2014

You are here:
សៀវភៅនៃធម្មជាតិ

លោក​ចន មួរ(John Muir, ១៨៣៨-១៩១៤) គឺ​ជា​ជន​ជាតិ​ស្កត់ សញ្ជាតិ​អាមេរិក ដែល​ត្រូវ​បាន​យក​មក​ចិញ្ចឹម ដោយ​បុរស​ម្នាក់ ​ដែល​ជា​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ ដែល​ឲ្យ​តម្លៃ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ទៅ​លើ​ការ​ចង​ចាំ​បទ​គម្ពីរ។ ពេលលោក​ចន​ទើប​មាន​វ័យ​ជំទង់ គេ​ជឿ​ថា គាត់​អាច​សូត្រ​ខគ​ម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី​ទាំងអ​ស់ និង​ខ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់​មួយ​ផ្នែក​ធំ តាម​ការ​ចង​ចាំរ​បស់​គាត់។ ក្នុង​នាម​ជា​យុវជ​នម្នាក់ លោក​មួរ​បាន​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ខ្លាំង​ ចំពោះ​ស្នា​ព្រះ​ហស្ថ​របស់​ព្រះ​ ហើយ​បាន​យល់​ថា ស្នា​ព្រះ​ហស្ថ​​របស់​ព្រះ គឺ​ជា​ប្រភព​នៃ​ការ​យល់​ដឹង​អំពី​ព្រះ។ ទស្សន​វិទូ ដេននីស វីលាម(Dennis Williams) បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា លោក​មួរ​បាន​ហៅ ស្នា​ព្រះ​ហស្ថ​រ​បស់​ព្រះ​ថា “សៀវភៅ​នៃ​ធម្មជាតិ”។ ខណៈ​ពេល​ដែល​លោក​កំពុង​ធ្វើ​ការ​រុក​រក​ នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​ភ្នំ គាត់​ក៏​មាន​លទ្ធភាព​សិក្សា​អំពី​រុក្ខ​ជាតិ និង​សត្វ នៅ​ក្នុង​បរិស្ថាន​មួយ ដែល “កើត​ចេញ​ពី​ព្រះ​ហស្ថ​ព្រះ​ដោយ​ផ្ទាល់ ហើយ​មិន​ទាន់​មាន​ភាព​ពុក​រលួយ ដោយ​សារ​អារ្យធម៌ និង​ការ​ផ្សាំង​របស់​មនុស្ស”។​ លោក​មួរ​បាន​បន្ត​ដឹក​នាំ​ចលនា​អភិរក្ស​ព្រៃ​ឈើ ហើយ​គាត់​មាន​តួនាទី​យ៉ាង​សំខាន់ នៅ​ក្នុង​ការ​បង្កើត​សួន​ឧទ្យាន​ជា​ច្រើន​នៅ​អាមេរិក ដែល​រួម​មាន ឧទ្យាន​យ៉ូសេម៉ាយត៍(Yosemite) សេក្វ័រអា(Sequoia) និង​ម៉ោន រេនា(Mount Rainier)ជាដើម។ ដើម្បី​ការពារ​ផល​ប្រយោជន៍​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​កុមារ និ​ង​យុវជន យើង​គួរ​តែ​ផ្តោត​ទៅ​លើ​ព្រះ​គម្ពីរ​ ជាបឋម។ ប៉ុន្តែ យើង​ក៏​អាច​នាំ​ពួក​គេ ចេញ​ក្រៅផ្ទះ…

Read article
ជីវិតនីមួយៗ ជាអំណោយ

ស្រី​ក្រមុំ​ម្នាក់​បាន​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ ដោយ​មិន​បាន​រៀប​ការ។ ទោះ​បី​ជា​នាង​កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​សង្គម ដែល​មិន​បាន​ឲ្យ​តម្លៃ​ខ្ពស់ ដល់​កូន​ដែល​មិន​ទាន់​កើត​ក៏​ដោយ ក៏​នាង​បាន​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដ៏​ឆ្លាត​​វ័យ ដោយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​កូន​របស់​នាង​មាន​ជីវិ​ត​រស់។ កូន​ដែល​​នាង​បាន​រក្សា​ទុក​ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស សម្រាប់​ឲ្យ​គេ​យក​ទៅ​ចិញ្ចឹម បាន​ក្លាយ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃគ្រួសារ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ដែល​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​បាន​ចិញ្ចឹម​បី​បាច់​កូន​ស្រី​ដ៏មា​នតម្លៃ​មួយ​នេះ និង​បាន​ស្រឡាញ់​នាង ហើយ​បង្ហាញ​នាង​ឲ្យ​ស្គាល់​ផ្លូវ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក្មេង​ស្រី​នេះ​ក៏​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត មុន​ពេល​នាង​ពេញ​វ័យ។ ការ​ស្លាប់​របស់​នាង​បាន​បន្សល់​ទុក​នូវ​ចន្លោះ​ប្រហោង​ដ៏​ធំ​មួយ នៅ​ក្នុង​ជីវិ​តនៃ​គ្រួសារ​នាង ប៉ុន្តែ​ក៏​បាន​បន្សល់​ទុក​អនុស្សាវរីយ៍​នៃ​ក្តី​អំណរ​កាល​វ័​យ​កុមារ និង​ភាព​ក្លៀវ​ក្លា​នៃ​យុវ​ភាព​។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ សេចក្តី​ស្លាប់​របស់​នាង​បាន​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ចន្លោះ​ប្រហោង​មួយ នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​អ្នក​ដែល​បាន​ស្រឡាញ់​នាង ប៉ុន្តែ សូម​នឹក​ស្រម៉ៃ​ថា​ ពួក​គេ​នឹង​នឹក​នាង​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ធ្លាប់​ឱប​នាង​កាល​នៅ​តូច ចែក​ចាយ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​ដល់​នាង សើច​ជា​មួយ​នាង បង្រៀន​នាង និ​ង​ថែរក្សា​ការពារ​នាង​ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ ជីវិត​របស់​ក្មេង​ម្នាក់​ៗ សុទ្ធ​តែ​ជា​ស្នា​ព្រះ​ហស្ថ​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ(ទំនុក​តម្កើង ១៣៩)។ មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​មក​ឲ្យ​មាន​រូប​ភាព​ដូច​ព្រះ(លោកុប្បត្តិ ១:២៧) និង​ជា​កូន​ចៅ​ជំនាន់ក្រោយ​របស់​អាដាំម ដែល​ជា​ឳពុក​ដំបូង​គេ​ដែល​ព្រះ​បាន​ដាក់​ខ្យល់​ដង្ហើម​ឲ្យ​មាន​ជីវិត។ សេចក្តី​ស្លាប់​បាន​ប្លន់​យក​ភាព​ពេញ​លេញ ដែល​យើង​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ក្នុង​ជីវិត ប៉ុន្តែ វា​ក៏​បាន​រំឭក​យើង​អំពី​តម្លៃ​នៃ​ជីវិត​​មនុស្ស​ម្នាក់​ៗដែល​ព្រះ​បាន​បង្កើត​(កូល៉ុស ១:១៦)។ ចូរ​ថែរក្សា​ការពារ​អំណោយ​ទាន​នៃ​ជីវិត ហើយ​រក្សា​សេចក្តី​អំណរ​ចំពោះ​ស្នា​ព្រះ​ហស្ថ​របស់​ព្រះ។-Dave Branon

Read article
ចូរកុំធ្វើឲ្យព្រះវិញ្ញាណព្រួយ

បើ​លុយ​ក្នុង​ការ​បូប​របស់​អ្នក​ត្រូវ​បាន​បាត់​ ដោយ​អាថ៌​កំបាំង អ្នក​នឹង​ខឹង​ជា​មិន​ខាន។ ប៉ុន្តែ បើ​អ្នក​បាន​រក​ឃើញ​ថា កូន​រប​ស់​អ្នក​ជា​អ្នក​​​លួច​លុយ​នោះ នោះ​កំហឹង​របស់​អ្នកនឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទុក្ខ​ព្រួយ​ភ្លាម។ យើង​ប្រើ​ពាក្យ​ទុក្ខ​ព្រួយ ដើម្បី​បក​ស្រាយ​អំពី​សេចក្តី​ទុក្ខ​ដែល​យើង​មាន ពេល​​យើង​មាន​ការ​ខក​ចិត្ត​ ចំពោះ​អ្នក​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​យើង។ បទ​គម្ពីរ​ដែល​ចែង​ថា “ចូរ​កុំ​​​ធ្វើ​​​ឲ្យ​​ព្រះ​វិញ្ញាណ​​បរិសុទ្ធ​នៃ​ព្រះ​បាន​ព្រួយ​ព្រះហឫទ័យ”(អេភេសូ ៤:៣០) គឺ​មាន​ន័យ​ថា យើង​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ដែល​ស្រឡាញ់​យើង និង​ចាំ​ជួយ​យើង ឈឺ​ព្រះ​ទ័យ​ឡើយ។ ដ្បិត តាម ​បទ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន ១៤:២៦ យើង​អាច​ដឹង​ថា ព្រះ​វរបិតា​បាន​ចាត់​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​មក សម្រាប់​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​ដ៏​ជា​ជំនួយ​របស់​យើង។ ពេល​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ដែល​គង់​ក្នុង​យើង ព្រួយ​ព្រះ​ទ័យ​ដោយ​សារ​សកម្ម​ភាព ឬ​អាកប្ប​កិរិយ៉ា​របស់​យើង នោះ​យើង​នឹង​ទទួល​បាន​នូវ​ភាព​តាន​តឹង​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ង​រ​មួយ។ ព្រះ​វិញ្ញាណ​ទ្រង់​ទាញ​យើង​ឲ្យ​ទៅ​តាម​ទិស​ដៅ​មួយ តែ​សាច់​ឈាម​​ទាញ​យើង​ទៅ​តាម​ទិ​ស​ដៅមួ​យ​ទៀត។ សាវ័ក​​​ប៉ុល​បាន​បក​ស្រាយ​អំពី​បញ្ហា​នេះ ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​កាឡាទី ៥:១៧ ថា “ដ្បិត​សាច់​ឈាម​តែង​តែ​ប៉ងប្រាថ្នា​ទាស់​នឹង​ព្រះវិញ្ញាណ ឯ​ព្រះវិញ្ញាណ ទ្រង់​ក៏​ទាស់​នឹង​សាច់​ឈាម​ដែរ សេចក្តី​ទាំង​២​នេះ​ប្រឆាំង​នឹង​គ្នា ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​រក​ធ្វើ​ការ ដែល​ចង់​ធ្វើ​ទៅ​មិន​កើត”។ បើ​បញ្ហា​នេះ​នៅ​តែ​បន្ត​ទៀត យើង​អាច​ចាប់​ផ្តើម​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្លួន​មាន​កំហុស និង​មិន​ពេញ​ចិត្ត​ចំពោះ​ការ​រស់​នៅ​របស់​ខ្លួន​ឯង។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន សេចក្តី​អំណរ និង​កម្លាំ​របស់​យើង​មាន​ការ​ថយ​ចុះ ហើយ​នឹង​ត្រូវ​ជំនួ​សដោយ​ភាព​ខ្សោះ​ល្វើយ និង​អស់​កម្លាំង(ទំនុកតម្កើង ៣២:៣-៤)។ ដូចនេះ ចូរ​កុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ព្រួយ​ព្រះ​ទ័យ ដែល​ទ្រង់​​​ត្រូវ​បាន​ប្រទាន​មក​យើង ដោយ​សេច​ក្តី​ស្រឡាញ់…

Read article
ដោះទំពក់ច្រវ៉ាក់ចេញ

ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​បញ្ជាក់​យ៉ាង​ច្បាស់​ ដល់​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់​ថា ទ្រង់ “ជា​ផ្លូវ ជា​សេចក្តី​ពិត និង​ជា​ជីវិត”(យ៉ូហាន ១៤:៦)។ ទ្រង់​ជា​ផ្លូវ​តែ​មួយ​គត់ ទៅ​កាន់​ព្រះ​វរបិតា ហើយ​ជំនឿ និង​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​ដែល​យើង​មាន​ចំពោះ​ទ្រង់ នឹង​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់ ហើយ​នាំ​ឲ្យ​យើង​បាន​ទៅ​ដល់​ផ្ទះ​ដ៏​អស់កល្ប​ជា​និច្ច​នៅ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌។ គ្រីស្ទីណា​(Christina) ដែល​ជា​សិស្ស​សាលា​ព្រះ​គម្ពី​រ​នៅ​ក្រុង​មីង(Minsk) ប្រទេស​បេឡារូស​(Belarus) ​បាន​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​ទីបន្ទាល់​របស់​ខ្លួន​ថា “ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​សុគត​សម្រាប់​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា សូម្បី​តែ​អ្នក​មាន​បាប​ធ្ងន់​បំផុត ក៏​ទ្រង់​បាន​សុគត​ជួស​​​ដែរ។ ព្រះអម្ចាស់​ទ្រង់​នឹង​ទទួលឧ​ក្រឹដ្ឋ​ជន​អាក្រក់​បំផុត ដែ​ល​ចូ​ល​មក​រក​ទ្រង់​ដោយ​ជំនឿ។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​គោះ​ទ្វារ​ចិត្ត​ខ្ញុំ​អស់​រយៈ​ពេល​យ៉ាង​យូរ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បង្ហើប​ទ្វារ​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​​ក៏​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្នក​ជឿ​ព្រះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ដោះ​ទំពក់​ច្រវ៉ាក់​ចេញ​ពី​ទ្វារ​ទេ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​ថ្វាយ​ជីវិត​ដាច់​ដល់​ទ្រង់​”។ គ្រីស្ទីណា​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្លួន​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​នេះ​ឡើយ ហើយ​គាត់​ដឹង​ថា ព្រះ​កំពុង​បង្គាប់​គាត់​ឲ្យ​​​ប្រែ​ចិត្ត​។ “ខ្ញុំ​ក៏​បាន​លត់​ជង្គង់​នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់ ហើយ​បើក​ទ្វារ​ចិត្ត​ឲ្យ​បាន​ធំ​បំផុត តាម​ដែល​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន”។ នាង​ក៏​បាន​ដោះ​ច្រវ៉ាក់​ចេញ​ពី​ទ្វារ។ អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះ​យេស៊ូវ​ដែល​មាន​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត នឹង​ធ្វើ​កា​រ​អ្វី​ដែល​ទ្រង់​បង្គាប់​ឲ្យ​ធ្វើ ដោយ​មិន​ដាក់​ច្រវ៉ាក់​ជាប់​ទ្វារ​ចិត្ត ឬ​មាន​ទ្វារ​ខាង​ក្រោយ​ឡើយ។ យើង​មិន​ត្រូវ​រក្សា​ទុក​ផ្នែក​ណា​មួយ​នៃ​ជីវិត​រប​ស់​យើង សម្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ឡើយ។ យើង​ក៏​មិន​ត្រូវ​លាក់​ទុក​អំពើ​បាប​ណា​មួយ​ដែរ។ បើ​សិន​ជា​អ្នក​មិន​ព្រម​ថ្វាយ​ជីវិត​ដាច់​ដល់​ព្រះ ដូច​គ្រីស្ទី​ណា​ទេ ពេល​នេះ​ជា​ពេល​ដែល​អ្នក​ត្រូវ​ដោះ​ទំពក់​ច្រវ៉ាក់​នោះ ចេញ​ពី​ទ្វា​រ​ចិ​ត្ត​របស់​អ្នក​។ ចូរ​លះ​ចោល​ផ្នែក​ទាំង​ឡាយ​ណា​របស់​ជីវិ​ត​អ្នក ដែល​អ្នក​បាន​រក្សា​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​ឯង។ ចូរ​បើក​ទ្វារ​ជីវិ​ត​រប​ស់អ្នក ហើយ​ចូរ​ពិសោធ​នឹង​ក្តី​អំណរ ដែល​បាន​ពី​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់ និង​ការ​បង្កើត​សិស្ស។-Dave Egner

Read article
ការទាក់ទាញមនុស្សវង្វេង

ជា​ញឹក​ញាប់ មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់​ខ្ញុំ គឺ​អានណា(Anna) ត្រូវអ្ន​ក​ដំណើរ​នៅ​តាម​ផ្លូវ​បង្អាក់​ដំណើរ ដើម្បី​សុំ​ឲ្យ​គាត់​ជួយ​បង្ហាញ​ផ្លូវ។ ការ​នេះ​បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​នាង សូម្បី​តែ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​នាង​បាន​ទៅ ក្នុង​នាម​ជា​ជន​បរទេស​ម្នាក់​ក៏​ដោយ។ នាង​ក៏បា​នឆ្ងល់ ថា​​ការ​នេះ​បាន​កើត​ឡើង ដោយ​សារ​នាង​មាន​ទឹក​មុខ​ស្មោះ​ត្រង់ និង​គួរ​ឲ្យ​ទុក​ចិត្ត​ ឬ​យ៉ាង​ណា។ ខ្ញុំ​ក៏​ឲ្យ​យោបល​នាង​ថា ការ​នេះ​ប្រហែល​ម​ក​ពី​គេ​យល់ថា​ នាង​កំពុង​ដឹង​ច្បាស់​ថាខ្លួន​ឯង​កំពុង​ទៅ​ណា​។ មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់យើងម្នាក់ទៀត បាន​ប្រាប់​យើង​ថា នាង​ប្រហែល​ជា​ចេះ​ទាក់​ទាញ​អ្នក​វង្វេង​ផ្លូវហើយ។ តាម​ន័យ​ខាង​វិញ្ញាណ មូល​ហេតុ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ខាង​លើ ក៏​គួរ​តែ​មាន​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​ខាងវិ​ញ្ញាណ​របស់​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​ផង​ដែរ។ ព្រោះ​ក្នុង​នាម​យើង​ជា​អ្នក​ជឿ​ព្រះ យើង​មាន​គោល​បំណង និង​ទិស​ដៅ​ច្បាស់​លាស់ ពោល​គឺ​យើង​ដឹង​ថា យើង​កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ណា ហើយ​​ទៅ​ឲ្យ​ដល់​គោល​ដៅ​នោះ​ ដោយ​របៀប​ណា។ ការ​នេះ​នាំ​ឲ្យ​យើ​ងមាន​ទំនុក​ចិត្ត នៅ​ក្នុង​ការ​ទៅ​បំពេញ​​ការ​ត្រាស​ហៅ​របស់​ព្រះ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង។ ពេល​ដែល​គេ​​ដឹង​ច្បាស់​ថា យើង​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​បែប​នេះ មនុស្ស​បាត់​បង់​នឹង​​មក​​សុំ​​ឲ្យ​យើង​បង្ហាញ​ផ្លូវ​ពួក​គេ។ ព្រះ​ទ្រង់​តែង​តែ​មាន​វត្ត​មាន​ជា​និច្ច នៅ​លើ​ផែន​ដី​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​មនុស្ស​អាច​រក​ទ្រង់​ឃើញ។ ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល គឺ​ជា​ពន្លឺ​ទី​មួយ ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ដល់​លោកិយ​(អេសាយ ៤២:៦)។ បន្ទាប់​មក ស្តេច​សាឡូ​ម៉ូន​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​នាម​ដ៏​អស្ចារ្យ​រប​ស់​ព្រះ ទាក់​​ទាញ​មនុស្ស​ឲ្យ​ចូល​មក​រក​ទ្រង់​(១ពង្សាវតាក្សត្រ ៨:៤១-៤៣)។ ជន​ជាតិ​យូដា​មាន​ពន្លឺ​ភ្លឺ​បំផុត នៅ​ក្នុង​ព្រះ​យេស៊ូវ ដែល​ជា​“ពន្លឺ​នៃ​លោកិយ”(យ៉ូហាន ៩:៥)។ ហើយ​ឥឡូវ​នេះ អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះ​យេស៊ូវ ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ​នៃ​លោកិយ​ផង​ដែ​រ​(ម៉ាថាយ ៥:១៤)។ ដូច​នេះ​ យើង​មាន​ការ​ទទួ​ល​ខុស​ត្រូវ…

Read article
សក្តិសមឥតខ្ចោះ

នៅ​​ក្នុង​​ការ​​សម្ភាសន៍​​ចូល​​ធ្វើ​​កា​រងារ គេ​បា​ន​​សួរ​មិត្ត​ ភ័ក្រ​របស់​ខ្ញុំ​ថា “តើ​អ្នក​មាន​ជំនាញ​​​​​​អ្វី?” គេ​បាន​សួរ​គាត់​ដូច​នេះ ដើម្បី​បញ្ជាក់​ឲ្យ​បាន​ច្បាស់ ថា​តើគាត់​សក្តិ​សម​នឹង​មុខ​ដំណែង​នោះ​ឬ​ក៏​អត់។ មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់នេះ​ក៏​បាន​រំឭក​ឡើ​ង​វិញ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត អំពី​ជំនាញ និង​ទេព​កោស​ល្យរ​បស់​ខ្លួន ដោយ​សង្ឃឹម​ថា​នឹង​បាន​និយាយ​សង្កត់​ធ្ងន់​អំពី​បុគ្គលិក​លក្ខណៈ​ពិសេស​ៗ ដែល​ខ្លួន​មាន ដែល​នឹង​អា​ច​រួម​ចំណែក​ នៅ​ក្នុង​ការ​ធ្វើឲ្យ​ក្រុម​ហ៊ុន​នោះ​មាន​ជោគ​ជ័យ​នៅ​ពេល​ខាង​មុខ។ ចុះ​បើ​សិន​ជា​យើង​មាន​ជំនាញ​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ដែល​ចាំបាច់ ​សម្រា​ប់បំពេញ​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះ​ត្រាស​ហៅ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ? ជា​ការ​ពិត​ណាស់ យើង​សុទ្ធ​តែ​មាន​ជំនាញ​រៀង​ៗ​ខ្លួន! អំណោយ​ទាន​ខាង​វិញ្ញាណ​ដែល​យើង​មាន បូក​រួម​ជា​មួយ​នឹង​បទ​ពិសោធន៍ ការ​បណ្តុះ​បណ្តាល និង​អំណោយ​ទាន​ពី​កំណើត​របស់​យើង​ ព្រម​ទាំង​ចិត្ត​ដែល​ចុះ​ចូល​ព្រះ​ផង អាចធ្វើ​​ឲ្យ​យើង​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ពិសេស​ម្នាក់ ដែល​​មាន​​ជំនាញ​​​ដ៏​ចាំ​​បាច់ សម្រាប់​​ធ្វើ “ការ​​ល្អ” ដែល​​ព្រះ​ “បា​​នត្រៀម​ទុកជា​ស្រេច”(អេភេសូរ ២:១០)។ បើ​ព្រះ​មាន​កិច្ចការ​អ្វី​ដែល​ទ្រង់សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​អ្នក​បំពេញ ហើយ​អ្នក​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ទ្រង់​កំពុង​ត្រាស​ហៅ​អ្នក​ឲ្យ​ធ្វើ ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​អ្វី​ៗ​ដែល​អ្នក​ត្រូវ​ការ​ដើម្បីបំ​ពេញ​កិច្ចការ​នោះ។ ម្យ៉ាង​វិញ​ទៀត យើង​អាច​សម្រាយ​បទ​គម្ពីរ​អេភេសូ ២:១០ យ៉ាង​ដូច​នេះ​​ថា ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​​​ព្រះ​​ទ័​យឲ្យយើង “ចូរ​រួម​ជា​មួយ​ទ្រង់ នៅ​ក្នុង​ការងារ​ដែល​ទ្រង់​ធ្វើ គឺ​ការ​ល្អ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ត្រៀម​ជា​ស្រេច សម្រាប់​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ”។ ទ្រង់​មានកា​រ​តម្រូវ​មួយ​សម្រាប់​យើង គឺ​ឲ្យ​យើង “មាន​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់”(១កូរិនថូស ៤:២)។ តើ​អ្នក​បាន​រក​ឃើញ​ផ្នែក​ណាមួយ នៅ​ក្នុង​ការងារ​បម្រើ​ព្រះ សម្រាប់​ឲ្យ​ទ្រង់​ប្រើអ្នក​ហើយ​ឬ​នៅ? សូម​យើង “ធ្វើ​ការ​ល្អ” ហើយ​ “ធ្វើ​ការ​ល្អ​ឲ្យ​ច្រើ​ន​ជា​បរិបូរ”(១ធីម៉ូថេ…

Read article
ព្រះទ្រង់ធ្វើការតាមរបៀបដ៏ភ្ញាក់ផ្អើល

បើ​សិន​ជា​នាង​ណា​អូមី​បាន​នឹក​ស្រម៉ៃ​ចង់​ត្រឡប់​ទៅ​ស្រុក​កំណើត​ ដែល​​មា​ន​​ភាព​សម្បូរ​សប្បាយ និងជោគ​ជ័យ​វិញ នោះ​ដំណើរ​ចូល​ក្នុង​ក្រុង​បេថ្លេហិម​នឹង​ក្លាយ​ជាសុ​បិន្ត​អាក្រក់​សម្រាប់​នា​ង​ជា​មិន​ខាន។ ពេល​នាង​កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ដទៃ នាង​បាន​បាត់​ប​ង់​ប្តី និង​កូន​ប្រុស​ ទាំ​ង​ពីរ ហើយ​បាន​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ ជា​មួយ​នាង​រស់​ដែ​ល ជា​កូន​ប្រសារ​ស្រី ដោយ​ចិត្ត​ដែល​ពេញ​ដោយ​ទុក្ខព្រួ​យ។ នាង​បាន​ឆ្លើយ​តប​​ចំពោះ​​អតីត​អ្នក​ជិត​ខាង​របស់​នាង​ថា “កុំ​ហៅ​ខ្ញុំ​ថា​ន៉ាអូមី​ឡើយ ត្រូវ​ហៅ​ថា​ម៉ារ៉ា​វិញ ដ្បិត​ព្រះ​ដ៏​មាន​គ្រប់​ទាំង​ព្រះចេស្តា ទ្រង់​បាន​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​ខ្ញុំ​ដោយ​ជូរ​ល្វីងណាស់” (នាងរស់ ១:២០)។ ប៉ុន្តែ រឿង​នេះ​មិនទាន់​បាន​ចប់​នៅឡើយ​ទេ។ ពេល​នាង​ណាអូ​មី​ដែល​កំពុង​មាន​ការ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត បាន​ឃើញ​ព្រហស្ថ​របស់​ព្រះ​កំពុង​ធ្វើ​ការ ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​នាង​រស់ នាង​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “ព្រះ​យេហូវ៉ា​…មិន​ខាន​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​សប្បុរស ដល់​ទាំង​មនុស្ស​រស់ និង​មនុស្ស​ស្លាប់​ផង!”(២:២០)។ ការ​អ្វី​ដែល​ហាក់​ដូច​ជា​ភាព​ទាល់​ច្រក ក៏​បាន​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ច្រក​ផ្លូវ​សម្រាប់​ស្រ្តី​ទាំង​ពីរ ដែល​បាន​ទទួ​ល​រង​ការ​បាត់​បង់​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរនោះ។ រឿង​នាង​រស់ ដែល​បាន​កត់​ទុក​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់ គឺ​ពិត​ជា​រឿង​ដ៏​អស្ចារ្យ​មែន។ សាច់​រឿង​ដ៏​ខ្លីមួយ​នេះ បាន​បង្កប់​ទៅ​ដោយ​ភាព​ផ្អែម​ល្ហែម និង​ព្រះ​គុណ​ដ៏​អស្ចារ្យ ខណៈ​ពេល​ដែល​បទ​គម្ពី​រ​នេះ​បាននិយាយ​អំពី “ព្រះ​អម្ចាស់”ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត។ តាម​រយៈ​នាង​ណា​អូមី និង​នាង​រស់ យើង​បាន​ទទួល​ការ​រំឭក​​​ថា ព្រះ​ទ្រង់​ធ្វើ​ការ តាម​របៀប​ដែល​គួ​រឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​សេច​ក្តី​ស្រឡាញ់​​របស់​​ទ្រង់ និង​ដើម្បី​បំពេញ​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ទ្រង់ ទោះ​ជា​នៅ​ពេល​ជួប​ការ​លំបាក​ក៏​ដោយ។ ព្រះ​ទ្រង់​នៅ​តែ​បន្ត​ធ្វើ​ការ តាម​របៀប​ដែល​គួ​រ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ដើម្បី​ឲ្យយើ​ង​មាន​សង្ឃឹម។ ទ្រង់​មិន​បាន​ឈប់​បង្ហាញ​សេចក្តី​មេត្តា ចំពោះ​យើង​រាល់​គ្នា​ឡើយ។-David McCasland

Read article
ចូរឲ្យពរដល់ការរំខាន

បើ​អ្នក​មាន​ការ​រ​ស់​នៅ​ដូច​ខ្ញុំ នោះ​ជីវិត​របស់​អ្នក មាន​ការ​រៀប​ផែន​ការណ៍​បាន​ល្អ​គួរ​សមដែរ។ ខ្ញុំ​មាន​ប្រតិទិន​មួយ ដែល​ជួយ​រំឭក​ខ្ញុំ​អំពី​ការ​​ណាត់​ជួប ការ​ប្រជុំ និង​កិច្ច​ការ​ដទៃ​ទៀត​ដែល “ត្រូវ​ធ្វើ”។ តែ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​ជៀស​រួច​ពី​​ការ​​កែ​ប្រែ​ផែន​ការណ៍​នៅ​ថ្ងៃខ្លះ ​ដោយសារមាន​​ការ​រំខាន ហើយ​ការ​រំខានទាំង​នេះ​ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​អារម្មណ៍​នឿយ​ណាយ តែ​ក៏​អាច​មាន​ប្រយោជន៍​ផង​ដែរ។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ប្រើ “ការ​រំខាន” នៅ​ក្នុង​សកម្ម​ភាព​ធម្មតា​ជាប្រចាំ​ថ្ងៃ ដើម្បី​សម្រេច​ផែន​ការណ៍​របស់​ទ្រង់​ផង​ដែរ។ ឧទាហរណ៍ ការ​រស់​នៅជា​ធម្មតា​របស់​នាង​ម៉ារា​បាន​ទទួល​ការ​រំខាន​ពីទេវតា​មួយ​អង្គ ដែល​បាន​ប្រកាស​ប្រាប់​នាង​ថា នាង​​នឹង​​មាន​​គភ៌​​ប្រសូត​​បាន​​បុត្រា​មួយ ដែលនាង​ត្រូវ​ថ្វាយ​ព្រះ​នាម​ថា “យេស៊ូវ”។ ដោយសារ​នាង​ជា​ស្រ្តី​ព្រហ្ម​ចារី ដែល​បាន​ភ្ជាប់​ពាក្យ នោះ​ដំណឹង​នេះ​ប្រាកដ​ជា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​នាង​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល និង​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ​យ៉ាង​ខ្លាំង​(លូកា ១:២៦-៣១)។ ហើយ​លោក​សូល ដែល​ជា​ពួក​ឧស្សាហ៍​នៃ​ជន​ជាតិ​យូដា​​ បាន​ធ្វើ​ទុក្ខ​បៀត​បៀន​ពួក​ជំនុំ​ដំបូង។​​ ពេល​គាត់​កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ក្រុង​ដាម៉ាស ដើម្បី​ចាប់​ខ្លួន​អ្នក “ដែល​ប្រតិ​បត្តិ​តាម​ផ្លូវ​នោះ” ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ខ្វាក់​ភ្នែក(កិច្ចការ ៩:១-៩)។ ការ​រំខា​ន​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ជីវិត​ផ្លាស់​ប្រែ​នេះ ពិត​ជា​មាន​ប្រយោជន៍​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​អនាគត​នៃ​ជំនឿ​លើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ អ្នក​និពន្ធ​បទ​ទំនុក​តម្កើង​បាន​រំឭក​យើង​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​អាច “ធ្វើ​​​ឲ្យ​គំនិត​នៃ​ជន​ទាំងឡាយ​បាន​ទៅ​ជា​ឥត​ការ”(ទំនុកតម្កើង ៣៣:១០)។ ប៉ុន្តែ មាន​ពេល​ជា​ញឹក​ញាប់​ពេក​ហើយ ដែល​យើង​បាន​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​ការ​រំខាន ដែល​កើត​មាន​ចំពោះ​ការ​រស់​នៅ​ដ៏​រៀប​រយ​រប​ស់​យើង ដោយ​អាកប្ប​កិរិយ៉ា​ ដែល​សម្តែង​ចេញ​​ការ​នឿយ​ណាយ ការ​ធុញ​ទ្រាន់ កា​រ​ភ័យ​ខ្លាច និង​ការ​សង្ស័យ។ នៅ​ក្នុង​សម័យ​របស់​យើង​នេះ យើង​នឹង​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ដោយ​សារ​ទ្រង់​បាន​ត្រៀម​ទុក​នូវ​ឱកាស​ជាច្រើន​សម្រា​ប់យើង។…

Read article
ការលះបង់ នៅពេលបុណ្យខួបកំណើត

ពេល​ដែល​ខ្ញុំបា​ន​រំឭក​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ​ថា ថ្ងៃ​ខួប​កំណើត​គម្រប់​៣៩​ឆ្នាំរបស់​គាត់ ជិត​ឈាន​ចូល​មក​ដល់​ហើយ គាត់​ក៏​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា គាត់​មិន​ចង់​បាន​អំណោយ​អ្វី​ទេ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​និយាយ​ក្នុង​ចិត្ត​ថា ចាស ត្រូវហើយ តែ​​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​​បន្ត​ជំរុ​ញ​គាត់​ឲ្យ​គិត​អំពី​អំណោយ។ ពេល​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា គាត់​ចង់​យក​លុយ​សម្រាប់​​ចំណា​យ​នៅ​ថ្ងៃ​ខួប​កំណើត​នោះ ទៅ​ប​រិច្ចាក​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​វិញ។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ឲ្យ​យើង​ថ្វាយ​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត ដើម្បី​ទ្រ​ទ្រង់​ការ​ងា​រ​បម្រើ​ព្រះ និង​ជួយ​អ្នក​ដទៃ គឺ​មិន​មែន​ថ្វាយ​ដោយ​ការ​បង្ខំ​ចិត្ត ឬ​ដោយ​សារ​យើង​ជៀស​មិន​រួច​នោះ​ឡើយ(២កូរិនថូស ៩:៧)។​ ជា​ញឹក​ញាប់ ការ​ថ្វាយ​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត​នេះ​ច្រើន​តែ​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​ថ្វាយ​ទទួល​បាន​នូវ​ក្តី​អំណរ។ ពេល​ស្តេច​ដាវី​ឌ​បាន​ថ្វាយមាស​និង​ប្រាក់​ជា​ច្រើន​របស់​ទ្រង់ ដល់​ការ​សាង​សង់​ព្រះ​វិហារ មាន​ពួក​មន្ត្រី​នៃសាសន៍​អ៊ីស្រា​អែល​ជា​ច្រើន​ បាន​យក​គំរូ​តាម​ទ្រង់។ បន្ទាប់​ពី​ពួក​បណ្តា​ជន​បាន​ថ្វាយ​លង្ហិន ដែក​ ត្បូង និង​លោហធាតុ​ដែល​មាន​តម្លៃ​ហើយ “ពួកគេ​ក៏​បាន​អរ​សប្បាយ ដ្បិត​ពួក​គេបាន​ថ្វាយ​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត”(១របាក្សត្រ ២៩:៩)។ នៅ​ក្នុង​កម្ម​វិធី​សម្ភោទ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​សរសេរ​តម្កើង​ព្រះ​ថា​ “យើង​​​ខ្ញុំ​​រា​ល់​គ្នា​បាន​យក​តែ​ពី​ព្រះហស្ត​ទ្រង់ ថ្វាយ​ដល់​ទ្រង់​វិញ”(ខ.១៤)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ទ្រង់​ចង់​មាន​ន័យ​ថា អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាងសុទ្ធ​តែ​ជា​កម្ម​សិទ្ធ​របស់​ព្រះ។ ការ​ដែល​យើង​នឹក​ចាំ​ពី​ការ​នេះ នាំ​ឲ្យ​យើង​កាន់​តែ​មាន​ចិត្ត​ចង់​ថ្វាយ ​ព្រោះ​យើង​គ្រាន់​តែ​កំពុង​ថ្វាយ​ធន​ធាន​របស់​យើង ទៅ​ព្រះ​វិញ ដែល​ទ្រង់​ជា​ម្ចាស់​ដ៏​ពិត​ប្រាក​នៃ​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង។ ពេល​អ្នក​ថ្វាយ​ដង្វាយ ជា​ប្រាក់ ជា​កា​រ​បម្រើ ឬ​ជា​របស់​ទ្រព្យ ​នៅ​ពេល​ក្រោយ​ទៀត ដើម្បី​ទ្រទ្រង់​ព្រះ​រាជ​កិច្ច​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ ចូរ​ពិនិត្យ​មើល​អាកប្ប​កិរិយ៉ា​រ​បស់ខ្លួន​ឯង​ឡើង​វិញ។ តើ​អ្នក​កំពុង​ថ្វាយ​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត និង​ដោយ​គ្មាន​ការ​បង្ខំ​ឬ​ទេ? ព្រះ​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​អ្នក​ណាដែ​ល​ថ្វាយ​ដោយអំណរ​។ -Jennifer…

Read article
ការព្យាយាមគេចពីទោសកំហុស

ពេល​ខ្ញុំ និង​ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ​កំពុង​បើក​បរ​តាម​ផ្លូវ​ធំ​ក្នុង​ទី​ក្រុង យើង​បាន​ឃើញ​អ្នក​បើក​បរ​ម្នាក់​បត់​ឆ្វេង ​តាម​ច្រក​សម្រាប់​បត់​ត្រឡប់​ក្រោយ ដែលគេទុកសម្រាប់​តែ​រថយន្ត​សង្រ្គោះបន្ទាន់​ប៉ុណ្ណោះ។ គាត់​កំពុង​មាន​គម្រោង​បត់​ត្រឡប់​ក្រោយ ចូល​ក្នុង​ផ្លូវ​មួយ​ទៀត។ អ្នក​បើក​បរ​រូប​នេះ​កំពុង​មើ​ល​ទៅ​ខាង​ស្តាំ​ដៃ​ខ្លួន ដើម្បី​រង់​ចាំ​គេ​បើ​ក​ផ្លូវ​ឲ្យ នៅ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ចរាចរណ៍​ដែល​ម​មា​​ញឹក​​នោះ ដូច​នេះ គាត់​ក៏​មិន​បាន​ដឹង​ថា ឡាន​ប៉ូលីស​កំពុង​​ចាំ​​ស្ទាក់គា​ត់ នៅ​ខាង​ឆ្វេង​ដៃ​ទេ។ ​ទី​បំផុត ពេល​គាត់​ឃើញ​មាន​ចន្លោះ​ក្នុង​ចរាចរណ៍ គាត់​ក៏​បើក​បត់​ត្រឡប់​ក្រោយ ហើយ​ក៏​បុក​ត្រូវ​ឡាន​ប៉ូលីស​នោះ ចំ​ពី​ក្រោយ​តែ​ម្តង។ វា​មិន​មែន​ជា​រឿង​ចម្លែក​ទេ នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ចូល​ចិត្ត​គិត​ថា យើង​អាច​រួច​ខ្លួន បន្ទាប់​ពី​យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​ហើយ​នោះ។ បន្ទាប់​ពី​ស្តេច​ដាវី​ឌ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ការ​កំផឹត​ជា​មួយ​នាង​បាត​សេ​បាហើយ ទ្រង់​ក៏​បាន​ផ្តោត​ទៅ​លើ “ការ​គេច​ពី​ការទទួល​ទោស​”ផង​ដែរ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់​​កំពុ​ង​មាន​​កា​រ​​ប៉ះ​​ទង្គិច​ពាក្យ​សម្តី​ ជា​មួយ​នឹង​​ហោរា​ណា​ថាន។ អំពើ​កំ​ផឹត ការ​បោក​បញ្ឆោត​របស់​ទ្រង់ និង​អំពើ​មនុស្ស​ឃាត​របស់​ទ្រង់ “បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​អម្ចាស់​មិន​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ”(២សាំយ៉ូអែល ១១:២៧) ដូចនេះ ពេល​ណា​ថាន​បើក​បង្ហាញ​អំពី​អំពើ​បាប​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ​របស់​ស្តេច​អង្គ​នេះ ទ្រង់​ក៏​មាន​វិបត្តិ​សារី​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ទ្រង់​បាន​សារ​ភាព និង​បាន​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​បាន​ទទួល​ការ​អត់​ទោស​បាប​ពី​ព្រះ។ ប៉ុន្តែ ផល​វិបា​ក​ដែល​កើត​ចេញ​ពី​អំពើ​បាប​របស់​ទ្រង់ មិ​ន​ដែល​ឃ្លាត​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​គ្រួសារ​របស់​ទ្រង់​ឡើយ​(១២:១០)។ បើ​អ្នក​កំពុង​តែ​ព្យាយាម​គេច​ចេញ​ពី​ទោស​កំហុស​អ្វី​មួយ នោះ​សូម​ចាំ​ថា “បាប​​រប​ស់អ្នក នឹង​តាម​រក​អ្នក​ឃើញ”(ជនគណនា ៣២:២៣)។ ចូរ​ទៅ​សារភាព​បាប​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ។ ចូរ​កុំ​លាក់​ខ្លួន​ឡើយ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ចូរ​ស្វែង​រក​ការ​អត់​ទោស​បាប ​ដែល​ប្រកប​ដោយ​ព្រះ​គុណ​របស់​ទ្រង់។-Dennis Fisher

Read article