2015

You are here:
កុំឲ្យរបូតខ្សែស្បែកជើង

ទង្វើរ​ដែល​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន​ធ្វើ អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​ផល​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​ក្រុម​របស់​គាត់​ទាំង​មូ​លបា​ន។ មាន​អ្នក​កាសែតម្នា​ក់ ឈ្មោះ សេបាស្ទៀន ជុនហ្គ័រ(Sebastian Junger) បានដឹ​ង​ច្បាស់​ថា​ នេះជា​​រឿង​ពិត​មែ​ន នៅ​ពេលដែល​គាត់ រួម​ដំណើរ​ជាមួ​យទា​ហានមួ​យក​ងព​លតូ​ច ដើម្បី​យក​ពត៌មាន​ក្នុងស​មរ​ភូមិ។ កាល​នោះ លោក​ជុនហ្គ័រ​បាន​ឃើញ​ទាហាន​ម្នាក់​បាន​មក​ស្តីប​ន្ទោស​ឲ្យទា​ហាន​ម្នាក់​ទៀត ដែលខ្សែ​ស្បែ​កជើ​ង​រប​ស់ខ្លួនបា​នរ​បូតរា​យលើ​ដី​។ ការ​ស្តី​បន្ទោសនោះ​   មិន​មែន​ដោយ​សារ​ទាហាន​ម្នាក់​នោះ   មាន​ប​ញ្ហា​ស្លៀកពាក់​នោះឡើ​យ ប៉ុន្តែ គឺ​ដោយ​សារ​ការ​របូត​ខ្សែ​ស្បែកជើ​ងនោះ​ អាច​ធ្វើ​ឲ្យក​ងព​លតូ​ច​ទាំង​មូល​មាន​គ្រោះថ្នា​ក់បា​ន ជាពិ​សេស​នៅពេ​លដែ​លខ្សែ​ស្បែក​ជើង​នោះ ធ្វើ​ឲ្យគាត់​ទាក់ជើ​ងដួ​ល នៅពេ​ល​ដ៏​សំខា​ន់ណា​មួ​យ។ លោក​ជុន​ហ្គ័ក៏​បាន​ដឹង​ថា ការ​អ្វី​មួយ​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះម​នុស្ស​ម្នាក់​ អាច​មាន​ផល​ប៉ះពា​ល់ដល់​មនុស្ស​រាល់គ្នា​នៅ​ក្នុ​ង​ក្រុ​មបា​ន។ ព្រះគ​ម្ពី​រក៏​បាន​ចែង​ផង​ដែរ អំពី​ការដែល​លោក​អេកាន ធ្វើឲ្យ​មា​ន​គ្រោះថ្នា​ក់​ដល់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​មូល ដែល​រឿង​នេះ​បាន​បង្រៀ​នយើ​ងថា​ អំពើ​បាប​របស់ម​នុស្សម្នា​ក់ មិន​​​គ្រាន់​​តែ​មានផ​លប៉ះ​ពាល់​មក​លើមនុស្សតែ​ម្នា​ក់ប៉ុ​ណ្ណោះ​​ឡើយ។ បន្ទាប់​ពី​ពួក​អ៊ីស្រាអែលទ​ទួល​បាន​ជ័យ​ជម្នះនៅ​ក្រុ​ងយេ​រីខូ ព្រះ​បានចេ​ញសេ​ចក្តី​បង្គាប់​ដ៏ជា​ក់​លាក់ អំពី​ដំណោះស្រា​យ សម្រាប់​ទីក្រុង និង​របឹប​ដែល​យក​បានពីក្រុងនោះ​(យ៉ូស្វេ ៦:១៨)។ ពួក​បណ្តាជ​ន “ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​តែនឹ​ងរ​បស់​ដែល​សម្រាប់​បំផ្លាញ” ហើយត្រូវ​ប្រ​មូល​មាស និង​ប្រាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ឃ្លាំងនៃ​ព្រះយេ​ហូវ៉ា (ខ.១៨-១៩)។ តែពួ​ក​គេ​មិន​បានស្តា​ប់ប​ង្គាប់​ តាមសេចក្តី​បង្គា​ប់​រប​ស់​ទ្រង់​ទេ(​៧:១)។ អ្វីដែ​ល​គួ​រឲ្យ​ចា​ប់អា​រ​ម្មណ៍នៅ​ក្នុង​រឿងនេះ គឺ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​មិនបា​នប្រ​ព្រឹត្តអំ​ពើបា​បនោះ​​ទាំង​អស់​គ្នាឡើ​យ តែមាន​តែ​លោក​អេកា​ន​ទេ​ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្ត​នោះ។ តែដោយ​សា​រទ​ង្វើរ​បស់គាត់ បណ្តា​ជន​ទាំងអ​ស់​គ្នា​បានទ​ទួលផ​ល​​ប៉ះ​ពាល់ ហើយ​ក៏បា​នប​ង្អាប់​ដល់​ព្រះនា​មព្រះ។ ​ ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​ដើ​រ​តាម​ព្រះយេ​ស៊ូវ យើង​មាន​ការ​រួប​រួម​ជា​ក្រុ​ម​មួយ…

Read article
ការក្លាយទៅជា

ខ្ញុំបាន​ធំ​ធាត់ នៅ​ក្នុង​ក្រុង​តូច​មួយ។ នៅ​ទីនោះ គ្មាន​អ្នក​ល្បីឈ្មោះ​ មិន​សូវ​មាន​មនុស្ស​ធ្វើច​រាចរ​ណ៍​ទៅម​ក ហើយ​ក៏មិ​នសូ​វ​មាន​អ្វី​ធ្វើ​ដែ​រ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​តែ​ង​តែ​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះជានិ​ច្ច សម្រាប់​ការ​លូត​លាស់​របស់​ខ្ញុំ​ចាប់​ពីតូច​ដល់​ធំ ក្នុង​បរិយ៉ា​កាស​ស្ងប់​ស្ងាត់ និង​មិន​រញេរ​ញ៉ៃ។ មាន​ពេល​ល្ងាច​ថ្ងៃមួ​យ ពេល​ដែ​លខ្ញុំ​ទៅ​ចូល​​រួម​កម្ម​វិធី​ញាំអាហារ​ធុរ​កិច្ច ជាមួ​យស្វា​មីរ​បស់​ខ្ញុំ​ មិត្តភ័​ក្រ​ថ្មី​របស់​យើង​ម្នាក់ បាន​សួរ​យើង​ អំពី​​​ទីកន្លែង​រស់​នៅរ​បស់​យើង។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំប្រាប់គាត់ គាត់​ក៏​និយាយ​ថា “អ្នក​នៅ​​កន្លែង​អញ្ចឹង តើអ្ន​ក​មិន​ខ្មាសគេ​ទេ​ឬ?​” ពេល​នោះ ខ្ញុំមិ​ន​ដឹង​ថា គាត់​កំពុង​តែ​និយាយ​លេង ឬ​យ៉ាង​ណា​ទេ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​គ្រាន់​តែ​និយាយ​ប្រាប់គា​ត់ថា​ “ខ្ញុំ​មិន​ខ្មាស​គេ​ទេ”។ ទោះ​បី​ជាជួ​នកា​ល គេគិ​ត​ថា​ក្រុងរ​បស់​ខ្ញុំ​គ្មាន​អ្វីគួ​រ​ឲ្យ ​ចាប់​​អារម្មណ៍ ដោយសា​រវា​គ្មា​នភា​ព​ជឿន​លឿន​ដូច​​គេ ប៉ុន្តែ ​វាមិ​ន​ខ្វះរបស់ដែល​សំ​ខា​ន់ស​ម្រាប់​ជីវិ​ត​ឡើយ។ គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំជា​ផ្នែក​មួ​យ​នៃសហគមន៍​ពួក​ជំនុំ ដែល​ឪពុ​ក​ម្តាយ​បង្រៀន​កូន “​ទៅ​​តាម​​ដំបូន្មាន និង​​សេចក្តី​ដាស់តឿន​របស់​ព្រះអម្ចាស់​”(អេភេសូរ ៦:៤)។ ព្រះយេ​ស៊ូវ​ក៏បាន​ចម្រើ​នវ័​យធំ​ឡើ​ង នៅក្នុ​ង​ភូមិ​ណា​សារ៉ែត ដែល​ជា​ក្រុង​ដ៏​តូច​មួយ។ កាល​នោះ ​លោក​ណាថាណែល​​និ​យាយ​​ថា “តើ​មាន​​​អ្វី​​ដ៏​​ល្អ អាច​ចេញ​ពី​ណាសារ៉ែត​មក​បាន​ឬ​ទេ”(យ៉ូហាន ១:៤៦)។ ព្រះយេស៊ូ​វ​បា​នប​ញ្ជា​ក់​ថា ពិត​ណាស់ ការ​ល្អ​អាច​ចេញ​ពីណា​សារ៉ែតម​ក​​មែន។ ទោះបី​ជា​ទ្រ​ង់បា​នច​ម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ក្នុង​កន្លែង​ដែល​គេ​មិនឲ្យតម្លៃ​ក៏ដោ​យ ក៏​ទ្រង់​ជា​អង្គ​បុគ្គល​ដែល​សំខាន់​បំផុត​ក្នុង​ប្រ​វត្ថិសា​ស្រ្តមនុស្សជា​តិ។ តាម​បទ​ពិសោធន៍​របស់​ខ្ញុំ និង​ការ​បង្រៀនរ​បស់​ព្រះគ​ម្ពីរ…

Read article
ថ្ងៃបុណ្យផ្កាធូលីព

មាន​ប្រទេស​មួយ​ចំនួន នៅទូ​ទាំង​ពិភព​លោក​បាន​ប្រារព្ធ​ថ្ងៃ​បុណ្យផ្កា​ធូ​លីព ដើម្បី​ទទួល​ស្វាគមន៍​ការ​មកដល់​នៃ​រដូវ​ផ្ការី​ក។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំគិ​តអំ​ពី​ផ្កាធូលីព ខ្ញុំ​ច្រើន​តែគិ​តអំ​ពីប្រទេស​ហូឡង់ ប៉ុន្តែ តាម​ពិត ការ​ដាំ​ផ្កានេះ​ល​ក់ជាលើ​កដំ​បូង គឺ​ចាប់​ផ្តើម​មា​ន​នៅតំ​ប​ន់​មជ្ឈិម​បូព៌ា។ សព្វ​ថ្ងៃ ផ្កា​ធូលីព​ដែល​មាន​ពណ៌​ច្រើន​មុខ​នេះ ត្រូវបា​ន​គេ​និយមចូល​ចិត្ត​នៅ​ទូទាំង​ពិភព​លោក ដែល​ក្នុង​នោះ ​​ផ្កា​ធូលីព​មាន​ប្រហែល​១០៩​ពូជ ត្រូវ​បាន​គេ​យក​ទៅ​ដាំ នៅតា​ម​កន្លែង​ផ្សេងៗ ដូច​​ជា នៅ​តាម​សួន​ច្បារ តាម​ដង​ផ្លូវ និ​ងក្នុង​សួនច្បារក្នុ​ងប​រិវេណ​ផ្ទះ នៅ​ទូទាំង​ពិភព​លោក។​ ក្នុង​រដូវ​ភ្លៀង​កាល​ពី​ឆ្នាំទៅ​ ខ្ញុំបាន​ដាំ​មើម​ផ្កាធូលីព​មួយចំ​នួន។ ពីរ​បី​ខែ​ក្រោយ​មក មើម​ទាំង​នោះ​បាន​ដុះ​ចេញ​ជា​ផ្ការីក​មាន​ពណ៌​គួរ​ឲ្យ​គ​យគ​ន់ ដែល​បញ្ជាក់​ថា រដូវ​ផ្ការី​កបានម​កដ​ល់ហើ​យ។ ផ្កាទាំ​ង​នោះក៏​បា​ន​រំឭ​ក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​ដឹង​ផង​ដែរ​ថា រដូ​វក្តៅ​កំពុង​តែរំ​គិល​មក ហើយ​ពេល​ដែល​រដូវក្តៅ​មក​ដល់ ខ្ញុំ​នឹង​បាន​មើល​ឃើញ​ផ្កាកា​ន់​តែ​ច្រើន ដោយ​ចិត្ត​ត្រេក​អរ។​ យ៉ាងណា​មិ​ញ ផ្កាគឺ​ជា​វត្ថុ​ដែ​លជួ​យ​រំឭក​ដ៏​អស្ចារ្យ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យខ្ញុំ​នឹ​ក​ចាំអំ​ពី​ព្រះគុ​ណនៃ​ព្រះ ក្នុង​ជីវិត​យើង​។​ ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​យើង​បាន​មាន​បន្ទូលជា​​ពា​ក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច​អំពី​ផ្កាឈូក នៅក្នុ​ង​បឹង ដើម្បី​រំឭក​យើង​អំពី​​កា​រផ្គត់​ផ្គង់​របស់​ព្រះវរបិតា​នៃ​យើង ដែល​គង់​នៅ​ស្ថាន​សួគ)។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់បា​នមា​នប​ន្ទូល នៅ​ក្នុង​សេចក្តី​អធិប្បាយ​នៅ​លើភ្នំ​ថា​ “ចូរ​រំពឹង​គិត​តែ​ពី​ផ្កា​ឈូក​នៅ​ក្នុង​បឹង ដែល​វា​ដុះ​ជា​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច.. តែ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា សូម្បី​តែ​ហ្លួង​សាឡូម៉ូន ក្នុង​គ្រា​ដែល​មាន​គ្រប់​ទាំង​សេចក្តី​រុងរឿង​របស់​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​មិន​បាន​តែង​អង្គ ដូច​ជា​ផ្កា​១​នោះ​ផង … តើ​ទ្រង់​មិន​តុបតែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា លើស​ជាង​ទៅ​ទៀត​ទេ​ឬ​អី?”(ម៉ាថាយ ៦:២៨-៣០)។ ផ្កាធូ​លីព​ធ្វើ​ជា​សញ្ញា​បញ្ជាក់​អំពី​កា​រប​ញ្ចប់​នៃរ​ដូវ​រងា និង​ការ​មក​ដល់​នៃ​រដូ​វផ្កា​រី​ក…

Read article
ចាំអបអរសាទ

កាល​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ជា​គ្រូបង្វឹក​កីឡា មាន​ពេល​មួយ កីឡាករ​ដ៏​ក្មេង​ខ្ចី​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់​ត្រូវ​គេ​គប់​បាល់​ចំ​មុខ នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​ចូល​រួម​ប្រកួត​កីឡា​វាយ​បាល់​បេសប៊ល​កុមារ ជា​លើក​ទី​មួយ។ បាល់​នោះមិ​ន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់ឈឺ​ទេ​ តែ​គេ​អាច​មើល​ដឹង​ថា គាត់​កំពុង​តែ​ឈរ​ញ័រ​ខ្លួន។ បាន​ជា​គាត់​ញ័រ​ខ្លួន​ដូច​នេះ គឺដោ​យសា​រ​គាត់​ខ្លាច​បាល់​។ គាត់​​បានព្យាយាម​វាយ​កូន​បាល់​នោះ ដោយ​ចិត្ត​ក្លាហាន នៅ​ក្នុង​មួយ​វគ្គ​ហើយ មួយវ​គ្គ​ទៀត ​​ តែ​គាត់​ហាក់​ដូ​ចជា នៅ​តែមិ​ន​អាចវាយ​បាល់​ត្រូវ​ដដែល។ នៅក្នុ​ង​វគ្គ​ផ្តាច់​ព្រាត់ យើង​ក៏​បាន​អង្គុយ​មើល​ការ​ប្រកួត​ទាំង​អស់​សង្ឃឹម ព្រោះ​គ្មាន​អ្វី​ដែ​ល​គួរ​ឲ្យអ​បអ​រ​សោះ។ បន្ទាប់​មក កីឡាករ​វ័យ​ក្មេង​រូបនេះ​ក៏បា​នដើរ​ចូល​ទៅ​កន្លែ​ងវា​យ​បាល់ តាម​វេណរ​បស់​ខ្លួន។ ភ្លាម​នោះ ​គ្រប់​គ្នា​មានកា​រភ្ញា​ក់ផ្អើល​យ៉ា​ងខ្លាំ​ង ពេ​ល​ដែល​ឃើញ​គាត់​វាយ​បា​ល់ចំ​​​បា​នល្អ​! មិត្ត​រួម​ក្រុម​រប​ស់គា​ត់​នាំគ្នា​លោតកញ្ឆេង ឪពុក​ម្តា​យ និង​មិត្ត​រួម​ក្រុមរ​បស់​គាត់​ក៏បា​ននាំ​គ្នា​ស្រែ​ក​ហ៊ោ​អប​អរ ដោយ​សម្លេង​កង​រំពង​។ ទោះ​បី​ជា​ក្រុម​រប​ស់យើង មិន​បាន​ឈ្នះកា​រប្រ​កួត​ក៏ដោយ ក៏​ខ្ញុំនៅ​តែ​លោត​ចុះ​លោ​តឡើ​ង! យើងរា​ល់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ស្រឡាញ់ក្មេ​ង​ម្នាក់​នេះ ហើយ​បាន​ជួយ​អប​អរ​គាត់។ ការ​នេះបាន​ធ្វើ​ឲ្យខ្ញុំ​នឹ​កស្រ​មៃថា​ ព្រះអ​ម្ចាស់​ក៏​បាន​អប​អរ​យើង ក្នុងពេ​ល​ណាមួ​យនៃ​ជី​វិ​ត​របស់​យើង​ផង​ដែរ។ ទ្រង់​ស្រឡាញ់​យើង​ខ្លាំង​ណាស់ ហើយ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះទ័​យ​ឲ្យយើ​ង “​យល់ … ពី​​ទទឹង បណ្តោយ ជំរៅ និង​កំ​ពស់​​​នៃ​​សេចក្តី​​ស្រឡាញ់​​នោះ ហើយ​​​ឲ្យ​​បាន​ស្គាល់​​សេចក្តី​​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​ដ៏​រក​គិត​មិន​យល់”(អេភេសូរ ៣:១៨-១៩)។ អ្នក​ខ្លះបា​នគិ​ត​ថា ព្រះអ​ម្ចាស់​មិន​ស្រឡាញ់យើ​ងទេ​ គឺរ​ង់ចាំ​តែ​វាយ​ផ្ចាល​យើង ពេល​ដែលយើងភ្លាត់​ធ្វើ​ខុស។ ដូច​នេះ យើង​មាន​អភ័យ​ឯក​សិទ្ធិ ដើម្បី​នឹង​ប្រាប់​ពួក​គេ…

Read article
ម្សិលមិញ ថ្ងៃនេះ និងថ្ងៃស្អែក

កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ ខ្ញុំបា​ន​យល់​ឃើញ​ថា រូប​ថត ​និង​វត្ថុ​អនុស្សាវរីយ៍​ទាំង​អស់ នៅ​ក្នុង​ការិយ៉ា​ល័យ​របស់​ខ្ញុំ សុទ្ធ​តែ​តំណាង​ឲ្យ​ពេល​អតី​តកា​ល។ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​គិត​ចង់​ប្រមូល​របស់​ទាំង​នោះ​ទៅទុ​ក តែ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​ចង់ដឹ​ង​ផង​ដែរ ថា​តើ​វត្ថុ​ដែល​រំឭក​អំ​ពី​មនុស្ស ទី​កន្លែង និង​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​ពី​អតី​តកា​ល អាច​មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ផ្សេង ក្រៅ​ពី​ជួយ​រំឭក​អំ​ពី​ពេល​អតីត​កាល​ដែល​ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​នោះ​ឬ​ក៏​​អត់។ ដើម្បី​ជៀស​វាង​ការ​ស្អិត​ជាប់​នឹង “អតីត​កាល” នៃ​ជីវិ​ត ខ្ញុំ​ចំា​បាច់ត្រូ​វ​ស្វែង​យល់​អំពី​តម្លៃ​នៃវ​ត្ថុទាំ​ង​នោះ ដែល​វា​មាន​ចំពោះពេ​លប​ច្ចុប្បន្ន និ​ងពេ​ល​អនា​គត។ ពេល​ដែល​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ បានឆ្ល​ង​កាត់​ទន្លេរ​យ័រ​ដាន់ ​ចូល​ទឹក​ដី​សន្យា​ហើយ ទ្រង់​បាន​បង្គាប់​លោក​យ៉ូស្វេ ដែល​ជា​​អ្ន​កដឹក​នាំ​របស់​ពួក​គេ ឲ្យ​ជ្រើស​រើ​សមនុស្ស​ប្រុស​១២នាក់ ឲ្យ​ទៅរើ​ស​ដុំ​ថ្ម​ម្នាក់​មួយ​ដុំ​ៗ នៅ​កណ្តាល​ទន្លេ​​នោះ ​ហើយ​យក​ថ្ម​ទាំង​នោះម​ក​ជំរុំ​របស់​ពួក​គេ នៅ​ពេល​យប់​នោះ(យ៉ូស្វេ ៤:១-៥)។ លោក​យ៉ូស្វេក៏​បា​ន​យក​គ្រួស​ទាំង​នោះ​មកត​ម្រៀប​ធ្វើ​ជា​ទីសំគាល់ ប្រយោជន៍​​ដ​ល់​​ថ្ងៃ​​ក្រោយ កាល​​ណា​​​កូន​ចៅ​​ពួកគេ​​សួរ​ថា “ថ្ម​ទាំង​នេះ​មាន​ន័យ​ដូច​ម្តេច?” នោះ​ពួកគេ​អាច​ប្រាប់​ អំពី​សេច​ក្តី​ស្មោះត្រង់​របស់​ព្រះ ដែល​បាន​ទប់​ទឹក​នោះ​មិន​ឲ្យហូ​រ ពេល​ដែលពួ​កគេ​ដើ​រឆ្ល​ងទ​ន្លេ​យ័រ​ដាន់(ខ.៦-៧)។ ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះគ្រី​ស្ទ វា​ជាកា​រ​ប្រសើរ​ណាស់ ដែល​យើង​មាន​វត្ថុស​ម្រាប់​រក្សា​ទុកជា​ភស្តុតា​ង ដើម្បី​បញ្ជាក់​ថា ព្រះ​បាន​ជួយ​យើង កាល​ពី​អតីកា​ល។ វត្ថុ​អនុស្សាវរីយ​ទាំង​នោះ ​បានរំ​ឭក​យើ​ង​ថា សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់​រប​ស់ទ្រង់ នៅ​បន្ត​មាន​រហូត​ដល់​ពេល​សព្វ​ថ្ងៃ សម្រាប់​​អ្នក​ដើរតាម​ទ្រង់ ដោយ​ទំនុក​ចិត្ត ចូល​ទៅ​ក្នុង​ពេល​អនាគត។ “ដុំថ្ម”​របស់​យើង ក៏​អាច​ជួយ​ឲ្យអ្នក​ដទៃដឹ​ង​ថា…

Read article
រដូវកាលនៃជីវិត

កាល​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ជា​គ្រូ​គង្វាល ខ្ញុំ​បាន​ជួយ​បម្រើ​ស្រ្តី​ជា​ម្តាយ​ជា​​ច្រើន​​នាក់។ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ពួក​គេ នៅ​មន្ទី​រ​ពេទ្យ ហើយ​អរ​សប្បាយ​ជា​មួយ​ពួក​គេ សម្រាប់​កូន​តូច​របស់​ពួក​គេ ដែល​​បា​នចាប់​កំណើត​ក្នុង​ពិភព​លោក​នេះ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ផ្តល់​ការ​ប្រឹក្សា​ផ្លូវ​ចិត្ត ដល់​ស្រ្តី​ជា​ម្តាយ​ដែល​មាន​ការ​ថប់​ព្រួយ ហើយ​បាន​ព្យាយាម​លើក​ពួក​គេ​ ឲ្យ​​មា​នទំ​នុក​ចិត្ត​ថា ព្រះ​កំពុង​មើល​ថែរ​កូន​ៗ​វ័យ​ជំទង់​របស់​ពួក​គេ ដែល​កំពុង​តែ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់។ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​នៅជួយ​ស្រ្តី​ជា​ម្តាយ ដែល​កំពុង​មើល​ថែរ​កូន​ដែល​សម្រាក​ព្យាបាល​របួស ឬ​ជម្ងឺ ហើយ​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​ឈឺ​ចាប់​ជា​មួយ​ពួក​គេ​ផង​ដែរ។ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទួញ​សោក​ជា​មួយ​ពួក​គេ ពេល​ដែល​កូន​ប្រុស ឬ​កូន​ស្រី​របស់​ពួក​គេ​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត។​ នាង​ម៉ារា ដែល​ជា​មាតា​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ ក៏​ធ្លាប់​ពិសោធ​នឹង​ពេល ដែល​មាន​អំណរ និង​ពេល​ដែល​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយផ​ង​ដែរ។​ តើ​នាង​មាន​អំណរ​ប៉ុណ្ណា ពេលដែ​ល​ព្រះ​គ្រីស្ទ​បានប្រ​សូត្រម​ក​ជា​បុត្រ​តូច!​(លូកា ២:៧)។ ហើយតើនា​ង​មាន​ចិត្ត​រំភើប​ប៉ុណ្ណា នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គង្វាល និង​ពួក​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ចូល​មក​ថ្វាយ​បង្គំ​ទ្រង់ (ខ.៨-២០ ម៉ាថាយ ២:១-១២)។ តើ​នាង​មាន​ការ​ពិបាក​ក្នុង​អារម្មណ៍​ប៉ុណ្ណា ពេល​ដែល​លោក​ស៊ីម្មាន​បាន​ថ្លែង​ទំនាយ​ថា ដាវ​នឹង​ចាក់​ទំលុះវិ​ញ្ញាណ​របស់​នាង​នោះ(លូកា ២:៣៥)។ ហើយ​តើ​នាង​មា​ន​ទុក្ខ​សោក​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា នៅ​ពេល​ដែល​នាង​ឃើញ​ព្រះ​បុ​ត្រា​រប​ស់​នាង សុគតនៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង! (យ៉ូហាន ១៩:២៥-៣០)។ ប៉ុន្តែ ក្នុងនាម​ជា​ម្តាយ​ម្នាក់ នាង​នៅ​តែ​មាន​ហេតុ​នឹង​អរ​សប្បាយ ទោះ​បី​ជា​បាន​ពើប​ប្រទះ​នឹង​ហេតុកា​រណ៍​ដ៏​រន្ធ​ត់​នោះ​ហើយ​ក៏​ដោយ ព្រោះបី​ថ្ងៃ​ក្រោ​យម​ក ទ្រង់​ក៏​បាន​មានព្រះ​ជ​ន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ធ្វើ​ឲ្យ​នាង​​មា​នចិត្ត​អរ​សប្បាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ស្រ្តី​ជា​ម្តាយ ក៏​ដូច​ជា​យើង​រា​ល់​គ្នា គឺ​សុទ្ធ​តែ​ឆ្លង​កា​ត់ពេល​ដែល​មាន​អំណរ​​ដ៏​អស្ចារ្យ និង​ពេល​ដែលមា​ន​ទុក្ខ​ជា​ទម្ងន់។…

Read article
“សូមប៉ាកុំបារម្ភ”

ក្នុង​រដូ​វក្តៅ កាល​ពី​ឆ្នាំមុ​ន ខ្ញុំ និង​ស្វាមីរ​បស់​ខ្ញុំ បាន​បើក​កម្ម​វិធី​ប្រគុំ​តន្រ្តី និង​រៃ​អង្គាស​ប្រាក់ សម្រាប់​ការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​ជម្ងឺ​មហា​រីក​កុមារ។ ពេល​នោះ យើង​មាន​គម្រោង​ធ្វើកម្ម​វិ​ធី​នោះក្នុងទី​ធ្លា​ក្រោយ​ផ្ទះ​យើង តែប​ន្ទាប់​ពី​យើង​បានមើល​ការ​ព្យាករណ៍​ធា​តុអា​កាស យើង​ក៏​មាន​ការ​ស្រង៉ាក​ចិត្ត​។ ដូចនេះ​ ក្នុងរ​យៈពេ​ល២​ម៉ោង មុន​ពេល​កម្ម​វិធី​នេះចា​ប់ផ្តើម យើង​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ទូរ​ស័ព្ទ​ប្រាប់​ភ្ញៀវរ​បស់​យើង​ ជាង​១រយ​នាក់ ដើម្បី​ជូន​ដំណឹង​អំពី​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទី​កន្លែង​ធ្វើក​ម្ម​វិធី។ ខណៈពេ​ល​ដែល​មិត្ត​ភ័​ក្រ និង​ក្រុ​មគ្រួសា​រ​របស់​យើងចាប់ផ្តើ​មដឹ​ក​ជញ្ជូនអា​ហារ គ្រឿង​តុប​តែង​ក​ម្មវិ​ធី និង​ឧបករណ៍​យ៉ាង​ប្រញាប់​ប្រញាល់​ចេញ​ពី​ផ្ទះយើ​ង ទៅ​កន្លែង​ហាត់ប្រា​ណ​របស់​ព្រះ​វិហារ​យើង រ៉ូស៊ី(Rosie) កូន​ស្រី​របស់​យើង​ក៏បា​នឈ្លា​តឱ​កាស​ឱប​ឪពុក​របស់​នាង ហើយ​រំឭក​គាត់ ជំនួស​មុខ​ឲ្យ​កូន និ​ងចៅ​រ​បស់យើ​​ង​ថា “សូមលោកប៉ាក កុំព្រួយ​ យើងចាំ​ជួ​យ​លោកប៉ា​ពី​ក្រោយ​ខ្នង​ជា​និច្ច”។ ពេ​លដែ​លយើ​ង​បាន​ឮពា​ក្យស​ម្តីនេះ​ យើងមា​ន​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្តយ៉ា​ង​ខ្លាំ​ង ព្រោះ​ការ​នេះ​បានរំ​ឭក​យើ​ងថា​ យើង​មិន​មែន​នៅតែ​ម្នា​ក់ឯ​ងឡើ​យ។ ដូច​មាន​គេពោ​លថា​ “ខ្ញុំនៅទី​នេះស្រា​ប់ ខ្ញុំនឹ​ង​ជួយបំ​ពេញ​​នៅ​ត្រ​ង់ចំ​ណុច​ណា​ ដែល​អ្នក​រំលង។ ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើជា​ភ្នែក និង​ដៃរ​បស់​អ្នក”។​ ពេល​ដែល​ពួក​អ៊ីស្រាអែ​លកំ​ពុង​ភាស​ខ្លួន​ចេញ​ពីជី​វិត​ជាទា​សករ ក្នុង​នគរ​អេស៊ីព្ទ ស្តេច​ផារ៉ោន​បានប​ញ្ជា​ទ័ព​​រទេះ​ចម្បាំង និង​ទ័ព​សេះ ឲ្យដេ​ញ​តាម​ពួក​គេ​ (និក្ខមនំ ១៤:១៧)។ ប៉ុន្តែ “​ទេវតា​​នៃ​ព្រះ​​ដែ​ល​​បាន​នាំ​មុខ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់​ក៏​ត្រឡប់​ទៅ​នៅ​ខាង​ក្រោយ​វិញ ហើយ​បង្គោល​ពពក​ក៏​ចេញ​ពី​មុខ​ទៅ​នៅ​ខាង​ក្រោយ​ដែរ”(ខ.១៩)។ នេះ​ជារ​បៀប​ដែ​ល​ព្រះបំ​បាំង និង​ការពារ​ពួកគេ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ពេញ​មួយ​យប់​នោះ។ នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់…

Read article
សត្វឥន្រ្ទីមាស

មាន​ពេលមួ​យ ម៉ាក(Mark) កូន​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ បាន​ធ្វើដំ​ណើរ​ជាមួ​យ​ខ្ញុំ ចេញ​ពីតំបន់​កសិដ្ឋាន​ខ្លាយ ភីធើសិន(Clyde Peterson) ក្នុងរ​ដ្ឋ​វ៉ាយ៉ូមីង(Wyoming) ត្រឡប់​ទៅ​រដ្ឋ​មីឈីហ្គិន(Michigan)​វិញ។ យើង​ក៏​ប្រទះ​ឃើញ សត្វ​ដ៏​ធំមួ​យពី​ច​ម្ងាយ កំពុង​អង្គុយ​នៅ​លើ​ដើម​ឈើ​មួយ​ដើម ដែល​ដុះ​ដាច់​ឆ្ងា​យ​ពីគេ​។ វា​កំពុង​មើល​ទៅ​ខាងក្រោមជ្រ​ល​ងភ្នំ។ ពេល​ដែល​យើង​ធ្វើ​ដំណើរ​ជិត​ដល់​វា យើង​ក៏​ដឹង​ថា វា​ជា​សត្វ​ឥន្ទ្រី​មាស។ វា​ក៏​លោត​ពី​លើ​ដើម​ឈើ​នោះ ហើយ​ដាំ​ក្បាល​ចុះ​ទៅ​តាម​ជ្រលង​ភ្នំ ភ្លាម​នោះ វា​ក៏ត្រដាង​ស្លាប ដែលចែ​ង​ចាំង​ដោយ​ពន្លឺ​ថ្ងៃ នា​ពេល​ព្រឹក។ មាឌ​ដ៏​ធំ និង​សម្រស់​ដ៏​ស្រស់​ស្អាតរ​បស់​វា បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មានចិ​ត្ត​ស្ងើច​សរសើរ។ យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​កំពុង​មានអ​ភ័​យឯ​កសិ​ទ្ធិ នៅក្នុ​ងកា​រ​ទស្សនា​ការ​តាំង​​បង្ហា​ញ​ស្នាព្រះ​ហស្ត​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ។ ស្នា​ព្រះហ​ស្តរ​បស់​ព្រះស​ម្តែង​ឲ្យយើ​ង​ឃើញ “កិច្ច​ការ​ដ៏អស្ចារ្យ”រប​ស់​ព្រះ (ទំនុកដំកើង ១៤៥:៥)។ ហើយ​ពេ​លដែ​លយើ​ងប​ង្អង់ ដើម្បី​ជញ្ជឹង​គិត​អំពី​កិច្ចការ​ដែ​លព្រះ​បា​​នធ្វើ នោះយើង​នឹង​មា​ន​ចិត្ត​ស្ងើចស​រសើរ ពេល​ដែល​គំនិត និង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង បាន​ទទួល​កា​រប៉ះ​ពាល់ ​ឲ្យ​បង្ហាញ​ចេញ​ឲ្យ​គេស្គា​ល់ បុគ្គ​លិក​លក្ខណៈ​នៃ​ព្រះ ដែល​បង្កើត​របស់​ទាំង​នោះម​ក។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះបានប្រើសត្វឥន្ទ្រីមាស ដើម្បីប្រាប់ខ្ញុំ និងកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ អំពីរឿងនៃការបង្កើតដ៏ប៉ិនប្រសប់​រប​ស់ព្រះ​ដ៏មា​ន​ចេ​ស្តានៃ​យើង។ ហើយ​ទ្រ​ង់ក៏​ប្រា​ប់​ពីរឿ​ង​នេះ ដោយ​ប្រើ​ស​ត្វចាប​ដែល​យំយ៉ា​ង​ពិរោះ ដែល​ហើរ​លើមេ​ឃ កូន​ក្តាន់​ដែល​លោត​ចុះលោ​ត​ឡើង ទឹក​រល​កដែ​លប​ក់​បោក​ច្រាំង និ​ងព​ពួក​ផ្កាតូ​ច​ៗ​ដែល​កំពុង​បង្ហាញ​សម្រស់​ដ៏​អស្ចារ្យ ក្នុង​ទីវាល។ ក្នុង​ខណៈ​ពេល​ដែ​លមិ​ន​បាន​រំពឹ​ង​ទុក…

Read article
យើងអាចទុកចិត្តទ្រង់

ខ្ញុំ​បាន​ដឹ​ងតិ​ច​តួ​ចណាស់ អំពី​ការ​បៀត​បៀន ដោយ​សារ​ជំនឿ។ ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ត្រូវ​គេគម្រាម​ថានឹ​ងធ្វើ​បាប​រូបកា​យ​ខ្ញុំ ដោយសារ​តែជំ​នឿ ឬដោ​យសា​រ​​ពា​ក្យដែ​ល​ខ្ញុំនិយា​យ​ម្តងណាឡើយ​។ ខ្ញុំមា​ន “ការ​យល់​ដឹង​”ដ៏​តិច​តួ​ច អំពី​ការ​បៀត​បៀន ដោយ​សារ​ខ្ញុំគ្រា​ន់​តែ​បាន​ឮ​គេនិយា​យ និ​ងបាន​អាន​អំពីប្រ​ធាន​ប​ទ​នេះប៉ុ​ណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា បង​ប្អួន​រួម​ជំនឿ​ជាច្រើ​ន នៅ​ទូទំា​ងពិ​ភព​លោក​មានកា​រយ​ល់​ដឹង​ អំពី​ការ​បៀតបៀ​ន​ច្រើន​ជា​ងខ្ញុំ ព្រោះ​ក្នុង​ចំណោ​មពួ​កគេ​ មាន​អ្នក​ខ្លះកំ​ពុង​រស់​នៅ ដោយប្រ​ឈម​មុ​ខនឹង​គ្រោះថ្នាក់​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ដោយ​សារ​ពួក​គេ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​យេស៊ូវ និង​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​ឯ​ទៀត​ស្គាល់​ទ្រង់។​ មាន​ការ​បៀត​បៀន​មួ​យប្រភេទ ដែល​មិន​មាន​ការ​គំរាម​​សម្លា​ប់ឡើយ ប៉ុន្តែ អាច​ធ្វើឲ្យ​យើ​ងស​ង្វែក​ចិត្ត​សម្រាប់​អ្នក​រ​ងគ្រោះ​។ វា​ជាកា​របៀត​បៀន​ដែ​លទ​ទួល​រង​ពី​សមា​ជិក​គ្រួសារ ដែល​មិន​ជឿព្រះ​។ ជា​ទូទៅ យើងមា​ន​អារ្មណ៍​ថា ​ត្រូវ​គេប​ដិសេ​ធ និង​ស្អប់ ពេល​ដែល​ម​នុ​ស្សជា​ទី​ស្រឡាញ់ក្នុង​គ្រួសារ​យើ​ងសើ​ច​ចម្អ​ក​ឲ្យ​យើង និង​ស្តីប​ន្ទោស​ឲ្យយើ​ង ដោ​យសា​​រយើង​ជឿ​លើព្រះ​យេ​ស៊ូវ និង​ដោយ​សា​រការ​​ដែលយើងសម្តែង​ចេញ នូវ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​ព្រះ។ ហេតុ​នេះហើ​យ​បាន​ជា សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ដាស់​តឿន​អ្ន​កជឿ​ព្រះ​ថា ​“ឯ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ចង់​រស់ ដោយ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ដល់​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ នោះ​នឹង​ត្រូវ​មាន​សេចក្តី​បៀត​បៀន​ដែរ”(២ធីម៉ូថេ ៣:១២) ហើយ​យើង​ដឹង​ថា ជួន​កាល​យើង​ទទួល​រង​ការ​បដិសេធន៍ ពី​អ្នក​ដែល​យើង​ស្រឡាញ់ (ម៉ាថាយ ១០:៣៤-៣៦)។ តែនៅ​ពេល​ដែ​លអ្ន​ក​ដែល​យើង​ស្រឡាញ់ បដិសេ​ធ​ព្រះ ដែ​លយើង​ស្រ​ឡាញ់ នោះ​យើ​ងមា​ន​អារ​ម្ម​ណ៍ឈឺ​ចិត្ត​ ចំពោះ​ការ​ប​ដិសេធន៍​នេះ។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បា​ន​ប្រាប់​យើង​ ឲ្យ​អធិ​ស្ឋាន​សម្រាប់​អ្នក​ដែ​លធ្វើ​ទុ​ក្ខបៀត​បៀន​យើង (ម៉ាថាយ…

Read article
ត្រៀមខ្លួនជានិច្ច

ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​កូន​ប្រុស​រប​ស់​ខ្ញុំ មក​លេង​ផ្ទះ សម្រាប់​រយៈ​ពេល​វែង មាន​ពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃមួ​យ គាត់​ក៏​បាន​គោះទ្វារ​បន្ទ​ប់​ធ្វើការ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​សួរ​ខ្ញុំថា​ តើ​ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើអ្វី​។ ខ្ញុំប្រា​ប់គា​ត់​ថា “ប៉ា​កំពុង​រៀប​ចំមេ​រៀន​សម្រាប់​បង្រៀនក្នុ​ង​សាលា​រៀន​ថ្ងៃ​អាទិត្យ”។ បន្ទាប់ម​ក ពេល​ដែល​ខ្ញុំពិចារណា​អំពី​ការ​ដែ​លខ្ញុំចំ​ណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន ក្នុង​បន្ទប់​ធ្វើការ​នោះ ខ្ញុំក៏​​ប្រាប់​គាត់​ថា “ប៉ា​ហាក់​ដូច​ជា តែង​តែ​រៀប​ចំ​ខ្លួន​សម្រា​ប់​ការ​នេះ​ការ​នោះជា​​និច្ច”។ ខ្ញុំសូ​ម​អរ​ព្រះគុ​ណព្រះ​អ​ម្ចាស់ ដែល​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ឱកាស ឈោង​ចាប់​អ្នក​ដទៃ។ ទោះយ៉ា​ង​ណាក៏​ដោ​យ យើង​អា​ចមាន​ការ​តប់​ប្រម៉ល់​ខ្លះ​ៗ ពេល​ដែល​យើង​ចេះ​តែ​រៀប​ចំ​អ្វីមួយ សម្រាប់​អ្នក​ដទៃ​ជានិ​ច្ចនោះ​។ យើង​មាន​ការ​ពិបាក​នៅក្នុ​ងកា​រ​ដាក់​អាទិ​ភាព ពេល​ដែល​គំនិត​របស់​យើង ​ទទួល​រង​សំពាធ​នៃ​ការ​រៀប​ចំ​មេរៀ​ន សេចក្តី​អធិ​ប្បាយ ឬ​ឯកសា​រ​អ្វីមួ​យឥ​ត​ឈប់​ឈរ​នោះ។ ការ​ត្រៀម​ខ្លួ​ន​ឥត​ឈប់​ឈរនេះ​ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំមា​នចម្ងល់ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​បើក​មើល​ព្រះគម្ពីរ ដើម្បី​រក​មើល​បទ​គម្ពី​រដែ​លនិ​យាយ​អំពី​ការ​​នេះ។ ខ្ញុំ​ក៏​​រកឃើ​ញថា​ ព្រះ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​យើង ឲ្យ​មាន​ការត្រៀ​ម​ខ្លួន​ជានិច្ច។ សូម​យើង​ពិចារណា​អំពីចំ​ណុច​សំខាន់​ៗ ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​ការ​ត្រៀម​ខ្លួន ដែល​មាន​ដូច​តទៅ : ចិត្ត​ដែលមា​ន​ការប្តេជ្ញាថ្វា​យព្រះ​ ត្រូវ​តែមា​នការ​ត្រៀម​ខ្លូន​បម្រើ​ទ្រង់ (១សាំយ៉ូអែល ៧:៣)។ យើង​ត្រូវ​ត្រៀម​ខ្លួ​ន​ធ្វើកា​រ​ល្អ​(២ធីម៉ូថេ ២:២១) ហើយការ​ពារ​សេចក្តី​ពិត​នៃ​ព្រះ​គម្ពីរ(១ពេត្រុស ៣:១៥)។ ហើយ​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រំឭក​យើង​ថា សូម្បីតែ​កា​រ​ធ្វើ​អំណោយ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ ក៏យើង​ត្រូវ​មាន​គម្រោង​ផង​ដែរ(២កូរិនថូស ៩:៥)។ នេះ​គ្រាន់​តែ​ជាចំ​ណុច​ចាប់​ផ្តើម​ប៉ុណ្ណោះ។ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​រស់​នៅ ក្នុង​ជីវិត​ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​សព្វ​ព្រះទ័យ យើង​ត្រូវ​មាន​ការ​ត្រៀមខ្លួ​ន​ខាង​ផ្លូវ​ចិត្ត…

Read article