អំណោយទាននៃការប្រែចិត្ត
មិនត្រូវឲ្យហែកអាវខ្លួនទេ គឺត្រូវហែកចិត្តវិញ ហើយវិលមកឯព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងចុះ ដ្បិតទ្រង់ប្រកបដោយព្រះគុណនឹងសេចក្តីមេត្តាករុណា។ យ៉ូអែល ២:១៣ កូនប្រុសវ័យជំទង់របស់អ្នកស្រីចេន(Jane) បានបដិសេធន៍ថា ខ្លួនមិនបានធ្វើខុសទេ។ អ្នកស្រីចេនមានការបាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលឮកូនប្រុសគាត់បដិសេធន៍ដូចនេះ ព្រោះគាត់ដឹងថា កូនប្រុសគាត់និយាយកុហក។ គាត់ក៏បានអធិស្ឋានភ្លាមៗក្នុងចិត្ត សូមព្រះទ្រង់ជួយគាត់ មុនពេលគាត់សួរសាយមុន(Simon) ម្តងទៀតថា មានរឿងអ្វីកើតឡើង។ សាយមុននៅតែបដិសេធន៍ថា ខ្លួនមិននិយាយកុហកទេ ហើយទីបំផុត គាត់ក៏បានធ្វើកាយវិការ បង្ហាញការធុញទ្រាន់។ គាត់ក៏បានប្រាប់ថា គាត់ចង់ទៅក្រៅបន្តិច។ ពេលគាត់ចាប់ផ្តើមដើរចេញ កូនប្រុសគាត់ក៏បានសុំទោសគាត់។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានធ្វើការក្នុងចិត្តកូនប្រុសគាត់ ដោយនាំឲ្យមានការប្រែចិត្ត។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូអែល ដែលជាកណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅរាស្រ្តព្រះអង្គ ឲ្យប្រែចិត្ត ចេញពីអំពើបាប ពេលដែលព្រះអង្គស្វាគមន៍ពួកគេ ឲ្យវិលត្រឡប់មករកព្រះអង្គវិញ អស់ពីចិត្ត(២:១២)។ ព្រះអង្គមិនបានឲ្យពួកគេបង្ហាញការសោកស្តាយ តែសម្បកក្រៅនោះឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គឲ្យពួកគេបន្ទន់ចិត្តដ៏រឹងរូសរបស់ខ្លួន។ ហេតុនេះហើយព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេឲ្យ “ហែកចិត្ត មិនមែនហែកអាវ”។ ហោរាយ៉ូអែលក៏បានរំឭកពួកអ៊ីស្រាអែលថា ព្រះ “ទ្រង់ប្រកបដោយព្រះគុណនឹងសេចក្តីមេត្តាករុណា ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយក៏មានសេចក្តីសប្បុរសជាបរិបូរ”(ខ.១៣)។ យើងប្រហែលជាពិបាកសារភាពកំហុសរបស់យើង ព្រោះអំនួតរបស់យើង ធ្វើឲ្យយើងមិនចង់ទទួលស្គាល់អំពើបាបរបស់យើង។ យើងប្រហែលបន្លំសេចក្តីពិត ហើយចង់ការពារទង្វើរបស់យើង…
Read article
បញ្ចប់ការធ្វើដំណើរដោយភាពរឹងមាំ
ខ្ញុំក៏មិនរាប់ជីវិតនេះ ទុកជារបស់វិសេសដល់ខ្ញុំដែរ ឲ្យតែខ្ញុំបានបង្ហើយការរត់ប្រណាំងរបស់ខ្ញុំ ដោយអំណរចុះ ព្រមទាំងការងារ ដែលខ្ញុំបានទទួលអំពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ គឺឲ្យខ្ញុំបានធ្វើបន្ទាល់សព្វគ្រប់ ពីដំណឹងល្អនៃព្រះគុណព្រះវិញ។ កិច្ចការ ២០:២៤ ខណៈពេលដែលខ្ញុំចូលទៅដល់ពេលពីរបីនាទីចុងក្រោយ ក្នុងការហាត់ប្រាណ៤០នាទី ខ្ញុំស្ទើរតែអាចធានាថា គ្រូបង្វឹករបស់ខ្ញុំនឹងស្រែកដាក់ខ្ញុំឲ្យបញ្ចប់ដោយភាពរឹងមាំ!” គ្រូបង្វឹកនីមួយៗ ឬអ្នកដឹកនាំការហាត់ប្រាណ ដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់ សុទ្ធតែប្រើពាក្យមួយឃ្លានេះ ក្នុងរយៈពេលពីរបីនាទីចុងក្រោយ មុនពេលសម្រាក។ ពួកគេដឹងថា ការបញ្ចប់ម៉ោងហាត់ប្រាណ គឺមានសារៈសំខាន់ ជាងការចាប់ផ្តើម។ ហើយពួកគេដឹងថា រាងកាយរបស់មនុស្សមានទំនោរទៅរកការបន្ថយល្បឿន ឬប្រើកម្លាំងកាន់តែតិច ពេលដែលវាមានចលនាមួយរយៈ។ ការធ្វើដំណើររបស់យើងជាមួយព្រះយេស៊ូវ ក៏មានលក្ខណៈដូចនេះផងដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ពួកចាស់ទុំក្នុងពួកជំនុំ នៅទីក្រុងអេភេសូរថា គាត់ចាំបាច់ត្រូវបញ្ចប់ដោយភាពរឹងមាំ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ដែលនៅទីនោះ គាត់ដឹងច្បាស់ថា គាត់នឹងជួបការបៀតបៀនកាន់តែខ្លាំង ក្នុងនាមជាសាវ័ករបស់ព្រះគ្រីស្ទ(កិច្ចការ ២០:១៧-២៤)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សាវ័កប៉ុលមិនបានរួញរាឡើយ។ គាត់មានបេសកកម្មមួយ ហើយត្រូវបញ្ចប់ការធ្វើដំណើរដែលគាត់បានចាប់ផ្តើម ហើយធ្វើការអ្វីដែលព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅឲ្យគាត់ធ្វើ។ គាត់មានការងារមួយ គឺទៅប្រាប់ដំណឹងល្អនៃព្រះគុណព្រះ(ខ.២៤)។ ហើយគាត់ចង់បញ្ចប់បេសកកម្មដោយភាពរឹងមាំ។ ទោះទុក្ខលំបាកកំពុងរង់ចាំគាត់(ខ.២៣) ក៏គាត់នៅតែបន្តរត់ទៅរកទី ដោយផ្ដោតចិត្ត និងប្ដេជ្ញាចិត្តថា នឹងបន្តការធ្វើដំណើរដោយគ្មានងាករេ។ ទោះយើងកំពុងតែហាត់សាច់ដុំរបស់យើង ឬប្រើសមត្ថភាពដែលព្រះប្រទាន តាមរយៈសកម្មភាព…
Read article
ដើរកន្លងព្រះពរ
ឱបើឯងបានស្តាប់តាមបញ្ញត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់អញទៅអេះ នោះសេចក្តីសុខរបស់ឯងនឹងបានដូចជាទន្លេ សេចក្តីសុចរិតរបស់ឯង នឹងបានដូចជារលកនៃសមុទ្រហើយ។ អេសាយ ៤៨:១៨ កាលពីឆ្នាំ១៧៩៩ ក្មេងប្រុសឈ្មោះ ខុនរ៉ាត រីឌ(Conrad Reed) អាយុ១២ឆ្នាំ បានរកឃើញថ្មមួយដុំធំដែលចាំងពន្លឺផ្លេកៗ នៅក្នុងទឹកអូរ ដែលហូរកាត់កសិដ្ឋានតូចមួយរបស់គ្រួសារគាត់ ក្នុងរដ្ឋឃែរ៉ូឡាយណាខាងជើង។ គាត់ក៏បានរើសវាយកទៅផ្ទះ ដើម្បីបង្ហាញឪពុកគាត់ ដែលជាកសិកររឆ្លងដែនក្រីក្រម្នាក់។ ឪពុកគាត់មិនបានដឹងថា ថ្មមួយដុំនោះមានតម្លៃប៉ុណ្ណាទេ ហើយក៏បានប្រើវាជាកំណល់ទ្វារផ្ទះ។ គ្រួសារមួយនេះក៏បានដើរកន្លងថ្មនោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ អស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ទីបំផុត ថ្មរបស់ខុនរ៉ាត ដែលជាដុំមាសមានទម្ងន់ប្រហែល៨គីឡូ បានទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់ជាងមាស ក្នុងតំបន់។ មិនយូរប៉ុន្មាន ក្រុមគ្រួសារត្រកូលរីឌក៏បានក្លាយជាអ្នកមាន ហើយដីកសិដ្ឋានរបស់ពួកគេក្លាយជាកន្លែងផ្អើលរកមាសដំបូងគេ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ ជួនកាល យើងដើរកន្លងព្រះពរ ដោយមិនដឹងខ្លួន ដោយសារយើងចង់ធ្វើអ្វីៗតាមផែនការ និងផ្លូវរបស់យើង។ បន្ទាប់ពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលត្រូវគេនិរទេសពីស្រុកកំណើត ទៅចក្រភពបាប៊ីឡូន ដោយសារការមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ព្រះអង្គក៏បានប្រកាសថា នឹងប្រទានសេរីភាពដល់ពួកគេម្តងទៀត។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គក៏បានរំឭកពួកគេ អំពីការអ្វីដែលពួកគេបានមើលរំលង យ៉ាងដូចនេះថា “អញនេះ គឺយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ជាអ្នកដែលបង្រៀនឲ្យឯងបានទទួលប្រយោជន៍ ហើយក៏នាំឯងទៅក្នុងផ្លូវដែលឯងគួរដើរ ឱបើឯងបានស្តាប់តាមបញ្ញត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់អញទៅអេះ នោះសេចក្តីសុខរបស់ឯងនឹងបានដូចជាទន្លេ សេចក្តីសុចរិតរបស់ឯង…
Read article
តែងតែសក្ដិសមនឹងឲ្យយើងផ្សាយ
តែអរព្រះគុណដល់ព្រះអង្គ ដែលទ្រង់ចេះតែនាំយើងខ្ញុំ ឲ្យមានជ័យជំនះក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ហើយក៏ផ្សាយក្លិនពីដំណើរដែលយើងខ្ញុំស្គាល់ព្រះ ឲ្យបានសុសសាយទួទៅគ្រប់កន្លែងផង។ ២កូរិនថូស ២:១៤ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវហើយ ខ្ញុំបានផ្សាយដំណឹងល្អដល់ម្តាយរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានរំពឹងថា គាត់នឹងសម្រេចចិត្តទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានឈប់និយាយរកខ្ញុំ អស់១ឆ្នាំ។ គាត់ធ្លាប់ឃើញទីបន្ទាល់អាក្រក់របស់អ្នកដែលបានតាំងខ្លួនជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ដូចនេះ គាត់មិនទុកចិត្តអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវឡើយ។ ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានឲ្យគាត់ ហើយក៏បានព្យាយាមទាក់ទងទៅគាត់រៀងរាល់សប្តាហ៍។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានកម្សាន្តចិត្តខ្ញុំ ហើយបានបន្តធ្វើការក្នុងចិត្តខ្ញុំ ខណៈពេលដែលម្តាយរបស់ខ្ញុំនៅតែបន្តមានភាពស្ងាត់ស្ងៀម ចំពោះខ្ញុំ។ ទីបំផុត នៅពេលដែលគាត់ព្រមលើកទូរស័ព្ទ ពេលខ្ញុំទូរស័ព្ទទៅរកគាត់ ខ្ញុំក៏បានប្ដេជ្ញាចិត្តថា នឹងស្រឡាញ់គាត់ ហើយចែកចាយអំពីសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ ដល់គាត់ ពេលណាខ្ញុំមានឱកាស។ បន្ទាប់ពីយើងបានផ្សះផ្សាគ្នាឡើងវិញបានប៉ុន្មានខែ គាត់និយាយថា ខ្ញុំមានការផ្លាស់ប្តូរ។ ជិត១ឆ្នាំក្រោយមក គាត់ក៏បានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយជាលទ្ធផល ទំនាក់ទំនងរបស់យើងក៏កាន់តែមានភាពស្និទ្ធស្នាល។ អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ មានឱកាសចូលទៅរកព្រះគ្រីស្ទ ដែលជាអំណោយដ៏អស្ចារ្យបំផុត ដែលព្រះបានប្រទានមកមនុស្សជាតិ។ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា យើងត្រូវតែ “ផ្សាយក្លិនពីដំណើរដែលយើងខ្ញុំស្គាល់ព្រះ ឲ្យបានសុសសាយទួទៅគ្រប់កន្លែងផង”(២កូរិនថូស ២:១៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ គាត់និយាយថា អ្នកផ្សាយដំណឹងល្អ គឺជា “ក្លិនដ៏ក្រអូបនៃព្រះគ្រីស្ទ” ទៅដល់អ្នកដែលទទួលជឿ តែជាក្លិននៃសេចក្តីស្លាប់…
Read article
ការសោកសង្រេងដែលបានកត់ទុក
ឱបើសិនជាពាក្យខ្ញុំបានសរសេរចុះ ឱបើបានកត់ទុកក្នុងសៀវភៅទៅអេះ គឺបានឆ្លាក់នៅនឹងថ្មដោយដែកឆ្លាក់ ហើយនឹងសំណទុកជារៀងរាបតទៅ។ យ៉ូប ១៩:២៣-២៤ បន្ទាប់ពីអ្នកស្រីឃែរ៉ូឡាញ(Caroline) បានទៅពិនិត្យសុខភាព ឃើញមានជំងឺមហារីកខួរក្បាលដ៏កម្រ និងមិនអាចព្យាបាលបាន ដែលធ្វើឲ្យគាត់មានការតក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំង គាត់ក៏បានរកឃើញក្តីសង្ឃឹម និងគោលបំណងថ្មីមួយ តាមរយៈការស្ម័គ្រចិត្តថតរូបឲ្យក្មេងៗដែលឈឺធ្ងន់ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ តាមរយៈសេវាកម្មនេះ ក្រុមគ្រួសារទាំងឡាយអាចថតរូប ក្នុងពេលដ៏មានតម្លៃ ដែលពួកគេមានជាមួយកូនៗរបស់ពួកគេ ទាំងមានចិត្តសោកសង្រេង និងក្នុងពេលដែលប្រកបដោយព្រះគុណ និងភាពស្រស់ស្អាត ដែលគេសន្និដ្ឋានថា មិនអាចកើតមាន នៅកន្លែងដែលអស់សង្ឃឹមទាំងនោះ។ គាត់បានសង្កេតឃើញព្រះគុណព្រះ នៅក្នុងពេលដែលពិបាកបំផុត ដែលក្រុមគ្រួសារទាំងនោះបានសម្រេចចិត្តស្រឡាញ់ ទោះស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ។ កាលណាយើងសង្កេតមើលការសោកសង្រេង យើងអាចមើលឃើញភាពពិតនៃការសោកសង្រេង ព្រមទាំងអាចមើលឃើញសម្រស់ និងក្តីសង្ឃឹម ក្នុងពេលនោះ។ កណ្ឌគម្ពីរយ៉ូប មានចំណុចជាច្រើន ដែលប្រៀបដូចជារូបថតដែលបានផ្ដិតយកទិដ្ឋភាពនៃការសោកសង្រេង របស់លោកយ៉ូប នៅក្នុងការឆ្លងកាត់ការបាត់បង់ដ៏តក់ស្លុត(១:១៨-១៩)។ បន្ទាប់ពីមិត្តសំឡាញ់របស់លោកយ៉ូបបានអង្គុយកំដរគាត់អស់ជាច្រើនថ្ងៃ ពួកគេក៏មានការហត់នឿយ ចំពោះការសោកសង្រេងរបស់គាត់ ដោយពួកគេបានព្យាយាមកាត់បន្ថយទុក្ខសោករបស់គាត់ ដោយពន្យល់ថា ទុក្ខសោករបស់គាត់ ជាការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះ។ តែលោកយ៉ូបមិនយល់ស្របនឹងគំនិតរបស់ពួកគេ ដោយលើកឡើងថា រឿងដែលគាត់កំពុងឆ្លងកាត់នោះ គឺសំខាន់ចំពោះគាត់ ហើយគាត់ចង់ឲ្យគេយកទីបន្ទាល់នៃការសោកសង្រេងរបស់គាត់ ទៅឆ្លាក់ទុកនៅលើថ្ម ជារៀងរហូត(១៩:២៤)។ រឿងរបស់លោកយ៉ូបក៏ត្រូវបានចារទុកនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូប ដោយចង្អុលបង្ហាញយើង…
Read article
ការតយុទ្ធរបស់ដើមផ្កាឈូករ័ត្ន
អ្នករាល់គ្នាក៏ពេញលេញក្នុងទ្រង់ ដែលទ្រង់ជាសិរសាលើអស់ទាំងពួកគ្រប់គ្រង និងអំណាចទាំងប៉ុន្មាន។ កូល៉ុស ២:១០ សត្វក្តាន់ នៅក្នុងតំបន់ដែលខ្ញុំរស់នៅ មានការយល់ឃើញ អំពីផ្កាឈូករ័ត្នខុសពីខ្ញុំ។ ពេលដែលខ្ញុំដាំដើមផ្កាឈូករ័ត្នរៀងរាល់រដូវផ្ការីក ខ្ញុំតែងតែរង់ចាំមើលសម្រស់ផ្កាឈូករ័ត្នរីក។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សត្វក្តាន់មិនខ្វល់អំពីលទ្ធផលចុងក្រោយនៃដំណាំប្រភេទនេះឡើយ។ ពួកវាគ្រាន់តែចង់ទំពារដើម និងស្លឹករបស់ដើមផ្កាឈូករ័ត្ន ទាល់តែគ្មានសល់អ្វីសោះ។ ដូចនេះ នៅរដូវក្តៅ រៀងរាល់ឆ្នាំ ខ្ញុំតែងតែតយុទ្ធ ដោយខិតខំថែរក្សាដើមផ្កាឈូករ័ត្ន ដើម្បីឲ្យបានឃើញពួកវាលូតលាស់ពេញវ័យ មុនពេលដែលសត្វជើងបួនទាំងនោះ មកស៊ីបំផ្លាញពួកវា។ ជួនកាល ខ្ញុំឈ្នះ ជួនកាល សត្វក្តាន់ឈ្នះ។ ពេលដែលយើងគិតអំពីជីវិតយើង ក្នុងនាមជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ យើងងាយនឹងមើលឃើញសង្គ្រាមស្រដៀងនេះដែរ រវាងយើង និងសាតាំង ដែលជាខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង។ គោលដៅរបស់យើង គឺដើម្បីឲ្យមានការលូតលាស់មានភាពពេញវ័យខាងវិញ្ញាណ ដែលជួយឲ្យការរស់នៅរបស់យើងបានថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ។ អារក្សចង់បំផ្លាញជំនឿយើង ហើយរារាំងយើងមិនឲ្យលូតលាស់។ តែព្រះយេស៊ូវមានអំណាចលើស “ពួកគ្រប់គ្រង និងអំណាចទាំងអស់” ហើយអាចនាំឲ្យយើង “មានភាពពេញលេញ”(កូល៉ុស ២:១០) ដែលបានសេចក្តីថា ព្រះអង្គធ្វើឲ្យយើងពេញលេញ។ ជ័យជម្នះរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅលើឈើឆ្កាង អនុញ្ញាតឲ្យយើងឈរយ៉ាងមាំមួន ក្នុងលោកិយ ដូចផ្កាឈូករ័ត្នដ៏ស្រស់ស្អាតទាំងនោះផងដែរ។ កាលព្រះយេស៊ូវបានយកទោសនៃអំពើបាបរបស់យើង ទៅដំជាប់ឈើឆ្កាង(ខ.១៤) ព្រះអង្គបានបំផ្លាញអំណាចដែលបានគ្រប់គ្រងយើង។ យើងក៏បានចាក់ឫស…
Read article