ធ្វើឲ្យវាលរហោស្ថានមានផ្ការីក
អេសាយ ៣៥:១-៧ ទីរហោស្ថាន ហើយទីហួតហែង នឹងមានសេចក្តីអំណរ ឯសមុទ្រខ្សាច់ នឹងរីករាយ ហើយផ្កាឡើងដូចជាកុលាប។ អេសាយ ៣៥:១ កាលពីជាងមួយរយឆ្នាំមុន ព្រៃឈើបានគ្របដណ្តប់ផ្ទៃដីរបស់ប្រទេសអេត្យូពី ប្រហែល៤០ភាគរយ ប៉ុន្តែ សព្វថ្ងៃនេះ ប្រទេសនេះ មានព្រៃឈើនៅសល់តែ៤ភាគរយនៃផ្ទៃដីសរុបប៉ុណ្ណោះ។ ការកាប់ឆ្ការព្រៃធ្វើកសិកម្ម ដោយមិនបានអភិរក្សព្រៃឈើ បានបណ្តាលឲ្យមានវិបត្តិអេកូឡូស៊ីធ្ងន់ធ្ងរ។ ភាគច្រើននៃព្រៃឈើតូចៗដែលនៅសល់ ស្ថិតនៅក្រោមការការពាររបស់ពួកជំនុំ។ អស់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដែលពួកជំនុំតេវ៉ាហ៊ីដូ ជាពួកជំនុំអ័រតូដុកអេត្យូពី បានថែរក្សាព្រៃឈើតូចៗទាំងនោះ នៅក្នុងកណ្តាលវាលរហោស្ថាន ដែលស្ងួតហួតហែង។ បើអ្នកមើលរូបដែលគេថតពីលើយន្តហោះមក អ្នកអាចឃើញបណ្ដុំព្រៃឈើ ប្រៀបដូចជាកោះតូចៗដែលមានពណ៌បៃតងស្រស់ នៅកណ្តាលសមុទ្រខ្សាច់ពណ៌ត្នោត។ អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំទាំងនោះបានទទូចថា ការថែទាំព្រៃឈើទាំងនោះ ជាផ្នែកមួយនៃការស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ក្នុងនាមជាអ្នកថែរក្សាស្នាព្រះហស្តដែលព្រះអង្គផ្ញើទុកនឹងយើង។ ហោរាអេសាយបានសរសេរបទគម្ពីរផ្ញើទៅកាន់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងទឹកដីដែលមិនសូវមានជីរជាតិ ជាវាលរហោស្ថាន និងទទួលការគំរាមកំហែងពីភាពរាំងស្ងួត។ ហើយគាត់ក៏បានពិពណ៌នា អំពីពេលអនាគត ដែលព្រះទ្រង់បានរៀបចំ យ៉ាងដូចនេះថា “ទីរហោស្ថាន ហើយទីហួតហែង នឹងមានសេចក្តីអំណរ ឯសមុទ្រខ្សាច់ នឹងរីករាយ ហើយផ្កាឡើងដូចជាកុលាប”(អេសាយ ៣៥:១)។ ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រោសរាស្រ្តព្រះអង្គឲ្យជា តែព្រះអង្គក៏សព្វព្រះទ័យនឹងប្រោសផែនដីឲ្យជាផងដែរ។ ព្រះអង្គនឹងបង្កើតផ្នៃមេឃ និងផែនដីថ្មី(៦៥:១៧)។…
Read article
បើកភ្នែកយើងឲ្យមើលឃើញការពិត
២ពង្សាវតាក្សត្រ ៦:១៥-២៣ នោះអេលីសេក៏អធិស្ឋានថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមទ្រង់ប្រោសឲ្យភ្នែកវាបានមើលឃើញ”។ ២ពង្សាវតាក្សត្រ ៦:១៧ អ្នកស្រីជយ(Joy) មានការខ្វល់ខ្វាយអំពីអ្នកស្រីស៊ែនឌី(Sandy) ជាសាច់ញាតិរបស់គាត់ ដែលកំពុងតយុទ្ធនឹងការញៀនស្រា និងជំងឺផ្លូវចិត្តអស់ជាច្រើនឆ្នាំហើយ។ នៅពេលគាត់ទៅផ្ទះរបស់អ្នកស្រីស៊ែនឌី គាត់ឃើញទ្វារចាក់សោរជាប់ ហើយហាក់ដូចជាមិនមានមនុស្សរស់នៅ។ នៅពេលដែលគាត់ និងអ្នកដទៃទៀតមានគម្រោងស្វែងរកអ្នកស្រីស៊ែនឌី គាត់ក៏បានអធិស្ឋានថា “ឱព្រះអង្គអើយ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យមើលឃើញអ្វីដែលទូលបង្គំមើលមិនឃើញ”។ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងចាក់ចេញ អ្នកស្រីជយ ក៏បានក្រឡេកមកក្រោយ មើលទៅផ្ទះរបស់អ្នកស្រីស៊ែនឌី ហើយក៏បានឃើញវាំងននមានចលនាកំរើកតិចៗ។ នៅពេលនោះ គាត់ដឹងថា អ្នកស្រីស៊ែនឌីនៅមានជីវិតទេ។ ក្រុមសង្គ្រោះបន្ទាន់ក៏បានមកជួយគាត់ទាន់ពេលវេលា ហើយអ្នកស្រីជយ មានអំណរណាស់ ដែលព្រះអង្គបានឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់គាត់។ ហោរាអេលីសេបានដឹងអំពីអំណាចនៃការទូលសូមព្រះអម្ចាស់ បង្ហាញការពិតដល់គាត់។ នៅពេលដែលកងទ័ពនគរស៊ីរីបានឡោមព័ទ្ធទីក្រុងរបស់ពួកគេ អ្នកបម្រើរបស់ហោរាអេលីសេ ក៏បានញ័រខ្លួន ដោយការភ័យខ្លាច។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកបម្រើព្រះរូបនេះមិនមានការភ័យខ្លាចឡើង ព្រោះព្រះអង្គក៏បានជួយឲ្យគាត់មើលឃើញអ្វីដែលគេមើលមិនឃើញ។ លោកអេលីសេក៏បានអធិស្ឋានឲ្យព្រះអង្គបើកភ្នែកអ្នកបម្រើគាត់ ឲ្យមើលឃើញទិដ្ឋភាពពិតដែលកំពុងកើតឡើង ហើយព្រះអង្គក៏បើកភ្នែកអ្នកបំរើនោះ ឲ្យគាត់ក៏មើលទៅឃើញភ្នំនោះ មានពេញដោយពលសេះ និងរទេះចំបាំង ដែលសុទ្ធតែជាភ្លើង នៅព័ទ្ធជុំវិញអេលីសេ”(២ពង្សាវតាក្សត្រ ៦:១៧)។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានដករបាំងនៅចន្លោះពិភពខាងវិញ្ញាណ និងពិភពខាងសាច់ឈាម ឲ្យលោកអេលីសេ និងអ្នកបម្រើគាត់មើលឃើញរឿងពិតដែលកំពុងកើតមាន។ អ្នកស្រីជយ…
Read article
បុគ្គលិកលក្ខណៈ និងអំណោយទានដែលព្រះប្រទាន
រ៉ូម ១២:៤-៨ ដូច្នេះ ដែលមានអំណោយទានផ្សេងពីគ្នា តាមព្រះគុណដែលផ្តល់មកយើង ទោះបើជាសេចក្តីទំនាយ នោះក៏ត្រូវទាយតាមខ្នាតនៃសេចក្តីជំនឿ។ រ៉ូម ១២:៦ កាលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍មុន ខ្ញុំបានទៅចូលរួមដំណើរកម្សាន្តមួយរបស់និស្សិតមហាវិទ្យាល័យ ដែលនៅពេលនោះ ម្នាក់ៗសុទ្ធតែនិយាយអំពីការធ្វើតេស្តបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់អ្នកចូលរួម។ ក្នុងចំណោមពួកគេ មានអ្នកខ្លះថា ពួកគេមានបុគ្គលិកលក្ខណៈបែបនេះ ហើយខ្លះទៀតថាបែបនោះ។ ខ្ញុំក៏បាននិយាយកំប្លែងជាមួយពួកគេ អំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ខ្ញុំ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ខ្ញុំបានរៀនសូត្រច្រើន អំពីការធ្វើតេស្ដនោះ និងការធ្វើតេស្ដដទៃទៀត ដែលមានដូចជាការធ្វើតេស្ដបុគ្គលិកលក្ខណៈភាពជាអ្នកដឹកនាំជាដើម។ ខ្ញុំយល់ឃើញថា ការធ្វើតេស្ដទាំងនោះមានលក្ខណៈគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ ព្រោះពួកវាអាចជួយយើង ឲ្យយល់អំពីខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ តាមរបៀបដែលមានប្រយោជន៍ និងបើកបង្ហាញឲ្យយើងដឹងអំពីចំណង់ចំណូលចិត្ត ចំណុចខ្លាំង និងចំណុចខ្សោយរបស់យើង។ ដរាបណាយើងមិនផ្ដោតទៅលើពួកវាខ្លាំងពេក យើងអាចប្រើពួកវាជាឧបករណ៍មានប្រយោជន៍ ដែលព្រះអម្ចាស់ប្រើ ដើម្បីជួយយើងឲ្យមានការលូតលាស់។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបមិនបានផ្តល់ឲ្យយើងនូវការធ្វើតេស្ដបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់យើង ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរប៊ីបពិតជាបានបញ្ជាក់ អំពីលក្ខណៈពិសេសរបស់មនុស្សម្នាក់ៗក្នុងព្រះនេត្រព្រះ(មើលទំនុកដំកើង ១៣៩:១៤-១៦ យេរេមា ១:៥) ហើយបង្ហាញយើង អំពីរបៀបដែលព្រះទ្រង់ប្រទានយើងម្នាក់ៗនូវបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងអំណោយទានពិសេសរៀងខ្លួន ដើម្បីបម្រើអ្នកដទៃ ក្នុងនគរព្រះអង្គ។ ហេតុនេះហើយ ក្នុងបទគម្ពីរ រ៉ូម ១២:៦ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើងថា យើង…
Read article
ការស្តាប់បង្គាប់ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់
យ៉ូហាន ១៤:១៥-២១ អ្នកណាដែលមានបញ្ញត្តរបស់ខ្ញុំ ហើយកាន់តាម គឺអ្នកនោះហើយដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំ ឯអ្នកណាដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំ នោះជាទីស្រឡាញ់នៃព្រះវរបិតាខ្ញុំហើយ។ យ៉ូហាន ១៤:២១ ក្នុងអំឡុងពេលកម្មវិធីមង្គលការរបស់ខ្ញុំ គ្រូគង្វាលដែលបានផ្សំផ្គុំខ្ញុំ និងស្វាមីខ្ញុំ បានសួរខ្ញុំថា “តើអ្នកសន្យាថា នឹងស្រឡាញ់ គោរព និងស្តាប់បង្គាប់ស្វាមីរបស់អ្នក រហូតអស់មួយជីវិតទេ?” ពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានមើលមុខស្វាមីខ្ញុំ ដោយនិយាយខ្សឹបៗថា “តើខ្ញុំត្រូវស្តាប់បង្គាប់គាត់ឬ?” យើងកសាងទំនាក់ទំនងរបស់យើង ផ្អែកទៅលើសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការគោរព មិនមែនដោយការស្តាប់បង្គាប់ដោយគ្មានការពិចារណា ដូចពាក្យសច្ចានោះទេ។ ឪពុកក្មេកខ្ញុំក៏បានថតរូបវីដេអូជាប់ទិដ្ឋភាពដែលខ្ញុំបើកភ្នែកធំៗ ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងពិចារណាអំពីពាក្យស្តាប់បង្គាប់ រួចខ្ញុំនិយាយថា “ចាស ខ្ញុំយល់ព្រម”។ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក ព្រះអម្ចាស់ក៏បានបង្ហាញឲ្យខ្ញុំដឹងថា ការប្រឆាំងរបស់ខ្ញុំចំពោះពាក្យ ស្តាប់បង្គាប់ គឺមិនមានជាប់ទាក់ទងអ្វីនឹងទំនាក់ទំនងដ៏ស្មុគស្មាញរវាងប្តីនិងប្រពន្ធនោះទេ។ កាលពីមុន ខ្ញុំយល់ឃើញថា ការស្តាប់បង្គាប់ គឺជា “ការស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រង” ឬ “ការបង្ខំឲ្យចុះចូល” តែព្រះគម្ពីរមិនបានបង្រៀនដូចនេះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពាក្យស្តាប់បង្គាប់ ក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺបានបង្ហាញអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលយើងអាចមានចំពោះព្រះ តាមរបៀបជាច្រើន។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំ និងស្វាមីខ្ញុំអបអរខួប៣០ឆ្នាំ នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើង យើងនៅតែរៀនស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ និងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក…
Read article
ទឹកភ្នែកនៃក្តីអំណរ
យេរេមា ៣១:៣-៩ គេនឹងមកដោយទឹកភ្នែក និងពាក្យទូលអង្វរ អញនឹងនាំមុខគេ ហើយដំរង់គេដើរទៅក្បែរមាត់ទន្លេ។ យេរេមា ៣១:៩ ថ្ងៃមួយ នៅពេលដែលលោកឌីន(Dean) ចេញពីផ្ទះ គាត់ក៏បានឃើញមិត្តភក្តិគាត់មួយចំនួន កំពុងរង់ចាំគាត់នៅក្រៅផ្ទះ ដោយមានដៃកាន់ប៉េងប៉ោងហោះ។ មិត្តភក្តិគាត់ម្នាក់ឈ្មោះ ចស(Josh) ក៏បានដើរចេញមក ហើយក៏បានប្រាប់គាត់ថា ពួកគេបានយកបទកំណាព្យរបស់គាត់ ទៅចូលរួមក្នុងការប្រកួតមួយ។ រួចលោក ចស ក៏បានប្រគល់ស្រោមសំបុត្រទៅគាត់។ នៅក្នុងស្រោមសំបុត្រនោះ គាត់ក៏បានឃើញកាតមួយសន្លឹក ដែលមានអក្សរសរសេរពីលើថា “រង្វាន់សម្រាប់ជ័យលាភីលេខ១” ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន ពួកគេម្នាក់ៗក៏បានអបអរគាត់ ដោយចិត្តរំភើបរីករាយ រហូតចេញទឹកភ្នែក។ មិត្តភក្តិរបស់លោកឌីន បានធ្វើនូវរឿងដ៏មានន័យ ដោយបានបញ្ជាក់ឲ្យគេដឹងថា គាត់ពិតជាមានអំណោយទានផ្នែកតែងនិពន្ធ។ ការអរសប្បាយរហូតដល់ស្រក់ទឹកភ្នែក គឺជាបទពិសោធន៍ដែលយើងប្រហែលពិបាកយល់។ តាមធម្មតា ការស្រក់ទឹកភ្នែកគឺជាការឆ្លើយតប ចំពោះការឈឺចាប់ មិនមែនក្តីអំណរនោះទេ ហើយក្តីអំណរបង្ហាញចេញមក ដោយការសើចសប្បាយ មិនមែនដោយទឹកភ្នែកទេ។ អ្នកចិត្តសាស្រ្តជាជនជាតិអ៊ីតាលីម្នាក់ បានកត់សំគាល់ឃើញថា ទឹកភ្នែកនៃក្តីអំណរកើតមាន នៅពេលដែលយើងមានការប៉ះពាល់ចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន ក្នុងលក្ខណៈស៊ីជម្រៅ ដែលមានដូចជា ពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ថា គេស្រឡាញ់យើងខ្លាំង ឬយើងបានសម្រេចគោលដៅដ៏សំខាន់មួយ។ ការនេះនាំឲ្យពួកគេសន្និដ្ឋានថា ទឹកភ្នែកនៃក្តីអំណរ…
Read article
គោលបំណងធំបំផុតនៃការបម្រើព្រះ
តែយើងរាល់គ្នាមិនមែនជាពួកអ្នក ដែលថយទៅវិញឲ្យត្រូវវិនាសនោះឡើយ គឺជាពួកអ្នកដែលមានសេចក្តីជំនឿសំរាប់ឲ្យព្រលឹងបានសង្គ្រោះវិញ។ ហេព្រើរ ១០:៣៩ ចូរយើងកុំមើលទៅការខាតបង់បណ្ដោះអាសន្ន ដែលកើតមាន ពេលយើងបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ ហើយរាថយចេញពីការទុកចិត្តព្រះបន្ទូលសន្យាដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះនោះឡើយ។ បើអ្នករាថយ នោះអ្នកមិនគ្រាន់តែខកខានមិនបានទទួលអ្វីដែលព្រះបានសន្យាប៉ុណ្ណោះទេ តែអ្នកថែមទាំងត្រូវវិនាសទៀតផង។ ¬ ស្ថាននរកកំពុងតែរង់ចាំមើលថា យើងនឹងរាថយ ឬអត់ទ្រាំក្នុងជំនឿ។ វាមិនគ្រាន់តែជាការបាត់បង់រង្វាន់បន្ថែមបន្តិចបន្តួចនោះទេ។ បទគម្ពីរហេព្រើរ ១០:៣៩ បានចែងថា “តែយើងរាល់គ្នាមិនមែនជាពួកអ្នក ដែលថយទៅវិញឲ្យត្រូវវិនាសនោះឡើយ”។ នោះជាការជំនុំជម្រះដ៏អស់កល្ប។ ដូចនេះ យើងត្រូវដាស់តឿនគ្នាទៅវិញទៅមកថា ៖ ចូរកុំរសាត់អណ្ដែតចេញពីព្រះឡើយ។ ចូរកុំស្រឡាញ់លោកិយ។ ចូរកុំគិតថា គ្មានរឿងអ្វីធំដុំនោះឡើយ។ ចូរខ្លាចផលវិបាកនៃការមិនស្រឡាញ់ព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះ ឲ្យលើសការសន្យានៃអំពើបាប។ គឺដូចបទគម្ពីរ ហេព្រើរ ៣:១៣-១៤ បានចែងថា “ចូរកំឡាចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកជារាល់ថ្ងៃវិញ ក្នុងកាលដែលនៅតែហៅថា «ថ្ងៃនេះ»នៅឡើយ ក្រែងអ្នករាល់គ្នាណាមួយមានចិត្តរឹងរូស ដោយសេចក្តីបញ្ឆោតរបស់អំពើបាប ដ្បិតបើយើងរាល់គ្នាកាន់ខ្ជាប់ តាមសេចក្តីជំនឿដើម ដរាបដល់ចុងបំផុតមែន នោះពិតជាយើងបានត្រឡប់ជាអ្នកមានចំណែកជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទហើយ”។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវផ្ដោតទៅលើតម្លៃនៃព្រះបន្ទូលសន្យា ហើយជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ចេះឲ្យតម្លៃមកលើរង្វាន់ដែលព្រះគ្រីស្ទបានបង់ថ្លៃទិញ គឺឲ្យតម្លៃលើសអ្វីៗទាំងអស់។ យើងត្រូវនិយាយទៅកាន់គ្នាទៅវិញទៅមក តាមបទគម្ពីរហេព្រើរ ១០:៣៥ ដែលបានចែងថា “កុំឲ្យបោះបង់ចោលសេចក្តីក្លាហានរបស់អ្នករាល់គ្នា…
Read article