បទចម្រៀងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ នៅនគរស្ថានសួគ៌
កាលពីឆ្នាំ ១៩៣៦ លោកប៊ីលី ហៀល(Billy Hill) ដែលជាអ្នកនិពន្ធបទចម្រៀង បានចេញបទចម្រៀងដ៏ល្បីល្បាញមួយបទ ក្រោមចំណងជើងថា “សិរីល្អនៃសេចក្តីស្រឡាញ់”។ មិនយូរប៉ុន្មាន ប្រជាជាតិមួយក៏បានបន្លឺសម្លេងច្រៀង អំពីក្តីអំណរ នៅក្នុងការធ្វើនូវកិច្ចការដ៏តូចមួយ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ៥០ឆ្នាំក្រោយមក លោកភីធ័រ សេតេរ៉ា(Peter Cetera) ដែលជាអ្នកនិពន្ធទំនុកច្រៀង ក៏បាននិពន្ធបទចម្រៀងដែលមានភាពរ៉ូមិនទិកជាងនេះទៀត ក្រោមចំណងជើងដែលស្រដៀងគ្នា។ ក្នុងបទចម្រៀងនេះ គាត់ស្រមៃ អំពីមនុស្សពីរនាក់រស់នៅជាមួយគ្នា និងរៀនសូត្រជាមួយគ្នា ដើម្បីសិរីល្អនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ កណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈ ដែលជាកណ្ឌចុងក្រោយនៃព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ បានពិពណ៌នា អំពីបទចម្រៀងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ថ្មីមួយ ដែលថ្ងៃមួយ គ្រប់គ្នានៅស្ថានសួគ៌ និងនៅលើផែនដីនឹងបន្លឺសម្លេងច្រៀង(វិវរណៈ ៥:៩,១៣)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភ្លេងក៏ចាប់ផ្តើមលេង ដោយចង្វាក់នៃការសោកសង្រេង។ លោកយ៉ូហាន ដែលជាអ្នកអត្ថាធិប្បាយក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេះ ក៏បានយំ ដោយមិនឃើញមាននរណាអាចបើកក្រាំងនោះបាន(ខ.៣-៤)។ ប៉ុន្តែ អារម្មណ៍របស់គាត់ក៏បានភ្លឺស្វាង ហើយភ្លេងក៏បានលាន់ឡើងកាន់តែខ្លាំង(ខ.១២-១៣) ខណៈពេលដែលលោកយ៉ូហាន បានស្គាល់សិរីល្អ និងរឿងដ៏ពិតនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏បានឮជីវិតទំាងអស់សរសើរដំកើងព្រះ ដែលទ្រង់ជាស្តេចសិង្ហនៃពូជអំបូរយូដា(ខ.៥) ហើយរាស្រ្តរបស់ទ្រង់បានថ្វាយចិត្តដាច់ដល់ទ្រង់ ដោយទ្រង់បានលះបង់ព្រះជន្មទ្រង់ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដូចកូនចៀម ដើម្បីជួយសង្រ្គោះយើង(ខ.១៣)។ ក្នុងទំនុកច្រៀងដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ចិត្តបំផុត…
Read articleដើមណូអែល នៃក្តីសង្ឃឹមចំពោះព្រះរាជបុត្រតូច
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានយកអំពូលភ្លើងជាច្រើនខ្សែ មកព័ទ្ធជុំវិញដើមណូអែល ខ្ញុំក៏បានយកបូពណ៌ផ្កាឈូក និងពណ៌ខៀវ មកចងនឹងមែកវា ហើយដាក់ឈ្មោះឲ្យដើមនោះថា ដើមណូអែល “នៃក្តីសង្ឃឹម ចំពោះព្រះរាជបុត្រតូច”។ ខ្ញុំ និងស្វាមីខ្ញុំបានរង់ចំាទទួលកូនចិញ្ចឹមម្នាក់ ជាងបួនឆ្នាំមកហើយ។ ពិតណាស់ យើងរំពឹងថា ព្រះទ្រង់នឹងប្រទានពរយើង នៅថ្ងៃណូអែល! រៀងរាល់ពេលព្រឹក ខ្ញុំបានមកអធិស្ឋាន នៅក្បែរដើមណូអែលនោះ ដោយរំឭកខ្លួនឯង អំពីសេចក្តីសប្បុររបស់ព្រះអម្ចាស់។ នៅថ្ងៃទី២១ ធ្នូ យើងក៏បានទទួលដំណឹងថា យើងនឹងមិនបានទទួលកូនចិញ្ចឹមនៅថ្ងៃណូអែលឆ្នាំនោះទេ។ ខ្ញុំមានការបាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំក៏បានដើរទៅឈប់នៅពីមុខដើមណូអែលនោះ ដែលជានិមិត្តរូបនៃការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើព្រះជាម្ចាស់នៅតែស្មោះត្រង់ឬទេ? តើខ្ញុំបានធ្វើអ្វីខុសឬ? នៅពេលខ្លះ ព្រះជាម្ចាស់មិនទាន់ឆ្លើយតបចំពោះការទូលសូមរបស់យើង ព្រោះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងបង្រៀន ឬលត់ដំយើង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ នៅពេលខ្លះទៀត ព្រះទ្រង់ពន្យាពេលការឆ្លើយតបរបស់ទ្រង់ ដើម្បីជួយឲ្យយើងមានការទុកចិត្តជាថ្មី ចំពោះទ្រង់។ ក្នុងបទគម្ពីរបរិទេវ ហោរាយេរេមាបានពិពណ៌នា អំពីការដែលព្រះទ្រង់កែតម្រង់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ ការនោះពិតជាធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចាប់ណាស់ បានជាគាត់ពោលថា “ទ្រង់បានធ្វើឲ្យតួព្រួញពីបំពង់ទ្រង់ទំលុះថ្លើមខ្ញុំ”(៣:១៣)។ ក្នុងពេលដ៏ពិបាកនោះ លោកយេរេមា ក៏បានបង្ហាញចេញនូវការទុកចិត្ត ចំពោះសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ គឺដូចដែលគាត់ថ្លែងថា “សេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ នោះមិនចេះផុតឡើយ សេចក្តីទាំងនោះ ចេះតែថ្មីឡើងរាល់តែព្រឹកជានិច្ច សេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ធំណាស់(ខ.២២-២៣)។…
Read articleគ្មានអាថ៌កំបាំងអ្វីទេ
មិត្តរួមការងាររបស់ខ្ញុំម្នាក់ បានសារភាពថា គាត់មិនបានរស់នៅ តាមបំណងព្រះទ័យព្រះយេស៊ូវទេ។ ខ្ញុំក៏បានស្តាប់គាត់រៀបរាប់ អំពីការរស់នៅរបស់គាត់ ដែលមានភាពស្រណុកស្រួល និងគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនច្រើន តែវានៅតែមិនបានធ្វើឲ្យគាត់ស្កប់ចិត្ត។ គាត់ថា គាត់បានព្យាយាមធ្វើខ្លួនឲ្យល្អ ហើយថែមទាំងខំយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃ តែនៅតែមិនអាចធ្វើបាន។ គាត់ថា អ្វីៗដែលគាត់ចង់ធ្វើ ហាក់ដូចជាធ្វើមិនកើត ហើយការអ្វីដែលគាត់ចង់ឈប់ធ្វើ បែរជានៅតែបន្តធ្វើទៀត។ ដោយសារគាត់ឃើញជីវិតខ្ញុំខុសប្លែកពីគាត់ គាត់ក៏បានសួរខ្ញុំ ដោយស្មោះត្រង់ថា “តើអ្នកមានអាថ៌កំបាំងអ្វី?” ខ្ញុំក៏បានឆ្លើយប្រាប់គាត់ថា “ខ្ញុំគ្មានអាថ៌កំបាំងអ្វីទេ។ ខ្ញុំក៏គ្មានលទ្ធភាពរស់នៅ ឲ្យត្រូវតាមបំណងព្រះទ័យព្រះ គឺមិនខុសពីអ្នកឡើយ ហេតុនេះហើយបានជាយើងត្រូវការព្រះយេស៊ូវ”។ ខ្ញុំក៏បានដកព្រះគម្ពីរចេញមក ហើយបើកឲ្យគាត់មើលពាក្យដែលគាត់បានដកស្រង់ ពីការបង្រៀនរបស់សាវ័កប៉ុល ក្នុងបទគម្ពីរ រ៉ូម ៧:១៥។ បទគម្ពីរនេះមានអត្ថន័យជាពិសេស ដែលត្រូវនឹងជីវិតរបស់អ្នកដែលកំពុងស្វែងរកព្រះ ក៏ដូចជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលព្យាយាមធ្វើខ្លួនឲ្យល្អ ឲ្យព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យ តែនៅតែបរាជ័យ។ បទគម្ពីរនេះប្រហែលជាត្រូវនឹងជីវិតរបស់អ្នកផងដែរ។ បើដូច្នោះមែន អ្នកត្រូវដឹងថា សាវ័កប៉ុលបានប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូវជាអ្នកផ្ចុងផ្តើមនៃសេចក្តីសង្រ្គោះ និងការផ្លាស់ប្រែរបស់យើង ដែលកើតមានបន្ទាប់ពីយើងបានទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះ(៧:២៥-៨:២)។ ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចព្រះរាជកិច្ចរបស់ទ្រង់ ដើម្បីរំដោះយើងឲ្យរួចពីអំពើបាបហើយ បានជាយើងមិនចាំបាច់ត្រូវខំប្រឹងធ្វើការល្អ ដើម្បីរំដោះខ្លួនឯងឲ្យរួចពីបាបឡើយ។ បាបគឺជារនាំងនៅចន្លោះយើងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ដែលព្រះអង្គបានដកចេញ ដោយមិនផ្អែកទៅលើការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងរាល់គ្នា…
Read articleការរំពឹងចង់ឲ្យព្រះមែស៊ីជួយ
មានពេលមួយឡានរបស់ស្វាមីខ្ញុំ ដេរមិនឆេះ។ មើលទៅជាងឡាន ដែលមកជួសជុលឡាន មានវ័យក្មេងណាស់ គឺក្មេងពេក មិនអាចជួសជុលបានទេ។ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំខ្វះទំនុកចិត្តចំពោះគាត់ ហើយក៏បាននិយាយខ្សិបៗប្រាប់ខ្ញុំថា “គាត់នៅក្មេងណាស់”។ ពេលដែលខ្ញុំដឹងថា សា្វមីខ្ញុំមិនទុកចិត្តគាត់ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីអ្នកភូមិណាសារ៉ែត ដែលបានរអ៊ូរទាំ ពេលដែលពួកគេមានមន្ទិលចំពោះព្រះយេស៊ូវ។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវបង្រៀន ក្នុងសាលាប្រជុំ ពួកគេក៏បានសួរគ្នាថា “តើគាត់មិនមែនជាកូនរបស់ជាងឈើទេឬអី?”(ម៉ាថាយ ១៣:៥៥)។ ពួកគេក៏បានចំអកឲ្យទ្រង់ ដោយមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានដឹងថា បុគ្គលម្នាក់ ដែលពួកគេបានស្គាល់នោះ បានប្រោសជម្ងឺ និងបង្រៀនព្រះបន្ទូល បានជាពួកគេចោទសួរថា “តើអ្នកនេះបានចំណេះ និងការឫទ្ធិបារមីទាំងនេះពីណាមក?”(ខ.៥៤)។ ពួកគេមិនបានជឿព្រះយេស៊ូវទេ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេមានការរវាតចិត្ត ពេលដែលពួកគេដឹងថា ទ្រង់មានអំណាច នៅក្នុងការបង្រៀន និងធ្វើការអស្ចារ្យ(ខ.១៥,៥៨)។ នៅក្នុងការរស់នៅធម្មតា ប្រចាំថ្ងៃ យើងក៏ប្រហែលជាមានការពិបាក នៅក្នុងការទុកចិត្តប្រាជ្ញា និងអំណាចរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់យើងផងដែរ។ ពេលដែលយើងមិនបានរំពឹងឲ្យទ្រង់ជួយយើង យើងក៏បានបាត់ឱកាសអនុញ្ញាតឲ្យទ្រង់ធ្វើការអស្ចារ្យ ដែលនាំឲ្យជីវិតយើងផ្លាស់ប្រែ(ខ.៥៨)។ សូមត្រឡប់មករឿងរបស់ខ្ញុំវិញ។ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ជំនួយដែលគាត់ត្រូវការ គឺកំពុងតែឈរនៅពីមុខគាត់ស្រាប់ហើយ។ ទីបំផុត ស្វាមីខ្ញុំក៏ព្រមទទួលជំនួយពីយុវជនម្នាក់នោះ ដោយអនុញ្ញាតឲ្យគាត់មើលអាគុយឡានចាស់របស់យើង។ គាត់គ្រាន់តែមួលខ្ចៅតែបន្តិច ម៉ាស៊ីនឡានក៏មានដំណើរការឡើងវិញ…
Read articleជាកម្មសិទ្ធរបស់ព្រះអម្ចាស់
សព្វថ្ងៃនេះ យើងងាយនឹងកត់សម្គាល់ឃើញថា “ការសាក់រូប” កំពុងតែមានការពេញនិយមយ៉ាងខ្លាំង។ អ្នកខ្លះបានសាក់រូបតូចៗ ស្ទើរតែមើលមិនដឹង។ អ្នកខ្លះទៀត រាប់ចាប់ពីកីឡាករ ដល់តារាភាពយន្ត ក៏ដូចជាមនុស្សទូទៅជាច្រើន បានសម្រេចចិត្តសាក់រូបដែលមានពណ៌ចម្រុះ ឬសាក់ពាក្យ និងការរចនាផ្សេងៗ នៅលើរូបកាយរបស់ខ្លួន។ រឿងនេះបានក្លាយជាទំនោរ ដែលហាក់ដូចជាមិនសាបរលាបដោយងាយៗឡើយ គឺទំនោរដែលបាននាំមកនូវប្រាក់ចំណូលជាសរុប ៣ពាន់លានដុល្លា ពីអាជីវកម្មសាក់រូបនៅទូទាំងពិភពលោក ក្នុងឆ្នាំ ២០១៤ និងប្រាក់ចំណូលសរុប ៦៦លានដុល្លា បានពីការលប់រូបសាក់ នៅទូទាំងពិភពលោក។ អ្នកអាចមានទស្សនៈផ្សេងៗគ្នា អំពីការសាក់រូប រឿងនេះ តែរឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីបទគម្ពីរអេសាយ ជំពូក ៤៤ ដែលបានពិពណ៌នា ក្នុងន័យធៀប អំពីមនុស្សដែលសរសេរនៅលើដៃរបស់ខ្លួនឯងថា “ខ្ញុំជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា”(ខ.៥)។ ការសរសេរនៅលើដៃរបស់ខ្លួនឯងនេះ គឺជាចំណុចសំខាន់បំផុតនៃបទគម្ពីរនេះទាំងមូល ដែលបាននិយាយ អំពីការដែលព្រះអម្ចាស់យកព្រះទ័យទុកដាក់ ចំពោះអ្នក ដែលទ្រង់បានជ្រើសរើស(ខ.១)។ ពួកគេអាចពឹងផ្អែកលើជំនួយរបស់ទ្រង់(ខ.២) ហើយព្រះអង្គនឹងប្រទានពរទឹកដី និងកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់ពួកគេ(ខ.៣)។ ការសរសេរពីលើដៃថា “ខ្ញុំជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា” គឺជាការសរសេរពាក្យធម្មតា តែមានអំណាច ដែលបានបញ្ជាក់ថា រាស្រ្តរបស់ព្រះដឹងថា ពួកគេជាកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់នឹងថែរក្សាពួកគេ។ អ្នកដែលចូលមករកព្រះជាម្ចាស់ ដោយទទួលជឿព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ…
Read articleសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលស្ថិតស្ថេរ
មានពេលមួយ ប៉ារបស់ខ្ញុំបានស្រែកពីចម្ងាយថា “ប៉ាស្រឡាញ់កូន!” ខណៈពេលដែលខ្ញុំបិទទ្វារឡាន ហើយដើរចូលសាលារៀន។ កាលនោះ ខ្ញុំនៅរៀនថ្នាក់ទី៦ ហើយយើងមានទម្លាប់ធ្វើដូចនេះ រៀងរាល់ពេលព្រឹក អស់រយៈពេលជាច្រើនខែ។ ពេលយើងទៅដល់សាលារៀន ប៉ាតែងតែនិយាយថា “សូមឲ្យកូនមានថ្ងៃដ៏ល្អ! ប៉ាស្រឡាញ់កូន!” ហើយខ្ញុំគ្រាន់តែតបគាត់វិញថា “ប៉ា កូនជម្រាបលា”។ ខ្ញុំមិនបានខឹងគាត់ ឬមិនអើពើចំពោះគាត់នោះទេ។ កាលនោះ គឺដោយសារខ្ញុំរវល់ផ្តោតទៅលើការគិតរបស់ខ្លួនឯងខ្លាំងពេក បានជាមិនបានចាប់អារម្មណ៍ នឹងពាក្យពេចន៍ដែលគាត់បាននិយាយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ប៉ាខ្ញុំ នៅតែមិនប្រែប្រួល ចំពោះខ្ញុំ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនចេះប្រែប្រួល ហើយល្អលើសសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ប៉ាខ្ញុំទៅទៀត។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ស្ថិតស្ថេរជាដរាប។ ព្រះគម្ពីរដើមជាភាសាហេព្រើរ បានប្រើពាក្យ ហេសេដ ដើម្បីនិយាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេរនេះ។ គេបានប្រើពាក្យនេះជាច្រើនដង នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ហើយគ្រាន់តែក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក ១៣៦ ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើ ២៦ដង។ នៅក្នុងការបកប្រែពាក្យនេះ គេពិបាកនឹងស្វែងរកពាក្យ ដែលមានអត្ថន័យត្រូវនឹងពាក្យនេះ ទាំងស្រុង។ ជាទូទៅគេបកប្រែពាក្យនេះថា “សេចក្តីសប្បុរស” “សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សប្បុរស” “សេចក្តីមេត្តា” ឬ “ភាពស្មោះត្រង់”។ ពាក្យហេសេដ គឺត្រូវបានប្រើសំដៅ ទៅលើសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលផ្អែកទៅលើការប្តេជ្ញាចិត្ត…
Read article