CP Hia

You are here:
ភ្នែកនៅលើមេឃ

គេ​បាន​បង្កើត​នូវ​ប្រព័ន្ធ​ដ៏​ស្មុគ​​ស្មាញមួ​យ ដែល​គេ​បា​នហៅ​ថា “ភ្នែក​នៅលើ​​មេឃ”​ ដែល​អាច​ជួយ​នាំផ្លូ​វ​ឡាន យន្ត​ហោះ ​និង​នាវា​ទៅ​កាន់​ទិ​ស​ដៅ គ្រប់​ពេល​វេលា​។​ ឧទាហ​រណ៍ប្រព័ន្ធ​កំណត់​ទីតាំង​ពិភព​លោក ដែល​ហៅកា​ត់​​ថា ជីភីអេស(GPS) ជាប្រ​ព័​ន្ធ​ដែ​ល​មនុ​​ស្ស​ជាច្រើ​ន​បាន​ស្គាល់ ហើយ​វា​ដំណើរ​ការ ដោយសា​រ​មាន​ផ្កាយ​រណ​ប​ពី​២៤​​​​ទៅ​៣២​គ្រឿង ​ក្នុង​លំហរ​អាកាស ដោយ​ធ្វើដំ​ណើរ​វិល​ជុំវិញ​ផែន​ដី ក្នុង​រយៈ​កម្ពស់​ ២០១១២.៥ គឺឡូ​ម៉ែត្រ។ ផ្កាយរ​ណប​ទាំង​នេះ​ត្រូវ​តែរ​ក្សាល្បឿ​ន និង​រយៈ​កម្ព​ស់​ឲ្យ​នៅ​​ថេ​រ​ជា​និច្ច ដើម្បី​នាំ​ផ្លូវ​ឲ្យបា​ន​ត្រឹម​ត្រូវ។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​ យើង​អាច​យ​ក​ភាព​ស្មុ​គ្រ​ស្មាញ​នៃ​ប្រ​ព័ន្ធ​នាំ​ផ្លូវ​ជីភី​អេស​នេះ មក​ធ្វើ​ការ​ប្រៀប​ធៀប​ដ៏​តូច ទៅ​​នឹង​​កា​រ​អ្វី​​ដែល​ព្រះ​អាច​ធ្វើ​បាន។ ព្រះ​បាន​សន្យា​ដល់​រា​ស្រ្ត​អ៊ី​ស្រាអែ​ល​ថា​ ទ្រង់​នឹង​​​​នាំ​​ផ្លូ​វពួក​គេ​​ជា​និច្ច”(អេសាយ ៥៨:១១)។ អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​ដឹង​ថា ទោះ​គាត់​ទៅ​ទី​ណាក៏​ដោ​យ ក៏​ព្រះទ្រ​ង់​ជ្រាប​ដែរ​(ទំនុកដំកើង ១៣៩:៧-៨)។ មុន​ពេល​គេប​ង្កើ​ត​ប្រព័ន្ធ​នាំ​ផ្លូវ​​ជីភី​អេស ព្រះ​ទ្រង់ “បាន​គង់​​​​​​​ពី​លើ​រង្វង់​ផែនដី”(អេសាយ​ ៤០:២២)ហើយ​ទ្រង់​បាន​ទត​ឃើ​ញ​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង​។ ពេលដែ​លយើង​​ដឹ​ង​ថា មាន​នរណា​ម្នាក់​តា​ម​ដាន​យើ​ង គ្រប់​ទី​កន្លែង​ទាំង​អស់ នោះយើ​ង​អាច​មាន​កា​រ​ភ័យ​ខ្លា​ច បើសិ​ន​ជា​យើង​​ចង់​​គេច​​ខ្លួន​ចេញ​ពីអ្ន​​ក​នោះ។ តែ​​សម្រាប់​​គ្រីស្ទ​​បរិស័ទ ​វិញ យើង​​មាន​​អំណរ និ​ង​​ទំ​នុ​ក​​ចិត្ត ​ពេ​ល​​ដែ​ល​​យើ​ង​​​ដឹ​ង​ថា ព្រះ​​តា​​​ម​​មើ​ល​យើង​​​ជា​​និច្ច។ ហេតុ​នេះហើយ​បាន​ជា​អ្ន​ក​និព​ន្ធទំ​នុកដំ​កើង​ទុ​កចិ​ត្ត​ថា​ ព្រះ​ហស្ត​នៃ​ព្រះ​ដឹក​នាំ​គាត់​ជានិច្ច ទោះ​គាត់​នៅក​ន្លែ​ង​ណាក៏​ដោ​យ(ទំនុកដំកើង ១៣៩:១០)។ ព្រះបាន​សន្យាថា​ ទ្រង់​នឹង​ណែនាំ​ ហើយដឹ​ក​នាំ​អ្នក នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។…

Read article
ចូរស្កប់ចិត្តចុះ

សេច​ក្តីស​ណ្តោស ឬកា​រ​ស្កប់​ចិត្ត មិន​មែន​ជា​អ្វី​ដែល​យើង​ងាយ​រក​បាន​ឡើយ។ សូម្បី​តែ​លោក​សាវ័ក​ប៉ុល ដែល​ជា​វិរៈ​បុរ​សនៃ​សេ​ចក្តី​​ជំនឿ ក៏​ត្រូវ​តែ​30រៀន​ស្កប់​ចិត្ត​ផង​ដែរ(ភីលីព ៤:១១) ព្រោះ​ការ​ស្តប់​ចិត្ត​មិន​មែន​​ជា​​បុគ្គលិក​លក្ខណៈ​​​ដែ​លគា​ត់​មាន​ពី​កំណើត​ឡើយ។ សម្រាប់​សាវ័ក​ប៉ុល ការ​​ដែល​​​គា​ត់អា​ចស​រសេរ​ថា គាត់​មាន​​សេចក្តី​ស្កប់​ចិត្ត​​ក្នុ​ង​ស​ណ្ឋាន​គ្រប់​យ៉ាង គឺ​ពិត​​ជា​​អស្ចារ្យ​​ណាស់ ព្រោះ​កាល​នោះ ​គាត់​កំពុង​សរសេរ​សំបុត្រ​​នេះ នៅ​ក្នុង​មន្ទី​ឃុំ​ឃាំង នៅ​ទី​ក្រុង​រ៉ូម។ ដោយ​សារ​គេ​បាន​ចោទ​គាត់ ​​ពី​បទ​នាំបំ​បះ​បំបោរ ពី​បទ​ក្បត់​ជាតិ និងប​ទ​ឧក្រិដ្ឋ​​កំរិ​ត​​ធ្ងន់​​ផ្សេង​ៗ​ទៀត នោះ​គាត់​ក៏បា​នប្តឹ​ងប​ន្តដ​ល់​តុលា​ការ​​កំពូល គឺ​ដល់​ស្តេច​​សេសារ​​​តែម្ត​ង។ ពេល​នោះ គាត់​មិន​មាន​​ជំនួយ​​​ផ្នែកច្បា​ប់ ឬ​មិត្ត​ភក្តិដែ​លមា​នតំណែ​ង​ខ្ពស់​ទេ ដូច​នេះ គាត់​​ត្រូវ​នៅ​រ​ង់ចាំ​ក្នុងគុក រហូត​ដល់​ពេលជំ​នុំជ​ម្រះ​​រឿង​​ក្តី។ ត្រង់ចំ​ណុចនេះ​ តាម​ធម្មតា មនុស្ស​មាន​ចិ​ត្ត​អន្ទៈ​សារ ឬ​មិ​នស​ប្បាយ​ចិត្ត ពេល​ជួប​ស្ថានភា​ព​ដូចគា​ត់។ តែ​ផ្ទុយ​ទៅវិ​ញ គាត់​​បា​ន​សរ​សេ​រ​សំបុត្រ​ទៅកា​ន់ពួ​ក​ជំនុំ នៅ​ក្រុង​ភីលីព ដើម្បីប្រា​ប់​ពួក​គេ​ថា គាត់​បាន​រៀន​​ឲ្យ​​មាន​ការ​ស្កប់​ចិត្ត​​(ឬសេ​ចក្តី​សណ្តោស)។ តើ​គាត់​​បា​នរៀន​​ឲ្យមា​ន​ការ​ស្កប់​ចិត្ត​​ ដោយ​របៀបណា​?​ តាម​ពិត គាត់​បាន​រៀន​មួយ​ជំហាន​ម្តង​ៗ រហូត​ដល់​ពេល​ដែល​គាត់​​អា​ច​មា​ន​​ការ​ស្កប់​ចិ​ត្ត ទោះ​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថាន​ភាព​លំបាក​យ៉ាង​ណាក៏​ដោ​យ។ គាត់​បាន​រៀន​​ទទួ​លយ​កអ្វី​​ក៏​ដោយ ​ដែល​កើត​មាន​ចំពោះ​​​គាត់(ខ​.១២) ព្រម​ទាំង​រៀន​ទទួល​​ដោយ​អ​រ​ព្រះ​គុណ​ នូវ​រាល់​អ្វីៗ​​​ដែល​​ពួក​គ្រីស្ទប​រិស័​ទ​ឯទៀត​​ អាច​​ផ្តល់​​ឲ្យ(ខ.១៤​-១៨)។ ហើយ​អ្វី​ដែល​សំខាន់​បំផុត​នោះ គឺ​គាត់​​បា​ន​ទទួល​ស្គាល់ថា​ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បំពេញ​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ​គ្រប់​យ៉ាង​របស់​គាត់​(ខ.១៩)។ ការស្កប់​ចិត្ត​មិន​កើត​មាន​ ដោយ​ឯក​ឯង​ឡើយ។ វិញ្ញាណ​​ដែ​លចូ​លចិ​ត្តប្រ​កួត​ប្រជែង​ក្នុង​ខ្លួន​យើង​រាល់​គ្នា…

Read article
មានចិត្តរីករាយមិនមែនដើម្បីបង្រ្គប់កិច្ច

ដោយ​សារ​ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ មាន​ការ​ជាប់​រវល់​ខ្លាំង ជួន​កាល នាង​អាច​ចំណាយ​ពេល​តែ​បន្តិច​បន្តួចប៉ុណ្ណោះ សម្រាប់​ចៅ​ៗ​របស់​យើង ជា​រៀង​រាល់​សប្តាហ៍។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ បើអាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន នាង​នឹង​រៀប​ចំ​កាល​វិភាគ ដើម្បី​ចំណាយ​ពេល​ជា​បន្ថែម​ជា​មួយ​ពួក​គេ។ នាង​ធ្វើ​ដូច​នេះ មិន​មែន​ដើម្បី​បំពេញ​តួនាទី​ជា​ជី​ដូន​ឡើយ ​តែ​គឺ​ដោយ​សារនាង​ស្រឡាញ់ពួ​ក​គេ។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ឃើញ​នាង​ចំណាយ​ពេល​ជា​មួយ​ពួក​គេ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​យល់ អំពី​អត្ថ​ន័យ​នៃ​ពាក្យ មាន​ចិត្ត​រីក​រាយ ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ១១៩ ស្តេច​ដាវី​ឌ​បានរៀប​រាប់​ប្រាប់​យើង អំពី “ចិត្ត​រីក​រាយ” ដែល​ទ្រង់​មាន​ចំពោះ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ។ ទ្រង់​បាន​ប្រើ​ពាក្យ មាន​ចិត្ត​រីក​រាយ ប្រាំ​បី​ដងក្នុង​មួយ​ជំពូក​​នេះ​​(ខ.១៦,២៤,៣៥,៤៧,៧០,​៧៧,៩២,​១៧៤)។ ទ្រង់​​មា​នប​ន្ទូល​ថា “ទូលបង្គំ​នឹង​មាន​ចិត្ត​រីករាយ​ចំពោះ​បញ្ញត្ត​ទ្រង់​ទាំង​ប៉ុន្មាន ឥត​ភ្លេច​ព្រះបន្ទូល​ទ្រង់​ឡើយ … ទូលបង្គំ​នឹង​មាន​ចិត្ត​រីករាយ ដោយ​សារ​​សេចក្តី​​បង្គាប់ ​របស់​​ទ្រ​ង់​ ជា​​សេចក្តី​ដែល​​ទូលបង្គំ​បាន​ស្រឡាញ់”(ខ.១៦,៤៧)។ កាល​ណា​អ្នក​និព​ន្ធ​ទំនុក​ដំកើង​សរសេរ​ថា “ទូលបង្គំ​នឹង​មាន​ចិត្ត​រីក​រាយ” នោះ​គាត់​កំពុង​តែ​និយាយ​អំពី​ខ្លួន​គាត់ ដែល​មាន​ចិត្ត​អរ​សប្បាយ។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាងណា​ក៏​ដោយ គាត់​មិន​ដែល​រាប់​ការ​មាន​ចិត្ត​រី​ក​រាយ​ចំពោះ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះ ជា​បន្ទុក​ឡើយ ព្រោះ​គាត់​ស្រឡាញ់​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់។ ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាល ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​​មា​ន​​ជាមួ​យព្រះ​ បាន​នាំ​ឲ្យ​ទ្រង់​ចង់​ដឹង​ថា ព្រះ​ដែល​ទ្រង់​ស្រឡាញ់ សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង​មាន​បន្ទូល​អ្វី​ខ្លះម​កកាន់​ទ្រង់។ យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ពង្រឹង​ទំនាក់​ទំនង ដែល​យើង​មាន​ជាមួ​យ​ទ្រង់ ឲ្យ​បាន​រឹ​ង​មាំ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​រីក​រាយ ចំ​ពោះ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ ដោយ​សារ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​យើង​មាន​ ចំពោះទ្រង់…

Read article
យើងនឹងមិនខកបំណងឡើយ

យើង​មាន​ការ​ងឿង​ឆ្ងល់​ជាខ្លាំ​ង មិន​ដឹង​ថា មូល​ហេតុ​អ្វីបា​ន​ជា​មិត្ត​សំឡាញ់រ​បស់​យើ​ង​ម្នាក់ ចូល​ចិត្ត​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​ញឹក​ញាប់ ទៅ​ក្រុង​ហូបាត(Hobart) ក្នុង​រដ្ឋ​តាសម៉ាញ៉ា(Tasmania) ប្រទេស​អូស្រា្តលីឡើយ​។ ថ្មី​ៗ​នេះ នាង​បាន​អញ្ជើញ​ពួក​យើង ឲ្យ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​​ទី​​នោះ​ ​​ជាមួ​យ​នឹង​នាង​ដែរ។ យើង​ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​ប្រលាន​យន្តហោះ​ ឆ្លង​កាត់​ស្ពាន​​មួយ រួចកា​ត់​តាម​ទីក្រុង​ហូបាត និង​តំបន់​ជាយ​ក្រុង​មួយចំ​នួន។ យើង​បាន​បន្ត​ធ្វើ​ដំណើរ​​ទៅ​មុខ​ទៀត ដោយ​មិន​ឃើញ​មាន​អ្វី​គួ​រ​ឲ្យ​ចាប់អា​រម្មណ៍​នៅ​តាម​ផ្លូ​វ​ទេ។ យើង​បាន​​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ផ្លូវ​បត់​ក្រងិច​ក្រងុក​​ដ៏​លំបាក​ ពីរបី​លើក ​ដែល​តម្រូ​វឲ្យ​យើ​ងបើ​ក​បរ​​យឺ​ត​ៗ ទាំង​ឡើង​ទួល​ខ្ពង់​ផង រួចយើង​ក៏​មើល​ទៅ​តំបន់​ខាង​ក្រោ​ម ឃើញ​ឆ្នេ​រ​​សមុទ្រ ដែល​លាតស​ន្ធឹង​ពី​ចម្ងាយ។ តែ​វា​នៅតែ​គ្មា​ន​អ្វី​ប្លែក​​ដដែល។​ តែ​នៅ​ពេល​ដែ​ល​យើង​ធ្វើ​​ដំណើរ តាម​ផ្លូវ​ចោទ ទៅ​ដល់​គោល​ដៅ​ នៅតំ​បន់​​ខាង​លើ យើង​ក៏​បាន​ឃើញ​ទេស​ភាព​ដ៏អស្ចារ្យ​នៃ​​ទី​ក្រុង​ហូបា​ត ដែល​បាន​បង្ហាញ​ខ្លួន​យ៉ាង​ច្បាស់​ពី​ចម្ងាយ។ ពេល​នោះ សូម្បី​តែ​ស្ពាន​ដែល​​​យើង​​​បា​ន​ឆ្លង ដែល​ហាក់​ដូ​ចជា​គ្មា​ន​​អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យក​ត់ស​ម្គាល់ ក៏បា​ន​​ប្រែ​ជា​ស្រស់​ស្អាត ពេល​ដែល​យើ​ងមើ​ល​វា​ពីច​ម្ងា​យ​ផ​ង​ដែរ។ នេះ​ហើយ​ជាមូ​ល​ហេតុ​ដែល​នាង​ចូល​ចិ​ត្ត​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ទីនោះ ជាញឹក​ញាប់​នោះ។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ ពួក​អ្ន​កត្រួ​សត្រា​យ​នៃ​សេចក្តី​ជំនឿ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ហេព្រើរ ជំពូក​១១ ក៏​មាន​ដំណើរ​ជីវិ​ត​ដែល​ធ្លាប់ជួ​ប​ការ​បត់​ចុះបត់ឡើ​ង​ដ៏ពិ​បាក ព្រម​ទាំង​ជួប​ស្ថាន​ភាព​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ធុញ​​ទ្រាន់​ផង​ដែរ។ ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​នៅ​តែ​ខំ​មមុល​ទៅ​មុខ ដោយ​មិន​ត្រឡប់​ក្រោយ​វិញ។ គោល​ដៅ​​រប​ស់​ពួក​គេនោះ​ គឺ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌ “ជា​ទី​ក្រុង​ដែល​មាន​ឫស​​ជញ្ជាំង​ ​ដែ​ល​ព្រះ​​ទ្រ​ង់​ជា​អ្នក​គូរ ហើយ​ជា​ជាង​សង់”(ខ.១០)។ អ្នក​ស្រី​អេសធើរ ឃ័រ…

Read article
ការប្រកាសឲ្យវិលត្រឡប់

នៅឆ្នាំ ២០១០ បណ្តា​ក្រុម​ហ៊ុន​ផលិត​រថ​យន្ត​ បាន​ប្រកាស​ជា​សាធារណៈ ដើម្បី​ប្រមូល​រថយន្ត​២០លាន​គ្រឿង នៅ​សហ​រដ្ឋ​អាមេរិក ចូល​ក្នុង​រោង​ចក្រ​វិញ ដើម្បី​ធ្វើកា​រ​កែស​ម្រួល​បញ្ហា​ផ្សេង​ៗ ដែល​មាន​ក្នុង​រថ​យន្ត​ទាំង​នោះ។ គ្រាន់​តែ​គិត​ដល់​ចំនួ​ន​ដ៏​ច្រើន​សណ្ឋឹក​នៃ​ឡាន​ដែល​មាន​បញ្ហា ដែល​កំពុ​ងបើ​កប​រ​នៅ​តាម​ដង​ផ្លូវ គឺគួរ​ឲ្យ​យើង​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ណាស់​ទៅ​ហើយ។ ប៉ុន្តែ យើង​នឹង​កាន់តែ​មា​នកា​រ​បារម្ភ​ថែម​ទៀត ពេល​ដែល​បាន​ដឹង​ថា មាន​ម្ចាស់​រថយន្ត​ជា​ច្រើន ​មានកា​រព្រ​ងើយ​កន្តើយ​ ចំពោះ​ការប្រ​កាស​នេះ។ ជាក់​ស្តែង នាយក​ប្រតិ​បត្តិ​នៃ​មជ្ឈ​មណ្ឌល​សុវត្ថិ​ភាព​រថយ​ន្ត​បាន​ដាស់​តឿន​ម្ចាស់រ​ថយ​ន្ត​ថា “សូម​មក​ជួស​ជុល​ដោយ​ឥត​គិត​ថ្លៃ។ វា​អាច​ជួយ​សង្រ្គោះជី​វិ​ត​រប​ស់​អ្នក​បាន”​។ ទោះ​ជា​រថ​យន្តទាំង​នោះ​ អាច​បង្ក​គ្រោះ​ថ្នា​ក់​ដល់​អាយុ​ជីវិត​ក៏​ដោយ ក៏​៣​០​ភាគ​រយ​នៃ​ម្ចាស់​រថ​យន្ត មិន​ដែល​បាន​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​ការ​អំពាវ​នាវ​នេះ​ឡើយ។ យ៉ាង​ណា​មិញ មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មាន​ការ​ព្រងើយ​កន្តើយ ពេល​​​ឮ​ព្រះ​ទ្រង់ ​“ប្រកាស​​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ត្រឡប់​មក​រ​កទ្រ​ង់​វិញ”។ បញ្ហា​ផ្នែក​សីល​ធម៌​ដែល​មនុស្ស​ជាតិ​មាន មិន​មែន​ជា​កំហុស​របស់​ព្រះ​អាទិករ​ដែល​បាន​បង្កើត​ពួ​ក​​គេម​ក​នោះ​ទេ ដូច​នេះ វា​មិន​ដូច​បញ្ហា​ដែល​មាន​ នៅ​ពេល​មនុស្ស​ផលិត​​រថ​យន្តឡើយ​។ ទ្រង់​​បាន​​បង្កើ​​ត​​​អ្វីៗ​គ្រប់យ៉ាង “ឲ្យ​មាន​ភាព​ល្អ​ប្រសើរណាស់”​(លោកុប្បត្តិ ១:៣១) តែ​អំពើ​បាប​រប​ស់ម​នុស្ស​បាន​បំផ្លាញ​ភាព​គ្រ​ប់ល​ក្ខណ៍នោះ​។ ហេតុនេះ​ហើ​យ បា​ន​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​ប្រទាន​​​ឱកាស “ប្រែ​ចិត្ត … ហើយ​​វិ​ល​មក​រកទ្រង់​ ដើម្បី​​ឲ្យ​​បាប​របស់​យើងរាល់គ្នា​បាន​លុប​ចេញ”(កិច្ចការ ៣:១៩)។ ព្រះ​ទ្រង់​មិន​គ្រាន់​តែ​បាន​ប្រទាន​នូវ​ឱកាស​ជួស​ជុល​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស ដោយ​ឥត​គិត​ថ្លៃ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ថែ​​មទាំងធ្វើឲ្យចិត្តនោះ​ផ្លាស់​ប្រែជា​ថ្មី(អេសេគាល ៣៦:២៦ ២កូរិនថូស ៥:១៧)។ យើងអា​ចទ​ទួល ដោយមិ​ន​បង់​ថ្លៃអ្វី​ទា​ល់តែសោះ​(អេភេសូរ ២:៨-៩)…

Read article
កូនចៀម ដែលជាសត្វសិង្ហ

ក្នុង​បទ​គម្ពីរ វិវរណៈ ជំពូក ៥ សាវ័ក​យ៉ូហាន បាន​ពិពណ៌នា​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា សត្វ​​សិង្ហ​​ដែល​​កើត​​​ពី​ពូជ​អំបូរ​យូដា(ខ.៥) និង​ជា​កូន​​ចៀម​មួយ​ ដែល​មើល​ទៅ​ដូច​ជា​បាន​សំឡាប់ (ឬមានរបួស​, ខ.៦)។ យោង​តាម​ប​ទ​គម្ពីរ​នេះ លោក​ឆាល ស្ព័រជិន(Charles Spurgeon) ដែល​ជា​គ្រូ​អធិប្បាយ បាន​សួរ​ថា “ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​ដែល​យើង​បាន​លើក​តម្កើង ទ្រង់​មាន​របួស នៅ​ក្នុង​សិរីល្អ​របស់​ទ្រង់?” ហើយ​គាត់​ក៏បា​ន​បក​ស្រាយ​សំណួរ​នេះ​ថា “ស្នាម​របួស​នៃ​ព្រះ​យេស៊ូវ គឺជា សិរីល្អ​របស់​ទ្រង់”។ នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រៀប​ប្រដូច កូន​ចៀម​មិន​មែន​ជានិ​មិត្ត​​រូប តំណាង​ឲ្យ​អំណាច និង​ជ័យ​ជម្នះ​ឡើ​យ។ មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន​ជ្រើស​រើស​យក​និមិត្ត​រូប​នៃ​ភាព​ខ្លាំង ដែល​នាំ​ឲ្យ​គេ​កោត​សរសើរ​ខ្លួន។ តែ​ព្រះបា​ន​សម្រេច​ព្រះទ័​យ យា​ង​មក​យក​កំណើត​ជា​មនុស្ស ដោយ​ប្រសូត្រ​នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​ជាង​ឈើ​ដ៏​ក្រី​ក្រ​មួយ។ ទ្រង់​បា​ន​មាន​ព្រះ​ជន្ម​គ​ង់​នៅ ជា​គ្រូ​អធិប្បាយ ដែល​ត្រាច់​ចរ​ពី​កន្លែង​មួយ​ ទៅ​​កន្លែ​ង​មួយ​ទៀត ហើយ​បាន​សុគត ក្នុង​នាម​“ជា​កូន​ចៀម​ដែល​គេដឹ​ក​ទៅ​សម្លាប់”(អេសាយ ៥៣:៧) នៅ​​លើឈើ​ឆ្កា​ងរ​បស់​​ពួកសាសន៍​​រ៉ូម៉ាំង។ ពួក​សិស្ស​របស់​ទ្រង់ និង​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​បាន​យល់​ថា ការ​ជាប់​ឆ្កាង​រ​បស់​ទ្រ​ង់ បាន​បញ្ជាក់​ពី​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​អង្គ​បុគ្គល​មួយ ដែល​ហ៊ាន​ប្រឆាំង​នឹង​អំណាច​សាសនា​ដ៏​រឹង​​មាំ ​នៅ​សម័​យ​នោះ។ តែ​ការ​មាន​ព្រះ​ជន្មឡើង​វិញ​នៃ​ព្រះ​យេស៊ូវ គឺ​ជា​ការ​អស្ចារ្យ ដែល​បាន​បង្ហាញ​ប្រាប់​អំពី​អំណាច​ចេស្តា និង​សិ​រីល្អរ​បស់​ព្រះ ដែល​គ្មាន​អ្វី​អាច​ប្រៀប​ផ្ទឹម​​បាន​។ ថ្ងៃ​ណា​មួយ ព្រះ​យេស៊ូវ​នឹង​យាង​មក​វិញ…

Read article
ឱមនុស្សល្ងីល្ងើអើយ!

ខ្ញុំ​យល់ថា ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​យេស៊ូវ ហាក់​ដូច​ជា​ផ្ទុយ​នឹង​បុគ្គ​លិក​លក្ខណៈ​របស់​ទ្រង់ ព្រោះ​ទ្រ​ង់​មាន​ចិត្ត​សុភាព​ណាស់​(ម៉ាថាយ ១៩:១៣-១៥) តែទ្រង់​បាន​ហៅ​អ្នក​ខ្លះ​ថា មនុស្ស​​ល្ងីល្ងើ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារ​ពាក្យ​នេះត្រូវ​បាន​ប្រើជា​ច្រើ​ន​ដង នៅក្នុ​ង​កណ្ឌ​ដំណឹ​ង​ល្អ នោះ​​​ព្រះអ​ម្ចាស់​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​ធ្ងន់​ៗ​ដូចនេះ ដើម្បី​បក​ស្រាយអំ​ពីម​នុស្ស​ដែល​ទ្រង់​កំពុង​មាន​បន្ទូល ជា​ពិសេស គឺ​ពួក​ផារិស៊ី​តែ​ម្តង(មើល​ម៉ាថាយ ២៣:១៧-១៩ លូកា ១១:៣៩-៤០)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​បា​ន​ប្រើពា​ក្យ មនុស្សល្ងីល្ងើ នៅ​ក្នុងរឿង​ប្រៀប​ប្រដូច បន្ទាប់​ពី​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូលព្រមានបុរស​ម្នាក់ អំពី​ការ​ស្រែក​ឃ្លាន​ចង់​បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ(លូកា ១២:១៣-២១)។ គាត់​ជា​មនុស្ស​ល្ងីល្ងើ មិន​មែន​ដោយ​សារ​គាត់​បានព​ង្រីក​ជង្រុក​ឲ្យកាន់​តែ​ធំ ដើម្បីដាក់​​ផល​ដំណាំដ៏​បរិបូរ​របស់​ខ្លួននោះ​ឡើយ(ខ.១៦-១៨)។ តែ​បើគាត់ទុ​កផល​ដំណាំទាំ​ងនោះ នៅ​កណ្តាល​វាល ឲ្យ​មាន​ការ​ខូច​ខាត ដោយសារ​អាកាស​ធាតុ ​នោះគាត់​គឺ​ជាម​នុស្សល្ងី​ល្ងើ​ហើយ។ ហើយ​គា​ត់​ក៏​មិន​ល្ងង់​ដែរ នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​យល់​ថា ផល​ដំណាំ​ដ៏ច្រើន​នោះ ល្មម​ទុ​កស​ម្រាប់​ឲ្យ​គាត់​ប្រើ​ប្រាស់​ជា​​យូរ​ឆ្នាំទៅ​មុខ​ទៀត​នោះ(ខ.១៩)។ និយាយ​រួម យើង​បាន​ទទួល​ការ​ជំរុញ ឲ្យ​យក​តម្រាប់​តាម សត្វ​ស្រម៉ោច នៅ​ក្នុងកា​រ “រក្សា​ទុក” ស្បៀង​អាហារ(សុភាសិត ៦:៦-៨)។ តើ​មនុស្ស​មា​​នភាព​ល្ងីល្ងើ​ ដោយសារ​កត្តា​អ្វីខ្លះ​? គឺ​ដោយ​សារ​ពួក​គេមិ​ន​សម្លឹង​ទៅ​រក​ព្រះ។ ពួក​គេត្រូវ​បា​ន​ហៅថា​ មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ គឺ​ដោយ​សារ​ពួកគេមិ​នបា​ន​ដឹង​ទេ​ថា ជីវិត​របស់​ខ្លួន​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ព្រះ​ហស្ថ​ព្រះ។ ពេ​លដែ​ល​គាត់​កំពុង​រវល់​រៀប​គម្រោង​យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ដើម្បី​ឲ្យ​ជីវិ​តមា​ន​ភាព​ស្រណុក​ស្រួល នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ គាត់​មិ​នបាន​រៀបផែន​ការណ៍ សម្រាប់​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច​ទេ…

Read article
ជីវិតដែលពេញបរិបូរ

ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នៃ​​ការ​​អប​អរ​សាទរ​ការ​ចូល​ឆ្នាំចិ​ន គេ​តែង​មា​នទំនៀម​ទម្លាប់​ប្រើ​ពាក្យ​ដ៏​ជាក់​លាក់ នៅ​ក្នុង​ការ​បោះពុម្ភអក្សរ​ និង​ការ​សន្ទ​នា​គ្នា។ ដូច​ជា​ពាក្យ “ពេញ” ជា​ដើម ដែល​មាន​ន័យ​ថា “បរិបូរ” ហើយ​គេ​ប្រើពា​ក្យនេះ ដើម្បី​ជូន​ពរ​អ្នក​ណា​ម្នាក់ ឲ្យ​មាន​ភាព​សម្បូរ​​សប្បាយ​ផ្នែក​ សម្ភារៈ នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​ថ្មី។ មុន​ពេល​​ដែល​ពួក​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រា​អែល​ចូល​ទឹក​ដី​សន្យា លោក​ម៉ូសេ​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​អំពី​ភោគ​ទ្រព្យ និង​ភាព​សម្បូរ​សប្បាយ ដែល​ពួក​គេ​នឹង​មាន​ក្នុ​ង​ទឹក​ដី​នោះ(ចោទិយកថា ៨:៧-៩)។ ពួក​គេនឹ​ងមាន​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​ការ ហើយ​មាន​លើស​ពី​តម្រូវ​កា​រទៀត​ផង។ ប៉ុន្តែ គាត់​បាន​ដាស់​តឿន​ពួក​គេ អំពី​គ្រោះ​ថ្នាក់ ដែល​បណ្តាល​មក​ពី​ការ​ភ្លេច​ថា ព្រះ​ដែល​បាន​នាំ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​នគរ​អេស៊ីព្ទ ហើយ​ការ​ពារ​ពួក​គេនៅតាម​ផ្លូវ ទ្រង់​ជា​អ្នក​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ជា​ប​រិបូរ​(ខ.១១)។ ដូច​នេះ លោក​ម៉ូសេ​បាន​បង្គាប់​ពួក​គេ​ថា “ត្រូវ​​ឲ្យ​​នឹ​ក​​ពី​​ព្រះ​យេហូវ៉ា ជា​​ព្រះ​​នៃ​​ឯ​ង​វិញ ដ្បិត​​​គឺ​ទ្រង់​ហើយ ដែល​ប្រទាន​ឲ្យ​ឯង​មាន​ឥទ្ធិឫទ្ធិ ឲ្យ​បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ”(ខ.១៨)។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ “ទ្រព្យស​ម្បត្តិ” គឺ​មិន​សំដៅ​ទៅ​លើ​តែ​សម្ភារៈ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ។ អ្វី​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​អ្នក​មាន គឺ​សុទ្ធ​តែ​មក​ពី​ព្រះ។ ព្រះ​អម្ចាស់​យេស៊ូវ​បាន​ប្រាប់​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់​ថា “ខ្ញុំ​បាន​មក ដើម្បី​ឲ្យ​វា​រាល់​គ្នា​មាន​ជីវិត ហើយ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​នោះ​ពេញ​បរិបូរ​ផង”(យ៉ូហាន ១០:១០)។ យើង​ក៏​ប្រហែល​ជា​បាន​ព្យាយាម​បំភ្លេច​ថា ព្រះ​អ​ម្ចាស់​ជា​អ្នក​ដែល​បាន​ប្រទាន​ព​រ​យើង ហើយ​បំពេញ​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ​របស់​យើង។ ជីវិត​របស់​យើង​នឹង​មាន​ភាព​ពេញ​លេច ពេញ​បរិបូរ និង​​ស្កប់​ស្កល់ តែ​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​មាន​ជាប់​នឹង​ព្រះ​យេស៊ូវ​ប៉ុណ្ណោះ។-C.P.Hia

Read article
អាហាររបស់កូនក្មេង

តើ អ្នក​ធ្លាប់​ភ្លក្សអា​ហា​ររបស់​កូន​ក្មេង​ទេ? ខ្ញុំ​ធ្លាប់ វាមាន​រស​ជាតិ​សាប។ ដោយសារ​កូន​ក្មេង​ទើប​កើតម​ក​គ្មាន​ធ្មេញ គ្មាន​អាហារ​ណា​ផ្សេង​ទៀត​សម្រាប់ក្មេ​ង​ឡើយ។ កូន​ក្មេង​មិន​អាច​បរិភោគ​សាច់​បាន​ទេ! គួរ​ឲ្យសោ​កស្តា​យណា​ស់ ដែល​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​មួយ​ចំនួន​ស្កប់​ចិ​ត្តនឹ​ងអា​ហារ​ទន់​ខាង​វិញ្ញាណ។ ពួក​គេ​សប្បាយ​ចិត្ត​នឹ​ងរៀ​នអំពី​បឋម​សិក្សា​នៃសេ​ចក្តី​ពិត ហើយ​មិន​ចង់​រៀន​អ្វី​លើស​ពីមូ​លដ្ឋា​នគ្រឹះ​នៃ​ដំ​ណឹង​ល្អឡើ​យ (ហេព្រើរ ៦:១-២)។ ដោយសារ​តែមិ​ន​ចង់​រៀន​ឲ្យ​ស៊ីជ​ម្រៅ​អំ​ពីសេ​ចក្តី​ពិត និង​បទ​គម្ពី​រផ្សេ​ង​ទៀត ជា​ហេ​តុធ្វើ​ឲ្យ​ពួ​កគេ​មិន​បាន​យល់​ព្រះប​ន្ទូល​នៃ​សេចក្តី​សុចរិត និង​ជំនឿ​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ​ឡើយ(៥:១៣)។ ពួក​គេ​ជឿព្រះ​អង្គយូ​រ​ឆ្នាំហើ​យ តែស​មត្ថ​ភាព​ខាង​វិ​ញ្ញាណរ​ប​ស់ពួ​កគេមិ​នបា​ន​អភិវឌ្ឍ​សោះ ព្រោះ​ពួក​គេ​នៅតែ​ជា​កូ​ន​ខ្ចី។ កាល​ណាកុ​មារ​រីក​លូត​លាស់ខាង​រូ​បកាយ ​ពួក​គេរៀ​ន​បរិភោគអា​ហារ​រឹង ដែល​ផ្តល់​កម្លាំង និង​ជីវិត។ ដូចគ្នា​នេះ​ដែរ អ្នក​ជឿ​ព្រះអ​ង្គគ្រ​ប់រូ​ប​គួរ​តែប​រិភោគអាហារ​​រឹងៗខាងវិញ្ញាណ។ បើអ្នកខកខានមិនបានបរិភោគអាហាររឹងៗ អ្នក​នឹង​ទន់​ខ្សោយ ហើយ​ក៏​មិន​រីក​លូត​លាស់​ឡើយ។ អ្នក​អាច​ប៉ាន់​ប្រមាណ​អាយុ​រប​ស់បុ​គ្គ​លណាម្នា​ក់បា​ន ដោយ​សារ​តែ​សម្លឹង​មើល​រាង​កាយ​ពួក​គេ។ អាយុ​កាល​ខាង​វិញ្ញាណ​នឹង​សម្តែង​ចេញ​មក​ក្រៅ​តាម​រយៈ​សម​ត្ថភា​ព ញែក​ការ​ល្អចេ​ញ​ពីកា​រអា​ក្រក់ នៅក្នុ​ងជី​វិត​រស់​នៅប្រ​ចាំ​ថ្ងៃ។ តើ​អ្នក​មា​ន​សមត្ថ​ភាព​ស្វែង​យល់​ខាង​វិញ្ញាណ​ហើយ​ឬ​នៅ? ឬ​ក៏​អ្ន​កនៅ​តែត្រូ​វការ​អាហារ​ទន់​ៗ​ខាង​វិញ្ញាណ​នៅឡើ​យ?។-C.P. Hia

Read article
ការភ្ញាក់ផ្អើល

មាន​អ្នក​ការសែត​ម្នាក់ បាន​ធ្វើ​ការ​ពិសោធន៍​មួយ ដើម្បី​សាក​ល្បង​ការ​យល់​ដឹង​​របស់​មនុស្ស ។​ គាត់​បាន​ស្នើរសុំ​​លោក​យ៉ូស្វេ ប៊ែល(Joshua Bell)ដែល​អ្នក​លេង​វីយូឡុង​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​ម្នាក់ ឲ្យ​ទៅ​លេងវីយូឡុង ដោយ​លាក់​អត្ត​សញ្ញាណ​របស់​ខ្លួន នៅ​ស្ថានីយ​រថ​ភ្លើង​មួយ នៅ​ពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃ​មួយ ក្នុង​ខែមករា ។​ ពេល​គាត់​កំពុង​លេង​ភ្លេង មាន​មនុស្ស​រាប់​ពាន់​នាក់​បាន​ដើរ​កាត់​គាត់ ប៉ុន្តែ មាន​មនុស្ស​តែ​ពីរ​បីនា​ក់ប៉ុណ្ណោះ ដែល​បាន​ឈប់ ដើម្បី​ស្តាប់​គាត់​លេង​ភ្លេង ។​ ៤៥​នាទី​ក្រោយ​មក មាន​ប្រាក់​កាក់​តែ​ពីរ​បី​សេន​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​គេបា​ន​ទម្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​កេស​វីយូឡុង ដែល​តន្ត្រីករ​ដ៏​ល្បី​រូប​នេះ​បាន​បើក​ចំហរ​នោះ ។​ កាល​ពី​ពី​រ​ថ្ងៃ មុន​ពេល​ការ​ពិសោធន៍​នេះ​ចាប់​ផ្តើម គាត់​បាន​ប្រើ​វីយូឡុង​ម៉ាក Stradivarius ដដែល​នេះ ដើម្បី​សម្តែង​នៅ​​ក្នុ​ង​​ការ​ប្រគុំ​តន្ត្រី​មួយ ដែល​មាន​មនុស្ស​ជាច្រើន​បាន​ទិញ​សំបុត្រ​ក្នុង​តម្លៃ​ដ៏​ថ្លៃ ដើម្បី​ចូល​ស្តាប់​គាត់​លេង​វីយូឡុង ។​ មនុ​ស្ស​យើង​បាន​មាន​ទម្លាប់​ មិន​​​ស្គាល់​​ភាព​ធំ​ឧត្តម្ភ​របស់​អ្នក​ដទៃ តាំង​ពី​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ ។​ ការ​នេះ​​បាន​​កើត​ឡើងចំពោះព្រះយេស៊ូវ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន​​បាន​​ចែង​​ថា “ទ្រង់​​បាន​​គង់​​ក្នុង​លោកិយ ហើយ​លោកិយ … ​មិន​ស្គាល់​ទ្រង់​ទេ”(យ៉ូហាន ១:១០)។ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​បណ្តាជន​ដែល​បាន​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ​ព្រះ​មែស៊ី មិន​បាន​ទទួល​ព្រះ​យេស៊ូវ​​ឲ្យ​បាន​កក់​ក្តៅ? ការ​នេះ ក៏បណ្តាលមកពី​ពួក​គេ​មា​ន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ផង​ដែរ​ ។ មនុស្ស​សម័​យ​បច្ចុប្បន្ន​មិន​​រំពឹ​ង​​ថា នឹង​បាន​ឃើញ​តន្រ្តី​​ករ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ លេង​ភ្លេង​នៅ​តាម​ស្ថានីយ​រថ​ភ្លើង​ទេ ហើយ​​មនុស្ស​នៅ​សម័យ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​មិន​បាន​រំពឹង​ថា ព្រះ​មែស៊ី​ទ្រង់​នឹង​ប្រសូត្រនៅ​​ក្នុង​ក្រោល​សត្វ​ដែរ…

Read article