វិចិត្រករដែលជំនាញខាងគូរូបត្លុក បានដំឡើងជើងទ្រសម្រាប់គូរូប នៅទីសាធារណៈ ហើយគូររូបភាពរបស់អ្នក ដែលព្រមបង់ថ្លៃដ៏តិចតួច សម្រាប់ឲ្យគាត់គូរូបរបស់ពួកគេ ក្នុងផ្ទាំងគំនូរដែលមានលក្ខណៈត្លុកនោះ។ គំនូររបស់ពួកគេបានធ្វើឲ្យយើងសើចសប្បាយ ព្រោះពួកគេគូរបន្ថែមពីលើផ្នែកណាមួយ ឬផ្នែកជាច្រើន នៃរូបពិតរបស់យើង តាមរបៀបម្យ៉ាង ដែលធ្វើឲ្យយើងនៅតែអាចមើលដឹងថា នោះជារូបភាពយើង ដែលមានលក្ខណៈគួរឲ្យចង់សើច។
យ៉ាងណាមិញ គេមិនត្រូវគូរូបបន្ថែមពីលើរូបភាពរបស់ព្រះ ដើម្បីកម្សាន្តសប្បាយឡើយ។ ការនិយាយបំផ្លើស អំពីលក្ខណៈសម្បត្តិណាមួយរបស់ទ្រង់ នាំឲ្យអ្នកដទៃយល់ច្រឡំអំពីទ្រង់ ហើយគេងាយនឹងបដិសេធការបំភ្លើសនោះ។ ការនិយាយបំផ្លើសអំពីព្រះ គឺមិនអាចយកជាការបានទេ គឺមិនខុសពីការគូររូបត្លុកឡើយ។ អ្នកណាដែលយល់ថា ព្រះគ្រាន់តែជាចៅក្រម ដែលកំពុងមានសេចក្តីក្រោធ និងការបង្គាប់បញ្ជា អ្នកនោះងាយនឹងត្រូវបានគេនាំឲ្យឈប់គិតដូចនោះ ដោយនិយាយសង្កត់ធ្ងន់អំពីសេចក្តីមេត្តាកុរណារបស់ទ្រង់វិញ។ អ្នកដែលយល់ថា ព្រះជាជីតាម្នាក់ ដែលមានចិត្តសប្បុរស នឹងលែងយល់ដូចនោះ ពេលខ្លួនជួបរឿងអយុត្តិ ធម៌។ អ្នកណាដែលយល់ថា ព្រះគឺជាគំនិតដ៏ឆ្លាតវ័យ ជាជាងយល់ថា ទ្រង់ជាព្រះដ៏រស់ ដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ អ្នកនោះនឹងយល់ថា មានទស្សនៈផ្សេងទៀតដែលល្អជាងទ្រង់ នៅពេលណាមួយជាមិនខាន។ អ្នកណាដែលយល់ថាព្រះជាមិត្តល្អបំផុត ជាញឹកញាប់ អ្នកនោះនឹងងាកចេញពីទ្រង់ ពេលដែលខ្លួនរកបានមិត្តភ័ក្រជាមនុស្ស ដែលខ្លួនយល់ថា គួរឲ្យចូលចិត្តជាង។
ព្រះទ្រង់បានប្រកាសថា ទ្រង់មានព្រះទ័យមេត្តាករុណា និងប្រកបដោយព្រះគុណ តែទ្រង់ក៏មានយុត្តិធម៌ ក្នុងការជំនុំជម្រះមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តខុសផងដែរ(និក្ខមនំ ៣៤:៦-៧)។ ពេលដែលយើងប្រើសេចក្តីជំនឿរបស់យើង ដោយការប្រព្រឹត្ត យើងចាំបាច់ត្រូវជៀសវាងការគិតថា ព្រះទ្រង់មានតែលក្ខណៈសម្បត្តិដែលយើងចូលចិត្តនោះឡើយ។ យើងត្រូវថ្វាយបង្គំព្រះទាំងស្រុង គឺមិនមែនថ្វាយបង្គំតែលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ទ្រង់ ដែលយើងចូលចិត្តនោះឡើយ។ - Julie Ackerman Link
