ព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំតែងតែស្តាប់ឮយើង
ដូច្នេះ ចូរអធិស្ឋានបែបយ៉ាងនេះវិញថា ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ។ ម៉ាថាយ ៦:៩ រៀងរាល់ពេលព្រឹក ភាគច្រើន ខ្ញុំបានសូត្រសេចក្តីអធិស្ឋានព្រះអម្ចាស់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនមានតម្លៃសក្ដិសម ក្នុងការរស់នៅក្នុងថ្ងៃថ្មី ទាល់តែខ្ញុំបានឈរមាំ ក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាមុនសិន។ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ពេលដែលខ្ញុំហៀបនឹងអធិស្ឋានថា “ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ…” ទូរស័ព្ទខ្ញុំក៏បានរោទ៍ឡើង។ ខ្ញុំភ្ញាក់ខ្លួនព្រើត ពេលដែលខ្ញុំមើលទៅនាឡិកា ឃើញម៉ោង ៥ ៣៤នាទីព្រឹក។ តើនរណាទូរស័ព្ទមក? ខ្ញុំមើលទូរស័ព្ទ ឃើញឈ្មោះ “ឪពុក” របស់ខ្ញុំ។ មុនពេលខ្ញុំលើកទូរស័ព្ទនិយាយ ទូរស័ព្ទរបស់គាត់ក៏បានបិទវិញ។ ខ្ញុំគិតស្មានថា គាត់ប្រហែលជាច្រឡំដៃចុចទូរស័ព្ទមកខ្ញុំហើយ។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា គាត់ពិតជាច្រឡំមែន។ តើនេះជារឿងចៃដន្យមែនទេ? ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំជឿថា យើងកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពលោក ដែលគ្របដណ្តប់ទៅដោយសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះ។ ថ្ងៃនោះ ខ្ញុំត្រូវនឹកចាំអំពីការធានាថា ព្រះវរបិតានៃយើង តែងតែគង់នៅជាមួយជានិច្ច។ សូមយើងចំណាយពេលមួយភ្លែត គិតអំពីរឿងនេះចុះ។ មានវិធីជាច្រើនដែលព្រះយេស៊ូវអាចបង្រៀនពួកសិស្សព្រះអង្គ ឲ្យចាប់ផ្តើមការអធិស្ឋាន តែព្រះអង្គបានសម្រេចព្រះទ័យឲ្យយើងចាប់ផ្តើម ដោយពាក្យថា “ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ” (ម៉ាថាយ ៦:៩)។ តែជារឿងចៃដន្យទេ?…
Read article
ចិត្តដែលចង់បម្រើ
ហើយដោយគេឃើញភស្តុតាងពីការជំនួយនេះ នោះគេសរសើរដំកើងដល់ព្រះ។ ២កូរិនថូស ៩:១៣ មានអង្គការគ្រីស្ទបរិស័ទមួយ នៅទីក្រុងខាលស៍ប៊ែត រដ្ឋញូមិចស៊ីកូ បានជួយទ្រទ្រង់សហគមន៍របស់ខ្លួន ដោយផ្តល់ឲ្យនូវអាហារជាង៤៨០០០គីឡូក្រាម ដោយឥតគិតថ្លៃដល់ប្រជាជនក្នុងតំបន់ ជារៀងរាល់ខែ ។ អ្នកដឹកនាំអង្គការនេះក៏បានចែកចាយថា “យើងនឹងទទួលស្វាគមន៍ប្រជាជនដែលមកទីនេះ ហើយបំពេញតម្រូវការរបស់ពួកគេតែម្តង។ គោលដៅរបស់យើង គឺដើម្បីបំពេញតម្រូវការខាងរូបកាយរបស់ពួកគេ ដើម្បីឲ្យពួកគេអនុញ្ញាតឲ្យព្រះទ្រង់បំពេញតម្រូវការខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្លួន”។ ក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿព្រះគ្រីស្ទ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងប្រើអ្វីដែលយើងបានទទួល ធ្វើជាព្រះពរដល់អ្នកដទៃ ដោយនាំសហគមន៍របស់យើង ចូលទៅជិតព្រះអង្គកាន់តែខ្លាំង។ តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យយើងអាចបង្កើតចិត្ត ដែលចង់បម្រើ ដែលថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ? យើងបង្កើតចិត្តដែលចង់បម្រើ ដោយទូលសូមព្រះ ឲ្យបង្ហាញយើង នូវរបៀបប្រើអំណោយទាន ដែលព្រះអង្គប្រទានយើង ជាប្រយោជន៍ដល់អ្នកដទៃ(១ពេត្រុស ៤:១០)។ យើងអាចធ្វើដូចនេះបាន ដោយបង្ហាញចេញនូវ “ការអរព្រះគុណព្រះ” សម្រាប់ព្រះពរជាបរិបូរដែលព្រះអង្គប្រទានយើង(២កូរិនថូស ៩:១២)។ ការបម្រើអ្នកដទៃ ជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយ ក្នុងព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ កាលព្រះអង្គប្រោសអ្នកជំងឺឲ្យជា ហើយប្រទានអាហារ ដល់មនុស្សស្រេកឃ្លាន ព្រះអង្គបាននាំមនុស្សជាច្រើនឲ្យស្គាល់សេចក្តីល្អ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ។ យើងអាចយកតម្រាប់តាមគំរូនៃការបង្កើតសិស្សរបស់ព្រះអង្គ ដោយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសហគមន៍របស់យើង។ ប្រាជ្ញារបស់ព្រះអង្គបានរំឭកយើងថា ពេលណាយើងបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ តាមរយៈការប្រព្រឹត្តិរបស់យើង “អ្នកដទៃ នឹងសរសើរដំកើងព្រះអង្គ”(ខ.១៣)។ ការបម្រើមិនមែនដើម្បីលើកដំកើងខ្លួនឯង…
Read article
ចង់មានគ្រួសារដ៏កក់ក្តៅ
ចូរអ្នករាល់គ្នាប្លុងចិត្តនៅចំពោះទ្រង់ ព្រះទ្រង់ជាទីពឹងជ្រកសំរាប់យើងខ្ញុំ។ ទំនុកដំកើង ៦២:៨ អ៊ែន (Anne) ជាតួឯក នៅក្នុងរឿងនិទាន ដែលមានចំណងជើងថា អ៊ែន ជាមនុស្សនិយាយច្រើន ។ នាងចង់មានគ្រួសារខ្លាំងណាស់។ ដោយសារនាងជាក្មេងកំព្រា នោះនាងមិនមានសង្ឃឹមថា នឹងអាចមានគ្រួសារដ៏កក់ក្តៅបានឡើយ។ តែក្រោយមក នាងក៏បានដឹងថា បុរសវ័យចំណាស់ឈ្មោះម៉ាថាយ (Matthew) និងប្អូនស្រីរបស់គាត់ឈ្មោះ ម៉ារីឡា (Marilla) ចង់ឲ្យនាងមករស់នៅជាមួយពួកគេ។ នៅក្នុងការជិះឡាន ទៅផ្ទះរបស់ពួកគេ អ៊ែនបានសុំទោសពួកគេ ដោយសារនាងចេះតែនិយាយពីនេះពីនោះឥតឈប់ ប៉ុន្តែ លោកម៉ាថាយ ដែលជាមនុស្សស្ងាត់ស្ងៀម ក៏បានប្រាប់នាងថា នាងអាចនិយាយច្រើនប៉ុណ្ណាក៏បាន គាត់មិនថាអីទេ។ ពាក្យសម្តីនេះ ប្រៀបដូចជាតន្ត្រីដ៏ពីរោះ សម្រាប់ត្រចៀកនាង។ កាលពីមុន នាងមានអារម្មណ៍ថា គ្មាននរណាម្នាក់ចង់នៅក្បែរនាង កុំថាឡើយ ចង់ស្តាប់នាងនិយាយ។ បន្ទាប់ពីនាងបានទៅដល់ផ្ទះពួកគេ ក្តីសង្ឃឹមរបស់នាងបានរលាយអស់ ពេលដែលនាងបានដឹងថា បងប្អូនដែលនាងមកនៅជាមួយនេះ កំពុងតែគិតចង់រកក្មេងប្រុសម្នាក់ ឲ្យមកជួយធ្វើការក្នុងកសិដ្ឋានរបស់ពួកគេ។ នាងខ្លាចគេបញ្ជូននាងទៅមណ្ឌលកុមារកំព្រាវិញ តែក្តីស្រមៃរបស់នាង ដែលចង់មានគ្រួសារដែលមានក្តីស្រឡាញ់ ក៏បានក្លាយជាការពិត ពេលដែលពួកគេធ្វើឲ្យនាងក្លាយជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសារនេះ។ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា គេមិនចង់រាប់រកយើង…
Read article
ឪពុកនៃសេចក្តីកុហក
កាលណាវាពោលពាក្យភូតភរ នោះដុះចេញអំពីចិត្តវាមក ដ្បិតវាជាអ្នកកំភូត ហើយជាឪពុកនៃសេចក្តីនោះឯង។ យ៉ូហាន ៨:៤៤ វីចទ័រ(Victor) បានញៀននឹងការមើលរូបអាសអាភាសបន្តិចម្តងៗ។ មិត្តភក្តិរបស់គាត់ជាច្រើនបានមើលរូបអាសអាភាស ហើយគាត់ក៏បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងការមើលរូបអាសអាភាសផងដែរ ដោយសារគាត់មានអារម្មណ៍ថា អផ្សុក ក្នុងការរស់នៅ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ គាត់ដឹងថា គាត់មានកំហុសធ្ងន់ប៉ុណ្ណា ដោយសារការមើលរូបអាសអាភាសនោះ។ គាត់បានធ្វើបាបទាស់នឹងព្រះ ហើយក៏បានធ្វើឲ្យភរិយាគាត់មានទុក្ខលំបាកយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់ក៏បានប្តេជ្ញាចិត្តថា គាត់នឹងឈប់មើលរូបអាសអាភាសទៀត។ តែគាត់មានការភ័យខ្លាចថា គាត់យឺតពេលហើយ។ តើគាត់អាចស្រោចស្រង់ទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធរបស់គាត់បានទេ? តើគាត់នឹងមានសេរីភាព ហើយបានទទួលការអត់ទោសទាំងស្រុងឬទេ? អារក្ស ដែលជាខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង បានល្បួងយើង ដោយនាំឲ្យយើងគិតថា ការល្បួងនោះមិនមែនជារឿងធំដុំទេ។ វានំាយើងឲ្យគិតថា នរណាក៏ធ្វើរឿងនោះដែរ។ វាមិនអីទេ? ប៉ុន្តែ ពេលណាយើងធ្លាក់ចូលក្នុងឧបាយកលរបស់វាហើយ វាបែរជានិយាយប្រាប់យើងថា យឺតពេលហើយ! ឯងបានជ្រុលខ្លួនហើយ! ឯងគ្មានសង្ឃឹមទេ ឥឡូវនេះ! ខ្មាំងសត្រូវខាងវិញ្ញាណនិយាយតែពាក្យអ្វី ដែលអាចបំផ្លាញយើង ពេលដែលយើងកំពុងតែស្ថិតក្នុងសង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណ។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “វាជាអ្នកសំឡាប់គេតាំងពីដើមមក វាមិនបាននៅជាប់ក្នុងសេចក្តីពិត ព្រោះគ្មានសេចក្តីពិតនៅក្នុងវាទេ កាលណាវាពោលពាក្យភូតភរ នោះដុះចេញអំពីចិត្តវាមក ដ្បិតវាជាអ្នកកំភូត ហើយជាឪពុកនៃសេចក្តីនោះឯង”(យ៉ូហាន ៨:៤៤)។ បើអារក្សជាឪពុកនៃសេចក្តីកុហក…
Read article
ចូរឲ្យមានពន្លឺឡើង
នោះព្រះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ចូរឲ្យមានពន្លឺឡើង ដូច្នេះ ពន្លឺក៏មានឡើង។ លោកុប្បត្ដិ ១:៣ កាលកូនស្រីខ្ញុំនៅក្មេង ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំបានប្រាប់នាងឲ្យដឹងថា វត្ថុដែលនាងឃើញនោះ ជាអ្វី។ ខ្ញុំបានណែនាំនាង ឲ្យស្គាល់វត្ថុផ្សេងៗ ឬអនុញ្ញាតឲ្យនាងប៉ះវត្ថុដែលនាងមិនដែលស្គាល់ ហើយនិយាយប្រាប់នាងថា វត្ថុនោះជាអ្វី ដោយនាំឲ្យនាងមានការយល់ដឹង និងចេះពាក្យថ្មីៗ ក្នុងពិភពលោកដ៏ធំធេង ដែលនាងកំពុងធ្វើការរុករក។ តាមធម្មតា ខ្ញុំនិងស្វាមីខ្ញុំ បានរំពឹង (ឬសង្ឃឹម) ថា ពាក្យទី១ ដែលនាងនិយាយមុនគេ គឺ ប៉ា ឬម៉ាក់ ប៉ុន្តែ នាងបានធ្វើឲ្យយើងមានការភ្ញាក់ផ្អើល ដោយនិយាយចេញពាក្យដំបូង ផ្សេងពីនេះ ដូចជាពាក្យ ពន្លឺ ជាដើម ដែលមាត់ដ៏តូចរបស់នាងបានថាតាមខ្ញុំ ដោយបញ្ចេញសម្លេងមិនច្បាស់។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំថា ពាក្យពន្លឺ ស្ថិតក្នុងចំណោមពាក្យដំបូងគេ ដែលបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ផែនដីបានខូច ហើយនៅទទេ មានសុទ្ធតែងងឹតនៅគ្របលើជំរៅទឹក ហើយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះក៏រេរានៅពីលើទឹក នោះព្រះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា “ចូរឲ្យមានពន្លឺឡើង ដូច្នេះ ពន្លឺក៏មានឡើង”(លោកុប្បត្តិ ១:៣)។ ព្រះទ្រង់ឃើញពន្លឺនោះក៏យល់ថាជាល្អ ហើយព្រះគម្ពីរក៏បានធ្វើបន្ទាល់អំពីការនេះ។…
Read article
អ្នកបម្រើ នៅពេលយប់
សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ា ដែលទ្រង់បង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី ទ្រង់ប្រទានពរដល់អ្នករាល់គ្នា ពីក្រុងស៊ីយ៉ូនមកផង។ ទំនុកដំកើង ១៣៤:៣ នៅម៉ោង៣រំលងអាធ្រាត្រ នៅមន្ទីរព្យាបាលជំងឺកំរិតធ្ងន់ អ្នកជំងឺម្នាក់ដែលកំពុងមានការព្រួយបារម្ភ បានចុចប៊ូតុងហៅគ្រូពេទ្យ៤ដង ក្នុងរយៈពេល១ម៉ោង។ អ្នកគ្រូពេទ្យដែលនៅប្រចំាការពេលយប់ ក៏បានឆ្លើយតប ដោយគ្មានការរអ៊ូរទាំ។ មិនយូរប៉ុន្មាន អ្នកជំងឺម្នាក់ទៀត ក៏បានស្រែកឡើង ដើម្បីឲ្យមានគេមកមើលខ្លួន។ អ្នកគ្រូពេទ្យមិនមានការភ្ញាក់ផ្អើលទាល់តែសោះ។ នាងបានស្នើសុំឲ្យនាងបានធ្វើការពេលយប់ តាំងពី៥ឆ្នាំមុន ដើម្បីជៀសវាងភាពរញ៉េរញ៉ៃនៅពេលថ្ងៃ។ បន្ទាប់មក នាងក៏បានស្គាល់ធាតុពិតនៃវេនយាមពេលយប់។ ការធ្វើការពេលយប់នៅមន្ទីរពេទ្យ ជាញឹកញាប់ គឺមានន័យថា នាងត្រូវធ្វើកិច្ចការបន្ថែមដោយខ្លួនឯង ដែលមានដូចជាការលើក និងផ្អៀងខ្លួនអ្នកជំងឺជាដើម។ ហើយក៏មានន័យថា នាងត្រូវតាមដានស្ថានភាពរបស់អ្នកជំងឺយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ ដើម្បីធ្វើការកត់ត្រា សម្រាប់វេជ្ជបណ្ឌិត ក្នុងពេលសង្គ្រោះបន្ទាន់។ ទោះនាងបានជំនួយពីមិត្តភាពដ៏ជិតស្និទ្ធជាមួយមិត្តរួមការងារនៅពេលយប់ក៏ដោយ ក៏នាងនៅតែពិបាកគេងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់។ ជាញឹកញាប់ នាងបានសុំឲ្យពួកជំនុំនាងអធិស្ឋានឲ្យនាង ដោយមើលឃើញសារៈសំខាន់នៃការងាររបស់នាង។ នាងក៏បាននិយាយថា “សូមសរសើរដំកើងព្រះអង្គ។ ការអធិស្ឋានរបស់ពួកគេបាននាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរ”។ ការសរសើរដំកើងរបស់នាង គឺជាទង្វើដ៏ល្អ និងត្រឹមត្រូវ សម្រាប់អ្នកធ្វើការពេលយប់ ក៏ដូចជាសម្រាប់យើងរាល់គ្នា។ គឺដូចដែលអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងបានសរសេរថា “នែ អស់អ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលឈរនៅក្នុងដំណាក់ទ្រង់ នៅពេលយប់អើយ ចូរថ្វាយពរដល់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ…
Read article