ពេលដែលយើងបានឃើញព្រះអង្គ
១កូរិនថូស ១៣:៤-១៣ ដ្បិតឥឡូវនេះ យើងមើលឃើញបែបស្រអាប់ ដូចជាដោយសារកញ្ចក់ តែនៅវេលានោះ នឹងឃើញមុខទល់នឹងមុខ។ ១កូរិនថូស ១៣:១២ គ្រូពេទ្យឯកទេសពិនិត្យភ្នែកបានជួយអ៊ែនឌ្រា(Andreas) ជាក្មេងអាយុ៣ឆ្នាំ ឲ្យរៀនប្រើវ៉ែនតាដំបូងរបស់គាត់។ គ្រូពេទ្យក៏បានប្រាប់នាងឲ្យមើលទៅកញ្ចក់ឆ្លុះមុខ។ អ៊ែនឌ្រាក៏បានមើលទៅរូបខ្លួនឯង នៅក្នុងកញ្ចក់ រួចបែរមករកឪពុកគាត់ ដោយទឹកមុខញញឹម ដោយអំណរ និងក្តីស្រឡាញ់។ បន្ទាប់មក ឪពុករបស់អ៊ែនឌ្រាក៏បានជូតទឹកភ្នែកឲ្យអ៊ែនឌ្រាថ្នមៗ ហើយសួរគាត់ថា “ហេតុអ្វីកូនយំ?” អ៊ែនឌ្រាក៏បានឱបករបស់ឪពុកគាត់ ហើយឆ្លើយថា “កូនយំ ព្រោះកូនអាចមើលប៉ាឃើញ”។ គាត់ក៏បានថយក្រោយ ហើយងើយទៅលើបន្តិច មើលចំភ្នែករបស់ប៉ាគាត់ ហើយនិយាយថា “កូនអាចមើលប៉ាឃើញហើយ”។ ខណៈពេលដែលយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរ ដោយការអធិស្ឋាន ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រទានយើងនូវភ្នែក ឲ្យមើលឃើញព្រះយេស៊ូវ “ជារូបអង្គនៃព្រះដ៏មើលមិនឃើញ”(កូល៉ុស ១:១៥)។ ទោះព្រះវិញ្ញាណបានជួយឲ្យភ្នែកខាងវិញ្ញាណរបស់យើងមើលឃើញច្បាស់ តាមរយៈការចម្រើនឡើងផ្នែកចំណេះដឹង តាមរយៈព្រះគម្ពីរ ក៏យើងគ្រាន់តែអាចមើលឃើញផ្នែកតូចមួយនៃវិសាលភាពដែលគ្មានព្រំដែនរបស់ព្រះអង្គ នៅចុងម្ខាងនៃភាពអស់កល្ប។ ពេលណាពេលវេលារបស់យើងនៅលើផែនដីនេះលែងមានទៀត ឬនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងត្រឡប់មកវិញ តាមព្រះបន្ទូលសន្យា យើងនឹងបានឃើញព្រះអង្គច្បាស់(១កូរិនថូស ១៣១២)។ ពេលនោះ យើងនឹងមិនត្រូវការវ៉ែនតាជាជំនួយក្នុងការមើល ក្នុងពេលដែលពេញដោយអំណរ ដែលយើងនឹងបានឃើញព្រះគ្រីស្ទមុខទល់នឹងមុខ ហើយស្គាល់ព្រះអង្គច្បាស់ ដូចដែលព្រះអង្គស្គាល់យើងម្នាក់ៗជាសមាជិកជាទីស្រឡាញ់នៃរូបកាយព្រះគ្រីស្ទដែលជាពួកជំនុំ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបំពេញយើង…
Read article
