ចែកចាយ តាមការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណ
និក្ខមនំ ២១-២២ និង ម៉ាថាយ ១៩ កាឡាទី ៥:១៤-១៥,២២-២៦ «ចូរឯងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង ដូចខ្លួនឯង»។ កាឡាទី ៥:១៤ គ្រូគង្វាលវ័យក្មេងម្នាក់មានទម្លាប់អធិស្ឋានរៀងរាល់ពេលព្រឹក ទូលសូមព្រះទ្រង់ប្រើគាត់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ឲ្យធ្វើជាព្រះពរសម្រាប់អ្នកដទៃ។ ជាញឹកញាប់ គាត់មានអំណរ ដែលព្រះទ្រង់ប្រទានឱកាសឲ្យគាត់រស់នៅជាព្រះពរ។ ថ្ងៃមួយ ក្នុងអំឡុងពេលសម្រាកពីការងារទីពីររបស់គាត់ គាត់ក៏បានអង្គុយនៅខាងក្រៅ ជាមួយមិត្តរួមការងារម្នាក់ដែលបានសួរគាត់អំពីព្រះយេស៊ូវ។ លោកគ្រូគង្វាលក៏បានឆ្លើយសំណួរទាំងប៉ុន្មាន ដែលបុរសនោះមាន។ គាត់មិនបានប្រកែកគ្នា ឬនិយាយខ្លាំងៗដាក់គេឡើយ។ លោកគ្រូគង្វាលក៏បានលើកឡើងថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានដឹកនាំគាត់ ឲ្យមានឱកាសជជែកគ្នាជាមួយអ្នកដទៃ នៅពេលខ្លះ ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងសេចក្តីស្រឡាញ់។ គាត់ក៏រកបានមិត្តភក្តិថ្មីម្នាក់ទៀតនៅថ្ងៃនោះ ជាមនុស្សដែលមានចិត្តស្រេកឃ្លានចង់ស្វែងយល់បន្ថែមអំពីព្រះ។ ការអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំយើង ជាវិធីល្អបំផុតដើម្បីនាំអ្នកដទៃ ឲ្យស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសាវ័កថា “កាលណាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានមកសណ្ឋិតលើអ្នករាល់គ្នា នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានព្រះចេស្តា ហើយនិងធ្វើជាទីបន្ទាល់ពីខ្ញុំ នៅក្រុងយេរូសាឡិម ព្រមទាំងស្រុកយូដា និងស្រុកសាម៉ារីទាំងមូល ហើយរហូតដល់ចុងផែនដីបំផុតផង”(កិច្ចការ ១:៨)។ ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណនោះគឺ “សេចក្តីស្រឡាញ់ អំណរអរ មេត្រីភាព អត់ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះត្រង់ ស្លូតបូត ហើយដឹងខ្នាត”(កាឡាទី…
Read article
ទទួលនូវអ្វីដែលអ្នកមិនអាចបាត់បង់
ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ទតទៅគេ មានព្រះបន្ទូលថា “ការនោះមនុស្សលោកធ្វើពុំកើតទេ តែព្រះទ្រង់ធ្វើកើត ដ្បិតព្រះទ្រង់អាចនឹងធ្វើកើតទាំងអស់បាន”។ ម៉ាកុស ១០:២៧ ខាងក្រោមនេះ ជាមូលហេតុទាំងពីរយ៉ាងដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទាន ដើម្បីឲ្យយើងក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលឈោងចាប់លោកិយ ហើយមានការប្តូរផ្តាច់ ចំពោះបុព្វហេតុនៃបេសកកម្មផ្សាយដំណឹងល្អ។ គឺក្នុងនាមជាអ្នកចេញទៅផ្សាយដំណឹងល្អ ឬអ្នកបញ្ជូនឲ្យទៅផ្សាយដំណឹងល្អ។ ១. ការអ្វីដែលមនុស្សធ្វើមិនកើត ព្រះទ្រង់ធ្វើកើត(ម៉ាកុស ១០:២៧)។ ការកែប្រែមនុស្សមានបាបដែលរឹងទទឹង ឲ្យក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទ គឺជាការងាររបស់ព្រះ ហើយក៏ស្របទៅតាមផែនការ នៅក្រោមអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះអង្គ។ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវភ័យខ្លាច ឬព្រួយបារម្ភ ដោយសារភាពកម្សោយរបស់យើងនោះឡើយ។ ចម្បាំងនេះជាចម្បាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយព្រះអង្គនឹងប្រទានជ័យជម្នះ។ ២. ព្រះគ្រីស្ទសន្យាថា នឹងធ្វើការសម្រាប់យើង ហើយព្រះអង្គកាន់ខាងយើងខ្លាំងណាស់ បានជានៅពេលដែលជីវិតនៃបេសកកម្មរបស់យើងបញ្ចប់ នោះយើងនឹងមិនអាចនិយាយថា យើងបានលះបង់អ្វីសោះឡើយ(ម៉ាកុស ១០:២៩-៣០)។ ពេលណាយើងដើរតាមបទបញ្ជារបស់ព្រះអង្គ សម្រាប់ការធ្វើបេសកកម្ម យើងនឹងរកឃើញថា សូម្បីតែផលប៉ះពាល់ដ៏ឈឺចាប់ ដែលយើងបានជួប ក៏ព្រះអង្គបានប្រើ ដើម្បីធ្វើឲ្យស្ថានភាពយើង មានភាពល្អប្រសើរឡើងផងដែរ។ សុខភាពខាងវិញ្ញាណ ដែលជាក្តីអំណររបស់យើង មានភាពល្អប្រសើរឡើង ១០០ដង។ ហើយពេលណាយើងអស់ជីវិត នោះយើងមិនស្លាប់ទេ តែយើងទទួលបានជីវិតអស់កល្ប។ ដែលខ្ញុំលើកទឹកចិត្តដូចនេះ គឺមិនមែនដើម្បីបង្អាក់សេចក្តីក្លាហាន និងការលះបង់ដែលអ្នកមានសម្រាប់ព្រះគ្រីស្ទឡើយ។…
Read article
អំណោយនៃព្រះគុណរបស់ព្រះអម្ចាស់
និក្ខមនំ ១៩-២០ និង ម៉ាថាយ ១៨:២១-៣៥ អេភេសូរ ៤:៤-៨ តែមានព្រះគុណផ្តល់មកយើងរាល់គ្នារៀងរាល់ខ្លួន តាមខ្នាតអំណោយទាននៃព្រះគ្រីស្ទ។ អេភេសូរ ៤:៧ ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងកែក្រដាសប្រឡងសំណេរអត្ថបទរបស់និស្សិត ដែលខ្ញុំបង្រៀននៅមហាវិទ្យាល័យ ខ្ញុំមានការស្ញប់ស្ញែងចំពោះអត្ថបទដែលសិស្សម្នាក់បានសរសេរ។ គាត់សរសេរបានល្អណាស់! មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានដឹងថា សំណេរនោះល្អពេក គាត់មិនទំនងជាបានសរសេរដោយសមត្ថភាពខ្លួនឯងទេ។ ខ្ញុំក៏បានធ្វើការស្រាវជ្រាវបន្តិចបន្តួច ក៏បានដឹងថា តាមពិត គាត់បានចម្លងអត្ថបទនោះពីប្រភពនៅតាមអនឡាញ។ ខ្ញុំក៏បានផ្ញើអ៊ីមែលទៅសិស្សម្នាក់នោះ ដើម្បីឲ្យនាងបានដឹងអំពីកំហុសរបស់នាង។ នាងនឹងទទួលបានពិន្ទុសូន្យ សម្រាប់អត្ថបទនោះ តែនាងអាចសរសេរអត្ថបទថ្មីមួយទៀត ដើម្បីឲ្យបានពិន្ទុខ្លះ។ នាងក៏បានឆ្លើយតបថា នាងមានការសោកស្តាយចំពោះកំហុសរបស់នាង ហើយក៏បានអរគុណខ្ញុំ ដែលបានផ្តល់ឱកាសឲ្យនាង ទោះនាងមិនសមនឹងទទួលឱកាសនោះក៏ដោយ។ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់នាងថា យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែទទួលព្រះគុណពីព្រះយេស៊ូវជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដូចនេះ ខ្ញុំមិនអាចបដិសេធន៍មិនព្រមផ្តល់ឱកាសឲ្យនាងឡើយ។ ព្រះគុណព្រះបានជួយឲ្យជីវិតយើងមានភាពល្អប្រសើរឡើងតាមមធ្យោបាយជាច្រើន ហើយប្រោសលោះយើងឲ្យរួចពីបាប។ លោកពេត្រុសបានមានប្រសាសន៍ថា “យើងជឿថា បានសង្គ្រោះដោយព្រះគុណនៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ដូចជាគេដែរ”(កិច្ចការ ១៥:១១)។ ដូចនេះ ព្រះគុណព្រះបាននាំមកនូវសេចក្តីសង្គ្រោះ។ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនផងដែរថា “ដ្បិតបាបមិនត្រូវមានអំណាចលើអ្នករាល់គ្នាទៀតឡើយ ដោយព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិននៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យ គឺនៅក្រោមព្រះគុណវិញ”(រ៉ូម ៦:១៤)។ បានសេចក្តីថា ព្រះគុណព្រះអង្គជួយយើង មិនឲ្យរស់នៅក្រោមអំណាចរបស់បាបទៀតទេ។…
Read article
ព្រះគុណដែលព្រះអង្គបដិសេធន៍ និងផ្គត់ផ្គង់ឲ្យ
ត្រូវតែទ្រាំរងទុក្ខវេទនាជាច្រើន ទើបនឹងចូលទៅក្នុងនគរព្រះបាន។ កិច្ចការ ១៤:២២ យើងត្រូវការកម្លាំងខាងក្នុងវិញ្ញាណ មិនគ្រាន់តែដោយសារយើងអន់ថយកម្លាំង ដោយសារភាពតានតឹង ឬស្ត្រេសដែលយើងមានជារៀងរាល់ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះទេ តែដោយសារទុក្ខលំបាក និងការរងទុក្ខ ដែលកើតមានពីមួយពេល ទៅមួយពេល។ ហើយបញ្ហាទាំងនេះពិតជាកើតមានមែន។ ទុក្ខលំបាកបន្ថែមទម្ងន់ពីលើភាពខ្សោះល្វើយក្នុងចិត្ត ដោយជៀសមិនរួច នៅតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅរកនគរស្ថានសួគ៌។ ពេលដែលទុក្ខលំបាកកើតមាន ចិត្តរបស់យើងអាចរេរា ហើយផ្លូវដ៏ចង្អៀតឆ្ពោះទៅរកជីវិត អាចមើលទៅហាក់ដូចជាមានការពិបាកពេក។ ការឡើងតាមផ្លូវតូចចង្អៀត និងតាមចំណោទដែលចោទខ្លាំង ដែលសាកកម្លាំងឡានចាស់ទ្រុឌទ្រោម គឺមានការពិបាកគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ ប៉ុន្តែ តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេច នៅពេលដែលឡាននោះខូច? សាវ័កប៉ុលបានស្រែករកព្រះបីដង ដោយសំណួរដូចនេះដែរ ដោយសារការរងទុក្ខមួយចំនួន ក្នុងជីវិតគាត់។ គាត់បានទូលសូមព្រះទ្រង់ដកបន្លាចេញពីសាច់គាត់។ តែព្រះគុណព្រះ មិនបានមក ក្នុងទម្រង់ដែលគាត់បានទូលសូមនោះឡើយ។ ព្រះគុណព្រះអង្គបានមក តាមទម្រង់ផ្សេង។ គឺដូចដែលព្រះគ្រីស្ទបានឆ្លើយតបគាត់ថា “គុណរបស់អញល្មមដល់ឯងហើយ ដ្បិតកំឡាំងអញបានពេញខ្នាត ដោយសេចក្តីកំសោយ”(២កូរិនថូស ១២:៩)។ ត្រង់ចំណុចនេះ យើងឃើញថា ព្រះគុណបានប្រទានមក ដោយព្រះគ្រីស្ទប្រទានកម្លាំងឲ្យគាត់ ក្នុងការរងទុក្ខដែលមិនមានភាពធូរស្រាល។ យើងអាចនិយាយបានថា ព្រះគុណមួយបានប្រទានមក ក្នុងរង្វង់នៃព្រះគុណមួយទៀត ដែលព្រះអង្គបានបដិសេធន៍មិនប្រទានឲ្យ។ ហើយសាវ័កប៉ុលក៏បានឆ្លើយតប ដោយជំនឿ ក្នុងភាពគ្រប់គ្រាន់នៃព្រះគុណនៃអនាគតកាល យ៉ាងដូចនេះថា…
Read article
ពាក្យសម្ដីនាំមកនូវចិត្តស្រស់ថ្លា
និក្ខមនំ ១៦-១៨ និង ម៉ាថាយ ១៨:១-២០ សុភាសិត ២៥:២៣-២៧ ទឹកបានត្រជាក់ដល់ព្រលឹងមនុស្សល្វឹងល្វើយជាយ៉ាងណា នោះដំណឹងល្អដែលមកពីស្រុកឆ្ងាយក៏យ៉ាងនោះដែរ។ សុភាសិត ២៥:២៥ កាលខ្ញុំកំពុងឈរនៅក្នុងផ្ទះបាយ កូនស្រីខ្ញុំស្រាប់តែលាន់មាត់ថា មានសត្វរុយមួយក្បាលនៅក្នុងទឹកឃ្មុំ។ ខ្ញុំក៏បាននិយាយលេងជាមួយនាង ដោយដកស្រង់ពាក្យស្លោកមួយ ដែលពោលថា យើងអាចប្រទះឃើញសត្វរុយនៅក្នុងទឹកឃ្មុំ ច្រើនជាងនៅក្នុងទឹកខ្មេះ។ កាលនោះ ខ្ញុំបានឃើញសត្វរុយនៅក្នុងទឹកឃ្មុំជាលើកដំបូង តែខ្ញុំបានដកស្រង់ពាក្យស្លោកនេះ ដោយសារវាបានបង្រៀនយើងថា ការស្នើសុំដ៏សុភាពអាចបញ្ចុះបញ្ចូលអ្នកដទៃ បានច្រើនជាងការស្នើសុំដោយអាកប្បកិរិយាជូរល្វីង។ កណ្ឌគម្ពីរសុភាសិតបានប្រមូលផ្តុំសុភាសិតប្រកបដោយប្រាជ្ញាជាច្រើន ដែលព្រះវិញ្ញាណបានបណ្តាលឲ្យតែង។ សុភាសិតទាំងនេះដឹកនាំ និងបង្រៀនយើង នូវសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់ អំពីរបៀបរស់នៅ ដែលថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះ។ សុភាសិតជាច្រើនផ្ដោតទៅលើទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សនិងមនុស្ស ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងផលប៉ះពាល់ ដែលពាក្យសម្ដីរបស់យើងអាចមានមកលើអ្នកដទៃ។ ក្នុងសុភាសិតរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូន ទ្រង់បានដាស់តឿនយើង មិនឲ្យនិយាយពាក្យមិនពិតមកលើអ្នកដទៃ(សុភាសិត ២៥:១៨)។ ទ្រង់បានបង្រៀនថា “អណ្តាតដែលនិយាយដើមគេ” នាំឲ្យមានភាពល្អក់កករនៅក្នុងទំនាក់ទំនង(ខ.២៣)។ ទ្រង់ក៏បានដាស់តឿន អំពីផលប៉ះពាល់នៃការរអ៊ូរទាំផងដែរ(ខ.២៤)។ ហើយទ្រង់ក៏បានលើកទឹកចិត្តអ្នកអានកណ្ឌគម្ពីរសុភាសិត ពាក្យសម្តីដែលនាំដំណឹងល្អ គឺជាព្រះពរដល់អ្នកស្តាប់(ខ.២៥)។ ខណៈពេលដែលយើងព្យាយាមយកសេចក្តីពិតនេះមកអនុវត្តន៍តាម សូមព្រះវិញ្ញាណប្រទានយើង នូវចម្លើយដ៏សមរម្យ(១៦:១)។ ព្រះអង្គអាចជួយឲ្យពាក្យសម្ដីរបស់យើងមានរស់ជាតិផ្អែម ក៏ដូចជានាំមកនូវភាពស្រស់ថ្លាក្នុងចិត្ត។—Lisa M. Samra តើអ្នកបានឃើញផលប៉ះពាល់នៃពាក្យសម្ដី…
Read article
មិនវិនិច្ឆ័យតែសម្បកក្រៅ
និក្ខមនំ ១៤-១៥ និង ម៉ាថាយ ១៧ ១សាំយ៉ូអែល ១៦:១-៧ មនុស្សលោក តែងមើលតែឫកពាខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទតចំពោះក្នុងចិត្តវិញ។ ១សាំយ៉ូអែល ១៦:៧ ជាច្រើនឆ្នាំមុន អ្នកស្រីជូលី លែនស៍មែន(Julie Landsman) បានចូលរួមការប្រកួតផ្លុំត្រែបារាំង សម្រាប់មហោស្រពអូប៉ែរ៉ាមេត្រូប៉ូលិស នៅទីក្រុងញូយ៉ក។ ក្នុងកម្មវិធីប្រកួតនេះ បេក្ខជនម្នាក់ៗត្រូវផ្លុំត្រែបារាំងរបស់ខ្លួន នៅក្រោយកញ្ចក់កុំឲ្យគណៈកម្មការឃើញមុខ ដើម្បីជៀសវាងការលំអៀង ដោយសារពួកគេសុទ្ធតែជាមនុស្សប្រុស។ អ្នកស្រីជូលីផ្លុំត្រែបានល្អជាងគេ ហើយក៏បានឈ្នះការប្រកួតនោះ។ ប៉ុន្តែ ពេលនាងបោះជំហានចេញពីក្រោយកញ្ចក់ គណកម្មការខ្លះបានដើរគេចមុខនាង ទៅខាងក្រោយបន្ទប់។ ពួកគេប្រាកដមិនចង់ឲ្យមនុស្សស្រីមានសមត្ថភាពធ្វើបានល្អដូចនេះទេ។ កាលពួកអ៊ីស្រាអែលទូលសូមព្រះអម្ចាស់ ប្រទានស្តេចមួយអង្គឲ្យគ្រប់គ្រងពួកគេ ព្រះអង្គក៏បានឆ្លើយតប ដោយប្រទានបុរសម្នាក់ ដែលមានកាយសម្បទាល្អ ធ្វើជាស្តេច ដូចជាតិសាសន៍ដទៃ(១សាំយ៉ូអែល ៨:៥ ៩:២)។ ប៉ុន្តែ ដោយសារស្តេចសូលបានសោយរាជ ដោយព្រះទ័យមិនស្មោះត្រង់ និងមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ព្រះអង្គក៏បានចាត់លោកសាំយូអែលឲ្យទៅភូមិបេថ្លេហិម ដើម្បីចាក់ប្រេងតាំងមនុស្សម្នាក់ទៀត ឲ្យឡើងគ្រងរាជ(១៦:១-១៣)។ ពេលលោកសាំយូអែលឃើញលោកអេលាប ជាកូនច្បង គាត់ក៏បានសន្និដ្ឋានថា ព្រះទ្រង់បានជ្រើសរើសគាត់ឲ្យធើ្វស្តេច ព្រោះគាត់មានកាយសម្បទាគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង។ តែព្រះទ្រង់បានបង្រៀនលោកហោរាឲ្យគិតថា “ឯមនុស្សលោក តែងមើលតែឫកពាខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ…
Read article