បើសិនជាគេរឭកស្រុក ដែលគេទើបនឹងចេញមកនោះ នោះគេនឹងមានឱកាសត្រឡប់ទៅវិញបាន តែឥឡូវនេះ គេសង្វាតចង់បានស្រុក១ដ៏ប្រសើរជាង គឺខាងស្ថានសួគ៌វិញ។ ហេព្រើរ ១១:១៥-១៦
សេចក្តីជំនឿមើលឃើញពេលអនាគតដែលព្រះបានសន្យាថា នឹងប្រទានឲ្យ ហើយក៏ “ប្រាថ្នាចង់បាន” ពេលអនាគតនោះ។ “គេសង្វាតចង់បានស្រុក១ដ៏ប្រសើរជាង គឺខាងស្ថានសួគ៌វិញ”។ សូមយើងចំណាយពេលមួយភ្លែត ដើម្បីគិតអំពីរឿងនេះ។
មានមនុស្សជាច្រើនបានបន្ទាបតម្លៃរបស់ជំនឿ ដែលនាំឲ្យបានសង្គ្រោះ ដោយចាត់ទុកជំនឿ គ្រាន់តែជាការសម្រេចចិត្តទទួលជឿព្រះ ដោយគ្មានការកែប្រែបំណងប្រាថ្នា និងការស្វែងរក។ បទគម្ពីរនេះដែលមានក្នុងជំពូកនៃសេចក្តីជំនឿដ៏អស្ចារ្យ ក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺបទគម្ពីរហេព្រើរ ជំពូក១១ កំពុងតែប្រាប់យើងថា ការរស់នៅ និងការស្លាប់ដោយជំនឿ គឺមានន័យថា យើងមានសេចក្តីប្រាថ្នាថ្មី និងស្វែងរកការស្កប់ចិត្តថ្មី។
ខ.១៤បានចែងថា ពួកបរិសុទ្ធពីសម័យដើម (ដែលបទគម្ពីរហេព្រើរ ជំពូក១១ បានសរសើរ) បានស្វែងរកស្រុក១ ដែលលោកិយនេះមិនអាចផ្តល់ឲ្យបាន។ ហើយខ.១៦ បានចែងថា ពួកគេក៏ប្រាថ្នាចង់បានការអ្វី ដែលល្អជាងអ្វីៗដែលលោកិយអាចផ្តល់ឲ្យបាន។ “គេសង្វាតចង់បានស្រុក១ដ៏ប្រសើរជាង គឺខាងស្ថានសួគ៌វិញ”។
ពួកគេបានជាប់ចិត្តនឹងព្រះយ៉ាងខ្លាំង បានជាការអ្វីដែលមិននៅខាងព្រះ មិនអាចធ្វើឲ្យពួកគេស្កប់ចិត្តឡើយ។
ដូចនេះ ជំនឿដែលពិតជានាំឲ្យបានសង្គ្រោះនោះ គឺជា ៖ ការមើលឃើញពីចម្ងាយ នូវអ្វីដែលព្រះបានសន្យា និងការពិសោធន៍នូវការផ្លាស់ប្តូរនៃតម្លៃ ជាហេតុនាំឲ្យអ្នកមានសេចក្តីប្រាថ្នា និងស្វែងរក និងទុកចិត្តព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះ លើសអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកិយអាចផ្តល់ឲ្យ។
