មានចិត្តស្រេកឃ្លានយុត្តិធម៌
មានពរហើយ អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លាននូវសេចក្តីសុចរិត ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងបានឆ្អែត។ ម៉ាថាយ ៥:៦ ហេតុការណ៍ដ៏តក់ស្លុតនៃការធ្វើឃាតលោកបណ្ឌិត ម៉ាទីន លូស័រ ឃីង(Dr. Martin Luther King Jr.) បានកើតឡើង ក្នុងពេលដែលចលនាទាមទារសិទ្ធិជនស៊ីវិលនៅអាមេរិក បានឈានដល់ចំណុចខ្ពស់បំផុត ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០។ តែ៤ថ្ងៃក្រោយមក អ្នកស្រីខូរេតា ស្កត់ ឃីង(Coretta Scott King) ដែលជាភរិយារបស់គាត់ ក៏បានបន្តដឹកនាំបាតុកម្ម ដោយចិត្តក្លាហានជំនួសគាត់។ អ្នកស្រីខូរេតាមានចិត្តឆេះឆួល នៅក្នុងការទាមទាយុត្តិធម៌ ហើយបានដឹកនាំចលនាសំខាន់ៗជាច្រើនទៀត ដោយចិត្តក្លាហាន។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “មានពរហើយ អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លាននូវសេចក្តីសុចរិត ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងបានឆ្អែត”(ម៉ាថាយ ៥:៦)។ យើងដឹងថា ព្រះទ្រង់នឹងយាងត្រឡប់មកវិញ ដើម្បីប្រទាននូវសេចក្តីយុត្តិធម៌ ក្នុងការជំនុំជម្រះចុងក្រោយ តែទំរាំតែដល់ពេលនោះ យើងមានឱកាសចូលរួម នាំឲ្យយុត្តិធម៌របស់ព្រះអង្គកើតមាន នៅលើផែនដី ដូចអ្នកស្រីខូរេតាផងដែរ។ បទគម្ពីរអេសាយ ជំពូក ៥៨ បានចែងច្បាស់ នូវការអ្វីដែលព្រះទ្រង់ត្រាស់ហៅរាស្រ្តព្រះអង្គ ឲ្យធ្វើ ដូចជា ដោះច្រវ៉ាក់ដ៏អយុត្តិធម៌ ដោះលែងអ្នកដែលគេសង្កត់សង្កិន ចែកអាហារដល់អ្នកអត់ឃ្លាន ……
Read article
ទំនួញប្រែក្លាយជាការសរសើរដំកើង
គង់តែខ្ញុំនឹងរីករាយ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំនឹងអរសប្បាយក្នុងព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះខ្ញុំដែរ។ ហាបាគុក ៣:១៨ អ្នកស្រីម៉ូនីកា(Monica) បានអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ ឲ្យកូនប្រុសគាត់វិលត្រឡប់មកព្រះវិញ។ គាត់បានសោកសង្រេង ដោយសារកូនប្រុសគាត់ដើរផ្លូវខុស ហើយថែមទាំងតាមរកកូនប្រុសគាត់ ក្នុងទីក្រុងមួយចំនួន ដែលកូនប្រុសគាត់បានសម្រេចចិត្តទៅរស់នៅ។ ស្ថានភាពហាក់ដូចជាអស់សង្ឃឹម។ បន្ទាប់មក ថ្ងៃមួយ មានរឿងមួយបានកើតឡើង។ ព្រះទ្រង់បានធ្វើការក្នុងចិត្តកូនប្រុសគាត់ តាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យ។ ក្រោយមក កូនប្រុសគាត់ក៏បានក្លាយជាទេវវិទូ ដែលស្ថិតក្នុងចំណោមទេវវិទូដ៏ល្បីល្បាញបំផុតរបស់ពួកជំនុំ។ កូនប្រុសគាត់មានឈ្មោះថា អូគូស្ទីន ជាអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំ នៅទីក្រុងហ៊ីផូ។ ព្រះទ្រង់ហាក់ដូចជាមិនធ្វើអ្វីសោះ ខណៈពេលដែលអ្នកមានអំណាចកំពុងប្រព្រឹត្តអំពើអយុត្តិធម៌(ហាបាគុក ១:៤) ហោរាហាបាគុកក៏បានពោលទំនួញថា “តើត្រូវឲ្យទូលបង្គំអំពាវនាវដល់កាលណាទៀត”(ហាបាគុក ១:២)។ ចូរយើងគិតអំពីពេលដែលយើងបានបែរមករកព្រះ ដោយភាពអស់សង្ឃឹម ដោយពោលទំនួញរបស់យើង ដោយសារអំពើអយុត្តិធម៌ ឬបញ្ហាសុខភាពដែលហាក់ដូចជាគ្មានសង្ឃឹម ការខ្វះខាតក្នុងគ្រួសារ ឬមួយកូនយើងដើរចេញពីព្រះ។ រៀងរាល់ពេលហោរាហាបាគុកពោលទំនួញ ព្រះទ្រង់ស្តាប់គាត់។ ខណៈពេលដែលយើងរង់ចាំ ដោយជំនឿ យើងអាចរៀនកែប្រែការសោកសង្រេងរបស់យើង ឲ្យក្លាយជាការសរសើរដំកើង តាមគំរូរបស់លោកហោរា។ គឺដូចដែលគាត់បានពោលសរសើរដំកើងព្រះអម្ចាស់ថា “គង់តែខ្ញុំនឹងរីករាយ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំនឹងអរសប្បាយក្នុងព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះខ្ញុំដែរ”(៣:១៨)។ ពេលដែលព្រះទ្រង់បង្ហាញផ្លូវទ្រង់ គាត់មិនបានយល់ទាំងស្រុង តែគាត់បានទុកចិត្តព្រះអង្គ ដោយបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីជំនឿ តាមរយៈការពោលទំនួញ…
Read article
ការចាប់ផ្តើមជាថ្មី
ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមជួយព្រលឹងទូលបង្គំ ឲ្យរួចពីបបូរមាត់ដ៏កំភូត ហើយពីអណ្តាតដែលបញ្ឆោត។ ទំនុកដំកើង ១២០:២ “ការយល់ដឹងរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទអាចនាំឲ្យមានការឈឺចាប់ បន្ទាប់ពីយើងបានសន្និដ្ឋានថា រឿងអ្វីមួយគឺជាការពិត តែតាមពិត វាជាការកុហកសោះ”។ នេះជាអ្វីដែលលោកយូជីន ភីធ័រសិន(Eugene Peterson) បានសរសេរ ក្នុងការពន្យល់ដ៏មានអំណាច អំពីបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១២០។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១២០ ជាបទគម្ពីរទំនុកដំកើងទី១ ក្នុងចំណោម “បទគម្ពីរទំនុកដំកើងរបស់អ្នកឡើងភ្នំ”(ទំនុកដំកើង ១២០-១៣៤) ដែលរាស្រ្តរបស់ព្រះបានច្រៀង ក្នុងការធ្វើដំណើរជាក្រុមតាមផ្លូវចោទ ឡើងទៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីធ្វើពិធីបុណ្យ។ គាត់បានបកស្រាយថា បទគម្ពីរទំនុកដំកើងនេះបាននិយាយអំពីការស្តាប់បង្គាប់ ដែលមានរយៈពេលយូរ ក្នុងការធ្វើដំណើរតាមទិសដៅតែមួយ ពោលគឺបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីទិដ្ឋភាពនៃការធ្វើដំណើរខាងវិញ្ញាណឆ្ពោះទៅរកព្រះ។ ការធ្វើដំណើរនេះអាចចាប់ផ្តើមបាន ទាល់តែយើងមានការយល់ដឹងដ៏សំខាន់ថា យើងត្រូវការអ្វីមួយដែលខុសពីមុន។ លោកភីធ័រសិនបានបកស្រាយដូចនេះថា “ដើម្បីឲ្យមនុស្សម្នាក់អាចចាប់ផ្តើមការធ្វើដំណើរតាមផ្លូវរបស់គ្រីស្ទាន គាត់ត្រូវតែមានចិត្តស្អប់ខ្ពើមផ្លូវចាស់របស់គាត់…បានសេចក្តីថា គាត់មានការឆ្អែតចិត្តចំពោះផ្លូវរបស់លោកិយ មុនពេលគាត់មានចិត្តចង់ចូលទៅក្នុងពិភពនៃព្រះគុណព្រះ”។ យើងងាយនឹងមានការបាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារភាពប្រេះបែក និងភាពអស់សង្ឃឹម ដែលយើងឃើញមានក្នុងលោកិយ ដែលនៅជំវិញខ្លួនយើង ដែលមានដូចជាភាពអសីលធម៌នៃវប្បធម៌យើង ដែលច្រើនតែមិនអើពើ ចំពោះអំពើអាក្រក់ដែលគេកំពុងតែធ្វើមកលើអ្នកដទៃ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១២០ បានពោលទំនួញអំពីរឿងនេះ យ៉ាងស្មោះត្រង់ថា “ខ្ញុំចូលចិត្តខាងសេចក្តីសុខ តែកាលណាខ្ញុំថាទៅ…
Read article
ហ៊ានប្រឈមមុខដាក់ហ្វូងមនុស្ស
ដ្បិតខ្ញុំស្ទើរតែនឹងសូមឲ្យព្រះគ្រីស្ទដាក់បណ្តាសាខ្ញុំវិញ ជំនួសបងប្អូនជាញាតិសន្តានរបស់ខ្ញុំ ខាងឯសាច់ឈាម។ រ៉ូម ៩:៣ ទស្សនវិទូ និងអ្នកនិពន្ធឈ្មោះ ហាណា អ័រេន(Hannah Arendt ឆ្នាំ ១៩០៦-៧៥) បានធ្វើការសង្កេតឃើញថា “គេបានរកឃើញថា មានមនុស្សដែលហ៊ានប្រឆាំងនឹងស្តេចដែលមានអំណាចបំផុត ហើយបានបដិសេធន៍មិនក្រាបបង្គំ នៅចំពោះស្តេចទាំងនោះ”។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ទៀតថា “ប៉ុន្តែ មានមនុស្សមិនច្រើនទេ ដែលហ៊ានប្រឆាំងនឹងហ្វូងមនុស្ស ដោយប្រកាន់គោលជំហរតែម្នាក់ឯង នៅចំពោះមុខមនុស្សជាច្រើនសន្ធឹកដែលកំពុងវង្វេង ដោយប្រឈមមុខដាក់ភាពវឹកវររបស់ពួកគេ ដោយគ្មានអាវុធ”។ ក្នុងនាមគាត់ជាជនជាតិយូដា ឬជ្វីប អ័រេនបានជួបរឿងនេះដោយផ្ទាល់ ក្នុងប្រទេសអាឡឺម៉ង ដែលជាប្រទេសកំណើតរបស់គាត់។ ការដែលហ្វូងមនុស្សបដិសេធន៍គាត់ដូចនេះ គឺពិតជាគួរឲ្យភ័យខ្លាចណាស់។ សាវ័កប៉ុលបានជួបប្រទះការបដិសេធន៍ដូចនេះផងដែរ។ គាត់បានទទួលការអប់រំក្លាយជាពួកផារិស៊ី និងគ្រូក្រឹត្យវិន័យ ហើយជីវិតគាត់ក៏បានក្រឡាប់ចក្រ ពេលដែលគាត់បានជួបព្រះយេស៊ូវ ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ កាលនោះ គាត់កំពុងធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងដាម៉ាស ដើម្បីបៀតបៀនអ្នកជឿព្រះគ្រីស្ទ(កិច្ចការ ៩)។ បន្ទាប់ពីគាត់បានទទួលជឿព្រះអង្គហើយ គាត់ក៏បានទទួលរងការបដិសេធន៍ពីប្រជាជនគាត់។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសំបុត្រ ២កូរិនថូស សាវ័កប៉ុលបានរំឭក អំពីទុក្ខលំបាកដែលពួកគេបានបង្កឡើង ក្រៅពីការទទួលរងការវាយដំ និងការចាប់គាត់ដាក់គុក(៦:៥)។ គាត់មិនបានឆ្លើយតប ចំពោះការបដិសេធន៍ដូចនេះ ដោយកំហឹង ឬចិត្តល្វីងជូរចត់នោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ…
Read article
ចុងបញ្ចប់នៃសាច់រឿង
កុំយំថ្វី មើលន៏ សត្វសិង្ហដែលកើតពីពូជអំបូរយូដា គឺជាឫសកែវនៃហ្លួងដាវីឌ ទ្រង់បានឈ្នះ។ វិវរណៈ ៥:៥ អស់រយៈពេលជាង៦ទសវត្សរ៍មកហើយ ដែលគេបានស្គាល់សម្លេងរបស់ អ្នកអានព័ត៌មាន ឈ្មោះប៉ុល ហាវេយ(Paul Harvey) តាមរយៈការផ្សាយរបស់វិទ្យុអាមេរិក។ ក្នុងការអានព័ត៌មាន ៦ថ្ងៃ ក្នុងមួយសប្តាហ៍ គាត់តែងតែនិយាយ ដោយពាក្យសម្តីដ៏ប៉ិនប្រសប់ថា “ប្រិយមិត្តបានដឹង អំពីព័ត៌មាននេះហើយ ក្នុងរយៈពេល១នាទីទៀត ប្រិយមិត្តនឹងបានស្តាប់រឿងដែលនៅសល់”។ បន្ទាប់ពីការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មដ៏ខ្លីមួយ គាត់ក៏បាននិយាយ អំពីរឿងដែលមិនសូវមានគេដឹង អំពីជនល្បីឈ្មោះណាម្នាក់។ ទាល់តែដល់ចុងបញ្ចប់នៃសាច់រឿង ទើបគាត់បញ្ចេញឈ្មោះ ឬចំណុចដ៏សំខាន់ដទៃទៀតរបស់អ្នកនោះ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ គាត់ក៏បានធ្វើឲ្យប្រិយមិត្តអ្នកស្តាប់ មានចិត្តសប្បាយរីករាយ នៅក្នុងការតាមដានរឿង ដោយយកចិត្តទុកដាក់ពីដើមដល់ចប់។ សាវ័កយ៉ូហានបានទទួលការបើកសម្តែង អំពីរឿងក្នុងអតីតកាល និងអនាគត ដែលបានបង្ហាញចេញមក តាមការសន្យាស្រដៀងនេះផងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រឿងដែលគាត់បានទទួលការបើកសម្តែងនោះ បានចាប់ផ្តើមដោយភាពសោកសៅ។ គាត់បានយំឥតឈប់ ពេលដែលគាត់មិនឃើញមាននរណាម្នាក់ដែលបានកើតមក នៅលើផែនដី ឬស្ថានសួគ៌ អាចបើកបង្ហាញរឿងប្រវត្តិសាស្ត្របន្ទាប់ទៀត(វិវរណៈ ៤:១ ៥:១-៤)។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានឮសម្លេងនិយាយប្រាប់គាត់ ឲ្យមានសង្ឃឹមឡើង នៅក្នុងសិង្ហនៃពូជអំបូរយូដា (ខ.៥)។…
Read article
បានរួចពីមាត់សិង្ហ
ព្រះនៃទូលបង្គំទ្រង់បានចាត់ទេវតារបស់ទ្រង់ ឲ្យមកបិទមាត់សិង្ហទាំងអស់។ ដានីយ៉ែល ៦:២២ កាលលោកថាហឺ(Taher) និងភរិយាគាត់ឈ្មោះ ដុនយ៉ា(Donya) ក្លាយជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ពួកគេក៏បានដឹងផងដែរថា ពួកគេអាចជួបការបៀតបៀន ក្នុងប្រទេសកំណើតរបស់ខ្លួន។ ជាការពិតណាស់ ថ្ងៃមួយ លោកថាហឺត្រូវគេចាប់ខ្លួន ដោយរុំភ្នែក ដាក់ខ្នោះ និងដាក់គុក ដោយការចោទប្រកាន់ពីបទបោះបង់ចោលសាសនាដើម។ មុនពេលពួកគេបង្ហាញខ្លួន នៅកន្លែងជំនុំជម្រះទោស គាត់និងភរិយាគាត់បានប្ដេជ្ញាចិត្តថា នឹងមិនក្បត់ព្រះយេស៊ូវឡើយ។ ការអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងតុលាការបានធ្វើឲ្យគាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលនោះ ចៅក្រមបាននិយាយថា “ខ្ញុំមិនដឹងថាមកពីហេតុអ្វីទេ តែខ្ញុំចង់យកអ្នកចេញពីមាត់ត្រីបាឡែន និងមាត់តោ”។ បន្ទាប់មក ថេហឺក៏បានដឹងថា ព្រះទ្រង់កំពុងធ្វើការ ហើយគាត់អាចបកស្រាយថា ចៅក្រមនោះកំពុងដកស្រង់ខគម្ពីរពីរ ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប(មើលយ៉ូណាស ២ និងដានីយ៉ែល ៦)។ គេក៏បានដោះលែងលោកថេហឺឲ្យមានសេរីភាព ហើយក្រោយមក ក្រុមគ្រួសារគាត់ត្រូវគេនិរទេស ឲ្យទៅរស់នៅកន្លែងផ្សេង។ ការដោះលែងលោកថេហឺ ដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនេះគឺបានរំឭកយើង អំពីរឿងលោកដានីយ៉ែល។ ក្នុងនាមគាត់ជាមន្ត្រីដែលមានសមត្ថភាពគេនឹងដំឡើងថានៈគាត់ បណ្តាលឲ្យមន្ត្រីដទៃទៀតមានការច្រណែន(ដានីយ៉ែល ៦:៣-៥)។ ពួកគេក៏បានរៀបគម្រោងកំចាត់គាត់ចោល ដោយបញ្ចុះបញ្ចូលស្តេចដារីយុស ឲ្យបង្កើតច្បាប់តម្រូវឲ្យគេអធិស្ឋានទៅរកស្តេចតែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ តែដានីយ៉ែលមិនអើពើចំពោះរឿងនេះឡើយ។ ស្តេចដារីយុសគ្មានជម្រើសអ្វី ក្រៅពីឲ្យគេចាប់គាត់បោះចូលទៅក្នុងរូងតោ(ខ.១៦)។ តែព្រះទ្រង់បានរំដោះដានីយ៉ែល ហើយបានសង្គ្រោះគាត់ឲ្យរួចពីសេចក្តីស្លាប់(ខ.២៧)…
Read article