យើងត្រូវស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាជាងស្តាប់តាមមនុស្ស
តើគ្រីស្ទបរិស័ទគួរតែចុះចូលនឹងអ្នកមានអំណាច ដែលព្រះទ្រង់បានដាក់ឲ្យគ្រប់គ្រងនៅលើពួកគេឬទេ? ថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul)សូមលើកឡើង អំពីគោលការណ៍ដើម្បីឲ្យយើងដឹងថា ពេលណាយើងត្រូវស្តាប់បង្គាប់ ហើយពេលណាយើងមិនត្រូវស្តាប់បង្គាប់អ្នកមានអំណាច។ អត្ថបទ យើងត្រូវស្តាប់បង្គាប់អ្នកដែលមានអំណាចជានិច្ច លើកលែងតែអ្នកមានអំណាច ដែលបញ្ជាយើងឲ្យធ្វើអ្វី ដែលព្រះបានហាម ឬហាមយើងមិនឲ្យធ្វើអ្វីដែលព្រះបានបង្គាប់ឲ្យយើងធ្វើ។ ព្រះទ្រង់បានរៀបចំឲ្យប្តីមានអំណាចមកលើប្រពន្ធ។ បើប្តីប្រាប់ប្រពន្ធឲ្យទៅលក់ខ្លួន ដើម្បីរកប្រាក់ចំណូលបន្ថែម សម្រាប់គ្រួសារ នោះនាងមិនគ្រាន់តែមិនគួរ តែក៏មិនត្រូវស្តាប់បង្គាប់គាត់សោះឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត បើស្រ្តីម្នាក់បានរៀបការជាមួយអ្នកមិនជឿព្រះ ហើយបុរសនោះប្រាប់នាង ឲ្យឈប់ទៅចូលរួមក្រុមចម្រៀងនៅព្រះវិហារ តើនាងគួរតែធ្វើដូចម្តេច ក្នុងនាមជាភរិយា? នាងគួរតែនៅផ្ទះ ព្រោះគ្មានបទគម្ពីរណាមួយ ដែលបានបង្គាប់ថា នាងត្រូវតែចូលរួមក្រុមចម្រៀងនោះទេ។ បើនាងអាចចូលរួមបាន គឺជាការល្អ តែព្រះគម្ពីរមិនបានបង្គាប់ទេ។ ចុះបើសិនជាស្វាមីប្រាប់ភរិយាថា គាត់មិនអនុញ្ញាតឲ្យនាងទៅព្រះវិហារ នៅថ្ងៃអាទិត្យ ដើម្បីជួបជុំថ្វាយបង្គំព្រះជាមួយរាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គទេ តើនាងត្រូវធ្វើដូចម្តេច? នាងមិនគ្រាន់តែមិនគួរ តែមិនត្រូវស្តាប់បង្គាប់គាត់ឡើយ ព្រោះព្រះទ្រង់បានបង្គាប់នាង ឲ្យមានការប្រកបជាមួយពួកបរិសុទ្ធជាទៀងទាត់។ តើអ្នកឃើញទេ យើងអាចមានការឈឺចាប់ និងមានការលះបង់ខ្លាំងប៉ុណ្ណា ពេលដែលយើងស្ថិតនៅក្នុងគំនាបរវាងអំណាចពីរផ្សេងគ្នា? យើងមិនអាចជៀសវាងការស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ហើយធ្វើអំពើបាប ដោយយកលេសថា “ខ្ញុំគ្រាន់តែធ្វើតាមបញ្ជា តែចិត្តខ្ញុំមិនចង់ធ្វើទេ”។ តែផ្ទុយទៅវិញ…
Read article
មិនបានមកដើម្បីដាក់បណ្តាសា
នឹងមានផ្កាយ១ចេញពីពួកយ៉ាកុបមក ហើយនឹងមានដំបង១កើតពីសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែរ។ ជនគណនា ២៤:១៧ លោកវីលៀម សេកស្ពា(William Shakespeare) ជាអ្នកជំនាញក្នុងការប្រើពាក្យជេរ ក្នុងរឿងល្ខោនដែលគាត់បាននិពន្ធ និងដឹកនាំ។ លោកប៊ែរី ក្រាហ្វ(Barry Kraft) ជាតួសម្ដែង ដែលបាននិពន្ធសៀវភៅដ៏ល្បីល្បាញ អំពីរបៀបជេររបស់លោកសេកស្ពា ដែលបានដកស្រង់ក្នុងរឿងល្ខោនរបស់លោកសេកស្ពា ដែលក្នុងនោះអ្នកដឹកនាំរឿងរូបនោះ បានឲ្យតួអង្គគាត់ប្រើពាក្យជេរយ៉ាងប៉ិនប្រសប់។ សៀវភៅដែលលោកក្រាហ្វបាននិពន្ធនេះ បានដកស្រង់ពាក្យជេរប្រទិច នៅសម័យដើម ដែលបានផ្តល់ឲ្យអ្នកអាន នូវការកម្សាន្តសប្បាយ។ តែស្តេចនគរម៉ូអាប់ នៅសម័យបុរាណបានព្យាយាមជួលហោរាអាថ៌កំបាំងម្នាក់ មិនគ្រាន់តែឲ្យគាត់ជេរប្រទិចពួកអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងដាក់បណ្តាសារពួកគេតែម្តង។ គឺដូចដែលស្តេចបាឡាក បានប្រាប់លោកបាឡាមថា “ចូរឯងមកឥឡូវ ដើម្បីនឹងដាក់បណ្តាសាដល់សាសន៍នេះឲ្យអញ”(ជនគណនា ២២:៦)។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកបាឡាមក៏បានធ្វើឲ្យស្តេចអង្គនោះខ្ញាល់ ដោយឲ្យពរដល់ជនជាតិហេព្រើរ ជាច្រើនលើកច្រើនសារ(២៤:១០)។ ក្នុងចំណោមការឲ្យពរនោះ ក៏រាប់បញ្ចូលការថ្លែងទំនាយថា “ខ្ញុំឃើញទ្រង់ តែមិនមែនក្នុងឥឡូវនេះទេ ខ្ញុំរំពឹងមើលទ្រង់ តែមិនមែននៅជិតទេ នឹងមានផ្កាយ១ចេញពីពួកយ៉ាកុបមក”(២៤:១៧)។ ច្បាស់ណាស់ បុគ្គលដែលគាត់បានថ្លែងក្នុងបទទំនាញនេះ មិនទាន់បានយាងមក ក្នុងសម័យនោះនៅឡើយទេ តែលោកបាឡាមកំពុងនិយាយសំដៅទៅលើនរណា? នៅបន្ទាត់បន្ទាប់ យើងឃើញតម្រុយនៅត្រង់ឃ្លា “ហើយនឹងមានដំបង១កើតពីសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែរ”(ខ.១៧)។ “ផ្កាយ” នោះនឹងនាំពួកហោរាទាំងបី ឲ្យជិះសត្វអូដ្ឋពីទិសខាងកើត…
Read article
ឈររឹងមាំ ដោយជំនឿ
បើសិនជាឯងមិនព្រមជឿទេ នោះប្រាកដជាឯងមិនបានតាំងនៅជាប់ឡើយ។ អេសាយ ៧:៩ ក្រុមហ៊ុនណូគា(Nokia) បានក្លាយជាក្រុមហ៊ុនទូរស័ព្ទដែលលក់ដាច់បំផុត ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៨ ហើយប្រាក់ចំណេញបានកើនដល់ជិត៤ពាន់លាន់ដុល្លា នៅឆ្នាំ១៩៩៩។ តែនៅឆ្នាំ២០២២ ការលក់ទូរស័ព្ទក៏បានថយចុះ ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន ក្រុមហ៊ុនកំព្យូទ័រម៉ៃក្រូសូស(Microsoft) ក៏បានទិញយីយោទូរស័ព្ទនេះ។ កត្តាមួយ ដែលបណ្តាលឲ្យផ្នែកលក់ទូរស័ព្ទរបស់ក្រុមហ៊ុនណូគា ទទួលបរាជ័យ គឺដោយសារវប្បធម៌នៃការធ្វើការផ្អែកទៅលើការភ័យខ្លាច ដែលនាំឲ្យមានការសម្រេចចិត្តខុស ដែលបណ្តាលឲ្យមានការខាតបង់ធ្ងន់ធ្ងរ។ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ក្រុមហ៊ុននេះ ខ្លាចគេបណ្តេញចេញពីការងារ បានជាពួកគេមានការស្ទាក់ស្ទើរ នៅក្នុងការនិយាយការពិត អំពីប្រព័ន្ធដំណើរការរបស់ទូរស័ព្ទណូគា ដែលអន់ជាងទូរស័ព្ទដទៃ និងបញ្ហានៃការរចនាដទៃទៀត។ ស្តេច អេហាស របស់នគរយូដា និងរាស្ត្រទ្រង់មានការភ័យខ្លាច “ប្រៀបដូចជាដើមឈើនៅព្រៃដែលត្រូវខ្យល់បក់”(អេសាយ ៧:២)។ ពួកគេដឹងថា ស្តេចរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល និងស្តេចសាសន៍ស៊ីរីបានពួតដៃគ្នា លើកទ័ពមកវាយកាន់កាប់នគរយូដា(ខ.៥-៦)។ ព្រះទ្រង់ប្រើហោរាអេសាយ ឲ្យលើកទឹកចិត្តស្តេចអេហាស ដោយទូលទ្រង់ថា ផែនការរបស់សត្រូវទ្រង់នឹងទទួលជោគជ័យឡើយ(ខ.៧) តែស្តេចដ៏ល្ងង់ខ្លៅនោះ ក៏បានសម្រេចព្រះទ័យចងសម្ព័ន្ធមិត្តជាមួយចក្រភពអាស៊ើរ ហើយចុះចូលនឹងស្តេចនៃប្រទេសមហាអំណាចនេះ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ១៦:៧-៨)។ ទ្រង់មិនបានទុកចិត្តព្រះ ដែលបានប្រកាសថា “បើសិនជាឯងមិនព្រមជឿទេ នោះប្រាកដជាឯងមិនបានតាំងនៅជាប់ឡើយ” (អេសាយ ៧:៩)។ អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ បានជួយយើងឲ្យពិចារណា អំពីការឈរមាំមួន ក្នុងជំនឿយ៉ាងដូចនេះថា…
Read article
ការអស្ចារ្យនៃថ្ងៃណូអែល
ព្រះទ្រង់បានធ្វើវិញ ដោយចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ឲ្យមក មានរូបអង្គបែបដូចជាសាច់ឈាម ដែលតែងតែមានបាប ហើយដោយព្រោះអំពើបាប ក៏កាត់ទោសអំពើបាបនៅក្នុងសាច់ឈាម។ រ៉ូម ៨:៣ នៅកន្លែងលក់របស់របរចាស់ៗ ដែលគេលែងត្រូវការ ខ្ញុំបានឃើញតុក្កតារឿងកំណើតព្រះយេស៊ូវមួយឈុត នៅក្នុង ក្រដាស់ឡាំងកំពិតមួយ។ ពេលខ្ញុំរើសតុក្កតាព្រះឱរសយេស៊ូវ ខ្ញុំកត់សំគាល់ឃើញថា គេបានឆ្លាក់រូបតុក្កតានោះ យ៉ាងលម្អិតល្អណាស់។ តុក្កតានោះមិនមែនជាតុក្កតាទារកដែលមានសំពត់រំជុំវិញខ្លួន នៅសល់តែមុខ ដែលមានភ្នែកបិទនោះទេ តែជាតុក្កតាដែលមានភ្នែកបើក និងមានសំពត់រំតែពាក់កណ្តាល ដោយមានដៃលាតសន្ធឹង ប្រអប់ដៃចំហ និងម្រាមដៃលាត។ មើលទៅរូបនោះហាក់ដូចជាកំពុងនិយាយមកខ្ញុំថា “ខ្ញុំនៅទីនេះហើយ!” តុក្កតានោះគ្រាន់តែជារូបតាំងលម្អ ដែលពិពណ៌នា អំពីការអស្ចារ្យនៅថ្ងៃណូអែល ដែលព្រះទ្រង់បានចាត់ព្រះរាជបុត្រា ឲ្យយាងចុះមកផែនដី ដោយយកកំណើតជាមនុស្ស។ ពេលដែលព្រះឱរសយេស៊ូវបានចម្រើនវ័យធំឡើង ព្រះហស្តព្រះអង្គក៏បានកាន់ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ហើយក៏បានធ្វើការជាជាងឈើ មុនពេលព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះអង្គចាប់ផ្តើម។ ព្រះហស្តព្រះអង្គក៏បានបោះជំហានយាងពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ដើម្បីបង្រៀន និងប្រោសឲ្យជា។ នៅចុងបញ្ចប់នៃព្រះជន្មព្រះអង្គ ព្រះហស្ត និងព្រះបាទរបស់ព្រះអង្គ ត្រូវគេដំដែកគោលជាប់នឹងឈើឆ្កាងរហូតព្រះអង្គសុគត។ ដូចនេះ ព្រះវរបិតាបាន “ចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ឲ្យមក មានរូបអង្គបែបដូចជាសាច់ឈាម ដែលតែងតែមានបាប ហើយដោយព្រោះអំពើបាប ក៏កាត់ទោសអំពើបាបនៅក្នុងសាច់ឈាម” រ៉ូម ៨:៣។ បើយើងទទួលយកការប្រោសលោះរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបានបង់ថ្លៃលោះយើងឲ្យរួចពីបាប…
Read article
ឲ្យតែបានគ្រប់គ្រាន់
សូមកុំឲ្យទូលបង្គំមានសេចក្តីទាល់ក្រ ឬជាអ្នកមានដែរ សូមគ្រាន់តែចិញ្ចឹមទូលបង្គំដោយអាហារដែលត្រូវការប៉ុណ្ណោះ។សុភាសិត ៣០:៨ ក្នុងខ្សែភាពយន្តមានចំណងជើងថា អ្នកលេងវីយូឡុង នៅលើដំបូលផ្ទះ តួអង្គឈ្មោះថេវា(Tevye) បាននិយាយទៅកាន់ព្រះ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ អំពីបញ្ហាជីវភាពរបស់គាត់ យ៉ាងដូចនេះថា “ព្រះអង្គបានបង្កើតឲ្យមានអ្នកក្រច្រើនណាស់។ ជាការពិតណាស់ ទូលបង្គំដឹងថា ភាពក្រីក្រមិនមែនជាអ្វីដែលគួរឲ្យខ្មាសអៀននោះទេ។ តែវាក៏មិនមែនជាកិត្តិយសដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់អីដែរ! ដូចនេះ បើទូលបង្គំមានទ្រព្យសម្បត្តិតែបន្តិចបន្តួច តើមានខុសទាស់អ្វី … បើទូលបង្គំក្លាយជាអ្នកមាន តើវានឹងមានផលប៉ះពាល់អ្វី មកលើផែនការដ៏ធំ និងអស់កល្បរបស់ព្រះអង្គឬ?” រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីលោកអេគើរ ដែលបានទូលថ្វាយដល់ព្រះ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ដូចនេះផងដែរ តែតាមរបៀបផ្សេងពីនេះ ដូចមានចែងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសុភាសិត។ លោកអេគើរបានទូលសូមព្រះថា “សូមកុំឲ្យទូលបង្គំមានសេចក្តីទាល់ក្រ ឬជាអ្នកមានដែរ សូមគ្រាន់តែចិញ្ចឹមទូលបង្គំដោយអាហារដែលត្រូវការប៉ុណ្ណោះ” (សុភាសិត ៣០:៨)។ គាត់ដឹងថា “ការមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនពេក” អាចធ្វើឲ្យគាត់មានអំនួត និងធ្វើឲ្យគាត់រស់នៅដូចអ្នកមិនជឿព្រះ ដោយបដិសេធន៍ចរិយាសម្បត្តិរបស់ព្រះ។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់បានសូមព្រះអង្គ កុំឲ្យគាត់ “មានភាពទាល់ក្រឡើយ” ព្រោះវាអាចបណ្តាលឲ្យគាត់បង្ខូចព្រះនាមព្រះអង្គ ដោយការលួចទ្រព្យសម្បត្តិអ្នកដទៃ(ខ.៩)។ លោកអេគ័របានទទួលស្គាល់ថា ព្រះទ្រង់ជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់គាត់ ហើយបានទូលសូមព្រះអង្គ “ឲ្យគាត់មានទ្រព្យសម្បត្តិល្មម” នឹងបំពេញតម្រូវការប្រចាំថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ ការអធិស្ឋានរបស់គាត់ បានបង្ហាញអំពីការដេញតាមបំណងព្រះទ័យព្រះ…
Read article
កេរដំណែលនៃសេចក្តីជំនឿ
ដ្បិតខ្ញុំនឹងចាំពីសេចក្តីជំនឿស្មោះត្រង់ ដែលនៅក្នុងអ្នក សេចក្តីជំនឿនោះបាននៅក្នុងយាយឡូអ៊ីស ជាជីដូនរបស់អ្នកជាមុនដំបូង រួចក៏នៅក្នុងអ្នកអ៊ើនីស ជាម្តាយអ្នកដែរ ហើយខ្ញុំជឿជាក់ថា ក៏នៅក្នុងអ្នកផង។ ២ធីម៉ូថេ ១:៥ កាលពីឆ្នាំ ២០១៩ មានការស្រាវជ្រាវមួយ អំពីកេរដំណែលខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ នៅរសហរដ្ឋអាមេរិក បានរកឃើញថា ស្ត្រីជាម្តាយ និងជីដូន មានឥទ្ធិពលដ៏សំខាន់ មកលើការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទនៅអាមេរិក។ ២ភាគ៣ នៃគ្រីស្ទបរិស័ទនៅអាមេរិកបានអះអាងថា ខ្លួនបានទទួលកេរដំណែលនៃសេចក្តីជំនឿ ពីម្តាយរបស់ខ្លួន ហើយ១ភាគ៣ នៃគ្រីស្ទបរិស័ទនៅអាមេរិក បានទទួលស្គាល់ថា ជីដូនជីតា(តាមធម្មតា ជីដូន) របស់ពួកគេ ក៏មានតួនាទីដ៏សំខាន់ ក្នុងការលូតលាស់របស់ពួកគេផងដែរ។ អ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវនេះ បានកត់សំគាល់ថា “ការសិក្សានេះបានរកឃើញម្តងហើយម្តងទៀតថា ស្ត្រីជាម្តាយមានឥទ្ធិពលដ៏យូរអង្វែង មកលើការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណនៃមនុស្សជំនាន់ក្រោយ”។ ព្រះគម្ពីរក៏បានចែងអំពីឥទ្ធិពលនោះផងដែរ។ ក្នុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរផ្ញើលោកធីម៉ូថេ ដែលជាសិស្សរបស់គាត់ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា ជំនឿរបស់លោកធីម៉ូថេបានទទួលឥទ្ធិពលពីម្តាយគាត់ឈ្មោះ អ៊ើនីស និងជីដូនគាត់ឈ្មោះ ឡូអ៊ីស(២ធីម៉ូថេ ១:៥)។ នេះជាការពិពណ៌នាជាលម្អិតដ៏មានអំណរ ដោយសង្កត់ធ្ងន់អំពីឥទ្ធិពល ដែលស្ត្រីពីរនាក់មានមកលើអ្នកដឹកនាំវ័យក្មេងនេះ នៅសម័យពួកជំនុំដំបូង។ ឥទ្ធិពលរបស់ពួកគេក៏អាចឃើញមាន ក្នុងការលើកទឹកចិត្តដែលសាវ័កប៉ុលមាន សម្រាប់លោកធីម៉ូថេ យ៉ាងដូចនេះថា “ចូរឲ្យអ្នកនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីដែលអ្នកបានរៀន…
Read article