ភាពអស្ចារ្យនៃស្នាព្រះហស្តព្រះអង្គ
ចូរឲ្យដីដុះតិណជាតិឡើង គឺជាពួកស្មៅដែលមានគ្រាប់ និងរុក្ខជាតិមានផ្លែតាមពូជ ដែលមានគ្រាប់ក្នុងផ្លែនោះនៅផែនដី។ លោកុប្បត្តិ ១:១១ ខណៈពេលដែលលោកធីម(Tim) កំពុងធ្វើដំណើរកម្សាន្តកាត់តាមផែនទឹកកកនៅលើភ្នំរូទ ក្លេស័រ នៅរដ្ឋអាឡាស្កា គាត់បានប្រទះឃើញអ្វីម្យ៉ាង ដែលគាត់មិនដែលបានឃើញពីមុនមក។ ទោះលោកធីមបានធ្វើការសិក្សាផែនទឹកកកនៅលើភ្នំ ជាលក្ខណៈអាជីព គាត់បានប្រទះឃើញដុំស្លែមូលៗតូចៗ ដ៏ច្រើនសន្ធឹក ដែលគាត់មិនដែលស្គាល់ទាល់តែសោះ។ បន្ទាប់ពីគាត់បានតាមដានរុក្ខជាតិនេះ ដែលមានរាងមូលពណ៌បៃតងភ្លឺ អស់ជាច្រើនឆ្នាំ គាត់និងមិត្តរួមការងាររបស់គាត់ ក៏បានរកឃើញថា ខុសពីស្លែនៅលើដើមឈើ ដុំស្លែ ដែលមានរហ័សនាមថា “សត្វកណ្តុរនៅផ្ទាំងទឹកកក” មិនតោងនៅលើដើមឈើ ហើយដែលកាន់តែគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលថែមទៀតនោះ គឺពួកវាធ្វើការផ្លាស់ទី ដូចហ្វូងសត្វ។ ពីដំបូង លោកធីម និងមិត្តរួមការងាររបស់គាត់សង្ស័យថា ពួកវាផ្លាស់ទីដោយសារមានខ្យល់បក់ ឬពួកវារមៀលចុះពីលើទួលមក ប៉ុន្តែ ការស្រាវជ្រាវរបស់ពួកគេបានបង្ហាញថា ទាំងនេះសុទ្ធតែជាការស្មានខុស។ ពួកគេនៅមិនទាន់ដឹងច្បាស់ថា ដុំស្លែទាំងនោះបានផ្លាស់ទីដោយរបៀបណាទេ។ ភាពអាថ៌កំបាំងដូចនេះ បានធ្វើឲ្យយើងនឹកចាំ អំពីភាពប៉ិនប្រសប់របស់ព្រះ។ ក្នុងពេលដែលព្រះអង្គបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ព្រះអង្គបានបង្គាប់ឲ្យដី ដុះតិណជាតិ និងដើមឈើ (លោកុប្បតិ្ត ១:១១)។ ព្រះអង្គក៏បានរចនាឲ្យមានដុំស្លែទាំងនោះផងដែរ ទោះមនុស្សភាគច្រើននឹងមិនដែលបានឃើញពួកវាដោយផ្ទាល់ ទាល់តែយើងបានទៅដល់តំបន់ផែនទឹកកក ដែលមានលក្ខខ័ណ្ឌប្រកបគ្រប់គ្រាន់ឲ្យពួកវាលូតលាស់។ ដុំស្លែទាំងនោះបានទាក់ទាញអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តជាច្រើន ដោយសាររូបរាងមូលស្រមូវៗរបស់ពួកវា…
Read article
ការចាប់ផ្តើមជាថ្មី
បានជាបើអ្នកណានៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ នោះឈ្មោះថាបានកើតជាថ្មីហើយ អស់ទាំងសេចក្តីចាស់បានកន្លងបាត់ទៅ មើល គ្រប់ទាំងអស់បានត្រឡប់ជាថ្មីវិញ។ ២កូរិនថូស ៥:១៧ បុណ្យចូលឆ្នាំចិន ដែលក្រុមគ្រួសារជនជាតិចិន នៅគ្រប់ទិសទី បានប្រារព្ធធ្វើជារៀងរាល់ឆ្នាំ មានទំនាក់ទំនងនឹងប្រតិទិនច័ន្ទគតិ។ តាមធម្មតា បុណ្យចូលឆ្នាំចិនប្រព្រឹត្តទៅនៅចន្លោះ ចុងខែមករា ដល់ពាក់កណ្តាលខែកុម្ភៈ ជាពេលជួបជុំគ្រួសារ ដែលមានប្រពៃណីជាច្រើន ដែលខ្លះមានអត្ថន័យដ៏អស្ចារ្យ។ ការទិញ និងស្លៀកពាក់ខោអាវថ្មីៗ ការបោសសម្អាតផ្ទះឲ្យស្អាត និងការលោះបំណុលធំៗ សុទ្ធតែជាប្រពៃណីដែលបានរំឭកយើងថា យើងកំពុងទុកចោលពេលអតីតកាលនៅពីក្រោយយើង ហើយចាប់ផ្តើមឆ្នាំថ្មី ដោយភាពស្អាតបាត។ ប្រពៃណីទាំងនេះក៏បានរំឭកខ្ញុំ អំពីជីវិតថ្មីដែលយើងមាន ក្នុងព្រះគ្រីស្ទផងដែរ។ ទោះកាលពីមុនយើងជានរណា ឬបានធ្វើអ្វីក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែអាចទុកអតីតកាលទាំងនោះនៅពីក្រោយយើង។ យើងអាចឈប់វាយដំខ្លួនឯង ដោយសារកំហុសពីអតីតកាល ហើយត្រូវឈប់ប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង ដោយដឹងថា ព្រះទ្រង់បានអត់ទោសបាបឲ្យយើងទាំងស្រុង ដោយសារការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅលើឈើឆ្កាង។ ហើយយើងអាចចាប់ផ្តើមជាថ្មី ដោយដឹងថា យើងអាចពឹងផ្អែកលើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលទ្រង់កែប្រែយើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ឲ្យកាន់តែមានលក្ខណៈដូចព្រះយេស៊ូវ។ ហេតុនេះហើយ សាវ័កប៉ុលបានរំឭកអ្នកជឿទាំងឡាយថា “អស់ទាំងសេចក្តីចាស់បានកន្លងបាត់ទៅ មើល គ្រប់ទាំងអស់បានត្រឡប់ជាថ្មីវិញ”(២កូរិនថូស ៥:១៧)។ យើងក៏អាចនិយាយដូចនេះដែរ ដោយសារសេចក្តីពិតដែលសាមញ្ញ តែមានអំណាច ដែលបានចែងថា…
Read article
ឥរិយាបថនៃការបន្ទាបខ្លួន
ខ្ញុំបានទូលដល់ព្រះយេហូវ៉ាថា “ទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់នៃទូលបង្គំ ក្រៅពីទ្រង់ ទូលបង្គំរកសេចក្តីល្អមិនបានឡើយ”។ ទំនុកដំកើង១៦:២ មុនពេលអ្នកស្រីជែន(Jan) ចេញទៅចែកចាយក្នុងក្រុម ស្វាមីគាត់តែងតែលើកទឹកចិត្តគាត់ដោយក្តីស្រឡាញ់ ឲ្យក្រពាត់ដៃទៅក្រោយ។ ពេលដែលគាត់ចែកចាយ អំពីរឿងដែលសំខាន់ ឬព្យាយាមគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ គាត់ក៏បានប្រើឥរិយាបថនេះ ព្រោះវាបានជួយឲ្យគាត់បើកចិត្ត ទទួលការបង្រៀន និងស្តាប់យោបល់អ្នកដទៃ។ គាត់បានប្រើឥរិយាបថនេះ ដើម្បីរំឭកខ្លួនគាត់ ឲ្យស្រឡាញ់មនុស្សនៅមុខគាត់ និងបន្ទាបខ្លួន ព្រមទាំងបើកចិត្តឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំ។ ការយល់ដឹងរបស់អ្នកស្រីជែន អំពីការបន្ទាបខ្លួន បានចាក់ឫសនៅក្នុងការសង្កេតរបស់ស្តេចដាវីឌ ដែលបានទទួលស្គាល់ថា សេចក្តីល្អទាំងអស់សុទ្ធតែមកពីព្រះ។ គឺដូចដែលស្តេចដាវីឌបានទូលដល់ព្រះថា “ទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់នៃទូលបង្គំ ក្រៅពីទ្រង់ ទូលបង្គំរកសេចក្តីល្អមិនបានឡើយ”(ទំនុកដំកើង ១៦:២)។ ទ្រង់បានរៀនទុកចិត្តព្រះ ហើយស្វែងរកយោបល់របស់ព្រះអង្គ បានជាទ្រង់អធិស្ឋានថា “ចិត្តក៏បង្គាប់ដល់ទូលបង្គំនៅវេលាយប់ដែរ”(ខ.៧)។ ទ្រង់ជ្រាបថា ដោយសារព្រះគង់នៅក្បែរទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងមិនរង្គោះរង្គើឡើយ(ខ.៨)។ ទ្រង់មិនចាំបាច់ត្រូវអួតបំប៉ោងនោះឡើយ ព្រោះទ្រង់បានទុកចិត្តព្រះដ៏មានចេស្តា ដែលស្រឡាញ់ទ្រង់។ ខណៈពេលដែលយើងមើលទៅព្រះ រៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយទូលសូមទ្រង់ឲ្យជួយយើង ពេលណាយើងមានអារម្មណ៍នឿយណាយ ឬប្រទានយើងនូវពាក្យសម្តីសម្រាប់និយាយ ពេលណាយើងពិបាកនិយាយ នោះយើងនឹងបានឃើញព្រះអង្គធ្វើការក្នុងជីវិតយើង។ យើងនឹងបានធ្វើជាដៃគូរបស់ព្រះ ហើយយើងនឹងបានដឹងថា បើយើងធ្វើបានល្អ នោះគឺដោយសារព្រះទ្រង់បានជួយយើងឲ្យរីកចម្រើន។ យើងអាចមើលទៅអ្នកដទៃដោយក្តីស្រឡាញ់ នៅសង្គមលោកខាងលិច ការក្រពាត់ដៃទៅក្រោយ…
Read article
ស្រឡាញ់អ្នកដទៃ នៅកន្លែងណាដែលយើងទៅដល់
ដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើការទាំងនោះ ដល់អ្នកតូចបំផុតក្នុងពួកបងប្អូនយើងនេះ នោះឈ្មោះថា បានធ្វើដល់យើងដែរ។ ម៉ាថាយ ២៥:៤០ ក្នុងអំឡុងពេលវិស្សមកាល ខ្ញុំបានអង្គុយនៅលើកំពង់ដ អានព្រះគម្ពីររបស់ខ្ញុំ ហើយមើលស្វាមីខ្ញុំកំពុងស្ទូចត្រី។ មានបុរសម្នាក់បានចូលមកជិតយើង ហើយក៏បានលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យប្រើនុយផ្សេង។ គាត់បានងាកមកមើលខ្ញុំ ខណៈពេលដែលគាត់បោះជំហានដើរមកយឺតៗ ហើយប្រាប់ថា គាត់ធ្លាប់ជាប់គុក។ គាត់ក៏បានចង្អុលមកព្រះគម្ពីរខ្ញុំ រួចញញឹម ហើយសួរថា “តើអ្នកគិតថា ព្រះទ្រង់ពិតជាខ្វល់អំពីមនុស្សដូចខ្ញុំមែនឬ?” ខ្ញុំក៏បានបើកបទគម្ពីរម៉ាថាយ ជំពូក២៥ អានឲ្យគាត់ស្តាប់ខគម្ពីរដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូល អំពីអ្នកដែលទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកទោស។ គាត់ក៏បានសួរទៀតថា “ព្រះគម្ពីរពិតជាចែងដូចនេះមែនទេ? តើបានចែងអំពីអ្នកជាប់គុកមែនឬ? គាត់ស្រក់ទឹកភ្នែករលីងរលោង ពេលដែលខ្ញុំបានចែកចាយ អំពីការដែលព្រះទ្រង់បានចាត់ទុកភាពសប្បុរស ចំពោះកូនទ្រង់ ជាការប្រព្រឹត្តដោយក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះអង្គ(ខ.៣១-៤០)។ គាត់ក៏បាននិយាយថា “បើឪពុកម្តាយខ្ញុំបានអត់ទោសឲ្យខ្ញុំដែរ នោះមិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទេ”។ គាត់ក៏បានឱនក្បាល ហើយនិយាយថា “ខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកវិញ”។ គាត់ក៏បានត្រឡប់មកវិញ ហើយហុចព្រះគម្ពីរកណ្តាចមួយក្បាលមកខ្ញុំ ដោយសួរថា “តើអ្នកអាចបង្ហាញខគម្ពីរដែលបានចែងអំពីរឿងនេះបានទេ?” ខ្ញុំក៏ងក់ក្បាល។ ខ្ញុំ និងស្វាមីរបស់ខ្ញុំក៏បានឱបគាត់ ខណៈពេលដែលយើងអធិស្ឋានឲ្យគាត់ និងឪពុកម្តាយគាត់។ យើងក៏បានឲ្យអ៊ីមែលទៅវិញទៅមក សម្រាប់ទំនាក់ទំនងគ្នា ហើយក៏បានបន្តអធិស្ឋានឲ្យគាត់ទៀត។ នៅពេលខ្លះ យើងមានអារម្មណ៍ថា គ្មាននរណាស្រឡាញ់ និងស្វាគមន៍យើង…
Read article
ស្រក់ទឹកភ្នែក ដោយមិនខ្លាចចិត្តអ្នកដទៃ
នាងឈរពីខាងក្រោយ ទៀបព្រះបាទទ្រង់ទាំងយំ ចាប់តាំងសំរក់ទឹកភ្នែកទទឹកព្រះបាទទ្រង់។ លូកា ៧:៣៨ មានពេលមួយ អ្នកស្រីឃែរិន(Karen) បាននិយាយសុំទោស ដោយសារគាត់បានស្រក់ទឹកភ្នែក។ បន្ទាប់ពីស្វាមីរបស់គាត់បានស្លាប់ គាត់បានចិញ្ចឹមបីបាច់កូនដែលមានវ័យជំទង់ តែម្នាក់ឯង យ៉ាងហត់នឿយ។ ពេលដែលក្រុមបុរសនៅព្រះវិហារបាននាំកូនៗរបស់គាត់ ទៅបោះជំរុំនៅថ្ងៃចុងសប្តាហ៍ ដែលនាំឲ្យគាត់បានសម្រាកខ្លះ គាត់ក៏បានសម្រក់ទឹកភ្នែកយំ ដោយការដឹងគុណ ហើយក៏បានសុំទោសគេ សម្រាប់ការស្រក់ទឹកភ្នែករបស់គាត់។ ហេតុអ្វីមនុស្សជាច្រើនបាននិយាយសុំទោស សម្រាប់ការស្រក់ទឹកភ្នែករបស់ខ្លួន? លោកស៊ីម៉ូន ដែលជាពួកផារិស៊ី បានអញ្ជើញព្រះយេស៊ូវសោយអាហារពេលល្ងាច នៅផ្ទះគាត់។ កាលព្រះអង្គកំពុងសោយអាហារ មានស្រ្តីម្នាក់ ដែលបានប្រព្រឹត្តបាបជាច្រើន បានយកទឹកអប់មួយដបមក។ “នាងឈរពីខាងក្រោយ ទៀបព្រះបាទទ្រង់ទាំងយំ ចាប់តាំងសំរក់ទឹកភ្នែកទទឹកព្រះបាទទ្រង់ រួចយកសក់ក្បាលនាងជូត ក៏ថើបព្រះបាទ ដោយស្រឡាញ់ ហើយយកប្រេងក្រអូបលាបផង”(លូកា ៧:៣៨)។ នាងក៏បានបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់របស់នាង និងសម្រក់ទឹកភ្នែក ដោយមិនបានសុំទោសគេឡើយ ហើយក៏បានទម្លាក់សក់របស់នាង ជូតព្រះបាទព្រះអង្គ។ ដោយនាងមានការដឹងគុណ និងក្តីស្រឡាញ់ដ៏ហូរហៀរ ចំពោះព្រះយេស៊ូវ នាងក៏បានបញ្ចប់ការស្រក់ទឹកភ្នែករបស់នាង ដោយការថើបព្រះបាទទ្រង់ នឹងទឹកអប់ ជាទង្វើដែលផ្ទុយនឹងម្ចាស់ផ្ទះ។ តើព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតប យ៉ាងដូចម្តេច? ព្រះអង្គបានសរសើរនាង ដែលបានបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ ដោយចិត្តឆេះឆួល…
Read article
ការអធិស្ឋានដែលមិនទាន់មានការឆ្លើយតប
ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ តើដល់កាលណា? ទំនុកដំកើង ៦:៣ យើងទៅដល់ហើយឬនៅ? មិនទាន់ដល់ទេ ពេលណា បានទៅដល់? នេះសំណួរដែលយើងសួរគ្នា ដូចល្បែងកម្សាន្ត នៅក្នុងអំឡុងពេលយើងធ្វើដំណើរជាលើកដំបូង(ហើយមិនមែនជាលើកចុងក្រោយ) មានរយៈពេល១៦ម៉ោង ពីរដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ វិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ នៅរដ្ឋអាខានសាស់ កាលកូនយើងនៅក្មេង។ កូនយើងពីរនាក់ដែលជាកូនច្បង បានធ្វើឲ្យល្បែងកម្សាន្តនេះ ចេះតែបន្តទៅមុខ មានរយៈពេលយូរ ហើយបើខ្ញុំទទួលបានលុយ១ដុល្លា រៀងរាល់ពេលពួកគេសួរសំណួរនេះ នោះខ្ញុំនឹងមានលុយមួយគំនរមិនខាន។ វាជាសំណួរដែលកូនៗខ្ញុំបានសួរមិនចេះខ្ជិល តែខ្ញុំ(ដែលជាអ្នកបើកឡាន) ក៏ចង់ដឹងដូចពួកគេផងដែរថា តើពេលណា បានទៅដល់? ហើយចម្លើយគឺ មិនទាន់ដល់ទេ ប៉ុន្តែ មិនយូរទេ យើងនឹងទៅដល់ហើយ។ ជាការពិតណាស់ មនុស្សពេញវ័យភាគច្រើនបានសួរសំណួរនេះ តាមរបៀបផ្សេងៗគ្នា ទោះយើងប្រហែលជាគ្រាន់តែសួរ តែក្នុងចិត្តក៏ដោយ។ តែយើងសួរសំណួរនេះ ដោយសារមូលហេតុដូចគ្នា គឺដោយសារយើងអស់កម្លាំង ហើយភ្នែកយើងបាន “ស្រវាំងទៅ”(ទំនុកដំកើង ៦:៧)។ យើង “អស់កម្លាំង ដោយសារការទួញថ្ងូរ”(ខ.៦) អំពីបញ្ហាផ្សេងៗ ដែលកើតមានប្រចាំថ្ងៃ ក៏ដូចជាបញ្ហាសុខភាពមិនចេះចប់ ឬបញ្ហាទំនាក់ទំនង ។ល។ យើងស្រែករកព្រះថា : “ព្រះអម្ចាស់អើយ…
Read article