ជួយអ្នកទាល់ក្រ
លេវីវិន័យ ២៥:៣៥-៣៨ បើបងឬប្អូនដែលនៅជិតឯង ធ្លាក់ខ្លួនទៅជាក្រ មានកំឡាំងដៃខ្សោយ នោះត្រូវឲ្យឯងទប់ទល់ផង ហើយឲ្យនៅជាមួយនឹងឯងដូចជាអ្នកប្រទេសក្រៅ ឬជាអ្នកស្នាក់ដែរ។ លេវីវិន័យ ២៥:៣៥ កាលពីដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩០០ ច្បាប់បានហាមប្រជាជនស្បែកខ្មៅ និងជនអន្តោប្រវេសន៍ ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក មិនឲ្យជួល ឬទិញអចលនទ្រព្យ ក្នុងទីក្រុងកូរ៉ូណាដូ រដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ាទេ។ បុរសស្បែកខ្មៅម្នាក់ ឈ្មោះហ្កាស់ ថមសិន(Gus Thompson) ដែលធ្លាប់រស់នៅជាទាសករពីកំណើត បានទិញដីមួយកន្លែង និងសង់ផ្ទះជួលមួយខ្នង ក្នុងទីក្រុងកូរ៉ូណាដូ មុនពេលច្បាប់ដែលមានការរើសអើងនេះ ត្រូវបានគេអនុម័ត។ នៅឆ្នាំ១៩៣៩ លោកហ្កាស់ក៏បានជួលផ្ទះនោះ ឲ្យគ្រួសារមួយ ជាជនជាតិអាស៊ី ហើយទីបំផុតក៏បានលក់ដីនោះឲ្យពួកគេ។ ប្រហែលជិត៩៥ឆ្នាំក្រោយមក បន្ទាប់ពីបានលក់ដីនោះហើយ សមាជិកខ្លះក្នុងគ្រួសារជនជាតិអាស៊ីនេះ ក៏បានបរិច្ចាគប្រាក់ដែលទទួលបានពីការលក់នោះ ដល់និស្សិតមហាវិទ្យាល័យ ដែលជាជនជាតិស្បែកខ្មៅ។ ពួកគេក៏កំពុងរត់ការច្បាប់ ដើម្បីដាក់ឈ្មោះឲ្យមជ្ឈមណ្ឌលមួយ នៅក្នុងសកលវិទ្យាល័យសាន់ឌីអេហ្គោ តាមលំនាំឈ្មោះរបស់លោកហ្កាស និងភរិយាគាត់ គឺអ្នកស្រីអេម៉ា(Emma)។ កណ្ឌគម្ពីរលេវីវិន័យ ក៏បានចែងអំពីការប្រព្រឹត្តដោយចិត្តសប្បុរស ចំពោះអ្នកដទៃផងដែរ។ គឺដូចដែលព្រះទ្រង់បានបង្គាប់រាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គថា “បើបងឬប្អូនដែលនៅជិតឯង ធ្លាក់ខ្លួនទៅជាក្រ មានកំឡាំងដៃខ្សោយ នោះត្រូវឲ្យឯងទប់ទល់ផង ហើយឲ្យនៅជាមួយនឹងឯងដូចជាអ្នកប្រទេសក្រៅ…
Read article
