July 2013

You are here:
គ្មានការឈឺចាប់ទៀត

សំរាប់​ចំណែក​ដែល​ល្អ​នៃ​ជីវិត​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​បាន​ចែក​រំលែក​ទស្សនៈ​វិស័យ​ នៃ​អ្នក​ដែល​តិះ​ដៀល​ព្រះ ដែល​អនុញ្ញាតិ​ឱ្យ​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់។ ខ្ញុំ​មិន​អាច​រក​ឃើញ​ផ្លូវ​ឃើញ​ថា​ពិភព​លោក​សម​ដូច​ជា​ពុល​ដូច​ការ​នេះ។ ពេល​ខ្ញុំ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​អ្នក​ដែល​ឈឺ​ចាប់​លើស​ជាង​ខ្ញុំ នោះ​ខ្ញុំ​ឆ្ងល់​ពី​ឥទ្ធិ​ពល​វា។ ការ​ឈឺ​ចាប់ គឺ​ដូច​ជា​ធ្វើ​ឱ្យ​ជំនឿ​មាំ​ក៏​ដូច​ជា​បង្កើន​ចង្ងល់។ កំហឹង​ពី​ការ​ឈឺ​ចាប់​ខ្ញុំ​បាន​រលាយ ព្រោះ​តែ​មូល​ហេតុ​មួយៈ ខ្ញុំ​បាន​មក​ស្គាល់​ព្រះ។ ទ្រង់​ឱ្យ​ខ្ញុំ​មាន​អំណរ​និង​សេចក្តី​ស្រលាញ់ និង​សុភ​មង្គល​និង​សេចក្តី​សប្បុរស។ វា​ធ្វើ​ឱ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ជំនឿ​លេច​ឡើង ជំនឿ​ដែល​រឹង​មាំ​ ដូច​ថ្ម​ដែល​គ្មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​ណា​អាច​បន្សឹក​វា​បាន។ តើ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​នៅ​ឯ​ណា ពេល​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់? គឺ​ទ្រង់​នៅ​ទីនោះ​តាំង​ពី​ដើម។ ទ្រង់​បង្កើត​ប្រពន្ធ័​ឈឺ​ចាប់ ក្នុង​កណ្តាល​ពិភព​លោក​ដែល​ធ្លាក់​ចុះ ដោយ​មាន​ត្រា​ទ្រង់។ ទ្រង់​បំផ្លាស់​ការ​ឈឺចា​ប់ ប្រើ​វា​បង្រៀន​និងព​ង្រឹ​ង​យើង ប្រសិន​បើ​យើង​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​វា​បែរ​យើង​ទៅ​ទ្រង់។ ទ្រង់​បាន​ឈឺ​ចាប់​និង​បង្ហូរ​លោហិត​ និង​ព្រះ​កន្សែង​ហើយ​រង​ទុក្ខ។ ទ្រង់​ផ្តល់​កិត្តិ​យស​ដល់​អ្នក​ដែល​រង​ទុក្ខ​ដោយ​ចែក​រំលែក​ការ​ឈឺ​ចាប់​គេ។ ប៉ុន្តែ​ថ្ងៃ​មួយ​ទ្រង់​នឹង​ប្រមូល​ទាហាន​នៃ​ស្ថាន​សួគ៌​ហើយ​ឱ្យ​គេ​ប្រឆាំង​នឹង​សត្រូវ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។ លោកិយ​នឹង​ឃើញ​រយៈ​ពេល​ចុង​ក្រោយ​នៃ​ការ​រង​ទុក្ខ​មុន​ពេល​ជ័យ​ជំនះ​ពេញ​ទី​ត្រូវ​បាន​ដង្ហែរ​មក។ នោះ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​នឹង​បង្កើត ពិភព​លោក​ថ្មី​អស្ចារ្យ​មួយ។ ហើយ​សេចក្តី​ឈឺចាប់​នឹង​គ្មាន​ទៀត​ទេ(វិវរណៈ ១៩:១១-២២:៦)។—Philip Yancey

Read article
បែដឡាំ

សារមន្ទីរ​សង្គ្រាម​រា​ចារបស់​អង់​គ្លេស ជា​ផ្ទះមួយ​ក្នុង​អគារ​នៅ​ឡុង​ដុន​ ដែ​ល​ជា​អតីត​ទីតាំង​សំរាប់​មន្ទីរ​ពេទ្យ​រាជ​បែត​ថ្លេម ជា​កន្លែង​ថែរក្សា​ជំងឺប្រសាទ។ មន្ទីរ​ពេទ្យ​នោះ​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ជា​ទូទៅ​ថា បែដឡាំ ដែល​ឥឡូវ​ក្លា​យ​ជា​ពាក្យ​ ប្រើ​ព​ណ៌នា​ភាព​រយ៉េរយៃ និង​ភាពឆ្កួត​លីលា។ វា​គឺ​គួរ​ឱ្យ​ហួស​ចិត្ត​ដែល​ថា​ សារមន្ទីរ​សង្គ្រាម​ត្រូវ​បាន​ប្រើ​ទីតាំង​ចាស់​របស់​បែដឡាំ។ ពេល​ដែល​យើង​ដើរតាម​សារ​មន្ទីរ បន្ថៃម​ទៅ​លើ​រឿង​វីរភាព​ និង​ការ​បូជា​ ក្នុង​សម័យ​សង្គ្រាម អ្នក​នឹង​ឃើញ រឿង​នៃ​កា​របំភ័យ​ឆ្នឹង​នៃ​ភាព​អមនុស្សធម៌​របស់​ភាព​ឆ្កួត​លី​លា​នៃ​មនុស្ស​ទៅ​លើ​មនុស្ស ។ ចេញ​ពី​ការ​បញ្ជា​មក​ការ​ប្រល័យ​ពូជ​សា​សន៍​ និង​ការ​បំបាត់ជន​ជាតិ​ភាគ​តិច​ ទៅ​លើ​ពួក​ហូលូកូស្ត វា​ជា​ការ​បង្ហាញ​ដ៏​អាក្រក់។ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​ពិនិត្យ​មើល​និស្ស័យ​មនុស្ស អាច​ទៅ​រក​ការ​អាក្រក់​ហើយ​ពណ៌នា​ថា ជា​អ្នក​ដែល “រីក​រាយ​នឹង​ធ្វើអាក្រក់ ហើយ​សប្បាយ​អំពើ​កំណា​ច​ជនអា​ក្រក់”(សុភាសិត២:១៤)។ ក្នុង​ពេល​កា​រនេះ​ប្រហែល​ពណ៌នា​ច្រើន​​ពីលោកិយ​ជុំវិញ​យើង អ្នក​ជឿ​តាម​ព្រះ​គ្រីស្ទ​មាន​របៀប​ថ្មី​ក្នុង​ការ​ដំណើរ​ការ​ជីវិត។ លោក​ប៉ុល​បាន​ជំរុ​ញ​យើង “កុំ​ឱ្យ​សេចក្តី​អាក្រក់​ឈ្នះ​អ្នក​ឡើយ ត្រូវ​ឱ្យ​អ្នក​ឈ្នះ​សេចក្តី​អាក្រក់​ ដោយ​សារ​សេចក្តី​ល្អ​វិញ”(រ៉ូម១២:២១)។ សកម្មភាព​ដែល​មាន​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ជា​កណ្តាល​ គឺ​ដូច​ជា​ សំដែង​កិរិយា​ល្អ នៅ​ចំពោះ​មុខ​មនុស្ស​ទាំងអស់​(ខ.១៧) បង្កើត​សន្តិភាព(ខ.១៨) និង​ធ្វើដ​ល់​សត្រូវ​យើង​ ដោយ​មេត្រី(ខ.២០) នឹង​ជះឥទ្ធិពល​ដល់​លោកិយ​សំរាប់​សេចក្តី​ល្អ។ បើ​យើង​ម្នាក់​ៗ​ត្រូវ​រស់​ ដូច​ជា​ការ​ជះ​ស្រមោល​នៃ​សេចក្តី​ស្រលាញ់​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ប្រហែល​នឹង​មាន​បែដឡាំ​តិច​ជាង​មុន។ —Bill Crowder

Read article
កត្តាដែលធ្វើឲ្យភ័យខ្លាច

ប្រសិន​បើ​អ្នក​ជា​អ្នក​គាំ​ទ្រ​ហ្សែ​កស្ពៀរ(Shakespeare) អ្នក​ដឹង​ថា តួ​ឯក​របស់​គាត់​តែងតែ​មាន​គុណ​វិបត្តិ​ដែល​ធ្ងន់​ធ្ងរ។ វា​ធ្វើ​ឱ្យ​រឿង​ល្អមើ​ល ហើយ​បង្រៀន​នូ​វ​មេរៀន​សំខាន់​ខ្លះ​។ ដូច​គ្នា​វា​ពិត​សំរាប់​វិរបុរស​ក្នុងគម្ពីរ អាប្រាហាំ។ គុណ​វិបត្តិរ​បស់​គាត់? ការ​ភ័យ​ខ្លាច។ ពីរ​ដង​ដែល​អាប្រាហាំ​បង្អោន​ទៅ​តាម​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ថា អ្នក​គ្រប់​គ្រង​នឹង​សំលាប់​កាត់​ហើយ​យក​ប្រពន្ធ​គាត់​(លោកុប្បបត្តិ១២:១១-២០ ២០:២-១៣)។ ការ​​ភ័​យ​ខ្លាច​ ព្រោះ​ជីវិតគាត់ គាត់​បាន​បញ្ឆោត​ទាំង​ផា​រ៉ោន​ និង​ស្តេច​អាប៊ីម៉ាលេក​ ដោយ​និយាយ​ថា “នាង​ជា​ប្អូន​ស្រី​ខ្ញុំ” ក្នុង​ការ​ស្វាគមន៍សំខាន់​ឱ្យ​ស្តេច​យក​នាង​សារ៉ា​ចូល​ក្នុង​ទីកន្លែង​ស្នំ(២០:២)។ ដោយ​ការខ្លា​ចកំណត់​សកម្ម​ភាព គាត់បា​ន​ដាក់​ខ្លួន​ផ្សងគ្រោះ​ថ្នាក់​ពី​ផែន​ការ​ព្រះ​ ដែល​ថា​ តាម​រយៈ​គាត់​ និង​សារ៉ា នឹង​មាន​ជាតិ​សាសន៍​ដ៏​​ធំកើត​មាន(១២:១-៣)។ ប៉ុន្តែ​ មុនយើង​វិនិច្ឆ័យ​អាប្រាហាំ យើង​គួរ​សួរ​ខ្លួន​យើង​សំណួរ​ខ្លះ។ ពេល​ខ្លាច​បាត់​បង់​ការ​ងារ តើ​យើង​សំរប​តាម​ភាព​សុចរិត​យើង​ទេ? ដោយ​ខ្លាច​គេ​ឃើញ​រ​ស់​បែប​ចាស់ តើ​យើង​នឹង​ដាក់​តំលៃ​យើង​ចោល​ចេញ​ទេ? ដោយ​ខ្លាច​គេ​ចំអក ឬ​យល់ច្រឡំ តើ​យើង​នឹ​ងព្រងើ​យ​​ការ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ និង​ធ្វើ​ឱ្យ​ភាព​អស់​កល្ប​របស់​អ្នក​នោះ​ មាន​គ្រោះថ្នា​ក់? មាន​តែ​ការ​មួយ​ដែល​យក​ឈ្នះ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​យើង គឺ​ជំនឿ​ដែល​តស៊ូ​ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន ការ​ការ​ពារ អំណាច និង​ការ​សន្យា ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។ បើ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ យើង​ធ្វើឱ្យ​ផែន​ការ​ព្រះ​សំរាប់យើង​មាន​ភាព​គ្រោះ​ថ្នាក់ ចូរ​ចង​ចាំ​ថា​ ទ្រង់​នឹង​មិន​ដែល​សុំ​អ្នក​ដែល​ទ្រង់​មិន​អាច​បញ្ចប់​បាននោះ​ទេ ទោះ​​​បី​វា​ទាម​ទារ​អន្តរាគមន៍​អស្ចារ្យ​ពី​ខាង​ទ្រង់​ក៏​ដោយ។ —Joe Stowell

Read article
ដំបង និង ដុំថ្ម

អ្នកនិពន្ធ​ទំនុក​តម្កើង​ឆ្អែត​ចំពោះ​“សេចក្តី​ចំអក​របស់មនុស្ស​ឆ្មើង​ឆ្មៃ” (ទំនុកតម្កើង ១២៣:៤) ប្រហែល​ជា​អ្នក​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ។ អ្នក​ជិត​ខាង​អ្នក អ្នក​នៅ​ការិយាល័យ ឬ​អ្នក​នៅ​បន្ទប់​រៀន​អ្នក​ ប្រហែល​ជា​មើល​ងាយដល់​ជំនឿ​ និ​​ង​ការ​ប្តេជ្ញា​ដើរ​តាម​ព្រះ​យេស៊ូវ​របស់​អ្នក។ ឈើ​និង​ថ្ម​អាច​បំបាក់​ឆ្អឹង​យើង តែ​សំដី​អាច​ធ្វើ​ឱ្យ​យើង​ដំបៅកាន់​តែ​ជ្រៅ។ នៅ​ក្នុង​អត្ថា​ធិប្បាយ​របស់​គាត់​ លើ​សៀវភៅ​ទំនុកដំកើង​នេះ លោក ឌីរែក ឃីឌនឺរ(Derek​ Kidner) បាន​ហៅ​សេចក្តី​ចំអក ថា​ជា “ដែក​ត្រជាក់”។ យើង​អាច​បញ្ជៀស​សេចក្តី​ចំអក​របស់​ពួក​ឆ្មើង​ឆ្មៃរ​ ដោយ​ក្លាយ​ដូច​គេ ឬ​យើង​អាចចាត់​ទុក​គោល​បំណង​គេ​ថា​ ជា​ភួង​កិត្ត​យស។ យើង​អាចរីក​រាយ​នូវ​អ្វី​ដែ​ល​ត្រូវ រាប់​ជា​មាន​តំលៃ​ ដែល​រង​ទុក្ខ​ ដោយអាម៉ាស់​សំរាប់​នាម​ព្រះ​យេស៊ូវ(កិច្ចការ ៥:៤១)។ វា​ប្រសើរ​ក្នុង​ភាព​អាម៉ាស់​រយៈ​ពេល​ខ្លី ជា​ជាង​បាន​ជា​ទី​ខ្ពើម ឆ្អើម​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ​(ដានីអែល ១២:២)។ យើង​មិន​ត្រូវដូច​ពួក​បញ្ឆោត​ ដោយ​បញ្ឆោត​គេ​វិញ​ឡើយ ប៉ុន្តែ ឱ្យ​ពរ​ដល់អ្នក​ដែល​បៀត​បៀន​យើង។ លោក​ប៉ុល​បាន​ប្រាប់​រំលឹក​យើងថា “ចូរសូមពរចុះ កុំ​ឱ្យ​ប្រទេច​ផ្តា​សា​ឡើយ”(រ៉ូម ១២:១៤)។ ព្រះ​អម្ចាស់​ប្រហែល​នាំ​គេ​ ឱ្យ​មាន​ជំនឿ​ និង​កែ​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​កែ​ប្រែ​រយៈ​ពេល​ អាម៉ាស់​ រយៈពេល​ខ្លី​នោះ ជា​សិរីល្អ​អស់​កល្ប​វិញ។ ចុង​ក្រោយ ដូច​ដែល​អ្នក​និពន្ធ​ទំនុ​ក​តម្កើង​ប្រាប់​យើង នោះ​យើង​ត្រូវ​​សំឡឹង​ទៅ​ឯ​ព្រះ(ទំនុកដំកើង ១២៣:២)។ ទ្រង់​យល់​ជា​ជាង​អ្នក​ណាទាំ​ង​អស់ ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ស៊ូ​ទ្រាំ​ការ​រិះ​គន់​បន្ទោស។ ទ្រង់​នឹង​បង្ហាញ​ក្តី​អាសូរ​ដល់​យើង​…

Read article
សមគ្នាឥតខ្ចោះ

វែងពេក ខ្លី​ពេក ធំ​ពេក តូច​ពេក តឹង​ពេក រលុងពេក។ ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ពណ៌​នា​ពី​សំលៀក​បំពាក់ភាគ​ច្រើន​ដែល​ខ្ញុំ​ពាក់​ល​។ រក​សំលៀក​បំពា​ក់​ដែល​សម​ស្ទើរតែ​មិន​អាច​ទៅ​រួច។ ការ​ស្វែង​រ​កព្រះ​វិហារ​ដែល​ល្អ​ឥ​ត​ខ្ជោះ​ក៏មាន​បញ្ហា​នេះ​ដែរ។ គ្រប់​ព្រះ​វិហា​រ​មាន​អ្វី​មួយ​ចំនួន​ដែល​មិន​សូវ​ត្រូវ។ អំណោយ​ទាន​មិន​បាន​ត្រូវ​គេ​ទទួល​ស្គាល់។ ទេព​កោស​ល្យ​រ​បស់​យើង​មិន​ត្រូវ​បា​នគេ​ឱ្យ​តំលៃ។ ញ្ញាណ​នៃ​ការ​ដឹង​យើង​ត្រូវ​បាន​គេយ​ល់ច្រឡំ។ អត្ត​ចរិត​ខ្លះ ជំនឿ​ខ្លះ មនុស្ស​ខ្លះ ឬ​ទំលាប់​ខ្លះ ធ្វើ​ឱ្យ​យើង​មិន​សូវ​ស្រួល។ យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ យើង​​មិ​នអាច​ចុះ​ក្នុង​ចំណោម។ យើង​ពុះពារ​រក​កន្លែង​ត្រូវ​នឹង​យើង។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា យើ​​ង​ដឹងថា​ ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ចង់​ឱ្យ​យើ​ងសំរ​បចូល​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ សាវ័ក​ប៉ុល​និយាយ​ថា “ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​បាន​ស្អាង​ឡើងក្នុង​ទ្រង់​ដែរ សំរាប់​ជា​លំនៅ​នៃ​ព្រះ​ ដោយ​នូវ​ព្រះ​វិញ្ញាណ ”​(អេភេសូរ ២៣:២២)។ អ្នកជឿ​ក្នុង​ព្រះ​វិហារ​សព្វ​ថ្ងៃ ដូច​ព្រះពន្លា​ក្នុង​សម័យ​លោក​ម៉ូសេ(និក្ខមនំ ២៦) ហើយ​ដូច​ជាព្រះ​វិហារ​ក្នុង​សម័យ​ស្តេច​សាឡូម៉ូន(១ពង្សាវដារក្សត្រ ៦:១-១៤) គឺ​ជា​ដំណាក់​រប​ស់ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​លើ​ផែន​ដី។ ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ចង់​ឱ្យ​ចូល​សំរ​បគ្នា ដើម្បី​កុំ​ឱ្យ​មាន​ការ​បែង​ចែក​ក្នុងក្រុម​ជំនុំ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។ ការ​នេះ​មាន​ន័យ​ថា យើង​ដែល​ជាប្លុក​អគារ គឺ​ត្រូវ​រួប​រួ​ម​គ្នាឱ្យ​​ស​មឥត​ខ្ចោះ​ក្នុង​គំនិត​ដូច​គ្នា និង​ក្នុង​ការ​វិនិច្ឆ័យដូ​ច​គ្នា”(១កូរិន​ថូស ១:១០)។ គ្មាន​ព្រះ​វិហា​រ​ណា​នឹង​ល្អឥត​ខ្ចោះ​ទេ ប៉ុន្តែ យើង​អាច​ធ្វើ​ការ​រួប​រួម​គ្នា​ ឱ្យឥ​ត​ខ្ចោះ។ —Julie Ackerman Link

Read article
ធ្វើឱ្យខ្ញុំទទេរ

ឱកាស​ច្នៃរ​ប្រឌិត​សែន​អាក្រក់ ខ្ញុំ​រអ៊ូ​ពេល​ខ្ញុំ​ចាក់​ប្រដាប់ចំរៀក​ក្រដាស​ចោល។ ខ្ញុំ​បាន​ដើរ​តាម​ដំបូន្មាន​ល្អ​មួយពី​ការ​ច្រៀក​ក្រដាស​ឯកសារ​ផ្ទាល់​ខ្លួន ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ធ្វើប្រដាប់​ចំរៀក​ទទេរ ដោយ​មិន​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​ចំរៀក​ក្រដាស​បាស់​វាល​លើ​កំរាល! ថ្ងៃ​មួយ ពេល​​ខ្ញុំ​ចាក់​ប្រដាប់​ចំរៀ​ក​ក្រដាស​ឱ្យ​ទទេរ ខ្ញុំ​ប្រកែក​ថា​ ខ្ញុំ​គួរ​តែ​ខ្វល់​ ព្រោះ​ថា​វា​គ្រាន់​តែ​ពាក់​កណ្តាល​ពេញ។ ប៉ុន្តែ​ ពេល​ខ្ញុំ​បើក​ថង់​ផ្លា​ស្ទិច​តូច​មួយ​ពី​ខាងលើ​ហើយ​ក្រឡាប់​វា​ចុះ ខ្ញុំ​សប្បាយ​ព្រោះ​ឃើញ​ក្រដាស​ធំ​ឥត​ជ្រុះ​លើ​កំរាល។ កំហុស​មក​ពី​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​រង់​ចាំ​រហូត​ដល់ប្រដាប់​ដាក់​ឡើង​ពេញ​ មុន​ចាក់​វា​ចេញ! នៅពេ​ល​យើង អនុញ្ញាតិ​ឱ្យ​បាប​បំពេញ​ចិត្ត វានឹងពោរពេញនៅ​ក្នុង​ជីវិតយើង​។ ក្នុង​លូកា​៦:៤៥​និយាយ​ថា មនុស្ស​អាក្រក់​​​ក៏​​យកសេចក្តី​អាក្រក់ ចេញ​ពី​កំណប់​អាក្រក់​ក្នុង​ចិត្តខ្លួន​ដែរ។ ដ្បិត​ យើង​ពោល​បញ្ចោញ​សេចក្តី​បរិបូរ​ដែល​នៅក្នុង​ចិត្ត​ជា​និច្ច។ តើ​អ្វី​នឹង​កើត​ឡើង​ ពេល​យើង​ត្រូវ​ចាក់​ចោល​សំរា​ម​នៃ​អំពើ​បាប​ ចេញ​ពី​ចិត្ត​យើង មុន​ពេល​ឱ្យ​វាចាប់​ផ្តើម​មាន​អន្តរ​អំពើ​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ? ដើម្បី​បំបាត់​ភាព​​ល្វីង​ជូរ​ចត់ អំណួត​ដ៏​រឹ​ងក្បាល កប់ក្នុង​កំហឹង?(អេភេសូរ៤:២៦-៣២)។ យ៉ូហាន​ខ្សែ​ទី​​មួយ ១:៩ រំលឹកយើងថា “បើ​យើង​លន់​តួ​បាប​វិញ យក​សំរា​ម​ ។ អ្នក​នឹង​ខ្ញុំ​មិន​មែន​ដូច្នោះ​ឡើយ! —Cindy Hess Kasper

Read article
ចំនុចហួសព្រំដែន

នៅក្នុង​កីឡា​វាយ​កូន​គោល កន្លែង​សំគា​ល់គ្រាប់ ​ហួស​ព្រំដែន ធ្វើ​ឡើង​ពេល​កូន​គោល​ចេញ​ពី​ទីលាន។ បើ​កូន​គោល​រប​ស់​អ្នក​លេង​ម្នាក់​ចេញ នោះ​នឹង​ពិន័យ​ ដោយ​មិន​ឱ្យ​វាយ​មួយ​។ ព្យាការី​យេរេមា​បាន​បំរាម ​រាជា​ណាចក្រ​យូដា​ខាង​ត្បូង ពី​ការ​បដិសេដ​ចេញ​ពី​ព្រំដែន​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ សំរាប់​ពួក​គេ។ គាត់និ​យាយ​ថា​ “ទោះ​ជា​សមុទ្រក៏​ដឹង​ថា​ខ្សាច់​លើ​ជ្រាំង​ជា​កន្លែង​ហួស​ព្រំដែន គង់​តែ​នឹងហូរ​រំល​ងមិន​បាន​ដែរ” យេរេមា៥:២២)។ តែ​រាស្ត្រ​ព្រះជា​ម្ចាស់​ចិត្ត​រឹង​ទទឹង​ និង​បះ​បោរ (ខ.២)។ គ្មាន​កោត​ខ្លាច​ដល់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ដែល​បាន​ឱ្យ​គេ​នូវ​ទឹក​ភ្លៀង​សំរាប់​ដំណាំ​គេ(ខ.២៤)។ ពួក​គេ​ចំរើន​ខាង​ឆបោក (ខ.២៧) ហើយ​ព្រងើយ​កន្តើយ​នឹ​ង​ការ​អង្វ​រ​នៃ​អ្នក​ទន់​ទាប (ខ.២៨)។ ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​បាន​ឲ្យ​ព្រំដែន​នៃ​សីលធម៌ ក្នុង​ព្រះ​បនូល​ទ្រង់​សំរាប់​យើង​រស់​នៅ។ ទ្រង់​ប្រទាន​វា​មក​មិន​មែន​ធ្វើ​ឱ្យ​យើងរសាយ តែ​ដើម្បី​ឱ្យ​យើង​ដែល​កាន់​តាម យើង​នឹង​សប្បាយនឹង​ព្រះ​ពរ​ទ្រង់។ ដាវីឌ​សរសេរ​ថាៈ ឱ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​អើយ ទូល​បង្គំ​ដឹង​ហើយ​ថា អស់​ទាំង​ខ​ច្បាប់​របស់​ទ្រង់​សុទ្ធ​តែសុចរិត (ទំនុក តម្កើង ១១៩:៧៥)។ ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​បាន​ប្រាប់អ៊ីស្រាអែល តាម​រយៈ​ម៉ូ​សេ​ថា អញ​បាន​ដាក់​សំញែង​ទាំងជីវិត និង​សេចក្តី​​ស្លាប់ ទាំង​ព្រះ​ពរ​នឹង​សេចក្តី​បណ្តា​សា​រ​ នៅមុខ​ឯង​រាល់​គ្នា ដូច្នេះ​ចូរ​រើស​យក​ជីវិត​ចុះ (ចោទិយកថា ៣០:១៩)។ កុំល្បង​ល​ព្រំដែន​ព្រះហើយ​អញ្ជើញ​ការ​កែ​តម្រូវ​រប​ស់​ទ្រង់។ ចូរ​សំរេច​ចិត្ត​ ដោយ​ឈ្លាស​វៃ​ ដើម្បី​រស់​ជា​មួយ​ព្រំ​ដែន​ទ្រង់​តាម​ព្រះ​បន្ទូល។ —C. P. Hia

Read article
មើលមនុស្ស ពីខាងក្នុង

នៅថ្ងៃ​ទី​១ កុម្ភៈ ១៩៦០ សិស្ស​បួន​នាក់​ មក​ពី​មហាវិទ្យា​ល័យ ដែល​សុទ្ធ​ស្បែក​ខ្មៅ​ចុះ​នៅ​កន្លែងអាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់​ សំរាប់​តែ​ពួក​ស្បែក​សនៅ​ការ៉ូលីណា​ខាងជើង អាមេរិច។ ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​គេ​ឈ្មោះ​ហ្វ្រែនគ្លីន ម៉ាកខេន(Franklin McCain) ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​ស្ត្រី​ស្បែក​ស​ចាស់​ម្នាក់អង្គុយ​ជិត​មើល​មក​ពួក​គេ។ គាត់​ប្រាកដ​ក្នុង​ចិត្តថា​ គាត់​គិត​មិន​ល្អចំ​ពោះគេ​ ហើយ​ការ​ប្រឆាំង​លើ​ការ​ដាក់​ឱ្យនៅ​ដោយ​ឡែក​របស់​ពួក​គេ។ ប៉ុន្មាន​នា​ទី​ក្រោយ​មក គាត់​ដើរ​ទៅ​ពួក​គេ ដាក់​ដៃ​លើ​ស្មា​ពួក​គេ ហើយ​និយា​យ​ថា “ ក្មេង​ប្រុស​ៗ ខ្ញុំ​មាន​មោទន​ភាព​លើ​អ្នក”។ រំលឹក​ពី​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​នោះ​ ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក​តាម​វិទ្យុ​ជាតិ​សាធារណ ម៉ាក្ស​និយាយ​ថា​គាត់​រៀន​ពីការ​ដែល​មិន​ដែល​កើត​ឡើង​ទៅកាន់​អ្នក​គ្រប់​គ្នា តាម​ស្តេរេអូ។ ជំនួស​មក​វិញ គាត់​គួរ​ឈប់ដើម្បី​គិត​ពី​អ្នក​ដទៃ​ ហើយ​រក​ឱកាស​និយា​យ​ទៅ​កាន់​គេ។ ព្រះ​វិហារ​សត​វត្ស​ទីមួយ ដូច​យើង​សព្វ​ថ្ងៃ គឺ​បែក​បាក់​ដោយការ​បែង​ចែក​ ផ្អែក​លើជា​តិសាសន៍ ភាសា និង​វប្បធម៌។ លោក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ទៅ​កាន់​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ក្នុងក្រុង​កូរិន​ថូស ដើម្បី​ជួយ​ពួក​គេ​ ឲ្យ​ឆ្លើយ​តប​ទៅ​អ្នក​ដែលខ្វល់​ខ្វាយ ដែល​សម្បក​ក្រៅ​ជា​ជាង​អ្វី​ដែល​ចេញ​ពី​ចិត្ត ២​កូរិនថូស ៥:១២)។ ពីព្រោះ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​សុគត​សំរាប់​ទាំង​អស់ លោក​ប៉ុល​និយាយ​ថា បាន​ជា​ពី​នេះ​ទៅមុ​ខ យើង​ខ្ញុំ​មិន​ស្គាល់​អ្នក​ណា​ខាង​ឯ​សាច់​ឈាម​ទៀត​ទេ ខ.១៦)។ សូម​ឲ្យ​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​មើល​ឲ្យ​ជិត​ ឲ្យ​ឃើ​ញ​មនុស្ស​ពី​ខា​ង​ក្នុង ព្រោះ​គ្រប់​គ្នា​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ ដោយ​មាន​សណ្ឋាន​ដូច​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ហើយ​អាច​ក្លាយ​ជា​ការ​បង្កើត​ថ្មី​ក្នុង​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ —David McCasland

Read article
ប៉ុល វ័យចាស់

ការធ្វើ​ខួប​កំណើត​លើក​ទី​៦០​របស់​ខ្ញុំ ពិត​ផ្លាស់​ការ​គិត​ពី​ជីវិត​របស់​ខ្ញុំៈ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​គិត​ថា​មនុស្សពេល​ដល់​អាយុ​៦០​គឺ​ចាស់​ហើយ ។ នោះ​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​រាប់ចំនួន​ឆ្នាំ​ដែល​ខ្ញុំអា​ច​ធ្វើការ ខ្ញុំ​ប្រហែល​មាន​១០​ទៀត។ ខ្ញុំចេះ​ឈ្លក់​នឹង​ការ​គិត​នេះ រហូត​ដល់​ខ្ញុំចង​ចាំអ្ន​ក​ធ្វើ​ជា​មួយម្នាក់​ដែល​ពូកែ​ធ្វើ​ការ​ ហើយ​មាន​អាយុ​៨៥​ឆ្នាំ​ហើយ។ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​រក​គាត់​ហើយ សួរ​តើ​ជិវិ​ត​នឹ​ង​ទៅ​ជា​យ៉ាង​ម៉េចបន្ទាប់​ពី​អាយុ​៦០។ គាត់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ពី​ឱកាស​ព័ន្ធ​កិច្ច​ដែល​អស្ចារ្យ ​មួយ​ចំនួន ដែល​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​បាន​ឲ្យ​គាត់​លើស​ជាង​២៥​ឆ្នាំហើយ។ លោក​សាវ​ក​ប៉ុល សំដៅ​ទៅ​ខ្លួន​លោក​ថា​មាន​អាយុច្រើន ក្នុង​ភីលេម៉ូន១:៩…….ជា​អ្នក​មាន​វ័យ​ចាស់​ហើយ….. ជំនួស​កូន​ខ្ញុំ គឺ​ឈ្មោះ​អូនេស៊ីម​នេះ(ខ.៩-១០)។ លោកប៉ុល​កំពុង​សុំ​ភីលេម៉ូន ឲ្យ​ទទួល​អ្នក​បំរើ​ដែល​រត់​ចេញ​ពី​គាត់វិញ​គឺ​អូនេស៊ីម។ អ្នក​សិក្សា​ខ្លះ​ជឿ​ថា​ លោក​ប៉ុល​មាន​អាយុប្រហែល​សែ​សិប​ឆ្នាំ​ក្រាស់ ឬ​ហាសិប​ឆ្នាំ​ស្តើង​ ពេល​ដែល​កាត់​សរសេ​រ​សៀវភៅ​នេះ ហើយ​ប្រាកដ​ជា​មិន​មែន​ជា​ប្រជាជន​វ័យ​កណ្តាល​ដូច​ស្តង់​ដារ​ឥឡូវ។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា ការ​សង្ឃឹ​ម​រស់​ក្នុង​សម័យ​នោះ​ គឺ​ខ្លី​ជាង។ តែ​ទោះ​បី​អា​យុច្រើន តែ​លោក​ប៉ុល​នៅ​តែ​បន្ត​បំរើ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ សំរាប់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ទៀត។ ក្នុង​ពេល​ដែល​យើង​ប្រហែល​ជួបនឹង​ការ​កំណត់​ខាង​ឯ​រូប​កាយ​ ឬ​ផ្នែក​ផ្សេង​ទៀត តើ​នឹង​មាន​បញ្ហា​អ្វី​បើ​យើង​បន្ត​ធ្វើ​អ្វី​ ដែល​យើងអាច​សំរាប់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ រហូត​ដល់​ពេល​ដែល​ទ្រង់​ត្រាស់​ហៅ​យើ​ង​ឱ្យ​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ។ —Dennis Fisher

Read article
របៀបចាស់

ខណៈដែល​យើង​បោះ​ពួយ​ចូល​មក​ក្នុងសតវត្ស​ថ្មី​នេះ យើង​ឃើញ​មានការ​កើន​ឡើង​នៃ​ស្តង់​ដារ​ ដែល​មនុស្ស​សួរ​ ដោយ​គោរព​តាំងពី​យូរ​យារ​មក​ហើយ។ នេះ​ត្រូវ​បាន​ពណ៌នា​យ៉ាង​លំអិត​ថ្មីដោយ​តារា​ប្រជាប្រិយ​ក្មេង​ៗ​ ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់​ អះ​អាង​ជំនឿ​ក្នុងព្រះ​គ្រីស្ទ។ នៅ​ពេល​កំពុង​ពិភាក្សា​លើ​ស្តង់​ដារ​សំរាប់​ការ​បិទបាំង​ខ្លួន​ ដោយ​របៀប​ស្លៀក​ពាក់ នាង​បន្ថយ​ការ​រិះ​គន់​លើការ​ស្លៀក​ពាក់​ដែល​ផុត​លើ​ផុត​ក្រោម​ នាង​ថា“នោះ​តាមបែប​ចាស់​”។ នាង​គឺ​ទាំង​ត្រូវ​និង​ខុស។ ក្នុង​ន័យ​មួយ នាង​គឺ​ត្រូវ។ ស្តង់​ដារ​នៃ​ការ​ស្លៀក​ពាក់​គ្រីស្ទាន​គឺ “បែប​ចាស់”។​ វា​ត្រូវ​បាន​សរសេ​រ​ចុះ​ជាង​២០០០​ឆ្នាំ​មក​ហើយ។ ប៉ុន្តែ​អាកប្បកិរិយា​នាង​ប្រាប់​ថា​ស្តង់​ដារ​បុរាណ​អាច​ថា​ខុស។ តែ​ក្នុង​ន័យដែល​ពិត​មួយ គោលការណ៍​​ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​មែន​ចាស់​ឡើយ​ គឺគ្មាន​ពេល​វេលា​កំណត់​ទេ។ ទោះ​បី​សរសេរ​យូរ​ហើយ​តែ​នៅតែ​ថ្មី​និង​អាច​អនុវត្ត​បាន។ ទាក់​ទង​នឹង​សំណួរ​នៃ​ការ​បិទបាំង​កាយ ព្រះ​គម្ពីរ​និយាយ​ថា​ពួក​ស្រី​ៗ​ “គួរ​តែ​ងខ្លួន​តាមបែប​គួរ​សម” (១ធីម៉ូថេ២:៩) វា​នៅ​តែ​ពិត​សព្វ​ថ្ងៃ​ ដែល​ថាយើង​មិន​គួរ​ស្លៀក​ពាក់​ ដើម្បី​ទាក់​ទាញ​ចំណាប់​អារម្មណ៍​នោះ​ទេ។ គោល​ការណ៏​ជា​ទូទៅ​មួយ​គឺ​“កុំ​ឱ្យ​ត្រាប់​តាមសម័យ​នេះ​ឡើយ​ ចូរ​ឱ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ផ្លាស់​ប្រែ​វិញ”(រ៉ូម១២:២) ជា​បញ្ជា​ឆ្នាំ​២០១១​ដែលអាច​នាំ​ទៅ​ដល់​សំណួរ​ ពី​របៀប​នៃ​ការ​ស្លៀក​ពាក់។ ដូច្នេះ​ ទោះ​យើង​ជា​តារា​ប្រជា​ប្រិយ​ឬ​ជា​អ្នក​អង្គុយ​មើល​ក្មេង កុំ​ខ្វល់​នឹង​ពាក្យ “បែប​ចាស់” ប្រសិន​យើ​ងធ្វើ​នោះ​គឺ​តាម​ព្រះ​គម្ពីរ។ —Dave Branon

Read article