អត់សង្កត់ចិត្ត ដោយពឹងអាងកម្លាំងមកពីព្រះ
ដ្បិតព្រះចេស្ដានៃព្រះ បានផ្តល់ឲ្យយើងរាល់គ្នាមានគ្រប់របស់ទាំងអស់ ខាងឯជីវិត និងសេចក្តីគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះ។ ២ពេត្រុស ១:៣ កាលពីឆ្នាំ១៩៧២ មានការសិក្សាមួយ ដែលគេដាក់ចំណងជើងឲ្យថា “ការធ្វើតេស្ដនំម៉ាសម៉ាឡូ ដែលគេបានធ្វើឡើងដើម្បីវាស់ស្ទង់សមត្ថភាពរបស់កុមារ នៅក្នុងការទប់ចិត្តខ្លួនឯង ដែលចង់ធ្វើអ្វីមួយ។ គេបានយកនំម៉ាសម៉ាឡូឲ្យក្មេងៗម្នាក់១ដុំ សម្រាប់ញាំកម្សាន្ត តែគេប្រាប់ក្មេងៗទាំងនោះថា បើពួកគេអាចទប់ចិត្តឲ្យបាន១០នាទី មិនឲ្យញាំនំនោះ គេនឹងឲ្យនំមួយដុំទៀត។ ប្រហែល១ភាគ៣ នៃចំនួនក្មេងៗទាំងអស់នោះ អាចទប់ចិត្តមិនឲ្យញាំនំនោះ ដើម្បីទទួលបាននំបន្ថែមទៀត(១ភាគ៣ទៀតបានញាំនំទីមួយនោះ បន្ទាប់ពីអត់ទ្រាំបានតែ៣០វិនាទីប៉ុណ្ណោះ!)។ យើងប្រហែលពិបាកគ្រប់គ្រងចិត្តខ្លួនឯង ពេលដែលគេឲ្យរបស់អ្វីមួយដែលយើងប្រាថ្នាចង់បាន ទោះយើងបានដឹងហើយថា យើងនឹងទទួលបានច្រើនជាងនេះ នៅពេលអនាគត បើយើងអត់ធ្មត់រង់ចាំ។ តែសាវ័កពេត្រុសបានជំរុញយើងឲ្យបន្ថែមពីលើជំនឿរបស់យើង នូវគុណធម៌សំខាន់ៗជាច្រើន ដែលរាប់បញ្ចូលការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯងផងដែរ(២ពេត្រុស ១:៥-៦)។ សាវ័កពេត្រុសក៏បានលើកទឹកចិត្តអ្នកអានរបស់គាត់ ព្រមទាំងយើងផងដែរ ឲ្យបន្តចម្រើនឡើង ខាងឯសេចក្តីឧស្សាហ៍ សេចក្តីទៀងត្រង់ ដំរិះឲ្យចេះអត់សង្កត់ សេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួន សេចក្តីគោរពប្រតិបត្តិ សេចក្តីរាប់អានគ្នា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលជាភស្តុតាងបង្ហាញថាយើងមានជំនឿ(ខ.៥-៨)។ គុណធម៌ទាំងនេះមិនបាននាំឲ្យយើងចូលនគរព្រះនោះទេ តែបានបង្ហាញដល់ខ្លួនយើង និងអ្នកដទៃថា យើងចាំបាច់ត្រូវមានការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង ឬចេះអត់សង្កត់ចិត្តខ្លួនឯង ដោយពឹងអាងប្រាជ្ញា និងកម្លាំងមកពីព្រះ។ ហើយដែលសំខាន់បំផុតនោះ ព្រះអង្គបានប្រទានយើងនូវអ្វីៗដែលយើងត្រូវការ ដើម្បីរស់នៅដោយការគោរពប្រតិបត្តិព្រះអង្គ…
Read article
ព្រះអង្គថែរក្សាសត្វចាបនៅលើអាកាស
កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ។ ម៉ាថាយ ៦:២៥ ថ្ងៃកំពុងតែរះឡើង ក្នុងរដូវក្តៅ ហើយអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ បានមើលមកខ្ញុំ ក្នុងទីធ្លាមុខផ្ទះ ដោយទឹកមុខញញឹម ហើយក៏បាននិយាយខ្សឹបៗហៅខ្ញុំ ឲ្យមកមើលអ្វីមួយ នៅផ្ទះគាត់។ ដោយការងើយឆ្ងល់ ខ្ញុំក៏បានសួរគាត់ខ្សឹបៗថា “មានរឿងអី?” នាងក៏បានចង្អុលទៅកណ្ដឹងខ្យល់ នៅលើរៀនហាលមុខផ្ទះរបស់នាង ដែលមានសំបុកចាបតូចល្អិត នៅពីលើ។ នាងខ្សឹបប្រាប់ខ្ញុំថា “សំបុកនោះជាសំបុករបស់សត្វចាបហាំមីងបឺត។ តើឃើញកូនវាទេ?” ពួកវាពីរក្បាល មានចំពុះតូចល្អិតដូចម្ជុល ស្ទើរតែមើលមិនឃើញ ខណៈពេលដែលពួកវាងើយទៅលើ។ “ពួកវាកំពុងរង់ចាំមេវា”។ យើងឈរនៅទីនោះ ដោយចិត្តស្ងើច។ ខ្ញុំក៏បានដកទូរស័ព្ទចេញមកថតរូបពួកវា។ អ្នកជិតខាងខ្ញុំក៏បានប្រាប់ខ្ញុំកុំឲ្យចូលជិតពេក ប្រយ័ត្នផ្អើលមេវា។ ដូចនេះ សត្វចាបមួយសំបុកនេះក៏បានក្លាយជាសត្វចិញ្ចឹម ក្នុងផ្ទះនេះ។ ប៉ុន្តែ ពួកវានៅមិនបានយូរទេ។ មួយសប្តាហ៍ក្រោយមក សត្វចាបទាំងមេទាំងកូនមិនដឹងទៅណាបាត់អស់ យ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម ដូចកាលពួកវាមករស់នៅទីនោះដែរ។ ប៉ុន្តែ តើបាននរណាមើលថែពួកវា? ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ឲ្យយើងនូវចម្លើយ សម្រាប់សំណួរនេះ ដែលអ្នកជឿព្រះជាទូទៅធ្លាប់បានដឹង។ ព្រះយេស៊ូវ មានបន្ទូលថា “កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ”(ម៉ាថាយ ៦:២៥)។ នេះជាសេចក្តីបង្គាប់ដ៏សាមញ្ញ…
Read article
ការប្រមើលឃើញពេលអនាគតរបស់អ្នកជិតខាង
បើបងឬប្អូនដែលនៅជិតឯង ធ្លាក់ខ្លួនទៅជាក្រ មានកំឡាំងដៃខ្សោយ នោះត្រូវឲ្យឯងទប់ទល់ផង ហើយឲ្យនៅជាមួយនឹងឯងដូចជាអ្នកប្រទេសក្រៅ ឬជាអ្នកស្នាក់ដែរ។ លេវីវិន័យ ២៥:៣៥ ក្នុងក្រុងតូចមួយ ឈ្មោះ នេអូដេសា រដ្ឋខេនសាស់ សិស្សសាលាអនុវិទ្យាល័យ និងវិទ្យាល័យ៣០០នាក់ បានដើរជាជួរចូលសាលប្រជុំ។ ពួកគេបានអង្គុយចុះ ដោយការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានដឹងថា ប្តីប្រពន្ធមួយគូរ ដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយក្រុងរបស់ពួកគេ បានសម្រេចចិត្តបង់ថ្លៃរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ សម្រាប់សិស្សម្នាក់ៗ នៅក្រុងនេអូដេសា ក្នុងរយៈពេល២៥ឆ្នាំខាងមុខ។ សិស្សទាំងឡាយមានអារម្មណ៍ភ្ញាក់ផ្អើល ដោយក្តីអំណរជាពន់ពេក ហើយខ្លះក៏ស្រក់ទឹកភ្នែកផង។ ក្រុងនេអូដេសាបានជួបបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចធ្ងន់ធ្ងរ បានជាក្រុមគ្រួសារជាច្រើន មានការព្រួយបារម្ភ អំពីលទ្ធភាពបង់ប្រាក់ឲ្យកូនរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ។ អំណោយនេះនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរសម្រាប់មនុស្សមួយជំនាន់ នៅទីនោះ ហើយម្ចាស់ជំនួយនោះ សង្ឃឹមថា ជំនួយសប្បុរសធម៌នេះនឹងបានជួយក្រុមគ្រួសារជាច្រើន ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយក៏លើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃឲ្យផ្លាស់មករស់នៅក្នុងក្រុងនេអូដេសាផងដែរ។ ពួកគេមានចក្ខុវិស័យចង់ឃើញទង្វើសប្បុរសនេះក្លាយជាកត្តាជំរុញឲ្យមានការងារថ្មីៗ ភាពនឹងនរ និងពេលអនាគតដែលខុសប្លែកពីមុន សម្រាប់ក្រុងនេះ។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យរាស្រ្តទ្រង់ មានចិត្តសប្បុរស ដោយមិនគ្រាន់តែបំពេញតម្រូវការរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះឡើយ តែក៏សព្វព្រះទ័យឲ្យពួកគេជួយអ្នកជិតខាងដែលកំពុងជួបការលំបាក មានអនាគតដែលល្អប្រសើរឡើងផងដែរ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានបង្គាប់យ៉ាងច្បាស់ថា “បើបងឬប្អូនដែលនៅជិតឯង ធ្លាក់ខ្លួនទៅជាក្រ មានកំឡាំងដៃខ្សោយ នោះត្រូវឲ្យឯងទប់ទល់ផង”(លេវីវិន័យ ២៥:៣៥)។ សេចក្តីសប្បុរសគឺមិនគ្រាន់តែបំពេញតម្រូវការជាមូលដ្ឋានប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏គិតអំពីការរស់នៅរបស់ពួកគេ…
Read article
ការសោកសង្រេង និងការអរព្រះគុណព្រះ
ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានប្រទានមក ហើយទ្រង់ក៏បានដកយកទៅវិញ សូមឲ្យព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាបានព្រះពរចុះ។ យ៉ូប ១:២១ ក្រោយពេលដែលម្តាយខ្ញុំលាចាកលោក ដោយសារជំងឺមហារីក មិត្តភក្ដិរបស់គាត់ម្នាក់ដែលជាអ្នកជំងឺមហារីក បានដើរមករកខ្ញុំ។ គាត់ក៏បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំទាំងខ្សឹកខ្សួលថា “ម្តាយរបស់ក្មួយមានចិត្តសប្បុរស ចំពោះមីងណាស់។ មីងសោកស្តាយណាស់ ដែលគាត់បានលាកចាកលោក…តែអ្នកដែលគួរស្លាប់មិនមែនគាត់ទេ”។ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់គាត់ថា “ម្តាយខ្ញុំស្រឡាញ់មីង។ ពួកខ្ញុំបានអធិស្ឋានសូមព្រះអង្គអនុញ្ញាតឲ្យមីងរស់បានយូរ ហើយបានឃើញកូនៗរបស់មីង ចម្រើនវ័យធំឡើង”។ ខ្ញុំកាន់ដៃគាត់ ហើយយំជាមួយគាត់ ដោយទូលសូមព្រះអង្គជួយគាត់ ឲ្យមានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត ក្នុងពេលសោកសង្រេងនេះ។ ខ្ញុំក៏បានអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានឲ្យជំងឺគាត់មានភាពធូរស្បើយឡើងវិញ បានជាគាត់អាចបន្តបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់ស្វាមី និងកូនប្រុសទាំងពីរដែលកំពុងចម្រើនវ័យធំឡើង។ ព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញអំពីភាពចម្រុះគ្នានៃការសោកសង្រេងរបស់លោកយ៉ូប នៅពេលដែលគាត់បាត់បង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង រាប់បញ្ចូលទាំងកូនៗគាត់ផងដែរ។ លោកយ៉ូបបានកាន់ទុក្ខ ហើយក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះ(យ៉ូប ១:២០)។ ដោយចិត្តដែលប្រេះបែក តែមានសង្ឃឹម គាត់ក៏បានចុះចូលចំពោះព្រះ និងបង្ហាញចេញនូវការដឹងគុណ ដោយប្រកាសថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានប្រទានមក ហើយទ្រង់ក៏បានដកយកទៅវិញ សូមឲ្យព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាបានព្រះពរចុះ”(ខ.២១)។ ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់មានការតស៊ូកាន់តែខ្លាំង ក្នុងការសោកសង្រេង ហើយព្រះកំពុងស្អាងជីវិតគាត់ឡើងវិញ គាត់បានទទួលស្គាល់ ហើយថែមទាំងអរសប្បាយ ក្នុងអំណាចដែលព្រះទ្រង់មាន មកលើស្ថានភាពល្អ និងស្ថានភាពអាក្រក់។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា យើងឆ្លងកាត់ និងជម្នះទុក្ខលំបាកក្នុងអារម្មណ៍ តាមរបៀបជាច្រើន។ ព្រះអង្គអញ្ជើញយើង…
Read article
ចិត្តដែលមានការសម្រាកពិតប្រាកដ
ឱព្រះអង្គអើយ ទ្រង់ជាព្រះនៃទូលបង្គំ ទូលបង្គំនឹងស្វែងរកទ្រង់អស់ពីចិត្ត ព្រលឹងទូលបង្គំស្រេករកទ្រង់។ ទំនុកដំកើង ៦៣:១ សត្វឆ្កែមួយក្បាលឈ្មោះបុបប៊ី(Bobby) បានវង្វេងចេញពីម្ចាស់វា ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងធ្វើដំណើរកម្សាន្តជាលក្ខណៈគ្រួសារជាមួយវា ក្នុងតំបន់មួយ ស្ថិតនៅចម្ងាយ ៣ពាន់គីឡ៉ូម៉ែត្រពីផ្ទះរបស់ពួកគេ។ ក្រុមគ្រួសារមួយនេះបានព្យាយាមស្វែងរកសត្វចិញ្ចឹមជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួន គ្រប់ទីកន្លែង តែត្រូវត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ដោយគ្មានវាទៅជាមួយ។ ៦ខែក្រោយមក ពេលដែលរដូវរងាជិតដល់ទីបញ្ចប់ រឿងដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលបានកើតមានឡើង នៅពេលដែលឆ្កែមួយក្បាលនេះ បានបង្ហាញខ្លួននៅមាត់ទ្វារផ្ទះរបស់ពួកគេ នៅទីក្រុងស៊ីវើតុន រដ្ឋអូរីហ្គិន។ វាបានធ្វើដំណើរដ៏វែងឆ្ងាយ និងគ្រោះថ្នាក់ កាត់តាមទន្លេ វាលខ្សាច់ តំបន់ភ្នំដែលគ្របដណ្តប់ដោយព្រឹលទឹកកក ដោយរកឃើញផ្លូវទៅផ្ទះ ទៅរកមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់វា។ ការធ្វើដំណើរដ៏អស្ចារ្យរបស់សត្វឆ្កែបុបប៊ី បានបណ្តាលចិត្តមនុស្សជាច្រើន ឲ្យនិពន្ធសៀវភៅរឿង និងផលិតខ្សែភាពយន្ត ហើយគេថែមទាំងគូររូបវានៅលើជញ្ជាំង ក្នុងទីក្រុងរបស់វាផងដែរ។ ការប្តូរផ្តាច់របស់វា បាននាំឲ្យយើងមានចិត្តស្ញប់ស្ញែងណាស់។ តែព្រះទ្រង់បានដាក់ការស្រេកឃ្លានដែលជ្រាលជ្រៅជាងនេះទៀត ក្នុងចិត្តយើង។ លោកអូហ្គូស្ទីន ដែលជាទេវវិទូនៅសម័យបុរាណ បានពិពណ៌នាយ៉ាងដូចនេះថា “ព្រះអង្គបានបង្កើតយើងខ្ញុំមក សម្រាប់ព្រះអង្គទ្រង់ ហើយចិត្តយើងខ្ញុំមិនអាចសម្រាកឡើយ ទាល់តែយើងខ្ញុំបានសម្រាកក្នុងព្រះអង្គ”។ ស្តេចដាវីឌក៏បានបង្ហាញចេញនូវចិត្តដែលស្រេកឃ្លាននេះ ខណៈពេលដែលទ្រង់កំពុងលាក់ខ្លួន ពីមនុស្សដែលតាមសម្លាប់ទ្រង់ ក្នុងវាលរហោស្ថាន នៃស្រុកយូដា ដោយទ្រង់អធិស្ឋានថា “ឱព្រះអង្គអើយ ទ្រង់ជាព្រះនៃទូលបង្គំ…
Read article
ធ្វើតេស្តដោយឆ្លុះកញ្ចក់មើល
តែអ្នកណាដែលពិនិត្យមើលក្នុងក្រឹត្យវិន័យដ៏គ្រប់លក្ខណ៍ គឺជាក្រឹត្យវិន័យខាងឯសេរីភាព ហើយក៏ជាប់ចិត្តចំពោះ… អ្នកនោះនឹងមានពរក្នុងគ្រប់ទាំងការដែលខ្លួនធ្វើទាំងប៉ុន្មាន។ យ៉ាកុប ១:២៥ អ្នកជំនាញផ្នែកចិត្តសាស្ត្របានធ្វើតេស្ត អំពីការស្គាល់ខ្លួនឯង ដោយសួរក្មេងៗថា “តើនរណានៅក្នុងកញ្ចក់?” តាមធម្មតា ក្មេងដែលមានអាយុក្រោម១៨ខែ មិនស្គាល់រូបខ្លួនឯង នៅក្នុងកញ្ចក់ឆ្លុះមុខនោះឡើយ។ តែពេលដែលក្មេងៗលូតលាស់កាន់តែធំ ពួកគេកំពុងតែមើលរូបខ្លួនឯង នៅក្នុងកញ្ចក់ឆ្លុះមុខ។ ការស្គាល់ខ្លួនឯង ជាកំណត់សំគាល់ដ៏សំខាន់ នៃការលូតលាស់ និងមានភាពពេញវ័យដ៏ល្អ។ ការនេះក៏សំខាន់ចំពោះការលូតលាស់របស់អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ផងដែរ។ សាវ័កយ៉ាកុបបានលើកឡើង អំពីការឆ្លុះកញ្ចក់មើលមុខខ្លួនឯងផងដែរ។ កញ្ចក់ គឺជា “ព្រះបន្ទូលនៃសេចក្តីពិត” មកពីព្រះ(យ៉ាកុប ១:១៨)។ ពេលណាយើងអានព្រះគម្ពីរ តើយើងមើលឃើញអ្វី? ពេលយើងអានខគម្ពីរដែលនិយាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការបន្ទាបខ្លួន តើយើងមើលឃើញខ្លួនយើងមានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការបន្ទាបខ្លួនឬទេ? ពេលយើងអានព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះ តើយើងឃើញថា ខ្លួនយើងបានប្រព្រឹត្តតាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអង្គហើយឬនៅ? ពេលយើងពិនិត្យមើលចិត្តខ្លួនឯង ហើយពិនិត្យមើលការប្រព្រឹត្តរបស់យើង ព្រះគម្ពីរអាចជួយយើងឲ្យដឹងថា ការប្រព្រឹត្តរបស់យើងមានភាពសមស្របតាមបំណងព្រះទ័យ ដែលព្រះទ្រង់មានសម្រាប់យើងឬទេ ពុំនោះទេ តើយើងត្រូវស្វែងរកការប្រែចិត្ត និងការផ្លាស់ប្រែដែរឬទេ។ កណ្ឌគម្ពីរយ៉ាកុបបានដាស់តឿនយើងថា “ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូលទៅ កុំឲ្យគ្រាន់តែស្តាប់ប៉ុណ្ណោះ ហើយបញ្ឆោតខ្លួនវិញ”(ខ.២២) ដោយភ្លេចព្រះបន្ទូលដែលយើងបានអាននោះឡើយ។ ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ឲ្យយើងនូវក្បួនសម្រាប់រស់នៅ ដោយប្រាជ្ញា ស្របតាមផែនការព្រះ។…
Read article