ប្រាក់ជាអំណាចមួយ ។ យើងខំធ្វើការរកប្រាក់ សន្សំប្រាក់ ចំណាយប្រាក់ និងប្រើវាបំពេញសេចក្តីត្រូវការនៅផែនដីនេះ រួចយើងប្រាថ្នាចង់បាន ហើយចង់បានទៀតមិនចេះចប់។ ព្រះយេស៊ូបង្រៀនយើងអោយយល់ដឹង ពីប្រាក់ជាងរឿងអ្វីផ្សេងទៀត។ នោះយើងនឹងដឹងថា ទ្រង់មិនបានស្វែងរកប្រាក់ដើម្បីប្រយោជន៍ខ្លួនឯងឡើយ។
ច្បាស់ណាស់ថា ទ្រង់មិនបានបង្រៀនដើម្បីរកប្រាក់ដាក់ហោប៉ៅទ្រង់ឡើយ។ ព្រះយេស៊ូព្រមានថា ការទុកចិត្តទ្រព្យសម្បត្តិ និងប្រើវាដើម្បីអំណាចខ្លួនឯង នឹងធ្វើឲ្យរាំងស្ទះការអភិវឌ្ឍន៍ខាងវិញ្ញណជាងអ្វីផ្សេងទៀត។ ព្រះយេស៊ូនិទានរឿងអំពី«អ្នកមានឆោតល្ងង់ម្នាក់» ហើយទ្រង់អោយគេស្វែងរកសម្បត្តិសួគ៌វិញ (លូកា ១២:១៣-២១) ដោយបញ្ជាក់ថា ទ្រង់អោយនិយមន័យទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនជាងយើងគិតដល់។
តើសម្បត្តិសួគ៌មានន័យយ៉ាងដូចម្តេច? លោកប៉ូលប្រាប់ថា កុំអោយអ្នកនៅលោកីយ៍នេះអួតពីទ្រព្យគេ ដែលមិនទៀងនោះឡើយ (១ធីម៉ូថេ ៦:១៧) តែចូរបង្គាប់អោយគេធ្វើគុណ និងការល្អជាបរិបូរ ព្រមទាំងចែកទានដោយសទ្ធា ហើយប្រុងប្រយ័ត្ននឹងជួយគេផង (១ធីម៉ូថេ ៦:១៨)។
តើគួរអោយចាប់អារម្មណ៍ទេ? ព្រះជាម្ចាស់វាល់ទ្រព្យសម្បត្តិយើង ដោយគុណភាពនៃជីវិត និងការចែកទានរបស់យើង ដើម្បីអោយពរដល់អ្នកដទៃ មិនមែនដោយបទដ្ឋាននៃហិរញ្ញវត្ថុយើងឡើយ តែជាដំបូន្មានដ៏ល្អសម្រាប់អ្នកណាដែលគិតថា សន្តិសុខ និង កេរ្តិ៍ឈ្មោះយើងផ្សាភ្ជាប់ជាមួយនឹងគណនីធនាគារយើង ។ Joe Stowell
