កាលនៅពីក្មេង អ្នកដែលជិតស្និទ្ធនឹងខ្ញុំ បានយល់ថា ពួកគេអាចលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យធ្វើអ្វីមួយ ឲ្យបានកាន់តែល្អជាងមុន ដោយសួរខ្ញុំឲ្យបានញឹកញាប់ថា “ហេតុអ្វីបានជាឯងល្ងង់យ៉ាងនេះ?” ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ពាក្យនេះមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងណាមកលើខ្ញុំ ពេលដែលខ្ញុំចូលដល់វ័យជំទង់ ហើយឮមនុស្សម្នាក់និយាយពីក្រោយខ្នងខ្ញុំថា “ល្ងង់មែន!” គ្រាន់តែបានឮពាក្យនេះភ្លាម ខ្ញុំក៏ប្រញាប់ងាកមើលក្រោយ ដោយស្មានថា គេកំពុងតែនិយាយមកកាន់ខ្ញុំទេ។
ពេលខ្ញុំបានទទួលព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះអម្ចាស់ និងព្រះសង្គ្រោះ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ដោយសារព្រះបានបង្កើតខ្ញុំ ឲ្យចំ នឹងរូបអង្គទ្រង់(លោកុប្បត្តិ ១:២៧) នោះខ្ញុំមិនមែនជា មនុស្សល្ងីល្ងើទេ តែ “ខ្ញុំត្រូវបានទ្រង់បង្កើតមក តាមរបៀបដ៏ អស្ចារ្យ និងគួរឲ្យស្ងែងខ្លាច”(ទំនុកតម្កើង ១៣៩:១៤)។
ស្តេចដាវីឌទ្រង់ជាអ្នកនិពន្ធបទទំនុកតម្កើង ដែលបានពិពណ៌នាអំពីរបៀប ដែលព្រះបានស្គាល់យើងម្នាក់ៗយ៉ាងជាក់ច្បាស់ គឺក្នុងទំនុកបទដែលចែងថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទ្រង់បានពិនិត្យមើល ហើយបានស្គាល់ទូលបង្គំផង ទ្រង់ជ្រាបការដែលទូលបង្គំអង្គុយចុះ និងការដែលទូលបង្គំក្រោកឡើងផង ទ្រង់ក៏យល់គំនិតរបស់ទូលបង្គំពីចំងាយដែរ ទ្រង់ពិនិត្យពិចារណាផ្លូវច្រក និងទីដេករបស់ទូលបង្គំ ក៏ស្គាល់អស់ទាំងផ្លូវប្រព្រឹត្តរបស់ទូលបង្គំដែរ”(ខ.១-៣)។
យើងមិនគ្រាន់តែត្រូវបានព្រះបង្កើតមក តាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងថែមទាំងអាចផ្សះផ្សារជាមួយព្រះ តាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យផងដែរ ដើម្បីឲ្យមានទំនាក់ទំនងដ៏ត្រឹមត្រូវជា មួយទ្រង់ឡើងវិញ តាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅលើឈើឆ្កាង។ “បានជាបើអ្នកណានៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ នោះឈ្មោះថាបានកើតជាថ្មីហើយ … គ្រប់ទាំងអស់ក៏មកពីព្រះ ដែលទ្រង់បានផ្សះផ្សាយើងនឹងព្រះអង្គទ្រង់ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបានប្រទានការងារផ្សះផ្សានោះ មកយើងខ្ញុំដែរ”(២កូរិនថូស ៥:១៧-១៨)។-Albert Lee
