ កាល​នោះ ពួក​គេ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​នាំ​គ្នា​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​បាល ដែល​ជា​ព្រះ​របស់​ពួក​សាសន៍​កាណាន ដោយ​មាន​ជំនឿ​ថា ​ព្រះ​មួយ​អង្គ​នេះ​អាច​ចាត់​ឲ្យ​មាន​ភ្លៀង​ស្រោច​ស្រប់​ផល​ដំណាំ​របស់​ពួក​គេ។ ក្រោយ​មក ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ប្រើ​លោក​អេលីយ៉ា​ដែល​ជា​ហោរា​របស់​ទ្រង់ ឲ្យ​បង្ហាញ​ឲ្យ​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​បាន​ដឹង​ច្បាស់​ថា ព្រះ​អង្គ​គឺ​ជា​ព្រះ​ពិត​តែ​១​អង្គ​គត់ ដែល​អាច​សម្រេច ថា​តើ​ភ្លៀង​ត្រូវ​ធ្លាក់​នៅ​ពេល​ណា។…

Read article
ប្រសើរជាង​ការភ្ញាក់ពីសុបិនអាក្រក់

តើអ្នក​ធ្លាប់​មាន​អារម្មណ៍​ថា ជីវិត​របស់​អ្នក​ត្រូវ​បាន​បំផ្លាញ​ ដោយ​សារ​តែ​អ្នក​បាន​ធ្វើ​អ្វី​មួយ ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ខ្មាស់​អៀន ឬ​គួរ​ឲ្យ​អាម៉ាស់ ឬ​ក៏​ជា​បទ​ឧក្រិដ្ឋ​ជា​ដើម ប៉ុន្តែ ​ដល់​ពេល​ភ្ញាក់​ឡើង ទើប​ដឹង​ខ្លួន​ថា​ នោះ​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​យល់​សប្ត​សោះ? ក៏​ប៉ុន្តែ ចុះ​ប្រសិន​បើ​រឿង​នេះ​មិន​គ្រាន់​តែ​ជា​សុបិន​អាក្រក់​វិញ​នោះ? ចុះ​បើ​សិន​ជា​ស្ថាន​ភាព​នោះ គឺ​ពិត​ជា​បាន​កើត​ឡើង​មែន ចំពោះ​ខ្លួន​អ្នក​ និង​ចំពោះ​មនុស្ស​ដែល​អ្នក​ស្រឡាញ់ តើ​អ្នក​នឹង​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា? នេះ​គឺ​ជា​ស្ថាន​ភាព​ដែល​តួ​អង្គ​ម្នាក់​បាន​ជួប​ប្រទះ នៅ​ក្នុង​រឿង​ប្រលោម​លោក នៅ​សតវត្សរ៍​ទី១៩ ​ដែល​លោក​ ចច ម៉ាកដូណាល់(George MacDonald) បាន​និពន្ធ ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា ការ​ភ្ញាក់​រឭក​របស់​គ្រូ​ជំនួយ ។ រឿង​នេះ និយាយ​អំពី​ដំណើរ​ជីវិត​របស់​អ្នក​បម្រើ​ព្រះ​ម្នាក់ ប្រចាំ​តំបន់​មួយ ​ដែល​ភ្ញាក់​ដឹង​ខ្លួន​ថា ​គាត់​បាន​ចែក​ចាយ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ ទាំង​មិន​ដឹង​ថា ខ្លួន​ឯង​ជឿ​ព្រះ​ពិត​មែន​ឬ​អត់។ ក្រោយ​មក គេ​បាន​អញ្ជើញ​គាត់​ ឲ្យ​នៅ​កំដរ​យុវ​ជន​ម្នាក់ ​ដែល​កំពុង​វង្វេង​ស្មារ​តី និង​កំពុង​ឈឺ​ធ្ងន់​ហៀប​នឹង​ស្លាប់ ទាំង​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ចំពោះ​ឃាត​កម្ម​ដែល​គាត់​បាន​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​មក។ ហេតុ​ការណ៍​នៅ​ពេល​នោះ ក៏​បាន​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​របស់​អ្នក​បម្រើ​ព្រះ​រូប​នេះ ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ភ្ញាក់​ដឹង​ខ្លួន​ថា មាន​ការ​មួយ​ដែល​យើង​ម្នាក់​ៗ​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ដឹង។ ភាព​ធូរ​ស្បើយ ដោយ​សារ​តែ​ការ​ភ្ញាក់​ដឹង​ខ្លួន​ពី​សុបិន​អាក្រក់ ​គឺ​មិន​អាច​ប្រៀប​ផ្ទឹម​នឹង​ការ​ដែល​ភ្ញាក់​ដឹងខ្លួន នៅ​ក្នុង​ការ​អត់​ទោស​បាប​របស់​ព្រះ ដែល​ពី​ដើម​យើង​ធ្លាប់​គិត​ថា​ជា​រឿង ​មិន​គួរ​ឲ្យ​ជឿ​នោះ​។ តើ​យើង​នឹង​រក​បាន​សេចក្តី​មេត្តា​ករុណា នៅ​ទីណា? សេចក្តី​មេត្តា​ករុណា…

Read article
យើងមាន​ផ្លែឈើ!

ស្រ្ដី​ជា​ម្ដាយ​វ័យ​ក្មេង​បាន​ដក​ដង្ហើម​ធំ ខណៈ​ពេល​ដែល​នាង​កំពុង​ប្រមែល​ប្រមូល​អាហារ​ដែល​មាន​តែ​បន្តិច​បន្តួច ​សម្រាប់​កូន​ស្រី ​អាយុ​៣​ឆ្នាំ​របស់​នាង។ នាង​ក៏​បាន​មើល​ទៅ​កន្រ្តក​ផ្លែ​ឈើ នៅ​លើ​តុ​ក្នុង​ផ្ទះ​បាយ​ដ៏​តូច​របស់​ខ្លួន មិន​ឃើញ​មាន​ផ្លែ​ឈើ​សូម្បី​តែ​មួយ​ផ្លែ នោះ​នាង​ក៏​បាន​ដក​ដង្ហើម​ធំ ហើយ​លាន់​មាត់​ថា “បើ​យើង​មាន​ត្រឹម​តែ​ផ្លែ​ឈើ​មួយ​កន្រ្តក​នេះ នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​មាន!” ពេល​នោះ កូន​ស្រី​របស់​នាង​ក៏​បាន​ស្ដាប់​ឮ។ រយៈ​ពេល​ប៉ុន្មាន​សប្តាហ៍​កន្លង​ផុត​ទៅ។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ផ្គត់​ផ្គង់​គ្រួសារ​ដ៏​តូច​មួយ​នេះ។ ប៉ុន្តែ ​ម្ដាយ​ដ៏​កំសត់​ម្នាក់​នេះ នៅ​តែ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ។ ថ្ងៃ​មួយ កូន​ស្រី​តូច​របស់​នាង​បាន​ចូល​ក្នុង​ផ្ទះ​បាយ ។ នាង​ក៏​បាន​ចង្អុល​ទៅ​កន្រ្តក​ពេញ​ដោយ​ផ្លែ​ឈើ​នៅ​លើ​តុ ទាំង​លាន់​មាត់​ថា “ម៉ាក់ មើល​ហ្ន យើង​ជា​អ្នក​មាន​ហើយ!” គ្រួសារ​នេះ​មិន​បាន​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​អ្នក​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ច្រើន​នោះ​ទេ។ ពួក​គេ​គ្រាន់​តែ​បាន​ទិញ​ផ្លែ​ប៉ោម​មួយ​ស្បោង​ដាក់​នៅ​លើ​តុ​បាយ​ប៉ុណ្ណោះ។ នៅ​ពេល​លោក​យ៉ូស្វេ ដែល​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​​ពួក​​អ៊ីស្រា​អែល ជិត​ដល់​ពេល​លា​ចាក​លោក គាត់​បាន​ចែក​ចាយ​ព្រះ​បន្ទូល​មក​ពី​ព្រះ​អម្ចាស់ ដោយ​បាន​រំឭក​ឡើង​វិញ អំពី​អស់​ទាំង​ការ​​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​ពួក​គេ។ ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​និយាយ​សង្កត់​ធ្ងន់​ថា “អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​រស់​នៅ​ក្នុង​ទីរហោ​ស្ថាន​អស់​រយៈ​ពេល​យ៉ាង​យូរ” (យ៉ូស្វេ ២៤:៧) ព្រះទ្រង់បាន​ឲ្យ​ស្រុក​១​ដល់​អ្នករាល់​គ្នា ដែល​ឯង​មិន​បាន​ប្រកប​ការ​អ្វី​សោះ ហើយ​ទី​ក្រុង​ដែល​ឯង​មិន​បាន​សង់​ផង សព្វ​ថ្ងៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​នៅ​ក្នុង​ទី​ក្រុង​ទាំង​នោះ ហើយ​ក៏​បរិភោគ​ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ និង​ផ្លែ​អូលីវ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ដាំ​ផង​ដែរ”(ខ.១៣)។ លោក​យ៉ូស្វេ​ក៏​បាន​បញ្ឈរ​ថ្ម​ធំ​មួយ ​ទុក​ជា​ការ​រំឭក​ដល់​ពួក​អ៊ីស្រា​អែល​ អំពី​ការ​ផ្គត់​ផ្គង់​របស់​ព្រះ (ខ.២៦)។ ក្រោយ​ពេល​មាន​ការ​លំបាក និង​ខ្វះ​ខាត​ជា​ច្រើន ឥឡូវ​នេះ គ្រួសារ​មួយ​នេះ កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​ទីកន្លែង​មួយ​ផ្សេង​ទៀត ដែល​មាន​ដើម​ឈើ​ហូប​ផ្លែ…

Read article