ដាំក្បាលចុះទៅរកគ្រោះមហន្តរាយ
សុភាសិត ២៧:៨-១២ មនុស្សដែលមានគំនិតឆ្លៀវឆ្លាត គេឃើញការអាក្រក់មក ក៏ពួនខ្លួន តែមនុស្សល្ងង់ខ្លៅ គេចេះតែដើរទៅហើយក៏ត្រូវមានទុក្ខ។ សុភាសិត ២៧:១២ កាលពីឆ្នាំ១៨៩២ ប្រជាជនម្នាក់កើតជំងឺអាសន្នរោគ បានចម្លងជំងឺនេះដោយមិនដឹងខ្លួន តាមរយៈទឹកទន្លេអ៊ែលបឺ ដែលហូរកាត់ទីក្រុងហ៊ែមបឺក ជាទន្លេដែលផ្គត់ផ្គង់ទឹកប្រើប្រាស់ដល់ប្រទេសអាឡឺម៉ង់។ ពលរដ្ឋរាប់ម៉ឺននាក់បានស្លាប់ ក្នុងរយៈពេលតែប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ប៉ុណ្ណោះ។ កាល៨ឆ្នាំមុន លោករ៉ូបឺត កូច(Robert Koch) ជាជីវវិទូជំនាញមីក្រុប បានរកឃើញថា ជំងឺអាសន្នរោគជាជំងឺឆ្លងតាមទឹក។ ការរកឃើញរបស់លោកកូច បានជំរុញចិត្តអាជ្ញាធរនៅតាមបណ្តាទីក្រុងធំៗនៅទ្វីបអឺរ៉ុប ឲ្យធ្វើការចំណាយទៅលើការសងសង់ប្រព័ន្ធបន្សុទ្ធទឹក ដើម្បីការពារទឹកប្រើប្រាស់របស់ពួកគេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អាជ្ញាធរនៅទីក្រុងហ៊ែមបឺក មិនបានធ្វើអ្វីទាំងអស់។ ពួកគេបានលើកឡើង អំពីការចំណាយ និងមានការសង្ស័យមកលើការស្រាវជ្រាវបែបវិទ្យាសាស្ត្រនោះ ដូចនេះ ពួកគេក៏មិនបានអើពើចំពោះការដាស់តឿនដ៏ច្បាស់លាស់ ខណៈពេលដែលទីក្រុងរបស់ពួកគេបានដាំក្បាលចុះទៅរកគ្រោះមហន្តរាយ។ កណ្ឌគម្ពីរសុភាសិតបានចែងអំពីមនុស្សដែលដឹងថា គ្រោះថ្នាក់នឹងកើតមាន តែបដិសេធន៍មិនបញ្ចៀសគ្រោះថ្នាក់នោះ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “មនុស្សដែលមានគំនិតឆ្លៀវឆ្លាត គេឃើញការអាក្រក់មក ក៏ពួនខ្លួន”(២៧:១២)។ ពេលណាព្រះទ្រង់ជួយយើងឲ្យមើលឃើញគ្រោះថ្នាក់នៅខាងមុខ យើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើអ្វីម្យ៉ាង ដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយ។ យើងអាចផ្លាស់ប្តូរទិសដៅ ដោយប្រាជ្ញា។ ឬយើងរៀបចំខ្លួន ដោយវិធានការដ៏ត្រឹមត្រូវដែលព្រះអង្គប្រទាន។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យ៉ាងហោចណាស់ យើងបានធ្វើអ្វីម្យ៉ាង។ ការមិនធ្វើអ្វីសោះ…
Read article
ព្រះទ្រង់ធ្វើការសម្រាប់អ្នក
ខ្ញុំនឹងងើបភ្នែកមើលទៅឯភ្នំ តែសេចក្តីជំនួយជួយដល់ខ្ញុំមកពីណា សេចក្តីជំនួយរបស់ខ្ញុំមកតែពីព្រះយេហូវ៉ាទេ គឺជាព្រះដែលបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី ទ្រង់នឹងមិនឲ្យជើងអ្នករឥលភ្លាត់ឡើយ ព្រះអង្គដែលរក្សាអ្នក ទ្រង់នឹងមិនផ្ទំរលីវឡើយ។ (ទំនុកដំកើង ១២១:១-៣) តើអ្នកត្រូវការជំនួយទេ? ខ្ញុំត្រូវការ។ តើអ្នកត្រូវទៅស្វែងរកជំនួយនៅទីណា? ពេលដែលអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ងើបភ្នែកមើលទៅភ្នំ ហើយសួរថា “តើសេចក្តីជំនួយជួយដល់ខ្ញុំមកពីណា?” គាត់ក៏បានឆ្លើយថា “សេចក្តីជំនួយរបស់ខ្ញុំមកតែពីព្រះយេហូវ៉ាទេ” គឺមិនមែនមកពីភ្នំ តែមកពីព្រះដែលបានបង្កើតភ្នំទាំងនោះមក។ “សេចក្តីជំនួយរបស់ខ្ញុំមកតែពីព្រះយេហូវ៉ា គឺជាព្រះដែលបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី”។ ដូចនេះ គាត់បានរំឭកខ្លួនឯង អំពីសេចក្តីពិតដ៏អស្ចារ្យពីរយ៉ាងគឺ : ទីមួយ ព្រះទ្រង់ជាព្រះអាទិករដ៏មានអំណាចមកលើបញ្ហាទាំងអស់ក្នុងជីវិតយើង ទីពីរ ព្រះទ្រង់មិនដែលផ្ទំឡើយ។ “ព្រះអង្គដែលរក្សាអ៊ីស្រាអែល ទ្រង់នឹងមិនដែលងោកងុយ ក៏មិនដែលផ្ទំលក់ឡើយ”។ ព្រះទ្រង់ជាអ្នកធ្វើការដែលមិនចេះហត់នឿយ។ ព្រះអង្គក៏មិនដែលខ្សោះល្វើយ។ សូមយើងគិតអំពីព្រះថា ព្រះអង្គជាអ្នកធ្វើការ ក្នុងជីវិតយើង។ គឺពិតជាអស្ចារ្យណាស់។ យើងមានទំនោរទៅរកការគិតថា យើងគឺជាអ្នកធ្វើការ ក្នុងព្រះជន្មរបស់ព្រះ។ តែព្រះគម្ពីរចង់ឲ្យយើងមានចិត្តស្ញប់ស្ញែង ដោយដឹងថា ព្រះទ្រង់ជាអ្នកធ្វើការក្នុងជីវិតយើង ដូចមានសេចក្តីចែងថា “ដ្បិតចាប់តាំងពីចាស់បុរាណមក មនុស្សលោកមិនដែលឮ ក៏មិនដែលដឹងដោយសារត្រចៀក ហើយភ្នែកមិនដែលឃើញព្រះឯណាក្រៅពីទ្រង់ ដែលធ្វើការជំនួសអ្នកដែលសង្ឃឹមដល់ទ្រង់ឡើយ”(អេសាយ ៦៤:៤)។ ព្រះទ្រង់ធ្វើការជំនួសយើង២៤ម៉ោង។…
Read article
ព្រះគ្រីស្ទជាពន្លឺដ៏ពិតរបស់យើង
យ៉ូហាន ១:១-១៤ ខ្ញុំជាពន្លឺលោកីយ៍ អ្នកណាដែលតាមខ្ញុំ នោះមិនដែលដើរក្នុងសេចក្តីងងឹតឡើយ គឺនឹងមានពន្លឺនៃជីវិតវិញ។ យ៉ូហាន ៨:១២ ថ្មីៗនេះ នៅពេលរសៀលថ្ងៃអាទិត្យ យើងបានទៅសួរសុខទុក្ខមិត្តភក្តិម្នាក់ នៅមន្ទីរពេទ្យធំមួយ ក្នុងទីក្រុង។ ពេលយើងដើរចេញពីជណ្តើរយន្ត ដោយសារថ្ងៃនោះជាថ្ងៃអាទិត្យ យើងមិនអាចរកឃើញមនុស្ស ដើម្បីសួររកផ្លូវចេញក្រៅមន្ទីរពេទ្យ ឬចេញទៅរកពន្លឺថ្ងៃនៃរដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ នៅខាងក្រៅឡើយ។ យើងក៏បានដើរទៅដើរមក ក្នុងផ្លូវដើរក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ដែលមានពន្លឺភ្លើងភ្លឺព្រឹមៗ ហើយទីបំផុតយើងក៏បានជួបបុរសម្នាក់ ដែលមើលដឹងថា យើងកំពុងវង្វេងផ្លូវ។ គាត់ប្រាប់យើងថា “ផ្លូវដើរក្នុងមន្ទីរពេទ្យនេះសុទ្ធតែដូចគ្នាទេ តែផ្លូវចេញក្រៅ នៅខាងនោះ”។ យើងក៏បានទៅតាមទិសដៅដែលគាត់ប្រាប់ ហើយក៏បានរកឃើញទ្វារចេញ ឆ្ពោះទៅរកពន្លឺថ្ងៃចិញ្ចែងចិញ្ចាច។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានអញ្ជើញអ្នកមិនជឿដែលកំពុងវង្វេង ឲ្យដើរតាមព្រះអង្គ ចេញពីភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណផងដែរ។ គឺដូចព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំជាពន្លឺលោកីយ៍ អ្នកណាដែលតាមខ្ញុំ នោះមិនដែលដើរក្នុងសេចក្តីងងឹតឡើយ គឺនឹងមានពន្លឺនៃជីវិតវិញ”(យ៉ូហាន ៨:១២)។ នៅក្នុងពន្លឺរបស់ព្រះអង្គ យើងអាចមើលឃើញថ្មដែលធ្វើឲ្យជំពប់ដួល អំពីបាប និងអ្វីៗដែលបាំងពីមុខយើង ដោយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអង្គដកភាពងងឹតចេញពីជីវិតយើង ខណៈពេលដែលព្រះអង្គចែងចាំងពន្លឺចូលក្នុងចិត្តយើង និងផ្លូវដែលយើងដែរ។ ពន្លឺរបស់ព្រះគ្រីស្ទនាំយើងចូលទៅក្នុងព្រះវត្តមាន ការការពារ និងការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គ ដូចដែលព្រះអង្គបានដឹកនាំពួកអ៊ីស្រាអែល ដោយបង្គោលភ្លើង និងពពក កាត់តាមវាលរហោស្ថាន។…
Read article
ភាពស្រស់ស្អាត ក្នុងចំណោមគុម្ពបន្លា
លោកុប្បត្ដិ ២:៨-៩ ៣:១៦-១៩ រួចព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់ធ្វើសួនច្បារ១នៅស្រុកអេដែនទិសខាងកើត ក៏ដាក់មនុស្សដែលទ្រង់បានសូនធ្វើឲ្យនៅទីនោះ។ លោកុប្បត្តិ ២:៨ ប៉ារបស់ខ្ញុំចូលចិត្តសកម្មភាពកម្សាន្តក្រៅផ្ទះ នៅក្នុងធម្មជាតិដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើត ដែលមានដូចជា ការទៅបោះតង់ ការស្ទូចត្រី និងការដើររើសថ្មស្អាតៗ។ គាត់ក៏ចូលចិត្តធ្វើនេះធ្វើនោះនៅក្នុងទីធ្លាផ្ទះ និងសួនដំណាំរបស់គាត់ផងដែរ។ តែគាត់ត្រូវចំណាយពេលរាប់ម៉ោង ដើម្បីលោះមែកឈើ កាប់ដី បណ្ដុះគ្រាប់ពូជ ឬដាំដើមផ្កា ដករុក្ខជាតិចង្រៃចោល កាត់ស្មៅ ស្រោចទឹកក្នុងទីធ្លាផ្ទះ និងច្បារដំណាំជាដើម។ លទ្ធផលដែលទទួលបានគឺសក្តិសមនឹងការប្រឹងប្រែងរបស់គាត់ ដោយយើងទទួលបានទីធ្លាផ្ទះដ៏ស្រស់ស្អាត ផ្លែប៉េងប៉ោះមានរសជាតិឆ្ងាញ់ និងផ្កាកូឡាបគួរពេចពិលរមឹលមើល។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ គាត់បានលោះដើមផ្កាកូឡាបជិតដល់គល់ ហើយជារៀងរាល់ឆ្នាំពួកវាក៏បានដុះឡើងវិញ ដោយចេញផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាត មានក្លិនក្រអូប។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរលោកុប្បត្ដិ យើងឃើញថា លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាបានរស់នៅ ចម្រើនឡើង និងដើរជាមួយព្រះអម្ចាស់ នៅក្នុងសួនច្បារអេដែន។ នៅទីនោះ “ព្រះទ្រង់ក៏ធ្វើឲ្យដីដុះគ្រប់អស់ទាំងដើមឈើដែលគួរពេចពិលរមឹលមើល ហើយសំរាប់ជាអាហារផង”(លោកុប្បត្តិ ២:៩)។ ខ្ញុំស្រមៃថា ក្នុងសួនច្បារដ៏ល្អឥតខ្ចោះនោះ ក៏មានដើមផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាត ដែលបញ្ចេញក្លិនក្រអូបផងដែរ ហើយប្រហែលជាមានដើមផ្កាកូឡាប ដែលមិនមានបន្លា! បន្ទាប់ពីលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ ពួកគេត្រូវព្រះអង្គបណ្តេញចេញពីសួនច្បារ ហើយចាំបាច់ត្រូវធ្វើការដាំដុះ និងថែទាំច្បារដំណាំរបស់ពួកគេ…
Read article
កិច្ចការសំខាន់ទីមួយ
ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៤ ចូរស្វែងរកនគរ និងសេចក្តីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន ទើបគ្រប់របស់ទាំងនោះ នឹងបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នាថែមទៀតផង។ ម៉ាថាយ ៦:៣៣ មានពេលមួយ ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមសកម្មភាពនៅពេលព្រឹក ដោយធ្វើអ្វីៗយ៉ាងរហ័សរហួន ដូចការរត់ប្រណាំងចម្ងាយឆ្ងាយ។ ខ្ញុំបានស្ទុះងើបពីលើគ្រែ ហើយក៏ខិតខំធ្វើអ្វីៗឲ្យទាន់ពេលវេលា តាមបញ្ជីកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើប្រចាំថ្ងៃ។ ដែលមានដូចជា ការជូនកូនទៅរៀន និងការទៅធ្វើការជាដើម ដែលស្ថិតក្នុងចំណោមកិច្ចការ១៨មុខ ជាកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួន និងកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើសម្រាប់ការងារ ដែលកំពុងគរលើគ្នា ដែលមានដូចជា ការកែសម្រួលអត្ថបទ ការសម្អាតការិយាល័យ ការធ្វើផែនការយុទ្ធសាស្ត្រជាក្រុម ការសរសេរអត្ថបទអំពីបច្ចេកវិទ្យា ការសម្អាតបន្ទប់ក្រោមដី ការអធិស្ឋាន ។ល។ ដល់ពេលដែលខ្ញុំត្រូវអធិស្ឋាន ជាកិច្ចការទី១៨ដែលត្រូវធ្វើ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំថា ខ្ញុំត្រូវការជំនួយរបស់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានធ្វើកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃច្រើនយ៉ាងនេះហើយ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងតែម្នាក់ឯង ដោយព្យាយាមបង្កើនល្បឿន ដោយមិនបានពឹងផ្អែកព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូវជ្រាបអំពីបញ្ហានេះ។ ព្រះអង្គជ្រាបថា ការរស់នៅរបស់យើង មានកិច្ចការជាច្រើនដែលយើងធ្វើទាំងប្រញាប់ប្រញាល់ និងមានការបន្ទាន់ឥតឈប់ឈរ។ ហេតុនេះហើយ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “ចូរស្វែងរកនគរ និងសេចក្តីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន ទើបគ្រប់របស់ទាំងនោះ នឹងបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នាថែមទៀតផង”(ម៉ាថាយ ៦:៣៣)។ វាជារឿងធម្មតាទេ ដែលយើងបានឮព្រះបន្ទូលបង្គាប់របស់ព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះបន្ទូលទាំងនោះជាព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអង្គមែន។…
Read article
ប្រើអ្វីដែលអ្នកមាន ដើម្បីបម្រើព្រះគ្រីស្ទ
កិច្ចការ ៩:៣៦-៤៣ មានសិស្សស្រីម្នាក់ឈ្មោះ តេប៊ីថា (ស្រាយថា នាងក្តាន់) នាងនោះបានធ្វើគុណ ហើយដាក់ទានជាច្រើន។ កិច្ចការ ៩:៣៦ តើអ្នកធ្លាប់បានឮគេនិយាយអំពីមន្ទីរតាំងពិព័រណ៍ស្នាដៃរបស់ជាងកាត់ដេរល្បីៗ ដែរឬទេ? គេបានបង្កើតកន្លែងតាំងពិព័រណ៍នេះនៅឆ្នាំ២០០១ ដោយទទួលស្គាល់បុគ្គល ដែលបាន “ជះឥទ្ធិពលដ៏យូរអង្វែង មកលើឧស្សាហ៍កម្មកាត់ដេរ ដោយការរួមចំណែកដែលពិសេស និងមានភាពប៉ិនប្រសប់ តាមរយៈការបង្រៀនកាត់ដេរ និងការឆ្នៃផលិតផលកាត់ដេរ”។ គេបានរាប់បញ្ចូលបុគ្គលល្បីៗ ដែលមានដូចជា អ្នកស្រី ម៉ាថា ភូលលិន(Martha Pullen) នៅក្នុងមន្ទីរតាំងពិព័រណ៍ នៅឆ្នាំ២០០៥ ដោយការពណ៌នាថា គាត់ជាស្រ្តីនៃបទគម្ពីរសុភាសិត ជំពូក៣១ ជាមនុស្ស … មិនដែលភ្លេចទទួលស្គាល់ជាសាធារណៈ អំពីប្រភពនៃកម្លាំង ការបណ្តាលចិត្ត និងព្រះពរដែលខ្លួនមាន។ មន្ទីរតាំងពិព័រណ៍ស្នាដៃរបស់ជាងកាត់ដេរល្បីៗ ត្រូវបានគេបានបង្កើតឡើង ក្នុងសតវត្សរ៍ទី២១ តែការទទួលស្គាល់ការរួមចំណែកដ៏សំខាន់របស់ជាងដេរ ក៏មានក្នុងអំឡុងសតវត្សរ៍ទី១ នៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែលផងដែរ។ នៅសម័យនោះ មានស្រ្តីម្នាក់ឈ្មោះ តេប៊ីថា ជាជាងដេរដែលជឿព្រះយេស៊ូវ។ នាងបានចំណាយពេលកាត់ដេរសំលៀកបំពាក់សម្រាប់ស្រ្តីមេម៉ាយទាល់ក្រ ក្នុងសហគមន៍របស់នាង(កិច្ចការ ៩:៣៦,៣៩)។ បន្ទាប់ពីនាងធ្លាក់ខ្លួនឈឺរហូតបាត់បង់ជីវិត ពួកសាវ័កក៏បានឲ្យគេទៅហៅសាវ័កពេត្រុស មកអធិស្ឋានសូមព្រះអង្គធ្វើការអស្ចារ្យ តាមរយៈគាត់។…
Read article