ពីព្រលឹមថ្ងៃទី 21ខែធ្នូ ឆ្នាំ 2010 មានច័ន្ទគ្រាសពេញតួនៅក្នុងរដូវរងារ ហើយខ្ញុំជាមនុស្សម្នាក់បានឃើញព្រឹត្តិការណ៍នេះផ្ទាល់ភ្នែក ដែលព្រឹត្តិការណ៍នេះធ្លាប់បានកើតឡើងម្តងដែរ កាលពីឆ្នាំ1638។ ស្រមោលងងឹតនៃផែនដីខិតចូលមកបន្តិចម្តងៗ ហើយបានឈប់ទ្រឹងបាំងពន្លឺខែពេញវង្ស ក៏បានបង្កើតជាពន្លឺក្រហមស្រគាំឡើង។ វាជាព្រឹត្តិការណ៍គួរឱ្យកត់សម្គាល់ និងស្រស់ស្អាតណាស់។ យ៉ាងណាម៉ិញ ហេតុការណ៍នេះបានរំលឹកខ្ញុំថា ភាពងងឹតដែលមើលឃើញនេះ ជាផ្នែកមួយនៃស្នាមព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានបង្កើតមក រីឯភាពងងឹតខាងឯវិញ្ញាណវិញ គឺមិនមែនទេ។
លោក ស្គូតធីស ជាគ្រូគង្វាលនៅអាឡិកសាន់ឌឺ ម៉ាកឡារ៉ែន (Scottish pastor Alexander MacLaren) បាននិយាយថា “អស់អ្នកណាបានច្រានចោល មិនទទួលយកពន្លឺគឺជាឪពុកនៃសេចក្តីងងឹតសូន្យសុង រីឯអស់អ្នកណាដែលមានពន្លឺហើយ តែមិនបានទុកចិត្តនឹងពន្លឺនោះប្រៀបដូចជាដុំពពកខ្មៅងងឹតយ៉ាងក្រាស រុំព័ទ្ឋជុំវិញខ្លួនអ្នកនោះ រកមើលអ្វីមិនយល់សោះ”។ ព្រះយេស៊ូវបានរៀបរាប់ពីការរូបកាយនេះ ដើម្បីនាំឱ្យស្គាល់ពីចិត្ត និងគំនិតខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណ ដែលបានបាត់ពន្លឺទៅដោយទ្រង់មានបន្ទូលថា “ដូច្នេះ បើពន្លឺដែលនៅក្នុងខ្លួនអ្នកជាសេចក្តីងងឹតហើយ ចុះសេចក្តីងងឹតនោះបានជាខ្លាំងអម្បាលម៉ានទៅហ្ន៎!”(ម៉ាថាយ 6:23)។
ចូរបើកទ្វារចិត្តថ្វាយព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទ្រង់យាងចូលមកបញ្ចប់ភាពងងឹតរបស់យើងរាល់គ្នា ដែលជាការស្នើរសុំយ៉ាងអស្ចារ្យនៅថ្ងៃបុណ្យណូអែលនេះ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា “ចូរអ្នករាល់គ្នាជឿដល់ពន្លឺ កំពុងដែលនៅមាននៅឡើយចុះ ដើម្បីឱ្យបានធ្វើជាកូនពន្លឺ …ខ្ញុំបានមកក្នុងលោកីយជាពន្លឺភ្លឺ ដើម្បីកុំឱ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ នៅក្នុងសេចក្តីងងឹតឡើយ”(យ៉ូហាន 12:36,46)។
ច្រកចេញពីភាពងងឹតខាងឯវិញ្ញាណ គឺត្រូវដើរនៅក្នុងពន្លឺជាមួយព្រះអម្ចាស់។ —David McCasland
