បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់ការសិក្សា នៅឯវិទ្យាល័យ លោកដារែល ប្លីហ្សាត(Darrell Blizzard) បានចាកចេញពីមណ្ឌលកុមារកំព្រា ដែលជាកន្លែងដែលខ្លួនបានធំធាត់ ដើម្បីទៅចូលបម្រើ ក្នុងជួរទ័ពអាកាសរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនៅសម័យសង្គ្រាម។ ពេលដែលសង្គ្រាមលោកលើកទី២ឈានចូលដល់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ មិនយូរប៉ុន្មាន គេក៏បានឲ្យគាត់ទទួលបន្ទុក ដែលតាមធម្មតា ជាភារៈកិច្ចរបស់មនុស្ស ដែលមានវ័យចំណាស់ជាងគាត់ និងមានបទពិសោធន៍ច្រើនជាង។ នៅឆ្នាំបន្ទាប់ គាត់ក៏បាននិយាយទៅកាន់អ្នកយកពត៌មានថា ការភ្ជួរដីដោយប្រើសត្វលាម្តងបួន ឲ្យអូសនង្គ័ល គឺជាការភ្ជួរដីដ៏ពិបាកបំផុតដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់ជួបពីមុន តែការបើកបរយន្តហោះ B-17 មានការពិបាកជាងនោះទៅទៀត ព្រោះ “យើងរាល់គ្នា គ្រាន់តែជាក្មេង ដែលបើកយន្តហោះនោះប៉ុណ្ណោះ”។
យ៉ាងណាមិញ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីមនុស្សជាច្រើន ដែលបានដើរតាមព្រះ ដោយចិត្តក្លាហាន ក្នុងកាលដែលខ្លួននៅមានវ័យក្មេងនៅឡើយ។ ពេលដែលអ្នកដឹកនាំខាងវិញ្ញាណកំពុងមានបញ្ហាពុករលួយ “សាំយូអែល ជាក្មេងតូចនោះ ក៏តែងពាក់អេផូឌធ្វើពីសំពត់ខ្លូតទេស ដើម្បីសំរេចការងារនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា”(១សាំយ៉ូអែល ២:១៨) ចំណែកឯដាវីឌវិញ គាត់បានទៅតតាំងនឹងកូលីយ៉ាត ទោះបីជាស្តេចសូលមានបន្ទូលថា “ឯងនឹងចេញទៅតយុទ្ធនឹងសាសន៍ភីលីស្ទីននោះមិនបានទេ ដ្បិតឯងនៅក្មេងណាស់”(១៧:៣៣) ម្យ៉ាងវិញទៀត នាងម៉ារា ដែលជាមាតានៃព្រះយេស៊ូវ នាងក៏មានវ័យក្មេងដែរ ពេលដែលទេវតាមកប្រាប់ថា នាងនឹងប្រសូត្របានព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។ នាងបានឆ្លើយតបទៅការប្រកាស របស់ទេវតា ដោយពាក្យថា “សូមឲ្យបានសម្រេចដូចពាក្យលោកចុះ”(លូកា ១:៣៨)។ ជាងនេះទៅទៀត សាវ័កប៉ុលក៏បានប្រាប់លោកធីម៉ូថេ ដែលជាគ្រូគង្វាលវ័យក្មេងថា “កុំឲ្យអ្នកណាមើលងាយអ្នក ដោយព្រោះនៅក្មេងនោះឡើយ ចូរធ្វើជាគំរូដល់ពួកអ្នកជឿ”(១ធីម៉ូថេ ៤:១២)។
ព្រះទ្រង់បានឲ្យតម្លៃមនុស្សម្នាក់ៗ នៅក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ទ្រង់។ មនុស្សវ័យក្មេងអាចមានចិត្តក្លាហាន ដោយសេចក្តីជំនឿ និងកម្លាំងដែលទ្រង់ប្រទាន ខណៈពេលដែលអ្នកចាស់ទុំអាចលើកទឹកចិត្ត អ្នកដែល“នៅក្មេង”។—David McCasland
