ជ្រកក្រោមស្លាបព្រះអង្គ
ទំនុកដំកើង ៦១ ទូលបង្គំនឹងអាស្រ័យនៅក្នុងពន្លារបស់ទ្រង់ជានិច្ច ទូលបង្គំនឹងជ្រកនៅទីកំបាំង ក្រោមស្លាបទ្រង់។ ទំនុកដំកើង ៦១:៤ មានសត្វក្ងានព្រៃកាណាដាបួនប្រាំគ្រួសារ មានកូនក្ងានតូចៗ ក្នុងស្រះ នៅក្បែរតំបន់ដែលខ្ញុំរស់នៅ។ កូនក្ងានតូចៗទាំងនោះមានរោមស្រមូវៗ និងគួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់។ ខ្ញុំពិបាកឃាត់ខ្លួនឯងមិនឲ្យមើលពួកវា ពេលណាខ្ញុំដើរលេង ឬរត់ហាត់ប្រាណនៅជុំវិញស្រះទឹកនោះ។ តែខ្ញុំបានរៀនជៀសវាងការមើលពួកវាចំភ្នែក និងព្យាយាមនៅឲ្យឆ្ងាយពីពួកវា ពុំនោះទេ មេបារបស់ពួកវាអាចសង្ស័យថា ខ្ញុំមានបំណងមិនល្អ អាចនាំឲ្យពួកវានឹងបញ្ចេញសម្លេងគំរាម ហើយដេញខ្ញុំ។ ព្រះគម្ពីរក៏បានប្រើទិដ្ឋភាពរបស់សត្វការពារកូនតូចរបស់ខ្លួន ដើម្បីពិពណ៌នា អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលមានភាពស្រទន់ និងមានការការពារ សម្រាប់កូនព្រះអង្គ(ទំនុកដំកើង ៩១:៤)។ ក្នុងបទគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ជំពូក៦១ ស្តេចដាវីឌហាក់ដូចជាកំពុងស្រេកឃ្លានការថែរក្សារបស់ព្រះអង្គយ៉ាងដូចនេះផងដែរ។ ទ្រង់បានពិពណ៌នាថា ព្រះអម្ចាស់ជា “ជាទីជ្រកឲ្យទូលបង្គំ គឺជាប៉មយ៉ាងមាំ” (ខ.៣) តែកាលណាចិត្តទ្រង់ត្រូវបង្គ្រប នោះទ្រង់ពោលថា “ទូលបង្គំនឹងអំពាវនាវដល់ទ្រង់ពីចុងផែនដីផង សូមនាំទូលបង្គំទៅឯថ្មដាដែលខ្ពស់ជាងទូលបង្គំ”(ខ.២)។ ទ្រង់ចង់ជ្រកនៅទីកំបាំង ក្រោមស្លាបព្រះអម្ចាស់សារជាថ្មី(ខ.៤)។ ពេលដែលស្តេចដាវីឌបានថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ នូវការឈឺចាប់ និងការស្រេកឃ្លានការប្រោសឲ្យជា ទ្រង់ក៏មានការកម្សាន្តចិត្ត ដោយបានដឹងថា ព្រះអម្ចាស់ស្តាប់ឮទ្រង់អធិស្ឋាន(ខ.៥)។ ដោយសារសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់ដឹងថា ទ្រង់នឹងច្រៀងសរសើរដល់ព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ជាដរាប(ខ.៨)។ ពេលណាយើងមានអារម្មណ៍ថា…
Read article