February 2018

You are here:
ការហ៊ានស្មោះត្រង់

ហាដាសាហ៍(Hadassah)  មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ជា​ប្រចាំ។ ហាដាសាហ៍ ​ជា​ក្មេងស្រីជនជាតិ​យូដា នៅ​សតវត្សរ៍ទី១ គឺជា​តួ​រអ​ង្គ ក្នុង​រឿង​ប្រឌិត​របស់​លោក​ហ្វ្រ៊ែនស៊ីន រីវើស៍(Francine Rivers) មាន​ចំណង​ជើ​ងថា​ សម្លេង នៅ​ក្នុង​ខ្យល់ ។ បន្ទាប់​ពីហាដាសាហ៍​ក្លាយ​ជា​ទាសករ​ម្នាក់  នៅ​ក្នុង​គ្រួសាររ​បស់ជ​ន​ជាតិ​រ៉ូម៉ាំង នាង​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ការ​បៀត​បៀន មក​លើ​ជំនឿ​ដែល​​នាង​មាន​ចំពោះ​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ នាង​ដឹង​ថា គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ត្រូ​វគេ​ស្អប់ ហើយ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទជា​ច្រើន​ត្រូវ​គេយក​ទៅ​ប្រហារ​ជីវិត ឬ​យ​កទៅ​ឲ្យ​សត្វ​តោស៊ី​នៅក្នុ​ង​ទីលាន​ប្រកួត។ តើ​នាង​ហ៊ាន​ក្រោក​ឈរ ដើម្បី​ជំនឿ​របស់​នាង​ឬ​ទេ ពេល​ដែល​នា​ងជួ​បការ​ល្បង​លរ​នោះ? ពេល​ដែល​កា​រភ័​យ​ខ្លាច​របស់​នាង បាន​ក្លាយ​ជា​ការ​ពិត ចៅហ្វា​យ​ស្រីរបស់​នាង និង​ពួក​មន្រ្តី​រាជ​ការ​រ៉ូម៉ាំង ដែល​ស្អប់ជំនឿ​លើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ ក៏​បាន​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​នាង។ នាង​មាន​ជម្រើស​តែ​ពីរ​ទេ។ បើ​នាង​មិន​ព្រ​ម​លះប​ង់​ជំនឿរ​បស់​នាងទេ គេ​នឹង​យកនាងទៅទីលានប្រកួត ឲ្យ​សត្វ​តោស៊ី។ បន្ទាប់​មក ពេល​ដែលនា​ង​ប្រកាស​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ​ដ៏ប្រោស​លោះ ការ​ភ័យ​ខ្លាច​របស់​នាង​ក៏​បាន​រលាយ​បាត់​ទៅ ហើយ​នាង​ក៏​មាន​ចិត្ត​ក្លា​ហាន សូម្បី​តែ​នៅពេ​ល​ដែល​នាងប្រឈម​មុខ​ដាក់​សេចក្តី​ស្លាប់​ក៏​ដោយ។ ព្រះគម្ពីរបានរំឭកយើងថា ជួនកាល យើងនឹងរងទុក្ខ ដោយសារយើងធ្វើការអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ទោះនោះជាការផ្សាយដំណឹងល្អ ឬ​ការ​រ​ស់​នៅ​ដោយ​កោត​ខ្លាច​ព្រះ ដែល​ប្រាស​ចាក​ពី​ចរន្ត​នៃ​សង្គម​បច្ចុប្បន្ន​ក៏​ដោយ។  ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​លើកទឹក​ចិត្ត​យើង កុំ​ឲ្យមា​ន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​(១ពេត្រុស ៣:១៤) តែ​ត្រូវ “កោត​ខ្លាច​ព្រះ​អម្ចាស់” នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើ​ង​វិញ(ខ.១៥)។  ពេល​នោះ ចម្បាំង​ធំបំ​ផុត​របស់​ហាដាសាហ៍…

Read article
ការរត់គេច ទៅរកកម្លាំង

ពេល​ដែល​ខ្ញុំចា​ប់ផ្តើម​រៀន​គុណ​ដាវ កាល​នៅ​រៀន​នៅ​វិទ្យា​ល័យ  គ្រូ​បង្វឹក​របស់​ខ្ញុំ ក៏​បាន​ស្រែក​ប្រាប់​ឲ្យ​ខ្ញុំ ប្រកាន់​ជំហរការពារ​ខ្លួ​នឲ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ ដើម្បី​ទប់​ទល់​នឹង​ក្បាច់​ដែល​គាត់​កំពុង​ប្រើ។ ពេល​គាត់​យក​អាវុធ​គាត់ វាយ​មក​ខ្ញុំ ដើម្បី​​ទប់​ការ​វាយ​ប្រហារ​នោះ ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​ស្តាប់​សម្លេង ហើយ​ឆ្លើយ​តប​វិញ​ភ្លាម​ៗ​។​ ការស្តាប់សម្លេងដោយប្រុងប្រយ័ត្នបែបនេះ នាំឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការស្តាប់បង្គាប់ ដែលព្រះគម្ពីរបានតម្រូវឲ្យយើងមាន ដើម្បី​ឲ្យ​ឈ្នះ​ការ​ល្បួង​ផ្នែក​ផ្លូវ​ភេទ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ១កូរិនថូស ៦:១៨ សាវ័ក​ប៉ុល​បង្រៀន​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ ដែ​លជួប​ការ​ល្បួង ដែល​នាំ​ចិត្ត​ពួក​គេ​ឲ្យ​ទៅ​រក​ស្រ្តី​រក​ស៊ី​ផ្លូវ​ភេទ​នៅ​ព្រះវិហារ​សាសន៍​ដទៃ។ គាត់​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ ឲ្យ “រត់​ចេញ​ពីការ​សាហាយ​ស្មន់”។ ជួន​កាល យើង​ត្រូវ “ឈរ​ឲ្យ​មំា​មួន” ដើម្បី​ទប់​ទល់​នឹង​ស្ថាន​ភាព​ដ៏​ពិបាក​(កាឡាទី ៥:១ អេភេសូរ ៦:១១ ) ប៉ុន្តែ បទ​គម្ពីរ ១កូរិនថូស ៦:១៨ បា​នស្រែក​បង្គា​ប់​ឲ្យ​យើង​ការពារ​ខ្លួន តាម​របៀប​ដ៏​ល្អ​បំផុត​ គឺ “រត់ចេញ​ពី​កាល្បួ​ង”។ ការ​អនុវត្ត​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​ភ្លាម​ៗ ជួយ​រារាំង​កុំ​ឲ្យយើ​ងយ​កលេ​ស ដើម្បី​ធ្វើ​អ្វី​តាម​ចិត្ត​ខ្លួន​ឯង។ ការ​យក​លេស​ដ៏​តូច អាចនាំទៅ​រក​បរាជ័យ​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ។ ការ​គិត​បែប​ស្រើប​ស្រាល ការ​មើល​រូប​ភាព​អាស​អាភាស ក្នុង​អ៊ីន​ធើណេត និង​មិត្ត​ភាពដែល​មាន​លក្ខណៈ​ញ៉ែរ​គ្នា ពេ​លដែ​ល​អ្នក​បាន​រៀប​ការ​ហើយ គឺ​សុទ្ធ​តែ​ជាជំ​ហាន ដែល​នាំ​យើង​ទៅរ​កកន្លែង​ដែលយើង​មិន​ត្រូវទៅ ហើ​យ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​នៅកា​ន់​តែ​ឆ្ងាយ​ពីព្រះ​។ ពេល​យើង​រ​ត់ចេ​ញពី​កា​រល្បួង…

Read article
ស្រឡាញ់ទាំងអស់

ខ្ញុំ​ទៅ​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ នៅ​ក្នុង​​ព្រះវិហារ​មួយ មាន​ទីតាំង នៅ​ក្នុ​ង​ទីលាន​ដ៏​ធំ​មួយ ជា​កន្លែង​ដ៏​កម្រ នៅ​លើ​ដែន​កោះ​នៃប្រទេស​សឹង្ហ​បូរី​(ដែល​មាន​បណ្តោយ​តែ​៤០​គីឡូ​ម៉ែត្រ និង​ទទឹង​២៤​គីឡូ​ម៉ែត្រ)។ កាល​ពី​សម័យ​មុន ជន​​អន្តោ​ប្រវេសន៍​​ដែល​មក​ធ្វើ​ការ​ក្នុងប្រទេសខ្ញុំ បានចាប់ផ្តើ​ម​ការ​ជួប​ជុំ​គ្នា នៅ​ក្នុង​ទីធ្លា​ព្រះ​វិហារ​នេះ ដើម្បី​ញាំ​អាហារ រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​អាទិត្យ។ ការ​នេះ​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ពួក​ជំនុំ​មាន​ការ​ឆ្លើយ​តប​ខុស​​ៗ​គ្នា ចំពោះ​ពួក​គេ។ អ្នក​ខ្លះបា​ន​ត្អូញ​ត្អែ​អំពី​ភាព​រញេរ​ញ៉ៃ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​បន្សល់​ទុក ក្នុង​បរិវេណ​ព្រះ​វិហារ។ ប៉ុន្តែ​ អ្នក​ខ្លះទៀ​ត បាន​មើល​ឃើញ​ការ​នេះ​ជា​ឱកាស​ដែល​ព្រះ​ប្រទាន ដើម្បី​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការ​ទទួល​រាក់​ទាក់ ទៅ​ដល់​មនុស្ស​ដ៏​អស្ចារ្យ​មួយ​ក្រុម​នេះ ដែល​ជា​អ្នក​នៅ​ក្រៅ​ពួក​ជំនុំ។ កាល​ពី​​សម័យ​ដើម ពួក​អ៊ីស្រាអែ​ល​ប្រាកដ​ជា​បាន​ជួប​ប្រទះ​បញ្ហា ស្រដៀង​នឹង​ពួក​ជំនុំ​របស់​ខ្ញុំ​ដែរ។ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេបាន​ចូល​រស់​នៅ ក្នុងទឹ​ក​ដី​ថ្មី  ​ពួ​កគេត្រូវ​ព្យាយាម​រក​វិធី​ទំនាក់​ទំនង​ជាមួ​យសា​សន៍​ដទៃ នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​នោះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្គាប់​ពួក​គេ ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះជ​ន​បរ​ទេស ឲ្យ​ដូច​ជា​ជាតិ​សាសន៍​របស់​ខ្លួន​ដែរ​ ​ហើ​យឲ្យស្រឡាញ់អ្នក​ទាំងនោះ ឲ្យ​ដូច​ខ្លួន​ឯង(លេវីវិន័យ ១៩:៣៤)។ ក្រឹត្យ​វិន័យ​ជា​ច្រើន​រប​ស់ព្រះអ​ម្ចាស់ បាន​ធ្វើ​ការ​លើក​ឡើង​ជា​ពិសេស អំពី​ជ​ន​បរទេស។ ឧទាហរណ៍ ទ្រង់​បាន​បង្គាប់​ពួក​គេ មិ​ន​ឲ្យ​ធ្វើបា​ប ឬ​គាប​សង្កត់​អ្នក​ស្រុក​ក្រៅ ហើយ​ត្រូវ​ស្រឡាញ់ និង​ជួយ​អ្នក​ទាំង​នោះវិញ(និក្ខមនំ ២៣:៩ ចោទិយកថា ១០:១៩)។ ជា​ច្រើន​សតវត្ស៍​ក្រោយ​មក ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​បានបង្គាប់​យើង​ឲ្យ​ធ្វើ​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ គឺ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់អ្ន​ក​ជិត​ខាង​ដូច​ខ្លួន​ឯ​ង(ម៉ាកុស ១២:៣១)។ សូម​ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​ដូច​ព្រះ ដោ​យស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ​ដូច​ខ្លួន​ឯង…

Read article
តាមទ្រង់ដល់កន្លែងណា ដែលទ្រង់នាំទៅ

ខ្ញុំ​បាន​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ កម្ម​វិធី​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ គឺ​មិន​ខុស​ពី​កូន​ក្មេង​ទេ។ កម្ម​វិធី​ថ្វាយ​ប​ង្គំ​នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ គឺ​ពិ​តជា​មាន​ភាព​រំភើប​រី​ក​រាយ។ ព្រោះ​នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ ខ្ញុំ​ប្រហែល​ជា​បាន​ស្តាប់​បេសក​ជន ឬ​គ្រូ​គង្វាល​ផ្សេង​ទៀត អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល។ ការ​អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ពួក​គេ បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​ខ្ញុំ ព្រោះ​ពួក​គេ​បាន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ចាក​ចេញ​ពី​គ្រួ​សារ ញាតិ​មិត្ត ផ្ទះ​សម្បែង របស់​ទ្រព្យ និង​អា​ជីព ទៅ​កន្លែ​ង​ដែល​មិន​ធ្លាប់​រស់​នៅ ហើយ​ជួន​កាល​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ទៀត ដើម្បី​បម្រើ​ព្រះ​។ យ៉ា​ងណា​មិញ លោក​អេលីសេ​បាន​បោះ​បង់​ចោល​អ្វី​ៗ​ជា​ច្រើន ដើម្បី​ដើរ​តា​ម​ព្រះ មិន​ខុស​ពី​បេសក​ជន​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់ទាំង​នោះ​ឡើយ​(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១៩-២១)។ យើ​ង​គ្រាន់​តែ​ដឹង​ថា មុន​ពេល​ព្រះ​ទ្រ​ង់ត្រា​សហៅ​គាត់ ឲ្យ​បម្រើ​ទ្រង់ គាត់​គឺ​ជា​កសិករ​ម្នាក់។ ពេល​ហោរាអេលីយ៉ា​បាន​ជួប​គាត់ នៅ​វាល​ស្រែ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​ភ្ជួរ​ដី លោក​អេលីយ៉ាក៏​បាន​បោះ​ក្រមា ទៅ​លើ​ស្មា​លោក​អេលីសេ(ជា​និមិត្ត​រូប ​បង្ហាញ​អំពី​តួនាទី​របស់​គាត់​ជា​ហោរា) ហើយ​ក៏​បាន​​​ហៅ​គាត់​ឲ្យ​ដើរ​តាម។ លោក​អេលីសេ​គ្រាន់​តែ​បាន​សុំ​ទៅ​ថើប​លា​ឪពុក​ម្តាយ​គាត់ ហើយក៏​បាន​លះប​ង់​គោ​របស់​គាត់ ដុត​គ្រឿង​ធ្វើ​ស្រែ​របស់​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​និយាយ​លា​ឪពុក​ម្តាយ​គាត់ រួច​ដើរ​តាម​លោក​អេលីយ៉ា​។ ក្នុង​ចំណោម​យើង មិន​មាន​មនុស្ស​ច្រើ​ន​ទេ ដែល​ត្រូវ​បាន​ព្រះ​ត្រាស​ហៅ ឲ្យចា​ក​ចេញ​ពី​គ្រួសារ និង​ញាតិ​មិត្ត ដើម្បី​បម្រើទ្រ​ង់  ជា​បេសក​ជន​ពេញ​ពេល ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​យើង​​​ទាំង​អស់​គ្នា ដើរ​តាម​ទ្រង់ ហើយ “រស់​នៅ​ជាអ្នក​ជឿព្រះ ទោះ​ជា​យើង​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថាន​ភាព​ណា​ក៏​ដោយ ដែល​ទ្រង់​បាន​រៀប​ចំ…

Read article
ការទុកចិត្តលើការរៀបចំរបស់ព្រះ

ថ្មី​ៗ​នេះ មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន ផ្លាស់​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​មួយ ស្ថិត​នៅច​ម្ងាយ​ជាង១៦០០គីឡូម៉ែត្រ ពី​ទី​ក្រុងដែល​នាង​កំពុ​ងរស់​នៅ។ នាង និង​ស្វាមី​របស់​នាង​បាន​ចែក​ការ​ងារ​គ្នា​ ​នៅ​ក្នុង​ការ​ដឹក​ជញ្ជូន​ឥវ៉ាន់ ដើម្បី​កាត់​បន្ថយ​ការ​ចំណាយ​ពេល​វេលា។ ស្វាមី​របស់នា​ង ជា​អ្នក​រៀប​ចំ​កន្លែង​រស់​នៅថ្មី​ ហើយនា​ងជា​អ្នក​វេច​ខ្ចប់​ឥវ៉ាន់។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា នាង​អាច​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ ដោយ​មិន​ចាំ​បាច់​ពិនិត្យ​តំបន់​រស់​នៅ ឬ​ចូល​រួម​នៅ​ក្នុង​ការ​ស្វែង​រកផ្ទះ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​នាង។ នាង​ក៏​បាន​ប្រាប់​ថា នាង​បាន​ទុក​ចិ​ត្តស្វាមីរ​បស់​នាង នៅ​ក្នុង​ការ​រៀប​ចំ​​កន្លែង​ស្នាក់​នៅ​ថ្មី ព្រោះ​គា​ត់​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​ចំណង់​ចំណូល​ចិត្ត និង​តម្រូវ​ការ​របស់​នាង ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​ជាមួយ​គ្នា​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំកន្លង​មក​នេះ។ ពេល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ជួប​ជុំ​ជា​មួយ​សាវ័ក​របស់​ទ្រង់ នៅ​បន្ទ​ប់ខា​ង​លើ ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ អំ​ពី​អំពើ​ក្បត់ និង​សេចក្តី​ស្លាប់ ​ដែល​នឹង​កើត​មាន​ចំពោះ​ទ្រង់ ក្នុ​ងពេល​ដ៏​ខ្លីខា​ងមុ​ខ។ ពេល​ដ៏​ខ្មៅង​ងឹត​បំផុត នៅ​ក្នុ​ង​ព្រះ​ជន្ម​របស់​ព្រះយេស៊ូវ នៅ​លើ​ផែនដី និង​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ពួក​សាវ័ក ជិត​ដល់​ពេល​កើត​ឡើង​ហើយ។ ទ្រង់​ក៏​បាន​កម្សាន្ត​ចិត្ត​ពួក​គេ ដោយ​ការ​ធានា​ថា ទ្រង់​នឹ​ងរៀ​បក​ន្លែង​សម្រាប់​ពួក​គេ នៅ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌ គឺ​មិន​ខុស​ពី​ការ​ដែល​ស្វាមី​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ ​បាន​រៀប​ចំ​ផ្ទះ​ថ្មី សម្រាប់​ក្រុម​គ្រួសា​របស់​ខ្លួន​នោះ​ឡើយ។ ពេលពួ​ក​សាវ័​កទូ​ល​សួរ​ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់​ក៏​បាន​រំឭក​ពួក​គេ អំពី​បទ​ពិសោធន៍​ដែល​ពួក​គេ​ធ្លាប់​មាន​ជា​មួយ​ទ្រង់ និង​ការ​អស្ចារ្យ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ឃើញ​​ទ្រង់​​ធ្វើ។ ទោះ​ពួក​គេ​នឹ​ងកាន់​ទុក្ខ ដោយ​សារ​ការ​សុគត និង​អវត្ត​មាន​របស់​ទ្រង់​ក៏​ដោយ ក៏​ទ្រង់​បាន​រំឭក​ពួក​គេ​ថា ពួក​គេ​អាច​ទុក​ចិត្ត​ថា ទ្រង់​នឹង​ធ្វើ ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល។ សូម្បី​តែ​នៅ​ក្នុង​ពេល​ដ៏​ខ្មៅ​ង​ងឹត​របស់​យើង…

Read article
ចានគោមនៃព្រះពរ

ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​សរសេរ​អត្ថ​បទ នៅ​ក្នុង​កំព្យូ​ទ័រ​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​ចាប់​អារម្មណ៍នឹ​ង​សម្លេង​រោទ៍ ជា​សញ្ញា​បញ្ជា​ក់ថា មាន​គេ​ផ្ញើអ៊ី​មែល ឬ​សារ​អេឡិច​ត្រូ​និច​មួយ មក​ដល់​ខ្ញុំ​ហើយ។  តាម​ធម្មតា ខ្ញុំ​បាន​ព្យាយា​មប្រ​ឆាំង​នឹង​ការ​ល្បួង ដែល​ចេះតែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំច​ង់បើ​ក​មើល​អ៊ីមែល​នីមួយ​ៗ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ឃើញ​ចំណង​ជើង​របស់​សារ​មួយ​នោះ ដែល​គេបា​ន​ដាក់​ថា “អ្នក​ជា​ព្រះ​ពរ” ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​ខ្លាំង​ណាស់។ ដោយ​ចិត្ត​អន្ទះ​សារ ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​បើក​វា​មើល ហើយ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា មាន​មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​កំពុង​រស់​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ខ្ញុំ កំពុង​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា នាង​កំពុង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសា​រខ្ញុំ។ ជា​រៀង​រាល់​សប្តាហ៍ នាង​បាន​ដាក់​តាំង​កាត​បុណ្យ​ណូអែល​មួយ​សន្លឹក នៅ​ក្នុង​ចាន​គោម​មួយ នៅ​លើតុ​ផ្ទះ​បាយ​ ដែល​នាង​ហៅថា “ចោន​គោម​នៃ​ព្រះ​ពរ”​ ហើយ​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​ដែលបាន​ផ្ញើកា​ត​នោះ​ឲ្យ​នាង។ នាង​បាន​សរសេរ​ក្នុង​អីមែល​នោះ​ថា “ខ្ញុំអរ​​ព្រះ​គុណ​ដល់​ព្រះ​នៃ​ខ្ញុំ ដោយ​ព្រោះ​គ្រ​ប់​ទាំង​សេចក្តី ដែ​ល​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំពីអ្នក​រាល់​គ្នា”(ភីលីព ១:៣) ហើយ​ក៏​បាន​និយាយ​សង្កត់​ធ្ងន់ អំពី​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​យើង នៅ​ក្នុងការ​ចែក​ផ្សាយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ ដោយ​យើង​ជា “ដៃ​គូ” ក្នុង​ដំណឹង​ល្អ។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​បាន​ដក​ស្រង់​ពាក្យ​សម្តី​របស់​សាវ័​ក​ប៉ុល ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ ​នៅក្រុង​ភីលីព ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​អំណរ ដូច​អ្នក​អា​នសំ​បុត្ររ​បស់​សាវ័ក​ប៉ុល ដែល​បាន​ថ្លែង​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ។ សាវ័ក​ប៉ុល​ហាក់​ដូច​ជា​មាន​ទម្លាប់ ថ្លែង​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ សម្រាប់​អ្នក​ដែល​បាន​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះ ជា​មួយ​គាត់។ ជាក់​ស្តែង នៅ​ក្នុង​សេចក្តី​ផ្តើម នៃ​សំបុត្រ​ជា​ច្រើន​ទៀត ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ…

Read article
ចូរជឿខ្ញុំ

បន្ទាប់​ពី​បាន​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា​នៅ​មហា​វិទ្យា​ល័យ ខ្ញុំ​ក៏​រក​បាន​ការងារ​ដែល​មាន​ប្រាក់​ខែ​ទាប។ ខ្ញុំ​មិន​សូវ​មាន​លុយ ហើយ​ជួន​កាល ពេល​ខ្ញុំ​ញាំ​អាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់​ហើយ ខ្ញុំ​ក៏​គ្មាន​លុយ​គ្រប់​គ្រាន់ ដើម្បី​ទិញ​អាហារ​ពេល​ល្ងាច។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ខ្ញុំ​បាន​រៀន​ទុក​ចិ​ត្តព្រះ សម្រាប់​ការ​ផ្គត់​ផ្គង់​របស់​ទ្រង់ប្រ​ចាំ​ថ្ងៃ ។ ការ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចំា អំពី​បទ​ពិសោធន៍​ដែល​ហោរា​អេលីយ៉ា​ធ្លាប់​ជួប​ប្រទះ។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​គាត់​កំពុង​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះ ក្នុង​នាម​ជា​ហោរា​របស់​ទ្រង់ គា​ត់បាន​រៀន​ទុក​ចិត្ត​ការ​ផ្គត់​ផ្គង់​របស់​ព្រះ​ប្រ​ចាំ​ថ្ងៃ។ បន្ទាប់​ពី​លោក​អេលីយ៉ា​បាន​ប្រកាស់​អំពី​ការ​ជំ​នុំ​ជម្រះ​របស់​ព្រះ ដោយ​ឲ្យ​ពួក​អ៊ីស្រា​អែល​ជួប​គ្រោះ​រាំង​ស្ងួត មិន​ទាន់​បាន​យូរ​ប៉ុន្មា​នផង ព្រះ​ទ្រ​ង់ក៏​បាន​បញ្ជូន​គាត់ ទៅ​កន្លែ​ង​មួយ ដែល​គ្មាន​មនុស្ស​រស់​នៅ គឺ​នៅ​ជ្រោះ​កេរីត ដែល​នៅ​ទី​នោះ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រើ​សត្វ​ក្អែក ឲ្យ​ពាំ​អាហារ​មក​ឲ្យ​លោក​អេលីយ៉ា​ជា​​រៀ​ង​រាល់​ថ្ងៃ ហើយ​ក៏​បាន​ប្រទាន​ឲ្យគាត់​មាន​ទឹក​ជ្រោះ​ផឹក​ផង​(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៧:១-៤)។ ប៉ុន្តែ ភាព​រាំង​ស្ងួត​ក៏​បាន​កើត​ឡើង​មែន។ ទឹក​ជ្រោះ​ក៏បា​ន​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ទឹក​អូរ​ដ៏​តូច​មួយ ហើយ​យូរ​ៗ​ទៅ នៅ​ស​ល់​តែចង្អូរ​ទឹ​កហូរដ៏​តូច។ នៅ​ពេល​ដែល​ទឹ​កជ្រោះ​នោះ​រីង​ស្ងួត​អស់ ព្រះ​អម្ចាស់​ក៏​បាន​មាន​បន្ទូល​ប្រាប់​គាត់​ថា “ចូរ​​ក្រោក​​ឡើង ទៅ​ឯ​សារិបតា ជា​ទី​ក្រុង​របស់​ពួក​ស៊ីដូន​អាស្រ័យ​នៅ​ទី​នោះ​វិញ​ចុះ អញ​បាន​បង្គាប់​ស្រី​មេម៉ាយ​ម្នាក់​នៅ​ទី​នោះ ឲ្យ​ចិញ្ចឹម​ឯង”(ខ.៩)។ ស្រុក​សារិបតា មាន​ទីតាំង​នៅ​ក្នុង​នគរ​ស៊ីដូន ដែល​ប្រជា​ជន​នៅ​ទីនោះ ជា​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ពួក​អ៊ីស្រា​អែល។ តើ​មាន​នរណាផ្ត​ល់​ជម្រ​កឲ្យ​លោក​អេលីយ៉ា​នៅ​ទីនោះ​ឬ​ទេ? ហើយ​តើ​ស្រ្តី​មេម៉ាយ​ក្រី​ក្រ មាន​អាហារ​សម្រាប់​រំលែក​ឲ្យ​គាត់​ដែរ​ឬ​ទេ? មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន​សុខ​ចិត្ត​ឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់​ផ្គត់​ផ្គង់​ជា​បរិបូរ ឲ្យ​បាន​រយៈ​ពេល​យូរ មុន​ពេល​ធន​ធាន​របស់​ខ្លួន​រីង​ស្ងួត​អត់ ជាជាង​សូម​ឲ្យ​ទ្រង់​ប្រទាន​ឲ្យ​ខ្លួន​មានធន​ធាន​ល្មម តែ​នឹង​រស់​នៅ​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​វរបិតា​នៃ​យើង​បាន​ខ្សិប​ថា ចូរ​ទុក​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ចុះ…

Read article
ការមិនចុះសម្រុងគ្នា

រំហូរ​នៃ​ជន​ភាស​ខ្លួន ចូល​មក​ក្នុង​សហគមន៍​របស់​ខ្ញុំ បាន​នាំ​ឲ្យមាន​ការ​កើន​ឡើង​នៃ​ពួក​ជំនុំ ក្នុង​តំបន់។ ការ​លូត​លាស់នោះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ឧប​ស័គ្គ​ដែល​យើង​ត្រូវ​ជម្នះ។ សមា​ជិក​ពួក​ជំនុំ​របស់​យើង ត្រូវ​តែ​រៀន​ស្វាគមន៍​អ្នក​មក​ថ្មី​ទាំង​នោះ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ កំពុង​សម្រប​ខ្លួ​ន​នឹ​ងវ​ប្ប​ធម៌​ថ្មី ភាសា​ថ្មី និង​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​តាម​របៀប​ខុស​គ្នា។ ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នេះ​ អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​រឿង​ដែល​មិន​សម​ប្រកប​កើត​ឡើង​បាន។ ការ​យល់​ច្រឡំ និង​ការ​មិន​ចុះ​សម្រុង​គ្នា បាន​កើត​មាន​នៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង ដែល​មាន​មនុស្ស។ ដូច​នេះ ព្រះ​វិហារ​មិន​មែន​ជា​ករណី​លើក​លែង​ទេ។ បើ​យើង​មិន​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ខ្វែង​គំនិត​គ្នា ឲ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូ​វទេ​ បញ្ហា​នេះ អាចមាន​ភាពធ្ងន់ធ្ងរ​កាន់​តែ​ខ្លាំង ប្រែ​ក្លាយ​ទៅ​ជាកា​រ​បែក​បាក់​សាម​គ្គី។ ពេល​ដែល​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិ​មកំពុង​មាន​ការ​លូត​លាស់ មាន​ជម្លោះ​មួយ​បាន​កើត​ឡើង ដោយ​សារ​បញ្ហា​វប្ប​ធម៌​។ ជន​ជាតិ​យូដា​ដែល​និយាយ​ភាសា​ក្រិក(កាន់​តាម​វប្បធម៌​ក្រិក) បាន​ត្អូញ​ត្អែ​ទាស់​នឹង​ជន​ជាតិ​យូដា ដែល​និយាយ​ភាសា​អើរ៉ាម។​ ស្រ្តី​មេម៉ាយ​របស់​ពួក​យូដា​ដែល​និយាយ​ភាសាក្រិ​ក “ត្រូវ​គេ​មើល​រំលង នៅ​ក្នុង​ការចែក​អាហារប្រចំា​ថ្ងៃ”(កិច្ចការ ៦:១)។ ដូច​នេះ ពួក​សាវ័ក​ក៏​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេថា​ “ចូរ​​រើ​ស​យក​៧​នាក់​ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា ជា​អ្នក​មាន​ឈ្មោះ​ល្អ ពេញ​ជា​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ និង​ប្រាជ្ញា នោះ​យើង​ខ្ញុំ​នឹង​តាំង​គេ ឲ្យ​ត្រួត​ត្រា​លើ​ការងារ​នេះ”(ខ.៣)។ អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ជ្រើស​រើស​ទាំង​៧​នាក់ សុទ្ធ​តែ​មាន​ឈ្មោះ​ជា​ភាសា​ក្រិក​(ខ.៥)។ បាន​សេចក្តី​ថា ពួក​គេ​ជាជ​ន​ជាតិ​យូដា ដែល​និយាយ​ភាសាក្រិ​ក ជា​សមាជិក​ពួក​ជំនុំ ដែល​គេ​មិន​បាន​អើពើរ​នោះ។ ការ​សំខាន់​បំផុត គឺ​ពួក​គេ​ទាំង​អស់​គ្នា ត្រូវ​យល់​អំពី​បញ្ហា​នេះ។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​បាន​ដាក់​ដៃ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួក​គេ ហើយ​ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក ពួក​ជំនុំ​ក៏​មាន​ការ​រីក​ចម្រើន​(ខ.៦-៧)។…

Read article
មាននៅគ្រប់ទីកន្លែង និងនៅទីណាក៏គ្មាន

មាន​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ បាន​បាត់​បង់​កូន​វ័យ​ជំទង់​ម្នាក់ ក្នុង​គ្រោះ​ថ្នាក់​រថ​យន្ត​បុក​គ្នា ដូច​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ដែរ។ ពួកគេ​បាន​សរសេរ​សេចក្តី​រំឭក​អំពី​កូន​ស្រី​របស់​ពួក​គេ ឈ្មោះ លីនសេយ(Lindsay) ក្នុង​ការ​សែត​ប្រចាំ​តំបន់​មួយ។ ខ្លឹម​សារ​មួយ ក្នុង​ចំណោម​ខ្លឹម​សារ​ដែល​មាន​ន័យ​បំផុត នៅ​ក្នុង​សំណេរ​របស់​នាង គឺ​ជា​ការ​រៀប​រាប់​ថា : បន្ទាប់​ពីនា​ង​បាន​ប្រាប់​គេ​ថា នាង​បាន​បិទ​រូប​ថត និង​វត្ថុ​អនុស្សាវ​រីយ​របស់​លីនសេយ​ជា​ច្រើន នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​មក នាង​ក៏បា​ន​សរសេរ​ថា “ក្នុង​ផ្ទះ​ខ្ញុំ នៅ​កន្លែង​ណា​ក៏​មាន​រូបលីន​សេយ​ដែរ ប៉ុន្តែ គ្មាន​កន្លែង​ណា​ដែល​មាន​វត្ថ​មាន​ពិត​របស់​នាង​ទេ”។ ទោះ​បី​ជា​កូន​ស្រី​របស់​គ្រួសារ​ទាំង​ពីរ នៅ​តែ​ញញឹម​ចេញ​ពី​រូប​ថត​ក៏​ដោយ វត្ត​មាន​​​ពិត​របស់​ក្មេង​ស្រី​ទាំង​ពីរ នៅ​តែមិន​ឃើញ​មាន នៅ​​កន្លែង​ណា​មួយ​ឡើយ។ រូបរបស់​ពួក​​​គេ​មាន​នៅ​គ្រប់​កន្លែង​ទាំង​អស់នៅក្នុង​ផ្ទះ ទាំង​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត គំនិត និង​រូប​ថត​ទាំងនោះ ប៉ុន្តែ យើងមិនឃើញវត្តមានដ៏ពិតរបស់ពួកគេទេ។ ប៉ុន្តែ ដោយ​ផ្អែក​លើ​ព្រះ​គម្ពីរ យើងអាចជឿ​ជាក់​​ថា វត្ត​មាន​ពិត​នៃ​លីនសេយ និង​មែលសីស្សា គឺ​មាន​នៅ​ទី​កន្លែង​មួយ។ ពួកគេ​កំពុង​នៅ​ក្នុ​ងព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​យេស៊ូវ(២កូរិនថូស ៥:៨)។ វត្ត​មាន​ដ៏​ពិត​របស់​ពួក​គេ កំពុង​នៅ​ជាប់​ជា​មួយ​ព្រះ​មួយ​អង្គ ​ដែល​គង់​នៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង។ យើង​មើល​មិន​ឃើញ​សាច់​ឈាម​របស់​ព្រះ​ទេ។ យើង​ពិត​ជា​មិន​មាន​រូប​ថត​របស់​ទ្រង់ នៅ​លើ​ជញ្ជាំង​របស់​យើង​ទេ។ តាម​ពិត បើ​យើង​មើល​ជុំវិញ​ផ្ទះ​យើង យើង​ប្រហែល​ជា​គិត​ថា យើង​​មិន​ឃើញ​ព្រះ​វត្ត​មាន​ទ្រង់​។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់​គ​ង់​នៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង។ ទោះ​ជា​យើង​ទៅ​ទី​ណា​ក៏​ដោយ ក្នុង​ផែន​ដី​នេះ…

Read article
មិត្តភក្តិដែលខុសពីធម្មតា

មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​តាម​បណ្តាញ​សង្គមហ្វេស​ប៊ុក ច្រើន​តែ​បង្ហោះ​វី​ដេអូ ដែល​និយាយ​អំពី​មិត្ត​ភាព​ដែល​ខុស​ពី​ធម្មតា រវាង​សត្វ​ប្រភេទ​ខុស​គ្នា។ គឺ​ដូច​ជា​នៅ​ក្នុង​វីដេអូ​ដែ​លខ្ញុំបា​ន​មើល​នៅពេ​ល​ថ្មី​ៗ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ទំនាក់ទំនង​ដែល​មិន​អាច​បំបែក​បាន រវាង​កូន​ឆ្កែ និង​សត្វ​ជ្រូក និង​រវាង​សត្វ​ក្តាន់ និង​សត្វ​ឆ្មា ហើយ​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត ខ្ញុំ​បា​ន​ឃើញ​សត្វ​ស្វា​អូរង់អ៊ូតង់​ចិញ្ចឹម​កូន​ខ្លា​បីបួ​នក្បា​លដូ​ច​កូន​វា​បង្កើត។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​គិត​អំពី​មិត្ត​ភាព​ដែល​ខុស​ពី​ធម្មតា ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​រីក​រាយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ចាំ អំពី​ការពិពណ៌​នា អំពី​សួន​ច្បា​អេដែន។ ក្នុង​ការ​ពិពណ៌នា​នោះ អ័ដាំម និង​នាង​អេវ៉ា បាន​រស់​នៅ ដោយ​ភាព​សុខ​ដម ជា​មួយ​ព្រះ និង​ជា​មួយ​គ្នា។ ហើយ​ដោយ​សារ​ព្រះ​ទ្រង់​ប្រទាន​រុក្ខ​ជាតិ ជា​អាហារ​ដល់​ពួក​គេ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ស្រមៃ​ថា សូម្បី​តែ​សត្វ​ក៏​បាន​រស់នៅ​ដោយ​សុខ​សាន្ត​ជា​មួយ​គ្នា​ផង​ដែរ(លោកុប្បត្តិ ១:៣០)។ ប៉ុន្តែ ទិដ្ឋ​ភាព​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​នេះ ត្រូវ​បាន​បំផ្លាញ នៅ​ពេល​ដែល​អ័ដាំម និង​នាង​អេវ៉ា​បាន​ធ្វើ​អំពើ​បាប​(៣:២១-២៣)។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ យើង​មើល​ឃើញ​ទុក្ខ​លំបាក និង​ការ​ប៉ះទង្គិច​គ្នា​មិ​នចេះ​ឈប់ នៅ​ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង​របស់​មនុស្ស និង​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​​​ដទៃ​ទៀតរបស់​ព្រះ​។​ ប៉ុន្តែ ហោរា​អេសាយ បាន​ធានា​ដល់​យើង​ថា ថ្ងៃ​ណា​មួយ “ឆ្កែ​ព្រៃ​នឹង​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​កូន​ចៀម ឯ​ខ្លារខិន នឹង​ដេក​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​កូន​ពពែ ឯ​កូន​គោ និង​សិង្ហ​ស្ទាវ”(១១:៦)។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​កាត់​ស្រាយ​បទ​គម្ពីរ​នេះ​ថា ពេល​អនាគតនោះ នឹង​មក​ដល់​ពេល​ដែ​លព្រះ​យេស៊ូវ​យាង​មក​វិញ​ម្តង​ទៀត ដើម្បី​គ្រង​រាជ។ ពេល​ទ្រង់​យាង​មក​វិញ ការ​បែក​បាក់​នឹង​លែង​មា​នទៀត ហើយ…

Read article