ផ្ទះពីរប្រភេទ
អស់អ្នកណាដែលឮពាក្យរបស់ខ្ញុំទាំងនេះ ហើយប្រព្រឹត្តតាម ខ្ញុំនឹងធៀបអ្នកនោះដូចជាមនុស្សប៉ិនប្រយ័ត្ន ដែលសង់ផ្ទះខ្លួននៅលើថ្ម។ ម៉ាថាយ ៧:២៤ ដើម្បីធ្វើតេស្តភាពរឹងមាំរបស់ផ្ទះពីរខ្នង វិស្វករបានប្រើខ្យល់ព្យុះសប្បនិមិត្តប្រភេទទី៣ ដោយប្រើកង្ហាដែលមានកម្លាំងខ្លាំង ដែលអាចបាញ់ខ្យល់យ៉ាងគំហុក ដោយល្បឿនប្រហែល១៦០គីឡូម៉ែត្រ ក្នុងរយៈពេល១០នាទី។ ផ្ទះទីមួយត្រូវបានគេសង់ឡើង ដោយមិនប្រើក្បួនទប់ទល់ខ្យល់ព្យុះ ហើយផ្ទះមួយទៀតត្រូវគេសង់ឡើង តាមក្បួននោះ ដោយមានដំបូល និងគ្រឹះរឹងមាំជាងផ្ទះធម្មតា។ ផ្ទះទីមួយក៏បានញ័ររញ្ជួយ ហើយទីបំផុតក៏បានដួលរលំ តែផ្ទះទីពីរអាចធន់នៅ ដោយមានការខូចខាតតែផ្នែកខាងក្រៅបន្តិចបន្តួច។ វិស្វករម្នាក់ ក្នុងចំណោមវិស្វករទាំងនោះក៏បានធ្វើការសង្ខេបការសិក្សានេះ ដោយសួរថា “តើអ្នកចង់រស់នៅ ក្នុងផ្ទះមួយណា?” កាលព្រះយេស៊ូវបង្រៀនអំពីតម្លៃនៃការរស់នៅជារាស្ត្ររបស់ព្រះ ព្រះអង្គក៏បានបញ្ចប់ ដោយមានបន្ទូលថា “អស់អ្នកណាដែលឮពាក្យរបស់ខ្ញុំទាំងនេះ ហើយប្រព្រឹត្តតាម ខ្ញុំនឹងធៀបអ្នកនោះដូចជាមនុស្សប៉ិនប្រយ័ត្ន ដែលសង់ផ្ទះខ្លួននៅលើថ្ម”(ម៉ាថាយ ៧:២៤)។ ខ្យល់ព្យុះដ៏កាច់សាហាវបានវាយប្រហារមក តែផ្ទះនោះនៅតែឈរយ៉ាងរឹងមាំ។ យ៉ាងណាមិញ មនុស្សដែលបានឮព្រះបន្ទូលហើយមិនប្រព្រឹត្តតាម គឺប្រៀបដូចជាមនុស្សល្ងង់ដែលសង់ផ្ទះនៅលើដីខ្សាច់(ខ.២៦)។ ខ្យល់ដ៏កាចសាហាវក៏បានបក់បោកមក ហើយផ្ទះនោះក៏បានរលំ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានប្រទានជម្រើសពីរយ៉ាង ដល់អ្នកស្តាប់របស់ទ្រង់ គឺជ្រើសរើសសង់ផ្ទះរបស់ខ្លួននៅលើគ្រឹះរឹងមាំ នៃការស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ ឬសង់នៅលើដីខ្យាច់ដែលគ្មានស្ថេរភាព តាមផ្លូវរបស់យើង។ យើងក៏ត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តផងដែរ។ តើយើងនឹងសង់ជីវិតយើង នៅលើការស្តាប់បង្គាប់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ឬសង់នៅលើការមិនស្តាប់បង្គាប់តាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គ? ដោយជំនួយរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងអាចសម្រេចចិត្តសង់ជីវិតយើង នៅលើព្រះគ្រីស្ទ។—Marvin…
Read article
អ្នករសាត់អណ្តែតដែលបញ្ចេញពន្លឺ
ទោះបើបានដល់ទីណាក៏ដោយ គង់តែត្រូវឲ្យយើងកាន់តាមច្បាប់នោះឯង។ ភីលីព ៣:១៦ នៅក្រោមស្បៃរាត្រី ក្នុងរដូវផ្ការីក នៃឆ្នាំ២០២០ អ្នកជិះក្តាលើទឹករលកទាំងឡាយកំពុងតែជិះពីលើទឹករលកដែលបញ្ចេញពន្លឺដ៏ស្រស់ស្អាត នៅតាមបណ្តោយឆ្នេរទីក្រុងសាន់ឌីអេហ្គោ។ ផ្ទាំងទស្សនីយភាពនៃពន្លឺដែលចេញពីទឹករលកនោះ កើតចេញពីផ្លង់តុង ជាសរីរាង្គតូចល្អិតម្យ៉ាង ដែលគេបានដាក់ឈ្មោះឲ្យ តាមលំនាំពាក្យក្នុងភាសាក្រិក ដែលមានន័យថា “ជនពនាចរ” ឬ “មនុស្សរសាត់អណ្តែត”។ នៅពេលថ្ងៃ សរីរាង្គដែលមានជីវិតទាំងនោះធ្វើឲ្យទឹកមានពណ៌ក្រហម ហើយស្រូបយកពន្លឺថ្ងៃ ដោយបំលែងទៅជាថាមពល។ ពេលមានអ្វីប៉ះពួកវានៅពេលយប់ងងឹត ពួកវាក៏បានបញ្ចេញពន្លឺអគ្គិសនីពណ៌ខៀវ។ អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ជាសាសន៍ស្ថានសួគ៌ ជាអ្នកដំណើររសាត់អណ្តែតនៅក្នុងលោកិយ ព្រោះលោកិយមែនជាផ្ទះពិតប្រាកដរបស់ពួកគេឡើយ។ ពេលណាកាលៈទេសៈដ៏ពិបាករំខានផែនការរបស់យើង ដែលរៀបចំបានល្អ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏បានប្រទានកម្លាំងមកយើង ឲ្យឆ្លើយតបដូចព្រះយេស៊ូវ ដែលជាពន្លឺនៃលោកិយនេះ ដើម្បីឲ្យយើងអាចនាំឲ្យគេមើលឃើញចរិយាសម្បត្តិរបស់ព្រះអង្គ ដែលបញ្ចេញពន្លឺក្នុងភាពងងឹត។ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា គ្មានអ្វីដែលមានតម្លៃជាងការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះគ្រីស្ទ និងសេចក្តីសុចរិត ដែលបានមកពីជំនឿលើព្រះអង្គឡើយ(ភីលីព ៣:៨-៩)។ ទីបន្ទាល់នៃការរស់នៅរបស់គាត់ បានបង្ហាញយើងថា ការស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ និងអំណាចនៃការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ បានធ្វើឲ្យជីវិតយើងផ្លាស់ប្រែ មានឥទ្ធិពលមកលើការរស់នៅរបស់យើង និងរបៀបដែលយើងឆ្លើយតប ពេលដែលទុក្ខលំបាករំខានជីវិតរបស់យើង(ខ.១០-១៦)។ ពេលណាយើងចំណាយពេលជាមួយព្រះរាជបុត្រនៃព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គប្រទានយើងនូវសេចក្តីពិត ដែលជួយឲ្យយើងអាចប្រឈមមុខដាក់បញ្ហាទាំងឡាយនៅលើផែនដីនេះ ដោយនាំឲ្យគេស្គាល់លក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះគ្រីស្ទ(ខ.១៧-២១)។ យើងអាចធ្វើជាទីបញ្ចេញពន្លឺនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងក្តីសង្ឃឹមមកពីព្រះ កាត់តាមភាពងងឹត…
Read article
រឹងមាំដូចដែក
នៅថ្ងៃនេះអញបានតាំងឯងឡើង ទុកជាទីក្រុងត្រៀមដោយគ្រឿងចំបាំង ជាសសរដែក ហើយជាកំផែងលង្ហិន។ យេរេមា ១:១៨ គេបានទទួលស្គាល់ថា សត្វកញ្ចែដែកមានសម្បកខាងក្រៅដ៏រឹងមាំ ដែលអាចការពារខ្លួនវា ឲ្យរួចផុតពីសត្វដទៃដែលចង់ស៊ីវាជាអាហារ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្បករបស់វាមានកម្លាំងដ៏អស្ចារ្យ ដែលអាចធន់នឹងសំពាធ។ ពេលដែលមានអ្វីសង្កត់ពីលើសម្បករបស់វា សម្បកដ៏រឹងនោះក៏បានយឺត ជាជាងប្រេះបែក នៅត្រង់សន្លាក់របស់វា។ ខ្នងរបស់វារាបស្មើ ហើយទាប ដែលជួយឲ្យវាធន់នឹងការប្រេះបែក។ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបានធ្វើតេស្តមកលើសម្បករបស់វា ហើយរកឃើញថា សម្បកវាអាចទប់ទម្ងន់សង្កត់ ដែលធ្ងន់ជាងទម្ងន់ខ្លួនវា ៤ម៉ឺនដង។ ដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើតសត្វល្អិតនេះឲ្យមានភាពរឹងមាំយ៉ាងណា នោះព្រះអង្គក៏បានប្រទានភាពអត់ធន់ដល់លោកយេរេមាផងដែរ។ ហោរារូបនេះបានទួលរងសម្ពាធដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ពេលដែលគាត់ប្រកាសព្រះរាជសារ ដែលពួកអ៊ីស្រាអែលមិនពេញចិត្ត ដូចនេះ ព្រះអង្គក៏បានសន្យាថា ព្រះអង្គនឹងធ្វើឲ្យគាត់ មានភាពរឹងមាំ ដូច “សរសរដែក និងកំផែងលង្ហិន”(យេរេមា ១:១៨)។ ទម្ងន់សង្កត់ដ៏ធ្ងន់នោះ មិនបានធ្វើឲ្យលោកហោរាសំប៉ែត ខ្ទេចខ្ទី ឬុលិចលង់នោះឡើយ។ ព្រះបន្ទូលដែលគាត់ប្រកាស នឹងឈរនៅយ៉ាងរឹងមាំ ដោយសារព្រះវត្តមាន និងអំណាចជួយសង្រ្គោះរបស់ព្រះ។ ពេញមួយជីវិតរបស់លោកយេរេមា គាត់ត្រូវគេចោទបង្ខូច ចាប់ខ្លួន ជាប់ចំណង ត្រូវគេវាយដំ ជាប់ឃុំឃាំង ហើយត្រូវគេបោះចូលទៅក្នុងអណ្តូងទៀត តែគាត់នៅតែអាចអត់ទ្រាំបាន។ លោកយេរេមាក៏មានការតស៊ូនឹងទុក្ខលំបាកនៅក្នុងចិត្តផងដែរ។…
Read article
មិនបិទបាំងអំពើបាបទៀតឡើយ
មានពរហើយ មនុស្សណាដែលការរំលង ច្បាប់របស់ខ្លួនបានអត់ទោសឲ្យ គឺដែលបាបរបស់ខ្លួនបានគ្របបាំងហើយ។ ទំនុកដំកើង ៣២:១ ជាច្រើនឆ្នាំមុន នៅក្នុងប្រទេសមួយ គេបានតំឡើងកាំភ្លើងបាញ់ទឹកបំបាត់ក្លិនស្អុយ១រយដើម ដោយប្រើសម្ពាធទឹកខ្លាំង នៅកន្លែងចាក់សំរាមធំ មួយកន្លែង ដែលស្ថិតក្នុងចំណោមកន្លែងចាក់សំរាមរាប់រយ ទូទាំងប្រទេស ដែលកំពុងតែនាំឲ្យប្រជាពលរដ្ឋមានការព្រួយបារម្ភកាន់តែខ្លាំង។ កាំភ្លើងទាំងនោះបានបាញ់ទឹកក្រអូបជាច្រើនលីត្រ ក្នុងមួយនាទី បានចំងាយប្រហែល៥០ម៉ែត្រ មកលើភ្នំសំរាមជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ ទោះពួកគេបានបាញ់ មកលើគំនរសំរាមនោះ បានប៉ុន្មានលីត្រក៏ដោយ ក៏ទឹកអប់ទាំងនោះគ្រាន់តែបានគ្របពីលើក្លឹនស្អុយប៉ុណ្ណោះ ទាល់តែពួកគេដកប្រភពនៃក្លិនស្អុយចេញ ទើបពួកគេអាចបំបាត់ក្លិនស្អុយបាន។ ស្តេចដាវីឌក៏ធ្លាប់ព្យាយាមគ្របបាំងក្លិនស្អុយ នៃអំពើបាបរបស់ទ្រង់ផងដែរ។ ទ្រង់បានប្រើអំណាចជាស្តេចក្នុងផ្លូវខុស ដើម្បីយកនាងបាតសេបាធ្វើជាប្រពន្ធ ហើយបញ្ជាឲ្យគេសម្លាប់លោកអ៊ូរី ដែលជាស្វាមីរបស់នាង(២សាំយ៉ូអែល ១១:១-២៤) ហើយបន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏បានប្រើវិធីបិទបាំងភាពស្មោកគ្រោករបស់ទ្រង់ ដោយភាពស្ងាត់ស្ងៀម ល្បិចកល និងការគោរពប្រតិបត្តិព្រះតែសម្បកក្រៅ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានបណ្តាលឲ្យទ្រង់ទទួលស្គាល់កំហុស(ទំនុកដំកើង ៣២:៣-៤) ដោយអំណាចចេស្តាព្រះអង្គ។ ទ្រង់មិនអាចស៊ូទ្រាំនឹងទោសកំហុសនៃអំពើបាបរបស់ទ្រង់ និងការដាក់ទោសពីព្រះ បានតទៅទៀត ដូចនេះ ទ្រង់ក៏បានទូលសូមសេចក្តីមេត្តា និងការលាងសម្អាងខាងវិញ្ញាណពីព្រះ(៥១:១-៤)។ ទ្រង់ក៏បានសារភាពបាបរបស់ទ្រង់នៅចំពោះព្រះ ហើយព្រះអង្គក៏បានអត់ទោសបាប ឲ្យស្តេចអង្គនេះ ហើយក៏បានប្រទានអំណរជាថ្មី(៣២:១,១១ ៥១:១២-១៥)។ ពេលយើងប្រព្រឹត្តអំពើបាប ការព្យាយាមបិទបាំងអំពើបាបរបស់យើង…
Read article
ការលើកទឹកចិត្តដែលនាំឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្តូរ
ឯបាណាបាស គាត់គិតចង់យកយ៉ូហាន ដែលហៅថាម៉ាកុស ទៅជាមួយផង តែប៉ុលមិនចូលចិត្តនឹងយកគាត់ទៅទេ។ កិច្ចការ ១៥:៣៧-៣៨ កាលលោកថូម៉ាស អេឌីសិន(Thomas Edison) មានអាយុ៧ឆ្នាំ គាត់មិនចង់ទៅសាលា ហើយក៏រៀនខ្សោយ។ ថ្ងៃមួយ គ្រូបង្រៀនថែមទាំងហៅគាត់ថា មនុស្សវង្វេងស្មារតីទៀតផង។ គាត់ក៏បានប្រញាប់រត់ទៅផ្ទះវិញ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ម្តាយរបស់គាត់ ជាគ្រូបង្រៀនដែលមានគរុកោសល្យ ក៏បានទៅនិយាយជាមួយគ្រូរបស់គាត់ ហើយក៏បានសម្រេចចិត្តបង្រៀនគាត់នៅផ្ទះវិញ។ ដោយមានជំនួយពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការលើកទឹកចិត្តរបស់ម្តាយគាត់ (និងប្រាជ្ញាដែលព្រះប្រទានគាត់) គាត់ក៏បានក្លាយជាអ្នកច្នៃប្រឌិតដ៏ល្បីល្បាញ។ ក្រោយមក គាត់ក៏សរសេរ អំពីអ្វីៗដែលម្តាយគាត់បានផ្តល់ឲ្យគាត់ ដែលបានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។ ក្នុងបទគម្ពីរ កិច្ចការ ជំពូក ១៥ យើងឃើញថា លោកបាណាបាស និងសាវ័កប៉ុលបានធ្វើការបម្រើ ជាបេសកជនជាមួយគ្នា រហូតដល់ពេលមួយពួកគេមានការខ្វែងគំនិតគ្នា នៅក្នុងការសម្រេចចិត្តថា ត្រូវនាំលោកម៉ាកុសទៅជាមួយឬអត់។ សាវ័កប៉ុលបានបដិសេធន៍ ព្រោះកាលពីមុន លោកម៉ាកុសបានរត់ចោលគាត់ នៅស្រុកប៉ាមភីលាម្តងហើយ(ខ.៣៦-៣៨)។ ជាលទ្ធផល សាវ័កប៉ុល និងលោកបាណាបាសក៏បានធ្វើដំណើរតាមផ្លូវផ្សេងគ្នា។ សាវ័កប៉ុលយកលោកស៊ីឡាសទៅជាមួយ ហើយលោកប៉ាណាបាសក៏បានទៅជាមួយលោកម៉ាកុស។ លោកបាណាបាសបានផ្តល់ឱកាសលើកទី២ដល់លោកម៉ាកុស ហើយការលើកទឹកចិត្តរបស់គាត់ បានជួយឲ្យលោកម៉ាកុសមានសមត្ថភាពបម្រើ និងមានជោគជ័យ ក្នុងការងារបេសកកម្ម។…
Read article
ប្រេះបែកក្លាយជាស្រស់ស្អាត
ឯដង្វាយដែលគួរថ្វាយដល់ព្រះ នោះគឺជាវិញ្ញាណខ្ទេចខ្ទាំ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ ទ្រង់មិនមើលងាយចំពោះចិត្តខ្ទេចខ្ទាំ ហើយទន់ទាបឡើយ។ ទំនុកដំកើង ៥១:១៧ មានពេលមួយ ខ្ញុំបានមើលផ្ទាំងគំនូរ ដែលមានចំណងជើងថា ចូរពិចារណា អំពីផ្កាឈូក ដែលជាស្នាដៃរបស់លោក ម៉ាកូតូ ហ្វ៊ូជីមូរ៉ា(Makoto Fujimura )។ មើលមួយភ្លែត ខ្ញុំគិតថា វាគ្រាន់តែជាផ្ទំាងគំនូរធម្មតា ដែលជាងគំនូរបានប្រើពណ៌តែមួយ ដើម្បគូរ ផ្កាឈូកមួយទង ដែលហាក់ដូចជាកំពុងលាក់ខ្លួន នៅក្នុងផ្ទៃខាងក្រោយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា វាជាផ្ទាំងគំនូរដ៏រស់រវើក ដែលវិចិត្រករបានផាត់ពណ៌៨០ស្រទាប់ ដោយប្រើកំទេចរ៉ែដែលបានកិនលម្អិត។ នេះជារចនាបថគំនូរជប៉ុន ដែលមានឈ្មោះថា នីហុងហ្កា ជារចនាបទ ដែលលោកហ្វ៊ូជីមូរ៉ាបានហៅថា “សិល្បៈយឺតៗ”។ ពេលខ្ញុំមើលឲ្យជិត ខ្ញុំឃើញរូបភាពចម្រុះ និងភាពស្រស់ស្អាតជាច្រើនស្រទាប់។ លោកហ្វ៊ូជីមូរ៉ាបានពន្យល់ថា ពេលដែលគាត់គិតអំពីតិចនិចនៃការបង្កើត “ភាពស្រស់ស្អាត ចេញពីភាពប្រេះបែកនេះ” នោះគាត់ក៏បាននឹកចាំអំពីដំណឹងល្អ ដែលក្នុងនោះ ការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវបាននាំមកនូវភាពពេញលេញ និងក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់លោកិយ។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងទទួលយកផ្នែកនៃជីវិតយើង ដែលប្រេះបែក និងខ្ទេចខ្ទាំ ហើយធ្វើឲ្យថ្មី និងស្រស់ស្អាតឡើង។ ស្តេចដាវីឌត្រូវការជំនួយរបស់ព្រះ ដើម្បីជួសជុលភាពប្រេះបែក…
Read article