2015

You are here:
ការលះបង់ដ៏ពិត

លោកអេរិក ស្ថិតក្នុងចំណោមបណ្តាបុរសដ៏ល្អ ក្នុងសហគមន៍។ ក្នុងនា​ម​ជា​មន្រ្តី​ប៉ូលីស​ម្នាក់ ​គាត់​បាន​ចាត់​ទុក​ការងារ​រប​ស់គា​ត់ ជា​ការ​បម្រើ​សម្រាប់​សហ​គមន៍​រប​ស់គា​ត់ ហើយ​មាន​ការ​ប្តេជ្ញាចិ​ត្ត​ចំពោះ​ការ​បម្រើនោះ​ ទោះជា​ត្រូ​វ​លះប​ង់យ៉ា​ង​ណាក៏​ដោ​យ។ គេ​អាច​ដឹង​ថា គាត់ពិត​​ជាមា​ន​បំណង​ចិត្ត​ដូច​នេះ​មែន ដោយ​គ្រាន់​តែមើ​លទៅ​ទូ​ដាក់​ឥវ៉ាន់​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​គាត់ នៅ​ប៉ុស្ត៍​ប៉ូ​លីស ដែលនៅលើ​នោះ​គា​ត់​បា​ន​បិទ​ខគ​ម្ពីរ យ៉ូហាន ១៥:១៣។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​​នេះ ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​យើង មាន​បន្ទូល​ថា ​“គ្មាន​​អ្ន​ក​​ណា​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ធំ​ជាង​នេះ គឺ​ដែល​អ្នក​ណា​នឹង​ប្តូរ​ជីវិត ជំនួស​ពួក​សំឡាញ់​របស់​ខ្លួន​នោះ​ទេ”។ ទោះ​ជាយ៉ា​ង​ណាក៏​ដោយ ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់​ត្រង់​ចំណុ​ច​នេះ មិន​គ្រា​ន់​តែ​ជាគោ​លការណ៍​ដ៏​ប្រ​សើរ​ប៉ុណ្ណោះឡើ​យ។ បទ​គម្ពីរនេះ​ បាន​ឆ្លុះប​ញ្ចាំង​អំពី​ការ​ប្តេជ្ញាចិ​ត្ត ដែល​លោក​អេរិក​មា​ន​ចំពោះភារ​កិច្ច​របស់​គាត់ ក្នុង​នាម​ជា​មន្ត្រីប៉ូ​លីស ដែល​នាំឲ្យ​គាត់​មាន​ការ​លះប​ង់ដ៏​​ធំ​ផុត គឺនៅ​ពេ​ល​ដែល​គាត់​បាន​ពលីជី​វិត ក្នុង​ការ​​បំពេញ​ភារៈ​កិច្ច​ការពា​រស​ន្តិសុ​ខស​ង្គម។​ នេះ​ជា​ការ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ចិត្ត​ដែល​មានកា​រលះ​បង់​ដ៏​ពិត។ បន្ទាប់​ពី​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​មានបន្ទូល​ដ៏មា​ន​អំណា​ច ក្នុង​បទ​គម្ពីរ យ៉ូហាន ១៥:១៣ ជា​ច្រើនម៉ោងក្រោ​យ​មក ទ្រង់​ក៏​បាន​លះ​បង់​ព្រះ​ជន្ម ដូចដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​នោះមែ​ន។ កាល​នោះ ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​អំពី​ការ​លះប​ង់នេះ​ មក​កា​ន់ពួ​កសិ​ស្សទ្រ​ង់ ក្នុង​បន្ទប់​ខាង​លើ ​បន្ទាប់ម​ក ទ្រង់​ក៏​បាន​ប្រកបជា​មួ​យព្រះ​វរបិតា នៅ​សួន​ច្បារ​កេត​សេម៉ានី គឺនៅ​មុ​នពេ​លគេ​យក​ទ្រង់ទៅ​កាត់​ទោ​សដោ​យអ​យុត្តិធម៌ ហើយទ្រ​ង់​ក៏ត្រូ​វ​គេ​យកទៅ​ឆ្កា​ង នៅ​ចំពោះ​មុខ​បណ្តា​ជន ​ដែលកំ​ពុង​ចម្អ​ក​ឲ្យ​ទ្រង់។ ក្នុង​នាម​ជា​ព្រះ​រាជបុត្រា​នៃព្រះ​ ព្រះយេស៊ូវ​អាច​គេច​ចេញ​ពីកា​ររ​ងទុ​ក្ខ កា​រ​ធ្វើ​ទារុណ​កម្ម ​និងភាពសា​ហាវ​ព្រៃផ្សៃ​នោះ​។ ទ្រង់​គ្មាន​បាប​សូម្បី​តែប​ន្តិច…

Read article
ស្រុកដែលនៅនគរស្ថានសួគ៌

ក្នុងអំឡុងពេលដែលខ្ញុំកំពុងសិក្សានៅវិទ្យាល័យ ខ្ញុំនិងមិត្តភ័ក្រជិតស្និទ្ធ​បំផុ​ត​របស់​​ខ្ញុំម្នា​ក់ បា​ន​នាំ​គ្នា​ជិះ​សេះ​ម្នាក់​មួយ​ៗ កម្សាន្ត នៅពេ​ល​រសៀល​ថ្ងៃ​មួយ។ យើង​បាន​ជិះ​សេះយឺត​​ៗ ដោយ​គ្មាន​គោល​ដៅ កាត់​តាម​វាល​ដែល​មាន​ផ្កាព្រៃ​ដុះ និង​ព្រៃដ​ង្គំ។ ពេល​ដែល​យើង​ទាញ​បង្ហៀរ​បញ្ជា​សេះពីរ​ក្បាល​នោះ ឲ្យ​ដើរ​ទៅ​រ​កជ​ង្រុក ដែល​នៅ​ក្បែ​ផ្ទះ​ ពួក​វា​បោលទៅ​យ៉ា​ង​លឿន ដូ​ច​គ្រាប់​រ៉ុក​កែត។ សេះរ​ប​ស់យើ​ង គឺ​ដូច​ជា​មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់យើ​ងអ​ញ្ចឹង។ ពួក​វា​ដឹង​ថា ​ពេល​នោះ​ជាពេល​ញាំ​អាហារ​ពេល​ល្ងាច និង​ជា​ពេល​ដែល​យើង​ត្រូវ​ដុសលា​ង​ខ្លួន​វា​ បា​ន​​​ជា​ពួកវាដូ​ចជា​អន្ទះ​សា​រណា​ស់។ ក្នុង​នាម​ជា​គ្រីស្ទប​រិស័ទ ផ្ទះ​ដ៏ពិ​តរ​បស់​យើង​ គឺ​នៅ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​(ភីលីព ៣:២០)។ តែ​ជួន​កាល​សេចក្តី​ប៉ង​ប្រាថ្នារបស់​យើ​ង​បាន​នាំយើ​ង ឲ្យ​ងាក​ម្តង​ទៅឆ្វេ​ង ម្តង​ទៅស្តាំ។​ យើង​អរ​សប្បាយ​នឹង​អំណោយ​ទាន​ល្អ​ៗ ដែល​ព្រះ​ប្រទាន ដូ​ច​ជា គ្រួសារ កូន ចៅ ការធ្វើដំណើរ អាជីព និងមិត្តភ័​ក្រ​ជា​ដើម។ ទន្ទឹម​នឹង​នោះ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​ផ្តោត​ទៅលើ​ “សេចក្តី​ដែល​នៅខា​ងលើ​”វិញ(កូល៉ុស ៣:១-២)។ សេចក្តីដែល​នៅ​ខាង​លើ អាច​រាប់​បញ្ចូលផ​លប្រ​យោជន៍​នៃ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌ ដែល​យើង​មើល​មិន​ឃើ​ញ ដូចជា : ព្រះ​វត្តមា​ន​ដ៏ស្ថិ​តស្ថេ​ររ​បស់​ព្រះ​(វិវរណៈ ២២:៣-៥) ការ​សម្រាក​ជា​រៀង​រហូត(ហេព្រើ ៤:៩) និង​កេរមរតក​ដ៏​អស់​កល្ប​ជា​និ​ច្ច(១ពេត្រុស ១:៤)។​ ថ្មីៗនេះ​​ខ្ញុំបា​ន​ឃើ​ញ​គេសរសេ​រ​ថា “អ្នកជឿ​ព្រះ​ច​ង់​បាន​កេរមរតក​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ហើយ​កាល​ណាពួ​ក​គេមាន​ជំនឿកា​ន់​តែ​ខ្លាំង…

Read article
អ្នកគង្វាលដ៏ល្អបំផុត

ក្នុង​រដូវ​ផ្ការី​ក អ្នក​គង្វាល​ចៀម​នៅ​រដ្ឋ​អ៊ីដាហូ បាន​បណ្តើរ​ហ្វូង​ចៀម​របស់​ខ្លួន ពី​តំបន់​ទំនាប ទៅ​តំបន់​ភ្នំ។ ពេល​នោះ មាន​សត្វ​ចៀម​រា​ប់​ពាន់​ក្បាល ​បាន​ឆ្លង​កាត់​ផ្លូវ​ថ្មល់ ​ចូល​ទៅតំ​បន់​ខ្ពង់​​រាប ដែ​លមា​ន​វាល​​ស្មៅនា​រដូវ​ក្តៅ កំពុង​រង់​ចាំ។ កាល​ពី​សប្តាហ៍មុ​ន ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​មួយ​ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ​ ហើយ​​ក៏​ឃើញ​ចៀម​មួយ​ហ្វូង​នៅ​លើ​ភ្នំ។ សត្វ​ចៀម​ទាំង​នោះក៏កំ​ពុង​នៅ​ក្នុង​វាល​ស្មៅ ដែល​មាន​ទឹក​អូរ​មួយ​ខ្សែ ​កំពុង​ហូរ​គ្រឿន​ៗ ទិដ្ឋ​ភាព​ដ៏​ស្រស់​ត្រកាល​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹង​ចាំអំ​ពីប​ទ​គម្ពី​រ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក​២៣។ ប៉ុន្តែ តើ​អ្នក​គង្វាល​របស់​ហ្វូង​ចៀម ដែល​ខ្ញុំឃើញ​នោះ ​កំពុង​នៅ​ទី​ណា? មាន​ចៀម​មួយ​ក្បាល​ហាក់ដូ​ច​ជា នៅ​តែ​ឯង ហើយ​បន្ទាប់​ពី​យើង​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្ងាយ​ពី​ចៀម​នោះ​បន្តិច ​យើង​ក៏​ឃើញ​វា​ដើរ​ទៅ​រក​ទឹក​អូរ ដែល​នៅ​ឆ្ងាយ។ បន្ទាប់​មក ​យើងក៏បា​ន​ឮ​សម្លេង​ហួច​ពី​លើភ្នំ​មក។ ពេល​យើង​មើល​ទៅ​លើ យើង​ក៏​ឃើញ​អ្នកគ​ង្វាល​កំពុង​អង្គុ​យ​នៅ​លើ​ទួល មើល​ហ្វូង​ចៀម​រប​ស់​ខ្លួន​ពីលើ​មក​។ មា​ន​ឆ្កែ​ភ្នំ​មួយ​ក្បាល និង​ឆ្កែ​គង្វាល​ពីរ​ក្បា​ល នៅ​ក្បែ​រ​គាត់។ សត្វ​ឆ្កែ​ទាំង​នោះ​ក៏​បាន​ឆ្លើយត​ប​នឹង​ស​ម្លេង​​ស៊ីញូរ​បស់​អ្នក​គង្វាល ដោយ​រ​ត់​ចុះម​ក​ពី​លើម​ក ហើយ​គៀង​ចៀម​ដែល​កំពុង​វ​ង្វេង​នោះ ឲ្យ​ត្រឡប់​មក​ចូល​ហ្វូង​របស់​វា​វិញ។​​ យ៉ាង​ណាមិ​ញ ព្រះ​អម្ចាស់ ដែល​ជា​អ្នក​គ​ង្វាល​ដ៏​ល្អ ទ្រង់​ក៏​កំពុ​ងមើ​ល​ថែ​រអ្នក​ផង​ដែរ។ ទោះបីជា​អ្ន​ក​មិន​អាច​មើល​ទ្រង់​ឃើញ ក៏ទ្រ​ង់​នៅ​តែ​អាច​មើល​ឃើញ​អ្នក! ទ្រង់​ស្គាល់​ឈ្មោះ​អ្នក ​ហើយ​ស្គាល់អ្នក​គ្មា​នក​ន្លែង​ចន្លោះ។ អ្នក​ជា​សត្វ​ចៀម ដែល​នៅ​វាល​ស្មៅ​របស់​ទ្រង់ (អេសេគាល ៣៤:៣១)។ ព្រះ​បាន​សន្យា​ថា ទ្រង់​នឹង…

Read article
អាហារថ្ងៃត្រង់ ដែលមិនបានញាំ

ខ្ញុំ​យ​ល់​ថា​ អាហារ​មិន​គ្រាន់​តែ​សម្រាប់​បំពេញ​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ​របស់​យើង​ប៉ុណ្ណោះ​ឡើ​យ តែ​ក៏​ជាផ្នែក​មួយ​នៃ​ជីវិត ​ដែលអាច​ឲ្យយើ​ង​អរ​សប្បាយ យ៉ាង​អស្ចារ្យ! ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​អង្គុយ នៅក​ន្លែង​ដែល​គេបា​នរៀ​ប​អាហារ​យ៉ាង​រៀប​រយ ជា​ពិសេស​ នៅ​ពេល​​ដែលខ្ញុំ​ឃ្លា​ន។ ពេល​នោះ​ខ្ញុំ​ស្រមៃ​ឃើញ​ថា ពួក​សាវ័ក​កំពុង​ឃ្លាន​អាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ត្រឡប់ម​ក​រក​ព្រះយេស៊ូវ នៅ​កន្លែង​អណ្តូង​ទឹក ដែល​ពេល​នោះ ទ្រង់​កំពុ​ងមា​ន​បន្ទូល​ជា​មួយ​ស្រ្តីសាសន៍​សាម៉ារី​ម្នាក់។ ពួក​គេ​ទូល​ទ្រង់​ថា “លោក​គ្រូ អញ្ជើញ​ពិសា”(យ៉ូហាន ៤:៣១)។ ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូលត​ប​ថា “ខ្ញុំ​​មាន​​អាហារ​​សំរាប់​​ទទួល​​ទាន​​ហើយ គឺ​ជា​អាហារ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ស្គាល់”(ខ.៣២) ដូច្នេះ ពួក​​សិ​ស្ស​​សួ​រ​​គ្នា​​ទៅ​​វិញ​ទៅ​មក​ថា មាន​អ្នក​ណា​យក​អ្វី​មក​ជូន​លោក​ពិសា​ដែរ​ឬ​អី (ខ.៣៣)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ខ្ញុំ​ឆ្ងល់ ថា​តើ​ពួក​សិស្សរ​វល់​តែគិ​ត​អំពី​អាហារ​ពេក​​ឬ បាន​ជា​ពួក​គេមិ​ន​អាច​មើល​ឃើញ​​​អ្វី​ក្រៅ​ពីការ​ញាំអាហារ ។ ពួក​គេមិ​ន​បានយ​ល់អំ​ពី​សារ​សំខាន់ នៃ​ការ​អ្វី​ដែល​កំពុង​កើត​ឡើង នៅ​ពេ​ល​នោះឡើ​យ។ អ្វី​ដែល​សំខាន់​បំផុត​សម្រាប់​ព្រះ​យេស៊ូវ “​គឺ​​ត្រ​ង់​​កា​រ​ធ្វើ​តាម​ព្រះហឫទ័យ​នៃ​ព្រះ ដែល​ចាត់​ឲ្យទ្រង់​មក ព្រម​ទាំង​បង្ហើយ​ការ​របស់​ទ្រង់​នោះ​ឯង”(ខ.៣៤)។ ទ្រង់​បាន​ផ្តោត​ទៅលើសេ​ចក្តី​ត្រូវ​ការ​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​ស្រ្តី​ម្នាក់​នេះ ព្រោះ​មាន​តែ​ទ្រង់​ទេដែ​ល​អាចបំពេញ​សេច​ក្តីត្រូវ​កា​រ​នោះ​បាន។ យើង​ងាយ​នឹង​រវល់​តែ​គិត​ពី​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ ក្នុង​ពេលប​ច្ចុប្បន្ន។ តែ​ព្រះយេស៊ូវ​អញ្ជើញ​ឲ្យ​យើង​ចេះគិ​ត តែមិន​មែន​គិត​តែ​ពីប្រយោជន៍​របស់​យើង ដែល​គ្រាន់​តែ​ដូច​ជា​អាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់​ដ៏​តូច​តាច​នោះ​ឡើយ តែ​ឲ្យ​បើក​ភ្នែក មើ​ល​ទៅ​វិញ្ញាណ​ដែល​កំពុង​ស្វែង​រក​ចម្លើយ សម្រាប់​សេចក្តី​ត្រូវការ​ដ៏​ខ្លាំង​បំផុត​របស់​ខ្លួន។ ដូចនេះ សូម​យើង​ចូល​រួម​ជា​មួយព្រះ​យេ​ស៊ូវ នៅ​កន្លែង​អណ្តូង​ទឹក​នោះ ហើយអនុញ្ញា​ត​ឲ្យ​ទ្រង់​ប្រើអ្ន​ក ដើម្បីប្រា​ប់​អ្នក​ដទៃ អំពីអា​ហារ​ខាង​វិញ្ញាណ ដែល​មាន​តែទ្រង់​ប៉ុណ្ណោះ…

Read article
មិនត្រូវបានបោះបង់ចោល

ជា​ច្រើ​ន​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ ពេល​ដែ​ល​ខ្ញុំ និង​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ​ទៅ​ធ្វើ​ដំណើរ​កម្សាន្ត នៅ​សារមន្ទី​រ​ខ្យល់ និង​អវកាស​ស្ម៊ីត​សូនៀន ក្នុង​រដ្ឋ​វាស៊ីនតុន ឌីស៊ី យើង​បាន​កត់​សំគាល់ឃើញ​ថា មា​ន​រទេះ​រុ​ញ​កូន​ក្មេង​មួយ​កំពុង​រំគិល​ទៅ​មុខ ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ដោយ​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​នៅ​ក្បែរ​នោះ​សោះ។ យើង​ក៏​សន្និ​ដ្ឋាន​ថា ប្រាកដ​ជា​មាន​ឪពុ​ក​ម្តាយ​ដែល​បាន​ទុក​រទេះ​រុញ​នោះ​ចោល​ហើយ ដោយសារ​វា​សំពីង​សំពោង​ពេក ​ហើយ​ពួក​គេ​ប្រាកដជា​កំ​ពុង​ពរ​កូន​របស់​ខ្លួន​ហើយ។ តែ ​ពេល​ដែល​យើង​ដើរ​ទៅជិ​តវា​ ទើប​យើង​ឃើញ​មាន​កូន​ង៉ា​កំពុង​ដេក​នៅ​ក្នុង​នោះ។ តើ​ឪពុក​ម្តាយ​ក្មេង … បង​ប្អូន​របស់​​វា …ឬ​អ្នក​មើល​ថែរក្មេ​ង​នោះ នៅ​ឯណា? យើង​ក៏​ខំរក​មើល​មួយស​ន្ទុះ​ធំ ហើយក៏​បា​ន​ហៅមន្ត្រី​សារ​មន្ទី​មក។ ពេល​នោះ ​មិន​ឃើញ​មាន​នរណា​ម្នាក់ មក​យក​ក្មេង​ដ៏​ថ្លៃ​វិសេស​​នោះ​សោះ! យើង​ក៏​បាន​ឃើញ​វា​ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ នៅ​ពេល​ដែល​គេ​រុញ​រទេះ​នោះ ទៅ​កន្លែង​ដែល​មាន​សុវត្តិ​ភាព។ បទ​ពិសោធ​ន៍​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​នៅ​ពេល​នោះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​គិតអំ​ពី​អារម្មណ៍​របស់​មនុស្ស​យើង ពេល​ដែ​លគេ​​បោះប​ង់​យើង​ចោល។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ យើង​មាន​អារម្មណ៍​ដែល​ពិបាក​រក​ថ្លែង​មិន​បាន ពេល​ដែល​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់ យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​យើង។ វាពិ​ត​ជា​អារម្មណ៍​ឈឺចា​ប់​ជា​ទី​បំផុត។ ប៉ុន្តែ ទោះ​បី​ជា​មនុស្ស​អាច​បោះបង់​​យើង​ចោល​ក៏​ដោយ ក៏​យើង​នៅ​តែអា​ចទុ​ក​ចិត្ត​ថា សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះ នៅ​តែ​មាន​សម្រាប់​យើង​ជា​និច្ច។ ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​សន្យា​ថា ទ្រង់​នឹង​មិន​ចាក​ចេញ​ពី​យើងឡើយ​(ចោទិយកថា​ ៣១:៨)។ ទ្រង់​នឹង​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង ទោះ​យើង​ទៅ​ដល់​ទីណាក៏​ដោយ “​គឺ​គង់​នៅ​ជា​មួយជានិ​ច្ច រហូត​ដល់​បំផុត​កល្ប” (ម៉ាថាយ ២៨:២០)។ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មិន​ចេះ​ភ្លេច​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត…

Read article
បដិសណ្ឋារកិច្ចដ៏ពិត

ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៧ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ផ្លាស់​ទៅ​រស់​នៅ ​ក្នុងរ​ដ្ឋ​កាលីហ្វូញ៉ា ដើម្បី​ដឹក​នាំ​ពួក​ជំនុំ​មួយ​កន្លែង ក្នុង​តំបន់​ឡងប៊ិច(Long Beach)។ ថ្ងៃ​ដែ​ល​យើង​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​យន្ត​ហោះ មក​ដល់​ក្រុង​នោះ លេខា​របស់​ខ្ញុំ​បាន​មក​ទទួល​យើង នៅ​អាកាស​យាន្ត​ដ្ឋាន ហើយ​ជួន​យើង​ទៅ​ដល់​ផ្ទះរបស់​យើង។​ ពេល​ដែល​យើង​ធ្វើ​ដំណើរ​​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្លូវ​ដ៏​មមា​ញឹក អ្វី​ដែ​ល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចាប់​អារម្មណ៍​ដំបូង​គេ គឺ​ស្ទីក​គ័រ ​ដែល​​គេ​បិទ​នៅ​លើ​កាង​ខាង​ក្រោយ​របស់​ឡាន ដែល​មាន​សរសេរ​ថា “រដ្ឋ​កាលី​ហ្វូញ៉ា សូម​ស្វាគមន៍ … ឥឡូវ​នេះ ចូរ​ទៅផ្ទះ​!” នេះ​មិន​មែន​ជា​ការ​ស្វាគម​ន៍​ដ៏​កក់​ក្តៅ និង​រួស​រាយ ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​បាន​ពីរ​ដ្ឋ​កាលី​ហ្វូញ៉ា ដែល​មាន​ពន្លឺ​ថ្ងៃ​ដ៏​ស្រស់​ត្រកាល​ឡើយ! ការ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំឆ្ងល់​ថា ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​របស់​យើង ​ប្រហែល​ជា​មាន​ពេល​ខ្លះ យើង​ក៏​ធ្វើ​ការ​ស្វាគម​ន៍​របៀប​នេះ ​ចំពោះ​មនុស្ស ដែល​នៅ​ជំ​វិញ​ខ្លួន​យើង​ផង​ដែរ។ តើ​មាន​ពេល​ខ្លះ យើង​ខក​ខាន​មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​មាន​អារម្មណ៍​កក់​ក្តៅ នៅ​ក្នុង​ពិភព​របស់​យើង មិន​ថា តែ​នៅ​ពេ​ល​ដែល​យើង​នៅព្រះ​វិហារ នៅក្បែ​រ​ផ្ទះ​យើង ឬ​នៅក​ន្លែង​ជួប​ជុំ​ក្នុង​សង្គម​ឬ? ក្នុង​បទ​គម្ពីរ រ៉ូម ១២:១៣ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​អ្នក​អាន​បទ​គម្ពីរ​នេះ ឲ្យ “មាន​សេចក្តី​ចៅរ៉ៅ”។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ហេព្រើ​ក៏​បាន​បង្រៀន​ផង​ដែរ​ថា “កុំ​​​ឲ្យ​ភ្លេច​​សេចក្តី​ចៅរ៉ៅ​ឡើយ ដ្បិត​មនុស្ស​ខ្លះ​បាន​ទទួល​ទាំង​ទេវតា ឲ្យ​សំណាក់​នៅ​ឥត​ដឹង​ផង ដោយ​មាន​សេចក្តី​នោះ​ឯង”(១៣:២)។ កាល​ណាយើ​ង​បង្ហាញ​នូវ​ភាព​សប្បុរស​ប្រកប​ដោយ​ព្រះ​គុណ ដល់​អ្នក​ដែល​យើង​ជួប នោះ​យើង​ក៏​កំពុង​តែ​បង្ហាញ​ពួក​គេ នូវ​ការ​អញ្ជើញ​របស់​ព្រះ​សង្រ្គោះ ឲ្យ​ទទួល​សេចក្តី​សង្រ្គោះ…

Read article
នៅមានបន្ត

ព្រះគម្ពីរ​កិច្ច​ការ ជា​សៀវ​ភៅទី​៥ នៃ​ព្រះគ​ម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី ដែល​បា​នក​ត់​ត្រា អំពី​ការ​ចាប់​ផ្តើម​នៃ​ពួក​ជំនុំ ​ក្រោមកា​រដឹក​នាំរ​បស់​មនុស្ស ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ជ្រើស​តាំង។​ អ្នក​ប្រាជ្ញ​ខ្លះ​បាន​យល់​ថា គេ​ក៏​អាច​ហៅ​កណ្ឌ​មួយ​នេះថា ព្រះគ​ម្ពី​រ​កិច្ចកា​រ​របស់​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ផង​ដែរ ​ព្រោះកាល​នោះ អំណាច​នៃ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បាន​ជួយ​ពួក​សាវ័ក​ឲ្យមា​ន​សេចក្តី​ក្លាហា​ន នៅក្នុ​ង​ការ​ឆ្លង​កាត់​ការ​លំបាក​គ្រប់យ៉ា​ង។​ មុន​ពេល​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​យាង​ឡើង​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​អ្នក​ដែល​ទ្រង់​បាន​ជ្រើស​តាំង​ថា “ប៉ុន្តែ កាល​​ណា​​ព្រះ​វិញ្ញាណ​​បរិសុទ្ធ​ បាន​​ម​ក​សណ្ឋិត​​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​ព្រះចេស្តា ហើយ​និង​ធ្វើ​ជា​ទី​បន្ទាល់​ពី​ខ្ញុំ នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម ព្រម​ទាំង​ស្រុក​យូដា និង​ស្រុក​សាម៉ារី​ទាំង​មូល ហើយ​រហូត​ដល់​ចុង​ផែនដី​បំផុត​ផង”(កិច្ចការ ១:៨)។ ព្រះប​ន្ទូល​របស់ទ្រ​ង់ ត្រង់​ចំណុច​នេះ បាន​បិ​ទ​ជំពូក​មួយ នៅ​ក្នុង​រឿង​ដែល​ស្តីអំ​ពី​ព្រះរាជ​កិច្ច​របស់​ព្រះ​ លើផែ​នដី​នេះ​ ហើយ​ក៏បា​ន​បើកជំ​ពូក​ថ្មី​មួ​យ​ទៀត នៃសា​ច់​រឿង​ដែល​បន្តមក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ។ យើង​ក៏មា​ន​ចំណែក​នៅក្នុ​ង​រឿង​នោះ​ផង​ដែរ។ កណ្ឌគ​ម្ពីរ​កិច្ច​ការ​ពិពណ៌នាអំ​ពី​ស្មរ​បន្ទាល់​ដ៏​ស្មោះត្រ​ង់រ​បស់​លោក​ពេត្រុស យ៉ូហាន បាណាបាស ប៉ុល ព្រម​ទាំង​នាង​តេប៊ីថា នាងលីឌា និង​មនុស្ស​ជាច្រើ​ន​ទៀត ក្នុងអំ​ឡុង​ពេល​ដើម​ដំបូងនៃ​ប្រ​វត្តិ​សាស្រ្តពួ​កជំ​នុំ។ ពួក​គេ​ជាម​នុស្ស​សាមញ្ច ដែល​បាន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​កម្លាំង​របស់​ព្រះ ​ពេលដែ​លពួ​ក​គេផ្សា​យ​ព្រះប​ន្ទូល​ទ្រង់ និង​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់។​ ដំណើរ​រឿងនេះ បាន​បន្ត​តាមរ​យៈយើ​ងរា​ល់គ្នា​ ដែល​ជាអ្ន​ក​បម្រើ​ព្រះ​។ ពេលដែ​ល​យើង​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ ហើយ​ស្តាប់បង្គាប់​តា​មកា​រ​ដឹក​នាំ​របស់​ទ្រង់ ដើ​ម្បីនាំ​​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​ព្រះយេស៊ូវ នោះ​ទ្រង់​ចារ​អំពី​យើង នៅ​ក្នុងទំព័រ​ថ្មី ​នៃរឿ​ង​នៃការ​ប្រោស​លោះរ​បស់​ទ្រង់។–David McCasland

Read article
ដឹងច្បាស់ថាបានសង្រ្គោះ

មាន​រឿង​មួយ​បា​នដំ​ណាល អំពី​ក្សត្រី​វិចតូរីយ៉ា(Victoria) នៃ​ចក្រ​ភព​អង់​គ្លេស ដែល​ព្រះ​នាង​​មាន​ការ​ប៉ះពា​ល់ចិ​ត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ក្នុង​អំឡុ​ងពេ​ល​កម្ម​វីធី​ថ្វាយ​​បង្គំ​ព្រះ នៅឯ​​ព្រះវិហារ​មួយ។ ក្រោយ​មក ព្រះនា​ង​ក៏​បាន​សួរគ្រូ​បង្រៀន​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ទ្រង់​ថា “ក្នុង​កាល​ដែល​យើង​មាន​ជីវិត តើ​​យើ​ងពិ​ត​ជាអា​ច​មាន​ការ​ដឹង​ច្បាស់​មួយ​រយ​ភាគ​រយ​ថា ខ្លួន​នឹង​មាន​សុវត្តិភា​ព​ដ៏​នៅអស់​កល្ប​ជា​និច្ចឬទេ?​” ពេល​នោះគា​ត់មិ​នដឹ​ង​ថា ត្រូវ​ទូល​ប្រាប់​ព្រះនាង​ថា​ដូចម្តេ​ចឡើ​យ។ តែ​មាន​គ្រូ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អម្នា​ក់​ឈ្មោះ ចន ថោនស៊ែន(John Townsend) បាន​ស្តាប់​ឮ​ព្រះ​នាង​សួរ​យ៉ាងដូ​ច​នោះ ហើយ​បន្ទា​ប់​ពីគា​ត់បា​ន​អធិស្ឋាន​ជា​ច្រើនហើយ គាត់​ក៏​បាន​ផ្ញើរសំ​បុត្រ​មួយ​ច្បាប់ ថ្វាយ​ព្រះ​នាង ​ដោយស​រសេ​រថា​ “ដោយ​ដៃ​ដែល​ញ័រ ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់​អស់​ពីចិត្ត និង​ដោយ​ទូល​បង្គំ​ដឹ​ងថា យើង​ពិត​ជា​អាច​ដឹង​ច្បាស់មួយរ​យភា​គ​រយ ក្នុង​ពេល​នេះ​ថា អ្នក​​ជឿ​ព្រះ​នឹង​បាន​រស់​នៅអស់ក​ល្បជា​និ​ច្ច ក្នុង​ផ្ទះ​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​យាង​ទៅ​រៀប​ចំទុ​ក​ឲ្យ នោះទូល​ប​ង្គំ​សូម​យាង​ព្រះ​ករុណា​អាន​បទ​គម្ពីរ​ ដូ​ចជា​បទគ​ម្ពីរ​យ៉ូហាន ៣:១៦ និង​រ៉ូម ១០:៩-១០”។ ពីរ​សប្តាហ៍​ក្រោយ​មក គ្រូផ្សា​យ​ដំណឹង​ល្អរូ​ប​នេះ​ក៏​បាន​ទទួល​កា​រ​ឆ្លើយ​តប​របស់​ព្រះនា​ង តាម​សំបុត្រ​ថា “… ខ្ញុំ​បានអា​នប​ទ​គម្ពីរ​ដែល​អ្នក​បាន​ផ្ញើ​ឲ្យ ដោយ​ការ​អធិ​ស្ឋាន ​និងដោយ​ប្រុង​ប្រយ័​ត្នខ្ព​ស់។ ខ្ញុំ​មាន​​ការ​ជឿជាក់ លើព្រះ​រា​ជកិ​ច្ច​ដែល​ព្រះយេ​ស៊ូវ​បាន​ធ្វើសម្រេច ​ឲ្យខ្ញុំ ហើ​យបា​ន​ទុក​ចិ​ត្ត​លើ​ព្រះគុ​ណរ​បស់​ព្រះថា​ នឹង​បាន​ជួប​អ្នក នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ ដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ខ្ញុំទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា” ពីខ្ញុំ​វិចតូរីយ៉ា វែលហ្វ(Victoria Guelph)។ ក្នុង​រឿង​នេះ យើងឃើ​ញថា​ លោក​ថោនស៊ែន…

Read article
ព្រះហស្តដ៏ខ្លាំងរបស់ព្រះ

មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់​ ឈ្មោះ​យូអាន(Joann) មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នាដ៏​មុ​ត​មាំ ចង់​ក្លាយ​ជា​អ្នក​លេង​ព្យាណូ​ក្នុង​ការ​ប្រគុំ​តន្រ្តី និង​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​សម្តែ​ង​ទោល ឬ​សម្តែង​រួម​ជាមួយ​វង់​ភ្លេ​ង។ កាល​នៅ​រៀន​សកល​វិទ្យាល័យ​នាង​បាន​ជ្រើស​រើស​ជំនាញ​សម្តែង​ផ្នែក​ព្យាណូ។ ពេល​នោះ​នាង​ក៏​បាន​មាន​បញ្ហា​រលាក​សរសៃ​ពួរ​ដៃ​ខា​ង​ស្តាំរ​បស់​នាង ធ្វើ​ឲ្យ​ដៃម្ខាង​នោះ មាន​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​ពេក បាន​ជា​នាង​មិន​អាច​សម្តែង​នូ​វ​ការ​លេង​ព្យាណូ​ជា​លក្ខណៈ​ទោល តាម​ការ​តម្រូវ​របស់​សាលា​បាន​ឡើយ។ ដូច​នេះ នាង​ក៏​បាន​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា ដោយ​សញ្ញា​ប័ត្រ​ផ្នែក​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​តន្រ្តី និង​អក្សរ​សាស្រ្ត​វិញ។ នាង​បាន​ទទួ​លព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​ព្រះ​សង្គ្រោះ​ហើយ តែ​នាង​បាន​បះបោ​រ​ប្រឆាំ​ង​នឹង​​ទ្រង់​អស់​បី​បួន​ឆ្នាំ។ បន្ទាប់​មក ​តាម​រយៈ​ស្ថាន​ភាព​ដែល​កាន់​តែ​ពិបាក នាង​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ​ព្រះអ​ម្ចាស់​កំពុ​ងលា​ព្រះហ​ស្ត​របស់​ទ្រង់​មក​រក​នាង ហើយ​នាង​ក៏​បា​នងា​ក​បែរ​មក​រក​ទ្រង់​វិញ។ ទីបំ​ផុត ដៃ​របស់​នាង​ក៏​មានក​ម្លាំង​ជាង​មុន ហើយ​ក្តី​ស្រមៃ​ដែល​នាង​ច​ង់ធ្វើ​ដំណើរ ទៅ​សម្តែងកា​រ​លេង​ព្យាណូ ក៏​បាន​សម្រេច​ដូច​បំណង។ នា​ងក៏​បា​ន​បាន​​និយាយ​​​ថា “ពេលនេះ​ខ្ញុំអា​ចលេ​ង​ព្យាណូដើ​ម្បី​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់ព្រះ​ មិន​មែន​ដើម្បី​រក​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះឲ្យ​ខ្លួន​ឯ​ង​ទៀត​ឡើយ។ ទ្រង់​បាន​លា​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​មក ​ដើម្បី​ស្អាង​ជីវិត​ខាង​​វិញ្ញាណរ​បស់​ខ្ញុំ​ឡើង ហើយ​ប្រទា​ន​ឲ្យ​ដៃ​ខ្ញុំ​មាន​កម្លាំ​ងឡើ​ង ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អាច​បម្រើ​ទ្រង់ ដោយ​ប្រើ​អំណោយ​ទាន​ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន”។ ព្រះ​អម្ចា​ស់បា​ន​សន្យា​លោក​ម៉ូសេ​ថា ទ្រង់​នឹង​លា​ព្រះហស្ត​ទ្រង់​ឡើង ដើម្បី​ជួយ​សង្រ្គោះរាស្រ្ត​អ៊ីស្រាអែ​ល ឲ្យ​រួច​ពី​ការ​ជា​ប់ចំណង នៅ​នគរ​អេស៊ីព្ទ(និក្ខមនំ ៦:៦)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ​ទ្រង់នៅ​តែ​គោ​រ​ពពា​ក្យ​សន្យារបស់​ទ្រង់ ទោះបីជា​រា​ស្រ្ត​របស់​ទ្រង់​ចេះ​តែ​បះបោ​រ ហើយ​សង្ស័យ​ចំពោះទ្រ​ង់​ក៏​ដោយ(១៤:៣០-៣១)។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ ព្រះ​ហស្ត​ដ៏​មាន​ចេស្តារ​បស់ទ្រ​ង់ ក៏​បាន​លាតម​ក ដើម្បីជួ​យយើ​ង​ផង​ដែរ។ ទោះ​បី​ជាស្ថា​នភាព​រ​បស់​យើង ទៅ​ជា​យ៉ាង​ណាក៏​ដោ​យ ក៏​យើងនៅ​​​តែអា​ចទុ​ក​ចិត្ត​ថា ទ្រង់​នឹង​សម្រេច​បំណង​ព្រះទ័​យទ្រ​ង់ សម្រា​ប់កូ​ន​ទ្រង់​ម្នាក់​ៗ។​…

Read article
លោក ឲ្យខ្ញុំសុំទោស

ពេល​ដែល​ខ្ញុំទៅ​មើល​ការ​ប្រកួត​កីឡា​មួយ ជា​មួយ​អេវីង​(Ewing) ដែល​ជា​កូន​ប្រសា​របស់​ខ្ញុំ យើង​បាន​ទស្សនា​ការ​ប្រកួត និង​មនុស្ស​នៅ​ជុំវិញ​ខ្លួន​យើង យ៉ាង​សប្បាយ​រីក​រាយ។ ក្នុង​ចំណោម​នោះ មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន​បង្ហាញ​អំពី​ផ្នែក​អាក្រក់ និងផ្នែ​ក​ល្អរ​បស់​មនុស្ស​ជាតិ។ បុរស​ម្នាក់​នោះ​បាន​វង្វេង​កន្លែង​អង្គុយ​របស់​ខ្លួន។ ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​រក​កន្លែង​អង្គុយរ​បស់​គាត់ គាត់​ក៏​បាន​ឈរ​បាំ​ង​ពី​មុខ​យើង ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មិន​អាច​មើល​ការ​ប្រកួត​កើត។ បុរស​ម្នាក់​ដែល​អង្គុយ​ជួរ​មុ​ខ​យើង ក៏ត្រូ​វ​គាត់​បាំង​ដែរ បាន​ជា​គាត់​ប្រាប់​បុរស​នោះថា​ “លោក​ឈរ​បាំង​ខ្ញុំ​ហើយ តើ​លោក​អាច​ទៅឈ​រ​កន្លែ​ងផ្សេង​បាន​ទេ?” បុរស​ដែល​វង្វេង​កន្លែង​អង្គុយ​នោះក៏​បា​ន​តប ដោយ​ពាក្យ​ចម្អក​ថា “យ៉ាប់​មែន”។ ពេល​ដែល​គេប្រា​ប់​គាត់​ជា​លើក​ទីពីរ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប ​ដោយ​ពាក្យ​សម្តី​កាន់​តែ​ក្តៅ​​ក្រហាយ​ជាង​មុន។​ នៅ​ទី​បញ្ចប់ ​បុរស​នោះ​ក៏បាន​ដើរ​ចេញ។ ក្រោយ​មក យើងក៏​​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេល​ដែ​ល​ឃើញ​គាត់​ត្រឡប់​មក​វិញ ហើយ​ប្រាប់​បុរ​ស​ដែល​គាត់​បាន​ឈរ​បាំង​នោះថា​ “លោក ឲ្យខ្ញុំ​សុំ​ទោស​។ មុន​នោះ ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត ដោយសារ​រក​កៅ​អី​អង្គុយ​មិន​ឃើញ”។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ចាប់​ដៃគ្នា​ ហើយ​រឿ​ង​នេះ​ក៏​បានប​ញ្ចប់​ទៅ​យ៉ាង​ងាយ​ស្រួល។ បញ្ហា​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យខ្ញុំ​គិ​ត​ថា មាន​ពេល​ខ្លះ ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​ខិត​ខំ​ស្វែង​រក​ផ្លូវ​ដើរ ក្នុងដំ​ណើរ​ជីវិត​របស់​យើង ស្រាប់​តែ​មា​ន​អ្វី​មួយ​មក​ធ្វើឲ្យ​យើង​ខឹង ជា​ហេតុ​បណ្តាល​ឲ្យយើ​ង​ឆ្លើយ​តប​ដាក់​អ្នក​ដទៃ តាម​របៀប​ដែល​ខុស​នឹ​ង​ការ​បង្រៀន​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ។​ បើ​សិ​នជា​យើង​ប្រព្រឹត្ត​ដូច​នោះមែ​ន នោះ​យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​សូម​ឲ្យ​ព្រះប្រ​ទា​នឲ្យ​យើង​មាន​សេចក្តី​ក្លាហា​ន ដើម្បី​សុំ​អភ័យ​ទោស ចំពោះអ្ន​ក​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ​ខុស​នោះ។ ​ព្រះយេ​ស៊ូវ​បាន​បញ្ជាក់​ហើយ​ថា ការថ្វាយ​បង្គំរ​បស់​យើង គឺ​អាស្រ័យ​ទៅ​លើ​កា​រផ្សះ​ផ្សាគ្នា​នោះ​ឯង (ម៉ាថាយ ៥:២៣-២៤)។ យើង​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ដល់​ព្រះ ពេល​ដែល​យើង​ផ្សះផ្សាជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ…

Read article