ការចាប់សត្វចចក
ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងជជែកគ្នា តាមទូរស័ព្ទ ជាមួយមិត្តភក្តិរបស់យើងម្នាក់ ដែលកំពុងរស់នៅក្បែរមាត់សមុទ្រ ខ្ញុំក៏បានបង្ហាញនូវចិត្តរីករាយ នៅក្នុងការស្តាប់សម្លេងសត្វរំពេរស្រែកយំ។ នាងក៏បានឆ្លើយតបថា សម្រាប់នាង សត្វរំពេរទាំងនោះជាសត្វចង្រៃ ព្រោះពួកវាបានរំខាននាងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ក្នុងនាមជាអ្នករស់នៅក្នុងទីក្រុងឡុងដ៍ ខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍ដូចនេះ ចំពោះសត្វកញ្រ្ជោងផងដែរ។ ខ្ញុំមិនគិតថា ពួកវាជាសត្វដែលគួរឲ្យស្រឡាញ់នោះទេ តែវាជាសត្វដែលដើរចុះដើរឡើងៗ ក្នុងតំបន់ដែលខ្ញុំរស់នៅ ដោយបន្សល់ទុកនូវសំរាមរាយប៉ាយ និងក្លិនស្អុយ។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានមានបន្ទូល អំពីសត្វចចក នៅក្នុងបទកំណាព្យស្នេហា នៃកណ្ឌគម្ពីរបទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ដែលជាកណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលបានបើកបង្ហាញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់រវាងប្តី និងប្រពន្ធ ហើយអ្នកអធិប្បាយព្រះបន្ទូលមួយចំនួនជឿថា រឿងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេះ ជារឿងប្រៀបប្រដូច អំពីទំនាក់ទំនងរវាងព្រះជាម្ចាស់ និងរាស្រ្តរបស់ទ្រង់។ ក្នុងរឿងនេះ កូនក្រមុំបានដាស់តឿន អំពីកូនចចក ដោយសុំឲ្យកូនកំឡោះរបស់នាង ទៅចាប់ពួកវា(២:១៥)។ សត្វចចកទាំងនោះ អាចបំផ្លាញដំណំាក្នុងចំការទំពាំងបាយជូរ ដោយសារវាឃ្លានផ្លែទំពាំងបាយជូរ។ ខណៈពេលដែលកូនក្រមុំកំពុងទន្ទឹងរង់ចាំការរស់នៅជាប្តីប្រពន្ធ នាងមិនចង់ឲ្យសត្វចង្រៃទាំងនោះ រំខានចំណងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់នាងឡើយ។ តើ “សត្វចចក” អាចរំខានទំនាក់ទំនង ដែលយើងមានជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដោយរបៀបណា? សម្រាប់ខ្ញុំ សត្វចចកនោះ គឺជាការរំខានរបស់អ្នកដែលបានធ្វើការស្នើសុំមកខ្ញុំច្រើនពេក ដែលអាចធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មិនអាចទ្រាំទ្របាន និងមិនសប្បាយចិត្ត។ ពេលខ្លះ ការរំខាននោះ អាចជាជម្លោះនៅក្នុងទំនាក់ទំនងដែលខ្ញុំបានជួប…
Read articleការនឿយហត់ នៅក្នុងការអាណិត
អ្នកស្រី អ៊ែន ហ្វ្រែង(Anne Frank) មានឈ្មោះល្បី ដោយសារសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់គាត់ បានពិពណ៌នា អំពីការលាក់ខ្លួនរបស់ក្រុមគ្រួសារគាត់ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ក្នុងអំឡុងពេលសង្រ្គាមលោកលើកទី២។ ក្រោយមក ពេលដែលនាងត្រូវគេឃុំឃាំង ក្នុងជំរុំមរណៈរបស់ពួកណាហ្ស៊ី អ្នកដែលជាប់ឃុំជាមួយនាង បាននិយាយថា “ទឹកភ្នែករបស់នាង ដែលបានស្រក់សម្រាប់ពួកគេ មិនដែលចេះរីងស្ងួតឡើយ” វត្តមានរបស់នាង “បានធ្វើជាព្រះពរ សម្រាប់អ្នកដែលស្គាល់នាង”។ ដោយហេតុនេះហើយ អ្នកប្រាជ្ញឈ្មោះ ខេណេត បេលេយ(Kenneth Bailey) បានសន្និដ្ឋានថា អ្នកស្រីអ៊ែន មិនដែលបង្ហាញចេញនូវ “ភាពនឿយហត់ នៅក្នុងការអាណិតឡើយ”។ ភាពនឿយហត់ នៅក្នុងការអាណិត អាចកើតមាន ដោយសារការរស់នៅ ក្នុងលោកិយដែលមានការខ្ទេចខ្ទាំខ្លាំង។ ទុក្ខវេទនាហួសថ្លែងដែលមនុស្សជាតិបានជួបប្រទះ អាចធ្វើឲ្យមនុស្សដែលមានចិត្តសប្បុរសបំផុត ក្នុងចំណោមយើង មានអារម្មណ៍ថា វាជារឿងធម្មតា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពនឿយហត់ នៅក្នុងការអាណឹត មិនមាននៅក្នុងលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះយេស៊ូវឡើយ។ បទគម្ពីរម៉ាថាយ ៩:៣៥-៣៦ បានចែងថា “ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ក៏យាងទៅដល់គ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិ ព្រមទាំងបង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំទាំងប៉ុន្មាន ហើយប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អពីនគរ ទ្រង់ក៏ប្រោសអស់ទាំងជំងឺរោគា និងជរាពិការ ក្នុងពួកបណ្តាជនឲ្យបានជា។…
Read articleសេចក្តីសង្ឃឹម នៅក្នុងភាពងងឹត
មានរឿងព្រេងមួយបានដំណាលថា លោកគូ យ័ន(Qu Yuan) ជាមន្ត្រីរាជការចិន ដែលស្នេហាជាតិមួយរូប ក្នុងអំឡុងពេលនគរទាំងឡាយកំពុងមានសង្រ្គាមនឹងគ្នា(ឆ្នាំ៤៧៥ ដល់ ២៤៦ មុនគ្រីស្ទសករាជ)។ គេបាននិយាយថា គាត់បានព្យាយាមដាស់តឿនស្តេចរបស់គាត់ ជាច្រើនលើកច្រើនសារ អំពីការគំរាមកំហែងរបស់សត្រូវ ដែលចង់បំផ្លាញនគររបស់ទ្រង់ ក្នុងពេលដ៏ឆាប់ខាងមុខ តែទ្រង់បដិសេធន៍មិនព្រមស្តាប់តាមការប្រឹក្សារបស់គាត់។ ទីបំផុត លោកគូ យ័នក៏ត្រូវគេនិរទេស។ ពេលដែលគាត់បានទទួលដំណឹងថា ប្រទេសជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់ បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងដៃសត្រូវ គាត់ក៏បានបញ្ចប់ជីវិតខ្លួនឯង។ ជីវិតរបស់លោកគូ យ័ន មានលក្ខណៈមួយចំនួន ដែលដូចជីវិតរបស់ហោរាយេរមា។ ហោរាយេរេមាក៏បានបម្រើស្តេច ដែលបានប្រមាថ ចំពោះការដាស់តឿនរបស់គាត់ផងដែរ ហើយនគររបស់គាត់ក៏ត្រូវសត្រូវបំផ្លាញ់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកគូ យ័នបានបញ្ចប់ជីវិតខ្លួនឯង ដោយភាពអស់សង្ឃឹម តែលោកយេរេមា បានរកឃើញក្តីសង្ឃឹមដ៏ពិត។ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេមានវាសនាខុសគ្នា នៅទីបញ្ចប់។ លោកយេរេមាស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ ដែលបានប្រទាននូវសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏ពិត។ គឺដូចដែលព្រះអម្ចាស់ បានធានាដល់គាត់ថា “មានសេចក្តីសង្ឃឹមសំរាប់ចុងបំផុតរបស់ឯង កូនចៅឯងនឹងវិលមកឯព្រំដែនរបស់គេវិញ”(យេរេមា ៣១:១៧)។ ទោះបីជាទីក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបានបំផ្លាញ ក្នុងឆ្នាំ ៥៨៦ មុនគ្រីស្ទសករាជក៏ដោយ ក៏ពេលក្រោយមកទៀត គេក៏បានសាងសង់ទីក្រុងនេះឡើងវិញ(មើលនេហេមា ៦:១៥)។ នៅពេលខ្លះ…
Read articleការជជែករកខុសរកត្រូវ
ខ្ញុំនៅចាំថា ប៉ារបស់ខ្ញុំធ្លាប់និយាយថា គាត់ពិបាកនឹងដើរចេញពីការជជែកគ្នា ដែលមិនចេះចប់មិនចេះហើយ អំពីការកាត់ស្រាយខគម្ពីរខុសៗគ្នា។ ប៉ុន្តែ គាត់ក៏បានរំឭកថា រឿងល្អក៏បានកើតមាន ពេលដែលភាគីទាំងសង្ខាងព្រមបញ្ចប់ការជជែកគ្នារកខុសរកត្រូវ ដែលគ្មានលទ្ធផល។ ប៉ុន្តែ តើគេពិតជាអាចបញ្ចប់ការខ្វែងគំនិតគ្នាមែនឬ ពេលដែលម្នាក់ៗសុទ្ធតែគិតថា ការយល់ឃើញរបស់ខ្លួនត្រឹមត្រូវ ហើយសំខាន់យ៉ាងខ្លាំង? យើងអាចរកឃើញចម្លើយ សម្រាប់សំណួរនេះ នៅក្នុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំ នៅទីក្រុងរ៉ូម។ កាលនោះ អ្នកអានសំបុត្ររបស់គាត់ ស្ថិតនៅក្នុងការប៉ះទង្គិចគ្នា ផ្នែកសង្គម នយោបាយ និងសាសនា បានជាគាត់បង្រៀនពួកគេ ឲ្យមានចិត្តគំនិតតែមួយ ទោះពួកគេមានការខ្វែងគំនិតគ្នាយ៉ាងណាក៏ដោយ(១៤:៥-៦)។ តាមការបង្រៀនរបស់សាវ័កប៉ុល ដើម្បីបញ្ឈប់ការជជែកគ្នា រកខុសរកត្រូវ ដែលគ្មានទីបញ្ចប់ យើងត្រូវនឹកចាំថា យើងម្នាក់ៗ នឹងត្រូវឈរ នៅទីជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឆ្លើយ ចំពោះការអ្វីដែលយើងបានគិត ក៏ដូចជាអំពីការអ្វីដែលយើងបានប្រព្រឹត្ត ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយសារការយល់ឃើញខុសគ្នានោះ(ខ.១០)។ ការប៉ះទង្គិចគ្នា ដោយពាក្យសម្តី ឬការយល់ឃើញដែលខុសគ្នា ពិតជាអាចក្លាយជាឱកាស សម្រាប់នឹកចាំថា មានការមួយចំនួន ដែលសំខាន់ជាងគំនិតរបស់យើង ហើយថែមទាំងសំខាន់ជាងការកាត់ស្រាយខគម្ពីររបស់យើងផងដែរ។ យើងម្នាក់ៗនឹងត្រូវឆ្លើយនៅចំពោះមុខព្រះជាម្ចាស់ថា តើយើងបានស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយថែមទាំងស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវ ដូចដែលព្រះគ្រីស្ទបានស្រឡាញ់យើងឬទេ។ សព្វថ្ងៃនេះ ពេលខ្ញុំគិតពីរឿងនេះ…
Read articleការប្រកាន់ខ្ជាប់នូវការដឹងគុណ
ខ្ញុំត្រូវបង្ខំចិត្តជម្នះការនឿយហត់ ជាច្រើនឆ្នាំ ដែលបណ្តាលមកពីការឈឺចាប់ដ៏រាំរ៉ៃ និងការនឿយណាយ ដោយសារខ្ញុំមានភាពពិការដែលធ្វើឲ្យពិបាកផ្លាស់ទី។ ដោយភាពទោមនស្ស ខ្ញុំក៏បានប្រែជាមានការទាមទាច្រើន ហើយក៏រមិលគុណផងដែរ។ ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមរអ៊ូរទាំ អំពីរបៀបនៃការថែទាំដែលស្វាមីខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានការធុញទ្រាន់នឹងរបៀប ដែលគាត់សម្អាតផ្ទះ។ ទោះបីជាខ្ញុំដឹងថា គាត់ជាចុងភៅដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ខ្ញុំក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែរអ៊ូរទាំចំពោះការដែលគាត់ធ្វើម្ហូប មិនបានច្រើនមុខ។ តែខ្ញុំក៏មានការស្តាយក្រោយ ពេលដែលគាត់ចែកចាយពីអារម្មណ៍របស់គាត់ ឲ្យខ្ញុំដឹងថា ការរអ៊ូរទាំរបស់ខ្ញុំ បានធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចាប់។ គាត់មិនដឹងថា ខ្ញុំកំពុងតែមានបញ្ហាអ្វីទេ។ ទីបំផុត ព្រះទ្រង់ក៏បានជួយឲ្យខ្ញុំមើលឃើញកំហុសរបស់ខ្លួនឯង ហើយខ្ញុំក៏បានសូមការអត់ទោសពីគាត់ និងពីព្រះអម្ចាស់។ ការចង់បានធ្វើដែលខុសប្លែកពីមុន អាចបណ្តាលឲ្យយើងមានការរអ៊ូរទាំ ហើយថែមទាំងអាចនាំឲ្យមានភាពអាត្មានិយម ដែលធ្វើឲ្យខូចទំនាក់ទំនង។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្លាប់មានបញ្ហានេះ ជាច្រើនលើក។ ពួកគេហាក់ដូចជាមិនចេះស្កប់ចិត្តនឹងអ្វីដែលខ្លួនមាន ហើយចេះតែរអ៊ូរទាំអំពីការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះជាម្ចាស់(និក្ខមនំ ១៧:១-៣)។ ព្រះអម្ចាស់យកព្រះទ័យទុកដាក់ ចំពោះរាស្រ្តទ្រង់ នៅវាលរហោស្ថាន ដោយទំលាក់នំម៉ាណាពីស្ថានសួគ៌មកឲ្យពួកគេ(១៦:៤) តែពួកគេចង់បានអាហារផ្សេងពីនោះ(ជនគណនា ១១:៤)។ ពួកគេមិនបានអរសប្បាយនឹងការអស្ចារ្យ នៃសេចក្តីស្មោះត្រង់ និងការថែទាំដោយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ជារៀងរាល់ថ្ងៃឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបែរជាចង់បានអ្វីៗបន្ថែមទៀត អ្វីៗដែលល្អជាងមុន អ្វីៗដែលខុសប្លែកពីមុន ឬសូម្បីតែអ្វីដែលពួកគេធ្លាប់មានក៏ដោយ(ខ.៤-៦)។ ពួកគេក៏បានទៅរអ៊ូរទាំដល់លោកម៉ូសេទៀត(ខ.១០-១៤)។ ការទុកចិត្តសេចក្តីល្អ និងសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះជាម្ចាស់ អាចជួយឲ្យយើងប្រកាន់ខ្ជាប់ នូវការដឹងគុណ…
Read articleតាមបំណងព្រះទ័យទ្រង់ មិនមែនតាមចិត្តទូលបង្គំ
លោកខាមីល(Kamil) និងអ្នកស្រីយ៉ូអែល(Joelle) មានការតក់ស្លត់យ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលគ្រូពេទ្យបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឲ្យរីម៉ា(Rima)កូនស្រីរបស់ពួកគេដែលមានអាយុ៨ឆ្នាំ រកឃើញថា ជម្ងឺរបស់នាង គឺជាប្រភេទដ៏កម្រនៃជម្ងឺមហារីកគ្រាប់ឈាម។ ជម្ងឺនេះបាននាំឲ្យនាងមានជម្ងឺរលាកស្រោមខួរ និងដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល ហើយរីម៉ាក៏បានសន្លប់លែងដឹងខ្លួន។ ក្រុមពេទ្យនៃមន្ទីរពេទ្យក៏បានផ្តល់យោបល ឲ្យឪពុកម្តាយរបស់នាង ទៅត្រៀមធ្វើបុណ្យសព សម្រាប់រីម៉ា ដោយប្រាប់ពួកគេថា នាងមានសង្ឃឹមតែ១ភាគរយប៉ុណ្ណោះ។ លោកខាមីល និងអ្នកស្រីយ៉ូអែល ក៏បានអធិស្ឋានតម ហើយទូលសូមការអស្ចារ្យពីព្រះជាម្ចាស់។ លោកខាមីលក៏បាននិយាយថា “ពេលដែលយើងអធិស្ឋាន យើងត្រូវតែទុកចិត្តព្រះ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ហើយត្រូវអធិស្ឋានតាមព្រះយេស៊ូវថា សូមឲ្យតាមបំណងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ គឺមិនមែនតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ”។ អ្នកស្រីយ៉ូអែលក៏បានឆ្លើយតប ដោយស្មោះត្រង់ថា “ប៉ុន្តែ ខ្ញុំពិតជាចង់ឲ្យព្រះទ្រង់ប្រោសនាងឲ្យជាខ្លាំងណាស់!” ហើយលោកខាមីលក៏បានតបថា “ត្រូវហើយ! យើងគួរតែទូលសូមទ្រង់ឲ្យប្រោសនាងឲ្យជា។ ប៉ុន្តែ យើងថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះជាម្ចាស់ ពេលដែលយើងថ្វាយចិត្ត និងបំណងចិត្តរបស់យើងដាច់ដល់ទ្រង់ សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងពិបាកធ្វើក៏ដោយ ដ្បិតនោះជាការអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើទុកជាគំរូស្រាប់”។ មុនពេលព្រះយេស៊ូវយាងទៅឈើឆ្កាង ទ្រង់បានអធិស្ឋានថា “ឱព្រះវរបិតាអើយ បើសិនជាទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ នោះសូមយកពែងនេះចេញពីទូលបង្គំទៅ ប៉ុន្តែ កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ”(លូកា ២២:៤២)។ ពេលព្រះយេស៊ូវអធិស្ឋានថា “សូមយកពែងនេះចេញពីទូលបង្គំ” គឺទ្រង់កំពុងតែទូលសូមកុំឲ្យព្រះអង្គទ្រង់សុគតនៅលើឈើឆ្កាង ប៉ុន្តែ ទ្រង់បានចុះចូលនឹងព្រះទ័យព្រះវរបិតា…
Read article