លោកស៊ី អេស លូវីស(C.S.Lewis) ជាអ្នកដែលមានចំណូលចិត្ត ចំពោះការថែរទាំការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ របស់គ្រីស្ទបរិស័ទវ័យក្មេងទាំងឡាយ គឺសូម្បីតែនៅពេលដែលគាត់ ជិតដល់ចុងបញ្ចប់នៃជីវិតក៏ដោយ។ ពេលដែលគាត់កំពុងមានជម្ងឺជាទម្ងន់ គាត់នៅតែចំណាយពេលសរសេរសំបុត្រតបទៅក្មេងប្រុសម្នាក់ ឈ្មោះ ភីលីព។ នៅក្នុងសំបុត្រនោះ លោកលូវីសបានកោតសរសើរក្មេងប្រុសនោះ ដែលបានពិពណ៌នា នៅក្នុងសំបុត្រនោះបានល្អ បានជាគាត់សរសេរតបថា គាត់មានការសប្បាយចិត្ត ពេលដែលបានដឹងថា ភីលីពមានការយល់ដឹងថា នៅក្នុងរឿងនិទានពង្សាវតានៃនគរណានៀ តួអង្គសត្វតោឈ្មោះអ័ស្លាន ជាតំណាងឲ្យព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ក្នុងថ្ងៃបន្ទាប់ លោកលូវីសក៏បានលាចាកលោក ក្នុងគេហដ្ឋានរបស់គាត់ ក្នុងសង្កាត់ឃឺន ក្រុងអក់ស្វើត ប្រទេសអង់គ្លេស គឺមុនពេលដែលថ្ងៃខួបកំណើតគម្រប់៦៥ឆ្នាំរបស់គាត់ នៅមួយសប្តាហ៍ទៀត។
យ៉ាងណាមិញ សាវ័កយ៉ូហានក៏បានសរសេរសំបុត្រ ផ្ញើទៅកូនខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់ ពេលដែលគាត់មានវ័យចាស់ជរា។ ក្នុងសំបុត្រនោះ យើងឃើញគាត់ពិពណ៌នាអំពីសេចក្តីអំណរ ដែលគាត់មាន ក្នុងនាមជាគ្រីស្ទបរិស័ទដែលពេញវ័យខាងវិញ្ញាណ ដែលបានលើកទឹកចិត្តសិស្សរបស់គាត់ ដែលមានភាពវ័យក្មេងខាងវិញ្ញាណជាងគាត់ ឲ្យពួកគេដើរ ក្នុងសេចក្តីពិត ហើយដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “គ្មានសេចក្តីណាដែលនាំឲ្យខ្ញុំអរសប្បាយ លើសជាងសេចក្តីនេះទេ គឺដែលឮនិយាយថា ពួកកូនខ្ញុំកំពុងតែប្រព្រឹត្តតាមសេចក្តីពិតនោះឯង”(៣យ៉ូហាន ១:៤)។ សំបុត្ររបស់លោកយ៉ូហាន បានបង្ហាញអំពីក្តីអំណរ ដែលកើតមាន ពីការមើលថែរ និងឃើញអ្នកជំនាន់ក្រោយ មានការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ។
គ្រីស្ទបរិស័ទដែលពេញវ័យខាងវិញ្ញាណ គួរតែលើកទឹកចិត្តអ្នកជំនាន់ក្រោយ ឲ្យមានការយល់ដឹង និងមានការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ។ ខណៈពេលដែលគ្រីស្ទបរិស័ទដទៃទៀត កំពុងធ្វើដំណើរខាងវិញ្ញាណជាមួយព្រះ យើងអាចជួយពួកគេឲ្យមានការរីកចម្រើនបាន ដោយផ្ញើសារ ឬសំបុត្រកោតសរសើរ លើកទឹកចិត្ត ក៏ដូចជាអធិស្ឋាន ឬឲ្យយោបលល្អៗ ដល់ពួកគេ។—Dennis Fisher
