ការសម្រាកក្នុងព្រះគ្រីស្ទ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
លូកា ១០:៣៨-៤២ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា ម៉ាថាៗអើយ នាងព្រួយចិត្តខំប្រឹងរៀបចំធ្វើអីច្រើនម៉្លេះ។ លូកា ១០:៤១ កាលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ការសិក្សាមួយបានធ្វើការវិភាគមកលើទំនាក់ទំនងរវាងជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តរបស់ក្មេងជំទង់ និងបរិមាណនៃដំណេកដែលក្មេងជំទង់ទទួលបាន ជារៀងរាល់យប់។ បន្ទាប់ពីបានអានរបាយការណ៍នៃការសិក្សានេះហើយ យុវតីម្នាក់ក៏បានបញ្ចេញយោបល់ថា “ខ្ញុំហាក់ដូចជាមិនដែលដឹងសោះថា ពេលណាខ្ញុំត្រូវឈប់។ ខ្ញុំបានជំរុញខ្លួនឯងឲ្យខំប្រឹងខ្លាំងណាស់ បានជាខ្ញុំធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ដោយសារការដេកមិនគ្រប់គ្រាន់ និងស្រ្តេស”។ បន្ទាប់មក នាងក៏បាននិយាយថា នាងចង់ដឹងអំពីរបៀបគ្រប់គ្រងពេលវេលា ដើម្បីថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះ។ តើការជាប់រវល់ច្រើន និងការបង្កើតផលផ្លែខាងវិញ្ញាណមានភាពខុសគ្នាដូចម្តេចខ្លះ? ការជាប់រវល់ច្រើនមិនប្រាកដថា ធ្វើការបានច្រើន មានភាពស្មោះត្រង់ ឬបង្កើតផលផ្លែបានច្រើននោះទេ។ ប៉ុន្តែ យើងប្រហែលជាគិតថា ការជាប់រវល់មានសារៈសំខាន់បំផុតសម្រាប់ការរស់នៅ។ ក្នុងបទគម្ពីរលូកា ១០:៤១ ព្រះយេស៊ូវបានក្រើនរំឭកនាងម៉ាថា ដោយសុភាពថា “ម៉ាថាៗអើយ នាងព្រួយចិត្តខំប្រឹងរៀបចំធ្វើអីច្រើនម៉្លេះ”។ នៅពេលនោះ ម៉ារាជាប្អូនស្រីរបស់នាង បានសម្រេចចិត្តអង្គុយនៅទាបព្រះបាទព្រះអម្ចាស់(ខ.៣៩) ជាឥរិយាបថនៃភាពជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលជាជម្រើសល្អជាង។ បើយើងមានចិត្តចង់បម្រើព្រះគ្រីស្ទ តើយើងកំពុងតែធ្វើច្រើនពេក ដោយគិតថា ព្រះអង្គនឹងកត់សំគាល់ឃើញយើងកាន់តែខ្លាំង បើយើងធ្វើកាន់តែច្រើនឬ? បទគម្ពីរកូល៉ុស ៣:១៧ បានចែងថា “ក្នុងគ្រប់ទាំងអស់ ទោះបើការអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើ ដោយពាក្យសំដី ឬកិរិយាក៏ដោយ…
Read article
