អំណោយនៃសំណើច
ព្រះទ្រង់បានធ្វើឲ្យអញសើច ហើយអស់អ្នកណាដែលឮ ក៏នឹងសើចជាមួយនឹងអញដែរ។ លោកុប្បត្តិ ២១:៦ តារាកំប្លែងឈ្មោះ ចន ប្រ៊ែនញ៉ាន(John Branyan) បានមានប្រសាសន៍ថា “យើងមិនបានរកនឹកឃើញភាពកំប្លុកកំប្លែងៗ មកសម្តែងនោះទេ។ ភាពកំប្លុកកំប្លែងទាំងនោះមិនបានកើតចេញពីគំនិតរបស់យើងទេ តែជាការប្រទានមកពីព្រះ ដែលព្រះអង្គបានជ្រាបថា យើងត្រូវការភាពកំប្លែង ក្នុងការធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ជីវិតនេះ។ ព្រោះព្រះអង្គជ្រាបថា យើងនឹងជួបទុក្ខលំបាក។ ព្រះអង្គជ្រាបថា យើងត្រូវមានការតស៊ូ ព្រះអង្គជ្រាបថា … មានបញ្ហាអ្វីខ្លះនឹងកើតឡើង…សំណើចគឺជាអំណោយមកពីព្រះអង្គ”។ ពេលយើងមើលសត្វដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើត យើងអាចអស់សំណើច ទោះសត្វនោះមានរូបរាង្គចម្លែក (ដូចសត្វកណ្តុរមានចំពុះដូចសត្វទា) ឬមានអាកប្បកិរិយាកំប្លែងៗ(ដូចសត្វភេដឺរពឹស)។ ព្រះទ្រង់បានបង្កើតសត្វថនិកសត្វ ឲ្យរស់នៅក្នុងទឹកសមុទ្រដូចជាត្រីបាឡែនជាដើម ហើយបង្កើតសត្វបក្សីជើងវែងៗ ដែលមិនអាចហើរកើត។ ព្រះអង្គពិតជាបានបង្កើតសំណើច ហើយដោយសារព្រះអង្គបានបង្កើតយើងឲ្យដូចរូបអង្គទ្រង់ នោះយើងក៏អាចមានសំណើចដ៏រីករាយផងដែរ។ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីសំណើចដំបូងបំផុត ក្នុងរឿងលោកអ័ប្រាហាំ និងនាងសារ៉ា។ កាលនោះ ព្រះអង្គបានសន្យាថា នឹងប្រទានកូនប្រុសម្នាក់ ដល់ប្តីប្រពន្ធវ័យចំណាស់ពីរនាក់ ដោយមានបន្ទូលថា កូននោះ “គឺជាម្នាក់ដែលនឹងកើតពីឯងមកវិញទេតើ ដែលត្រូវស៊ីមរដករបស់ឯងនោះ”(លោកុប្បត្តិ ១៥:៤) ហើយ “ចូរមើលទៅលើមេឃឥឡូវ ហើយរាប់ផ្កាយចុះ បើឯងអាចនឹងរាប់ទាំងអស់បាន រួចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលប្រាប់ថា ពូជឯងនឹងបានដូច្នោះដែរ”(ខ.៥)។ ទីបំផុត…
Read article
ស្រោចទឹកឲ្យរុក្ខជាតិចង្រៃ
តែខ្ញុំប្រាប់ថា ចូរដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនបំពេញសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាមទេ។ កាឡាទី ៥:១៦ ក្នុងរដូវផ្ការីកឆ្នាំនេះ រុក្ខជាតិចង្រៃបានវាយប្រហារមកលើទីធ្លាក្រោយផ្ទះយើង ដូចក្នុងខ្សែភាពយន្តដាយណូស័រអញ្ចឹង។ មានដើមមួយនោះដុះធំណាស់ បានជាខ្ញុំខ្លាចខ្លួនឯងមានរបួស ពេលព្យាយាមដកវាចោល។ ខ្ញុំក៏បានយកប៉ែលមកគាស់វាចោល តែពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានឃើញកូនស្រីខ្ញុំកំពុងស្រោចទឹកឲ្យវា។ ខ្ញុំក៏បានលាន់មាត់ថា “ហេតុអ្វីកូនស្រោចទឹកឲ្យរុក្ខជាតិចង្រៃ?” គាត់ក៏បានឆ្លើយតបដោយទឹកមុខញញឹមថា “កូនចង់ដឹងថា វាអាចលូតលាស់ធំបានប៉ុណ្ណា!” រុក្ខជាតិចង្រៃមិនមែនអ្វីដែលយើងមានចេតនាចង់ស្រោចទឹកឲ្យលូតលាស់នោះទេ។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្ញុំគិតអំពីរឿងនេះ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ជួនកាលយើងពិតជាស្រោចទឹកឲ្យរុក្ខជាតិចង្រៃក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណ ដោយបំពេញសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម ដែលរាំងខ្ទប់ការលូតលាស់របស់យើង។ ក្នុងបទគម្ពីរ កាឡាទី ៥:១៣-២៦ សាវ័កប៉ុលបានធ្វើការប្រៀបធៀបរវាងការរស់នៅដោយសាច់ឈាម ជាមួយនឹងការរស់នៅដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ គាត់បានបង្រៀនថា ការព្យាយាមប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យវិន័យតែម្យ៉ាង មិនអាចជួយឲ្យជីវិតយើង រួចផុតពីរុក្ខជាតិចង្រៃខាងវិញ្ញាណបានទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដើម្បីជៀសវាងការស្រោចទឹកឲ្យរុក្ខជាតិចង្រៃនោះ យើងត្រូវ “ដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ”(ខ.១៦)។ យើងចាំបាច់ត្រូវរៀនអនុវត្តតាមការបង្រៀននេះ អស់មួយជីវិត។ ប៉ុន្តែ ការបង្រៀននេះមានភាពសាមញ្ញងាយស្រួលយល់ត្រង់ចំណុចដែលថា យើងគ្រាន់តែលះបង់សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម តែផ្ទុយទៅវិញ យើងចាំបាច់ត្រូវដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីឲ្យបង្កើតផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ ហើយច្រូតកាត់ផលផ្លែនៃជីវិតដែលគោរពប្រតិបត្តិព្រះ(ខ.២២-២៥)។—ADAM R. HOLZ តើផ្នែកណាខ្លះនៃជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក មានរុក្ខជាតិចង្រៃ ដែលត្រូវដកចេញ? តើអ្នកអាចចុះចូលនឹងព្រះ ហើយដើរជាមួយព្រះអង្គ…
Read article
ព្រះអង្គល្អ ហើយខ្លាំង
ឯថ្មដែលពួកជាងសង់ផ្ទះបានចោលចេញ នោះបានត្រឡប់ជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯកហើយ។ ទំនុកដំកើង ១១៨:២២ យុវជនម្នាក់បានធ្វើការបម្រើព្រះ ដោយឈោងចាប់និស្សិតមហាវិទ្យាល័យ។ គាត់មានភាពតប់ប្រមល់នៅក្នុងចិត្ត។ គាត់បង្ហាញទឹកមុខច្របូកច្របល់ ពេលដែលខ្ញុំហ៊ានសួរគាត់ថា តើគាត់បានអធិស្ឋានសូមការដឹកនាំពីព្រះ និងសូមជំនួយពីព្រះអង្គឬទេ? គឺអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ ដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានបង្រៀន។ យុវជននោះក៏បានឆ្លើយតប ដោយសារភាពថា គាត់មិនដឹងច្បាស់ថា គាត់នៅតែជឿលើការអធិស្ឋាន ឬនៅតែជឿថា ព្រះទ្រង់កំពុងតែស្តាប់គាត់អធិស្ឋានឬអត់ទេ ព្រោះគាត់មើលទៅលោកិយ ឃើញបញ្ហាជាច្រើនដែលហាក់ដូចជាគ្មានដំណោះស្រាយ។ អ្នកដឹកនាំវ័យក្មេងនោះ កំពុងតែបង្កើតការងារបម្រើព្រះ ដោយពឹងអាងកម្លាំងរបស់គាត់ ហើយគួរឲ្យស្តាយណាស់ ដែលគាត់កំពុងតែបរាជ័យ។ ហេតុអ្វី? ព្រោះគាត់កំពុងបដិសេធន៍ព្រះអម្ចាស់។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាគ្រឹះនៃពួកជំនុំ ដែលគេបានបដិសេធន៍ដោយរាប់ចាប់ពីសាសន៍របស់ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១:១១)។ មនុស្សជាច្រើន នៅតែបដិសេធន៍ព្រះអង្គ ក្នុងពេលសព្វថ្ងៃ ដោយមានការពិបាកក្នុងការកសាងជីវិត ការងារ ឬពួកជំនុំ នៅលើគ្រឹះដ៏ទន់ខ្សោយ ដែលជាផែនការ ក្តីស្រមៃ និងការអ្វីផ្សេងទៀតដែលមិនអាចពឹងផ្អែកបាន។ ប៉ុន្តែ មានតែព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងទេ ដែលជាកម្លាំង និងកំផែងដែលការពារយើង(ទំនុកដំកើង ១១៨:១៤)។ ជាការពិតណាស់ “ឯថ្មដែលពួកជាងសង់ផ្ទះបានចោលចេញ នោះបានត្រឡប់ជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯកហើយ”(ខ.២២)។ ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការថ្វាយព្រះអង្គ អ្នកជឿព្រះអង្គត្រូវតែពឹងផ្អែកលើការដឹកនាំ និងជំនួយរបស់ព្រះអង្គ។ ដូចនេះ យើងត្រូវអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះអង្គថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ…
Read article
ការប្រសូតពីស្រីព្រហ្មចារី
ការអស្ចារ្យមួយ ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី បានទទួលរងការរិះគន់ដ៏សាហាវបំផុត គឺការប្រសូតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ពីស្រីព្រហ្មចារី។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមធ្វើការបកស្រាយថា ការចាប់កំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូវជាមនុស្ស គឺមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប តែមិនមែនក្នុងលក្ខណៈជាភាពមិនប្រក្រតីផ្នែកជីវវិទ្យានោះទេ តែជាការបើកសម្ដែងដ៏អស្ចារ្យនូវអំណាចចេស្តាព្រះ។ អត្ថបទ មានការអស្ចារ្យជាច្រើន ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដែលមានដូចជា ការដែលព្រះយេស៊ូវដើរលើទឹក ការធ្វើឲ្យទឹកក្លាយជាស្រាទំពាំងបាយជូរ ការប្រទានអាហារដល់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ ការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ។ល។ តែក្នុងចំណោមការអស្ចារ្យទាំងអស់នោះ មានការអស្ចារ្យមួយ ដែលគេហាក់ដូចជាបានលើកឡើង ដោយភាពចម្រូងចម្រាស់ គឺការអស្ចារ្យនៃការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គពីស្រីព្រហ្មចារី។ មានការជជែកវែកញែកដ៏ក្តៅគគុក ក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ន អំពីភាពអាចទុកចិត្តបាននៃការកត់ត្រាក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី អំពីដើមដំបូងនៃព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវ ព្រោះព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបានសន្និដ្ឋាន ក្នុងការបង្រៀនរបស់ខ្លួនថា ព្រះយេស៊ូវបានប្រសូតពីស្រីព្រហ្មចារី។ អ្នកខ្លះបានព្យាយាមប្រកែកថា បទគម្ពីរនោះមិនបានបង្រៀនដូចនេះទេ តែបានថា ការគាំទ្របទគម្ពីរនេះ ជាទង្វើដ៏អស់សង្ឃឹម។ ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះទៀតគ្រាន់តែនិយាយថា “រឿងនេះជារឿងទេវកថា ដែលបានកត់ត្រាក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដែលគ្មានមនុស្សដែលមានចំណេះដឹងវិទ្យាសាស្រ្ត មានការអប់រំ ឬមានប្រាជ្ញាខ្ពង់ខ្ពស់ណាអាចជឿបាន ក្នុងសតវត្សរ៍ទី២១នេះ”។ ព្រោះបើតាមការស្រាវជ្រាវ អំពីដំណើរការក្នុងជីវវិទ្យា ក្នុងប្រព័ន្ធបន្តពូជរបស់មនុស្ស គេបានសន្និដ្ឋានថា គ្មានស្រីព្រហ្មចារីណា…
Read article
ថ្វាយដាច់ដល់ព្រះអង្គ
កុំឲ្យផ្គត់ផ្គង់ ដើម្បីនឹងបំពេញសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ខាងឯសាច់ឈាមឡើយ។ រ៉ូម ១៣:១៤ សៀវភៅជីវប្រវត្តិ ដែលលោកគ្រូអូគូស្ទីន(Augustine) បាននិពន្ធមានចំណងជើងថា ការលន់តួបាប បានពិពណ៌នា អំពីការធ្វើដំណើរដ៏វែងឆ្ងាយរបស់គាត់ តាមផ្លូវក្រង៉ិកក្រង៉ក់ ឆ្ពោះទៅរកព្រះយេស៊ូវ។ នៅពេលមួយនោះ គាត់ជិះរទេះសេះ ទៅកាន់រាជវាំង ដើម្បីថ្លៃងសន្ទរកថាបែបបញ្ជោរថ្វាយព្រះចៅអធិរាជ។ នៅតាមផ្លូវ គាត់មានការព្រួយបារម្ភអំពីពាក្យបញ្ជោរ ដែលគាត់ត្រូវទូលថ្វាយទ្រង់។ ពេលនោះ គាត់ក៏បានសង្កេតឃើញអ្នកសុំទានម្នាក់ ដែលកំពុងស្រវឹងស្រា។ អ្នកសុំទាននោះកំពុងតែ “និយាយកំប្លែង ហើយក៏បានសើចតែម្នាក់ឯង”។ គាត់ក៏បានដឹងថា អ្នកសុំទានប្រមឹកនោះកំពុងតែមានភាពសប្បាយរីករាយដែលមានរយៈពេលខ្លី ពីមុខរបររបស់ខ្លួន ដោយចំណាយកម្លាំងតិចជាងគាត់។ ដូចនេះ លោកគ្រូអូគូស្ទីន ក៏បានឈប់ព្យាយាមស្វែងរកភាពជោគជ័យបែបលោកិយទៀត។ ប៉ុន្តែគាត់នៅតែជាប់ក្នុងភាពជាទាសកររបស់ភាពស្រើបស្រាល។ គាត់ដឹងថា គាត់មិនអាចងាកទៅរកព្រះយេស៊ូវ ដោយមិនបានងាកបែរចេញពីអំពើបាបបានឡើយ តែគាត់នៅតែប្រឈមមុខដាក់អំពើអសីលធម៌ផ្លូវភេទ។ ដូចនេះ គាត់ក៏បានអធិស្ឋានសូមព្រះអង្គប្រទានគាត់ នូវភាពបរិសុទ្ធខាងផ្លូវភេទ តែទន្ទឹមនឹងនោះ គាត់នៅតែមានការស្ទាក់ស្ទើរ។ លោកគ្រូអូគូស្ទីនបានជំពប់ដួល ដោយពិបាកដើរតាមផ្លូវនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ ខណៈពេលដែលគាត់បន្តរស់នៅក្នុងអំពើបាប រហូតដល់ពេលមួយ គាត់ក៏បានធ្វើការប្ដេជ្ញាចិត្តថ្វាយព្រះអង្គ។ បន្ទាប់ពីបានទទួលការលើកទឹកចិត្តពីអ្នកដទៃ ដែលបានងាកបែរមករកព្រះយេស៊ូវ គាត់ក៏បានបើកព្រះគម្ពីរ អានបទគម្ពីរ រ៉ូម ១៣:១៣-១៤ ដែលបានចែងថា…
Read article
ទុកចិត្តលើការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះ
មើល អញនឹងបង្អុរភ្លៀងជានំបុ័ងពីលើមេឃមកឲ្យឯងរាល់គ្នា។ និក្ខមនំ ១៦:៤ អ៊ូស្រីម៉ាហ្ការែត(Margaret) ពិតជាពូកែសន្សំសំចៃណាស់។ បន្ទាប់ពីគាត់បានលាចាកលោក ក្មួយៗរបស់គាត់ក៏បានចាប់ផ្តើមរៀបចំរបស់របរ ដែលគាត់បានបន្សល់ទុក ដោយការនឹកចាំអំពីគាត់។ ពួកគេបានរកឃើញខ្សែអំបោះខ្លីៗក្នុងកូនថង់តូចមួយ នៅក្នុងថតតុ។ នៅលើថង់នោះមានអក្សរដែលគាត់បានសរសេរថា “ខ្សែខ្លីពេក មិនអាចប្រើកើត”។ តើមានអ្វីបណ្តាលចិត្តនរណាម្នាក់ ឲ្យរក្សាទុក្ខរបស់របរដែលពួកគេដឹងថាគ្មានប្រយោជន៍? ប្រហែលជាគាត់ធ្លាប់ជួបការខ្វះខាតយ៉ាងខ្លាំង។ កាលពួកអ៊ីស្រាអែលបានរត់គេចពីភាពជាទាសករ នៅស្រុកអេស៊ីព្ទ ពួកគេបានចាកចេញពីជីវិត ដែលមានការពិបាកជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ មិនយូរប៉ុន្មាន ពួកគេក៏បានភ្លេចការអស្ចារ្យដែលព្រះទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់ពួកគេ ក្នុងការនាំពួកគេរត់គេចនោះ ហើយពួកគេក៏បានចាប់ផ្តើមរអ៊ូរទាំអំពីការខ្វះខាតអាហារ នៅវាលរហោស្ថាន។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យពួកគេទុកចិត្តព្រះអង្គ។ ទ្រង់បានប្រទាននំម៉ាណា ឲ្យពួកគេបរិភោគប្រចាំថ្ងៃ ដោយប្រាប់លោកម៉ូសេថា “ត្រូវឲ្យបណ្តាជនចេញទៅរើសឲ្យល្មមតែ១ថ្ងៃរាល់ៗថ្ងៃ”(និក្ខមនំ ១៦:៤)។ ព្រះទ្រង់ក៏បានបង្គាប់ពួកគេឲ្យប្រមូលទុកឲ្យបានច្រើនជាងមុនពីរដង នៅថ្ងៃទី៦ ព្រោះនៅថ្ងៃទី៧ ជាថ្ងៃឈប់សម្រាក មិនមាននំម៉ាណាធ្លាក់ចុះមកទេ(ខ.៥,២៥)។ ពួកអ៊ីស្រាអែលខ្លះក៏បានស្តាប់ តែខ្លះមិនបានស្តាប់ ហើយក៏បានជួបផលវិបាក(ខ.២៧-២៨)។ ក្នុងពេលដែលយើងសម្បូរសប្បាយ និងក្នុងពេលដែលខ្វះខាត យើងច្រើនតែចង់ព្យាយាមបង្គរទ្រព្យទុក ដើម្បីឲ្យយើងអាចគ្រប់គ្រងស្ថានការ។ តែយើងមិនចាំបាច់ត្រូវខំស្រវេស្រវា ដោយការភ័យខ្លាចនោះឡើយ។ តែយើងចាំបាច់ត្រូវមានជំនឿលើព្រះ ដែលបានសន្យាថា “អញនឹងមិនចាកចេញពីឯង ក៏មិនបោះបង់ចោលឯងឡើយ”(ហេព្រើរ ១៣:៥)។—TIM GUSTAFSON តើជួនកាល…
Read article