កន្លែងសម្រាប់រស់នៅ
ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាហើយ ខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា។ យ៉ូហាន ១៤:២ សត្វចាបដីខ្សាច់ ជាប្រភេទចាបមានមាឌតូច ដែលជាប់ខ្សែស្រឡាយសត្វត្រចៀកកាំ។ ពួកវាជីករន្ធធ្វើសំបុត្រ នៅក្នុងច្រាំងទន្លេ។ ការអភិវឌ្ឍន៍ដែនដី ក្នុងភាគអាគ្នេយ៍នៃប្រទេសអង់គ្លេស បានធ្វើឲ្យជម្រករបស់ពួកវាមានការថយចុះ ហើយសត្វចាបទាំងនោះមានកន្លែងកាន់តែតិច សម្រាប់ធ្វើសំបុក ពេលដែលពួកវាវិលត្រឡប់ពីការធ្វើចំណាកស្រុក ដើម្បីគេចចេញពីរដូវរងា ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ អ្នកអភិរក្សសត្វព្រៃក្នុងតំបន់ក៏បានប្រញាប់ស្វែងរកដំណោះស្រាយ ដោយសង់ច្រាំងទន្លេសប្បនិមិត្តដ៏ធំសម្បើម ដើម្បីឲ្យពួកវាចូលធ្វើសំបុក។ ដោយមានជំនួយមកពីក្រុមហ៊ុនធ្វើរូបចម្លាក់ពីដីខ្សាច់ ពួកគេក៏បានពូនដីខ្សាច់បង្កើតកន្លែង សម្រាប់ឲ្យសត្វចាបចូលរស់នៅ នៅឆ្នាំក្រោយទៀត។ សកម្មភាពប្រកបដោយសេចក្តីអាណិតដូចនេះ គឺបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវ ដែលធ្លាប់បានបង្រៀនពួកសាវ័កព្រះអង្គ។ មានពេលមួយ ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេថា ព្រះអង្គនឹងយាងឡើងស្ថានសួគ៌វិញ ហើយពួកគេនឹងមិនទាន់អាចទៅជាមួយព្រះអង្គភ្លាមៗទេ(យ៉ូហាន ១៣:៣៦)។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គក៏បានធានាពួកគេថា ព្រះអង្គនឹងទៅរៀបកន្លែងឲ្យពួកគេម្នាក់ៗ នៅស្ថានសួគ៌(១៤:២)។ ពួកគេមានការពិបាកចិត្ត ពេលឮព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ព្រះអង្គនឹងយាងទៅឆាប់ៗ ហើយពួកគេមិនអាចទៅជាមួយព្រះអង្គ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះអង្គបានលើកទឹកចិត្ត ឲ្យពួកគេបានដឹងថា ព្រះរាជកិច្ចដ៏បរិសុទ្ធនេះ ជាផ្នែកមួយនៃការត្រៀមទទួលពួកគេ ក៏ដូចជាយើងរាល់គ្នា ឲ្យទៅនៅជាមួយព្រះអង្គ។ បើព្រះយេស៊ូវមិនបានលះបង់ព្រះជន្មនៅលើឈើឆ្កាងទេ នោះបន្ទប់ជាច្រើន ក្នុងព្រះវរបិតាព្រះអង្គ ក៏មិនអាចទទួលយើងឲ្យចូលនៅបានដែរ(ខ.២)។ ព្រះគ្រីស្ទបានយាងទៅស្ថានសួគ៌មុនយើង ដើម្បីរៀបចំកន្លែងឲ្យយើង ដោយព្រះអង្គបានធានាយើងថា ព្រះអង្គនឹងយាងត្រឡប់មកវិញ…
Read article
ការមើលឃើញជាថ្មី
អញនឹងធ្វើផ្លូវ១នៅទីរហោស្ថាន ហើយទន្លេនៅសមុទ្រខ្សាច់។ អេសាយ ៤៣:១៩ មានពេលមួយ ខ្ញុំបានពាក់វ៉ែនតាដែលទើបកាត់ថ្មី ហើយបោះជំហានចូលទៅក្នុងព្រះវិហារ។ ពេលខ្ញុំអង្គុយចុះ ខ្ញុំក៏បានឃើញមិត្តភក្តិម្នាក់កំពុងអង្គុយ នៅជួរម្ខាងទៀតក្នុងព្រះវិហារ។ ពេលខ្ញុំគ្រវីដៃដាក់គាត់ ខ្ញុំមើលឃើញគាត់ច្បាស់ ដូចនៅជិតខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំអាចឈោងទៅរកគាត់ ទោះគាត់កំពុងអង្គុយនៅចម្ងាយបួនប្រាំម៉ែត្រពីខ្ញុំក៏ដោយ។ ក្រោយមក ពេលយើងជជែកគ្នា បន្ទាប់ពីកម្មវិធីថ្វាយបង្គំចប់ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា គាត់បានអង្គុយនៅកន្លែងដដែលទេ។ តាមពិត ខ្ញុំអាចមើលឃើញគាត់ច្បាស់ជាងមុន និងនៅជិតជាងមុន គឺដោយសារខ្ញុំបានពាក់វ៉ែនតាថ្មី។ កាលព្រះទ្រង់មានបន្ទូលតាមរយៈហោរាអេសាយ ព្រះអង្គជ្រាបថា ពួកអ៊ីស្រាអែលដែលកំពុងរស់នៅជាឈ្លើយសឹក ក្នុងចក្រភពបាប៊ីឡូន ចាំបាច់ត្រូវមានការមើលឃើញជាថ្មី។ ព្រះអង្គប្រាប់ពួកគេថា “អញនឹងធ្វើការ១ថ្មីវិញ ការនោះនឹងលេចឡើងឥឡូវ តើឯងរាល់គ្នានឹងមិនស្គាល់ទេឬ អញនឹងធ្វើផ្លូវ១នៅទីរហោស្ថាន ហើយទន្លេនៅសមុទ្រខ្សាច់”(អេសាយ ៤៣:១៩)។ ហើយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់ព្រះអង្គ បានរំឭកពួកគេថា ព្រះអង្គបានបង្កើតពួកគេ ប្រោសលោះពួកគេ ហើយនឹងគង់នៅជាមួយពួកគេ។ ព្រះអង្គបានលើកទឹកចិត្តពួកគេថា ពួកគេជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអង្គ(ខ.១)។ ទោះអ្នកកំពុងជួបប្រទះបញ្ហាអ្វីក៏ដោយនៅថ្ងៃនេះ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចប្រទាននូវការមើលឃើញដែលល្អជាងមុន ដល់អ្នក។ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ(ខ.៤) យើងអាចឃើញការជាច្រើន ដែលព្រះអង្គកំពុងធ្វើនៅជុំវិញខ្លួនយើង។ តើអ្នកអាចមើលឃើញការអ្វីដែលព្រះអង្គកំពុងធ្វើ នៅពេលដែលអ្នកកំពុងមានការឈឺចាប់ និងជាប់ចំណងឬទេ? ចូរយើងមានការមើលឃើញជាថ្មីខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីមើលឃើញការថ្មីៗ…
Read article
បេសកកម្មជួយសង្គ្រោះ
ដ្បិត ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទូលបង្គំសង្ឃឹមដល់ទ្រង់ ឱព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ទ្រង់នឹងឆ្លើយតបចំពោះគេ។ ទំនុកដំកើង ៣៨:១៥ នៅប្រទេសអូស្ត្រាលី អ្នកស្ម័គ្រចិត្តមួយក្រុម នៅអង្គការសង្គ្រោះសត្វ បានរកឃើញសត្វចៀមវង្វេងមួយក្បាល មានរោមដ៏កខ្វក់ និងកន្តាញ់ ដែលមានទម្ងន់ជាង៣៧គីឡូក្រាម។ អ្នកសង្គ្រោះសង្ស័យសត្វចៀមនោះបានវង្វេងបាត់ នៅក្នុងព្រៃ អស់រយៈពេលយ៉ាងហោចណាស់៥ឆ្នាំ។ អ្នកស្ម័គ្រចិត្តក៏បានជួយសម្រាលបន្ទុកវា ដោយការកាត់រោមដ៏ធ្ងន់របស់វា យ៉ាងលំបាកលំបិន។ បន្ទាប់ពីវាបានរួចផុតពីបន្ទុកដ៏ធ្ងន់នោះ វាក៏បានស៊ីចំណី។ ជើងរបស់វាកាន់តែមានភាពរឹងមាំ។ វាមានទំនុកចិត្ត និងការស្កប់ចិត្តកាន់តែខ្លាំង ពេលដែលវានៅជិតអ្នកសង្គ្រោះរបស់វា និងសត្វដទៃទៀត នៅកន្លែងថែរក្សាសត្វដែលគេបានសង្គ្រោះ។ ស្តេចដាវីឌជាអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ដែលបានយល់អំពីការឈឺចាប់ ដោយសារបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ និងត្រូវគេបំភ្លេចចោល និងវង្វេង ហើយមានព្រះទ័យស្រេកឃ្លានការជួយសង្គ្រោះ។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើងជំពូក ៣៨ ស្តេចដាវីឌក៏បានស្រែករកព្រះ។ ទ្រង់បានជួបភាពឯកោ ការក្បត់ និងភាពអស់សង្ឃឹម(ខ.១១-១៤)។ តែទ្រង់បានអធិស្ឋាន ដោយទំនុកចិត្តថា “ដ្បិត ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទូលបង្គំសង្ឃឹមដល់ទ្រង់ ឱព្រះអម្ចាស់ជាព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ទ្រង់នឹងឆ្លើយតបចំពោះគេ”(ខ.១៥)។ ស្តេចដាវីឌមិនបានបដិសេធន៍ថា ទ្រង់មិនមានទុក្ខលំបាក ឬលាក់បាំងទុក្ខលំបាកក្នុងព្រះទ័យ និងជំងឺក្នុងព្រះកាយទ្រង់នោះឡើយ(ខ.១៦-២០)។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់ទុកចិត្តថា ព្រះទ្រង់គង់នៅក្បែរ…
Read article
ព្រះគុណដែលយើងមិនអាចបដិសេធន៍បាន
តើព្រះទ្រង់បានអូសមនុស្សខ្លះចូលនគរទ្រង់ ទាំងពួកគេមិនចង់ចូល ដោយជើងធាក់ដី ហើយស្រែកដាក់ទ្រង់ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ព្រះអង្គបានរារាំងអ្នកដទៃទៀត ដែលស្រេកឃ្លានបានសេចក្តីសង្គ្រោះ មិនឲ្យចូលនគរទ្រង់ឬ? នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមធ្វើការបកស្រាយការយល់ច្រឡំដែលមនុស្សមានជាធម្មតា អំពីគោលលទ្ធិនៃព្រះគុណដែលមិនអាចបដិសេធន៍បាន។ អត្ថបទ ខ្ញុំនៅចាំថា កាលខ្ញុំកំពុងរៀននៅសាលាព្រះគម្ពីរ មានសាស្ត្រាចារ្យម្នាក់បង្រៀនកណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ហើយគាត់ក៏ជានាយកនៃសាលាព្រះគម្ពីរនេះផងដែរ។ ថ្ងៃមួយ នៅក្នុងម៉ោងរៀន មានសិស្សម្នាក់បានលើកដៃឡើង ហើយនិយាយថា “តើលោកគ្រូជឿគោលលទ្ធិនៃការជ្រើសរើសរបស់ព្រះឬទេ?” លោកសាស្ត្រាចារ្យបានបង្ហាញអារម្មណ៍ទើសទាល់បន្តិច ចំពោះសំណួរនោះ។ ហើយគាត់ក៏មានប្រសាសន៍ត្រង់ៗថា គាត់មិនជឿទេ។ ព្រោះគាត់មិនជឿថា ព្រះទ្រង់បានអូសមនុស្សចូលនគរទ្រង់ ទាំងពួកគេមិនចង់ចូល ដោយជើងធាក់ដី ហើយស្រែកដាក់ទ្រង់នោះទេ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ទ្រង់បានរារាំងអ្នកដទៃទៀត មិនឲ្យចូល ទោះពួកគេពិតជាចង់ចូលនគរទ្រង់នោះឡើយ។ ហើយខ្ញុំក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើល ដោយសារនេះជាការនិយាយខុស និងពន្លើសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ អំពីទេវសាស្រ្តកំណែទម្រង់ ហើយក៏ដោយសារអ្នកដែលកំពុងនិយាយនេះ ថែមទាំងជាអ្នកដែលគួរតែដឹងច្បាស់ជាងនេះ ដោយគាត់រៀនសូត្រខ្ពង់ខ្ពស់ អំពីគោលលទ្ធិរបស់ពួកជំនុំ ។ល។ តែខ្ញុំក៏បានគិតថា “បើអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំ មានបទពិសោធន៍ និងការអប់រំច្រើនយ៉ាងនេះ មានការយល់ច្រឡំ អំពីព្រះគុណដែលមិនអាចបដិសេធន៍បានទៅហើយ តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់…
Read article
មានការចាប់ផ្តើមដ៏តូច
តែឯង ឱបេថ្លេហិម-អេប្រាតាអើយ ឯងដែលតូចនៅក្នុងពួកយូដាទាំងពាន់ៗ នឹងមានម្នាក់កើតចេញពីឯងមកឲ្យអញ អ្នកនោះត្រូវឡើងជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើអ៊ីស្រាអែល។ មីកា ៥:១ ស្ពានព្រូគ្លីន(Brooklyn) ត្រូវបានគេចាត់ទុកជា “អច្ឆរិយវត្ថុទី៨” ពេលដែលការសាងសង់ស្ពាននេះបានចប់សព្វគ្រប់នៅឆ្នាំ១៨៨៣។ ប៉ុន្តែ ខ្សែកាបដែកមួយខ្សែ ដែលបានចងភ្ជាប់ស្ពាននេះ ពីប៉មមួយទៅប៉មមួយមានភាពចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យការសាងសង់ស្ពាននេះទទួលបានជោគជ័យ។ គេក៏បានបន្ថែមខ្សែកាបជាច្រើន ពីលើខ្សែកាបមួយខ្សែនោះ ទាល់តែខ្សែកាបតូចមួយក្លាយជាខ្សែកាបធំសម្បើម ដែលគួបផ្សំជាមួយខ្សែកាបធំបីខ្សែទៀត។ ពេលការសាងសង់បានបញ្ចប់ ខ្សែកាបធំនីមួយៗបានកើតឡើងពីខ្សែកាបតូចៗជាង៥ពាន់ខ្សែ ដែលបានជួយទ្រទ្រង់ស្ពានយោល ដែលវែងជាងគេបំផុត នៅសម័យនោះ។ ដូចនេះ ការចាប់ផ្តើមដ៏តូចបានប្រែក្លាយជាផ្នែកដ៏ធំមួយរបស់ស្ពានព្រូគ្លីន។ ព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើផែនដី បានចាប់ផ្តើមពីតូចទៅធំផងដែរ ដោយព្រះអង្គប្រសូតជាទារកតូច ផ្ទំនៅក្នុងស្នូក ក្នុងភូមិតូចមួយ(លូកា ២:៧)។ ហោរាមីកាបានថ្លែងទំនាយអំពីការប្រសូតដ៏តូចទាបរបស់ព្រះអង្គ យ៉ាងដូចនេះថា “តែឯង ឱបេថ្លេហិម-អេប្រាតាអើយ ឯងដែលតូចនៅក្នុងពួកយូដាទាំងពាន់ៗ នឹងមានម្នាក់កើតចេញពីឯងមកឲ្យអញ អ្នកនោះត្រូវឡើងជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើអ៊ីស្រាអែល ដើមកំណើតរបស់អ្នកនោះបានចាប់តាំងពីបុរាណ គឺពីអស់កល្បរៀងមក”(មីកា ៥:១ និង ម៉ាថាយ ២:៦)។ ព្រះអង្គមានការចាប់ផ្តើមដ៏តូចទាប តែព្រះអង្គជាអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកគង្វាល ដែលមានព្រះនាម និងបេសកកម្មឈោងទៅដល់ “ចុងផែនដីបំផុត”(មីកា ៥:៣)។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រសូតក្នុងកន្លែងតូចទាប ដោយបន្ទាបព្រះកាយ…
Read article
ជ្រើសរើសយកក្តីអំណរ
ចូរអរសប្បាយ ក្នុងព្រះអម្ចាស់ជានិច្ច ខ្ញុំប្រាប់ម្តងទៀតថា ចូរអរសប្បាយឡើង។ ភីលីព ៤:៤ លោកឃីធ(Keith) មានការបាក់ទឹកចិត្ត ខណៈពេលដែលគាត់ដើរយឺតៗ កាត់តាមកន្លែងលក់បន្លែ និងផ្លែឈើ ក្នុងផ្សាទំនើប។ ដៃរបស់គាត់បានញ័រ ជារោគសញ្ញាទីមួយ នៃជំងឺប៉ាក់គីនសិន។ តើគាត់នៅសល់ពេលប៉ុន្មានទៀត មុនពេលគុណភាពនៃជីវិតរបស់គាត់ចាប់ផ្តើមចុះខ្សោយយ៉ាងឆាប់រហ័ស? តើភរិយា និងកូនៗរបស់គាត់ នឹងមានការពិបាកយ៉ាងណា? តែភ្លាមៗនោះ លោកឃីធក៏បានអស់សំណើចនឹងខ្លួនឯង ធ្វើឲ្យភាពអាប់អួររលាយបាត់អស់។ គាត់បានមើលតាមប្រឡោះធ្នើរដាក់ដំឡូងបារាំង ឃើញបុរសម្នាក់រុញក្មេងប្រុសពិការម្នាក់នៅលើរទេះរុញ។ បុរសនោះក៏បានឱនចុះ ហើយខ្សឹបដាក់ត្រចៀកកូនប្រុសគាត់ ដែលមានទឹកមុខញញឹមជាប់ជានិច្ច។ គាត់ស្ថិតក្នុងសភាពដែលពិបាកជាងលោកឃីធឆ្ងាយណាស់ តែគាត់ និងឪពុកគាត់កំពុងតែរកឃើញក្តីអំណរ នៅកន្លែងណាដែលពួកគេអាចរកឃើញបាន។ កាលសាវ័កប៉ុលកំពុងសរសេរសំបុត្រផ្ញើពីក្នុងគុក ឬក្នុងពេលជាប់ឃុំខ្លួនក្នុងផ្ទះ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងរង់ចាំលទ្ធផលនៃការជំនុំជម្រះទោសគាត់ គាត់ហាក់ដូចជាគ្មានសិទ្ធិដើម្បីអរសប្បាយនោះឡើយ(ភីលីព ១:១២-១៣)។ អធិរាជណេរ៉ូ(Nero) ជាមនុស្សអាក្រក់ដែលល្បីខាងប្រើអំពើហិង្សា និងភាពសាហាវព្រៃផ្សៃ ដូចនេះ សាវ័កប៉ុលមានហេតុផល ដែលត្រូវព្រួយបារម្ភ។ គាត់ក៏បានដឹងផងដែរថា មានគ្រូខុសឆ្គងជាច្រើន កំពុងឆ្លៀតឱកាស ក្នុងពេលអវត្តមានរបស់គាត់ ដើម្បីស្វែងរកភាពរុងរឿងសម្រាប់ខ្លួនឯង។ ពួកគេយល់ឃើញថា ខ្លួនអាចបន្ថែមទុក្ខលំបាកដល់សាវ័កប៉ុល ពេលគាត់កំពុងជាប់ឃុំ(ខ.១៧)។ តែសាវ័កប៉ុលបានសម្រេចចិត្តអរសប្បាយ(ខ.១៨-២១) ហើយគាត់ក៏បានប្រាប់ពួកជំនុំនៅក្រុងភីលីព ឲ្យយកតម្រាប់តាមគាត់។ គឺដូចដែលគាត់ប្រាប់ពួកគេថា…
Read article