មិនបិទបាំងអំពើបាបទៀតឡើយ
មានពរហើយ មនុស្សណាដែលការរំលង ច្បាប់របស់ខ្លួនបានអត់ទោសឲ្យ គឺដែលបាបរបស់ខ្លួនបានគ្របបាំងហើយ។ ទំនុកដំកើង ៣២:១ ជាច្រើនឆ្នាំមុន នៅក្នុងប្រទេសមួយ គេបានតំឡើងកាំភ្លើងបាញ់ទឹកបំបាត់ក្លិនស្អុយ១រយដើម ដោយប្រើសម្ពាធទឹកខ្លាំង នៅកន្លែងចាក់សំរាមធំ មួយកន្លែង ដែលស្ថិតក្នុងចំណោមកន្លែងចាក់សំរាមរាប់រយ ទូទាំងប្រទេស ដែលកំពុងតែនាំឲ្យប្រជាពលរដ្ឋមានការព្រួយបារម្ភកាន់តែខ្លាំង។ កាំភ្លើងទាំងនោះបានបាញ់ទឹកក្រអូបជាច្រើនលីត្រ ក្នុងមួយនាទី បានចំងាយប្រហែល៥០ម៉ែត្រ មកលើភ្នំសំរាមជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ ទោះពួកគេបានបាញ់ មកលើគំនរសំរាមនោះ បានប៉ុន្មានលីត្រក៏ដោយ ក៏ទឹកអប់ទាំងនោះគ្រាន់តែបានគ្របពីលើក្លឹនស្អុយប៉ុណ្ណោះ ទាល់តែពួកគេដកប្រភពនៃក្លិនស្អុយចេញ ទើបពួកគេអាចបំបាត់ក្លិនស្អុយបាន។ ស្តេចដាវីឌក៏ធ្លាប់ព្យាយាមគ្របបាំងក្លិនស្អុយ នៃអំពើបាបរបស់ទ្រង់ផងដែរ។ ទ្រង់បានប្រើអំណាចជាស្តេចក្នុងផ្លូវខុស ដើម្បីយកនាងបាតសេបាធ្វើជាប្រពន្ធ ហើយបញ្ជាឲ្យគេសម្លាប់លោកអ៊ូរី ដែលជាស្វាមីរបស់នាង(២សាំយ៉ូអែល ១១:១-២៤) ហើយបន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏បានប្រើវិធីបិទបាំងភាពស្មោកគ្រោករបស់ទ្រង់ ដោយភាពស្ងាត់ស្ងៀម ល្បិចកល និងការគោរពប្រតិបត្តិព្រះតែសម្បកក្រៅ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានបណ្តាលឲ្យទ្រង់ទទួលស្គាល់កំហុស(ទំនុកដំកើង ៣២:៣-៤) ដោយអំណាចចេស្តាព្រះអង្គ។ ទ្រង់មិនអាចស៊ូទ្រាំនឹងទោសកំហុសនៃអំពើបាបរបស់ទ្រង់ និងការដាក់ទោសពីព្រះ បានតទៅទៀត ដូចនេះ ទ្រង់ក៏បានទូលសូមសេចក្តីមេត្តា និងការលាងសម្អាងខាងវិញ្ញាណពីព្រះ(៥១:១-៤)។ ទ្រង់ក៏បានសារភាពបាបរបស់ទ្រង់នៅចំពោះព្រះ ហើយព្រះអង្គក៏បានអត់ទោសបាប ឲ្យស្តេចអង្គនេះ ហើយក៏បានប្រទានអំណរជាថ្មី(៣២:១,១១ ៥១:១២-១៥)។ ពេលយើងប្រព្រឹត្តអំពើបាប ការព្យាយាមបិទបាំងអំពើបាបរបស់យើង…
Read article
ការលើកទឹកចិត្តដែលនាំឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្តូរ
ឯបាណាបាស គាត់គិតចង់យកយ៉ូហាន ដែលហៅថាម៉ាកុស ទៅជាមួយផង តែប៉ុលមិនចូលចិត្តនឹងយកគាត់ទៅទេ។ កិច្ចការ ១៥:៣៧-៣៨ កាលលោកថូម៉ាស អេឌីសិន(Thomas Edison) មានអាយុ៧ឆ្នាំ គាត់មិនចង់ទៅសាលា ហើយក៏រៀនខ្សោយ។ ថ្ងៃមួយ គ្រូបង្រៀនថែមទាំងហៅគាត់ថា មនុស្សវង្វេងស្មារតីទៀតផង។ គាត់ក៏បានប្រញាប់រត់ទៅផ្ទះវិញ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ម្តាយរបស់គាត់ ជាគ្រូបង្រៀនដែលមានគរុកោសល្យ ក៏បានទៅនិយាយជាមួយគ្រូរបស់គាត់ ហើយក៏បានសម្រេចចិត្តបង្រៀនគាត់នៅផ្ទះវិញ។ ដោយមានជំនួយពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការលើកទឹកចិត្តរបស់ម្តាយគាត់ (និងប្រាជ្ញាដែលព្រះប្រទានគាត់) គាត់ក៏បានក្លាយជាអ្នកច្នៃប្រឌិតដ៏ល្បីល្បាញ។ ក្រោយមក គាត់ក៏សរសេរ អំពីអ្វីៗដែលម្តាយគាត់បានផ្តល់ឲ្យគាត់ ដែលបានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។ ក្នុងបទគម្ពីរ កិច្ចការ ជំពូក ១៥ យើងឃើញថា លោកបាណាបាស និងសាវ័កប៉ុលបានធ្វើការបម្រើ ជាបេសកជនជាមួយគ្នា រហូតដល់ពេលមួយពួកគេមានការខ្វែងគំនិតគ្នា នៅក្នុងការសម្រេចចិត្តថា ត្រូវនាំលោកម៉ាកុសទៅជាមួយឬអត់។ សាវ័កប៉ុលបានបដិសេធន៍ ព្រោះកាលពីមុន លោកម៉ាកុសបានរត់ចោលគាត់ នៅស្រុកប៉ាមភីលាម្តងហើយ(ខ.៣៦-៣៨)។ ជាលទ្ធផល សាវ័កប៉ុល និងលោកបាណាបាសក៏បានធ្វើដំណើរតាមផ្លូវផ្សេងគ្នា។ សាវ័កប៉ុលយកលោកស៊ីឡាសទៅជាមួយ ហើយលោកប៉ាណាបាសក៏បានទៅជាមួយលោកម៉ាកុស។ លោកបាណាបាសបានផ្តល់ឱកាសលើកទី២ដល់លោកម៉ាកុស ហើយការលើកទឹកចិត្តរបស់គាត់ បានជួយឲ្យលោកម៉ាកុសមានសមត្ថភាពបម្រើ និងមានជោគជ័យ ក្នុងការងារបេសកកម្ម។…
Read article
ប្រេះបែកក្លាយជាស្រស់ស្អាត
ឯដង្វាយដែលគួរថ្វាយដល់ព្រះ នោះគឺជាវិញ្ញាណខ្ទេចខ្ទាំ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ ទ្រង់មិនមើលងាយចំពោះចិត្តខ្ទេចខ្ទាំ ហើយទន់ទាបឡើយ។ ទំនុកដំកើង ៥១:១៧ មានពេលមួយ ខ្ញុំបានមើលផ្ទាំងគំនូរ ដែលមានចំណងជើងថា ចូរពិចារណា អំពីផ្កាឈូក ដែលជាស្នាដៃរបស់លោក ម៉ាកូតូ ហ្វ៊ូជីមូរ៉ា(Makoto Fujimura )។ មើលមួយភ្លែត ខ្ញុំគិតថា វាគ្រាន់តែជាផ្ទំាងគំនូរធម្មតា ដែលជាងគំនូរបានប្រើពណ៌តែមួយ ដើម្បគូរ ផ្កាឈូកមួយទង ដែលហាក់ដូចជាកំពុងលាក់ខ្លួន នៅក្នុងផ្ទៃខាងក្រោយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា វាជាផ្ទាំងគំនូរដ៏រស់រវើក ដែលវិចិត្រករបានផាត់ពណ៌៨០ស្រទាប់ ដោយប្រើកំទេចរ៉ែដែលបានកិនលម្អិត។ នេះជារចនាបថគំនូរជប៉ុន ដែលមានឈ្មោះថា នីហុងហ្កា ជារចនាបទ ដែលលោកហ្វ៊ូជីមូរ៉ាបានហៅថា “សិល្បៈយឺតៗ”។ ពេលខ្ញុំមើលឲ្យជិត ខ្ញុំឃើញរូបភាពចម្រុះ និងភាពស្រស់ស្អាតជាច្រើនស្រទាប់។ លោកហ្វ៊ូជីមូរ៉ាបានពន្យល់ថា ពេលដែលគាត់គិតអំពីតិចនិចនៃការបង្កើត “ភាពស្រស់ស្អាត ចេញពីភាពប្រេះបែកនេះ” នោះគាត់ក៏បាននឹកចាំអំពីដំណឹងល្អ ដែលក្នុងនោះ ការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវបាននាំមកនូវភាពពេញលេញ និងក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់លោកិយ។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងទទួលយកផ្នែកនៃជីវិតយើង ដែលប្រេះបែក និងខ្ទេចខ្ទាំ ហើយធ្វើឲ្យថ្មី និងស្រស់ស្អាតឡើង។ ស្តេចដាវីឌត្រូវការជំនួយរបស់ព្រះ ដើម្បីជួសជុលភាពប្រេះបែក…
Read article
ចំណុចខុសគ្នាដែលមានប្រយោជន៍
ព្រមទាំងមានចិត្តសុភាព ហើយស្លូតបូតគ្រប់ជំពូកទាំងអត់ធ្មត់ ហើយទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយស្រឡាញ់។ អេភេសូរ ៤:២ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានរៀបការជាមួយមើរីន(Merryn) បាន២២ឆ្នាំ ជួនកាល ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើជីវិតអពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើង អាចដំណើរការទៅបាន ដោយរបៀបណា? ខ្ញុំជាអ្នកនិពន្ធ មើរីនជាអ្នកធ្វើស្ថិតិ។ ខ្ញុំធ្វើការជាមួយអក្សរ នាងធ្វើការជាមួយលេខ។ ខ្ញុំចង់បានភាពស្រស់ស្អាត នាងចង់បានដំណើរការ។ ដូចនេះ យើងហាក់ដូចជាមកពីពិភពពីរផ្សេងគ្នាអញ្ចឹង។ ពេលមានការណាត់ជួប មើលីនតែងតែទៅដល់មុនម៉ោង តែជួនកាល ខ្ញុំមានភាពយឺតយ៉ាវ។ ខ្ញុំចូលចិត្តសាកល្បងមុខម្ហូបថ្មីៗ ដែលមានក្នុងមីនុយ តែនាងចូលចិត្តកុម្មង់មុខម្ហូបដដែល។ បន្ទាប់ពីយើងបានទៅដល់វិចិត្រសាលប្រហែល២០នាទី ខ្ញុំទើបតែចាប់ផ្តើមដើរមើលផ្ទាំងគំនូរ ខណៈពេលដែលមើរីនបានដើរមើលចប់មុនខ្ញុំ ហើយបានទៅអង្គុយរង់ចាំខ្ញុំនៅកន្លែងញាំកាហ្វេ នៅជាន់ក្រោម ដោយមិនដឹងថា ខ្ញុំនឹងចំណាយពេលយូរប៉ុណ្ណាទៀតទេ។ យើងបានផ្តល់ឱកាសជាច្រើន ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ឲ្យរៀនអត់ធ្មត់។ យើងក៏មានចំណុចដែលដូចគ្នាផងដែរ ដូចជា ការចូលចិត្តប្រភេទនៃភាពកំប្លែងដូចគ្នា ការចូលចិត្តធ្វើដំណើរកម្សាន្ត និងមានជំនឿលើព្រះដូចគ្នា ដែលបានជួយឲ្យយើងអធិស្ឋាន នៅពេលដែលយើងមានជម្រើសផ្សេងគ្នា ហើយត្រូវធ្វើការលះបង់ តាមដែលចាំបាច់។ ដោយសារចំណុចដូចគ្នាទាំងនេះ ចំណុចខុសគ្នារបស់យើងថែមទំាងមានប្រយោជន៍ចំពោះទំនាក់ទំនងរបស់យើងទៀតផង។ មើលរីនបានជួយឲ្យខ្ញុំរៀនបន្ធូរអារម្មណ៍ ខណៈពេលដែលខ្ញុំជួយនាង ឲ្យចម្រើនឡើង ក្នុងការលត់ដំ ខាងវិញ្ញាណ។ ការសម្របខ្លួននឹងចំណុចខុសគ្នាដែលយើងមាន…
Read article
ព្រះគុណសម្រាប់ពេលមានទុក្ខលំបាក
ទ្រង់មិនដែលខាននឹងប្រោសឯងឡើយ ក៏មិនដែលលះចោលឯងដែរ ដូច្នេះកុំឲ្យខ្លាច ឬស្រយុតចិត្តឲ្យសោះ។ ចោទិយកថា ៣១:៨ អេនី ចនសិន ភ្លីន(Annie Johnson Flint) បានក្លាយជាជនពិការ ដោយសារជំងឺរលាកសន្លាក់ធ្ងន់ធ្ងរ បន្ទាប់ពីបានរៀនចប់វិទ្យាល័យ បានពីរបីឆ្នាំ។ នាងមិនអាចដើរបានទៀត ហើយត្រូវពឹងផ្អែកលើអ្នកដទៃជួយបំពេញតម្រូវការរបស់នាង។ ដោយសារនាងពូកែតែងកំណាព្យ និងបទចម្រៀងទំនុកដំកើង មានមនុស្សជាច្រើនមកសួរសុខទុក្ខនាង ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងអ្នកបម្រើព្រះម្នាក់ ដែលកំពុងមានការបាក់ទឹកចិត្ត នៅក្នុងការងារបម្រើព្រះ។ បន្ទាប់ពីបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ភ្ញៀវម្នាក់នោះក៏បានសរសេរសារផ្ញើមកអេនី ដោយសួរនាងថា ហេតុអ្វីព្រះអនុញ្ញាតឲ្យការលំបាកយ៉ាងនេះ កើតឡើងក្នុងជីវិតនាង។ អេនីក៏បានផ្ញើកំណាព្យ ដើម្បីឆ្លើយតបទៅវិញថា “ព្រះទ្រង់មិនបានសន្យាថា ផ្ទៃមេឃនឹងស្រឡះជារៀងរហូត ហើយក៏មិនបានសន្យាថា យើងនឹងឃើញផ្ការីកនៅតាមផ្លូវណា ដែលយើងដើរទៅនោះដែរ”។ តាមបទពិសោធន៍របស់នាង នាងដឹងថា ទុក្ខវេទនាកើតមានជាញឹកញាប់ តែព្រះទ្រង់មិនដែលបោះបង់ចោលមនុស្សដែលព្រះអង្គស្រឡាញ់នោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានសន្យាថា នឹងប្រទានព្រះគុណ ក្នុងពេលមានទុក្ខលំបាក ជំនួយមកពីស្ថានសួគ៌ សេចក្តីអាណិត និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេរ។ យើងអាចរកឃើញបទកំណាព្យនេះ នៅក្នុងបទចម្រៀងទំនុកសកលមានចំណងជើងថា “អ្វីដែលព្រះទ្រង់បានសន្យា”។ លោកម៉ូសេក៏ធ្លាប់ជួបទុក្ខលំបាកផងដែរ តែគាត់ដឹងថា ព្រះអង្គគង់នៅក្បែរគាត់ជានិច្ច។ ពេលដែលគាត់ផ្ទេរការដឹកនាំប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទៅលោកយ៉ូស្វេ គាត់ក៏បានប្រាប់យុវជនរូបនោះ ឲ្យមានកម្លាំង…
Read article
ជួយឲ្យមានជីវិតថ្មី
ឯបញ្ញត្តទី២ ក៏បែបដូចគ្នា គឺថា «ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង»។ ម៉ាកុស ១២:៣១ មានពេលមួយ លេស៊ី ស្កត់(Lacey Scott) បានទៅហាងលក់សត្វចិញ្ចឹម ក្នុងតំបន់ដែលគាត់រស់នៅ ហើយក៏បានចាប់អារម្មណ៍ត្រីដ៏កម្សត់មួយក្បាល នៅបាតទូកញ្ចក់។ ស្រការរបស់វាបានប្រែពណ៌ទៅជាខ្មៅ ហើយដំបៅក៏បានកើតមាននៅលើខ្លួនវា។ លេស៊ីក៏បានជួយសង្រ្គោះត្រីដែលមានអាយុ១០ឆ្នាំនោះ ដោយដាក់ឈ្មោះឲ្យវាថា “ម៉ុនស្រ្តូ(Monstro)” តាមលំនាំឈ្មោះត្រីប៉ាឡែន ក្នុងរឿងនិទាន ភីណូខ្យូ ហើយបានយកវាទៅដាក់ក្នុងទូកញ្ចក់ នៅមន្ទីរពេទ្យមួយកន្លែង ដោយផ្លាស់ប្តូរទឹកជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ សុខភាពរបស់ម៉ុនស្រ្តូមានភាពល្អប្រសើរឡើងបន្តិចម្តងៗ ហើយវាក៏ចាប់ផ្តើមហែលទឹក និងមានមាឌធំជាងមុន។ ស្រការពណ៌ខ្មៅរបស់វាបានប្រែជាពណ៌មាស។ តាមរយៈការប្ដេជ្ញាចិត្តថែទាំរបស់លេស៊ី ម៉ុនស្រ្តូមានជីវិតថ្មី! ក្នុងបទគម្ពីរលូកា ជំពូក១០ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលជារឿងប្រៀបប្រដូច អំពីអ្នកដំណើរម្នាក់ ត្រូវចោប្លន់ដោយវាយដំ ហើយទុកឲ្យស្លាប់ នៅលើផ្លូវ។ មានពួកសង្ឃម្នាក់ និងពួកលេវីម្នាក់បានដើរបង្ហួស ដោយមិនអើពើចំពោះទុក្ខវេទនារបស់គាត់។ តែមានសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ ជាសាសន៍ដែលគេស្អប់ខ្ពើម បានជួយយកអសារគាត់ ហើយថែមទាំងបង់ថ្លៃព្យាបាលគាត់ទៀតផង(លូកា ១០:៣៣-៣៥)។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានហៅសាសន៍សាម៉ារីនោះថា “អ្នកជិតខាងល្អ” ហើយក៏បានលើកទឹកចិត្តអ្នកស្តាប់រឿងរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យយកតម្រាប់តាមគាត់ផងដែរ។ យើងក៏អាចយកអសារមនុស្សនៅជុំវិញយើងផងដែរ។ មានអ្នកជិតខាងដែលជាជនអនាថា អ្នកគ្មានការងារធ្វើ ជនពិការ…
Read article