មានជំនឿផ្ទាល់ៗខ្លួន
ខ្ញុំកំពុងតែដេញតាម សង្វាតនឹងចាប់ឲ្យបានសេចក្តី ដែលព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវបានចាប់ខ្ញុំឲ្យបាននោះដែរ។ ភីលីព ៣:១២ នៅថ្ងៃទី១១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០២ ការប្រឡងចម្រៀង អាមេរិខិន អាយឌល បានចាប់ផ្តើមជាលើដំបូង។ ជារៀងរាល់សប្តាហ៍ បេក្ខជនទាំងឡាយបានបញ្ចេញសមត្ថភាពច្រៀងបទចម្រៀងដ៏ពេញនិយម តាមរចនាបថផ្ទាល់ខ្លួន ហើយទស្សនិកជនក៏បានបោះឆ្នោតឲ្យអ្នកដែលគួរតែបន្តទៅវគ្គបន្ទាប់។ ក្នុងនាមជាគណៈកម្មការម្នាក់ ក្នុងចំណោមគណៈកម្មការទាំងអស់ ក្នុងកម្មវិធីទូរទស្សន៍នោះ លោករែនឌី ជែកសិន(Randy Jackson) បានធ្វើការវាយតម្លៃដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ មកលើបេក្ខជនម្នាក់ថា “អ្នកបានធ្វើឲ្យបទចម្រៀងនេះ ក្លាយជាបទចម្រៀងរបស់អ្នកហើយ”។ គាត់បានធ្វើការសរសើរដូចនេះ ពេលដែលបេក្ខជនប្រឡងចម្រៀងម្នាក់ បានច្រៀងដោយប្រើតុង ដែលខ្លួនអាចច្រៀងបាន និងស្គាល់បទចម្រៀងនោះច្បាស់ ហើយបន្ទាប់មក ក៏បានឡើងច្រៀង តាមរបៀបថ្មីមួយ ដែលមានលក្ខណៈពិសេសផ្ទាល់ខ្លួន ខុសពីម្ចាស់បទ។ ដើម្បី “ធ្វើឲ្យបទចម្រៀងនោះ ក្លាយជាបទចម្រៀងរបស់ខ្លួនឯង” គេត្រូវគ្រប់គ្របការច្រៀងបទចម្រៀងនោះបានទាំងស្រុង និងដោយភាពប៉ិនប្រសប់ ហើយបន្ទាប់មក យកបទនោះមកច្រៀងជួនឆាកពិភពលោក។ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើង ឲ្យធ្វើស្រដៀងនេះដែរ នៅក្នុងការអនុវត្តជំនឿរបស់យើង និងក្នុងរបៀបដែលយើងបង្ហាញជំនឿយើង។ ក្នុងបទគម្ពីរភីលីព ជំពូក៣ គាត់បានបដិសេធន៍ការខំប្រព្រឹត្តការល្អ ដើម្បីឲ្យបានសុចរិតនៅចំពោះព្រះ(ខ.៧-៨)។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបង្រៀនយើង ឲ្យឱបក្រសោបយក “សេចក្តីសុចរិតដែលមកពីសេចក្តីជំនឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ”(ខ.៩)។…
Read article
ពន្លឺបណ្តេញភាពងងឹត
ឯបណ្តាជន ដែលអង្គុយក្នុងសេចក្តីងងឹត គេបានឃើញពន្លឺយ៉ាងធំ។ ម៉ាថាយ ៤:១៦ នៅថ្ងៃដែលមានអាកាសធាតុក្តៅល្មម ខ្ញុំ និងចៅរបស់ខ្ញុំ ឈ្មោះ ម៉ូលី(Mollie) អាយុ៤ឆ្នាំ បានឈប់សម្រាកមួយភ្លែត បន្ទាប់ពីបានលេងបាល់ជាមួយគ្នា។ ពេលយើងកំពុងអង្គុយញាំទឹក នៅលើរានហាល ម៉ូលីក៏បានមើលទីធ្លាផ្ទះ ហើយនិយាយថា “មើលន៍ ពន្លឺថ្ងៃនៅក្នុងថ្លុកទឹក”។ ពេលនោះ ពន្លឺថ្ងៃបានចាំងចូលទៅក្នុងម្លប់ដ៏ក្រាស់ មើលទៅដូចថ្លុកទឹក ដែលចាំងពន្លឺ នៅក្នុងស្រមោល។ ទិដ្ឋភាពនេះ ប្រៀបដូចជាក្តីសង្ឃឹម ដែលយើងអាចរកបាន ក្នុងថ្ងៃដ៏ងងឹត។ ក្នុងពេលមានបញ្ហាប្រឈមដ៏ពិបាក ដែលហាក់ដូចជាមិនសូវមានរឿងល្អៗកើតឡើង យើងមិនត្រូវផ្តោតចិត្តទៅលើស្រមោលដ៏ងងឹតនោះឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ ចូរយើងផ្តោតទៅលើពន្លឺវិញ។ ព្រះយេស៊ូវជាពន្លឺ។ កណ្ឌគម្ពីរម៉ាថាយបានដកស្រង់កណ្ឌគម្ពីរអេសាយ ដើម្បីពិពណ៌នា អំពីពន្លឺដែលចុះមកផែនដី ពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រសូត យ៉ាងដូចនេះថា “ឯបណ្តាជន ដែលអង្គុយក្នុងសេចក្តីងងឹត គេបានឃើញពន្លឺយ៉ាងធំ មានពន្លឺរះឡើង បំភ្លឺដល់ពួកអ្នកដែលអង្គុយក្នុងកំលុង ហើយនឹងម្លប់នៃសេចក្តីស្លាប់”(ម៉ាថាយ ៤:១៦ និងអេសាយ ៩:២)។ ឥទ្ធិពលនៃអំពើបាប នៅមានជុំវិញខ្លួនយើង ខណៈពេលដែលយើងនៅមានជីវិត ក្នុង “ម្លប់នៃសេចក្តីស្លាប់”។ ប៉ុន្តែ…
Read article
សេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គតាមយើងជាប់
ប្រាកដជាសេចក្តីសប្បុរស និងសេចក្តីមេត្តាករុណានឹងជាប់តាមខ្ញុំ រាល់តែថ្ងៃ ដរាបដល់អស់១ជីវិតខ្ញុំ។ ទំនុកដំកើង ២៣ កាលខ្ញុំមានការងារជាលើកដំបូង ក្នុងអំឡុងពេលខ្ញុំកំពុងរៀននៅវិទ្យាល័យ ខ្ញុំបានធ្វើការនៅក្នុងហាងលក់សំលៀកបំពាក់នារី ដែលនៅទីនោះ សន្តិសុខស្រីម្នាក់បានស្លៀកពាក់ដូចអ្នកដើរទិញឥវ៉ាន់ ហើយក៏បានដើរតាមពីក្រោយស្រ្តី ដែលគាត់គិតថា ប្រហែលជាចង់លួចខោអាវ ដែលមានដាក់លក់ក្នុងហាង។ ម្ចាស់ហាងបានប្រាប់សន្តិសុខ អំពីលក្ខណៈរបស់មនុស្សដែលគួរឲ្យសង្ស័យ។ អ្នកដទៃទៀត ដែលពួកគេមិនឃើញមានអ្វីគួរឲ្យព្រួយបារម្ភ នោះពួកគេក៏មិនបានតាមឃ្លាំមើលឡើយ។ គេធ្លាប់មើលមកខ្ញុំដោយការសង្ស័យ ហើយក៏បានតាមពីក្រោយខ្ញុំ នៅក្នុងហាងនោះផងដែរ។ វាជាបទពិសោធន៍ដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ព្រោះខ្ញុំនៅតែស្គាល់យុទ្ធសាស្ត្ររបស់គេ។ ស្តេចដាវីឌបានជួបរឿងដែលផ្ទុយពីនេះ។ ទ្រង់បានប្រកាសថា ព្រះពររបស់ព្រះបានតាមទ្រង់ជាប់ ដែលមានដូចជាសេចក្តីសប្បុរស និងសេចក្តីមេត្តា។ អំណោយទានទាំងពីរនេះតាមទ្រង់ជាប់ជានិច្ច គឺមិនមែនតាមដោយការសង្ស័យ តែដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត។ លោកឆាល ស្ព័រជិន ដែលជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អដ៏ល្បីល្បាញ បានពិពណ៌នាថា ព្រះពរមួយគូរនេះតាមអ្នកជឿយ៉ាងប្រកិត ក្នុងអំឡុងពេលដ៏សោកសៅ ក៏ដូចជាពេលដ៏រីករាយ។ “នៅថ្ងៃរងាដ៏សោកសៅ ក៏ដូចជាថ្ងៃដែលមានអាកាសធាតុល្អដ៏រីករាយ សេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ បំពេញតម្រូវការយើង ហើយសេចក្តីមេត្តាលាងសម្អាតបាបរបស់យើង”។ កាលពីក្មេង ស្តេចដាវីឌជាអ្នកគង្វាលចៀម ដូចនេះ ទ្រង់ជ្រាបថា ហេតុអ្វីសេចក្តីសប្បុរស និងសេចក្តីមេត្តាជាគូរនឹងគ្នា ដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានមក។ ការអ្វីផ្សេងទៀត ដែលអាចតាមពីក្រោយអ្នកជឿ…
Read article
ពេលដែលពិភពលោកទាំងមូលច្រៀងសរសើរ
ដ្បិតទ្រង់បានត្រូវគេធ្វើគុត ហើយទ្រង់បានលោះយើងរាល់គ្នា ដោយព្រះលោហិតទ្រង់ ចេញពីគ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ភាសា គ្រប់នគរ ហើយពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ ថ្វាយដល់ព្រះ។ វិវរណៈ ៥:៩ ទំនុកភ្លេងមួយសម្រាប់ផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៧០ បានបណ្តាលចិត្តមនុស្សមួយជំនាន់។ គេបានបង្កើតភ្លេងសម្រាប់ផ្សាយពាណិជ្ជកម្មនេះ ធ្វើជាផ្នែកមួយ នៃយុទ្ធនាការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម របស់ក្រុមហ៊ុនកូកាកូឡា ដែលមានចំណងជើងថា “របស់ពិត”។ ទីបំផុត ក្រុមអ្នកស្វែងរកថ្មី ដែលជាជនជាតិអង់គ្លេស ក៏បានយកទំនុកភ្លេងនេះ ធ្វើជាបទចម្រៀងមួយបទ ដែលមានភាពលេចធ្លោជាងគេ ក្នុងពិភពលោក នៅសម័យនោះ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើននៅមិនទាន់ភ្លេចការច្រៀងបទនេះ ដោយយុវជនមួយក្រុម នៅលើកំពូលភ្នំ ក្រៅទីក្រុងរ៉ូម ដែលមានចាក់ផ្សាយតាមទូរទស្សន៍ឡើយ។ ក្នុងបទចម្រៀងនេះ អ្នកនិពន្ធបានលេងពាក្យ ក្នុងការពិពណ៌នា អំពីសត្វឃ្មំ និងដើមឈើហូបផ្លែ ដើម្បីបង្រៀនពិភពលោក ឲ្យច្រៀងចេញពីចិត្ត និងភាពសុខដុមនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ សាវ័កយ៉ូហានបានពិពណ៌នា អំពីការច្រៀង ដែលមានភាពអស្ចារ្យជាងនេះទៀត។ គាត់បានទទួលការបើកសម្តែងឲ្យឃើញ “គ្រប់ទាំងអស់ដែលមានជីវិត នៅស្ថានសួគ៌នៅផែនដី នៅក្រោមដី ហើយនៅក្នុងសមុទ្រ និងគ្រប់ទាំងអស់ដែលនៅស្ថានទាំងនោះ” ច្រៀងបទចម្រៀងមួយបទ(វិវរណៈ ៥:១៣)។ បទចម្រៀងនេះគ្មានការលេងពាក្យនោះទេ គឺមានតែការសរសើរដ៏ស្មោះត្រង់។ តែគ្មានអ្វីដែលមានតម្លៃជាងការប្រោសលោះ…
Read article
រកកូនសោនៅកន្លែងខុស
ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ ហើយរៀននឹងខ្ញុំចុះ ដ្បិតខ្ញុំស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាព នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសេចក្តីសំរាកដល់ព្រលឹង។ ម៉ាថាយ ១១:២៩ លោកថូម៉ាស ឃីតធីង(Thomas Keating) បាននិពន្ធសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា ស្ថានភាពរបស់មនុស្ស ដែលក្នុងនោះ គាត់បានចែកចាយរឿងដែលគួរឲ្យចងចាំមួយថា៖ មានគ្រូបង្រៀនម្នាក់បានបាត់កូនសោផ្ទះ។ គាត់បានលត់ជង្គង់ចុះ នៅលើស្មៅ ដើម្បីរកមើលកូនសោនោះ។ ពេលដែលសិស្សគាត់ឃើញគាត់កំពុងស្វែងរកកូនសោដូចនោះ ពួកគេក៏បានជួយស្វែងរកផងដែរ តែរកមិនឃើញ។ ទីបំផុត សិស្សម្នាក់ដែលឆ្លាតជាងគេក៏បានសួរគាត់ថា “លោកគ្រូ តើលោកគ្រូនឹកឃើញថា កូនសោនោះប្រហែលបាត់នៅកន្លែងណា?” គ្រូរបស់ពួកគេក៏បានឆ្លើយថា “បាទ ខ្ញុំបានបាត់វា នៅក្នុងផ្ទះ”។ ពួកគេក៏បានលាន់មាត់ថា “បើអញ្ចឹង ហេតុអ្វីលោកគ្រូមកស្វែងរកវា នៅទីនេះទៅវិញ?” គាត់ឆ្លើយថា “ព្រោះនៅទីនេះ មានពន្លឺថ្ងៃស្រួលរកជាង”។ លោកឃីតធីង ក៏បានធ្វើការសន្និដ្ឋានថា យើងបានបាត់កូនសោចូលទៅរក “ការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះ ដែលជាការចំណាយពេលជាមួយព្រះវត្តមាននៃក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ”។ “បើគ្មានការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គទេ នោះអ្វីគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែគ្មានប្រយោជន៍។ តែបើយើងមានការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គ នោះព្រះអង្គនឹងនាំយើងធ្វើអ្វីដែលមានប្រយោជន៍”។ មនុស្សពិតជាងាយភ្លេចថា សូម្បីតែនៅក្នុងពេលដែលជីវិតយើងកំពុងឡើងចុះ ព្រះទ្រង់នៅតែមានកូនសោសម្រាប់បំពេញការស្រេកឃ្លាន ដែលជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់យើង។ តែពេលណាយើងឈប់ស្វែងរកកូនសោនោះ នៅកន្លែងខុស ព្រះអង្គបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីប្រទានយើង…
Read article
វិលត្រឡប់ទៅរកព្រះនៃសួនច្បារ
រួចមកបានឮសំឡេងព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ ដែលទ្រង់យាងក្នុងសួនច្បារនៅពេលថ្ងៃល្ហើយ។ លោកុប្បត្ដិ ៣:៨ ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយ ដែល ចូនី មីតឈែល(Joni Mitchell) បាននិពន្ធបទចម្រៀងមួយបទ មានចំណងជើងថា “ការជួបជុំដ៏ធំ” ដែលក្នុងនោះ គាត់បានមើលឃើញមនុស្សជាតិ កំពុងជាប់អន្ទាក់ នៅក្នុង “ការព្រមព្រៀង” ជាមួយអារក្ស។ បទចម្រៀងនេះក៏បាននិយាយអំពីដំណើរវិលត្រឡប់ ទៅរក “សួន” វិញ ដោយជំរុញអ្នកស្តាប់ទាំងឡាយ ឲ្យស្វែងរកការរស់នៅ កាន់តែសាមញ្ញ និងកាន់តែមានសេចក្តីសុខសាន្ត។ ជាងនេះទៅទៀត បទចម្រៀងនេះក៏បានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីមនុស្សមួយជំនាន់ ដែលកំពុងស្រេកឃ្លានចង់បានជីវិត ដែលមានគោលបំណង និងមានន័យ។ ជាការពិតណាស់ “សួនច្បារ” ដែលបានរៀបរាប់ជាលក្ខណៈកំណាព្យ ក្នុងបទចម្រៀងរបស់មីតឈែល គឺនិយាយ សំដៅទៅលើសួនច្បារអេដែន។ សួនច្បារអេដែន ជាស្ថានសួគ៌ដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើតសម្រាប់មនុស្សជាតិ កាលពីដើមដំបូង។ ក្នុងសួនច្បារនេះ អ័ដាម និងនាងអេវ៉ា បានជួបជាមួយព្រះ ជាប្រចាំ រហូតដល់ថ្ងៃមួយ ពួកគេក៏បានព្រមព្រៀងជាមួយអារក្ស(មើលលោកុប្បត្តិ ៣:៦-៧)។ ថ្ងៃនោះអ្វីៗមានការផ្លាស់ប្តូរ។ “រួចមកបានឮសំឡេងព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ ដែលទ្រង់យាងក្នុងសួនច្បារនៅពេលថ្ងៃល្ហើយ នោះអ័ដាម និងប្រពន្ធគាត់ ក៏ពួននឹងព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះនៅកណ្តាលដើមឈើក្នុងសួនច្បារ”(ខ.៨)។…
Read article