ការនិយាយប្រាប់ត្រង់ៗ
ព្រមទាំងមានចិត្តសុភាព ហើយស្លូតបូតគ្រប់ជំពូកទាំងអត់ធ្មត់ ហើយទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយស្រឡាញ់។ អេភេសូរ ៤:២ កាលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន នៅពេលព្រឹកថ្ងៃមួយ កូនពៅរបស់ខ្ញុំបានចុះតាមជណ្តើរ ពេលនាងឃើញខ្ញុំកំពុងអង្គុយនៅលើកៅអី នាងក៏បានរត់មករកខ្ញុំ ហើយឡើងអង្គុយនៅលើភ្លៅខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានឱបនាងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ឪពុក ហើយក៏បានថើបថ្ងាសនាងថ្មមៗ ហើយនាងក៏បានបង្ហាញនូវចិត្តសប្បាយរីករាយ។ តែបន្ទាប់មក នាងក៏បានជ្រួញចិញ្ចើម ញាក់ច្រមុះ ហើយក៏បានសម្លឹងទៅពែងកាហ្វេរបស់ខ្ញុំ ដោយការសង្ស័យ។ នាងក៏បាននិយាយដោយស្រទន់ថា “ប៉ា កូនស្រឡាញ់ប៉ា កូនចូលចិត្តប៉ា តែកូនមិនចូលចិត្តក្លិនរបស់ប៉ាទេ”។ ថ្ងៃនោះ កូនស្រីខ្ញុំបាននិយាយការពិត ដោយបំណងល្អទេ។ នាងមិនចង់ឲ្យខ្ញុំមានការអាក់អន់ចិត្តទេ តែនាងមានអារម្មណ៍ថា នាងត្រូវតែនិយាយប្រាប់ខ្ញុំត្រង់ៗ។ ជួនកាល យើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើដូចនេះផងដែរ ក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើង។ ក្នុងបទគម្ពីរអេភេសូរ ជំពូក៤ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើងអំពីរបៀបទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នា ជាពិសេស នៅពេលដែលយើងពិបាកនិយាយការពិត។ គឺដូចគាត់បានប្រាប់យើងឲ្យ “មានចិត្តសុភាព ហើយស្លូតបូតគ្រប់ជំពូកទាំងអត់ធ្មត់ ហើយទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយស្រឡាញ់”(ខ.២)។ ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្លូតបូត និងការអត់ធ្មត់ ជួយឲ្យទំនាក់ទំនងរបស់យើងមានគ្រឹះរឹងមាំ។ យើងត្រូវមានលក្ខណៈសម្បត្តិទាំងនេះ ដើម្បីឲ្យយើងអាចនិយាយការពិត ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់(ខ.១៥) តាមការដឹកនាំរបស់ព្រះ ហើយបញ្ចេញតែពាក្យណាដែលល្អ សំរាប់នឹងស្អាងចិត្តតាមត្រូវការ ដើម្បីឲ្យបានផ្តល់ព្រះគុណដល់អស់អ្នកដែលស្តាប់(ខ.២៩)។…
Read article
ស្រឡាញ់ដូចភ្លើងដែលឆាបឆេះ
ហើយជំហួលនៃសេចក្តីនោះក៏ជាជំហួលនៃភ្លើង ជាអណ្តាតភ្លើងយ៉ាងសហ័សដែលមកពីព្រះ។ បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ៨:៦ លោកវីលៀម ប្លេក(William Blake) ជាកវីកំណាព្យ ជាងគំនូរ និងអ្នកបោះពុម្ភ បានអរសប្បាយនឹងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាមួយអ្នកស្រីខាតធ័ររីន(Catherine) ជាភរិយារបស់គាត់។ ចាប់តាំងពីថ្ងៃរៀបការរបស់ពួកគេ រហូតដល់ពេលគាត់លាចាកលោកនៅឆ្នាំ ១៨២៧ អ្នកទាំងពីរតែងតែបានធ្វើការជាដៃគូរជានិច្ច។ អ្នកស្រីខាតធ័ររីនបានដាក់ពណ៌ឲ្យរូបគំនូរដែលលោកវីលៀមបានគូរព្រៀង ហើយពួកគេនៅតែមានការប្តូរផ្តាច់ ទោះជាមានភាពក្រីក្រ និងបញ្ហាប្រឈមផ្សេងៗ អស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ សូម្បីតែនៅសប្តាហ៍ចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់លោកប្លេក ពេលដែលសុខភាពគាត់បានចុះខ្សោយ គាត់នៅតែបន្តគូរគំនូរ ហើយគាត់ក៏បានគូររូបមុខប្រពន្ធគាត់ ក្នុងគំនូរព្រៀងចុងក្រោយរបស់គាត់។ ៤ឆ្នាំក្រោយមក អ្នកស្រីខាតធ័ររីនក៏បានលាចាកលោកផងដែរ ដោយដៃគាត់កំពុងកាន់ខ្មៅដៃរបស់ស្វាមីគាត់ជាប់។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏រឹងមាំរបស់លោកប្លេក បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលមានចែងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរបទចម្រៀងសាឡូម៉ូន។ កណ្ឌគម្ពីរនេះបានពិពណ៌នា អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ក្នុងបរិបទនៃទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ តែអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ នៅសម័យពួកជំនុំដំបូងបានជឿថា កណ្ឌគម្ពីរនេះក៏បានចង្អុលបង្ហាញ ឲ្យយើងងាកទៅរកសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមិនចេះរលត់ ដែលព្រះយេស៊ូវមានចំពោះអ្នកដើរតាមព្រះអង្គ។ បទចម្រៀងនេះក៏បានពិពណ៌នា អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលខ្លាំងដូចសេចក្តីស្លាប់ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច ដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់ ព្រោះសេចក្តីស្លាប់ ជាចំណុចចុងក្រោយ ដែលមិនអាចជៀសរួច ដែលមនុស្សបានស្គាល់(៨:៦)។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏រឹងមាំនេះ “ក៏ជាជំហួលនៃភ្លើង ជាអណ្តាតភ្លើងយ៉ាងសហ័សដែលមកព្រះ”(ខ.៦)។ ហើយខុសពីភ្លើងដែលយើងធ្លាប់ស្គាល់…
Read article
មិនមែនរាប់អានតែមនុស្សវិជ្ជមាន
ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់ថា ត្រូវស្រឡាញ់ពួកខ្មាំងសត្រូវ។ ម៉ាថាយ ៥:៤៤ កាលពីក្មេង ខ្ញុំបានឮម្តាយរបស់ខ្ញុំនិយាយប្រាប់ខ្ញុំម្តងហើយម្តងទៀត រាប់ពាន់ដង កុំឲ្យស្តាប់តាមការអូសទាញរបស់មិត្តភក្តិ តែឲ្យស្តាប់ការណែនាំរបស់គាត់វិញ។ គាត់តែងតែនិយាយដូចនេះ ក្នុងពេលដែលខ្ញុំកំពុងទទួលរងសម្ពាធរបស់មិត្តភក្តិ។ គាត់កំពុងព្យាយាមបង្រៀនខ្ញុំ កុំឲ្យដើរតាមហ្វូង។ ខ្ញុំមិនមែនជាក្មេងទៀតទេ តែផ្នត់គំនិតដែលចូលចិត្តដើរតាមហ្វូង នៅតែបន្តមានក្នុងចិត្តខ្ញុំ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងច្រើនតែឮគេបង្រៀនយើងឲ្យសេពគប់តែមនុស្សវិជ្ជមានបានហើយ។ នេះជាទស្សនៈដ៏ពេញនិយម ក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ន តែយើងត្រូវសួរខ្លួនឯងថា “តើព្រះគ្រីស្ទសេពគប់តែមនុស្សវិជ្ជមានដែរឬ?” ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយ ជំពូក៥ មានខជាច្រើន ដែលបានចាប់ផ្តើមដោយឃ្លា “ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់ថា… ”។ ព្រះអង្គបានប្រើឃ្លានេះជាញឹកញាប់ ព្រោះព្រះអង្គជ្រាបច្បាស់ថា លោកិយកំពុងតែនិយាយអ្វីខ្លះប្រាប់យើង។ តែព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងរស់នៅ ខុសពីលោកិយ។ ជាក់ស្តែងព្រះអង្គបានបង្គាប់យើងថា “ត្រូវស្រឡាញ់ពួកខ្មាំងសត្រូវ ត្រូវឲ្យពរដល់អ្នកណាដែលប្រទេចផ្តាសា ត្រូវប្រព្រឹត្តល្អនឹងអ្នកណាដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា ហើយត្រូវអធិស្ឋានឲ្យអ្នកណាដែលធ្វើទុក្ខបៀតបៀនដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ”(ខ.៤៤)។ ក្រោយមក ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សាវ័កប៉ុលបានប្រើពាក្យ ខ្មាំងសត្រូវ សំដៅមកលើនរណា? គឺសំដៅមកលើយើងរាល់គ្នា។ ព្រោះកាលយើងមិនទាន់ជឿព្រះ យើងជាខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះអង្គ(រ៉ូម ៥:១០)។ លោកិយបានប្រាប់យើងថា “ពុតគ្រូកុំត្រាប់ ច្បាប់គ្រូឲ្យយក” តែព្រះយេស៊ូវបានធ្វើជាគំរូ ដោយប្រព្រឹត្ត ដូចអ្វីដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។…
Read article
ជាបញ្ហារបស់ចិត្ត
ព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលដូច្នេះ ចូរវិលមកវិញ ចូរបែរចេញពីរូបព្រះរបស់ឯងរាល់គ្នាទៅ ហើយងាកមុខពីអស់ទាំងការគួរស្អប់ខ្ពើមរបស់ឯងរាល់គ្នាចុះ។ អេសេគាល ១៤:៦ មានពេលមួយ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ ជាគ្រូគង្វាលជនជាតិហ្កាណា បានបញ្ចាំងពន្លឺពិលមកលើរូបឆ្លាក់មួយ ដែលគេបានផ្អែកពីលើជញ្ជាំងផ្ទះខ្ទមមួយ ហើយប្រាប់ខ្ញុំថា “តើអ្នកឃើញទេ? នេះជារូបព្រះប្រចាំភូមិនេះ”។ រៀងរាល់ពេលល្ងាចថ្ងៃអង្គារ លោកគ្រូគង្វាលស៊ែម(Sam) បានធ្វើដំណើរចូលទៅក្នុងព្រៃ ដើម្បីបង្រៀនព្រះគម្ពីរ ក្នុងភូមិដាច់ស្រយាលមួយនេះ។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរអេសេគាល យើងឃើញថា ការថ្វាយបង្គំរូបព្រះបានបណ្តាលឲ្យសាសន៍យូដាជួបរឿងអាក្រក់ៗជាច្រើន។ ពេលដែលអ្នកដឹកនាំ នៅទីក្រុងយេរូសាឡិម មកជួបហោរាអេសេគាល ព្រះទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលមកកាន់គាត់ថា “ពួកអ្នកទាំងនេះបានតាំងរូបព្រះរបស់គេ នៅក្នុងចិត្តខ្លួន ក៏បានដាក់ហេតុចំពប់របស់អំពើទុច្ចរិតខ្លួន នៅចំពោះមុខហើយ”(១៤:៣)។ ព្រះទ្រង់មិនគ្រាន់តែបានព្រមានពួកគេ មិនឲ្យថ្វាយបង្គំរូបឆ្លាក់ធ្វើពីឈើ ឬថ្មប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះអង្គក៏បានបង្ហាញពួកគេផងដែរថា ការថ្វាយបង្គំរូបព្រះជាបញ្ហា នៅក្នុងចិត្ត។ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានបញ្ហានេះ។ គ្រូបង្រៀនព្រះគម្ពីរឈ្មោះ អាលីស្ទែរ បេក(Alistair Begg) បានពិពណ៌នាថា “រូបព្រះគឺជាអ្វីៗ ដែលយើងចាត់ទុកថា សំខាន់ជាងព្រះ និងអ្វីៗដែលយើងគិតថា មានសារៈសំខាន់ នៅក្នុងការស្វែងរកសន្តិភាព ការលើកដំកើងខ្លួនឯង ការស្កប់ចិត្ត ឬការទទួលស្គាល់ពីអ្នកដទៃ”។ សូម្បីតែអ្វីៗដែលហាក់ដូចជាមានភាពត្រឹមត្រូវ ក៏អាចក្លាយជារូបព្រះរបស់យើងផងដែរ។ ពេលណាយើងស្វែងរកការកម្សាន្តចិត្ត ឬតម្លៃរបស់ខ្លួនឯង…
Read article
ការជ្រើសរើសដែលគ្មានលក្ខខណ្ឌ
ព្រះទ្រង់បានសម្រេចព្រះទ័យសង្រ្គោះរាស្រ្តព្រះអង្គ មិនមែនផ្អែកទៅលើការពិតដែលថា ពួកគេជានរណា ឬពួកគេបានធ្វើអ្វីនោះទេ តែផ្អែកទៅលើការសព្វព្រះទ័យ ប្រកបដោយព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គ។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្រ្ពោល(R.C. Sproul) សូមបកស្រាយ អំពីគោលលទ្ធិនៃការជ្រើសរើសដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ ដែលបានថ្វាយសិរីល្អគ្រប់យ៉ាងដល់ព្រះ ក្នុងការប្រោសលោះយើង។ អត្ថបទ ទេវសាស្រ្តកំណែទម្រង់មិនគ្រាន់តែបានបង្រៀន អំពីគោលលទ្ធិនៃការជ្រើសរើសប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏បានបង្រៀនអំពីគោលលទ្ធិនៃការជ្រើសរើសដែលគ្មានលក្ខខណ្ឌ ដែលមានន័យថា ព្រះគុណនៃការជ្រើសរើស ដែលព្រះអង្គប្រទានដល់អ្នកដែលព្រះអង្គបានសង្រ្គោះ មិនបានផ្អែកទៅលើលក្ខខណ្ឌខ្លះ ដែលព្រះអង្គបានឃើញក្នុងពួកគេនោះទេ តែផ្អែកទៅលើការសព្វព្រះទ័យ ដោយអធិបតេយ្យភាព ឬអំណាចគ្រប់គ្រងទាំងស្រុងរបស់ព្រះអង្គ។ ហើយទោះព្រះអង្គបានតម្រូវឲ្យមានភាពចាំបាច់នៃជំនឿ ក៏ព្រះអង្គបានសង្រ្គោះពួកគេ ដោយបំពេញលក្ខខណ្ឌដែលព្រះអង្គបានបង្កើត តែព្រះអង្គបានបំពេញតាមលក្ខខណ្ឌនោះ តាមព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់អ្នកដែលជាអ្នកទទួលព្រះគុណនៃការជ្រើសរើសរបស់ព្រះអង្គ។
Read article
ព្រះអង្គមិនដែលយឺតពេលឡើយ
ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា ប្អូននាងនឹងរស់ឡើងវិញ។ យ៉ូហាន ១១:២៣ គ្រូគង្វាលរបស់ខ្ញុំជាជាតិអាមេរិក បានមកលេងទីប្រជុំជនតូចមួយ នៅតំបន់អាហ្វ្រិកខាងលិច។ គាត់បានព្យាយាមមកព្រះវិហារឲ្យទាន់ម៉ោង ដើម្បីចូលរួមកម្មវិធីថ្វាយបង្គំនៅម៉ោង១០ព្រឹក។ ទោះជាយ៉ាងក៏ដោយ ពេលគាត់មកដល់ គាត់មិនឃើញមាននរណាម្នាក់មានវត្តមាននៅទីនោះសោះ។ ដូចនេះ គាត់ក៏បានរង់ចាំ អស់មួយម៉ោងហើយ មួយម៉ោងទៀត។ ទីបំផុត នៅម៉ោងប្រហែល១២ ៣០នាទី លោកគ្រូគង្វាលប្រចាំតំបន់បានមកដល់ បន្ទាប់ពីការដើរមកពីចម្ងាយ ដោយមានក្រុមចម្រៀងមកជាមួយ និងសមាជិកពួកជំនុំនៅក្នុងក្រុងនោះ ហើយកម្មវិធីថ្វាយបង្គំក៏បានចាប់ផ្តើម។ ក្រោយមកគាត់ថា កម្មវិធីនោះបានចាប់ផ្តើមតាមពេលដែលព្រះបានកំណត់។ គាត់ថា “ព្រះវិញ្ញាណបានស្វាគមន៍យើងចូលក្នុងការថ្វាយបង្គំ ហើយព្រះទ្រង់មិនដែលយឺតឡើយ”។ គ្រូគង្វាលរបស់ខ្ញុំបានដឹងថា វប្បធម៌នៅទីនោះ មានភាពខុសប្លែកពីវប្បធម៌របស់គាត់ ដោយមូលហេតុដ៏ល្អ។ ការកំណត់ពេលវេលាហាក់ដូចជាមានភាពខុសគ្នាពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ តែព្រះគម្ពីរទាំងមូលបានចែង អំពីលក្ខណៈដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ ដែលតែងតែទាន់ពេលជានិច្ច។ ហេតុនេះហើយបានជា ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដំណើរមកប្រោសលោកឡាសា បន្ទាប់ពីគាត់បានស្លាប់អស់៤ថ្ងៃហើយ។ កាលនោះ បងស្រីរបស់លោកឡាសាបានសួរព្រះអង្គថា “ព្រះអម្ចាស់អើយ បើសិនជាទ្រង់បានគង់នៅទីនេះ នោះប្អូនខ្ញុំម្ចាស់មិនបានស្លាប់ទេ”(យ៉ូហាន ១១:២១)។ យើងប្រហែលជាគិតដូចនេះផងដែរ ដោយឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីព្រះទ្រង់មិនប្រញាប់ជួយដោះស្រាយបញ្ហាយើង។ តែយកល្អ យើងគួរតែរង់ចាំចម្លើយ និងព្រះចេស្តាព្រះអង្គ ដោយជំនឿ។ គឺដូចដែលទេវវិទូឈ្មោះ ហោវើត…
Read article