សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមានការអត់ទោស
ហើយទ្រាំទ្រគ្នា ទាំងអត់ទោសទៅវិញទៅមក។ កូល៉ុស ៣:១៣ ឪពុកក្មេកខ្ញុំ មានប្អូនប្រុសឈ្មោះភីត(Pete) ដែលបានរៀបការជាមួយអ្នកស្រីរស់(Ruth) អស់រយៈពេល៨០ឆ្នាំហើយ។ គូស្វាមីភរិយានេះបានធ្វើកម្មវិធីខួបអាពាហ៍ពិពាហ៍គំរប់៨០ឆ្នាំ ដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់ នៅថ្ងៃទី៣១ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២១។ អ្នកទាំងពីរបានជួបគ្នាជាលើកដំបូង នៅឆ្នាំ១៩៤១ ដោយមិនបានព្រៀងទុក កាលអ្នកស្រីរស់កំពុងរៀននៅវិទ្យាល័យ។ ក្រោយមក គូរស្នេហ៍វ័យក្មេងនេះមានចិត្តអន្ទះសាចង់រៀបការណាស់ ហើយពួកគេក៏បានសម្រេចបំណង បន្ទាប់ពីអ្នកស្រីរស់បានរៀនចប់។ លោកភីទ និងអ្នកស្រីរស់ ជឿថា ព្រះទ្រង់បានរៀបចំឲ្យពួកគាត់ជួបគ្នា ហើយបានដឹកនាំពួកគេក្នុងរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកនេះ។ លោកភីត និងអ្នកស្រីរស់បានគិតអំពីជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្លួន ដែលមានរយៈពេល៨ទសវត្សរ៍ ហើយបានយល់ស្របថា ការសម្រេចចិត្តអត់ទោសឲ្យគ្នា គឺជាគន្លឹះដែលជួយទ្រទ្រង់ទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេ។ អ្នកដែលមានទំនាក់ទំនងរឹងមាំ សុទ្ធតែដឹងថា យើងម្នាក់ៗត្រូវការការអត់ឱនទោសឲ្យគ្នាជាទៀងទាត់ បន្ទាប់ពីយើងបានធ្វើឲ្យមានការឈឺចាប់ មកលើគ្នាទៅវិញទៅមក ទោះតាមរយៈពាក្យសម្ដីអាក្រក់ ការធ្វើខុសពាក្យសន្យា ឬភ្លេចធ្វើអ្វីមួយសម្រាប់គ្នាក៏ដោយ។ ក្នុងការបង្រៀនអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ឲ្យរស់នៅដោយការរួបរួមគ្នា សាវ័កប៉ុលបានលើកឡើង អំពីតួនាទីដ៏សំខាន់នៃការអត់ឱនទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ គាត់បានជំរុញពួកជំនុំឲ្យជ្រើសរើសយក “ចិត្តក្ដួលអាណិត សប្បុរស សុភាព សំឡូត និងចិត្តអត់ធ្មត់”(កូល៉ុស ៣:១២)។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យ “អត់ទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក បើអ្នកណាមានហេតុទាស់នឹងអ្នកណា”(ខ.១៣)។…
Read articleជួយសង់គ្រឹះឲ្យក្មេងៗ
ចូរបង្ហាត់កូនក្មេង ឲ្យប្រព្រឹត្តតាមផ្លូវដែលគួរប្រព្រឹត្តនោះវានឹងមិនលះបង់ពីផ្លូវនោះដរាបដល់ចាស់។ សុភាសិត ២២:៦ ក្នុងខ្សែភាពយន្តភាគ ដែលគេបានចាក់បញ្ចាំងនៅតាមទូរទស្សន៍ មានចំណងជើងថា ការសម្ដែងរបស់លោកអ៊ែនឌី គ្រីហ្វ៊ីត(Andy Griffith) មានបុរសម្នាក់ប្រាប់លោកអ៊ែនឌីថា គាត់គួរតែឲ្យកូនគាត់ ឈ្មោះ អូភី(Opie) ធ្វើការសម្រេចចិត្តរស់នៅ តាមចិត្តរបស់ខ្លួន។ លោកអ៊ែនឌីបានបដិសេធន៍។ គាត់ប្រកែកថា “អ្នកមិនអាចឲ្យក្មេងៗធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងបានទេ។ ពួកគេនឹងចាប់យករបស់អ្វីដែលមានពន្លឺភ្លឺផ្លេកៗមុនគេ ដែលមានភាពទាក់ទាញដូចអំណោយដ៏មានតម្លៃ។ បន្ទាប់មក នៅពេលដែលពួកគេបានដឹងថា វាគ្រាន់តែជានុយបញ្ឆោតប៉ុណ្ណោះ នោះគឺយឺតពេលហើយ។ គេបានវេចខ្ចប់គំនិតមិនត្រឹមត្រូវ ក្នុងកញ្ចប់អំណោយដែលបញ្ចេញពន្លឺផ្លេកៗ ដែលមានការទាក់ទាញពួកគេយ៉ាងខ្លាំង បានជាយើងពិបាកណែនាំពួកគេឲ្យជឿថា មានជម្រើសផ្សេងទៀត ដែលល្អជាងនេះ ក្នុងរយៈពេលដ៏យូរអង្វែង”។ គាត់ក៏បានសន្និដ្ឋានថា ហេតុនេះហើយ ឪពុកម្តាយចាំបាច់ត្រូវធ្វើជាគំរូល្អដល់កូន ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេងាយចាញ់ការល្បួង។ ពាក្យសម្តីរបស់លោកអ៊ែនឌ្រូ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីប្រាជ្ញា ដែលឃើញមាន នៅក្នុងបទគម្ពីរសុភាសិត ដែលបានចែងថា “ចូរបង្ហាត់កូនក្មេង ឲ្យប្រព្រឹត្តតាមផ្លូវដែលគួរប្រព្រឹត្ត នោះវានឹងមិនលះបង់ពីផ្លូវនោះដរាបដល់ចាស់”(២២:៦)។ មនុស្សជាច្រើនដែលបានអានខគម្ពីរនេះ ប្រហែលជាគិតថា ខគម្ពីរនេះជាការសន្យា តែខគម្ពីរនេះជាគោលការដ៏សំខាន់សម្រាប់គ្រួសារនីមួយៗអនុវត្តតាម។ ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅយើងម្នាក់ៗ ឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ដោយផ្ទាល់ខ្លួន។ តែយើងអាចជួយសង់គ្រឹះរបស់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ ស្របតាមព្រះគម្ពីរ តាមរយៈសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះព្រះ…
Read articleភាពទុច្ចរិតទាំងស្រុង
តើគោលលទ្ធិនៃភាពទុច្ចរិតទាំងស្រុង បានបង្រៀនថា មនុស្សអាចមានភាពទុច្ចរិតទាំងស្រុងឬ? នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកអរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមពន្យល់អត្ថន័យ នៃការបង្រៀនថា មនុស្សជាតិបានធ្លាក់ក្នុងអំពើបាប មានបាប និងមានភាពទុច្ចរិត។ អត្ថបទ ពាក្យ “ភាពទុច្ចរិតទាំងស្រុង” ជាពាក្យដែលមនុស្សជាច្រើនមានការយល់ច្រឡំយ៉ាងខ្លាំង។ មនុស្សជាច្រើនបានយល់ច្រឡំថា ភាពទុច្ចរិតទាំងស្រុង គឺជា “ភាពទុច្ចរិតដែលមនុស្សអាចមាន”។ ខ្ញុំមិនដឹងថា នរណាខ្លះជឿដូចនេះទេ។ ទោះយើងមានបាបខ្លាំងប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ក៏យើងតែងតែអាចដឹងថា យើងបានធ្វើអំពើបាប លើសពីលទ្ធភាពដែលយើងអាចដឹងថា យើងបានធ្វើអំពើបាប ហើយក៏ប្រព្រឹត្តអំពើបាបញឹកញាប់ លើសលទ្ធភាពដែលយើងអាចដឹងថា យើងបានធ្វើមែន។ ហើយសូមចាំថា ពេលណាយើងនិយាយអំពីមនុស្សមានបាប និងភាពពុករលួយរបស់មនុស្ស គឺយើងកំពុងនិយាយអំពីការធ្លាក់ចុះរបស់មនុស្សជាតិ ដែលព្រះបានបង្កើតជាមនុស្សល្អ ពីដំបូង ហើយការពិតដែលថា ព្រះអង្គបានបង្កើតយើងឲ្យមានរូបភាពដូចព្រះអង្គ គឺមិនត្រូវបានកំទេចចោល ឬលប់ចោល ដោយសារបាបរបស់យើងនោះឡើយ។ មនុស្សជាតិនៅមានតម្លៃជាច្រើនសន្ធឹកទៀត។ ហើយយើងត្រូវធ្វើអ្វី ដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីការពារភាពថ្លៃថ្នូររបស់មនុស្ស។ ពាក្យ “ភាពទុច្ចរិតទាំងស្រុង” ត្រូវបានបង្កើតឡើង ដោយមានន័យថា អំពើបាបមានផលប៉ះពាល់មកលើមនុស្សម្នាក់ៗទាំងស្រុង បានសេចក្តីថា លក្ខណៈទាំងស្រុងរបស់យើងជាមនុស្សបានធ្លាក់ក្នុងអំពើបាបហើយ។ បានសេចក្តីថា គំនិតយើងជាប់មានបាប…
Read articleការលះបង់ ដើម្បីឲ្យបានកំណប់ទ្រព្យដ៏ស្ថិតស្ថេរ
មួយទៀត នគរស្ថានសួគ៌ក៏ប្រៀបដូចជាកំណប់កប់ទុកក្នុងចំការ។ ម៉ាថាយ ១៣:៤៤ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ ឈ្មោះ រួល(Ruel) បានចូលរួមការជួបជុំអតីតសិស្សវិទ្យាល័យ នៅផ្ទះអតីតមិត្តរួមថ្នាក់របស់គាត់។ គេហដ្ឋាននៅមាត់សមុទ្រ នៅក្បែរឆ្នេរទីក្រុងម៉ានីល អាចទទួលអ្នកចូលរួម២០០នាក់ ឲ្យស្នាក់នៅ ហើយវាបានធ្វើឲ្យលោកគ្រូរួលមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនគាត់តូចទាបណាស់។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់បានធ្វើការបម្រើព្រះជាគ្រូគង្វាល នៅតាមព្រះវិហារ ក្នុងតំបន់ដាច់ស្រយាល អស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយទោះគាត់ដឹងថា គាត់មិនគួរច្រណែនគេក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែមិនអាចឃាត់ចិត្តខ្លួនឯង មិនឲ្យច្រណែនភាពចម្រុងចម្រើនរបស់មិត្តភក្តិគាត់។ គាត់បានគិតថា តើជីវិតគាត់មានភាពខុសប្លែកយ៉ាងណា បើសិនជាគាត់បានប្រើសញ្ញាប័ត្ររបស់គាត់ ដើម្បីទៅធ្វើជំនួញវិញ។ គាត់បាននិយាយបន្តទៀតថា ក្រោយមក គាត់បានរំឭកខ្លួនឯងថា គាត់គ្មានអ្វីដែលត្រូវច្រណែនគេនោះទេ។ គាត់បានធ្វើការលះបង់ ដើម្បីបម្រើព្រះ ហើយលទ្ធផលដែលគាត់ទទួលបាន នឹងស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ច។ ខ្ញុំនៅតែចាំទឹកមុខដែលមានពេញដោយសន្តិភាព កាលគាត់កំពុងនិយាយដូចនេះ។ លោកគ្រូរួលបានរកឃើញសន្តិភាព ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូវ ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយ ១៣:៤៤-៤៦។ គាត់ដឹងថា នគរព្រះគឺជាកំណប់ទ្រព្យដែលមានតម្លៃបំផុត។ យើងអាចស្វែងរក និងរស់នៅ ដើម្បីនគររបស់ព្រះអង្គ តាមរបៀបខុសៗគ្នាជាច្រើន។ សម្រាប់អ្នកខ្លះ ការនេះមានន័យថា ពួកគេត្រូវធ្វើការបម្រើព្រះពេញពេល តែសម្រាប់អ្នកខ្លះទៀត ពួកគេធ្វើការផ្សាយដំណឹងល្អនៅកន្លែងធ្វើការរបស់អ្នកមិនជឿព្រះ។ ទោះព្រះទ្រង់បានសម្រេចព្រះទ័យប្រើប្រាស់យើង ដោយរបៀបណាក៏ដោយ…
Read articleការបាត់បង់ ការរកឃើញ និងក្តីអំណរ
សូមអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ដ្បិតចៀមខ្ញុំដែលបាត់ នោះឃើញវិញហើយ។ លូកា ១៥:៦ គេបានហៅបុរសចំណាស់ម្នាក់ថា កំពូលអ្នកស្វែងរកចិញ្ចៀន ព្រោះគាត់បានរកឃើញចិញ្ចៀម១៦៧វង់ ដែលគេបានជ្រុះបាត់។ ក្នុងអំឡុងពេលខ្ញុំកំពុងដើរលេងជាមួយភរិយាខ្ញុំ ឈ្មោះ ខារី(Cari) នៅលើឆ្នេរសមុទ្រ យើងក៏បានជជែកគ្នាលេងជាមួយបុរសវ័យចំណាស់ម្នាក់ ដែលកំពុងប្រើប្រាស់ឧបករណ៍រាវរកលោហធាតុដែលកប់បាត់នៅក្នុងដី។ គាត់បានពន្យល់យើងថា ជួនកាល គាត់ឃើញមានឈ្មោះជាប់នៅលើចិញ្ចៀន ហើយគាត់ចូលចិត្តមើលទឹកមុខរបស់ម្ចាស់ចិញ្ចៀនទាំងនោះ ពេលគាត់ប្រគល់ចិញ្ចៀនឲ្យទៅពួកគេ។ គាត់បានបង្ហោះរូបភាពតាមបណ្តាញសង្គម ដើម្បីស្វែងរកម្ចាស់ចិញ្ចៀនដែលបានបាត់ទាំងនោះ។ គាត់បានរកឃើញចិញ្ចៀនដែលគេបានបាត់អស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ពេលខ្ញុំប្រាប់គាត់ថា ខ្ញុំក៏ចូលចិត្តប្រើឧបករណ៍រាវរកលោហធាតុក្នុងដីផងដែរ មុនគាត់លាយើង គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា “ទាល់តែអ្នកបានរកឃើញរបស់ដែលបានបាត់ ទើបអ្នកដឹងថា អ្នកមានចិត្តសប្បាយរីករាយប៉ុណ្ណា”។ បទគម្ពីរលូកា ជំពូក១៥ បានចែងអំពីការស្វែងរក និងជួយសង្គ្រោះ។ គេបានរិះគន់ព្រះយេស៊ូវ ដោយសារព្រះអង្គយកព្រះទ័យទុកដាក់ ចំពោះមនុស្សដែលសង្គមស្អប់ខ្ពើម(ខ.១-២)។ ព្រះអង្គក៏បានឆ្លើយតបទៅពួកគេវិញ ដោយមានបន្ទូលអំពីរឿងប្រៀបប្រដូច៣រឿង អំពីការបាត់បង់ និងការរកឃើញ ដែលមានដូចជារឿងសត្វចៀមបាត់ រឿងកាក់ដែលបានបាត់ និងរឿងកូនពៅវង្វេង។ ពេលដែលអ្នកគង្វាលបានរកឃើញចៀម ដែលគាត់បានបាត់ គាត់ “ក៏លើកព្រនរមក ដោយអំណរ លុះមកដល់ផ្ទះវិញ អ្នកនោះនឹងហៅពួកសំឡាញ់ និងពួកអ្នកជិតខាងមក ប្រាប់ថា សូមអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ដ្បិតចៀមខ្ញុំដែលបាត់…
Read articleមិនទុកឲ្យយើងសែងបន្ទុកតែម្នាក់ឯង
ទ្រង់បានចាត់ពីលើស្ថានដ៏ខ្ពស់មក ចាប់ស្រង់ទូលបង្គំចេញពីទឹកធំ។ ទំនុកដំកើង ១៨:១៦ នៅក្នុងការបង្ហោះសារ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ អ្នកនិពន្ធអត្ថបទតាមវេបសាយ ឈ្មោះ បុននី ក្រេយ(Bonnie Gray) បានរំឭកអំពីរឿងដែលទើបតែបានកើតឡើងចំពោះគាត់ ពេលដែលគាត់មានការពិបាកចិត្តជាពន់ពេក។ គាត់បានលើកឡើងថា ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់កំពុងតែស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលដ៏សប្បាយរីករាយបំផុតនៃជីវិតគាត់ គាត់ស្រាប់តែមានការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង និងមានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តផងដែរ។ គាត់បានព្យាយាមស្វែងរកវិធីសាស្រ្តខុសៗគ្នា ដើម្បីជម្នះការឈឺចាប់របស់គាត់ តែមិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏បានដឹងថា គាត់មិនមានភាពរឹងមាំល្មមអាចនឹងតយុទ្ធនឹងវាតែម្នាក់ឯងបានឡើយ។ គាត់ថា គាត់មិនចង់ឲ្យគេចោទសួរគាត់ អំពីជំនឿរបស់គាត់នោះទេ ដូចនេះ គាត់ក៏នៅតែមិនព្រមចែកចាយឲ្យនរណាម្នាក់ដឹងអំពីរឿងនេះ ហើយបានអធិស្ឋានសូមឲ្យជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តនោះរលាយបាត់ទៅ ដោយខ្លួនឯង។ តែព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រោសយើងឲ្យជា មិនមែនធ្វើឲ្យយើងខ្លាចគេ ឬលាក់បាំងការឈឺចាប់របស់យើងនោះឡើយ។ គាត់ក៏បានរកឃើញការប្រោសឲ្យជា នៅក្នុងព្រះវត្តមានដ៏កម្សាន្តចិត្តរបស់ព្រះអង្គ ដោយព្រះអង្គបានធ្វើជាយុថ្ការបស់គាត់ នៅពេលដែលរលកដ៏ធំនៃទុក្ខលំបាកកំពុងគំរាមកំហែងជីវិតគាត់។ ពេលណាយើងស្ថិតក្នុងសណ្ឋានទៀបថោក ហើយមានពេញដោយភាពអស់សង្ឃឹម ព្រះទ្រង់តែងតែត្រៀមខ្លួនជួយ និងទ្រទ្រង់យើង។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១៨ ស្តេចដាវីឌបានសរសើរដំកើងព្រះ ដែលបានរំដោះគាត់ឲ្យរួចពីសណ្ឋានទៀបថោក បន្ទាប់ពីទ្រង់ស្ទើរតែចាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ទ្រង់។ ស្តេចដាវីឌក៏បានប្រកាសថា “ទ្រង់បានចាត់ពីលើស្ថានដ៏ខ្ពស់មក ចាប់ស្រង់ទូលបង្គំចេញពីទឹកធំ”(ខ.១៦)។ ពេលណាភាពអស់សង្ឃឹមហាក់ដូចជាចង់លេបត្របាក់យើង ដូចរលកយក្សស៊ូណាមិ ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់យើងយ៉ាងខ្លាំង បានជាព្រះអង្គឈោងមករកយើង ហើយជួយយើង ដោយនាំយើងចូលទៅទីធំទូលាយ នៃសន្តិភាព…
Read article