បុរសដែលពូកែអធិស្ឋាន
ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំបាននឹកចំាជីតារបស់ខ្ញុំឈ្មោះដឺរឃីង(Dierking) ថា ជាបុរសដែលមានជំនឿ និងការអធិស្ឋានដ៏រឹងមាំ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនតែងតែបាននឹកចាំ អំពីគាត់យ៉ាងដូចនេះជានិច្ចនោះទេ។ ម្តាយមីងរបស់ខ្ញុំបានរំឭក អំពីលើកទីមួយ ដែលឪពុកគាត់បានប្រកាសទៅកាន់គ្រួសារគាត់ថា “យើងនឹងចាប់ផ្តើមអធិស្ឋានអរព្រះគុណព្រះ មុនពេលយើងញាំអាហារ”។ ការអធិស្ឋានរបស់គាត់ជាលើកទីមួយ មានភាពរដិបរដុប ប៉ុន្តែ គាត់បានបន្តអនុវត្តនូវការអធិស្ឋាន អស់រយៈពេល៥០ឆ្នាំ ដែលជាញឹកញាប់ គាត់បានអធិស្ឋានពេញមួយថ្ងៃ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ពេលគាត់លាចាកលោក ស្វាមីខ្ញុំបានជូនជីដូនខ្ញុំ នូវដើមផ្កាដែលមានស្លឹកដូចដៃអធិស្ឋាន ដោយនិយាយថា “លោកតា ជាមនុស្សពូកែអធិស្ឋាន”។ ការដែលជីតាខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តដើរតាមព្រះ ហើយនិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គជារៀងរាល់ថ្ងៃ បានកែប្រែគាត់ ឲ្យក្លាយជាអ្នកបម្រើព្រះគ្រីស្ទដ៏ស្មោះត្រង់។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបាននិយាយអំពីការអធិស្ឋាន ជាញឹកញាប់។ ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយ ៦:៩-១៣ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវគំរូនៃការអធិស្ឋាន ដល់អ្នកដើរតាមព្រះអង្គ ដោយបង្រៀនពួកគេ ឲ្យចូលទៅរកព្រះ ដោយការសរសើរដំកើងដ៏ស្មោះត្រង់ ដោយដឹងថា ព្រះអង្គជានរណា។ ពេលណាយើងទូលសូមដល់ព្រះ យើងទុកចិត្តថា ព្រះអង្គប្រទាន “អាហារប្រចាំថ្ងៃ”(ខ.១១)។ ពេលណាយើងសារភាពអំពើបាបរបស់យើង យើងទូលសូមការអត់ទោសបាប និងជំនួយពីព្រះអង្គ ដើម្បីជៀសវាងការការល្បួង(ខ.១២-១៣)។ ប៉ុន្តែ យើងមិនគ្រាន់តែអធិស្ឋាន តាម “ការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់” ប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងប្រើការអធិស្ឋាន…
Read article
ចូលមកដោយដទៃទទេ
មានពេលមួយ លោករ៉ូបឺត(Robert) បានមកចូលរួមការប្រជុំ ដែលមានការញំាអាហារពេលព្រឹក។ គាត់មានអារម្មណ៍ថា ខ្មាសគេ ពេលដែលដឹងខ្លួនថា គាត់បានភ្លេចយកកាបូបលុយមក។ បញ្ហានេះបានរំខានគាត់ជាខ្លាំង ដល់ថ្នាក់គាត់គិតថា តើគាត់គួរតែកុំញាំអាហារពេលព្រឹក ឬគ្រាន់តែរកអ្វីផឹកបានហើយ។ បន្ទាប់ពីមិត្តភក្តិគាត់បានលើកទឹកចិត្តគាត់ហើយ គាត់ក៏បានសម្រួលឥរិយាបថ។ គាត់ និងមិត្តភក្តិគាត់ក៏បានញាំអាហារពេលព្រឹក ដោយអំណរ ហើយមិត្តភក្តិគាត់ក៏បានចេញថ្លៃអាហារឲ្យគាត់យ៉ាងរីករាយ។ អ្នកប្រហែលជាធ្លាប់ជួបរឿងនេះ ឬរឿងផ្សេងទៀត ដែលធ្វើឲ្យអ្នកចាំបាច់ត្រូវទទួលជំនួយគេ។ វាជារឿងធម្មតាទេ ដែលយើងចង់ចេញលុយ ដោយខ្លួនឯង ប៉ុន្តែ នៅពេលខ្លះ យើងត្រូវតែបន្ទាបខ្លួន ទទួលអ្វីដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានមកយើង ដោយព្រះគុណទ្រង់។ ការតបស្នងប្រភេទខ្លះ អាចជាអ្វីដែលកូនពៅវង្វេងបានគិតដល់ ក្នុងបទគម្ពីរ ១៥:១៧-២៤ ខណៈពេលដែលគាត់ពិចារណា អំពីពាក្យដែលគាត់ត្រូវនិយាយទៅកាន់ឪពុកគាត់។ គឺដូចដែលគាត់បាននិយាយថា “ខ្ញុំនេះមិនគួរឲ្យគេហៅជាកូនលោកឪពុកទៀតទេ សូមទទួលខ្ញុំ ទុកដូចជាជើងឈ្នួលលោកឪពុកវិញចុះ”(ខ.១៩)។ តើគេត្រូវចាត់ទុកគាត់ជាជើងឈ្នួលឬ? ឪពុកគាត់ មិនធ្វើដូចនេះទេ! ក្នុងកែវភ្នែករបស់ឪពុកគាត់ គាត់ជាកូនជាទីស្រឡាញ់ ដែលបានវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។ ហេតុនេះហើយ គាត់ក៏បានទទួលការឱបថើបដោយក្តីស្រឡាញ់ពីឪពុកគាត់(ខ.២០)។ នេះជារូបភាពដ៏មានន័យ នៅក្នុងដំណឹងល្អ។ វាបានរំឭកយើងថា ដោយសារការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ នោះព្រះអង្គបានបើកបង្ហាញព្រះវរបិតាដែលមានក្តីស្រឡាញ់ ដែលបើកព្រះពាហុចំហ ទទួលស្វាគមន៍កូនរបស់ទ្រង់ ដែលវិលត្រឡប់មកវិញ…
Read article
រឿងធំជាង ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប
ពេលដែលលោកខូលីន(Colin) បើកប្រអប់ដាក់បំណែកកញ្ចក់ពណ៌ ដែលគាត់បានទិញ គាត់មិនបានឃើញបំណែកកញ្ចក់នោះទេ ផ្ទុយទៅវិញគាត់បានឃើញផ្ទាំងកញ្ចក់បង្អួចទាំងផ្ទាំងៗ។ គាត់ក៏បានស្រាវជ្រាវរកប្រភពដើមនៃកញ្ចក់បង្អួចនោះ ហើយក៏បានដឹងថា គេបានដោះកញ្ចក់បង្អួចទាំងនោះចេញពីព្រះវិហារ ដើម្បីការពារពួកវា ឲ្យរួចផុតពីការទំលាក់គ្រាប់បែក ក្នុងសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី២។ លោកខូលីន មានការស្ងើចសរសើរ ចំពោះទឹកដៃរបស់សិល្បករ និងរបៀបដែលគេតម្រៀបបំណែកកញ្ចក់ពណ៌ទំាងនោះ ចេញជារូបភាពដ៏ស្រស់ស្អាត។ និយាយដោយស្មោះត្រង់ទៅ មានពេលខ្លះ ខ្ញុំបានបើកមើលបទគម្ពីរមួយចំនួន ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ដែលមានដូចជា ជំពូក ដែលរៀបរាប់ពង្សាវតារមួយចំនួន ហើយភ្លាមៗនោះ ខ្ញុំមិនឃើញថា ការពិពណ៌នានោះមានភាពស៊ីសង្វាក់នឹងរូបភាពធំជាង នៃព្រះគម្ពីរទាំងមូលនោះឡើយ។ ឧទាហរណ៍ បទគម្ពីរលោកុប្បត្តិជំពូក១១ ជាជំពូក ដែលរៀបរាប់ឈ្មោះ គ្រួសារដែលយើងមិនសូវឮនិយាយ ដែលមានដូចជា សិម សេឡា ណាឃរ និងថេរ៉ាជាដើម(ខ.១០-៣២)។ ខ្ញុំច្រើនតែចង់គិតថា ផ្នែកទាំងនេះមិនសូវសំខាន់ ហើយមើលរំលង រួចចូលទៅផ្នែកដែលនិយាយអំពីអ្វី ដែលខ្ញុំចូលចិត្តអាន និងមានភាពស៊ីសង្វាក់ជាង ជាមួយនឹងការយល់ដឹងរបស់ខ្ញុំ អំពីការពិពណ៌នាក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប។ ដោយសារ “គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្តាលឲ្យតែង”(២ធីម៉ូថេ ៣:១៦) នោះព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គអាចជួយយើង ឲ្យមានការយល់ដឹងកាន់តែល្អជាងមុន អំពីរបៀបដែលផ្នែកតូចៗនីមួយៗអាចតម្រៀបចូលគ្នាបានល្អ ក្លាយជារូបភាពធំទាំងមូល ដោយបើកភ្នែកយើងឲ្យឃើញរបៀបដែលលោកសេឡា ជាប់ខ្សែស្រឡាញ់លោកអ័ប្រាហំា(លោកុប្បត្តិ…
Read article
ពេលដែលត្រូវកែលម្អ
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តធ្វើការកែលម្អផ្នែកខាងក្នុងផ្ទះ ឲ្យថ្មីឡើង។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមរៀបចំបន្ទប់មួយ ដើម្បីលាបថ្នាំជញ្ជាំង រដ្ឋបានប្រកាសថា នឹងផ្អាកការលក់ដូរទំនិញសម្រាប់កែលម្អផ្ទះ ដោយសារការរាតត្បាតនៃវីរុសកូវីត១៩។ គ្រាន់តែបានទទួលដំណឹងភ្លាម ខ្ញុំក៏បានប្រញាប់ទៅហាងលក់ទំនិញ ហើយក៏បានទិញសម្ភារៈដែលចាំបាច់។ បើគ្មានសម្ភារៈត្រឹមត្រូវទេ នោះខ្ញុំមិនអាចកែលម្អផ្ទះរបស់ខ្ញុំបានឡើយ។ សាវ័កប៉ុលក៏បានគិតអំពីការកែលម្អមួយបែប ពេលដែលគាត់សរសេរបទគម្ពីរអេភេសូរ ជំពូក៤។ ប៉ុន្តែ ការផ្លាស់ប្តូរដែលគាត់កំពុងតែនិយាយនោះ មិនមែនជាការផ្លាស់ប្តូរសើៗនោះទេ។ ការទទួលជឿព្រះយេស៊ូវជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ធ្វើឲ្យយើងកើតជាថ្មី តែនៅមានព្រះរាជកិច្ចមួយចំនួន ដែលព្រះវិញ្ញាណចាំបាច់ត្រូវធ្វើ ក្នុងជីវិតយើង។ ព្រះអង្គត្រូវប្រើពេលវេលា និងធ្វើការទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងសម្រេចនូវ “ភាពសុចរិត និងភាពបរិសុទ្ធពិតប្រាកដ”(អេភេសូរ ៤:២៤)។ ព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការផ្លាស់ប្តូរដ៏ចាំបាច់ ក្នុងជីវិតយើង ដែលអាចជួយឲ្យគេមើលឃើញព្រះយេស៊ូវ ក្នុងពាក្យសម្តី និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ ព្រះអង្គជួយយើងឲ្យជំនួសការកុហក ដោយការនិយាយ “សេចក្តីពិត”(ខ.២៥)។ ព្រះអង្គដឹកនាំយើង ឲ្យជៀសវាងអំពើបាប ដែលកើតឡើងពីកំហឹង(ខ.២៦)។ ហើយព្រះអង្គដឹកនាំយើង ឲ្យប្រើពាក្យ “ល្អៗសម្រាប់នឹងស្អាងចិត្ត”(ខ.២៩)។ ការប្រព្រឹត្តដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានដឹកនាំនេះ ជាផ្នែកមួយនៃការផ្លាស់ប្រែនៅខាងក្នុង ដែលបង្ហាញចេញមក ក្នុងភាពសប្បុរស ការអាណិត និងការអត់ឱនទោស(ខ.៣២)។ ព្រះវិញ្ញាណធ្វើការ ក្នុងយើង ដើម្បីជួយយើងឲ្យយកតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូវ និងឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យគេស្គាល់បំណងព្រះទ័យនៃព្រះវរបិតា…
Read article
ការចែកចាយអំពីព្រះយេស៊ូវ
បន្ទាប់ពីលោកដ្វាយ ម៉ូឌី(Dwight Moody ឆ្នាំ ១៨៣៧-៩៩) បានទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ មិនទាន់បានយូរប៉ុន្មានផង អ្នកផ្សាយដំណឹងល្អរូបនេះក៏បានប្តេជ្ញាថា គាត់នឹងមិនឲ្យថ្ងៃនីមួយៗកន្លងផុតទៅ ដោយមិនបានផ្សាយដំណឹងល្អ យ៉ាងហោចណាស់ ឲ្យបានមនុស្សម្នាក់ ក្នុងមួយថ្ងៃ។ នៅថ្ងៃដ៏មមាញឹក ពេលខ្លះ គាត់បានភ្លេចការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់គាត់ រហូតដល់ពេលថ្ងៃបានកន្លងផុតទៅ។ នៅយប់មួយនោះ គាត់ក៏បាននឹកឃើញ ពេលគាត់កំពុងគេង។ ពេលគាត់បោះជំហានចេញក្រៅ គាត់ក៏បានគិតថា គ្មាននរណាម្នាក់នៅខាងក្រៅ ពេលភ្លៀងកំពុងតែធ្លាក់ខ្លាំងយ៉ាងនេះទេ។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានឃើញបុរសម្នាក់ដើរតាមផ្លូវ។ លោកមូឌីក៏បានស្ទុះទៅរកបុរសនោះ ហើយសុំឲ្យបុរសនោះជ្រកក្រោមឆ័ត្ររបស់ខ្លួន ដើម្បីកុំឲ្យត្រូវទឹកភ្លៀង។ ពេលគាត់មានឱកាស គាត់ក៏បានសួរបុរសនោះថា “តើអ្នកមានកន្លែងជ្រក នៅពេលមានព្យុះភ្លៀងឬទេ? តើខ្ញុំអាចនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវ ប្រាប់អ្នកបានទេ?” លោកមូឌីមានការប្រុងប្រៀបខ្លួន ដើម្បីផ្សាយអំពីរបៀបដែលព្រះទ្រង់ជួយសង្រ្គោះយើង ឲ្យរួចពីផលវិបាកនៃអំពើបាបរបស់យើង។ គាត់បានអនុវត្តតាមបង្គាប់របស់ព្រះ ឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលប្រកាសព្រះនាមព្រះអង្គ និងសរសើរពីកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានរបស់ទ្រង់ នៅកណ្តាលប្រជាជាតិទាំងឡាយ(អេសាយ ១២:៤)។ ព្រះទ្រង់មិនគ្រាន់តែបានត្រាស់ហៅរាស្រ្តទ្រង់ ឲ្យ “ប្រកាសថា ព្រះនាមទ្រង់ខ្ពស់វិសេស”ប៉ុណ្ណោះទេ(ខ.៤) តែពួកគេក៏ត្រូវចែកចាយថា ទ្រង់ជាសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ពួកគេផងដែរ(ខ.២)។ ជាច្រើនសតវត្សរ៍ក្រោយមក ព្រះអង្គនៅតែត្រាស់ហៅយើង ឲ្យប្រាប់គេ អំពីការអស្ចារ្យ នៃការដែលព្រះយេស៊ូវបានយកកំណើតជាមនុស្ស សុគតនៅលើឈើឆ្កាង…
Read article
សេចក្តីមេត្តា និងព្រះគុណ
មានដើមផ្កាឈូករតន៍ដ៏គួរភ្ញាក់ផ្អើលមួយដើម បានឈរដោយខ្លួនឯង នៅចំកណ្តាលផ្លូវជាតិដ៏ឯកោមួយ ដែលមានចម្ងាយប្រហែល១ម៉ែត្រ ពីចំណែកផ្លូវសម្រាប់បើកលឿន។ ពេលខ្ញុំបើកកាត់តាមនោះ អស់ជាច្រើនគីឡូម៉ែត្រ មិនឃើញមានដើមផ្កាឈូករតន៍ដទៃទៀតសោះ ដូចនេះ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើវាបានលូតលាស់តែឯងយ៉ាងដូចម្តេច? មានតែព្រះទេដែលអាចបង្កើតរុក្ខជាតិ ដ៏រឹងមាំយ៉ាងនេះ ដែលអាចលូតលាស់ ក្នុងថ្មប្រផេះនៅកណ្តាលថ្នល់ ជិតចំណែកផ្លូវដែលមានចរាចរណ៍ទៅមក។ នៅទីនោះវាបានលូតលាស់បានល្អ ដោយយោលខ្លួនតិចៗ តាមចរន្តខ្យល់បក់ ហើយបានស្វាគមន៍អ្នកដំណើរយ៉ាងរីករាយ ខណៈពេលដែលពួកគេបើកកាត់តាមនោះ។ កណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានចែងអំពីប្រវត្តិរបស់ស្តេចយូដា ដ៏ស្មោះត្រង់មួយអង្គ ដែលបានធ្វើនូវរឿងដែលគេមិននឹកស្មានដល់។ ព្រះបិតា និងឰយុកោទ្រង់បានបម្រើព្រះដទៃ ដោយចិត្តក្លៀវក្លា តែ បន្ទាប់ពីស្តេចយ៉ូសៀសបានសោយរាជបាន៨ឆ្នាំ “កាលទ្រង់នៅក្មេងនៅឡើយ នោះទ្រង់ចាប់តាំងស្វែងរកតាមព្រះនៃដាវីឌ ជាឰយុកោទ្រង់”(១របាក្សត្រ ៣៤:៣)។ ទ្រង់បានចាត់ពួកជាងឲ្យទៅ “ជួសជុលព្រះវិហារព្រះអម្ចាស់”(ខ.៨) ហើយគេក៏បានរកឃើញគម្ពីរក្រឹត្យវិន័យ(កណ្ឌ៥ដំបូងនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ខ.១៤)។ បន្ទាប់មក ព្រះទ្រង់ក៏បានបណ្តាលចិត្តស្តេចយ៉ូសៀស ឲ្យដឹកនាំនគរយូដាទំាងមូល ឲ្យវិលត្រឡប់មករកជំនឿ នៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេវិញ ហើយពួកគេក៏បានបម្រើព្រះអម្ចាស់ “ដរាបណាស្តេចយ៉ូសៀសនៅមានព្រះជន្ម”(ខ.៣៣)។ ព្រះនៃយើងជាម្ចាស់នៃសេចក្តីមេត្តាករុណា ដែលមនុស្សមិននឹកស្មានដល់។ ព្រះអង្គអាចនាំឲ្យការល្អដ៏អស្ចារ្យ កើតមាន ដែលគេមិននឹកស្មានដល់ ចេញពីថ្មដ៏រឹងនៃកាលៈទេសៈនៃជីវិត ដែលមិនអំណោយផល។ ចូរយើងមើលទៅព្រះអង្គឲ្យបានច្បាស់។ ព្រះអង្គអាចធ្វើឲ្យការនេះកើតឡើងម្តងទៀត នៅថ្ងៃនេះ។—James Banks
Read article